DAGBOEK
van Eeuwit Hameeteman
adoptie oorlogsmonument
groep 7 en 8 basisscholen Ouddor
Jr
J
jf
geboren: 6 Juni 1914 te Ouddorp
overleden: 9 april 1945 te Salza (Did)
^ciotc-(^/J/^^'^c^/^ (iy^^''^ ^Y'''
Biz. 2
EILANDEN-NIEUWS
VRIJDAG 18 APRIL iQo,
29 december 1944
Vertrokken uit Kampen om 6 uur 's
avonds naar Duitsland, over Zwolle,
Baarte, Reinne, Ossendorf, Else, Han
nover, terug naar Nordheim. 30 uur in
de trein. Zonder eten en zeer koud aan
gekomen in Nordhausen. Zondagnacht 1
uur. Er viel veel sneeuw. Weer zonder
eten. 's Middags weer vertrokken met
100 mannen naar Hessenrode, 4 km
lopen, ondergebracht in een herberg,
een goede plaats tot nog toe. Wij kregen
voor het eerst eten en twee dekens.
1 januari 1945
Overal door het dorp geweest, alles oud.
Het vriest hard. We zitten midden in de
bergen. We zijn hier meest Ouddorpers
en gedeelte Stellendammers en uit Wie-
ringen.
2 januari 1945
Op het werk geweest en om stro geweest
voor de zakken. Voor het eerst suiker
bieten in de soep gehad, het smaakt
goed. Onze kameraden zitten gedeeltelijk
2 km van ons vandaan. Op een grote
boerderij geweest. Ze komen er ver van
achter bij Holland. Het dorp is niet veel,
het is zeer bouwvallig.
3 januari 1945
Bij onze kameraden geweest. Eerste keer
uit eigen keuken gegeten; het smaakt
wel, maar het is te weinig. Boerderij
bekeken, het is er zeer in 't groot. Haast
alles met ossen, er stonden 70 koeien en
30 varkens, al het werk wordt er met
vreemde krachten gedaan. Het land is
hier alles bergen en kopen kun je niets, 't
Zal wel honger worden.
4 januari 1945
We liggen weer op de strozak. De dagen
duren lang. Vanmorgen weer naar een
dorp geweest: overal hetzelfde, niets
kunnen krijgen. Verschillende hebben
aarpels opgedaan, maar de moed gaat er
uit, je krijgt zo weinig eten, we zijn diep
gevallen. God help ons! Er worden net
stokers en machinisten uitgezocht. Job
valt er net buiten.
5 januari 1945
Vanmorgen moeten we koe-peen uit
gaan hakken, zo uit de grond. Met 50
man 2 zakken om te eten, maar dat ging
niet, alles rot gevroren, geen eten voor
beesten, 's Middags een pas bij een boer
wezen dorsen voor wat aardappels. Het
was een goede boer en vrouw, je weet
hoe ik denk. Er was een Pool die in Hol
land op de Jamboeree geweest was.
Voor het eerst aardappels met schillen.
Voor het eerst sokken gestopt.
6 januari 1945
Weer op stap geweest. Bij een boer
geweest en wat brood gehad en alles
bezichtigd. Wij kunnen weer terug komen
met zijn beiden. Jan en ik 's avonds, 's
Middags pap en 2 kleine broodjes gehad.
Het gaat er hier vreemd naar toe.
7 januari 1945
Weer zondag. Het viel niet mee. Wij
moeten werken, om half elf beginnen.
Wij moeten naar de spoorweg kipkarren
lossen tot 4 uur. Het is vreemd, we moe
ten een half uur lopen. Als het maar
mooier weer wordt, want het is nu koud,
het vriest hard.
8 januari 1945
's Morgens half 8 tot 5 uur naar het
werk, een half uur lopen elke keer, dus
10112 uur per dag, dat is lang. Je lijdt
veel kou en je krijgt haast geen eten. Op
twee sneetjes brood per maal en een
beetje aardappelsoep moet je een hele
dag van huis. 't Is een janboel hier.
