EIÜVriDEII-IIIEIJWS
EEN INDRUKWEKKEND CONCERT
50 jaar Remonstranten
in Sommelsdijk
Wbv. 'Dirksland' heeft z'n eerste woning verkocht
Let op uw gordel!
Geluidsbandjes
'Laudate Deum'
Nog vele lijken er te zullen volgen.
Lenteconcert 'Ons Koor'
Jeugdbrandweer succesvol
2e Blad
DINSDAG 22 APRIL 1997
No. 6596
Voor het vijfde achtereenvolgende
jaar gaf het Chr. Gemengd Koor "Deo
Cantemus" dinsdag in de grote zaal
van de Doelen een koor- en samen-
zangavond in het kader van "Rotter
dam zingt van Hem".
Ook het Christelijk Residentie Mannen
koor van Aad van der Hoeven uit Den
Haag trad daarbij op. Dit is een van de
grootste en bekendste mannenkoren van
Nederland.
Verder werkten mee het Strijkorkest van
Marco Bons, de pianiste Marina Sentcha,
de organist André van Vliet en de beken
de sopraan Margaret Roest. De algehele
leiding berustte bij Cor de Haan, de diri
gent van "Deo Cantemus".
Voor de aanvang van het concert stond
de voorzitter een ogenblik stil bij het
plotselinge overlijden op nog vrij jonge
leeftijd van de bekende Rotterdamse bei
aardier en organist Addie de Jong
Hij was de vaste organist van o.a. het
Chr. Residentie Mannenkoor. Ook ston
den er een paar werken van hem op het
programma.
Op en rond het podium bevonden zich
zo'n 550 zangers, 350 van "Deo Cante
mus" en ruim 200 van het Haagse koor.
Wie de Kerstconcerten van "Deo Cante
mus" wel eens heeft bijgewoond - ze
worden al meer dan 30 jaar gegeven -
kan zich enigszins voorstellen hoe
indrukwekkend dit optreden moet zijn
geweest.
Onder de vele bezoekers troffen we de
ambassadrice van Engeland aan.
Wellicht was ze aangetrokken door het
programma, dat voor een overgroot deel
bestond uit bekende, graag gehoorde
'Songs of Praise' van Engelse oorsprong.
We troffen op het programma de namen
aan van Harry D. Clarke,
H. Percy Smith, S.H. Nicholson, R.A.
Smith, William H. Doane,
G.A. Adkins, G. Wesley, L. Parry, e.a.
De avond - vooral de samenzang - stond
in het teken van Pasen. De heiligheid van
de Naam van de Heere der heren, de
Koning der koningen klonk in heel het
programma door.
De beide dirigenten gaven op een uitne
mende wijze leiding aan hun koor.
Hoe is het mogelijk dat een dirigent
zoveel zangers zo in de hand heeft dat er
op bepaalde momenten zo beheerst, zo
zuiver en zo zacht gezongen wordt.
Het Chr. Residentie Mannenkoor bestaat
al bijna 70 jaar. Het is ook in het buiten
land bekend, vanwege concerten die o.a.
in Engeland, Duitsland en Canada wer
den gegeven. Van het koor zijn diverse
C.D.'s in de handel.
De soliste Margaret Roest kwam meer
dere malen in het programma voor.
Wat heeft deze sopraan een prachtige,
zuivere, warme stem.
Ze behaalde haar diploma solozang aan
het Koninklijk Conservatorium in Den
Haag, trad vaak in biimen- en buitenland
op en won op het intemationale Vocalis
tenconcours in Den Bosch de "Toonkust
Vocalistenprijs".
Ook Marina Sentcha, die de vleugel
bespeelde, bracht knap pianospel ten
gehore.
Van de nog jonge André van Vliet is
bekend dat hij een een uitstekend orga
nist is. Dat bleek ook deze avond weer.
Het voor trouwe bezoekers van de con
certen bekende strijkorkest o.l.v. Marco
Bons zorgde voor een evenwichtige
muzikale omlijsting.
Het concert vond zijn climax in het
"Sanctus" van Charles Gounod, waarin
alle zangers en musici hun aandeel lever
den.
Voor de Doelen stonden de bussen van
een bekende busonderneming van het
"eiland", die de vele zang- en muziek
liefhebbers uit onze regio van en naar
huis brachten.
