EIÜVItDEn-niEUWS
Jaap Tiggelman neemt afscheid
van blusgroep Ooltgensplaat
Oude Tonge hield
lampionoptocht
Nieuwe o|)zet
afhandeling
vrachtauto
ongevallen
Goed weekend
voor meisjes Cl
en C2 Intermezzo
2e Blad
DINSDAG 4 FEBRUARI 1997
No. 6574
De afgelopen jaarwisseling zal het
voor (oud)bevelvoerder Jaap Tiggel
man van de blusgroep Ooltgensplaat,
toch een vreemde gewaarwording
geweest zijn. Voor het eerst sinds
jaren behoefde hij niet meer paraat te
zijn voor het blussen van eventuele
straatbranden. Deze jaarwisseling
heeft hij in alle rust in gezinsverband
kunnen doorbrengen. Na het bereiken
van de 60 jarige leeftijd moest hij per
1 januari jl. zijn funktie bij de brand
weer neerleggen. Geen pieper meer
dus....die hem, op de meest onver
wachtse momenten, oproept zich naar
de brandweerkazerne te spoeden.
Afgelopen vrijdagavond werd hem
door het gemeentebestuur, een af
scheidsreceptie aangeboden in 't
Centrum te Ooltgensplaat. Geen
definitief einde van de betrokkenheid
met het korps, wisten de brandweer
lieden. Commandant van Drongelen
zag het meer als 'een doorstart'. Als
oud-lid en erelid van het korps zou
Tiggelman zeker betrokken blijven
met het wel en wee van het 'Plaatse
brandweerkorps', zij het dan op een
andere manier.
Na het vervullen van zijn militaire dienst
is Tiggelman op 19 december 1962 toe
getreden tot het korps van Ooltgensplaat
als adspirant brandwacht. Met zes man
tegelijk kwamen ze de gelederen van de
Plaatse brandweer versterken. In die tijd
had men nog geen cursussen. Enkele
jaren nadien volgde Tiggelman, onder
meer met kollega's uit zijn eigen korps
en uit Den Bommel en Oude-Tonge, de
2e klas kursus in Stad aan 't Haringvliet.
Spoedig daarna werd de Ie klas kursus
met goed gevolg afgesloten en in 1971
volgde de kursus persluchtmaskerdrager.
Tiggelman gaat weer stralen als hij aan
die kursus terug denkt. "Een pracht kur
sus", zegt hij, "echt één van de mooiste
die ik ooit heb gevolgd! Je werd gedrild
tot en met! Zo moest je geblinddoekt
door de sporthal in Middelhamis lopen
en dan in een rechte lijn aan de overzijde
zien te komen. Ook het trainen met de
apparatuur werd tot in den treuren toe
beoefend. Je leven kan ervan af hangen,
zei onze instrukteur. Het was de eerste
kursus persluchtmaskerdrager die op
Flakkee werd gegeven. Er werd hard
getraind maar het was reuze gezellig
onder elkaar."
Later heeft Tiggelman de kursus Hoofd
brandwacht gevolgd.
Akties
Vele branden heeft Jaap Tiggelman al
mee helpen blussen. Ook bij andere kala-
miteiten werd de hulp van de brandweer
soms ingeroepen. Hij was nog maar kort
bij het korps, toen de Veerboot 'Beatrix',
die de veerdienst verzorgde tussen
Sluishaven en Dintelsas, in maart 1964
zonk in de Sluisse haven. De boot was
geladen met enkele luxe auto's, een
busje en drie vrachtwagens. Bij het bin
nenvaren van de haven voer de veerboot
op een krib. De korpsen van Ooltgens
plaat en Den Bommel wisten de boot
zover leeg te pompen dat deze drijvend
bij de ponton kon komen. Bij het uitla
den zonk echter de boot alsnog en moest
later door gespecialiseerd materiaal wor
den geborgen. Ook de explosie in de
woning van de fam. Bom, begin oktober
1974, zal hij niet licht vergeten. "We
zaten nog aan tafel, het liep tegen één
uur, toen we een geweldige klap hoor
den. We dachten dat een vliegtuig de
geluidsbarrière doorbrak. Kort daarop
■ging de brandbek De ravage die we toen
aantroffen was enorm. Het gehele woon
huis was totaal verwoest. Ook omliggen
de panden, waaronder de Nederlandse
Hervormde Kerk waren beschadigd.