9 januari 1945
Een hele dag in de kou en 's avonds boe
renkoolsoep. Voor het eerst hebben wij
kribben. t Is wel een land dat georgani
seerd is, 's morgens zonder brood weg in
den donker dwars door de bergen.
10 januari 1945
Job voelt zich niet lekker. Het is heel
koud, het vriest 15 graden en we moeten
zonder brood weg. Het ziet er donker uit.
Ik hoop nooit meer te kankeren in Hol
land, want hier komen ze ver van achte
ren.
11 januari 1945
Er is weer sneeuw gevallen en weer
koud. Je komt 's avonds wit thuis en je
moet er altijd in wezen. Vandaag veel uit
Ouddorp gezien.
12 januari 1945
Vandaag dooiend weer. Vanmorgen
door veel sneeuw naar het werk. Van
avond naar de kapper, nu dat is anders
dan bij ons: je zit midden in de kamer,
wat ze hier kamer noemen, eten en haar
knippen, zo bij elkaar. Ze hebben wel op
kunnen scheppen, hier is nog geen water
om te drinken, nog minder om je te was
sen. Je moet naar de beek om te drinken.
13 januari 1945
Zaterdagavond. Het is een heel verschil,
hier of thuis, maar mijn gedachten zijn
toch dikwijls op Ouddorp. Maar het zul
len misschien wel niet veel zaterdagen
wezen. Wij krijgen hier zo weinig, dus ik
geloof dat het gauw gebeurd is. Vandaag
is het hier weer koud. Wij moeten tot 5
uur werken, maar zondag om de veertien
dagenhebben wij vrij.
14 januari 1945
Zondag. Vandaag vrij. Vanmorgen heb
ben we hier een preek gelezen en daarna
wat Psalmen gezongen.Dan is het net of
we niet zo ver van elkaar zitten. Het is
wel heel anders dan thuis, want wat heb
ik het goed gehad. Vanmiddag een stukje
brood van een boer gehad en later liepen
Jan en ik zo maar te kuieren, toen liep er
één uit de Balkan met ons mee, die gaf
ons nog een stuk cake. Zo maar uit zich
zelf, wie had dat gedacht. Er zit hier van
heel Europa volk.
15 januari 1945
Het is zeer koud. Zoveel kou als hier heb
ik nog nooit geleden, en zoveel honger
ook niet, want dat valt niet mee, als je
honger hebt en je moet er af blijven, en
voor Job vind ik het nog erger, het is
vreeslijk. Maar misschien duurt het niet
meer zo lang, je kan nog niet eens drin
ken hier.
16 januari 1945
Vandaag nog al goed weer en als het nu
waar is goede berichten. Ik hoop maar
dat het waar is dat mijn vrienden vrij
zijn. Nou hier is het vanavond oorlog
onder elkaar, je zou niet zeggen dat wij
Hollanders zijn. Wij zullen nog heel wat
moeten veranderen voor het goed is met
ons. Wij moeten met 27 man naar een
ander lager, net aan de overkant.
17 januari 1945
Elke dag even triestig en koud, je ziet
nooit de zon hier. 't Is altijd nevelig tus
sen de bergen en er valt elke dag
sneeuw. Toch is het elke dag luchtalarm.
Vandaag 8 mark voorschot gehad en
vandaag voor het eerst geschilde aard
appels gehad. Het waren er maar een
paar, maar het is toch beter dan soep.
18 januari 1945
De dag waarop mijn zuster verjaart. Ik
feliciteer haar, hoe ver ik ook van haar
af ben. Het is een heel verschil, nu of
verleden jaar voor mij. Maar ik zal maar
moed houden. Ik zal maar denken dat
mijn meisje nu bij mijn zuster zit. Ik zit
bij Jan. Zo God wil zien we elkaar wel
weer terug. Vandaag is het hier dooiend
weer, het is zeer koud. Gisteravond heb
ik nog op moeten geven mijn baas en wat
voor kleren ik van huis hebben moet,
maar ik geloof niet dat dat nog kan.