Zij, maar ook de vele mensen, die uit
andere delen van het land kwamen, heb
ben genoten van een prachtige avond.
Op 3 en 4 juni a.s. is het vijftig jaar
geleden dat de Remonstrants Gere
formeerde Gemeente te Sommels
dijk werd opgericht. De gemeente
viert dit heugelijke feit met een
buitendag op 31 mei en een feeste
lijke eredienst op 1 juni a.s.
De geschiedenis van de Remonstranten
op Goeree-Overflakkee gaat echter ver
der terug dan 1947. Passchier de Fijne
legde (vermoedelijk begin 17e eeuw) op
Flakkee het kerkelijk examen af. Zijn
bijnaam 'het IJsvogelken' dankt hij aan
de hagepreken die hij later, toen de
Remonstranten vervolgd werden, 's win
ters in de buurt van Gouda op de schaats
hield om aan arrestatie door de schout te
ontkomen.
Sommelsdijk
De huidige Remonstrantse Gemeente is
voortgekomen uit de Vereniging van
Vrijzinnig Hervormden te Sommelsdijk
en bestrijkt een groot gebied, nl. Goeree-
Overflakkee en Schouwen-Duiveland.
Sinds 1948 maakt de gemeente gebruik
van de huidige kerkruimte aan de Voor
straat, die in de 60-er jaren werd ver
bouwd. In de kerkruimte verdienen bij
zondere aandacht het gebrandschilderde
raam, dat de betekenis van water in de
bijbel verbeeldt en het typisch Neder
landse kabinetorgel, gebouwd rond 1825,
dat als een der zeer weinigen in Neder
land nog in gebruik is.
Bewogen geschiedenis
De Remonstrantse Gemeente te Som
melsdijk maakt deel uit van de Remonst
rantse Broederschap, die haar oorsprong
vindt in de gelaagdheid van de Neder
landse Reformatie. Vóór het Calvinisme
aan het einde van de 16e eeuw aan
invloed won, waren hervormende stro
mingen als het lutheranisme, de doperse
beweging en de moderne devotie van
Geert Grote en het bijbels humanisme
van Erasmus al in ons land bekend.
Aan het begin van de 17e eeuw ont
brandde een heftige strijd tussen de Leid-
se theologische hoogleraren Arminius en
Gomarus, waarbij Arminius de rekkelij
ke stroming vertegenwoordigde en
Gomarus de meer precieze. Arminius
stond een verscheiden belijdende volks
kerk voor en een niet al te strakke bin
ding aan geloofsbelijdenissen. De eigen
verantwoordelijkheid in het geloof en
respect voor en tolerantie ten opzichte
van andere geloofsovertuigingen zijn
ook nu nog belangrijke kenmerken van
de Remonstranten. De strijd tussen
Arminius en Gomarus zou uiteindelijk
zich toespitsen op de verschillen van
mening ten aanzien van de leer van de
uitverkiezing. Na de vroege dood van
hun geestelijk leider dienden zijn geest
verwanten onder leiding van Johannes
Wtenbogaert in 1610 een Remonstrantie
of vertoogschrift in bij de Staten van
Holland om een Nationale Synode bijeen
te roepen, die het conflict zou beslech
ten. Uiteindelijk gebeurde dat op de
synode te Dordrecht (1618/9), waar de
Remonstranten in hun godsdienstige
opvattingen werden veroordeeld en wer
den heengezonden. Wilden de onderteke
naars van de Remonstrantie predikant
blijven in de Nederlandse Gereformeerde
Kerk, dan moesten zij afstand doen van
hun arminiaanse gedachtengoed door het
tekenen van de Acte van Stilstand.
Tweehonderd predikanten weigerden dit,
waarop velen van hen verbannen werden
naar de Zuidelijke Nederlanden. Door
een aantal van hen werd - onder leiding
van Johannes Wtenbogaert - op 30 sep
tember 1619 in Antwerpen de Remonst
rantse Broederschap opgericht, in eerste
instantie als een broederschap van predi
kanten. Toen voor de Remonstranten het
tij wat geluwd was, kon vanaf 1625 zeer
voorzichtig worden begonnen met de
gemeentevorming. In 1634 kon de predi
kantenopleiding worden gesticht, met als
eerste hoogleraar Simon Episcopius.
