Voor raad Goedereede
zijn de druiven zuur
Zeeuwse muziek
Zomerzangavonden te Haamstede
Erfgoed '97 trofee: Nog een week
om in te schrijven
Orgelconcerten
in Dreischor
Sander van IVIarion
en IVIatthijs Koene
in Dreischor
Beren, bloemen
en houtskool/
pasteltekeningen
Gevonden en vermiste dieren
EILANDEN-NIEUWS
DINSDAG 22 JULI 1997
Twee ton wachtgeld voor afgewezen wethouder Klepper
De gewezen wethouder van Goederee
de, dhr. Joh. Klepper, kan over een
periode van zes jaar, in maandelijkse
termijnen, een bedrag van tweehon
derdduizend gulden op z'n rekening
tegemoet zien. Zover strekt de wacht
geldregeling waarop dhr. Klepper
recht heeft nadat de raad hem eind
vorig jaar, na een wethouderschap van
elf jaar, de wacht aanzegde. Donder
dagavond heeft de raadsmeerderheid
daarover zeer gemurmureerd...
't Was niet de bedoeling geweest natuur
lijk dat dhr. Klepper, na z'n mis-functio-
neren, (vond althans de raad) zo'n royale
regeling te beurt zou vallen, maar corres
pondentie met de VNG, de Ver. Neder
landse Gemeenten, heeft geleerd dat het
bedrag juridisch staat als een huis; dhr.
T. Bakelaar (PvdA) leek dat te begrijpen
en te billijken, maar 't zou voortaan
voorkomen moeten worden, vond hij,
waarom de raad zelf een clausule zou
moeten bedenken die in werking treedt
wanneer een wethouder door de raad
wordt weggestuurd. Nu vervalt het
wachtgeld wanneer een wethouder in
vreemde krijgsdienst is geweest of wan
neer hij de raad geen informatie heeft
willen geven, maar dat kon van weth.
Klepper moeilijk worden gezegd. Wat
dhr. Bakelaar graag vastgesteld zou zien
is dat een wethouder z'n wachtgeld ver
beurt wanneer hij wordt weggestuurd
omdat hij onvoldoende tijd aan z'n wet
houderschap besteedt. In de commissie
ABZ moet daarover gesproken worden,
vond dhr. Bakelaar. Dhr. G. Moekerk
(RPF) zal daar graag in meespreken.
De raadsvoorz. burg. Sinke gelooft nau
welijks in de haalbaarheid van zo'n
norm, een juridisch meesterstukje zou
het zijn. Van het College is daaromtrent
dan ook geen voorstel te verwachten,
temeer omdat het College het er princi
pieel niet mee eens zou zijn, 't is moei
lijk zo niet onmogelijk te objectiveren
hoeveel tijd aan het wethouderschap
dient te worden besteed.
Toch wil dhr, Bakelaar een constructie
bedacht zien om een wethouder die door
de raad naar huis wordt gestuurd op z'n
wachtgeld te korten en daar bleef het bij.
al zal dhr. Bakelaar bij de VNG naar de
juridische haalbaarheid van z'n voorne
men informeren.
Ook in de commissie zal erover gespro
ken worden.
Later in de vergadering kwam het heike
le punt nog'es ter sprake, eerder bij de
wijziging uitkeringsverordening en pen
sioenverordening wethouders, nu bij de
vaststelling van de jaarrekening 1996.
Die sloot met een voordelig saldo van
bijna een miljoen maar het - door de
gemeente te betalen - wachtgeldbedrag
wordt er al op in mindering gebracht,
zomede het verlies van 156.611,- dat
in 1996 door het Visafslagbedrijf gele
den is, voornamelijk tengevolge van de
oninbaarheid van vorderingen.
Voor hen die weth. Klepper hebben weg-
gewild waren de druiven uitermate zuur.
Had dhr. Bakelaar in eerste instantie nog
betoogd dat het niet om personen ging, 't
kon in tweede instantie moeilijk verzwe
gen dat het wachtgeld van dhr. Klepper
op de korrel werd genomen.