19 januari 1945
Vandaag zeer koud. Vanmiddag sneeuw
storm en we moesten er toch in blijven
en dan boven op een dijk die 5 meter
hoog is. God mag ons wel genadig zijn
anders gaan we hier ten onder. Ik heb
toch zo'n beklag met Job, die is nog zo
jong en dan zo koud en dan zo'n slechte
baas die we hebben.
20 januari 1945
Zaterdagavond. Vandaag goed weer,
dan heb je weer moed. We krijgen wat
meer brood en er is wat bij, dat gaat
goed. Ik wou maar dat jullie wisten hoe
het met ons ging, en ik zou wel willen
weten hoe het met mijn dierbaren is. Ik
ben zo nieuwsgierig naar mijn moeder.
Voor ons zijn alle dagen het zelfde.
21 januari 1945
Zondag. Weer werken vandaag. Goed
weer vanmorgen. Alleen naar bureau
geweest, dan moet je een uur lopen. Het
was net de tijd dat ze in Ouddorp naar
■^/l-
Dii schreef Eeuwit in het Bijbeltje dat hij van i'n moeder kreeg.
Het wordt als een dierbare herinnering door z'n familie bewaard
kerk gaan. Dan valt het toch niet mee,
maar het moet, het kan veranderen. Van
daag best eten, een liter pap en twee
koeken, het valt toch mee met eten.
22 januari 1945
Zeer koud. Vandaag krijgen we sigaret
ten, proberen te ruilen. Volgens de be
richten gaat het vlug met de oorlog. Ik
hoop maar ook, want ik word het niet
gewend hier. Het zijn geen mensen die
met je omgaan. Job houdt zich goed.
23 januari 1945
Mooi weer. Job en Jan hebben een paar
schoenen gehad.
24 januari 1945
Vandaag zeer koud, een hele dag sneeuw
en hard vriezen en je mag er niet uit.
Maar de oorlog is gauw over zeggen de
Duitsers. De Russen hebben zo'n over
macht. Ik hoop het, want dit land deugt
niet voor Hollanders.
25 januari 1945
Weer een dag korter. Vanavond voor het
eerst geschreven naar huis. Ik heb wei
nig moed dat het terecht komt.
26 januari 1945
Zeer veel sneeuw gevallen, je wist niet
thuis te komen. Een paar schoenen los
gemaakt.
27 januari 1945
Verjaardag van broer Hans. Ik hoop
hem volgend jaar zelf te feliciteren, dat
hij nog vele zulke dagen heeft. Goed
weer, morgen vrij, dat is me veel waard.
Vanmorgen sneeuw scheppen geweest.
28 januari 1945
Zondag. Vandaag vrij. Ik ben zo blij als
een kind. Vandaag lekker gegeten, we
hadden weer wat brood geruild, maar de
dag is zo om. Vanmiddag een rondje
gedaan voor wat eten. Het is toch niets
eigenlijk, als ik denk aan thuis voorheen,
wat moet ik toch missen, maar moed.
Vanmiddag hield men kerk in een lager,
dan is het net of je weer in Ouddorp
bent, als het maar niet zo koud was.
29 januari 1945
Vandaag zeer koud, zo heb ik het nog
niet meegemaakt. Ik heb toch zo'n
beklag met Job, als hij maar niet ziek
wordt. Gelukkig hebben we brood
genoeg van-de-week, we hebben goed
geruild. Naar ik hoor is Ouddorp vrij,
als er maar geen slachtoffers zijn.
30 januari 1945
Vandaag gaat het een beetje. Grote her
rie over het stelen inhet lager.Ik moet
nog even een want maken, want die heb
ik de hele dag nodig. Gisteren mijn brief
weer terug gehad. Ze kunnen niet meer
in Holland komen; aan de ene kant ge
lukkig.