Door een gaslek had de woning zich
gevuld met gas en was op een gegeven
moment tot ontploffing gekomen, met
alle gevolgen van dien. Gelukkig was het
gezin niet in de woning aanwezig en
deden zich geen andere ongelukken
voor." Helaas heeft het Plaatse korps
door de jaren heen ook verschillende
akties meegemaakt waarbij slachtoffers
te betreuren waren. "Zulke ervaringen
grijpen diep in het leven van een brand
weerman in. Gelukkig heb ik het altijd
goed kunnen verwerken", vertelt Tiggel
man.
Bevelvoerder
Op 1 mei 1975 werd Jaap Tiggelman
benoemd tot plaatsvervangend bevel
voerder. Met veel enthousiasme heeft hij
deze funktie op zich genomen. Op 1 april
1989 volgde hij de Van Ree op als bevel
voerder van het korps van Ooltgensplaat.
Hij is getuige geweest van een enorme
verandering in werkwijze en taken van
de vrijwillige brandweer. Toen hij bij de
brandweer kwam kon men meestal een
woning niet binnen wanneer deze gevuld
was met rook, of hét moest even gauw
met een natte doek voor je gezicht. Later
kwam de grote verbetering: de perslucht.
Met de komst van brandweerwagens die
voorzien werden van een watertank
waarbij men met hogedruk een kleine
(binnen)brand kon bestrijden, kwam een
totaal nieuwe brandbestrijding op gang.
Het takengebied werd steeds verder uit
gebreid. Hulpverlening bij ongevallen en
sinds een aantal jaren het hebben van
getrainde mensen om te meten bij con
centraties gevaarlijke stoffen in de lucht
en bij radioaktiviteit. Daarnaast veran
dert het gehele maatschappelijke leven
zo enorm, dat er veel van een brandweer
man gevraagd kan worden. Tiggelman is
dan ook heel dankbaar dat het komman-
do en het gemeentebestuur altijd veel
waarde gehecht hebben aan goed opge
leid personeel. "De commandanten dron
gen altijd erg aan op het volgen van
opleidingen en er werd eigenlijk nooit op
bezuinigd en dat vind ik een hele goede
zaak, want het is gewoon hard nodig dat
een korps voorzien is van goed opgeleid
personeel", zegt Tiggelman. Ook is Tig
gelman altijd een groot voorstander
geweest van het meedoen aan wedstrij
den. Aan éne wedstrijd heeft hij een bij
zondere herinnering. Op zaterdag 19
maart 1988 deed het korps mee aan de
Selektiewedstrijd 'Brugkring' van de
brandweer Zuidelijk Zuid-Holland te
Sliedrecht. Enkele weken daarvoor had
hijzelf tijdens laswerkzaamheden een
ontstane brand in de nabijheid van de
gasfles kordaat met een poederblusser
met succes bestreden. Nu was er een
brand op een cutterzuiger, waarbij de
schipper volgens zijn knecht nog binnen
was. Om deze persoon en de brand goed
te kunnen bestrijden moest allereerst een
gasfles, die bijna in brand stond worden
afgeschermd. Bij aankomst nam Tiggel
man de situatie op en denkend aan zijn
succesvolle aktie van enkele weken gele
den liet hij het brandje bestrijden met
een poederblusser. Het brandje uit na
tuurlijk! Alleen was het niet volgens de
regels van het spel, want deze gasfles
had zorgvuldig met een straal water
gekoeld behoren te worden. Dit brandje
was goed en wel geblust toen de schip-
persknecht overboord viel. Jaap
Tiggelman werd door zijn spuitgasten
daarop opmerkzaam gemaakt, bedacht
zich geen moment.... en zag kans om in
een roeiboot te springen en zo de schip-
persknecht in veiligheid te brengen. In
no time was hij weer terug om met zijn
manschappen de verdere brand te gaan
bestrijden en de schipper uit zijn 'benar
de positie' te verlossen. Resultaatmet
214 punten de eerste prijs!
