EIIAIIDEII-niEUWS
ORGELCONCERT
Overdenking
Nieuwe wandelgids
Deltapad
uit de
Heilige Schrift
Verantwoording
Woord Daad
Nieuwe Kerk Zierikzee
Aanzien-Aangezien
HET
,KIJK VENSTER
Goede resultaten
muziekopleiding APOLLO
Nieuwe Tonge
2e Blad
VRIJDAG 18 JULI 1997
No. 6620
Blik op kerk -^^
en samenleving (_J
- Merkwaardig incident
- De kerken en New Age
- Vragen genoeg
Een merkwaardig incidentje vond ik dat:
de uitlatingen van Frederike de Jong in
een interview met het dagblad Trouw, de
verontwaardigde reacties van de SoW-
kerken en vervolgens de excuses van
Mevrouw De Jong... Wat is er allemaal
gebeurd?
Frederike de Jong is nog niet lang gele
den aangesteld voor een project van het
Hervormd Evangelisatorisch Beraad en
de afdeling Missionair Werk van de Ge
reformeerde Kerken. Een SoW-functio-
naris dus, die de opdracht kreeg een dia
loog op gang te brengen met groeperin
gen die zich bezig houden met 'niet-ker-
kelijke vormen van spiritualiteit'. Er is
nog bij gezegd dat het niet de bedoeling
was 'het eigen geloofsgoed te ontkennen,
maar juist om beter in staat te zijn te be
grijpen waarmee bij de communicatie
van het Evangelie rekening moet worden
gehouden". In de praktijk kwam de op
dracht neer op het rond de tafel brengen
van mensen uit de kerken en aanhangers
van de New Age-beweging.
Nu heeft Mevrouw De Jong in een inter
view met Trouw enkele krasse uitspra
ken gedaan. Onder andere dat ze stei
gert van de zendingsdrang van de SoW-
kerken. Alsof de christelijke belijdenis
eenduidig uit de bijbel zou zijn af te
lezen! En alsof de Geest van God in New
Age niet aanwezig zou zijn... Op deze
manier wordt ieder gesprek geblok
keerd..."
Het is geen wonder dat de leiding van de
SoW-kerken zich gefrustreerd voelde
door de uitlatingen van Mevrouw De
Jong. In een haastige persverklaring lie
ten de beide moderamina weten dat de
uitspraken geheel voor haar rekening
zijn en 'in genen dele de visie van de
kerken weergeven'.
Mevrouw De Jong zei in een eerste reac
tie dat ook zij 'uiterst ongelukkig' was
met het artikel in Trouw. Maar heeft zij
deze dingen dan niet gezegd? Nee, zegt
ze, bepaalde uitspraken zijn haar in de
mond gelegd. En andere dingen waren
uit het verband gelicht. In ieder geval
had zij genuanceerder gesproken. Trouw
had de correcties die zij in de concept
tekst had aangebracht, niet overgeno
men.
Om met dat laatste te beginnen, dat is
natuurlijk een reële mogelijkheid. Ieder
die weleens werd geïnterviewd, kan we
ten hoe bepaalde uitspraken in de krant
kunnen worden aangedikt, en hoe andere
uit hun verband kunnen worden gerukt.
Ik kan me echter bijna niet voorstellen
dat een fatsoenlijke krant als Trouw
iemand dingen laat zeggen die het tegen
overgestelde zijn van wat werd bedoeld.
Ik heb de indruk dat ook hier van toepas
sing is dat er geen koe 'Bontje' genoemd
wordt zonder dat er een plekje aan is.
Maar ook al zou de weergave van Trouw
volkomen onjuist zijn, dan nog houd ik
wel enkele vragen over. Bijvoorbeeld of
het zo nodig is dat de SoW-kerken een
functionaris benoemen om de dialoog
aan te gaan met de New Age-beweging.
Hebben ze geld te veel? Dat lijkt me
sterk in een tijd waarin de kerken op al
les en nog wat moeten bezuinigen.
