EIÜVriDEII-IHEüWa
In Goerees raad ongeloof
over^het genot' van de jacht
Cursus Help
Dames 1 Intermezzo
speelt weer gelijk
tegen Ibis 2
Nieuw pand Fonk Goeree-Overflakkee B.V.
feestelijk geopend
Node accoord met juridische gelijkstelling
alternatieve samenlevingsvormen met het huwelijk
Zendingsavond GZB
2e Blad
DINSDAG 25 FEBRUARI 1997
No. 6580
Totaal ondenkbaar natuurlijk dat
een gemeente, in casu de gemeente
Goedereede, z'n ambtenaren een
pensioenregeling zou onthouden,
maar intrekking van de héle Ver
ordening zou de enige mogelijk
heid bieden om niet mede verant
woordelijk te zijn voor die regel
die alternatieve samenlevingsvor
men juridisch gelijk stelt aan de
huwelijkse samenleving.
Juridisch komen ook niet-gehuwden in
aanmerking voor het partnerpensioen of
nabestaandenpensioen. Zo zegt het de
Verordening die donderdagavond ook
door Goerees gemeenteraad werd vastge
steld.
De heer G. Moerkerk (RPF) begreep dat
verzet tegen de gehjkstelling van ahema-
tieve samenlevingsvormen met die van
het huwelijk in dezen doelloos zou zijn,
maar hij wenste het toch gezegd te heb
ben: „Die alternatieve vormen zijn een
absoluut onbijbelse gedachte". Overi
gens begreep de heer Moerkerk dat ver
zet tegen de wettelijke regeling niet zou
baten en node ging hij met vaststelling
van de Verordening accoord.
Ook vanuit de SGP-fractie, bij monde
van de heer Klepper, de constatering dat
het unieke karakter van het huwelijk
meer en meer wordt miskend. „Als over
heid zouden we daarvoor hebben te
waken", vond de heer Klepper, eens als
hij het is met het vergelijk dat het huwe
lijk 'de laatst overgebleven Paradijs
bloem' noemt.
Raadsvoorzitter burgemeester Sinke
moest beide bezwaarden echter duidelijk
maken dat intrekking van de hele
Verordening de enige mogelijkheid zou
zijn aan hun bezwaar tegemoet te
komen. De wetgever staat niet toe dat
niet-gehuwden ten opzichte van gehuw
den gediscrimineerd zouden worden.
„We leggen ons er node bij neer", liet de
heer Klepper weten. Ook de heer M.
Troost (CDA) had eerder tegengestemd,
maar ook hij begreep niet tegen de
Verordening te kunnen zijn.
Rampenplan
Het rampenplan werd vastgesteld, met
grote instemming, omdat de rampenplan
nen van alle vier de gemeenten identiek
zijn.
Uit de vergadering kwam wel de raad
alle in het plan genoemde partners goed
op elkaar ingespeeld te laten zijn, waar
voor oefening nodig zal zijn. „Stroop de
mouwen maar op", noodde de heer
Moerkerk de raadsvoorzitter.
Er lijkt overigens een regionale oefening
te worden voorbereid. Ook oefening in
de bestuurlijke coördinatie wordt door de
raadsvoorzitter voorgestaan.
Archiefverordening
Vastgesteld werd de Archiefverordening
Goedereede 1997.
Door de heer Klepper werd de wenselijk
heid geopperd dat het archief enkele uren
per dag voor geïnteresseerden toeganke
lijk zou moeten zijn. „Onder toezicht
zouden die in de archieven moeten kun
nen zoeken", vond de heer Klepper.
Door wethouder Visser werd die moge
lijke behoefte zeker niet ontkend, maar
wis en zeker zal dat onder toezicht moe
ten gebeuren. Ooit heeft hij van een
archivaris de waarschuwing gekregen dat
hij zó vrijelijk tot het archief was toege
laten dat hij wat hem interesseerde zó
mee had kunnen nemen.
Jachtrecht
Het 'genot van de jacht' op de de ge
meente in eigendom behorende percelen
werd tegen een vergoeding van zeven
gulden per ha verhuurd aan de jachtcom-
binatie C. en G. J. Stroo te Ouddorp.