Konditie
Jaap Tiggelman heeft in zijn 34 jarige
brandweerloopbaan weinig uitrukken
gemist. Hij schrijft dat mede toe aan het
feit dat hij in het dorp werkzaam was. En
als voorheen de brandbel en later de pie
per gingdan was het een sprint om zo
snel mogelijk in de kazerne te komen en
uit te rukken. Om het werk te kunnen
blijven doen heeft hij wel steeds getracht
zijn konditie op peil te houden. Toen de
bevelvoerder van Sommelsdijk een
oproep deed om mee te doen aan een
konditietraining (BLV), was Jaap dan
ook gauw besloten. Natuurlijk, meedoen!
Drie jaar achtereen heeft hij meegedaan
aan dit evenement, want dat was het,
vind hij.
Na geduchte oefeningen moest je het
'examen' afleggen. Met perslucht op en
een slang onder je arm drie keer de trap
pen in de watertoren te Zuidzijde
beklimmen en afdalen. Als men boven
was moet steeds een gewicht opgehesen
worden. Verder moest een dummy van
100 kg versleept worden, een route van
10 kilometer hardlopend worden afge
legd, een pop opgedoken worden in het
SOMMELSDUK - Zoals eerder in
deze krant is vermeld, het gaat
goed met volleybalvereniging Inter
mezzo. Weliswaar zoekt de club uit
Middelharnis/Sommelsdijk al een
tijd een waardig opvolger voor ex-
voorzitter Jos Groeneveld, maar
sportief gezien gaat het voor de
wind.
Zo ook afgelopen zaterdag in 'de Staver'
te Sommelsdijk waar de volleybal(st)ers
de thuiswedstrijden spelen. Bij de jeugd
waren beide C-teams succesvol. Voor
het meisjes Cl-team iets waar ze al ge
wend aan raken, maar voor C2 een fijne
opsteker als je op de voorlaatste plaats
staat.
Avital '90 won de eerste twee sets met 8-
15 en 10-15. Maar de meisjes, die ge
coacht worden door Grisalda Bijster-
bosch, hervonden hun spel en via 15-1
en 15-11 sleepten ze hun tweede punt
binnen!
zwembad en een circuit in een sporthal
doorlopen worden. Tiggelman: "Wim
van der Ree was de promotor achter dit
gebeuren. Ik vind het jammer dat het
overgegaan is, want het was een schitte
rend evenement."
Opvolging
Tiggelman is zeer kontent met zijn
opvolgers. De nieuwe bevelvoerder Kees
Bal is in het bezit van het diploma
Onderbrandmeester en heeft tevens zijn
instrukteursdiploma. Deze winter geeft
hij voor de eerste keer les. Als plaatsver
vangend bevelvoerder is Jan Dorsman
aangesteld. Tiggelman vertrouwd hun
het korps met een gerust hart toe. Door
het bereiken van de 60 jarige leeftijd
moest Tiggelman de aktieve brandweer
dienst vaarwel zeggen. Afgelopen vrij
dagavond werd hij ter afscheid in de
brandweerauto opgehaald bij zijn
woning en met zijn vrouw Jaan afgele
verd in 't Centrum. Onder het gehuil van
de oude brandweersirene gingen de deu
ren van de zaal open en konden korpsle-
den en genodigden afscheid nemen van
deze brandweerman in hart en nieren. In
zijn toespraak betitelde burgemeester
van Pelt hem als een plichtsgetrouw en
aktief brandweerman. Tijdens zijn
bezoeken aan het korps had hij de goede
sfeer geproefd die er heerste en dit was
toch een reusachtig compliment voor het
korps, maar ook voor de bevelvoerder
meende hij, want dat die stemming goed
is heeft toch voor een deel wel degelijk
te maken met de wijze waarop een bevel
voerder leiding geeft en met het korps
omgaat. Als blijk van waardering over
handigde hij hem een oorkonde voor 34
jaar trouwe brandweerdienst en namens
het gemeentebestuur een envelop met
inhoud. Ook commandant van
Drongelen stak zijn waardering over de
inzet van Tiggelman niet onder stoelen
of banken. Alle veranderingen bij de
brandweer had Jaap zich snel eigen
gemaakt. Aan het korps had hij met grote
gedrevenheid leiding gegeven. Als com
mandant had hij veel waarde gehecht aan
het oordeel van deze oudgediende.