En als er dan persé iemand moet worden
benoemd voor zo'n taak, moet dat een
persoon zijn die ex-aanhangster van New
Age is? Zeker, boeven moet je met boe
ven vangen. Justitie probeert in de drugs
handel ook de ene zware jongen te ge
bruiken om de andere te ontmaskeren.
Maar of dat hier ook zo werkt.Als het
waar is dat Frederike de Jong heeft ge
zegd: ,,Ik heb voor de kerk gekozen,
maar binnen de kerk ben ik een nieuwe
tijds-sympatisant", dan is het van de kant
van de SoW-kerken wel een onzorgvul
dige benoeming. We hebben in het ge
sprek met andersdenkenden geen mensen
nodig die het belijden van de kerk discu
tabel stellen.
Waarnemer
Op 28 juni jl. deden 11 leden van
muziekvereniging APOLLO Nieuwe
Tonge examen. 10 voor het A-diploma
en 1 voor het B-diploma. Na een gede
gen voorbereiding bij de docent van hun
eigen vereniging werd er examen afge
nomen door een examencommissie. De
gezichten werden almaar bleker. Nog
een en dan moet ik. Al deze spanning
was voor niets. Alle leerlingen hebben
een voldoende gescoord voor hun prak
tijkgedeelte. Slechts 2 hebben een her
kansing nodig voor het theoriegedeelte.
Voor de opleiding van Apollo een groot
succes. Eigenlijk pas 2 jaar bezig en nu
deze klinkende resultaten. Van alle kan
didaten was er een de beste, Lara van
Immerzeei behaalde alleen met de cijfers
9 en 9.5 het A-diploma.
Als vereniging mag je dan trots zijn op
die opleiding en zeker op de docenten
die toch het grootste deel voor hun reke
ning nemen. Om niet te lang stil te staan
bij dit succes zouden we in september
weer een nieuwe groep willen laten star
ten. Voor deze groep zijn nog een paar
plaatsen vrij. Heb je interesse in muziek
en wil je dolgraag een instrument leren
bespelen, geef jezelf op bij Apollo Nieu-
De penningmeester van Woord Daad
ontving het Ie halfjaar van 1997:
Verkopen kaarten
3907,95
Verk. CD's fam. Pikaart
f
198,70
Verk. markt Geldermalsen
f
1455,-
Spaarglobes
2347,40
NH Gemeenten
f
1949,60
Coll mevr. Brinkman, St.dam
337,50
Rente bank
f
24,40
Krentenbroodaktie netto
f
6658,40
Coll. zang Crescendo
f
1254,90
Coll. D'lands mannenkoor
f
2152,30
Paaswijding Gr. v. Pr.school
562,45
Stekjesverk. fam. Huizer,
Herkingen
f
1500,00
School met de Bijbel, S'dijk
f
3500,00
Part. giften
f
815,00
26663,60
Ieder die hiertoe heeft bijgedragen harte
lijk dank! Aan ieder die ons mooie en
dankbare werk wil steunen geven we dan
ook gaarne ons gironummer: 5620184
tnv. Woord Daad te Middelhamis of
het banknummer 36.13.13.772 van de
Rabobank te Middelhamis.
we Tonge, telefoon H. Bruggeman
(0187) 651748 of P. Gebraad, tel. (0187)
612125.
AMERSFOORT - Weer verkrijg
baar: de wandelgids of topogids
van het Deltapad door zuidwest
Nederland. Het Deltapad is een
wandelroute van Bergen op Zoom
in West-Brabant én van Sluis in
Zeeuws-Vlaanderen naar Hoek
van Holland. Het Lange-Afstand-
Wandelpad heeft een totale lengte
van 233 km en is een belangrijke
schakel in het Europese wandelnet
werk.
