EIUVtlDEtl-tllELWS
Snoeicursus hoog-
stamvruchtbomen
cuao Bxpam
Nieuwjaarsconcert in
Dorpsl(erl( Mijnsheerenland
miaitKTntrooH
maai-vin
6e Blad
VRIJDAG 27 DECEMBER 1996
No. 6564
Schele Piet zat 's avonds an de koffie en
hie zat aerdig deur te schransen. Piet had
een gezonde maege en hie had juust dien
dag bizonder veul trek. Gêên wonder,
want groatje had een lekker stik worste
bie 't broad gebakke, worste van d'r eige
keu, die een weke te voren geslacht was.
„Vrouwe, schienk nog es een bakje in"
riep 'n mit een volle mond en daedelijk
pakte Jans de koffiekanne op 't sleetje
van de kachel en schonk Piet z'n komme
tot 't randje toe vol. Daedelijk nam 'n
een flienke slok en riep tegeliek „au,
au!" Hij lei z'n hand op z'n koane en
keek nog scheler dan anders.
„Wat mankeer joe?" vroeg Jans, je ver
brandt zeker je tonge, gulzige vent!"
Nee, nee, dat is 't niet", zei Piet, 'k hao
een holle kieze, waer de zenuw van bloat
leit. En noe komt d'r heête koffie bie en
ik beloof je, dat je dan je lol op kan. Ge-
lokkig, 't gaet al wat over. 'k Docht
daernet, dat 'k deur de grond gieng,
zukke vreêselijke snokken kreeg ik d'r
deur.
Nae de koffie greep Piet z'n pette, trok
z'n dikke jas an en zocht z'n gevaarfde
klompen op.
„Mot je noe mit zuk weer nog naer de
kaoie", riep Jans. „De wind sniedt deur
je lief, as je buten komt. Wie gaet d'r
noe mit zo'n bietende kouwe op de kaoie
staen blauwbekke. 'k Weet zeker, dat de
meeste vaanters achter de kachel bluuve,
mar joe bint natuurlijk weer een buten-
beêntje. Je vat nog een kouwe, waer je
noait meer of komt en vooral voor die
holle kieze is 't uutgezocht weertje. Mar
je gae je gang mar. Wie z'n gat ver
brandt, mot op de blaeren zitte. D'r zit
geen aesje gezelligheid of huuselijkheid
in je lief. Je bint geen eênen aevend meer
thuus.
Piet zei d'r mar niks op en gieng zoo
gauw meugelijk naer buten, 't Was de
eerste keer niet, dat 'n die preek an most
hoare en je wordt tenslotte overal an ge
wend. Sjonge, 't was toch kouwer dan 'n
wel docüt. Hie zette z'n kraege h oag op
en stapte een beetje harder. Groatje had
wel geliek, d'r was mar weinig volk op
de kaoie en die d'r nog stienge zagge
blauw van de kouwe.
„Wat zweête jule wel", zei Piet lachend,
toen 'n in 't krootje stapte, „kiek es naer
Klaos, de droppels hange an z'n neuze".
Dat is noe niet bepaald van de hitte", zei
Klaos, „want je zou hier op strukkele. As
'k vooruut gewete had, dat d'r zo'n iezi-
ge snuver op de kaoie spookte, dan was
'k achter de kachel gebleve.
„Om je de waerheid te zeggen, ik had d'r
vanaevend oak een beetje mee op, om
m'n klompen an te trekken", zei Jaop
van Teune, mar ik zag daernet groatje
mit een bus brasso en mit de vurkensbak
mieren en dan weet ik al hoe laete 't is.
Dan zoekt ze alles wat mar blienke wil
bie mekaore, heur wrieft de rommel mit
die stienkende brasso in en dan douwt ze
Jaop den uutwriefdoek in z'n viengers.
En wees noe es eerlijk, dat is toch geen
venterswaark. Daer word ik zoo melig
van as een bevroren aerpel. 'k Zag ge-
lokkig de buje vroeg genog ankomme en
'k docht bie m'n eige: 'k gae gauw op de
kaoie schule, daer sta 'k droag".
Joe heit je wuuf van den eersten dag of
totaol verwend en bedurve", riep Piet.