Nauwelijks commentaar van de raad,
alleen de heer T. Bakelaar vroeg de
voorzitter het afgeven van de vergunning
vergezeld te doen gaan van de waarschu
wing aan de jagers toch vooral te letten
op de veiligheid van wandelaars in de
bospercelen. Het schijnt voor te zijn
gekomen dat die de hagel over hebben
horen komen.
Ook burgemeester Sinke heeft de klacht
vernomen dat de hagel 'soms vrijelijk
rondvliegt'.
„Vraagt u gelijk 'es aan de jagers of ze
niet met hagel -, maar met één kogeltje
willen schieten", suggereerde de heer
Moerkerk. Hij vindt het zo moeilijk niet
met een schot hagel een haas neer te leg
gen.
Peter Grinwis liet óók blijken de jacht
niet zoveel sympathie toe te dragen. De
terminologie 'genot van de jacht' mocht
van hem veranderd worden. Dat 'genot'
achtte hij nogal subjectief te zijn, waar
om wat hem betreft niet 'het genot van
de jacht' -, maar de gelegenheid tot
jagen verhuurd wordt.
Indicatie orgaan
Met intrekking van de WBO, de Wet op
de Bejaarden Oorden, is de ifinanciering
van de verzorgingshuiszorg gewijzigd.
Daarmee is de wettelijke basis voor de
huidige communicatiecommissies - één
op Flakkee en één in Goedereede - ver
vallen en zal voor Goeree-Overflakkee
één nieuwe regionaal werkende indica
tiecommissie moeten worden ingesteld.
Het bureau dat is aangezocht, heeft een
Amanda Mackloet weg bij
Meisjes BI
OOSTVOORNE - Meisjes BI van vol
leybalvereniging Intermezzo speelde een
prima pot volleybal in Oostvoome tegen
het plaatselijke meisjesteam van Kan
goeroes. In een pittige wedstrijd werd
met 0-3 gewonnen door Intermezzo.
Amanda Makloet, die afscheid nam bij
Meisjes BI, serveerde heel listig en
scoorde hierdoor belangrijke punten.
Bij de senioren reisde Dames 1 af naar
Hellevoetsluis om te spelen tegen Ibis 2,
de eerste ploeg die een puntje wist af te
snoepen van Intermezzo. En Ibis flikte
het weer. De nummer drie van de rang
lijst stond in de eerste twee sets met 14-
10 voor. De eerste set haalde Intermezzo
de achterstand nog in. De tweede set
ging naar Ibis. In de derde set overheer
ste het team van coach Bert v.d. Weerd,
offerte van 110.826 gulden uitgebracht.
Goedereede wordt verondersteld daar
van, naar rato van het aantal inwoners,
een bedrag van 26.745,10 gulden bij te
dragen.
Bijna eenstemmig was 's raads mening
dat de kosten eigenlijk door méér part
ners dan alleen de gemeenten gedragen
zouden moeten worden.
„Waarom kurmen we niet gewoon onze
eigen indicatiecommissie in stand hou
den", vroeg de heer Moerkerk het colle
ge af. Ook de heer B. L. Noorthoek zou
dat het liefst zien: „Onze indicatiecom
missie heeft tot volle tevredenheid
gewerkt. Nu komt er weer zo'n groot
lichaam dat weer in subjes wordt onder
verdeeld."
„We kunnen niet achterblijven, we moe
ten wel", kon wethouder Visser slechts
ten antwoord geven. Spreker kon ook
wel meedenken met het gehoorde verwijt
dat de dikbetaalde adviesbureau's dik
wijls de lachende derden zijn. „Zoals dat
Wendakker-project, dat heeft niets opge
leverd, maar de adviseur in Groningen
heeft 't in z'n portefeuille."
De raad heeft het gevraagde crediet
beschikbaar gesteld. „We moeten
gewoon maar instappen in die trein die al
in beweging is gezet", berustte wethou
der Visser. „We hadden een voorbeeld
van een commissie, maar die is dus weg
gehaald."
Brandweermateriaal
Voor een bedrag van 90.000 gulden wer
den voor de brandweerploegen nieuwe
helmen aangeschaft ter vervanging van
de huidige die zijn afgekeurd. Ook een
deel van de uitrukbroeken worden ver
vangen en de 21 in gebruik zijnde pers-
luchtflessen worden vervangen door fles
sen met een grotere inhoud; ze bevatten
600 liter perslucht meer dan de huidige.