Het Deltapad is onderdeel van twee
Europese wandelroutes. Het traject
Sluis-Hoek van Holland (172 km) is een
schakel in het circa 5000 km lange Euro
pese Kustpad, de E-9. In 1997 is het
grootste deel van de route tussen de Golf
van Biskaye en de Bocht van Gdansk
gemarkeerd en beschreven op kaarten en
gidsen. Het traject Bergen op Zoom-
Hoek van Holland (115 km) is al langer
opgenomen in de E-2, de Noordzee-Ri-
vièra. Deze populaire voettocht van
Hoek van Holland naar Nice is in België
en Frankrijk bekend als de GR 5.
De gids van het in 1992 in gebruik ge
nomen Deltapad is sterk verbeterd.
Nieuw is het gebruik van gekleurde topo
grafische kaartjes, die de leesbaarheid
sterk vergroten. Ook de kleurenfotogra
fie maakt de gids een stuk aantrekkelij
ker. Verder veel aandacht voor de prakti
sche zaken: alle informatie over over
nachten onderweg, openbaar vervoer en
de mogelijkheden voor dagtochten is
geactualiseerd. Het Deltapad is nog meer
dan voorheen geschikt gemaakt voor zo
wel meerdaagse tochten als dagwande
lingen. Met de toevoeging van veel nieu
we informatie over de streek, het land
schap en bezienswaardigheden langs de
route is het een geheel nieuwe gids ge
worden. Enkele kleine routeverbeterin
gen zijn doorgevoerd. De route is in het
veld met wit-rode tekens bewegwijzerd.
De rijk geïllustreerde kleurengids van
het Deltapad telt 160 pagina's. Het boek
je is verkrijgbaar bij de gespecialiseerde
boekhandel, de ANWB- en VVV-kanto-
ren in de regio, de algemene boekhandel
of te bestellen bij de Stichting LAW:
ISBN 90-71068-32-3, prijs 29,90.
Op woensdag 23 juli hoopt Herman van
Vliet een concert te geven op het Kam
Van der Meulen-orgel in de Nieuwe
Kerk te Zierikzee.
Het programma begint met Koraalbewer
king over Psalm 116 van Willem Weij-
land. Vervolgens kan men luisteren naar
Fantaisie et Fugue van Alexandre Boëly,
Sonate nr. 5 in D-dur van Felix Mendels-
sohn-Bartholdy, Pastorale en Offertoire
van Louis Lefébure-Wély, Inpromptu
van Louis Vierne, Symphonischer Cho
ral Op. 87 ('Ach bleib mit deiner Gna-
de') van Sigrid Karg-Elert, Toccata van
Tibor Pikéthy, waarna het programma
wordt besloten met Koraalfinale van
Herman van Vliet.
Herman van Vliet (geb. 1941) kreeg or
gellessen o.a. van Wim van der Panne en
•studeerde aan het Utrechts Conservato
rium bij Stoffel van Viegen, Cor Kee,
Willem Mudde en Herman Strategier.
Het einddiploma solospel orgel werd
,,En zij noemde de Naam des
Heeren, Die tot haar sprak: Gij,
God des aanziens! Want zij zeide:
Heb ik ook hier gezien naar Dien,
Die mij aanziet?" (1 Thess. 5:21)
Het schijnt een moeilijke zaak te zijn om
geduldig en vertrouwend te wachten op
de vervulling van een verkregen belofte.
Dat het probleem al heel oud is, dat
lezen we hier ook in de geschiedenis van
Abraham en Sara. Zij hadden immers
een belofte van niet geringe inhoud: zij
zouden op hun hoge leeftijd nog nage
slacht krijgen. Dat was in het begin een
bron van grote vreugde. Maar hoe gaat
dat als er zo'n jaar of tien over heen gaat
en er gebeurt niets wat op de komst van
een kind wijst? Dan waait er door de
dagelijkse beslommeringen zo veel stof
over de beloften dat de glans ervan wel
eens heel dof kan worden. Ook innerlijk
ongeduld, dat een karaktertrek kan zijn,
kan dan een duchtig woordje mee gaan
spreken. Dan komen er gemakkelijk
gedachten op die na overweging al snel
vaste vorm gaan aannemen. En als je er
in het licht van de gewoonten van die tijd
over nadenkt, dan is daar wat voor te
zeggen. Want de regel gold toen dat een
kinderloze vrouw een dienstmeisje aan
haar man kon geven als bijvrouw en de
kinderen die dan uit die verbintenis
geboren werden, golden dan als eigen
kinderen van de vrouw. Daar was geen
bezwaar tegen.