„Nee, mannetje, dat hao ik van 't begin
of an linker angestoke, as joe. Toen ik
den eersten dag getrouwd was, zei ik:
Ziezo, noe zalle m'n voortan mekaore
goed motte begriepe. Ik bin van gedach
ten, dat in een huushouwen ieder z'n
eigen joatje mot wieje. Joe zurgt voor 't
boeltje en de kost en ik zal oppasse, dat
m'n spae en m'n schrepel niet verroeste".
En daer hao 'k m'n eige altied an gehou-
we. Ik vind 't een misselijk gezicht, as
een vent mit een stofdoek, een boenlap-
pe, een dweil of een vloervaarke in z'n
handen loapt. 't Is mar goed dat je geen
kinders heit, Jaop, anders had je in je
leven nog luren motte spoele oak".
„Dat maekt een groat verschil", zei Jaop
een beetje kwaed. „Joe heit een wuuf,
dat uut den diek gehakt is, mar die van
mien heit al voor een kapitaol verdok-
terd".
„Dat kan noe wel weze, Jaopje, mar ik
hou we vol..." Vaorder kwam Piet niet,
want ineens lei 'n z'n hand op z'n lien-
kerkoane, trok een gezicht as een aep mit
een steênpuuste en riep: „Au, au, daer
begint dat smerige dieng weer te kietele.
Au, au, verdraoit; 't is net of d'r een
gloeiende prieme deur m'n kaeke gaet".
„Wat is d'r an de hand, joekt je kieze?"
vroeg Jaop, „Je mot een prume tabak
neme, dan gaet het vast en zeker over.
Beter en goedkoaper middel is d'r niet".
„Baekerpraetjes", riep Kloas, nee Piet, je
motteen paer korreltjes zout d'r op
douwe en je zal beleve, dat de piene dae
delijk zakt. Echt waer, geen goud zoo
goed!"
Ondertussen stienge de droppels zweet
op Piet z'n veurhoad, zoo miraekel be
gon die holle kieze te kloppe en te ste
ken.
„'k Gae naer groatje, jonges, 't is niet
langer uut te houwen, 'k Worre gek van
de piene, 't is geweun mistig voor m'n
oagen', zei Piet.
„As 'k joe was, liep 'k eerst effen bie
den dokter an. Een zieke stronke mot je
trek roaie, anders steekt 'n de aore oak
an en je heit dan kans, dat je d'r heel den
nacht moai mee bint", schreeuwde Hans
nog, mar Piet was al uut 't gezicht.
Hie liep mit z'n roaie neusdoek voor z'n
mond naer huus. Noe en dan gaf 'n een
stamp mit z'n klompe op de grond, as 'n
weer zoo'n venienige steek deur die
ellendige kieze kreeg en dan vertrok z'n
gezicht zoo scheef en rimpelig van de
piene, dat een orangoetang d'r knap bie
was.
Juust toen 'n weer zoo'n vreêselijken
anval kreeg, kwam 'n Kromme Teun te
gen. Die bleef verwonderd stille staen en
riep: ,,Kaerel, Piet, wat trek joe een
gekke postzegel. Je bint toch niks over-
komme of bin je half bevange van de
kouwe? 'k Weet het zoo net niet, mar 't
gaet niet goed mit je".
„Vent, krieg de vliegende rilbibber",
bromde Piet netig van achter z'n neus
doek. Hie was blieje, toen 'n eindelijk
thuus was. „As 'k mar eênmal uut de
kouwe wind binne, dan gaet 't best
over", docht 'n bie z'n eige en daerom
liep 'n regelrecht naer de zurgstoel vlak
bie de kachel. Jans wist eerst niet, hoe ze
't had.
kieze. Jans zette uut voorzichtigheid de
stoelen an de kante en d'r clivia in 't ach-
terhuus. Zoo noe en dan, as 't wat al te
erg wier, gaf Piet zoo'n stamp op de
vloere, dat de kommen op taefel stienge
te dansen. Juust kwam Kees, z'n zeune
van 't durp thuus. „'k Docht eerst, dat
d'r bommen viele', zei Kees, toen 'n bin
nen stapte, „mar 'k zie het al 't is vaoder,
die z'n lieve voetjes op de grond zet".