De raad besteedde het zonder morren,
integendeel, het wordt van groot belang
geacht dat de brandweerman tijdens z'n
werk een zo groot mogelijke bescher
ming geniet.
mede door de service van invalster Anne
van der Welle, was het in korte tijd 2-15.
De vierde set was heel spannend en had
Ibis het geluk aan haar zijde, via 15-15
werd met 17-15 gewonnen. En zo ein
digde de wedstrijd, net als in de vorige
confrontatie, tussen beide teams in een
2-2 gelijkspel. Heren 1 wil graag promo
tie afdwingen en won overtuigend van
Kangoeroes 1 met 1-3.
Volgende week zullen de teams van
Intermezzo weer uitwedstrijden spelen.
Meisjes Al zal in Hellevoetsluis spelen
tegen nummer drie: Ibis IHeren 1 zal
weer aan de bak moeten in Oud-Beijer-
land tegen sub-topper DVO 4.
Uitslagen
Kangoeroes 1 - Meisjes BI0-3
OND./Krimpen 1 - Jongens Cl0-3
Schovocomca 1 - JongensB23-1
Avital '90 1 -MeisjesCl0-3
Kangoeroes 1 -Heren 11-3
Kangoeroes 2 - Dames 23-1
Ibis 1 - Meisjes C23-1
Kangoeroes 2 - Heren 21-3
Kangoeroes 3 - Dames 33-0
Ibis 2-Dames 12-2
Spivo - Heren recrea1-3
VSS - Heren recreaafgelast
MIDDELHARNIS - Een praküsche
cursus gericht op kleine ongevallen in en
om huis voor ouders van kinderen tot en
met 7 jaar. Tijdens deze cursus krijgt u
uitgebreide informatie over het voorko
men en behandelen van wonden, ver
brandingen, elektrocutie, vergiftiging,
verslikken, kneuzingen, botbreuken etc.
Daarnaast leert u hoe u moet handelen
bij bewustzijnsverlies, temperatuurver-
hoging en bij verschillende kinderziekten
en -kwalen.
Naast informatie gaat u oefenen met het
aanleggen van pleisters en verbanden.
Ook leert u beademen en reanimeren. En
u leert hoe u praktisch moet handelen in
geval van verstikking.
Plaats: wijkgebouw Kruiswerk ZHE,
Langeweg 72 te Middelhamis.
Data: woensdag 19, 26 maart, 2, 9,16 en
donderdag 24 april.
Tyd-20.00 tot 22.15 uur.
Kosten: f 155,- voor leden en 245,-
voor niet-leden.
OZ Zorgverzekering geeft verzekerden
met een plus- of toppakket 75,- extra
korting op deze cursus.
Informatie en aanmelden bij Bureau
Groepsactiviteiten, maandag tot en met
vrijdag tussen 9.00 en 12.00 uur op tel.
(0181)626226.
NIEUWE TONGE
Op D.V. donderdag 27 februari a.s. is er
een zendingsavond ten bate van de GZB
in het Hervormd centrum 'Elim'.
Ds. J. Kommers, die met name het zen
dingswerk van de GZB in het Midden-
Oosten behartigt, zal over Gods werk in
dit gebied spreken.
De avond begint om 19.45 uur.
U wordt hartelijk uitgenodigd deze
avond mee te maken. De Heere geve ons
een gezegende avond.
Bedrijf groeit in een klein halfjaar enorm
we een groot gebied. Onze samenwer
king is echt héél prettig!"
SOMMELSDUK - Een klein halfjaar
geleden ging Fonk Goeree-Overflak
kee van start aan de Oostdijk te
Middelharnis. In het kleine, rustieke
pandje begon Irene Struik met de
makelaardij. In dat halve jaar Is het
bedrijf enorm gegroeid. Naast Irene,
werken er nu één fulltime en drie
parttime medewerkers. De ruimte in
het pand was te bekrompen voor het
groeiende makelaardijbedrijf. Toen
dan ook het pand van Jongerius op de
Voorstraat te Sommelsdijk te koop
kwam, was de beslissing gauw geval
len. Verhuizen! Vrijdagmiddag heb
ben de twee dochtertjes van Irene, Ilse
van bijna 9 jaar en Suze van 7 jaar de
openingshandeling verricht.