Na de tijd van het modernisme, waarin
gepoogd werd de resultaten van de
wetenschap en het gevoelen van het
geloof zoveel mogelijk bij elkaar te bren
gen, treedt aan het begin van de 20-ste
eeuw het cultuurpessimisme in, waarin
het rechts-modemisme naar voren komt,
met nadruk op klassiek reformatorische
noties als zonde en schuld, bekering en
wedergeboorte. Tussen de beide wereld
oorlogen ontwaakt, mede door toedoen
van professor L.J. van Holk (Remonst
rant, hoogleraar wijsbegeerte te Leiden),
een politiek en maatschappelijk bewust
zijn. Zo was de Remonstrantse Broeder
schap een van de eerste kerkgenoot
schappen, die zich kritisch uitlieten ten
aanzien van het opkomende nazisme. In
1948 speelden de Remonstranten een
belangrijke rol bij de oprichting van de
Wereldraad van Kerken in Amsterdam.
Geworteld in het evangelie van Jezus
Christus draagt de Remonstrantse Broe
derschap en haar gemeenten de kenmer
ken van oecumenische openheid, een
positieve betrokkenheid op de cultuur in
een geest van vrijheid en verdraagzaam
heid. Zo kent zij van oudsher open
avondmaal, de doop van kinderen en vol
wassenen, het inzegenen van levensver
bintenissen, kunnen mensen zich aanslui
ten als leden, vrienden en belangstellen
den en zijn er vrouwen in het ambt sinds
het begin van de 20-er jaren.
Met uw reacties, vragen kunt u schrijven
naar: mw ds E.L. van Dunné-de Bijll
Nachenius, p/a Postbus 247, 3240 AE
Middelhamis.
Van Wbv.-voorz- drs. Vijfliuize (l) kregen dhr. en mevr.
De Woningbouwvereniging 'Dirksland' heeft vrijdag
morgen met genoegen z'n bestuurskamer beschik
baar gesteld aan notaris ter Braak en z'n cliënten,
dhr. en mevr. Torensma uit Melissant.
Aanleiding tot dat samenkomen was het passeren van de acte tot
verkoop van het eerste huis uit het bezit van de Vereniging, Bin
nenweg 41 te Melissant, waarvan derhalve sinds vrijdagmorgen
dhr. Torensma eigenaar is. Dhr. en mevr. Torensma, hij geboor
tig van het Friese Metslawier, zij geboren Melissantse, bewonen
het huis smds 1979 toen ze saam in het huwelijk traden.
De woning werd in 1949 gebouwd. Zóveel heeft dhr. Torens
ma erin opgeknapt dat'ie het al een beetje z'n bezit heeft ge
acht: „'t Was eigenlijk al voor de helft van rn'n eige", heeft
dhr. Torensma gekscherend opgemerkt.
Door de Wbv. 'Dirksland' worden twee soorten woningen ver-
lorensma nog wat smakelijks enfleurigs op de koop toe
kocht, die woningen waarvan het opknappen bedrijfsecono
misch gezien voor de Vereniging niet meer verantwoord is en
woningen waarvan de huur meer dan 650,- per maand be
draagt, mits de verkoop per bloc plaats kan vinden. Om dat te
bereiken wordt door bewoners geprobeerd woningruil te ple
gen zodat de voorwaarde tot het vormen van een blok kan
worden bereikt. Tegen onderlinge woningruil wordt door de
Vereniging meestal geen bezwaar gemaakt.
Normaliter wordt bij het tekenen van de akte aan de koper de
sleutel overgedragen, maar die heeft de nieuwe eigenaar al
sinds 1979 op zak. Wbv.-voorz. drs. A. Vijfhuize heeft de
kopers daarom verrast met bloemen voor haar en een hartver-
sterkertje voor hem.
Duidelijk was dat beiden met de mogelijkheid tot koop bijzon
der waren ingenomen. Het bestuur hoopt dat er velen zullen
volgen.
Op zaterdag 26 april 1997 hoopt
mannenkoor 'Ons Koor' een lente-
concert te organiseren. De aanvang
van het concert is om 20.00 uur en
wordt gegeven in de Exoduskerk
aan de Dorpsweg te Sommelsdijk.