1 februari 1945
Alles water, het zijn overal beekjes, je
kunt niet lopen. Vandaag een slechte dag
geweest. Wat stopgaren gehad. Het gaat
vlug, maar het kan ons niet te vlug gaan
met de oorlog.
2 februari 1945
Vandaag mooi weer, goede berichten.
Kaas gehad die toch al verschimmeld
was. Als het zo maar door gaat. Ik geloof
dat er geen matriaal is.
3 februari 1945
Zaterdagavond 7 uur. Anders dan verle
den jaar. Nu merk ik er niets van. Alleen
kan ik er niet aan denken hoe het voor
heen was en hoe lang het nog duurt, als
God wil, dat ik weer bij mijn familie ben.
Ik laat de moed wel eens even zakken,
maar toch geloof ik dat het opschiet. Je
moest eens zien hoe Job en ik samen in
de rotsen staan te hakken. Dit land is
zeer slecht bij ons vergeleken. Het wordt
al een beetje beter weer, maar het is
alles modder.
4 februari 1945
Zondag. Ik liep vanochtend zo te denken.
Om 7 uur liep ik naar het werk, één dorp
verder, en bij ons thuis kwam men op.
Misschien dat Jane wel bij mijn ouders
was; o, ik denk zo graag aan mijn dier
baren. Het was hier echt een Hollandse
zondagochtend, hoelang nog?
Vanmiddag veel natte sneeuw. Vandaag
nog met een Franse, die in Holland 5
jaren geweest was, gepraat. Die heeft
veel beleefd. Later hoop ik te vertellen.
Om half acht wordt er een preek voorge
lezen, dat doen we elke zondag. Vrijdag
2 februari is Adriaan Breen gestorven
om 6 uur, vreeselijk!
5 februari 1945
Mooi weer. Vandaag van 6 uur tot 6 uur
van huis, wij zijn voor een ander werk.
Job is er niet bij. Grote ruzie over het
eten. Ik kan nog slecht geloven, dat de
oorlog over is, er is nog zo weinig veran
dering. Als je denkt dat er nog geen hon
ger is: wij kregen vanmiddag een beetje
soep van een Duitser, toen hadden we 3
lepels vol en als je dan die andere men
sen ziet, dan is het vreselijk.
6 februari 1945
Mooi weer. Het werk gaat ook goed, wij
moeten een grondkraan verhuizen en
dan elke dag 180 meter. Vandaag zagen
we de Tommies zeer kort bij. Ze schoten
geweldig. Als het maar opschiet.
7 februari 1945
Regen. Elke morgen vroeg uit het lager.
De Duitsers hebben er den mond van vol
dat er nog een Amerikaans offensief bij
is gekomen, ze verlangen ook naar het
einde van de oorlog.
Voor de tweede keer sigaretten gehad,
als we maar kunnen ruilen. Gisteren is
Arjaan Breen begraven, er waren veel
Ouddorpers aanwezig.
8 februari 1945
Goed weer. Nieuws is er niet. Job houdt
zich goed. Ik zou wel eens wat van huis
willen horen. Het is hier al een beetje
voorjaar. Laat ik er maar niet aan den
ken, hoe het thuis wezen zou.
9 februari 1945
Wat ben ik het zat hier. Laat ik bidden
dat het gauw over is. Je ziet hier zoveel
ellende dat, als wij hier lang moeten blij
ven je sterk moet wezen om er door te
komen. Je kan maar niets van thuis
horen. Vanmiddag veel Tommies
geweest.