„Snotneuze!" schreeuwde z'n vaoder
woest, „bin joe gekomme, om den draek
mit mien te steken. Gae trek naer je nist,
of 'k trappe deur de bedstee-deurtjes
heen. En gauw wat, want 'k bin op 't
oagenblik in staet om je an moes te wrie-
ven". En Piet lichtte z'n hand al op, om
den aarme, onschuldige jongen een poei
er te verkoapen.
Kees vloog as de wind langs z'n vaoder
heen, in de eige vaert den trap op en lag
van veralteraotie vuuf minuten laeter al
onder de wol.
„Driftkop", riep Jans, „je briengt de
heêle femilie in opschudding, 't heêle
huus in rep en roer. Je zou je eige kind
de stupen op z'n lief jaege. En dat om
worren, was de aarme kaerel moe en af
getobd en 't buisje asperine was totaol
leeg. Natuurlijk had oak Jans geen oage
dicht gedaen en je weet, nae zoo'n slae-
peloaze nacht bin je 's ochends niet be-
paeld fris. Groatje was dan oak daenig
uut d'r humeur en zoadrae ze op de vloe
re stieng, begon ze:
„Dat is de leste keer, dat ik mit joe zoo
de nacht ingae. Je gaet daedelijk naer
den dokter en as je niet wil, zal 'k je an
je haer d'r naer toe slepe. Dienk je, dat ik
m'n kostelijke nachtrust opoffere an 'n
rotte kieze van joe. Vooruit, as den weer-
gae naer den dokter. Dat gezaonik mot
ofgeloape weze!
Piet gieng mit loaie poatjes naer den
Schimmelweg, waer dokter Knudde
weunde. Hie hoopte mar, dat den dokter
niet thuus zou weze en zenuwachtig trok
'n eindelijk an de belle. Het dienstmeisje
dee ope en 't eerste wat Piet vroeg, was:
„Is den dokter thuus?"
„Dat tref je goed, hie is net thuus ge
komme", zei 't meisje. „Kom t'r mar in".
„Je kan beter zegge: je treft het beroerd
slecht", docht Piet in z'n eige en hie
gieng bevend en wit van zenuwachtig-
„Bin je noe al verom, dat bin 'k niet ge
wend van je", wou ze net zegge, toen ze
de roaie neusdoek en de verwronge tro
nie van Piet zag.
„Vent, wat is d'r gebeurd, wat beteekent
die neusdoek en waerom trek je zoo'n
uutgeknepe bakkes. Je bint toch niet an 't
baldceleien geweest op de kaoie?"
Was 't mar waer", zuchtte Piet, „nee, die
beroerde holle kieze is an 't opspeulen.
Au, au daer hei je weer zoo'n steek, 't Is
om dol te worren! Noe docht 'k nog al,
dat hier in de waarmte de piene zou
zakke en noe wordt 't waerachtig nog
erger".
„'t Is je eige schuld", zei Jans, „'k hao
daernet nog gezeid, dat 't geen weer was
om op de kaoie te gaen staen blauwbek
ke. Wie gaet d'r noe mit zoo'n sniejende
wind op zoo'n trekgat staen. Wees blieje,
dat 't mar kiespiene is en geen longont
steking".
„Blieje, blieje?" brulde Piet woest, „'k
wou dat je 't tiende deel van de piene es
had, die ik op 't oagenblik uut mot staen.
Dan vloog je as een dolle katte tegen de
gerdienen op, of je piepte as een wezel,
die mit z'n staert in een klemme zit. En
wat hei joe mit mien kiespiene te mae-
ken, die *k zaalf, moederziel alleen mot
liejie?"
Kwaed gieng Piet weer in de zurgstoel
zitte mit z'n gezicht op een kossen. Mar
hoe meer z'n koane gieng broeie, hoe
meer z'n kieze gieng steke. Noe en dan
klonk d'r een zwaere zucht of een doffe
verwensing van uut het kossen. Op 't
leste kon 'n 't niet meer harde. Mit een
vierroaie kop van de piene en van netig-
heid vloog 'n uut de stoel en stapte mit
groate passen deur de kaemer. Hoe liep
een stoel omvaore en een stove, waerin
een teste mit vier stieng, rolde over 't
vloerkleed.
