eiiahdeh-iiieuws
SaLVATioN
Jaarboek 91-94 van 'de Motte'
werd een Dirksland-special
Zomerconcert Gospelkoor
uit Katwijk
wiamEnvEi
nttPPE scmi
VERVOLGVERHAAL
2e Blad
VRUDAG 30 MEI 1997
No. 6606
HET
":KIJkVENSTER
Blik op kerk -y?
en samenleving ij
- Bestrijding van het geloof
- Niets nieuws
Ons Nederland volk is van een christelij
ke natie in betrekkelijk korte tijd een
multi-religieuze samenleving geworden.
Eeuwenlang was het christendom in ons
land de dominerende godsdienst, mo
menteel zijn er vele aanhangers van de
Islam en van het Boeddhisme, terwijl
daarnaast allerlei oosterse secten opgeld
doen, en de gevestigde kerken sterk
teruglopen.
Als ik het goed zie kunnen we onder hen
die de kerk verlaten hebben, of nooit tot
een kerk hebben behoord, twee stromin
gen onderscheiden.
De eersten zijn de volmaakt onverschilli
gen. Ze zijn niet meer met het Evangelie
te bereiken, ze hebben er ook geen enkel
zintuig voor. Willen anderen geloven en
naar de kerk gaan, het is hun best, als zij
maar niet lastig gevallen worden.
Daarnaast is het opvallend dat er een
minderheid is die kerk en christelijk ge
loof fel bestrijdt. Uiteraard denken we
aan een veelschrijver als Maarten 't Hart,
die blijkbaar maar niet kan loskomen van
zijn Gereformeerde opvoeding en het ene
boek na het andere het licht doet zien om
de draak te steken met 'het geloof der
vaderen'.
En daarnaast zijn er de meer wijsgerige
figuren zoals Rudi Kousbroek en Profes
sor H. Versnel die met zogenaamd
wetenschappelijke argumenten de bijbel
en het christelijk geloof bestrijden.
Wat me bij de laatsten telkens weer treft
is dat ze zo weinig nieuw geschut in stel
ling brengen. Ze roepen de herinnering
op aan Celsus, één van de felste bestrij
ders van het christendom in de 2e eeuw
na Christus. Hij was een filosoof uit de
Epicureïsche school en zijn geschriften
zijn verloren gegaan. Maar omdat de
kerkvader Origenes niet minder dan acht
boeken tegen hem geschreven heeft om
zijn opvattingen te weerleggen weten we
nog exact wat hij allemaal tegen het
christendom had.
Dat was niet gering! Joden en christenen
moesten het op een gelijke manier ont
gelden. Ze zijn voor hem verachtelijke
mensen, minder dan de wormen en de
vleermuizen. Dat hun godsdienst berust
op een bovennatuurlijke openbaring ont
kent hij. Mozes was een bedrieger. De
scheppingsgeschiedenis maakt hij bela
chelijk. Maar het christendom is bij hem
niets beter dan de religie van de joden.
Het kan zich alleen maar staande houden
door de mensen angst aan te jagen. Jezus
was niet de Zoon van God, maar geboren
uit overspel van Maria met een Romein
se soldaat. De kruisdood van Jezus is
voor hem het beste bewijs dat Jezus niet
de Zoon van God kan zijn.
Christenen zijn voor Celsus alleen maar
geringe, bijgelovige mensen. Hij be
schuldigt hen van onwetendheid, wille
keur, opstand tegen de staat, sectenma-
kerij. De enige verontschuldiging voor
hun domme bijgeloof is nog dat ze be
drogen zijn door de apostelen.
Zo zou ik nog wel een poosje door kun
nen gaan, maar dat is niet nodig. Ik wilde
alleen maar laten zien dat de bestrijding
van het christelijk geloof niet van van
daag of gisteren is, maar zo oud als het
christendom zelf. En daarbij moeten we
constateren dat de duivel er in twintig
eeuwen niet zoveel bijgeleerd heeft...
Zijn argumenten zijn nog steeds dezelfde
als bijna 2000 jaar geleden.