Bovendien ging Tiggelman altijd recht
op z'n doel af en praatte zeker niet om de
zaken heen. Ook de nieuwe bevelvoer
der. Kees Bal kon daarvan meepraten.
"Hij kon het zo recht voor z'n raap zeg
gen. Soms keek hij zo demonstratief op
z'n horloge of schudde hij je de hand als
je een poosje niet op de brandweer had
kunnen zijn. Dan wist je hoe laat het
was." Node nam men afscheid van
Tiggelman maar ook van zijn vrouw
Jaan, die altijd met veel enthousiasme
haar man en het korps had bijgestaan. Al
heeft Tiggelman dan de aktieve dienst
verlaten, het korps van de 'Plaet' zal zich
mogen blijven verheugen op Jaap's en
Jaan's warme belangstelling.
Meisjes Cl wordt ongetwijfeld kam
pioen dit seizoen, zaterdag was de enig
ste serieuze concurrent Volley Quick 1
op bezoek bij Intermezzo. Meisjes Cl,
bestaande uit Karin van Dijk, Marloes
Dillingh, Saskia Hameeteman, Anne
Hoekstra, Marissa Koningswoud, Tineke
Siepman, Annemarijn Wielhouwer en
Lianne van 't Zelfde, spelen vooral voor
hun plezier. Zaterdag vonden ze de wed
strijd saai: „Als we goed serveerden kon
den we snel punten maken, we moeten
wel wat meer bewegen en in drieën spe
len".
De meisjes van coach Annemarie Krans-
se staan ver boven aan. Op naar de Top
klasse?
Bij de senioren gaat heren 1 verder met
winnen. Nummer 2 van de competitie,
Alexandria '66 4, was en makkie en
bakte er niet veel van. Heren 2 won ook
eindelijk weer eens. Met Wim Versaevel
in de aanval werd het Zierikzeese WEA/
Mevo '80 2 zonder punten naar huis ge
stuurd.
VIP '82 - Heren recrea1 - 3
Jongens B2 - Fikszo/Lekkerkerk 1 ...1 - 3
Meisjes Al - Volley Voome 23 - O
Meisjes Cl - Volley Quick 13 - O
Heren 1 -Alexandria '66 43 - O
Dames 2 - WEA/Mevo '80 13 - O
Jongens BI - Switch '89 13 - O
Meisjes C2 - Avital '90 12 - 2
Heren 2 - WEA/Mevo '80 23 -1
Dames 1 -Kangoeroes 23 - 1
Vrijdagavond 18.45 uur was het een
drukte van belang bij het dienstencen
trum aan de Bernhardstraat in Oude
Tonge. Ongeveer 150 kinderen verza
melden zich daar om mee te lopen in de
lampionoptocht. Deze was georganiseerd
ter gelegenheid van de verjaardag van
Koningin Beatrix. De leden van het
bestuur van de 'Oranjevereniging Oude
Tonge' hadden het druk met het in elkaar
zetten en aansteken van de lampionnen.
Uiteindelijk kon de stoet van ca. 200 kin
deren en ouders vertrekken voor een
sfeervolle tocht door het dorp. Het majo-
rettenpeloton 'Vivace' liep voorop en
bepaalde het tempo, de leden deden dap
per hun best om netjes in de maat hun
kunnen te tonen. De muziek kwam dit
jaar uit de speakers van de geluidswagen
van de fa. A. van Loon. Helaas waren de
diverse muziekkorpsen uit de gemeente
verhinderd om te zorgen voor een stukje
live muziek, hopelijk kunnen wij vol
gend jaar wel op de medewerking van
een van de korpsen of dweilorkesten
rekenen.