Dhr. Bakelaar vond het gewoon 'niet
terecht', dat hem zoveel wachtgeld wordt
uitgekeerd, z'n tijdsbesteding was
gewoon niet voldoende geweest om het
wethouderschap naar behoren uit te oefe
nen.
De reactie van de VNG had de raad
gewezen op 't feit dat - in dat geval -
eerder had moeten zijn opgetreden, de
raad zou dan een handvat hebben gehad,
maar nu heeft dhr. Klepper recht op
wachtgeld, al vroeg dhr. Bakelaar zich af
of dat moreel wel verantwoord is. Wat
wrang stelde dhr. Bakelaar vast dat bij
dhr. Klepper van geen inkomensderving
sprake is, dat hij nu zelfs 7.5 dag per
week krijgt uitbetaald.
Ook dhr. P. Grinwis bouwde een hele
redenering op omtrent de aard van het
wachtgeld, bedoeld als het is om derving
van salaris bij de baas te compenseren,
maar bij dhr. Klepper is daar geen sprake
van, in zijn geval geen zwart gat waarin
hij, zonder de wethouderswedde terecht
zou komen. In plaats daarvan krijgt hij
van z'n werkgever 2 dagen-, en via het
wachtgeld nog'es 2 dagen per week uit
betaald.
Tjonge, JONGE...
Wat verbijsterd toonde zich ook dhr. G.
Moerkerk (RPF). „Als we lezen dat weer
iemand een gouden handdruk heeft
gekregen zeggen we tjonge, jonge, maar
bij ons krijgt een wethouder die niet
goed functioneert nog'es 200.000,-
van de gemeente".
Dhr. H. V. d. Meer (VVD) begreep nu
waardoor het is gegaan zoals het is ge
gaan: „We zijn gewoon te menselijk ge
weest en daar worden we nu op afgere
kend".
„Voortaan moet gewoon het mes keihard
op tafel!" Onnodig te zeggen dat ook
dhr. V. d. Meer het onjuist vond dat een
gouden handdruk niet op z'n plaats is,
temeer omdat die door de burgers zal
moeten worden betaald.
Maar SGP-fractievoorz. B. L. Noorthoek
deed er minder dramatisch over. „De
raad heeft het besluit genomen dus moe
ten ook de consequenties worden aan
vaard", vond hij.
Ervoor betaald
Zelf heeft dhr. Klepper een kort com
mentaar geleverd: „al de jaren waarin ik
wethouder ben geweest zijn maandelijks
honderden guldens van mijn wedde afge
houden", verklaarde hij, het leek hem
niet terecht nu van de wachtgeldregeling
af te zien, al zou later blijken dat wel
voor een pensioenregeling is betaald,
maar dat de kosten van wachtgeld voor
rekening van de gemeente komen.
Overigens heeft de accountant al een cor
rectie aangebracht, een mindering op het
wachtgeld waardoor de aanvankelijke
hoogte van 217.000,- tot rond de
ƒ200.000,- wordt teruggebracht,
't Was duidelijk dat dhr. Klepper geen
wroeging heeft over het vermeende
tekort aan gewerkte uren, weliswaar zat
hij geen dagen achtereen op 't gemeente
huis maar wanneer nodig kon altijd op
hem gerekend worden.
Weth. Visser is hem daarin bijgevallen,
't Was soms op 't middernachtelijk uur
dat dhr. Klepper stukken terugbracht.
„Kwalijk dat m'n naam nu weer door het
slik wordt gehaald", zo klaagde dhr.
Klepper, de verzekering gevend dat hij
zeker niet meer wil hebben dan dat wat
hem toekomt.
't Kwam tenslotte op besluitvorming
aan, met 8-5 sprak de raad zich voor de
wachtgeldregeling uit, in de wetenschap
daaraan niets te kunnen verhelpen, de 5
zouden dat vast graag hebben gewild.
De stichting Musi Voca organiseert
op vrijdag 25 juli a.s. een concert
in de Nederlands Hervormde kerk
te Dreischor, waarbij optreden de
heer Sander van Marion op orgel
en de heer Matthijs Koene op pan
fluit. Het concert begint om 20.00
uur. De entree bedraagt 7,50 per
persoon of 5,- voor donateurs.