10 februari 1945
Zaterdagavond. Slecht weer geweest,
veel regen. Duitsers slechte zin. Ik wou
dat het maar gauw zomer was, maar de
Duitser zegt dat we dan wel thuis zijn. Ze
zeggen allemaal dat het over twee maan
den over is, dus ik zal maar moed hou
den, hoewel er maar Eén is die het weet
hoe ver we komen zullen. Weer sigaret
ten gehad, als we maar ruilen kunnen
voor brood.Tot nog toe heb ik nog niet
kunnen klagen, maar het wordt toch min
der, want er komen zoveel vluchtelingen
en het koekje wordt kleiner.
11 februari 1945
Job zijn verjaardag. Wat vind ik het erg
voor hem dat hij in dit land is. Vanmor
gen toen ik en Job wakker werden, toen
hebben we het allebei even benauwd
gehad. O, het is zo erg als je op zulke
ogenblikken aan huis denkt, maar laten
we maar hopen dat God ons thuis
brengt.De zondag is haast weer over.
Vanavond nog kerk. Hoe zou het wezen
in Ouddorp? Morgen weer langer wer
ken. Moge God ons hier en jullie thuis
maar sterkte geven en bewaren.
12 februari 1945
We moeten van halfzeven tot zes uur 's
avonds werken en dan nog een uurtje per
dag lopen en het eten wordt er ook niet
drukker op. Er zijn al Hollanders uit
Berlijn naar Nordhausen komen vluch
ten. Ik geloof dat het opschiet. ledere
dag is er één.
13 februari 1945
Ik schrijf op mijn krib, want je moet niets
anders doen dan werken en voor de rest
kan je slapen. Eten heb je niet veel tijd
voor nodig.
14 februari 1945
Vandaag loopt het tegen voor ons, een
beetje harder werken en Jan zijn sokken
zijn gestolen. Als het zo door gaat is het
hopeloos verloren. Je krijgt niets en je
kleren slijten hard. De moed ontzinkt je
wel eens. Als God ons maar bijstaat. Het
weer is ook koud.
15 februari 1945
Vandaag heb ik weer een beetje moed,
als ik maar wist hoe of het met jullie
was. Ik geloof dat het werk hier wel stil
komt, want er zijn geen kolen meer. Nu,
het is te hopen ook; als ik dan maar bij
een boer kom. Het zal in Holland wel
een beetje voorjaar zijn; laten wij er
maar niet aan denken, 't Is zeer mooi
weer. Er komen veel vluchtelingen, het
gaat zeker goed. De hele dag luchtalarm.
17 februari 1945
Zaterdagavond. De weken vliegen om,
maar toch duurt het lang voor mij, als je
zo verlangt. Je hoort en ziet hier zo veel
ellende, en dan die zondag werken. Wat
zal het toch een blijdschap wezen als de
oorlog over is en wij elkaar nog leven
terug mogen zien. Je zou ons hier eens
moeten zien: geen zaterdagavond en
geen zondag. Maar we zullen hopen.
18 februari 1945
Zondagavond. Weer een werkzondag,
wat zijn we diep gezonken. Laten we bid
den dat God ons verlosse en spare. Wat
had het anders kunnen wezen; ik zal er
maar niet aan denken, maar moed hou
den en hopen dat we elkaar mogen weer
zien. Hier gaan altijd zulke geruchten
over Nederland. Het is vandaag weer al
een maand dat Jans verjaard is. Ze zul
len elkaar, mijn meisje en zus wel veel
gezelschap houden en over ons praten.
Nu, mijn gedachten zijn veel bij mijn
liefste en moeder en vader en zusters en
broers. Moeder, wist ik maar hoe of het
met uw ziekte is, en vader, u beiden zijn
al zo oud. Nu dadelijk naar de kerk en
dan gaan slapen; weer een dag bij de
bevrijding.
19 februari 1945
Het weer is goed maar de bazen zijn dui
vels. De Britten zwermen rond je oren.
Je bent elke avond blij. want ze dreigen
met zonder eten, en je krijgt toch al niet
veel. Het wordt tijd volgens de mensen
dat d e oorlog over is.