Maar daarmee is niet goedgepraat wat
hier gebeurde. Het ging hier n.l. niet om
een afspraak tussen mensen, het ging
hier om de vaste beloften van de
Almachtige God. En dat je als mensen
onder elkaar wel eens de helpende hand
toesteekt om bepaalde zaken te realise
ren, daar is niets op tegen.
Maar als de Schepper van hemel en
aarde de helpende hand wordt toegesto
ken alsof Hij Zijn beloften niet zou kun
nen waarmaken, of als het allemaal te
lang duurt, dat is een grote misser. Die
ingreep blijft dan ook niet zonder gevol
gen.
Sara had aan haar man Abraham haar
Egyptische dienstmaagd Hagar tot bij
vrouw gegeven. Het bedoelde resultaat
liet dan ook niet lang op zich wachten.
Hagar werd zwanger. En ze werd nog
meer: ze werd hoogmoedig. En daarmee
begon de ellende die Abraham en Sara
over zich heen hebben gehaald. De vrede
en vreugde in het leven aan de hand van
de Heere werd in de tent van Abraham
grondig verstoord en zal tot in de
geslachten verstoord blijven, zo ver trekt
die zonde door. Het begon daarmee dat
Hagar zich mijlenver boven Sara verhe
ven voelde. Ze ging daarin zo ver dat ze
Sara verachtte en vernederde. Sara kon
het tenslotte niet meer verdragen en ging
met haar klachten naar Abraham, die
haar de vrije hand gaf om te doen met
Hagar wat ze nodig achtte. Sara brak de
hoogmoed van Hagar zodanig dat ze het
in de tent van Sara niet meer uit kon
houden. Ze vluchtte weg, richting
Egypte.
Dat was een van de dingen die het klein-
gelovig ongeduld van Abraham en Sara
had bereikt. En de Heere, zag Hij dit
alles niet? Jazeker zag Hij het klein-men-
selijk geknoei. Maar Hij greep niet in.
Hij heeft het laten gebeuren totdat het
Zijn tijd was om Zijn heerlijkheid te
openbaren.
Hagar vluchtte weg, haar hoogmoed had
het vernietigende werk gedaan. De ver
houdingen waren grondig verstoord en in
haar hart was de haat verankerd. Toen zij
bij een fontein in de woestijn was aange
komen zond God de Engel des Heeren.
Daar vond hij haar. Maar in eerste instan
tie waren de woorden van de Engel niet
bepaald vlijend voor Hagar. Want het
moet haar wel erg pijnlijk getroffen heb
ben toen de Engel haar gevoelig op haar
plaats zette. "Hagar gij dienstmaagd van
Sara", noemde hij haar. Dienstmaagd van
Sara, dat wilde je niet meer zijn, maar je
bent het nog wel terdege. Daar kun jij
geen verandering in aanbrengen en er is
ook geen verandering in gekomen. Jou
hoogmoedige opstand Hagar, was zonde.
Want dat Abraham en Sara de fout in
waren gegaan, dat gaf Hagar niet het
recht om zich daarom boven hen te ver
heffen. Aan hun zonden mocht Hagar
zich niet verrijken.
Zo gaat dat in de ontmoeting met de
Heere God. Als de Levende God aanziet,
dan worden zonden blootgelegd. Dat
geldt ook voor ons. Als God ons aanziet
dan houdt Hij ons de spiegel voor. En
wat zien wij dan? Iets anders dan het
kleingelovig ongeduld waarin we menen
het beter te weten dan God? Zien wij in
die spiegel dan wat anders dan de hoog
moedige Hagar, wiens hoogmoedige
trots haar verbood te buigen? Ontdekken
wij misschien bij onszelf ook wel dat we
liever vluchten dan onszelf te vernederen
onder de hand Gods? Ja dat zal zeker
ontdekt worden: liever vluchten dan han
delen naar recht. Wat is het dan pijnlijk
om door het Woord van God terecht te
worden gewezen.