Sander van Marion werd in 1938 in
Scheveningen geboren en stamt uit een
niet-muzikale familie. Hij kreeg zijn mu
zikale opleiding o.a. aan het Koninklijk
Conservatorium te 's-Gravenhage, waar
Adriaan Engels zijn leraar orgel was.
Sander van Marion neemt een geheel
eigen plaats in onder de Nederlandse or
ganisten en geniet ook in het buitenland
steeds grotere bekendheid. Karakteristiek
,zijn zijn registerkeuze, boeiend door
steeds wisselende klankkleuren, zijn
lichte, sprankelende speeltrant, soms wel
'legièro' genoemd en zijn groot improvi
satietalent, waarin gevoel en sfeer een
belangrijke rol spelen.
Sander van Marion is vaste organist in
de Bethelkerk te Scheveningen, waar hij
beschikt over een Hoofd- en een Kooror
gel, die zowel afzonderlijk als ook sa
men kunnen klinken.
Een groot aantal CD's, waaronder drie
'Gouden Platen', illustreert mede zijn
muzikaal-creatieve natuur, want Sander
van Marion weet door de liefde voor zijn
vak en zijn groot talent telkens weer een
groot publiek te boeien.
In 1996 werd aan Sander van Marion ter
gelegenheid van zijn 40-jarig jubileum
als toonkunstenaar door het genootschap
'Arts, Sciences et Lettres' van de Société
Académique d'Education d'Encoura-
gement te Parijs, bekroond door de Aca
démie Frangaise de Médaille d'Argent
uitgereikt vanwege zijn verdiensten voor
de Franse orgelcultuur. Een Koninklijke
Onderscheiding ontving Sander van
Marion in 1997 met de benoeming tot
Ridder in de Orde van Oranje Nassau.
De jonge panfluitist Matthijs Koene
(geb. 1977) begon zijn muzikale loop
baan op zeer jeugdige leeftijd. Slechts
zeven jaar oud interesseerde hij zich al
voor de panfluit en ging lessen volgen
aan de Muziekschool te Purmerend.
Momenteel studeert Matthijs Koene aan
de Amsterdamse Hogeschool voor de
Kunsten, waarbinnen hij aan het Swee-
linck Conservatorium een klassieke op-
VERMIST te Middelharnis: Poes, Bur-
mees, slank, spits kopje, donkerbruin.
Draagt of droeg een rood bandje met
naamkokertje.
DIRKSLAND: Zwarte hond met witte
bef. Middelgroot.
Inl. (0187) 65 18 87
leiding volgt. In praktijklessen panfluit
wordt hij onderwezen door de Roemeen
se panfluitdocent Nicola Pirvu aan het
Hilversums Conservatorium, terwijl hij
incidenteel nog wordt geschoold door de
klassieke panfluitmeester Simion Stan9iu
te Geneve.
In een vroeg stadium was Matthijs van
wege zijn unieke spel al te beluisteren op
de radio en te zien op t.v. Hij heeft al
vele CD's gemaakt met o.a. de bekende
pianist Laurens van Rooyen.
Matthijs Koene weet de muziek op een
zeer gevoelige wijze te interpreteren en
heeft zo zijn eigen stijl ontwikkeld, mede
daardoor is hij een graag gehoorde solist
geworden op vele koor- en kerkconcer-
ten.
Samen met Sander van Marion heeft
Matthijs vele concerten gegeven, waar
onder een concerttournee in Canada.
Ook werd hun muzikale samenwerking
vastgelegd op CD.
in bezoekerscentrum
De Grevelingen
Aquarellen van speelgoedberen en tuin-
bloemen en houtskool/pasteltekeningen
zijn de hele maand augustus te zien in
Bezoekerscentrum de Grevelingen. Riet
van der Sluis uit Zierikzee, maakte al dit
moois.
Zij volgde haar opleiding aan de Vrije
Academie voor beeldende kunsten en
Open Ateliers in Rotterdam. Daarnaast
heeft zij schilderlessen gevolgd op
Schouwen-Duiveland.