Medewerking wordt verleend door het
Rozenburgs Dameskoor onder leiding
van Eric van Dalum. Het koor werd in
1975 opgericht en telt op dit moment 63
leden. Het repertoire van het koor is
veelzijdig wat blijkt uit wat zij op 26
april ten gehore zullen brengen, zoals
een deel uit 'The young Mozart'; Stay
with me till the morning. Uit Cats'
Memory en van John Denver Perhaps
Love.
Het mannenkoor heeft voor dit lentecon
cert een aantal nieuwe werken ingestu
deerd, zoals het Ritters Abschied door
Johanna Kinkel; het Nachtgezang im
Walde van Franz Schubert; voor het wat
vrolijker werk zingt het mannenkoor
enkele operawerken zoals het Chor der
Jager, Allegri Beviam, het openingskoor
uit de opera Emani van Guiseppe Verdi
en een Italiaans soldatenlied Quattro
cavai che trottano. Het mannenkoor
wordt deze avond begeleid op piano door
Andries Stam, de algehele leiding is in
handen van de dirigent van 'Ons Koor',
Willem Chr. Meyboom.
Dus dames en heren, kom naar dit con
cert wat zeker de andere zijde van het
repertoire van het mannenkoor laat
horen. Voor de prijs van 5,- (kinderen
onder de twaalf jaar gratis) hoeft u het
niet te laten. Graag tot ziens op 26 april.
In de week van 28 april tot en met 2 mei
zal de politie van Tholen en Kruiningen
extra aandacht gaan besteden aan het
dragen van de autogordel, de helm en de
zitplaats op of in het voertuig. De contro
les zullen zowel binnen als buiten de
bebouwde kom plaatsvinden. Bij auto
gordels wordt gelet op de bestuurder, de
bijrijder voorin maar ook op de passa
giers op de achterbank. Deze laatste zijn
ook verplicht de autogordel te dragen
indien er autogordels zijn geplaatst. Een
bekeuring van deze feiten komt elk op
80,- te staan.
Voor het dragen van de helm worden
uiteraard bromfietsers en motoren gecon
troleerd. Het niet dragen van een helm
kost de persoon in kwestie 100 gulden
(motor) of 80 gulden (bromfiets).
Het vervoeren van kinderen onder de
acht jaar op een onveilige en ondoelmati
ge zitplaats komt de bestuurder van de
bromfiets te staan op 40 gulden en die
van de fiets op 30 gulden. Kinderen
onder de 12 jaar en korter dan 1,50 meter
behoren in de auto een veilige zitplaats
te hebben. Het op schoot nemen van kin
deren door de bestuurder of passagier
voorin is niet toegestaan.
In dezelfde week zal er in de avond en
nachturen aandacht worden besteed aan
het parkeren van vrachtauto's en/of bij
behorende aanhangwagens, trekkers met
of zonder oplegger, autobussen en ande
re grotere voertuigen binnen de kernen in
het gebied. Veelvuldig komen over
zowel het parkeren als de overlast bij het
vertrek 's morgens klachten binnen bij
Op 29 maart heeft het jongerenkoor
'Laudate Deum' in Sommelsdijk gezon
gen. Daar is een opname van gemaakt en
de bandjes zijn klaar. U kunt die nu tele
fonisch bestellen op nummer (0187)
651644.
De kosten zijn 15,- per stuk. Bel snel,
want op op.
OUDDORP
Van de twee Jeugdbrandweergroepen uit
Ouddorp die zaterdag hebben deelgeno
men aan de selectiewedstrijden in Zwijn-
drecht, heeft de groep Ouddorp 1 zich
genomineerd om op 7 juni deel te nemen
aan de landelijke wedstrijd in Medem-
blik. Deze Ouddorpse groep eindigde in
Zwijndrecht als 3e, de andere groep als
4e maar die is daardoor van deelname
aan het landskampioenschap uitgesloten.
de gemeente en politie. De politie advi
seert derhalve de bestuurders hun voer
tuigen op (aangewezen) plaatsen buiten
de bebouwde kom hun voertuigen te par
keren.
In de periode van 28 april tot 9 mei zal,
zowel in de kernen zelf als in de buiten-
gebieden, worden gelet op illegaal
gestort afval. Met eventuele klachten of
tips kunnen bewoners tijdens kantooru
ren terecht bij hun plaatselijke politie
(Kruiningen: 0113-38 18 10; Tholen:
0166-601700).