Waarnemer
Deze vraag- en antwoord-rubriek staat geheel ten dienste van de lezer
die er kosteloos gebruik van kan maken. Uw vragen op velerlei gebied
kunt u sturen aan: Redactie Eilanden-Nieuws, Postbus 8, 3240 AA
Middelharnis, met in de linkerbovenhoek 'Vragen-rubriek' vermeld.
De vragen worden door deskundigen beantwoord en zullen binnen
enkele weken na de inzending compleet met antwoord in deze rubriek
worden gepubliceerd.
CEN ZEEfOaUK
Onlangs kochten we op een veiling een
zeefdruk. De maker is A. la Gitte. In het
papier staat gedrukt: Cercle Libraire
RZH, met het nummer 100. Graag willen
we iets meer weten van de maker.
Antwoord: Een zeefdrukker die deze
naam draagt, hebben wij in onze docu
mentatie helaas niet kunnen vinden. Wij
kunnen u dus ook niet vertellen, wanneer
hij leefde en of hij méér werk heeft ge
maakt. Het kan een amateur of een pro
fessionele zeefdrukker geweest zijn,
wiens werk onopgemerkt bleef doordat
hij weinig werk verkocht en niet expo
seerde. U kunt uw prent eventueel nog
door een kunsthandelaar laten beoorde
len.
Ik drink iedere dag een glas bosbessen-
sap. Nu wil ik graag weten hoeveel en
welke vitaminen in dit sap zitten. Ik wil
dit graag weten omdat men zegt dat je
toch nog sinaasappels moet gebruiken.
Antwoord: In bosbessen zit per 100
gram, 10 mg vitamine C, in sinaasappels
40 mg per 100 gram. Door het persen
gaat wat vitamine C verloren door oxida
tie met de lucht. U schrijft dat u sinaas
appels niet kunt verdragen, u zult dus
meer bosbessensap moeten drinken ver
geleken met sinaasappels om dezelfde
hoeveelheid vitamine C binnen te krij
gen. Verder zijn deze vruchten vergelijk
baar wat de voedingswaarde betreft.
EEN BEmaaoE kist
Via mijn familie ben ik in het bezit geko
men van een houten kist met voorfront
waar de volgende tekst op is vermeld:
Anno 1741 DEN 10 AKTOBER SL DAM
DKTK. Kunt u mij wat over deze kist
vertellen?
Gospelkoor SalvatioN uit Katwijk
verzorgt op uitnodiging van de
Werkgroep Missionaire Gemeente
van de Gereformeerde Kerk van
Ouddorp op zaterdag 7 juni a.s.
een concert in het kerkgebouw van
de Gereformeerde Kerk.
Gospelkoor SalvatioN is een jongeren
koor van 30 personen. Ze worden bege
leid door hun eigen combo, bestaande uit
synthesizers, drums, basgitaar, akoesti
sche en elektrische gitaar en dwarsfluit.
SalvatioN heeft een repertoire met ver
scheidene stijlen. Negen jaar geleden is
SalvatioN ontstaan. Ze repeteerden toen
nog in een klein zomerhuisje en werden
begeleid door één gitaar. In de loop van
deze negen jaar is er veel veranderd: er
werd een eigen zang- en lichtinstallatie
aangeschaft, het aantal leden en de kwa
liteit groeide. Het doel van het koor is
echter al vanaf het begin hetzelfde ge
weeste. Het koor wil door zang en mu
ziek het evangelie verkondigen op een
eigentijdse wijze, die zowel jongeren als
ouderen aanspreekt.
Zo ging het koor vorig jaar zomer voor
de tweede maal naar de Oekraïne om
daar, voornamelijk op straat, met zang en
muziek het evangelie te verkondigen.
Op de avond van 7 juni a.s. zullen liede
ren ten gehore worden gebracht, maar er
is ook tijd ingeruimd voor samenzang.
Tevens zal het koor een stukje drama
opvoeren.