Jans rende mit 't vloerblik d'r op of en
voog zoo gauw meugelijk de vonken bie
mekaore. „Halve gaere vent, je liekt de
raezende Roeland wel. Je zou m'n heêle
boeltje opstoke voor een rotte kieze.
Kiek noe toch es an, een groate brand-
plekke op m'n goeie kleed. Gekke vent,
kiek uut je mottige oagen, daer goai je
m'n blommetaefeltje mit die prachtige
clivia haest om. As dat zoo deurgaet, dan
is m'n huushouwen strakjes een rewiene.
Flauwe vent om voor een prikje in een
kieze zoo'n kabaol te maeken!"
„Wuuf, gaet uut m'n oagen", raesde Piet.
„Een prikje, durf joe nog te zeggen, een
prikje, 't is net, of d'r een heêle brief
spelden in m'n kaeke zit. Bc kan 't niet
langer uutstaen, d'r mot een einde an
komme, of ik krulle nog op van ellende.
Och, och, wat mot een mens al niet over-
komme!"
„Gaet asjeblieft trek naer den dokter en
laet dat smerige dieng d'r uutlichte. As
'k mit joe zoo de nacht in mot gaen, dan
zal 'k m'n lol wel op kanne. Vooruit, doe
je jas an en laet d'r geen gras over
groeie. Dan bin je strakjes van de piene
of en aores kan je heel den nacht mit die
kieze tobbe".
„'k Zou je feestelijk danke", riep Piet,
die 't haest op de zenen kreeg, as 'n over
de tange van den dokter hoarde praete.
„'k Zou je danke, om m'n eige half te
laete vermooren. Dokter Knudde kan d'r
toch niks van, die zou je kop d'r of trek-
ke of op z'n minst je halve kaekbeen
sloope. En trouwens, 't gaet al wat over
oak. 't Is noe een beetje draeglijk gewor-
re". En zo wear, die vreêselijke steken
wiere minder en Piet gieng weer rustig in
de zurgstoel zitte. Mar 'k gloave, dat dit
meer kwam deur de groate angst, die 'n
had voor de tange van de dokter. Jae,
want je mot wete. Piet had verlee jaere
oak es een kieze laete trekke en toen was
'n op die beroerde stoel zoo miseraobel
geworre, dat 'n van z'n stokje was ge-
gaen. Hie was noe bepaeld geen held, al
had 'n een groate mond. Daer had 'n
daedelijk an gedocht, toen groatje over
de tange was begonne.
Mar oak de vrees voor die verschrikkelij
ke tange kon op den duur den piene niet
verdrieve. Een kwartiertje laeter begon
Piet weer deur de kaemer te iesbeêren,
raezend en tierend op die vermolmde
een doad onnozele, holle kieze. 'k Zal je
klompen es uut 't schuurtje haele en dan
gae je daedelijk naer den dokter, begre-
pe! Mit zoo'n wildeman durf ik de nacht
niet in".
„Laet die klompen mar ruste", riep Piet,
„die vreêstelijke steken worre al minder.
Dat is altied zoo mit die miseraobele kies
piene, zoo bin je half gek en zoo bin je
weer zoo gezond as een jong hoen. 'k
Zal es een paer asperientjes slUcke en dan
gae 'k mar naer de koaie. As 'k eênmal
in slaep valle, dan bin 'k er maarge weer
of'.
„Hoar je de tange weer rammele, be
nauwde wezel", zei Jans, „je bint oak
een held van stroopvet. Strakjes stamp je
de gaeten weer in de vloere en hangt de
lampe an de zolder te schodden. En dan
nog 's wat, 'k hao op 't oagenblik geen
asperinen in heel m'n huus, al wou je d'r
goud voor betaele. En ik gae mit die
kouwe de deure niet meer uut, want m'n
rimmetiekbeên stak vanmiddag al zo5
verschrikkelijk, dat ik niet deur de
aevendlocht durve".
„Dan mot Kees d'r mar om", zei Piet en
stieng al bie de zoldertrap: „Hê, lui vaar-
ke, kom es uut je nist! Je mot bie Piet
Pille om asperinen en een beetje vlug
asjeblieft!"
„Hè, wat is d'r an de hand?", geêwde
Kees, die pas sliep.