Nu dat was het voor Hagar ook. In haar
zien we hoe ver gekrenkte trots weg kan
voeren. Hagar ging richting Egypte, het
diensthuis van de dood waar heidendom
heerste en waar men de Levende God
niet kende. Zo erg was haar trots
gekrenkt en zo verhard was haar hart dat
ze de dood koos boven het leven. Want
door weg te gaan van Abraham en Sara
ging ze ook weg van het grote voorrecht
dat ze had bij hen om de Levende God te
leren kennen en dienen. Haar hoogmoe
dige verharding dreef haar steeds dieper
in de zonde. Het gaat dan noodzakelij
kerwijs van kwaad tot erger. Daar is geen
stilstand in. Het was ook een grote fout
van Hagar dat ze haar vermeende recht in
eigen hand nam, ze zocht daarin niet de
Heere, ze zag niet naar Hem om.
Maar toen gebeurde dat onverwachte
toch, want de Heere zag wel naar haar
om in het zenden van Zijn Engel. De
Engel die haar hart en het daaruit voort
vloeiende gedrag veroordeelde en haar
terecht wees, maar haar toch ook ver
troostte.
De boodschap die Hagar kreeg was niet
gemakkelijk. Ze moest naar huis terug,
naar de tent van Sara. Dat zou veel zelf-
overwinning kosten. Maar ze kreeg er
ook een geweldige belofte bij, die haar
bemoedigd zal hebben. Zij zou een zoon
baren en haar zoon zou groot worden en
ze moest hem Ismael noemen. Die naam
betekent: de Heere heeft uw verdrukking
gehoord.
Wat bewees de Heere haar grote genade.
Hij liet haar niet voortgaan op haar eigen
weg die naar de dood leidde. De Heere
zette haar stil en liet haar nog omkeren.
Hier zien we de genadewerken van God
al die hij eens zal doen in het zenden van
Zijn Kind Jezus, Die de dodelijke wer
king van de zonde zal omkeren. Dan zal
het loon van de zonde moeten wijken
voor het eeuwige leven met de verzoende
God. Dan zal de haat wijken en de Liefde
regeren. Hier is al een voorsmaak van het
grote omzien en aanzien van God naar
een zondig mensenkind.
Dat is de belofte die Hagar met haar kind
zal dragen door moeilijke wegen. Dat is
trouwens een belofte die niet in mindere
mate ons tot troost mag zijn, want het is
ook voor ons een openbaring van Gods
goedheid. Hier geeft de Heere Zelf de
pleitgrond aan voor de gebeden.
Wanneer een mens struikelt en bemerkt
dat God toch blijft kloppen op de deur
van het hart, dan mag geloofd worden dat
er in Hem verlossing en vergeving is en
dat er een genadig aanzien is bij God in
de Heere Jezus Christus. Hij zag immers
naar ons om en Hij is het Die onze ellen
de aanziet. Hij is de God van het aanzien.
Dat komt niet van onze kant, want Hij
ziet om naar mensen die naar Hem niet
omzagen en die nog met een hoogmoedig
hart door de woestijn trekken richting
Egypte.
En dan dat gebod: keer terug naar uw
vrouw en verneder u onder haar handen.
Vrijwillig zich vernederen.. Daarin is
Christus toch ook voor gegaan en die
gezindheid moet toch ook gevonden wor
den in allen die Hem als Heere en
Heiland mogen kennen. Maar zich verne
deren dat ligt ons niet, dat kost strijd.
Maar dat is dan een strijd die alleen te
volbrengen is vanuit de verwondering dat
de Heere heeft willen omzien en aanzien.
De verwondering dat hij is begonnen
waar wij Hem niet zochten.