Het concert op 7 juni a.s. in de Gerefor
meerde Kerk te Ouddorp (ingang Dorps-
tienden) begint om 20.00 uur en de zaal
is open vanaf 19.30 uur. De avond duurt
tot 22.00 uur. De toegang is gratis; wel
zal er een collecte zijn.
Iedereen van harte welkom!
Antwoord: Deze fraaie kist is een Hol
landse bruiloftskist. Aan de hand van een
foto alleen kan niet goed beoordeeld
worden uit welke streek hij afkomstig is.
De waarde kunnen wij langs deze weg
ook niet bepalen, maar deze kan aanzien
lijk zijn. Het beste kunt u contact opne
men met een goede antiquair.
Die kan u dan meer vertellen over de
waarde en de herkomst van de kist.
EETI lEEUmE QUK?
Onlangs zijn wij in het bezit gekomen
van een ronde bak, die men wel een
'met' noemt. Werd deze 'met' op Flakkee
gebruikt, en waarvoor?
Antwoord: Zeer waarschijnlijk is dit een
maat, een 'met'. In dit geval een tarwe-
maat stammend uit de 18e eeuw. De
merkjes zijn ijken. De poten moeten later
aangebracht zijn. De maten werden uiter
aard ook op Flakkee gebruikt. De waarde
is afhankelijk van de staat waarin de
maat staat waarin de maat verkeert en de
zeldzaamheid.
lOriGE MEdEL
Wat moet ik een mereljong voeren dat
pas uit 't nest kwam?
Antwoord: Een jonge merel of zwarte
lijster wordt, zoals u in de natuur wel
kunt zien, door zijn ouders voornamelijk
gevoerd met wormen, insecten, en kleine
stukjes rijpe vruchten. U zult dit óók
moeten doen tot dit dier zelf voor zijn
voedsel kan gaan zorgen. Wormen zijn
eiwitrijk en nodig voor de groei. Kunt u
geen wormen peuren, geef dan katten
voer dat immers óók uit dierlijk vlees
bestaat. Wat fijn geprakte vruchtjes, bij
voorbeeld appels en bessen en een enke
le aardbei zijn gewenst voor de noodza
kelijke vitaminenvoorziening. Een jong
vogeltje kan er niets van missen.
Grote waardering voor het werk van de amateur-archeologen
De ouderdom van de voorwerpen
die de amateur archeologen van
'de Motte' met zoveel zorg uit de
Flakkeese bodem opdiepen kan
hen niet hoog genoeg zijn, maar
geschrokken zijn ze van nota bene
hun eigen leeftijd; 'de Motte' ver
grijst!", werd dan ook vrijdag
avond geconstateerd toen in het
gemeentehuis van Dirksland het
jaarboek '91-'94 werd gepresen
teerd. Daarom in Dirksland omdat
maar liefst 102 van de 142 bladzij
den van het boek handelen over
opgravingen die in Dirksland suc
cesvol werden uitgevoerd.
Ze mogen dan de amateur status hebben,
de speurders van 'de Motte'; burg.
Boonstra van Dirksland waardeert ze als
heuse professionals die hun hobby
wetenschappelijk verantwoord beoefe
nen; van wetenschappelijke waarde dan
ook de inhoud van het jaarboek waarvan
de inhoud gelegenheid geeft kennis te
maken met de bodemschatten van -
vooral - het dorp Dirksland, de grond
immers waar de wieg van 'de Motte'
voorz. Rias Olivier heeft gestaan. Het
jaarboek werd dan ook een soort Dirks
land-special.
Burg. Boonstra bouwde een boeiende
verhandeling op over de waarde van de
archeologie als geschiedswetenschap en
geschiedenis is - zo zei de burgemeester
- de wijze waarop men zich rekenschap
geeft van het verleden. Het verleden
heeft invloed op het heden en dus ook op
de toekomst, zo stelde dr. Boonstra vast.
Hij waarschuwde er overigens tegen dat
het verleden het heden zou dicteren,
maar evenmin mag het verleden worden
veronachtzaamd, waardevol als het is om
ter lering te dienen. „Kies de toekomst,
maar waardeer het verleden", was dan
ook 's burgemeesters motto. Het negeren
Wat is dit voor een vreemde munt? Uit
welk land komt die?