20 februari 1945
Met een auto naar Wolfleben geweest en
morgen weer twee maal. Veel vluchtelin
gen; zelfs Hollanders spreken we hier uit
Berlijn. Nu er wordt ellende geleden, er
zijn hier veel van onze kameraden die
bevroren benen en handen hebben en
beter wordt het niet.
21 februari 1945
Vandaag mooi zonnig, dat is nog niet
veel gebeurd; de vliegers dichtbij. Weer
met twee Tsjechen weg geweest; de kost
wordt minder.
22 februari 1945
Bommen op Nordhausen, en gisteren
trein kapot geschoten. Het is voortdu
rend luchtalarm, het is gevaarlijk, maar
wij moeten overal gespaard blijven; de
cirkel wordt kleiner. Vandaag Job recht
gezet, hij rookt onze sigaretten uit, dat
hoort niet zo. Ik geloof dat alles zo wat
op is.
23 februari 1945
Het wordt hier al voorjaar, maar het is
kouder dan in Holland. Zeer veel vlie
gers. Geen kachel meer, het zal wel zo
moeten voor we naar huis kunnen. Van
daag Hans zijn verjaardag, ik hoop dat
hij nog bij Mina is kunnen blijven. Want
't jaar dat ik naar Nordthausen gegaan
ben, is de Zaterdagavond wat vreemd,
een hele avond druk, haast zonder licht,
geen kolen, maar toch nog goed voor
mij; een hele fles melk met Job samen
uitgedronken en een portie soep en een
kom erwten gehad, dat is een grote mee
valler voor ons als je hier zit, wantj
loopt te waggelen van de honger; wai
ik geloof niet dat het recht gaat. Het zo
voor ons niet te lang moeten duren.
7'^ februari 1945
Voor mij en Job en Jan een vrije zonda
voor vele anderen niet. Nou, het wasfi^
vanmiddag, lekker wezen slapen. We zu
len maar moed houden dat God om h
blijft staan, en dat het gauw over is. H
is koud zonder vuur. Langs de huizt
gaan we niet, want dan is het helema
geen zondag. Vandaag heeft Jan Troo
bericht naar huis gedaan en de groeh
van ons; ook ik hoop dat het thuis kon
en dat jullie niet altijd in onrust over n
zitten. Nu weer dertien dagen bij levt
en wel zijn voor wij vrij zijn.
26 februari 1945
Een hele dag triestig, maar wij wordi
tot nog toe gezegend dat God ons gei
regen overdag geeft. De berichten zi.
goed, wij hebben moed. Vanavond mi
onderbroek versteld, ik kan er niets van
27 februari 1945
Goed weer, maar 's avonds zonder vm
Mijn vader heeft het goed geraden d
Turkije er bij moet komen voordat c
oorlog voorbij is. Het is hier erg d
alles zo gestolen wordt, als wij lang hi
moeten blijven hebben wij niets meer,
is wel honger. Veel vliegers boven ons.
1 maart 1945
Een zyvare dag, geen brood. We krijp
weer minder. De meeste van ons moet
de hele dag zonder eten doen, en de lai
ste aardappels hebben ze opgezocht
het lager. Er moeten er 8 naar de S.
Het leven is zo zwaar.
2 maart 1945
Zeer koud, en dan de hele dag zond
eten. Er zijn er veel die in 24 uur niets
eten hebben, en er zijn er die het in e
brievenzak doen. Wij zitten in de put. J
houdt zich goed. Als God ons ma
spaart en bij elkaar laat met ons vieren
3 maart 1945
Echt buiig maarts weer, veel sneeu
Maar moed, het gaat goed. Jammer c
het hier geen zondag is. Zaterdag
zondag dan is het hier nog het kwaadst
als je daar aan denkt.