De aquareltechniek, waarbij ze gebruik
kan maken van zachte pasteltinten han
teert ze bijzonder graag omdat daarmee
de sfeer te treffen is, die zij graag ziet.
Naast het schilderen van bloemen en
beren, heeft zij ook een voorliefde voor
modeltekeningen, waarvan enkele voor
beelden te zien zijn.
Toen zij eens op speelgoedberen stuitte,
liet zij die gelegenheid niet onbenut om
ook hen eens te portretteren. Het bleef
niet bij die ene keer. In het Bezoekers
centrum is een aardig aantal lieve zachte
beren te zien, maar wel allemaal met een
eigen persoonlijkheid.
Bezoekerscentrum De Grevelingen vindt
u op de kop van Goeree, bij de Brou-
wersdam. Het centrum is iedere dag ge
opend van 10.00 tot 17.00 uur. De toe
gang is gratis.
Volg de ANWB-borden op de N57 'Be
zoekerscentrum Grevelingen'.
Adres: De Punt 4, 3253 MC Ouddorp.
Tel. (0187)63 23 46
Orgelconcert
door Mar van
der Veer op
dinsdag 29
juli in de
Nieuwe Kerk
te Zierikzee.
Aanvang
15.00 uur.
Ik heb gekozen
voor een licht
voetig vakantie
programma, zo schrijft de concertgever.
Bijzonder is de titel: Zeeuwse muziek.
Alle composities hebben met Zeeland te
maken: Zeeuwse en Zierikzeese com
ponisten, variaties over liederen die over
Zeeland gaan.
Van eigen hand zijn improvisaties over
'In een blauw geruite kiel' en een soort
rapsody van muziek uit het 'Oproer van
Zierikzee' (1996).
Na eeuwen wordt er een bewerking van
een vioolstuk van een destijds in Zierik
zee gecomponeerd werk gespeeld: varia
ties over het liedje 'O du lieber Augus
tijn', in het Nederlands beter bekend als
'Daar wordt aan de deur geklopt'. De
componist is Charles Hofmann. Van der
Veer kreeg dit stuk in handen via de
Schouwde archivaris Sander den Haan.
Willem Vogel schreef prachtige muziek
over liederen uit de Valerius Gedenck-
clank. Een van de liederen is 'Komt nu
met zang'. In de Gedenckclank wordt dit
lied geplaatst, als o.m. Zierikzee zich aan
de kant van de Prins schaart. Een concert
in de stijl van de marktconcerten uit de
gouden eeuw, toen op bekende melodie
tjes van die tijd allerhande variaties wer
den gespeeld.
Op het programma staan verder nog
Suite VI van P. Bustyn (Middelburgs
componist uit de 18e eeuw) en Divertis
sement IV van W. Lootens (organist van
de St. Elevens Monsterkerk van 1760-
1763).
Kom een uurtje zingen op D.V. woensdag 23 en 30 juli en 13 augustus in
het kerkgebouw van de Gereformeerde Gemeente (Ankerweg 10) te
Haamstede. Aanvang 20.00 uur. Pieter Heykoop begeleidt de samenzang
en geeft een enkele orgelimprovisatie.
Veel erfeigenaren schreven zich al in
voor de Erfgoed '97 Trofee. Anderen
hebben nog één week de kans om te
laten zien waarom hun erf het mooiste
van Zuid-Holland is. De trofee maakt
deel uit van de landelijke campagne
Maak je erfgoed waarin het samen
werkingsverband Landschapsbeheer
de landschappelijke, natuurlijke en
cultuurhistorische waarde van boeren
erven onder de aandacht brengt.
27 juni jl. ging de campagne van start
met de verspreiding van inschrijfformu
lieren voor de Erfgoed '97 Trofee.
Sindsdien schreven zo'n twintig zuidhol
landse erfeigenaren zich in. Uit de inzen
dingen komt veel enthousiasme en een
grote betrokkenheid bij de plek van het
eigen erf in het landschap naar voren.
Deelnemers maken veel werk van hun
inzending door foto's, tekeningen en der
gelijke mee te sturen. De trofee bestaat
uit een fraai gevelschild, waarvan er in
elke provincie één zal worden uitgereikt.
