EIIAI1DEI1-I1IEUW5
Gemeenten moeten méér
door 'Binnenhof' laten doen
Een sterk CDA
op weg naar
het jaar 2000
Modehuis Van Rossum in Ooitgensplaat
heeft nieuwe eigenaars!
Jongens BI Intermezzo
op weg naar Topklasse?
Chr. gem. streekkoor
'Vox Humana'
opent de deuren
Niet allemaal je eigen houtver snipperaar.
Nieuwe snelwegverlichting
Bijeenkomst'De Christenvrouw'
VERVOLGVERHAAL
2e Blad
DINSDAG 18 FEBRUARI 1997
No. 6578
Pleit in raad Oostflakkee:
Wat dat nou te betekenen mocht heb
ben..,? „Hij denkt aan ons met de voe
ten omhoog", zo expliceerde donder
dagavond burg. Van Pelt aan Oost-
flakkees' gemeenteraad de afwezig
heid van raadslid C. L. M. de Wit.
Dhr. de Wit bevindt zich aan de 'on
derkant' van de wereldbol, in Nieuw
Zeeland en hij zal 't daar ongetwijfeld
prettig hebben, 't werd hem in elk
geval door z'n raadscollega's graag
gegund.
Een minder aangename reden had de af
wezigheid van dhr. de Vries, hij heeft
een oogoperatie ondergaan, maar het
herstel verloopt voorspoedig en ook dat
dachten de raadsleden hun collega graag
toe.
Gemeentebode Jaap v. d. Welle was
weer aanwezig, niet voor 't eerst trou
wens, na het hartinfarct die hem septem
ber vorig jaar was overkomen en wat
was er nog te klagen in Oostflakkees'
raadzaal?
Geklaagd over de manier waarop het
College een aantal bewoners van de Mo
lendijk heeft behandeld, heeft wel dhr.
Van Bergen. Iets over grond moet het
zijn geweest.
„B W hebben wat 'burgerlijkachtig'
gehandeld" vond dhr. Heintjes, maar dhr.
Van Bergen krijgt genoegdoening. Op 18
februari is door het College een gesprek
gearrangeerd.
Burg. Van Pelt gaf het wel toe: „Wat we
te zeggen hadden hebben we in 't begin
misschien niet zo fraai gepresenteerd".
Geen feesttent.
De Oranjevereniging Oude Tonge mag
er niet op rekenen t.g.v. Koninginnedag
een grote tent op te mogen zetten om
daar het jaarlijks Oranjefeest te vieren.
Mevr. Van Dijke verwoordde 'de angst'
van de Oranje-bestuurders dat daarmee
de Koninginnefeesten in het water zullen
gaan vallen. Dat vond ze spijtig voor de
bevolking maar ook voor de Oranjever
eniging waarvan het bestuur uit een aan
tal enthousiaste jonge mensen bestaat.
Maar de raadsvoorz. gaf weinig hoop.
Het is immers de raad zelve geweest die
maatregelen heeft uitgevaardigd, nadat
een feest in een tent op het havenplateau
tot 'een hoge mate van overlast' had ge
leid, 'ernstig' en 'zwaar' zijn toen de
klachten geweest; de politie is er toen
een paar keer aan te pas moeten komen
en dat wensen College en raad voortaan
te voorkomen. Overigens bleef het on
vermeld of het toen ook een Oranjefeest
betrof. Alleen in incidentele gevallen én
als het op een andere plek persé niet kan
mag een tent nog worden opgetrokken.
Vorig jaar was er van overlast geen spra
ke maar, wijzend op de raadsuitspraak
meende de voorz. dat het ieder duidelijk
moet zijn dat niet elk jaar toestemming
zal kunnen worden verleend.
Alleen in 'incidentele gevallen', heeft de
raad immers bedongen waarom het de
voorz. hogelijk zou verbazen als de raad
nu zou gaan vinden dat happenings in
een tent voortaan mogelijk moeten
zijn...
Verkoop ambtswoning
De ambtswoning Oudedijk 1 te Ooltgens-
plaat, waarin de burgemeester tot voor
kort heeft gewoond, werd verkocht voor
de prijs van ƒ567.565,- aan de hoogte
bieder. Al in november 1994 besloote
raad tot verkoop; het besluit kon nu wor
den geëffectueerd.