Fakkeldrager Wout Los zorgde ervoor
dat de uitgestippelde route goed gevolgd
werd en een ieder duidelijk kon zien
waar men heen moest. De bezemploeg
hielp de pechvogels aan een nieuwe lam
pion of stak de kaars weer aan.
Uiteindelijk arriveerde de heel stoet om
19.45 uur weer bij het dienstencentrum,
waar reeds grote pannen warme choco
lademelk klaar stonden. De jeugd van
Oude Tonge kan weer terugkijken op een
gezellige sfeervolle avond georganiseerd
door de Oranjevereniging ter gelegen
heid van de verjaardag van Koningin
Beatrix.
Potermaaltijd in Ooltgensplaat
De plaatselijke commissie van de SWOO
in Ooltgensplaat organiseert op donder
dag 20 februari a.s. een potermaaltijd
voor 55-plussers van Ooltgensplaat.
De maaltijd wordt gehouden in Fort
Prins Frederik. Aanvang 17.00 uur. De
zaal is open vanaf 16.30 uur. De kosten
bedragen 7,50. Na afloop wordt nog
een gezellige verloting gehouden. De
lootjes kosten 4 voor ƒ1,-.
U kunt zich aanmelden bij mevr. Huyer,
tel. 631676.
Op de Nederlandse autosnelwegen vin
den jaarlijks ongeveer driehonderd onge
vallen plaats waarbij vrachtauto's
betrokken zijn. Meestal leidt dit soort
ongevallen tot (zeer) lange files en
gevaarlijke verkeerssituaties. Om de
overlast voor de weggebruiker zoveel
mogelijk te beperken is een nieuwe rege
ling voor de berging van vrachtwagens
op het hoofdwegennet ontwikkeld.
Hiertoe is een convenant ondertekend
tussen TLN, EVO, KNV, het Verbond
van Verzekeraars en Rijkswaterstaat
waarin de basis is gelegd voor deze rege
ling.
In de huidige situatie is de eigenaar van
de vrachtauto verantwoordelijk voor de
berging. Vaak ontstaan oimodige vertra
gingen, omdat de eigenaar niet snel kan
worden bereikt of omdat deze niet direct
het juiste bergingsbedrijf inschakelt.
Kern van de nieuwe regeling is dat
Rijks-waterstaat, als beheerder van het
hoofdwegennet, gaat optreden als
opdrachtgever voor de eerste berging:
het vrijmaken van de rijbaan. In samen
werking met het Verbond van Verzeke
raars en de transportorganisaties EVO en
TLN wordt een Centraal Meldpunt
Vrachtautoberging (CVMV) ingericht.
De politie kan via dat meldpunt direct
het meest geschikte bergingsbedrijf met
het juiste materieel inschakelen. Tevens
waarschuwt het CVMV een deskundige
op het gebied van vrachtwagens, lading
en/of milieu.
Op de locatie van het ongeval worden de
werkzaamheden gecoördineerd door het
Coördinatie Team Plaats Incident
(CTPI), waarin de bevelvoerders van
politie, brandweer en ambulance zitting
hebben. Bij gevaarlijke stoffen wordt
ook de Rijksverkeersinspectie (RVI)
ingeschakeld. Verder is voortaan ook
Rijkswaterstaat betrokken bij het CTPI,
met name met het oog op het nemen van
verkeersmaatregelen (omleidingen,
beveiligen van de situatie) en het uitvoe
ren van herstelwerkzaamheden.
Het bergingsbedrijf en deskundigen
adviseren het CTPI over de meest ade
quate manier van bergen. Het doel is de
berging zo vlot mogelijk te laten verlo
pen, zonder dat er grote extra schade ont
staat aan het voertuig en/of de lading.
De nieuwe regeling voor de berging van
vrachtwagens wordt in de eerste helft
van 1997 op de autosnelwegen in de pro
vincie Utrecht beproefd. In de tweede
helft van 1997 kan de regeling wordne
uitgebreid naar andere delen van het
hoofdwegennet.