De trofee voor het mooiste erf in Zuid-
Holland zal in de derde week van sep
tember aan de winnaar worden overhan
digd. Inschrijfformulieren zijn nog ver
krijgbaar (inschrijven kan nog tot 1
augustus!)
De uitreiking van de Erfgoed '97 trofee
vormt een opstapje naar de Open Boeren
Erven Dagen die overal in het land wor
den georganiseerd. In Zuid-Holland wor
den twee Open Boeren Erven Dagen ge
houden te Wassenaar, op 4 oktober voor
agrariërs en op 5 oktober voor andere
erfeigenaren en algemeen publiek. Erfei
genaren kunnen informatie krijgen over
de mogelijkheden voor het opknappen
van het eigen erf. Daarnaast vinden er tal
van andere activiteiten plaats die te ma
ken hebben met boerenerven en het werk
van Landschapsbeheer Zuid-Holland.
Met de campagne 'Maak je erfgoed'
laten Landschapsbeheer Nederland en de
provinciale stichtingen Landschapsbe
heer zien dat er vele mogelijkheden zijn
om de landschappelijke, natuurlijke en
cultuurhistorische waarde van een erf te
vergroten. Ook in combinatie met een
modem, agrarisch bedrijf.
Zij gaan erfeigenaren stimuleren hun erf
op te knappen en roepen overheidsinstel
lingen op in hun landschapsbeleid meer
aandacht aan boerenerven te besteden.
Voor meer informatie over de Campagne
'Maak je erfgoed' en de Erfgoed '97
Trofee in Zuid-Holland kunt u terecht bij:
Landschapsbeheer Zuid-Holland
Postbus 558,2800 AN Gouda
Tel. (0182) 524500
Het programma vangt aan met Intrada en
Koraal 'Zeeuws Volkslied (melodie Jan
Morks). De eerder genoemde Oproer-
rapsody is het laatste programma-onder
deel.
Mar van der Veer (1951) studeerde aan
het Rotterdams Conservatorium orgel en
schoolmuziek. Kreeg les van Piet van
den Kerkhoff en Jet Dubbeldam. Hij is
organist van de Gasthuiskerk te Zierik
zee, tevens componist en bewerker van
allerhande muziek. Vorig jaar compo
neerde hij de muziek bij 'Het oproer van
Zierikzee', een grote theaterproductie,
die werd gemaakt ter gelegenheid van
het afscheid van Zierikzee als zelfstandi
ge gemeente. Velen kennen Mar van der
Veer als leraar muziek aan de Chr. Scho
lengemeenschap 'Prins Maurits' te Mid
delharnis en als dirigent van diverse ko
ren en cantorijen.
De toegang tot dit toeristenconcert is
gratis, maar bij de uitgang wordt een col
lecte gehouden ter bestrijding van de on
kosten.
De organist Dirk Jansz. Zwart hoopt in
het komende seizoen, evenals vorige
jaren, weer enkele orgelconcerten te ge
ven in de fraaie oude Hervormde kerk
van Dreischor. De eerste orgelbespeling
zal plaats hebben op donderdag 17 juli
a.s. Zwart speelt dan werken van Buxte-
hude, J. S. Bach, F. Mendelssohn en
Max Reger.
Voorts speelt hij werken van de Neder
landse componist Albert de Klerk en
enkele koraalbewerkingen van K. Bart-
lema. Jan Zwart en zichzelf.
De nieuwe serie orgelavonden heeft
steeds plaats op de donderdagavond,
waarvan de volgende data zijn (na het
eerste op 17 juli): 24 en 31 juH, en 7 en
14 augustus. De aanvang is altijd 's
avonds om 8 uur.
-42-
Maar had meneer Dijkstra geen gelijk ge
had, op die middag, toen hij in het zaaltje
van de herberg had gesproken? Ruim vijf
tig hoorplaatsen waren er nu, en alles bij
elkaar had de Maatschappij nog geen
veertig hectare grond in gebruik. Wat be
tekende dat bij de totale oppervlakte van
de gemeente?