Toen Irene uiteindelijk na veel wikken
en wegen besloot voor zichzelf een
bedrijfje te starten, had ze nooit gedacht
dat haar bedrijf in zo'n korte tijd zo zou
groeien. Integendeel, ze was juist bang
dat de telefoon helemaal niet zou gaan
en er zich helemaal geen klanten zouden
aandienen. De werkelijkheid was anders.
Vanaf het begin liepen de zaken boven
verwachting. Bewust had ze de keuze
gemaakt om met een bestaand bedrijf in
zee te gaan. Fonk, die als werkgebied
voornamelijk Voorne en Putten heeft,
bleek dè ideale partner om mee samen te
gaan werken. Fonk Goeree-Overflakkee
werd het.
Irene bewerkt Goeree-Overflakkee en
Fonk Voorne en Putten. Irene: "Het is
veel prettiger om samen te doen, mede
omdat Fonk op nieuwbouwgebied heel
sterk is. Ook een stuk bekendheid is
natuurlijk belangrijk. Samen bestrijken
Gegund
Irene heeft voordat ze haar eigen bedrijf
startte, reeds 16 jaar werkzaam geweest
in de branche. April 1996 slaagde ze
voor haar opleiding makelaardij. Ze
hecht grote waarde aan voldoende aan
dacht voor kopers en verkopers. "De per
soonlijke benadering vindt ik heel
belangrijk. De trek meestal ook voldoen
de tijd uit voor de klanten. Je moet de
mensen helpen en begeleiden. Wanneer
ik een huis verkoop, moet iedereen daar
een goed gevoel van hebben. Dan is het
pas goed. Dat is belangrijk en daar pro
beren we met het hele team steeds weer
in te slagen." Vanwege de snelle groei
van het bedrijf bleek het al gauw nodig
dat er personeel in dienst werd genomen.
Het huidige team is volgens Irene 'dol
enthousiast'. "Het is een heel goed team.
Ook als ik weg ben, zijn ze dermate thuis
in de materie, dat ze precies weten wat
ze moeten doen. En dat doen ze dan ook
verschrikkelijk goed. Ze zijn enorm
betrokken bij het bedrijf."
Moeder
Hoewel Irene overloopt van energie voor
haar bedrijf, wil ze toch ook nog gewoon
moeder kunnen zijn. Haar man en kinde
ren staan volledig achter haar aktiviteiten
en zijn, naar haar zeggen, ook vreselijk
enthousiast. Naast haar twee dochtertjes
heeft ze nog een zoon van 17 jaar. Deze
past 2 middagen per week op zijn jonge
re zussen en kookt dan ook voor het
gezin het eten. Op de andere dagen tracht
ze haar werk zo in te delen dat ze thuis is
als de meisjes uit school komen. Irene:
"Ik heb een druk leven en ik vind het erg
fijn dat mijn gezin achter me staat. Maar
ik wil ook gewoon moeder zijn. Dat ben
ik ook aan de kinderen verplicht.
Daarom ga ik 's middags op tijd naar
huis, maar dat betekent wel, dat het 's
avonds meestal erg laat wordt. Het zijn
lange en drukke dagen, maar ik vind dat
heerlijk."
Opening
Vrijdagmiddag was het dan zover. Het
centrum van Sommelsdijk heeft er weer
een bruisend bedrijf bij gekregen. Het
bekende makelaarspand op de hoek van
de Voorstraat met de St.Joris Doelstraat
is weer voor dezelfde doeleinden in
gebruik genomen. Wethouder Van Eek
sprak tijdens de opening van het pand,
namens de gemeente Middelhamis, haar
waardering uit voor de inzet van Irene in
haar bedrijf. "Het is verantwoordelijk
werk en het vertrouwen zal verdiend
moeten worden. Dat je dat vertrouwen
krijgt, blijkt uit de vele transacties die je
al hebt afgesloten. Deskundigheid,
gevoel voor de markt, eerlijkheid, con
tactuele eigenschappen en discretie zijn
eigenschappen die voor een makelaar
taxateur onontbeerlijk zijn. De gemeente
Middelhamis is er trots op dat er mensen
zijn die deze eigenschappen bezitten."
Ze wenste Irene met haar medewerkers
een voorspoedige en succesvolle toe
komst toe en....zei ze, "mocht je weer uit
dit pand groeien, er zijn nog grotere pan
den in onze gemeente!" Daarna werd
door de twee dochtertjes van Irene
Struik, voor de ingang van het pand,
vuurwerk ontstoken. Vervolgens werd
onder het laten horen van een mooi
muziekstuk, de naam Fonk op de voor
gevel onthuld.