HOUTVERSNIPPERAAR
OF 'Binnenhof'
Voorstellen tot aanschaf van apparatuur,
zoals een houtversnipperaar a ƒ31.000,-
ondervinden meestal nauwelijks bespre
king, maar het was de VVD fractie die
deze traditie doorbrak, dhr. v. d. Ree
vond het tijd voor een cultuurverande
ring. Niet om die versnipperaar ging het
hem, maar hij vroeg zich af waarom zo'n
bezigheid als houtversnipperen niet aan
het Werkvoorzieningsschap 'Binnenhof'
zou kunnen worden opgedragen. Elke
gemeentebestuurder kent de 'grootst
mogelijke problemen' en de 'zeer droe
vige situatie' waarin 'Binnenhof' ver
keert en wordt het dan niet'es tijd, zo
vroeg dhr. v. d. Ree de raad af dat de
gemeentebesturen hun traditionele werk
wijze zélf al die materialen te willen heb
ben veranderen en méér werk aan 'Bin
nenhof' uitbesteden?
'Flauwekul' vond hij het te zeggen dat
zo'n houtversnipperaar elke dag beschik
baar moet zijn. Te versnipperen hout ligt
er morgen nog en zal heus niet uit wan
delen zijn gegaan...
De oproep zoals door dhr. v. d. Ree ge
daan vond best wel weerklank, al vroeg
de raad zich of het nu met het nalaten
van de investering in de houtversnippe
raar zou moeten beginnen.
„Het minste wat het College kan doen is
overleggen welke werkzaamheden evt.
door 'Binnenhof' - immers ons eigen
bedrijf - zouden kunnen worden ge
daan", was de suggestie van dhr. v. d.
Mast.
De raad wil er best in meedenken. ,,We
willen 'Binnenhof' op een behoorlijke
manier in staat stellen werk in onze ge
meente te doen", vond ook weth. An-
dries.
Weth. Maliepaard dacht evenzo, vooral
waar hij vast moest stellen dat de ge
meenten ten westen meer gebruik maken
van 'Binnenhof' dan dat dat van Oost
flakkee kan worden gezegd.
De raad zal niet alleen mee moeten den
ken, ze zal ook mee moeten doen wan
neer offertes worden vergeleken en dat
meerdere offertes moeten ingewonnen is
inherent aan het voeren van een product
begroting zoals de gemeente Oostflakkee
die kent.
Een kwinkslag ten besluite, van dhr. Van
Gurp (SGP): „Hoe meer snipperdagen
hoe beter, dan is de versnipperaar ten
minste rendabel".
Dhr. V. d. Ree verklaarde zich overigens
tegen aanschaf van de versnipperaar
waarmee hij liet blijken de gegeven
boodschap heel serieus te hebben be
doeld.
Aandelen
Weer met de stem van dhr. v. d. Ree te
gen, werd besloten tot aankoop van 7200
aandelen Bouwfonds Nederlandse Ge
meenten. Het College meende dat die
aankoop 'een verstandige stap' zou zijn,
maar dhr. v. d. Ree dacht daar anders
over. Hij vond er risico aan kleven om
met geleend geld aandelen te kopen, risi
co gaat onstaan wanneer de rente hoger
wordt, al bracht de voorz. daar tegen in
dat dan de aandelen weer verkocht zou
den kunnen worden. Dat was de voorz.
er helemaal mee eens dat met gemeen
schapsgeld niet kan worden gespeculeerd
maar de gemeenten kunnen het Bouw
fonds als een eigen bedrijf beschouwen
waaruit een blijvend rendement kan wor
den geput. Wanneer de gemeenten dan
ook de aandelen in bezit houden voor
komt dat dat particuliere beleggers aan
de bak komen.
Nog een aantal voorbereidingsbesluiten
werden genomen, een t.b.v. de plaatsing
van een 30 meter hoge zendmast voor
telefoonverkeer, aan de Tramweg te
Oude Tonge.
Molenstichting
De Molenstichting Goeree-Overflakkee
heeft haar uitgaven voor het jaaar 1997
geraamd op ƒ219.000,-. De bijdragen
van de gemeente Oostflakkee worden
berekend op 19.657,20.
Van dhr. v. d. Ree kreeg de Molenstich
ting het compliment dat ze kans heeft ge
zien alle mogelijke subsidies te mobilise
ren.
Dhr. V. d. Ree herinnerde zich een
molenrestauratie die Oostflakkee tonnen
heeft gekost, terwijl nu voor nog geen
twintigduizend gulden drie molens in de
gemeente in stand worden gehouden.
Het ideetje van dhr. Van Gurp, een spie
lerei eigenlijk, om de 795.000 omwente
lingen die de wieken vorig jaar maakten
nuttig te doen zijn aan de opwekking van
electriciteit, zal een illusie blijven.