Titus keek haar verwonderd aan. Zij ver
telde dit met een gemak, dat hij zeker niet van haar
had verwacht. „Nog geen veertig hectare van de
hele oppervlakte?" vroeg hij. „Weet je dat zeker?"
O ja. Geertje wist het heel zeker! Toontje had het
haar zelf verteld. En dominee kon er op rekenen,
dat hij goed was ingelicht! Hij wist er alles van!
De veelzijdige belangstelling van de kleine kaste
lein was Titus voldoende bekend, om dit direct aan
te nemen. „Ja", zei hij, „als Keizer je dat verteld
heeft, kun je het gerust geloven!"
O juist, dat dacht Geertje ook! Die Toontje was net
een professor; er zat veel meer in dat kleine hoofd
van hem, dan je wel zou denken. Hij had nu ook
een wereldbol in de kamer staan, en hij wist een
heleboel van ge.gemo.gekro.
„Geologie", hielp Titus.
O ja, geologie, zo heette het. Hij had daar een paar
dikke boeken over, waar alles in stond, wat er van
bekend was. Het was bepaald een wonder, zoals
God alles gemaakt had! Alles, wat de mens maar
nodig kon hebben, gaf de aarde! De gewassen aan
de oppervlakte, en allerlei andere dingen zaten er
binnenin. Steenkool en zo, en olie. En helemaal van
binnen was de aarde gloeiend heet; het moest daar
koken en borrelen van belang! Toontje had haar
verteld, dat het ook wel eens overkookte, net als de
melk, als je die vergeten had van het vuur te nemen,
en dan kwam het soms op bepaalde plaatsen door
de bergen te voorschijn. Lava heette die gloeiende
rommel, en die bergen waren vulkanen, maar die
kwamen in ons land gelukkig niet voor... En
Toontje had ook stukken steen, die op achthonderd
meter diepte in de grond hadden gezeten, en die de
Maatschappij er uit had gehaald. Hij had die van
meneer Dijkstra gekregen; die had er zo'n plezier
in, dat Toontje zoveel belangstelling voor dat soort
dingen had. En op die wereldbol had Toontje haar
eens laten zien, waar de punt van de boor uit zou
komen, als de Maatschappij niet ophield met boren,
als zij bij de olie was aangeland. Als zij steeds maar
doorging, dwars door de hele aarde heen, dan kwam
de punt van de boor aan de andere kant weer te
voorschijn! Geertje wist niet precies meer hoe dat
land heette, maar zij meende, dat het China was.
Doch natuurlijk deed de Maatschappij dat niet, want
het ging alleen maar om de olie, en die zat ongeveer
zo'n acht- of negenhonderd meter diep. Het had dus
helemaal geen zin verder te gaan. En, had Toontje
verteld, de Maatschappij had er ook helemaal geen
belang bij, de bewoners van het land aan de andere
kant te doen schrikken, door in hun huiskamer
terecht te komen met de punt van de boor, of wie
weet op welke andere, intieme plaats! Daar kon
alleen maar ruzie en oorlog van komen. „Stel je
voor", had Toontje gezegd, „dat de boor hun in de
billen raakte! Wat zouden ze rare sprongen maken!
Eigenlijk hangen ze aan de wereld, zie je? Maar ze
vallen er niet af, door de aantrekkingskracht van de
aarde. Als ze daar hun neus schoonmaken en ze
laten per ongeluk hun zakdoek los, dan valt die dus
in de richting van onze voeten, snap je wel?"
Geertjes ogen drukten twijfel uit, maar toen zij het
gezicht van Titus zag, die zijn pret niet kon verber
gen, begon zij te lachen. Ja, die Toontje was een
grappenmaker - de broodkruimels staken hem elk
ogenblik. Vooral de laatste tijd; hij wist zich geen
raad van blijdschap, nu Zwaantje in verwachting
was...
Alleen - het was jammer, dat Zwaantjes vader zo
vreemd begon te doen, de laatste tijd.
Titus keek haar opmerkzaam aan. „Vreemd?" be
gon hij. „Is er met Biersteker dan iets niet in orde?"