Dat was het ook wat Hagar beleed. Door
Gods goedheid overwonnen beleed ze de
Heere, de God van Abraham en Sara.
"Gij, God des aanziens", zo roemde ze
Hem. En in dankbare gehoorzaamheid is
ze terug gegaan. Wat Sara niet heeft kun
nen bereiken, met haar overigens recht
vaardig handelen, dat werd bereikt door
de ontdekkende en ontfermende liefde
van God. God heeft naar haar omgezien
in haar ellende en heeft haar door haat
vervulde hart omgekeerd.
Dat was het wonder van genade. Niet
omdat zij de hemel aanriep, ook niet
omdat zij zo intensief gebeden heeft zag
de Heere naar haar om. "God hoort",
moest haar zoon heten. Wat heeft de
Heere gehoord? Uw stem die riep in de
nood? De zonden die wij dan in onze
radeloosheid soms belijden? Neen, niet
ons berouw of onze nederigheid is oor
zaak van Gods ontferming en omzien
naar ons. De reden is in Hemzelf, want
Hij gaf de reden van Zijn ontfermende
liefde in Zijn Zoon Jezus Christus onze
Heiland. In Hem is het dat God Zich ont
fermt over ellendigen. Dat te zien en te
geloven, dat doet de aanbiddelijke ver
wondering geboren worden in het hart
dat God ook nog naar een zondaar
omziet. Dat leert in diepe afhankelijkheid
meebidden met de Zoon en met de
Heilige Geest, om die dankbare gehoor
zaamheid om terug te gaan en in alle oot
moed te zijn en te blijven in Zijn woning
aan de troon van genade, doende de wil
van de Vader, Die liefheeft met eeuwige
liefde.
Den Bommel
A.Vos
daar behaald in 1965. Belangrijk voor de
muzikale vorming waren de cursussen
interpretatie bij Feike Asma.
Wegens zijn voorliefde voor de Franse
symfonische orgelkunst nam hij gedu
rende een aantal jaren deel aan de 'Inter
nationale Meestercursus voor Muziek' te
Zurich bij Jean Guillou.
Het koraalspel heeft zijn voorliefde; ook
speurt hij graag naar werken van minder
bekende componisten.
In 1983 en 1987 voerde hij de 10 orgel-
symphonieën van Ch. M. Widor inte
graal uit op grote Nederlandse orgels.
Zowel in Nederland als in het buitenland
geeft Van Vliet veel concerten. In 1990
werd hij benoemd tot organist van de St.
Joriskerk in Amersfoort.
Wegens zijn verdiensten voor de Franse
orgelkunst werd Herman van Vliet on
derscheiden door de Société Académique
'Arts, Sciences, Lettres' te Parijs met de
bronzen medaille in 1983 en met de zil
veren medaille in 1991.
Het project 'Widoriade' met de opnamen
van alle Widor-symfonieën wordt uitge
voerd op de grote Cavaillé-Coll orgels in
Rouen, Lyon en Caen en wordt thans
gerealiseerd. De eerste dubbel-CD met
de symfonieën 1 t/m 4, het tweede deel
met de symfonieën 5, 6, 7 en het Bach
Memento zijn reeds verschenen; deel 3 is
in voorbereiding.
Het concert in Zierikzee begint om 20.00
uur. Kerkdeur open om 19.30 uur.
Gelukkig had het niet lang geduurd. Pre
cies vijf dagen geleden was zij blijven lig
gen, en zij werkte drie halve dagen per
week bij Keizer. En dat was nu zo mooi:
Toontje had haar gewoon doorbetaald en
hij had elke dag zijn schoonvader ge
stuurd met een paar pannetjes eten, zodat
zij ook niet uit bed hoefde om te koken.
Alsof zij een prinses was, zo hadden Toon
en Zwaantje haar verwend. Goede mensen. Ze ver
dienden het, dat ze zo vooruit gingen! Het werd
steeds drukker in de herberg. Toontje had haar
gevraagd, of zij binnenkort drie hele dagen per
week wilde komen, omdat.nou ja. Zwaantje zou
een kindje krijgen over een half jaar.Of wist do
minee het al?