Antwoord: Uw munt van 25 setengs
komt uit Thailand. 100 setengs 1 Baht.
Het jaartal dat u niet thuis kon brengen,
is 2500 volgens de boeddhistische tijdre
kening, die al in 543 vóór de geboorte
van Christus begon. Omgerekend komen
we op ons jaartal 1957. Vreemd genoeg
heeft men deze muntjes ook in latere
jaren van hetzelfde jaartal voorzien, wij
kunnen u daarom niet precies vertellen in
welk jaar uw muntje geslagen is. Op de
munt staat de beeldenaar van Rama IX
Phoemipol Adoeliadet.
Zijn mandarijnen, die ruim in de schil
zitten, nog eetbaar?
Antwoord: Mandarijnen en sinaasappe
len, waarvan de jas één of twee maten te
groot aanvoelt, zijn van binnen eniger
mate verdroogd. De vrucht werd daar
door kleiner. U perst er minder sap uit,
maar dat behield zijn smaak.
EEU pRiEUi mm
Wat voor verschil bestaat er tussen oc
trooi, patent en gedeponeerd handels
merk? Misschien kunt u dat eens verdui
delijken.
Antwoord: De woorden octrooi en pa
tent komen beide uit het Frans, maar 'oc-
troyer' betekent toestemming geven, ver
gunnen, en 'lettre patente'; open brief of
akte waarin toestemming of recht wordt
verleend tot het uitoefenen van een be
paald ambacht, bedrijf of beroep of dgl.
Er zijn landen waar patent de officiële
van het verleden achtte hij zelfs een
vorm van onbehoorlijk bestuur te zijn.
Heel 'behoorlijk was de ontvangst van
'de Motte' in wat dhr. Boonstra de
'stadsgehoorzaal' noemde, een locatie
die ter ontvangst van een select gezel
schap als dit geen mindere mocht zijn.
't Gaf dr. Boonstra ook de gelegenheid
z'n waardering voor het werk van 'de
Motte' tot uitdrukking te brengen en dat
deed hij van harte, (vooral) ook jegens
voorz. Rias Olivier, de stuwende kracht
achter het werk en de vele publicaties
van 'de Motte'. Dhr. Olivier die al meer
dan twintig jaar het voorzitterschap
behartigt heeft zich op 't gebied van
archeologisch bodemonderzoek als auto
riteit ontwikkeld, hem is dan ook veel
dank verschuldigd, namens de gemeente
en de hele Flakkeese gemeenschap liet
dhr. Boonstra die dank aan dhr. Olivier
en alle bij 'de Motte' betrokkenen dan
ook gaarne horen.
aanduiding is, zoals met name de Duitse
staten en bijv. Groot-Brittannië, dat ech
ter naast patent als handelsterm het
woord 'charter' kent. In ons land worden
daardoor de beide termen door elkaar ge
bruikt, alhoewel officieel de aanduiding
octrooi wordt aangehouden. Het is de
Octrooiraad die onderzoekt of voor een
bepaald idee of vinding in eigen land of
elders op de wereld reeds octrooi is ver
leend. Dat zoeken over de gehele aarde
maakt het octrooirecht zo duur. Het
gedeponeerd handelsmerk is een vast
teken van een persoon of firma, bestaan
de uit letters en/of figuren die op een
bepaalde manier zijn getekend of uitge
voerd, waaronder die persoon of dat be
drijf zijn waren in de handel brengt. Dit
handelsmerk onderscheidt deze produc
ten dan van andere gelijksoortige waren.