Zwaantje bloosde opnieuw. „Dag", zei zij
zacht. Haar handen bewogen onrustig.
„Ook eens hier. Toon?"
„Dat zou ik denken", zei Toontje vrijmoe
dig. Je geloofde me toch niet, woensdag
middag? Nou, hier ben ik dan!"
Woensdagmiddag! Dan ging Zwaantje al
tijd naar Westeroord, waar zij een hand-
werkcursus volgde!
Jan Biersteker vulde het glas voor de kleine gast,
maar hij lette niet op zijn werk. Met de klokkende
fles in zijn hand keek hij Toontje aan.
„Je komt zeker uit Westeroord?" vroeg hij.
„Dat heb je heel goed geraden!" zei Toontje, „pas
op, man, het gaat er over!"
Jan zette haastig de fles neer. Hij nam een doek en
veegde de jenever van het blad.
Toontje hief zijn glas. „Je schenkt een volle maat!"
zei hij goedkeurend. „Proost, Zwaantje! Proost,
mannen!"
Het was in de gelagkamer stiller geworden. Velen
hadden zich naar het buffet gewend, en keken
nieuwsgierig naar het kleine ventje. Zwaantje, nog
lang niet op haar gemak, wierp een enigszins schich
tige blik naar haar vader, maar hij lette niet op haar,
want al zijn aandacht was bij Toontje. Hij staarde,
evenals Hendrik Mants, de kleine man met open
mond aan.
Hendrik was de eerste, die zich van zijn verbazing
herstelde. „Zo", zei hij, „kom je uit Westeroord!"
Toontje zette zijn glas neer.Ja", knikte hij. „Ik ben
er smidsknecht. Bij De Jager".
De ogen van Hendrik gingen even naar de kastelein,
en vervolgens naar Zwaantje. Hij keek haar strak
aan, maar het scheen alsof haar onzekerheid gewe
ken was. Zij weerstond zijn blik kalm en mstig.
Toen Hendrik zich weer tot Toontje wendde, nam
zij een gebruikt glas en begon het te spoelen.
Toontje volgde haar handeling met aandacht. Hij
merkte de bhk van Hendrik schijnbaar niet op. Hij
dronk zijn glas uit en schoof het in de richting van
de fles. „Geef me er nog een", zei hij. Hij wees met
het hoofd naar Hendrik. „En hem ook!"
Jan Biersteker vulde Toontjes glas. Daarna keek hij
Hendrik aan.
Deze knikte. „Ja", zei hij, „geef mij er ook nog
een". Zijn stem werd hard. „Maar van mezelf! Niet
van hem!"
Toontje keek trouwhartig naar Hendrik omhoog.
Het scheen niet tot hem door te dringen, dat hij hier
niet voor iedereen welkom was. „Waarom niet?"
vroeg hij verbaasd.
Hendrik Mants antwoordde niet. Hij leunde iets
zwaarder tegen de toog, en keek enige ogenblikken
neer op het gebogen hoofd van Zwaantje, die ijverig
zat te handwerken. Toen ging zijn blik naar de spie
gels achter het buffet. Hij zag er de toonbank in en
boven die toonbank het borstbeeld van Toontje, en
diens kleine hand met het glas.
„Nee!" zei hij geërgerd.
„Goed", zei Toontje, nog steeds met dezelfde, msti-
ge vriendelijkheid, „dan niet". Hij kneep zijn ogen
tot spleetjes, en nam een klein teugje. Daarna zette
hij zijn glas neer. De zachte tik, waarmee het het
blad van het buffet raakte, klonk onheilspellend in
de diepe stilte, die plotseling gevallen was.
Zwaantje schokte overeind. Zij keek Toon aan.
Haar blik wilde hem waarschuwen, maar wat was er
toch met hem? Was hij nu werkelijk zo onnozel, dat -
hij niet begreep wat er om hem heen gebeurde?
Voelde hij de vijandschap niet, die van Hendrik
naar hem uitging? Drong het nog steeds niet tot
hem door, waarom Hendrik Mants die borrel had
geweigerd? Waarom ging hij niet heen, voor het tot
moeilijkheden kwam?