„Kom d'r trek uut, kleê je eige an en
gaet as de weerga bie Piet Pille om aspe
rine. 'k Vrete desnoods een heel buisje
op, as die beroerde piene mar zakt. Je hei
m'n gehoard, d'r is haest bie!"
„Eerst zou 'n je de hersens inslaen en
dan mot je as je goed en wel onder zeil
bint, je zootje weer an trekke, om buten
te vernikkelen van de kouwe", bromde
Kees en mit groate tegenzin kwam 'n
van onder de waarme dekens. Mit een
gezicht, dat op sturm stieng, kwam 'n
eindelijk den trap of, zocht z'n klompen
op en zonder een woord te zeggen, stapte
de aarme jongen de achterdeure uut.
Blauw van de kouwe kwam 'n een kwar
tiertje laeter verom, goaide 't buisje
asperine op taefel en gieng zonder boe of
ba weer naer de zolder,
'k Leek wel of de kieze zoo langzaemer-
hand uutgeziekt was, want Piet had z'n
tabakspupe opgezocht en zat tevree in de
zurgstoel groate wolken uut te blaezen.
„'k Bin een ander mens", zei hij tegen
Jfans. „'k Hao 't wel gezeid 't is mar een
doadgeweune kouwe op die bloate ze-
nuws en die is noe gelokkig uutge-
waarkt. 'k Neme een asperientje in en
dan gae 'k fijn maffe".
„As 'k joe was, liet 'k dat smerige dieng
d'r maarge toch mar uuthaele", zei Jans.
„Over een hortje hei je de poppen weer
an 't dansen en dan stamp je m'n goeie
boeltje weer an diggels".
'k Zou je lekker danke", riep Piet, 'k zal
daer een stik van m'n eige lichaam weg
laete neme as 'k geen last van hao. Gloaf
m'n gerust, die kieze is voor minstens
een half jaer uutgewaarkt, dat weet 'k bie
ondervinding. Welterusten!"
Piet kroop onder de wol en zoo waer,
een paer minuten laeter lag 'n te snurken
as een motor. Jans had al hoop, dat het
deze keer es best of zou loape, toen ze
nae verloap van een uurtje, 't bed ver
dacht hoarde kraeke. En daer begon 't
lieve levei) opnieuw. Ze hoarde 't ge
kerm en gekreun, toen een groaten bons
op de zolder en daer kwam Piet in z'n
onderbroek den trap of mit z'n hand op
z'n koane.
„De buje steekt weer op", klaegde Piet,
„waer is de asperine. Au, au, daer krieg
'k weer van die miseraobele snokken d'r
deur. 'k Voele de piene van 't haer van
m'n krune tot m'n kleine teê. 't Is weer
niet om uut te houwen". En Piet begon
weer deur 't huus te iesbeêren, stampend
en kreunend, dat je harte d'r bie breke
zou. Hie had twee asperientjes tegeliek
ingenomen, mar 't hielp lang zoo goed
niet as de eerste keer. Pas een goed kwar
tier laeter begon het wat te minderen en
toen schoot 'n weer in de koffer. Mar 't
wier voor Piet een verschrikkelijke
nacht. Zeker wel vuuf of zes keer mos 'n
d'r uut en toen 'k eindelijk licht begon te
heid op de stoel zitte in de wachtkaemer.
't Was dan toch deze keer biezonder erg
mit die kieze oak. Zelfs in de wachtkae
mer voelde 'n nog die ellendige steken.
Zoa vreêselijk had 'n 't echt waer nog
noait meegemaekt.
Daer kwam eindelijk den dokter in de
deure.
„Zoo Piet, wat is d'r aan de hand, je bent
zoo vroeg op 't appèl", zei de dokter.
„Jae dokter", begon Piet, „'k hao een
kieze, die verward wil en die zou d'r uut
motte, 'k Hao vannacht al geen oage
dicht gedaen en wil je wel geloave dat de
piene d'r nog niet uut is.
„Dan zal ik je daar eens vlug afhelpen.
Kommaar mee, 't is zoo gebeurd", zei
dokter Knudde en hie gieng mit Piet naer
de apoheek.
„Wil je, dat ik de kies verdoof of moet ik
'm zoo maar trekken? Ik geef de voor
keur aan 't laatste, want dan heb je geen
misère met napijn".