Windturbines hebben die functie, maar
historische windmolens, met houten ra
deren hebben een totaal andere functie
en laten zich daartoe niet aanpassen.
Rijkswaterstaat gaat een proef nemen
met nieuwe snelwegverlichting waarbij
de verkeersdrukte en het weer invloed
hebben op de sterkte, van de verlichting.
Heden dinsdag, 18 februari 1997 neemt
ir. H. Prins, plaatsvervangend directeur-
generaal van Rijkswaterstaat, de nieuwe
verlichtingsinstallatie in gebruik voor het
traject tussen Gouda en Nieuwerbrug op
de A12. Vanaf 16.00 uur, als de installa
tie in werking is, zal de sterkte van de
verlichting worden afgestemd op de ver
keersdrukte en de weersomstandigheden
op het traject. Rijkswaterstaat komt met
de ingebruikname van de installatie in de
laatste fase van het project Dynamische
openbare verlichting (DYNO). In deze
laatste fase zal onderzoek worden gedaan
naar de beleving van de dynamische ver
lichting door de weggebruiker en worden
gedragsobservaties gedaan.
Nederland is het eerste land ter wereld
waar flexibele openbare verlichting
getest wordt.
LEKKERKERK - Het afgelopen week
end was een volleybalvrij gebeuren, be
halve voor drie teams van Intermezzo.
Jongens BI en B2 en het herenrecrean-
tenteam speelde wel.
De recreanten speelden zeer sterk tegen
VSS uit Spijkenisse. In een goed uitge
speelde wedstrijd werd duidelijk met 3-0
gewonnen.
Jongens B1 reisde af naar Lekkerkerk en
speelde goed. Ondanks de diverse Valen-
tijnsfeestjes die de meesten de avond er
voor hadden gehad.
Met 3-0 werd Fikszo/Lekkerkerk versla
gen. De service bleek weer een belang
rijk wapen in deze wedstrijd. Deze poule
is voor dit team vrij eenvoudig. Slechts
één team is een serieuze concurrent,
Spivo. Hier moet nog een keer tegen ge
speeld worden. Belooft een spannende
wedstrijd te worden.
Jongens B2 verloor in Rotterdam van
Alexandria'66 met 3-0. Volgende week
speelt Intermezzo uitwedstrijden.
MIDDELHARNIS-SOMMELSDIJK
Op D.V. woensdag 19 februari a.s. ho
pen we onze jaarvergadering te houden
in 'De Hoeksteen'.
Deze avond wordt door ons zelf ver
zorgd. De avond begint om 19.30 uur.
Gasten zijn hartelijk welkom.
Op donderdag 27 februari 1997 spreekt
Tineke Lodders-Elfferich, vice-voorzitter
van het CDA, in het verenigingsgebouw
'Oostdam', Jongkoenstraat 1 in Goede-
reede.
Een sterk CDA op weg naar het jaar
2000 en de samenhang in de samenle
ving staan centraal. Daarbij gaat zij in op
veiligheid, solidariteit, zorg, familie en
gezin, en het belang van goed onderwijs.
Aanvang 20.00 uur.
Ruime parkeermogelijkheid aanwezig.
In januari jl. ging het Chr. gem. streek
koor 'Vox Humana' van start. Het koor
is opgericht met als doel koor- en samen-
zangavonden te gaan verzorgen waarbij
ook bejaardentehuizen niet vergeten mo
gen worden. Het repertoire bestaat dan
ook voor een groot deel uit psalmen,
geestelijke- en vaderlandse liederen.
Het koor staat onder leiding van Jan Ka-
paan.
Op D.V. 24 februari a.s. organiseert het
koor een open zangavond waar kennis
gemaakt kan worden met het koor.
Dirigent Jan Kapaan: „Ik heb hier te ma
ken met een enthousiaste groep zangers.
Daarbij is het belangrijk dat ook jonge
ren de weg naar het koor gevonden heb
ben. Het is de bedoeling om medio dit
jaar een presentatie-zangavond te hou
den. Daaromis het juist nu het goede mo
ment om mee te komen repeteren. Zoals
gezegd zijn ook jongeren van harte wel
kom".
De koorrepetities worden gehouden op
maandagavond van 20.00 tot 22.00 uur
in het verenigingsgebouw 'Vita Nova' in
Sommelsdijk.
Alle zangers en zangeressen, van harte
welkom.
Voor meer informatie: de secretaris van
de gemeentelijke afdeling CDA-Goede-
reede, de heer J. Soeteman, tel. (0187)
681593.