Damver. 'Denk En Zet'
Uitslagen van 27 januari
Afdeling 1
I. Mackloet-A. Verolme3-0
L Koese - J. van Hoorn3-0
C. Spee - H. Koese1-1
J. A. Dekker- W. Vroegindeweij1-1
Afdeling 2
F. Noordijk - J. A. van Hoorn3-0
J. Lodder-R. Jacobs.....1-1
A. Krijgsman-P. van Brussel0-3
M. Klink - A. Knape1-1
Afdeling 3
J. v.d. Kooij - J. Nagtegaal3-0
T. Staal - H. Noordijk0-3
J. A. Nipius -H. Schellevis0-3
J. Holleman - G. M. Koese1-1
J. Verbiest - J. Nagtegaal3-0
Bekerronde
J. Verbiest-J. Groenendijk1-1
VERVOLGVERHAAL
DOOR DONKERE DAGEN
-26-
Deze doet een stap dichter bij, maar als
Em bij hem gekomen is, grijpt hij haar
heftig bij de arm en ruw haar vasthou
dend, verwijdert hij zich haastig met zijn
kind, zonder Greet of haar zusje zelfs met
een blik te verwaardigen.
Greet ziet ze verdwijnen en ze heeft ziels
veel medelijden met de arme Em. Ze kent
haar zacht karakter, haar licht ontvankelijk gemoed.
En tegelijk voelt ze hoe beledigend oom Barends
weer deed.
Emmy Harmsma zit nog steeds op het zelfde plekje.
Verschrikt kijkt ze Greet aan.
Ze begrijpt niets van dat alles.
„Wat gaat die boze man met Emmy doen?" zegt ze.
„Het is haar vader, Em! Hij kwam haar halen. Hij
was zeker boos, dat Emmy zo lang was weggeble
ven".
Em is maar half tevreden.
Ze kijkt Greet heel ongelovig aan.
„Het is toch een boze man", zegt ze, en zoekt dan
haar oude pop van de grond, met wie ze een heel
gesprek gaat voeren over het gebeurde.
Greets handen hebben de naald weer gevat.
Nauwelijks heeft ze enige steken gelegd of ze ver
neemt opnieuw een stap.
Het zal grootvader zijn.
Nee die is het toch niet.
Het is de postbode.
Hij knikte haar vriendelijk toe en reikt haar een
brief over. De man is al weer uit het oog verdwe
nen, als ze nog met de brief in de hand staat.
Haar hand beeft.
Een zonderlinge ontroering maakt zich van haar
meester.
Want ze heeft de hand herkend, die het adres
schreef.
Is het mogelijk? Hamburg leest ze op het stempel.
Een brief van Steven.
Zal deze brief de oplossing brengen van het pijnlij
ke raadsel, waarmee ze zich reeds maanden het
hoofd gemarteld heeft?
Duizend gedachten rijzen in één ogenblik voor haar
geest.
Dan, opeens scheurt ze, ofschoon met sidderende
hand, de envelop open en leest.leest.
Koortsig-vlug vliegen haar ogen over het papier. Ze
verslindt de inhoud.
En als straks ze de brief gelezen heeft, valt ze neer
op haar stoel, de brief in de schoot; ze vouwt diep
ontroerd haar handen, en haar ogen vullen zich met
tranen van innige dankbaarheid.
Bij al het treurige van de inhoud, is er toch één
ding, dat haar nameloos verblijdt: Steven lééft!
En ze weet nu, waar hij is!
HOOFDSTUK 21
Omkeer
Het is een paar dagen later. In overleg met
grootvader heeft Greet een brief geschreven
aan haar broer, waarin ze hem tenminste
kan ontlasten van de pijnigende gedachte, dat hij
een moord op zijn geweten zou hebben. Het is
waar, met Bram Sanderse was het sinds die tijd niet
best gegaan; maar dit had gelukkig niets te maken
met de wonde, hem door Steven toegebracht. Bram
was geheel en zelfs spoedig hersteld, maar zijn
ongerustheid over de mogelijkheid van de ontdek
king van de diefstal, die hij had helpen plegen, was
steeds toegenomen.
Het werd hem te eng in zijn kleine omgeving, en op
zekere dag liet hij, zonder met zijn moeder er eerst
over gesproken te hebben, zich aanmonsteren op
een zeilschip. Lichtziimig gezelschap vond hij hier
genoeg; zijn gedrag verbeterde er niet op en.