„Niet verdoave?!" schreeuwde Piet ver
schrikt. „Nee dokter, dat zal m'n noait
overkomme, dan kan je m'n wel op een
draegbare thuus laete brienge. 't Is een
kieze as een aersgat in bevrqre grond. En
d'r zitte bie mien toch altied van die ver
warde, verdraoide wortels an. Nee dok
ter, as je dat ondieng niet verdoafd, dan
overleef'k 't niet".
„Kalm, kalm een beetje. Piet", zei de
dokter, „maak je niet zenuwachtig, 't is
geen maagoperatie. Over een paar minu
ten is de smart geleden. En bovendien,
als je wilt, dat ik de kies een spuitje geef,
dan zal dat direct gebeuren. Je kunt het
krijgen zoo als je het hebben wilt".
En d'n dokter gieng naer een glaezen
kastje, om de spullen te haelen. Piet zag
de blienkende tange al schittere en hie
wier al raor om z'n harte. Hie deê werk-
tuuglijk z'n mond al waegenwied ope.
Hie voelde even de vliemscherpe prieme
in z'n tandvleis, even dee 't verschrikke
lijk zeer, mar 't was gelokkig zo5 ge
beurd.
„Zie zoo", zei de dokter, „ga nu maar
een paar minuten in de wachtkamer zit
ten, tot het spuitje goed is ingewerkt en
dan zal ik je gauw van de plaag verlos
sen".
Piet sukkelde draoierig de wachtkaemer
binnen, wit van de deurgestaene angst.
Bah, wat was dat een miseraobel gevoel
in z'n kop. Z'n koane en z'n lippe wiere
in z'n gevoel zoo stief en dik, dat 'n
haest niet meer kon praete. Mar eên ge-
lok had 'n, de piene was over. Hie voel
de totaol niks meer en dat was een ver
lossing nae zoo'n beroerde nacht.
Mar 't ergste most nog komme: de tange.
D'n dokter zei wel, dat 'n d'r niks van
voelde, mar Piet was geen kind meer. 't
Was de eerste keer niet, dat 'n een kieze
liet trekke. Zeker, de piene was nae
zoo'n verdoaving wel uut te staen, mar
dat aekelige geknars en gekraek in je
kop, dat was eigenlijk nog vreêselijker,
daer kon z'n harte niet tegen. En toen 'n
zoo z'n gedachten liet gaen en an 't
oagenblik docht, waerop dokter Knudde
de tange op z'n kieze zou zette, wier Piet
zoó angstig en moedeloas, dat 'n ineens
de deure uutholde en voor dat 'n 't wist
op straete stieng.
Vuuf minuten laeter zat 'n thuus bie de
kachel en loog tegen Jans dat d'n dokter
niet thuus was. Een half uurtje gieng dat
best, mar o wee, dat spuitje raekte zoo
langzaemerhand uutgewerkt en tegeliek
kwam de piene vrom, zoo hevig, dat Piet
haest gek wier. D'r was mar eên middel
op: vrom naer dokter Knudde, hoe erg 'n
daer oak tegen op zag.
„Wat bin 'k toch 'n stommerik", docht
'n toen 'n voor de tweede keer an de
belle trok.
„As d'r mar geen mens achter komt,
want dan hoef ik in geen veertien daegen
op de kaoie te verschienen. Wat zalle ze
mit m'n spotte.
Daer gieng de deure ope en daer stieng
d'n dokter zelf op den durpel.
„Aha, daar heb je Piet weer", lachte de
man. „Kom binnen beste jongen, 'k Had
je zelfs al eerder verwacht. De tang ligt
nog geduldig op je te wachten, want die
heb ik maar niet opgeborgen, 'k Wist
maar al te goed, dat je spoedig terug zou
komen".
„O, dokter, haelt dat smerige dieng d'r
asjeblieft daedelijk uut, want *k houwe 't
geen minute meer uut. Wat bin 'k toch
stom geweest om daernet weg te loapen.
„Dat bedenk je wel te laat, m'n jongen,
je had al van de pijn verlost kunnen zijn
en nu moet de ellende opnieuw begin-
nen
En 't is waer. Piet maekte nog 'n be
nauwd kwartiertje mee. Mar toen 't goed
en wel achter de rik was en tpen 'n mit
z'n zakdoek voor z'n mond en zoo wit as
een laeken naer huus stapte, voelde 'n
z'n eige zoo gelokkig as een kind. Over
eên dieng zat 'n mar daenig in de warre
en dat was, dat ze op 't durp te weten
zouwe komme, dat 'n uut de wachtkae
mer was gevlucht mit een ingespote
kieze.