Na 32 jaar neemt de familie Van Rossum afscheid van
liaar modezaak in Ooitgensplaat. Met veel energie,
ambitie, liefde voor het vak en niet te vergeten voor de
inwoners en klanten uit Ooitgensplaat en omgeving,
hebben zij altijd voor een ieder klaar gestaan.
Hierdoor zijn fijne en leuke sociale contacten ontstaan.
Wegens gebrek aan opvolgers is druk gezocht om voor de
modezaak, welke zeer duidelijk in een behoefte voorziet in de
regio, geschikte opvolgers te vinden en de modezaak op het
bekende adres te houden. De familie Van Rossum is zeer blij
dat zij van harte kunnen aanbevelen de opvolgers familie Van
den Boogert (vader, moeder en dochter) en natuurlijk wensen
zij hen alle succes toe.
Voorts willen Piet en Elly van Rossum van deze mogelijkheid,
gebruik maken om alle klanten te bedanken voor het vertrou
wen dat zij in de afgelopen 32 jaar hebben mogen ontvangen
en spreken de wens uit dat de klanten ook in de toekomst de
weg zullen vinden naar de Molendijk 34 in Ooitgensplaat.
DOOR DONKERE DAGEN
-30-
En steeds hield de kleine hand Greet
omklemd.
Tot eindelijk een kalme slaap, (reeds
daagde de morgen!) het gejaagde woelen
verving.
,,Ga nu ook rusten, kind", maande
mevrouw Barends.
„Och nee, mevrouw, laat me maar.
„Geen mevrouw meer, Greet", klonk het
met ontroerde stem, „maar tante".
„En oom!"
Sprak dat die trotse mond?
„Je hebt ons kind gered!"
Hij sloeg de ogen neer.
Maar haar tante viel haar om de hals.
„Greet, wil je ons vergeven?"
Buiten schaterde jubelend de leeuwerik de zon
tegen!
En Greets ootmoedige dank voor zulk een onge
dachte zegen, rees in stilheid tot de Heere, die alles
zó ten goede keerde.
Langzaam genas de kleine zieke. Maar Greet kon ze
niet missen.
Hoe anders keek Greet nu het leven in.
Welk een gezegende, ongedachte omkeer.
Hoe wonderlijk was 's Heeren weg geweest. O, als
moeder dit eens had mogen beleven, als vader er
eens getuige van had mogen zijn!
Ook grootvader en Em bleven geen vreemdelingen
op Duinoord.
Wel had het de oude veel, zeer veel gekost, voor hij
daar de voet over de drempel wilde zetten.
Maar de liefde had toch gezegepraald!
Eén zaak verstoorde het geluk: de gedachte aan
Steven! Waarom kwam er geen antwoord? Wat
haperde er aan? Eindelijk, eindelijk kwam een brief,
die haar en grootvader dubbel troostte. Want niet
alleen vernamen ze, hoe Steven als van de grafrand
gered was, bovenal verkwikte hun de toon van be
rouw, de belijdenis van schuld en zijn eenvoudig
getuigenis van Gods vergevende liefde. Dat was
meer, dan ze konden verwachten, hoe vaak ze er
ook om gesmeekt hadden.
„Nu, grootvader en Greet", zo luidde het besluit van
de brief, „binnen een dag of vier hoop ik weer thuis
te zijn en er komt nog iemand mee".
Er stond een dikke streep onder die geheimzinnige
woorden.
Een zonderlinge gedachte vloog haar door het
hoofd.
Ze dacht aan het wrakhout van 'De Vrouw Maria".
Nee, dat was onmogelijk.
Ze beefde.
Had het wrakhout misschien gelogen?
Immers nee! wèg met zulke gedachten en er
komt nog iemand mee".
Ze huiverde weer.
Was het van vrees of van blijdschap?
Ze wist het zelf niet.
HOOFDSTUK 25
Besluit
Het afscheid van Harmsma en Steven bij de
vriendelijke Verwaal en diens beminnelijke
vrouw was heel hartelijk geweest. In de
weinige dagen, dat Harmsma daar zijn bezoeken
had gebracht, was zoveel besproken, dat hij de
onbaatzuchtige liefde van de echtgenoten voor zijn
kind zou leren kennen en waarderen. Niet dan na de
herhaalde belofte, dat dit afscheid geen scheiden
voor goed zou zijn, hadden vader en zoon zich op
reis mogen begeven.
Harmsma kon spreken van Gods ontferming. Ja, het
wrakhout had gelogen. Godlof!
Wel was het scheepje vergaan in een woedende
storm, maar hij, (ach! hij alléén) had zich in die
bange nacht op een plank drijvende kunnen houden.