Als het merk goed staat aangeschreven
en bekendheid kreeg door zijn kwaliteit,
kan de fabrikant/leverancier een betere
prijs bedingen dan voor artikelen waar
van het merk (nog) niet zo goed bekend
staat, respectievelijk merkloze waren,
ledere fabrikant zal derhalve zijn best
doen om zijn artikelen onder een bepaald
handelsmerk in de winkels te brengen en
zo goed mogelijk aan te prijzen in adver
tenties en reclamefilms, spotjes, folders
enzovoorts. Om er zeker van te zijn dat
een nieuw handelsmerk niet teveel ge
lijkt op een reeds bestaand merk van
iemand anders en tevens te waken tegen
misbruik van derden, laat hij zijn nieuwe
beeldmerk, tegen een bepaald bedrag aan
rechten, inschrijven in een merkenregis
ter. Dat handelsmerk is dan gedepo
neerd. Dat is iets anders dan 'een patent
merk', daarmee bedoelt men een prima
j merk, zonder meer.
Alsook zijn waardering voor het hem
juist aangeboden eerste exemplaar van
het jaarboek, boordevol informatie „die
ons - zo zei dr. Boonstra - „bij stukjes
en beetjes inzicht geeft in ons verleden".
Omwille van de beperktheid van het
budget is het in zwart-wit terwijl het in
kleur zoveel mooier en de foto's zoveel
verklarender zouden zijn. Het jaarboek,
beschikbaar voor de leden, is in principe
niet voor derden verkrijgbaar, maar -
hevig - geïnteresseerden in een exem
plaar kunnen zich daarvoor melden bij
secretaris Klepper, tel. 681005. Op de
kaft trouwens een primitieve schets d.d.
1487 van de korenmolen die tot in deze
eeuw op de West Havendijk heeft ge
staan.
Behalve een rijk geïllustreerde verslag
legging over de reconstructie van de
Schans te Ouddorp, over de redoutes die
vrijwel elke plaats gekend heeft, een
pracht verhaal over de toren van Middel
harnis bevat het rapportages over opgra
vingen in Dirksland (de Nieuwstraat)
waarvan de resultaten zijn geëtaleerd in
een vitrine in de hal van het gemeente
huis. O.a. bevat dat 'industrieel keramiek
uit ca. 1900.
'De Motte' is de gemeente Dirksland,
met trouwens de overige eilandgemeen-
ten bijzonder erkentelijk voor alle gekre
gen medewerking en 'het gewillig oor'
dat steeds geboden wordt. Dhr. J. Klep
per die de afwezige voorz. Pau Heer
schap verving verheugde zich er over dat
die medewerking niet behoeft te worden
afgedwongen, waartoe in het Verdrag
van Malta d.d. 1992 Europese afspraken
zijn gemaakt die gemeenten verplicht het
archeologisch erfgoed - ook dat in de
bodem - te beschermen. Per januari
1998 zal het ook in Nederland verplicht
worden bij het maken van plannen voor
wegaanleg, woningbouw, bodemsane
ring e.d. te waken tegen beschadiging
van het bodemarchief.
Het betekent dat beschermend zal moe
ten worden opgetreden, 'de Motte' ver
klaarde zich graag bereid daarin behulp
zaam te zijn; de gemeente Goedereede
heeft vooruitlopend op de wettelijke
regeling een 'Motte' bestuurder al ge
vraagd in de Commissie Beschermend
Stadsgezicht en Monumenten zitting te
nemen.
Veroudering?
Amateur-archeologenver. 'de Motte'
werd in 1969 opgericht onder auspiciën
van de Nederlandse Jeugdbond 'ter
bestudering van de geschiedenis'.
Die informatie greep burg. Boonstra aan
om vast te stellen dat de jeugdigen
inmiddels 'wat ouder' geworden zijn...
Dat bleek ook de Motte zelf bezig te
houden. Jongeren zouden in het Motte-
bestand van harte welkom zijn.
-28-
Een grote, forse man, die terzijde van het
buffet stond, trok Jelles aandacht. Hij had
min of meer het voorkomen van een iet
wat verlopen handelsreiziger. Hij stond
niet al te vast meer op zijn benen. Jelle
merkte, hoe Toontje hem even scherp op
nam, en vervolgens zijn schoonvader iets
toevoegde. Toen de man even later zijn
glas in de richting van Biersteker schoof.
schudde deze het hoofd. Paul keek op zijn horloge.