-18-
Want, hoewel die klein in aantal waren:
de muur, welke het taalverschil tussen hen
en de dorpelingen deed oprijzen, had al
meermalen vreemde situaties in het leven
geroepen. Het voorval met Geertje Doe-
kes en de Engelsman was daar een vrolijk
voorbeeld van, maar er waren ook minder
aangename dingen gebeurd.
Nee, men begreep elkaar nog niet. Dit
was ook de overweging van Jelle Dijkstra, toen hij
in Westeroord, samen met zijn vrouw de stoep van
hun hotel afdaalde en naar de wachtende auto liep.
De chauffeur, staande bij het geopende portier, tikte
tegen zijn uniformpet. „Dag, mevrouw! Meneer
Dijkstra!"
Karin knikte de man vriendelijk toe. „Goedemid
dag", zei Jelle verstrooid, terwijl hij haar in de auto
hielp. „Je weet, dat we naar Oosterveen gaan?"
„Ja, meneer! Naar de herberg?"
„Ja. Maar eerst even naar het kantoor. Hamers! Ik
moet nog iets ophalen voor die lezing".
„Ja, meneer!"
Jelle nam Karin bezorgd op toen ze reden. Zij was
's morgens uit Den Haag gekomen, waar ze sinds
hun huwelijk, nu ruim een jaar geleden, bij haar
ouders inwoonden. Hij had liever gezien, dat zij
deze hele middag in bed was gebleven; ze ver
wachtten hun baby over vier maanden, en hij vond,
dat zij er vermoeid uitzag. Maar zij had niet gewild;
zij was voor het eerst in deze uithoek van het land,
waar hij nu al drie maanden werkte, en had, na de
lunch, slechts een half uur gerust. Toen was zij weer
opgestaan, en op zijn protesten had zij gezegd: „Ik
ben nu voor het eerst hier, lieveling, en de week, die
ik hier blijf, wil ik aan alle kanten uitbuiten! Be
grijp je?" En hij had niet de moed gevonden haar
nog langer tegen te spreken, toen zij er smekend aan
had toegevoegd: „Toe nou, Jelle! De laatste maan
den hebben we elkaar alleen maar tijdens de week
ends gezien! En dan waren we meestal nog niet
alleen ook!"
Zij had gelijk, overdacht hij. De verstandhouding
met zijn schoonouders was uitstekend, maar dit
nam de bezwaren van inwoning toch niet weg. Ze
hadden eigenlijk niets anders dan een slaapkamer
voor zichzelf Er was nu eenmaal niet meer ruimte
in de kleine flat in Den Haag.
Jelle Dijkstra was een Fries, in Leeuwarden gebo
ren, waar zijn vader gevangenbewaarder was. Dijk
stra hoopte over enige jaren met pensioen te gaan.
Hij en zijn vrouw waren uiterst eenvoudige mensen,
die zo zuinig mogelijk hadden geleefd, om het Jelle,
hun enig kind, iets verder te laten brengen dan zijn
vader. Van het wel zeer bescheiden inkomen had
den ze gespaard en gespaard, en het was hun gelukt
voor hun jongen een gymnasiale opleiding te bekos
tigen. Na het einde daarvan, hadden ze hem zelfs
nog drie maanden naar het buitenland kunnen stu
ren. Jelle had dit graag gewild, vooral met het oog
op de talen; hij had thuis zitten betogen, dat een
maand buiten de grenzen in dit opzicht meer vruch
ten afwierp dan een jaar in de schoolbanken, en zijn
vader was het direct met hem eens geweest. Zo had
hij twee heerlijke maanden in Frankrijk doorge
bracht en een maand in Engeland.
Niet lang na zijn terugkeer was hij in dienst van de
Maatschappij getreden. Hij werd op het kantoor in
Den Haag geplaatst, waar hij na een aantal jaren
werd uitgezonden naar Argentinië. Twee jaren gele
den was hij gerepatrieerd; hij was toen op de afde
ling Public Relations in Den Haag gezet, en een
paar maanden terug had men hem hierheen ge
stuurd.
Kort na zijn terugkeer uit Argentinië ontmoette hij
Karin, op een feestje van de Maatschappij. Een neef
van haar, die een functie op de administratie be
kleedde, had hen aan elkaar voorgesteld, en reeds
na zijn eerste dans met haar, had Jelle gevoeld, dat
hij zijn hart verloren had; voor het eerst in zijn
leven in ernst!