Hij had geworsteld met de elementen om zijn leven,
tot hij de dood voor ogen zag, want zijn kracht was
geheel uitgeput en zijn handen konden niet meer
vasthouden. Reeds had hij zijn ziel in Gods ontfer
ming bevolen met de laatste glimp van zijn bewust
zijn, toen, bij het aanbreken van de morgen, de
bemanning van een schip hem opmerkte, op het
ogenblik, dat het bewustzijn hem veriiet. Toen hij
na verscheiden dagen, weer bijkwam lag hij in een
kooi en kwam hij te weten, dat hij zich aan boord
bevond van een vrachtzoeker, welks eerste bestem
ming Zuid-Amerika was! De reis was zeer onfor
tuinlijk verlopen. In de nabijheid van de kust leed
Harmsma nogmaals schipbreuk en behoorde hij tot
de weinigen, die door een reddingsboot werden
opgepikt. Zó was de terugkeer tot de zijnen lang
verschoven moeten worden, tot hij eindelijk gele
genheid had gevonden zich aan te monsteren op een
schip, dat naar Hamburg voer!
En daar had hij zijn kind ontmoet.
Wat was daar stof geweest om te vertellen. Voor
Steven onder diepe schaamte en hete tranen van op
recht berouw. De verloren vader vond de verloren
zoon!
En nu waren ze op de terugreis.
Straks was de tocht volbracht.
Beiden voelden zich blij, en toch.beklemd.
Beiden verlangden met groot en innig verlangen
naar huis! Hoe zouden ze het vinden. In armoe? In
verdriet? En vader keerde niet rijk weer. Ternau
wernood had hij genoeg voor de reis. Maar hij zou
thuis zijn, bij de zijnen! En dat vooruitzicht ver
goedde alles!
De zomer scheen dit jaar niet te kunnen scheiden.
Reeds was het begin oktober en nog scheen de zon
zo helder en was de lucht zo zacht!
En de ruiten van de woning aan het smalle duinpad
blonken helder in haar stralen.
Biimen zaten grootvader. Greet en Em.
En wonder: Greets handen waren leeg!
Maar haar hart was vol.
Zou Steven vandaag komen?
Ze voelde zich zo onrustig, zo vreemd.
Em speelde met haar oude pop.
En grootvader liep het kleine vertrek op en neer, en
telkens ging zijn pijp uit. Opeens!
Horen ze daar geen naderende voetstappen?
De klink wordt opgelicht. De deur gaat open.
„Greet!"
Steven valt haar om de hals; geen woord kunnen ze
spreken.
Een tijdlang klinkt slechts snikken.
Grootvader komt er bij.
En Em.
„Grootvader, Em!"
„Steven, Steven!" juicht opeens de kleine. Ze laat
de pop in de steek en vliegt op haar broer af.
Buiten siddert, als een eik die door de wind wordt
geschud, een stoere visser. Een sterke begeerte om
binnen te treden vecht hem aan.
Nee, nog even geduld.
„En", zegt Greet plotseling, met vreemde glans in
de zachte ogen. „Steven.die andere?"
Haar stem stokt.
„Raad eens Greet! Raad eens!"
Leest ze werkelijk in zijn ogen de olossing van het
raadsel? Maar welke gestalte staat daar... in de
deuropening...
Dat is te veel...
Alles wankelt en wijkt voor haar ogen. Het is als
voelt ze zich in een diepe afgrond zinken, als...
twee sterke armen haar opvangen en ze haar vaders
kussen op haar voorhoofd voelt.
„De wonderen zijn de wereld niet uit", zeiden de
mensen in het dorp, „wie had zo iets kunnen denken".
„Weet je, wat me het vreemdste lijkt?"
„Nu?"
„Dat die mijnheer Barends zo veranderd is".
,,Zeg dat wel, omgekeerd als een blad van een
boom".
Ja, zo sprak men in het dorp.
Maar wist men van het gebed van de stervende Ida?
Had die de ogen nog eens kunnen opslaan! Hoe zou
ze zich verheugd hebben.
De goede verhouding tussen Duinoord en duinwo
ning werd niet meer verstoord. In liefde en eensge
zindheid leefden ze, de Barendsen en de Harms-
ma's. Het zaad, door Greet gestrooid, droeg vrucht;
niet alleen voor haar nichtje Emmy, ook voor oom
en tante. Hun oog werd, door Gods genade, ontslo
ten voor nog andere dan aardse schatten.
Steven's trouwste steun bleef Greet, ook toen zij, na
enige jaren, de vrouw werd van een braaf en eerlijk
visser.
EINDE