Titus schudde het hoofd. Nee, dat wist hij nog niet.
Zo zo, een kindje; dat was prachtig voor Keizer en
zijn vrouw.
Geertje beaamde het heftig. Ja, nou! En toen moest
zij even lachen. Die Toontje was zo bezorgd; hij
had zelfs al een advertentie willen plaatsen voor een
goede kracht voor dag en nacht, maar daarvan had
Zwaantje niet willen weten. Hij wilde haar wel
helemaal in de watten leggen! Hij beweerde, dat het
een jongen zou worden; hij praatte daarover alsof
het al vaststond, maar Zwaantje zei, dat hij zich ver
giste. Het werd een meisje; ze zouden wel zien, dat
zij gelijk kreeg! Ze konden er soms in alle ernst
over kibbelen.alsof je zoiets voor het zeggen had!
En toch... Er waren werkelijk mensen, die aan je
gezicht konden zien wat het zou worden, als je in
het kraambed moest. Nee nee, daar moest dominee
nou niet om lachen! Het was echt waar! De vrouw
van de oude Strakke had het gekund! Zij had het
verschillende vrouwen voorspeld, ook Geertje, toen
zij Albert verwachtte. „Het wordt een jongen!" had
zij gezegd, en zij had gelijk gekregen! Zij had zelf
liever een meisje willen hebben, maar haar man
zaliger niet; die was wel zó blij geweest, toen
Albert er was! Hij was van pure blijdschap over de
sloot hiernaast gesprongen, maar hij had daarbij een
enkel verstuikt, en toen had hij een week niet kun
nen werken. Dat was een lelijke schadepost ge
weest, maar och,zij had er zich niet zo erg druk over
gemaakt. Want zij was zelf ook veel te gelukkig ge
weest, toen zij Albert eenmaal had; het had haar
toen niets meer kunnen schelen, dat haar wens om
een meisje niet in vervulling was gegaan. Als het
kindje er was, dan dacht je aan zulke dingen niet
meer. Vond dominee ook niet?
Ja, natuurlijk, dominee dacht er net zo over. Maar
nu moest hij toch heus.
Kom kom, had dominee nu werkelijk zoveel haast?
En nu had dominee nog niet eens haar eigengebak
ken cake geproefd! Zij stond op en haastte zich naar
de kast. Kijk eens, zag dat er niet prachtig uit? Zij
had het recept van Zwaantje gekregen.Op het pa
piertje had gestaan, dat er twee eieren in moesten,
maar zij had er zes gebruikt, want twee vond zij wel
wat weinig, en haar kippen legden toch zo goed, nu
het voorjaar alweer begonnen was.
En opnieuw liet Titus zich neer op zijn stoel. Hij
had de cake graag geweigerd, na de lunch van een
goed uur geleden, maar hij kon het niet over zijn
hart krijgen. Geertje dit aan te doen. Zes eieren! De
cake had nauwelijks de grootte van een ontbijtbord
je...
Hij zag zich een formidabele plak toebedeeld. Een
kopje thee moest er ook nog bij. Hij rilde inwendig,
toen hij Geertje er drie scheppen suiker in zag doen,
maar toen hij de eerste hap van de cake had geno
men, kostte het hem niet de minste moeite te verkla
ren, dat die heerlijk was.
Een stralende Geertje schoof hem een stukje papier
toe. Hij moest dat maar meenemen, dan kon me
vrouw die cake ook eens maken. Maar hij moest er
wel aan denken het tegen mevrouw te zeggen van
die eieren. Wat waren er nou twee?
Aan de achterdeur riep iemand. Het was Gabe.
„Doe maar vijf liter in de bus!" riep Geertje. „En
kun je het geld hier even halen?" Gabe bleef een
beetje verlegen op de drempel staan, toen hij Titus
zag. Hij wilde niet gaan zitten en hapte staande in
de cake, die Geertje hem aanbood. Na een paar mi
nuten verdween hij weer.