Dodenherdenking 199]
Woensdag 16 juni 1948 vond in
Ouddorp onder grote belangstel
ling van de plaatselijke bevolking
de herbegrafenis plaats van Adria-
nus Aren Breen en Eeuwit Hamee
teman, beiden overleden in 1945 te
Duitsland.
De Ouddorpse schooljeugd zal dit jaar
bij de dodenherdenking stil staan bij de
laatstgenoemde, Eeuwit Hameeteman.
Hij was één van de jongste kinderen van
Jacob Hameeteman en Elizabeth Tanis.
Het gezin woonde op het adres Mool-
hoogte A 622 (thans Wittestraat 14) te
Ouddorp.
Eeuwit werd geboren te Ouddorp op 6
juni 1914 en is overleden op 9 april 1945
te Salza (Did).
Eeuwit werkte evenals zijn broer Hans
bij landbouwer Voogd in Goeree. Tij
dens de beruchte razzia van 20 en 21
december 1944 werd hij met vele dorps
genoten op transport gezet om tewerk
gesteld te worden in Nazi-Duitsland. Hij
kwam met een aantal dorpsgenoten
terecht in Nordhausen. Temidden van het
bonte gezelschap van oorlogsgevange
nen van diverse nationaliteiten, leed hij
veel ontberingen. In maart 1945 kreeg
hij, als gevolg van suikerziekte en slech
te voeding een ontsteking aan zijn been
(gangreen?), waardoor hij op 9 april
1945 te Salza, vlakbij Nordhausen over
leed. In de familie is pas een dagboekje
van hem (her)ontdekt, waarin hij vanaf
29 december 1945 tot en met 23 maart
1945 de dagelijkse wedervaardigheden
beschrijft.
Uit dit dagboek blijkt dat hij veel met
Job Kapteijn en Jan van der Wende (zijn
zwager) optrok. Verschillende Ouddor
pers, die met hem in 'het lager' verble
ven, zullen zich Eeuwit Hameeteman
nog kunnen herinneren, zoals bijv. Leen
Witte, die 's zondags een preek las. Van
zijn broers en zusters zijn Willem (90)
en Mina (86) nog in leven, evenals zwa
ger Jan van der Wende.
Het dagboek geeft een treffende beschrij
ving van de onmenselijke omstandighe
den waarin geleefd en gewerkt werd
door de tegen hun wil gedwongen Hol
landers in Nazi-Duitsland. Ook spreekt
er heimwee uit naar huis en naar het
geboortedorp, evenals een stille onder
worpenheid aan God, Die alles bestuurt.
Het boekje heeft ons mensen van 1997
oud en jong veel te zeggen. Het roept
ons als het ware op om op te merken het
grote goed van een leven in vrijheid. Een
vrijheid die gekocht is met het bloed van
velen. Het dagboek is daarom een moi
ment op zichzelf en verdient ons al
aandacht en respect.
Bij de herdenking van de gevallenen
de Tweede Wereldoorlog zal hel d^
boek van Eeuwit Hameeteman een c
trale plaats krijgen in de groepen 7 er
van de basisscholen. Naar verwacht
zal er grote belangstelling zijn voor
jaarlijkse kranslegging bij het oorlo
monument op de hoek Hazerswt
Dorpsweg. Daar de gebruikelijke dod
herdenking van 4 mei op zondag valt
m verband met de meivakantie zal d'
taditionele herdenking plaats vinden
D.V. maandag 28 april a.s.
Deze plechtigheid zal worden bi
woond door burgemeester C. Sink.
vertegenwoordigers van de gemec
Goedereede. De leeriingen van de gr
pen 8 van de beide basisscholen te O
dorp zullen mede d.m.v. de kranslegg
de morele adoptie van het monuni
symbolisch overdragen aan de leerli"
van de groepen 7.
Middels dit artikel worden famili
oen, bekenden en vooral ook o
medegevangenen van Eeuwit Ham
teman hartelijk uitgenodigd de pit'
tigheid bij te wonen. Aanvang H
uur.
ins