Maar ondanks haar groeiende angst, deed het haar
goed dat hij gekomen was. Zij had hem niet willen
geloven, woensdagmiddag, toen hij het had gezegd.
Zij had er om gelachen, maar later, eenzaam fiet
send tussen de herfstige velden, was zij er niet zo
zeker van geweest, dat hij maar een grapje had ge
maakt. „Je hebt mij nog nooit anders gezien, dan in
mijn werkpak en met vuile handen!" had hij ver
klaard. „Maar zaterdagavond kom ik in Oosterveen,
Zwaantje! En wee degene, die me een strobreed in
de weg legt!" En hij had lachend de hamer omhoog
gehouden, waarmee hij uit de smederij was geko
men, toen zij even haar fietsbel had laten klinken.
Dat bellen was het teken, waarmee zij hem altijd
liet merken dat de handwerkles bij de weduwe
Gatsonides, die het huis naast de smederij bewoon
de, afgelopen was.
„Je hebt mij nog nooit anders gezien, dan in mijn
werkpak en met vuile handen!" Het was, alsof zij
het hem opnieuw hoorde zeggen, en plotseling
gluurde zij naar hem, tussen haar wimpers door.
Onder zijn open regenjas droeg hij een net, blauw
pak, met een gestreept overhemd en een hagelwitte
boord. Het pak maakte hem groter dan hij in werke
lijkheid was, en hij droeg het met een gemak, dat
bijna bedrieglijk werkte. Wie zou in hem een smids
knecht vermoeden? Ook zijn handen, met de te kort
geknipte nagels, waren goed onderhouden, consta
teerde zij tevreden. Het eelt op de knokkels en aan
de binnenkant verried wel iets van zijn beroep,
maar hij zag er toch veel netter en helderder uit dan
de meeste mannen in de gelagkamer.
Haar onmst, die tijdens haar overpeinzingen was
weggeëbd, keerde eensklaps terug. Het hart klopte
haar in de keel, toen zij het hoofd hief en rondkeek.
Alle mannen staarden naar het buffet. Enkele jonge
ren, belust op een vechtpartij, kwamen langzaam
nader, de handen in de zakken.
Hendrik Mants lette niet op de borrel, die Zwaantjes
vader voor hem neerzette. Hij hield de lippen vast
opeengeklemd, en keek met koude ogen neer op
Toontje, die zich schijnbaar nog steeds van niets
bewust was en ijzigkalm een pijp begon te stoppen.
Hij dmkte de tabak stevig aan, stak de steel tussen
de tanden, trok eens even, en knikte toen tevreden.
Vervolgens haalde hij een doosje lucifers uit zijn
zak en streek een houtje aan.
Het was, alsof Hendrik op dit moment had gewacht.
Toen Toontje het vlammetje bij de tabak wilde
brengen, stootte hij hem aan. Het had een ongelukje
kunnen zijn, maar de duw deed Toontje op zijn
benen wankelen, en de brandende lucifer viel uit
zijn handen.
Toontje bleef naar het houtje staren, tot het op de
vloer was gedoofd. Daarna richtte hij zich kalm de
blik op Hendrik.
„Waarom deed je dat?" vroeg hij. „Waar was dat
nou voor nodig?" In zijn stem klonk een licht ver
wijt.
Hendrik nam hem van het hoofd tot de voeten op.
Hij lachte, maar het klonk honend, en in zijn ogen
flikkerde een koude woede, „'t Is dat je maar zo
klein bent", zei hij, „anders had ik je wel beter ge
raakt!"
Vrijwel alle tafeltjes waren nu verlaten, en de man
nen stonden in een halve cirkel rond de twee aan de
toog.
Zwaantje was overeind gekomen. Zij had haar
handwerkje op haar stoel gelegd, en keek strak naar
Toontje. Haar ogen waarschuwden hem, toen hij
even de blik op haar richtte. Zijn antwoord bestond
uit een glimlach en een knipoog. Toen haalde hij
opnieuw zijn lucifers voor de dag.
De mannen dromden dichter om hem heen. Het
begon er op te lijken, dat er gevochten zou worden;
de houding van Hendrik Mants liet in dit opzicht
aan duidelijkheid niets te wensen over.
(wordt vervolgd)
Irene Struik tijdens haar dankwoord voor alle getoonde belangstelling
en haar nodiging samen het glas te heffen