Nou, niet in orde... niet in orde... Of ja, zo was
het toch eigenlijk wel. Het scheen hem helemaal
niet naar de zin te gaan met de zaak. Toontje had
nogal veel dingen veranderd... Vroeger, toen domi
nee hier nog niet was, en toen de Maatschappij hier
nog niet werkte, was het veel stiller in de herberg.
Toen kwamen eigenlijk alleen de mensen uit het
dorp er maar, en verder was er niet veel te doen. Het
was er toen ook zoveel eenvoudiger. Nu scheen Jan
Biersteker het niet meer te kunnen bijbenen. Het
werd hem allemaal veel te druk en te modem, had
hij eens gezegd. Hij voelde zich niet meer thuis tus
sen al die vreemde snoeshanen, en hij wou maar,
dat het weer was zoals vroeger, zonder die fratsen
van kleedjes en bloemen op de tafeltjes. Er bleven
steeds meer oude klanten weg, en dat kwam, omdat
ze zich in de herberg niet meer op hun plaats voel
den. De meesten gingen nu naar het Oosteinde, naar
Willem Heerkens, waar het er niet zo op aankwam
als bij Toontje, en waar ze tenminste nog onder
elkaar waren. En Jan Biersteker begon de oude
klanten te missen, en Toontje kreeg hem met geen
stok meer achter het buffet, als het eens erg druk
was en het hem eigenlijk aan tijd ontbrak, om daar
zelf te staan. En honden fokte Jan Biersteker ook
niet meer, er was eigenlijk niets, waar hij nog aar
digheid in had. Hij zat maar het liefst op zijn eigen
kamer, en als hij zin kreeg, dan zou hem het eten
daar ook moeten worden gebracht. Maar dat wei
gerde Zwaantje pertinent; als het etenstijd was, dan
haalde zij hem naar beneden.
„Zo", zei Titus verstrooid. Hij stond op. „Maar nu
moet ik toch heus gaan, vrouw Doekes!"Hij keek
uit het raam. Het was nog steeds droog, maar de
lucht was weer donkerder geworden. „Als ik nu
vlug opschiet, kom ik nog wel droog in het dorp".
zei hij. Eenmaal op de fiets, reed hij flink door. Hij
had nog iets op het gemeentehuis te doen, en als de
burgemeester er was, kon hij die meteen even aan
houden over die dochter van Piet Zorgdrager. Wel
wat voorbarig misschien, maar in een geval als dit
kon het nooit kwaad er vroeg bij te zijn.
Hij trof het. Toen hij op de secretarie klaar was,
kwam burgemeester Luitingh juist uit zijn kamer.
„Wel wel", zei hij. „Dominee! Hoe gaat het u?"
„Buitengewoon!" zei Titus. „Maar u ziet er ook niet
bepaald slecht uit!"
De burgemeester lachte. „Hoe kan het anders met
zo'n gemeente?"
„Inderdaad!" meende Titus. „Heeft u een ogenblik
je? De zal u niet lang ophouden".
De burgemeester liep temg naar zijn kamer. „Na-
tuuriijk!"
Hij hield de deur open. „Gaat u binnen!"
Het plan voor de kleuterschool bleek al veel vaster
vormen te hebben aangenomen, dan Titus wist. Het
lag in het voornemen van de Maatschappij, de ge
meente het schooltje te schenken, omdat de behoef
te daaraan wel erg groot moest zijn. Vermoedelijk
voelden de dorpelingen dit nog niet zo, maar men
hoopte, dat dat wel zou komen. De werkzaamheden
van de Maatschappij hadden de drukte de laatste
jaren zozeer doen toenemen, dat de dorpsstraat en
de wegen voor kleine kinderen een steeds gevaarlij
ker speelterrein werden. De plannen voor het
schooltje waren al in een ver gevorderd stadium, en
het definitieve bericht zou over enkele weken aan
de pers worden doorgegeven. De burgemeester
hoefde dominee zeker niet verzoeken, zolang nog te
zwijgen over hetgeen hij hem nu had verteld?
„Natuuriijk niet!" zei Titus. „De begrijp het. De waar
deer uw vertrouwen heel erg". (wordt vervolgd)
Biz. 2