Mit een bevend harte gieng 'n dien
aevend naer de kaoie en oak de volgende
daegen was 'n niet op z'n gemak. Mar
tot Piet z'n gelok binne z'n kammerao's
d'r noait achter gekomme en zoo liep het
mit de kiespiene en dus oak mit de nae-
piene nog goed of.
L de Meester
Deze vraag- en antwoord-rubriek staat geheel ten dienste van de lezer
die er kosteloos gebruik van kan maken. Uw vragen op velerlei gebied
kunt u sturen aan: Redactie Eilanden-Nieuws, Postbus 8, 3240 AA
Middelharnis, met in de linkerbovenhoek 'Vragen-rubriek' vermeld.
De vragen worden door deskundigen beantwoord en zullen binnen
enkele weken na de inzending compleet met antwoord in deze rubriek
worden gepubliceerd.
uaaROM vunkee?
Waar komt de bijnaam 'Yankee' voor
Amerikaan vandaan?
Antwoord: Die bijnaam danken alleen
de Noord-Amerikanen aan de Hollandse
kolonisten langs de rivier de Hudson, die
daar in de 17e eeuw onder meer Nieuw-
Amsterdam, Haarlem en Breukelen
stichtten (nu New York, Harlem,
Brooklyn). Bij die Nederlanders kwamen
de voornamen Jan, Jantje, Jan-Kees en
Janneke veel voor. Toen de Engelsen dit
gebied in de nieuwe wereld (in 1664)
veroverden en de voertaal Engels werd,
gingen zij die Jannen en Jannekes
'Yankees' noemen. Later werd dit het
woord waarmee boeren van Hollandse
afkomst werden aangeduid. Toen de
vroegere kolonisten zich vrijvochten van
de Britse overheersing gebruikten de (in
keurig uniform gestoken) soldaten van
koning George III de bijnaam 'yankees'
als scheldwoord voor de opstandelingen
in liun boerenkledij, maar na de overwin
ning beschouwden de kersverse Ameri
kanen dit als een erenaam. In de burger
oorlog (1861-1865) werden de noordelij
ken weer door de zuidelijken voor 'yan
kees' uitgemaakt. Nu zijn alle inwoners
der VS voor de buitenwereld Yankees!
Ik hoorde, dat er een speciale ski-trein
naar Oostenrijk gaat rijden. Op welke
dagen vertrekt die en op welke stations
stopt die?
Antwoord: Dit is een chartertrein voor
skiërs met bestemmingen in Tirol, die de
stations Kufstein, Wörgl, Jenbach, Inns
bruck en Ötztal aandoet. Er is geen
slaapaccomodatie maar wel een barwa-
gen bij het gehuurde Duitse materieel.
Retours zijn verkrijgbaar bij Euro
Express Treincharters te Amsterdam
vanaf 149,- voor twee data in januari.
Er is keus uit vier- en zespersoons
coupe's. De trein vertrekt op vrijdag
avond uit Rotterdam CS. en stopt in Den
Haag CS., Utrecht, Eindhoven en Venlo.
De terugreis wordt zaterdag gemaakt.
UEdHUIICNOE fTAT
Wij gaan verhuizen. Hoe voorkómen we,
dat onze poes gaat zwerven en terug
loopt naar het vorige adres, zoals je
vaak leest?
Antwoord: Houd uw kat minstes 2 a 3
weken binnen, met de deuren steeds
dicht, want een poes heeft richtingsge-
voel, precies als een duif, pad, trekvogel,
zeehond en diverse vissen. Ze hecht erg
aan een huis en de vertrouwde omge
ving. Op de dag van verhuizing als de
deuren openstaan en de verhuizers in- en
uitlopen, kunt u haar 't best in een niet-
gebruikte kamer opsluiten met voedsel,
drinkwater en bak. Verwen haar een paar
dagen, zodat ze het nieuwe adres pretti
ger gaat vinden dan het oude!