„Halfzeven", zei hij. „Zullen we gaan? We moeten
nog eten ook, en ik wil graag de trein van twee
minuten voor negenen uit Zwolle halen. Dan ben ik
nog om kwart over tien in Amsterdam?"
„Je meisje komt je zeker van de trein halen?" vroeg
Karin.
„Ik denk van wel", antwoordde Paul.
Het was, alsof zijn gezicht even betrok. Karin moest
ineens denken aan de foto van het meisje en aan de
indruk, die zij daarvan gekregen had. Zij ging er
niet verder op in en begon haar neus te poederen.
Jelle wenkte Hamers. „We gaan vertrekken", zei
hij. „Op naar Westeroord, jongens!"
Ze stonden op. Bij de deur hield Hamers Jelle even
terug.
„Weet u nog van vanmiddag?" vroeg hij. „Van die
kleine Renault, die bijna bovenop ons zat?"
„Ja".
„Ziet u die man daar, aan de zijkant van het buffet?
Die grote vent, in dat blauwe pak, bedoel ik".
Jelle keek onopvallend in de richting. De man, die
Hamers bedoelde, was dezelfde die even geleden
vergeefs om een borrel had gevraagd. Hij hield zich
nu vast aan het buffet. Zijn blik volgde Toontje
onophoudelijk. Om zijn mond lag een scherpe trek.
„Is dat de man van die auto?" vroeg Jelle. „Hoe
heet hij ook weer, zei je?"
„Mants", antwoordde Hamers.
„Hmmm. Hij lijkt me niet bepaald een prettige vent.
Ik ben blij, dat ik niet bij hem in de auto hoef'.
Van buiten klonk een schel gefluit. Het was afkom
stig van Paul. Karin en hij waren doorgelopen en
stonden al bij de auto. „Komen jullie nog eens?"
riep hij.
Even later reden ze weg.
HOOFDSTUK 5
De hoop van Smalbil, dat het bodemonder
zoek geen vrucht zou afwerpen en dat de
Maatschappij haar onderzoekingen zou sta
ken, ging niet in vervulling. Nog geen twee maan
den na het bewogen debat tussen hem en Jelle Dijk
stra, begon men met de eerste exploratieboringen:
twee in Oosterveen en één in Westeroord. Ja, één in
Westeroord! Dat was een gebeurtenis van belang!
Oosterveen lag ineens aan de kop, dat was prachtig;
die opscheppers uit Westeroord konden nu eens een
toontje lager zingen!
Maar de opscheppers lachten er wat om. Hadden zij
toch niet de meeste voordelen? Waar woonden de
mensen van de Maatschappij? In hun hotels! Waar
kochten ze hun tabak, hun scheermesjes en alles
wat ze verder nodig hadden? In hun winkels!
Dat gaf natuurlijk wel even te denken, maar ze ston
den er in Oosterveen toch niet allemaal even lang
bij stil. Want het werk van de Maatschappij breidde
zich uit in een tempo, dat bijna niet bij te houden
was, en in de gemeente kregen steeds meer boeren
bezoek van Paul Breukers, die met hen kwam pra
ten over te verrichten werkzaamheden op hun
grond. Eerst was men nog steeds een beetje huive
rig, maar het duurde niet lang of men begon erop te
letten, waar de auto stilhield en Paul binnenging.
Want de vergoeding was behoorlijk; dat hadden ze
al gauw uitgerekend. Ze mochten hem wel, die stad
se meneer met zijn tas, al was hij dan een uudander
en hield hij er rare fratsen op na. Maar ja, van de
mensen uit de grote wereld kon je nu eenmaal de
gekste dingen verwachten.