Zijn moeder had in het begin wat vreemd tegenover
Karin gestaan. Zij was haar jongen zo lang kwijt
geweest, en nu, pas terag in het vaderland, kwam er
een andere vrouw, die hem helemaal in beslag nam!
Aan haar eerst reacties had Jelle terdege gemerkt,
dat zij enigszins jaloers was, maar hij had dit prach
tig opgevangen, door even vaak, zo niet vaker, naar
Leeuwarden te komen als vóór zijn kennismaking
met Karin, en hij had haar ook steeds meegebracht.
Karin zelf had de rest gedaan, door haar houding,
en nu waren haar schoonouders dol met haar.
Jelle, die nu tweeëndertig was, bijna acht jaren
ouder dan zijn vrouw, schikte zich beter in hun hui
dige moeilijkheden dan Karin. Hij had lang tussen
veel mensen van de Maatschappij geleefd, die ook
regelmatig van hun gezin werden gescheiden, door
dat hun werk dit vaak onvermijdelijk meebracht, en
hij wist bovendien, dat de Maatschappij deed wat
zij maar kon, om hieraan zo snel mogelijk een einde
te maken.
Maar Karin had het er niet gemakkelijk mee. Hoe
wel zij er vrijwel nooit over sprak, merkte Jelle heel
goed, dat het vele alleen-zijn haar nerveus maakte,
en bij hun laatste afscheid, toen hij het week-end in
Den Haag had doorgebracht, was zij in een huilbui
uitgebarsten. Hij had haar gezegd, dat zij toch niet
werkelijk alleen was, en dat zij toch haar ouders
had, maar zij had gesnikt, dat het om hen niet ging.
Zij wilde bij hèm zijn! Nee, zij was niet te troosten
geweest, en ze hadden toen maar afgesproken, dat
zij het volgende week-end naar Westeroord zou rei
zen en een week blijven. Hij zou het in zijn hotel in
orde maken. En zo was zij dan vandaag gearriveerd.
De auto had nu Westeroord verlaten, en ze reden op
de smalle, slecht geplaveide weg naar Oosterveen.
De velden lagen er kaal bij; het was somber weer,
en het regende een beetje. Jelle kon een huivering
niet onderdrukken, toen hij uit het raampje keek. De
hemel was grijs, en het leek al te gaan schemeren,
hoewel het nog geen drie uur was. Hij vroeg zich af,
of hij er wel goed aan had gedaan, Karin in dit jaar
getijde hierheen te halen. Zou de troosteloze aan
blik, die dit land nu bood, haar doen afschrikken?
Hij wist, als een der weinigen, iets meer dan tot nu
toe was bekendgemaakt. Het bodemonderzoek had
lang geen slechte vruchten afgeworpen, en het was
meer dan alleen maar waarschijnlijk, dat men bin
nenkort met proefboringen zou beginnen. De aan
wezigheid van oliezand stond welhaast vast. En
wat, als hier een belangrijk boorgebied zou ont
staan? De Maatschappij zou dan huizen voor de
employe's gaan bouwen, en Karin zou uit het druk
ke Den Haag naar Oosterveen of Westeroord wor
den overgeplant. Hij keek naar haar. Zij zat stil uit
te kijken, de handen in de schoot. Haar gezichtje
stond ernstig. ,,Valt het je erg tegen?" vroeg hij
zacht.
Zij glimlachte. „Waarom vraag je dat? Vind je, dat
ik er teleurgesteld uitzie?"
Hij nam haar hand. „Je keek zo ernstig, meisje! Ik
dacht..."
Zij viel hem snel in de rede. „Ik mag toch wel ern
stig kijken? En waarom zou het me tegenvallen?"
Zij maakte een gebaar naar de trieste omgeving.
,,Het is natuurlijk heel anders dan Den Haag,
maar.maar alles heeft tenslotte een eigen beko
ring, niet? Zelfs dit!" Zij wierp een blik naar buiten
en keek daarna snel naar de rug van de chauffeur.
Toen sloeg zij een arm om zijn schouders en trok
zijn hoofd naar zich toe, „Het klinkt een beetje als
een zin uit een keukenmeidenroman", fluisterde zij
in zijn oor:
(wordt vervolgd)