Die Gabe! Hij had daar nu wel gestaan, alsof hij
niet tot tien kon tellen, maar wist dominee wel, dat
hij zo op dominee en op mevrouw gesteld was? Hij
ging voor hen door het vuur! Wat... wist hij dat
niet? Geertje lachte even. Of wilde dominee het niet
laten blijken? Nou, in elk geval wist Geertje wel
zeker, dat het iedereen aan te raden was, geen
kwaad van dominee en zijn vrouw te spreken met
Gabe in de buurt! De vorige week had hij Smalbil
toch de oren gewassen! Smalbil had toen iets van
dominees vrouw gezegd, dat zij zo werelds was,
en...
Titus voelde zich verstrakken. „Zo?" zei hij. „En
hebben ze toen onaangenaamheden gehad?"
Onaangenaamheden? Het had maar weinig ge
scheeld, of Gabe had zijn handen niet thuisgehou
den! Maar gelukkig was Smalbil naar binnen ge
gaan, en daar was het bij gebleven. Het had zich af
gespeeld op de stoep voor zijn winkel. Gabe had
Smalbil nog nageroepen, dat hij zijn mond had
tehouden over dominee en mevrouw, en dat hij
anders geen olie meer wilde leveren. Hij moest
daarvoor dan ook maar naar Westeroord lopen, net
als voor de preek en de jenever.
Ondanks zijn gemengde gevoelens glimlachte
Titus. Maar Smalbil was aardig op weg zich volsla
gen onmogelijk te maken. Zou hij de man toch
maar niet zo gauw mogelijk opzoeken?
Geertje babbelde argeloos verder. Gabe was trou
wens niet de enige, met wie Smalbil het al aan de
stok gekregen had. De schoonzoon van de oude
Strakke, Mooiman uit Zwartevelde, had hem de
vorige week de toegang tot het erf van de hoeve
achter het Pastoorsbos doodgewoon ontzegd. Smal
bil had hem uitgelachen en beweerd, dat het hem
vrijstond de boerderij van Strakke te betreden, als
hij dat wilde; hij, Mooiman uit Zwartevelde had
daar niets mee te maken, al was hij dan de schoon
zoon van de boer.
Maar toen had Mooiman uit Zwartevelde hem
eventjes iets verteld! „Ik breek je de beide benen!"
had hij gezegd, „zodra ik je hier weer in de buurt
zie! Je hebt mijn schoonvader met rust te laten, be
grepen? Je komt hier alleen maar, om hem tegen de
Maatschappij in het harnas te jagen! Je verknoeit
die man zijn oude dag, en dat moet afgelopen zijn!
Als je het hart hebt, hier weer te komen stoken, dan
kun je er op rekenen, dat je meteen doorgaat naar
het ziekenhuis in Westeroord!"
„Alsjeblieft!" zei Titus. „Dat lijkt me geen halve
maatregel!"
Nee, dat kon Geertje ook niet vinden. Maar Smalbil
maakte het er ook wel een beetje naar; dat mochl
gerust eens gezegd worden. Hij had Strakke eigen
lijk geen moment met rust gelaten, en Mooiman uit
Zwartevelde was dat nu de keel gaan uithangen.
Wist dominee wel, dat meneer Beukers van de
Maatschappij wel een keer of drie met Strakke was
komen praten, over een hoorplaats op zijn land?
Men had de boer al gedreigd met onteigening: hij
was de enige, met wie last was geweest, maar mi
had hij dan toegegeven. Gelukkig maar, want wal
had je aan al die drukte en ruzie? Het was toch vcol
beter in vrede te leven? En deed de Maatschappii
niet alleen maar goed aan het dorp? Eerst waren /c
allemaal bang geweest voor hun land.
DE BETERE WONINGINRICHTING SINDS 1920
Zandpad 36 Middelhamis Tel. (0187) 482784
-47-
(wordt \ï';\'<)/,v./i