Hij woonde in Amsterdam, wisten ze; hij had dat zo
hier en daar wel eens verteld. Hij zou het dus wel
goed gewend zijn. Zo dachten ze daarover, en door
dat ze heus wel wisten hoe het hoorde, ontvingen ze
hem in de mooie kamer. Hij zou daar dan op zijn
gemak aan de tafel kunnen zitten, met de papieren,
maar dat wilde hij helemaal niet! „De kan het best in
de keuken met u af!" zei hij. „Nee, laat maar!" En
dan lachte hij zo vriendelijk; zijn prachtige witte
tanden kwamen daarbij te zien. En voor ze het goed
begrepen, zat hij al op de bank voor de kolossale
schouw, bij het open vuur, waarboven de zwartge
blakerde ketel hing of de pan met aardappelen. „Ik
vind dit mooi!" kon hij dan zeggen, met een gebaar
naar de vlammen. „En dit!" Hij wees naar de zware,
verweerde balken, die de zoldering steunden - de
zoldering, die zwart was van ouderdom en soms al
verzakt door de jaren. En dan kon hij opstaan en
een bord van de schouw nemen, of een oud, ge
blutst tinnen vaasje, of de koperen kan, die groot
moeder zaliger op haar trouwdag van haar broer had
gekregen. En ook kon hij zich plotseling bukken
naar de oude turfbak, die al door een paar generaties
was gebruikt, of lang en aandachtig naar de betegel
de wanden zitten staren.
Maar een van zijn raarste fratsen was wel dat boek
in zijn tas, waarvan de bladzijden leeg waren, ten
minste, er stond geen enkele letter in. Dat was zijn
schetsboek, wisten ze al gauw te vertellen. Hij haal
de het soms ineens voor de dag en dan maakte hij
gauw een tekening. Hij koos daarvoor de gekste
dingen uit; lang niet altijd de mooiste. Zo had hij op
het erf van Bijvoet een hondehok getekend - een
oud, smerig ding, dat scheef tegen de muur van het
achterhuis leunde. Het werd al een paar jaren niet
meer gebruikt, omdat Bijvoet geen waakhond meer
hield, nadat zijn vrouw was gestorven en hij de
boerderij, op één enkele kamer na, waarin hij nu
zelf nog woonde, had verhuurd aan een schoonzoon
van de oude Strakke. Die was daar, op de dag van
zijn huwelijk, ingetrokken; Mooiman heette hij. Ze
noemden hem Mooiman uit Zwartevelde, omdat hij
daar vandaan kwam. Mooiman uit Zwartevelde had
een gloednieuw hondehok laten maken, en dat hok
werd elk voorjaar prachtig groen en wit geschilderd
- die uit Zwartevelde hebben wel meer eigenaardig
heden. Zijn bouvier woonde erin als een prins, maar
die meneer van de Landhuur keek niet eens naar dat
mooie hok om. Nee, hij moest dat ongebruikte hok
tekenen, dat al bijna uit elkaar lag van ouderdom en
ellende, en waarde roestige spijkers aan alle kanten
uitstaken!
Hij tekende soms ook mensen, maar alleen hun ge
zichten. De rest vond hij zeker niet belangrijk, of
misschien waren de bladen in zijn schetsboek daar
voor wel te klein. Dat beweerde Geertje Doekes
tenminste. En soms liet hij zo'n tekening dan ach
ter; hij had dat ook bij Zesde Teen Links gedaan.
Zesde Teen Links heette natuurlijk in werkelijkheid
niet zo; zijn echte naam was Volman, maar zo werd
hij, sedert een jaar of tien, nooit meer genoemd. Hij
was toen ziek geweest, en daardoor had hij die bij
naam gekregen. Er waren kleine kinderen in het
dorp, die niet eens wisten, dat hij Volman heette, en
zelfs onder de ouderen kwam het wel voor, dat ze
eerst even moesten nadenken, voor ze zich de
eigenlijke naam van Zesde Teen Links weer konden
herinneren.
Met een van de kinderen, die hem alleen maar bij
de naam Zesde Teen Links kenden, kwam de
meneer van de Landhuur in aanraking, toen hij de
boer moest spreken.
(wordt vervolgd)
■*H,
Het gevondene hoeft niet persé eeuwen oud te zijn. Hier een verzameling industriële keramiek
van rond 1900, opgegraven uit een gedempte uitwatering aan de West Havendijk