Het was voor de arme weduwe, die toch al zeer
weinig genoegen van haar enig kind had beleefd,
een zware slag geweest, toen haar de tijding werd
gebracht, dat haar zoon bij het terugkeren aan
boord, naast de plank was gestapt en jammerlijk
was verdronken. En ze vond in haar verdriet niet
veel oprechte deelneming. „Zeker", zeiden de
buren, „naast de plank gestapt".En ze zeiden het
maar ronduit, wat de arme moeder reeds lang tussen
de regels had doorgelezen, ofschoon ze het zich niet
wilde bekennen.
Emmy Barends had zich zwijgend door haar vader
laten meevoeren, maar haar grote ogen staarden tel
kens met schuwe angst naar hem op. Ze begreep
niets van deze handelwijze. Hoe wreed was toch
haar ontgoocheling geweest. Ze zag er heel en al
ontdaan uit. En haar vader, in zijn grenzeloze trots
en ergernis, merkte het niet op, had er niet het min
ste vermoede van, welk een wonde in haar kinder
ziel had geslagen.
Em had zulk een teer hart, en ze had zich met al
haar kracht vastgeklemd aan Greet. Ze genoot in de
liefde, die deze haar altijd had bewezen; Greet had
de weg gevonden naar haar hart, de sleutel om het
te openen. Wat had Em genoten van haar gezel
schap, van haar vertellen; daar was iets als een ge
heimzinnige band tussen die twee; in dit kinderhart
was een leegte geweest, die haar moeder niet had
weten te vervullen, en bij al haar trouwe, ja angst
vallige zorg voor het welzijn van haar kind, had zij
toch verwaarloosd, wat in de eerste plaats verzor
ging behoefde. Mevrouw Barends had gezien, hoe
haar lieveling zich hechtte aan Greet; even was er
zelfs een zweein van jaloersheid in haar hart geko
men; maar toen ze had bemerkt, hoe haar kind leef
de in de omgang met haar arme nicht, toen had ze,
zonder het geheim er van te raden, die wederzijdse
liefde begunstigd.
Hoe was Em dan ook teleurgesteld geweest, toen
plotseling Greet niet meer op Duinoord verscheen.
Het had haar moeder wat moeite gekost haar tot be
daren te brengen. Och, had meneer Barends
beweert, dat zou gauw genoeg slijten. Maar hij be
wees door zo te spreken, alleen, dat hij het hart van
zijn eigen kind niet kende. Nee, het sleet niet. Wel
sprak het kind er weinig over, maar ze vergat niet.
Hoe groot was de blijdschap van Em geweest, toen
ze zo ineens haar oude vriendin weer ontmoette,
maar ook, hoe grievend was het voor haar geweest,
zo spoedig weer te moeten scheiden. En bij het
wreede van de scheiding kwam het onverklaarbare,
raadselachtige en geheimzinnige ervan. Waarom
zo? Waarom had vader zo gedaan? Waarom was hij
zo boos geweest? Die vragen warrelden om in haar
hoofd, en ze kon er geen antwoord op vinden.
Blij dat Em terecht was, maar verschrikt door haar
voorkomen, had mevrouw Barends haar kind naar
zich toe getrokken, wel verwachtende, dat het in
schreien zou losbarsten. Maar dat gebeurde niet.
Angstig bleef ze vader en moeder aankijken en uit
haar grote ogen sprak schuwheid en verschrikking.
Meneer Barends had spoedig de toedracht verhaald
en zijn vrouw vermoedde wel, wat hij er niet bij
vertelde. Ze kende zijn trots.
Em bleef stil.
Aan de maaltijd gebruikte ze bijna niets.
En tegen de avond begaf ze zich stil naar buiten in
de tuin.
De zon ging dalen en de zeewind blies zijn koele
adem over de duinen.
Onbeweeglijk stond Em.
Ze hield zich met beide handen vast aan de spijlen
van het ijzeren hek, dat de tuin aan alle kanten om
gaf, (wordt vervolgd)
Jaap Tiggelman met zijn vrouw Jaan tijdens de afscheidreceptie