GOLTGENSPLAAT - Landschaps
beheer Zuid-Holland organiseert op 9,
11 en 18 januari a.s. de basiscursus
achterstallig onderhoud hoogstam-
vruchtbomen in Ooltgensplaat. De
cursus is bedoeld voor iedereen die
zelf hoogstamvruchtbomen heeft met
achterstallig onderhoud en andere
geïnteresseerden. De cursus bestaat uit
een theorie-avond op donderdag 9
januari en twee praktijkzaterdagen op
11 en 18 januari. De kosten bedragen
75,- per persoon (inclusief koffie en
cursusmateriaal).
Theorie en praktyk in één cursus
In de cursus wordt stapsgewijs en plan
matig geleerd hoe achterstallig onder
houd, dat wil zeggen bomen die meerde
re jaren niet gesnoeid zijn, weg te wer
ken is. Uitgangspunten zijn herstel van
de karakteristieke boomvorm en verbete
ring van de conditie van de boom. Ook
de vervolgstappen op weg naar regelma
tig onderhoud komen aan de orde.
Op de theorie-avond worden aan de hand
van dia's de algemene snoeiregels
behandeld. Op de praktijkdagen is er
eerst een korte rondleiding door de
boomgaard. Vervolgens gaat men onder
leiding van instructeur Hans Brand in
kleine groepjes zelf aan de slag.
Meer informatie
Voor meer informatie of een cursusfol
der: Landschapsbeheer Zuid-Holland,
Postbus 558, 2800 AN Gouda, tel.
(0182) 524500.
Op nieuwjaarsdag, 1 januari 1997 om
15.00 uur, wordt in de dorpskerk in
Mijnsheerenland een klank-kleurrijk
Nieuwjaarsconcert gegeven door drie
musici, t.w. Hans van Goch, vihuela en
luit; David van Dijk, viool; Herman
Lammers, clavichord, clavecymbel, ta-
felpositief (met regaalregister), harmo
nium, celesta.
Verschillend instrumentarium:
aangetokkeld (luit, vihuela, clavecimbel)
aangeblazen (tafelpositief)
aangeslagen (clavichord, celesta)
aangezogen (zuigwindharmonium)
gestreken (viool).
Programma:
1. Johann Seb. Bach (1685-1750):
Prelude in C (uit het Wohltempe-
riertes Klavier deel 1), clavecimbel.
2. Johann Pachelbel (1653-1706):
Arietta in F thema clavecimbel.
Arietta in F thema en variaties, cla
vichord (uit Hexachordum Apol-
linis, 1699).
3. Luys de Narvaez (ca. 1500-1555):
Fantasia del Quarte tono (uit Libro
Secundo, 1538), vihuela.
4. Diego Ortiz Recercada Quin-
ta (uit Tratada Glosas, 1533, vihue
la en clavichord.
5. J. S. Bach, uit lie Suite in a: Bour-
rée II, clavecimbel.
6. Johann Hieronimus Kapsbergber
Gagliarda nr. 12 (uit d'Intavo-
lature di Lauto libro prima Roma
1611), Mr.
Canarios (uit d'lntavolatura di Chi-
tarone Libro Quarto Roma 1640),
luit.
1. J. Pachelbel, Arietta in F thema,
tafelpositief.
(1. met labiaalstemmen, b. met re
gaal).
8. Gio Zamboni Romano Sonata
nr. 6 (uit Sonata d'Intavilatura di
lento) Luca 111%, luit.
- Alemanda
- Giga
- Sarabanda Largo
- Gavotta
9. Wolfgang Amadeus Mozart (1756-
1791), Sonatensatz in g-moll KV
109; Adagio in C voor Glasharmo
nica KV 356; Sonatensatz in F KV
109, Celesta.
10. Flor Peeters (1903-1986), Toccata
in D voor orgel of harmonium (uit
opus 25), harmonium.
11. Josef Gabriel von Rheinberger
(1839-1901), Cantilena uit Sonata
nr. 11, opus 148, viool en harmo
nium.
12. Flor Peeters, Toccata in D, tafel
positief.
Na afloop heeft u bij de uitgang de gele
genheid financieel bij te dragen in de
kosten van gebruik en vervoer van de
instrumenten; ook gelieve u het orgel
fonds niet te vergeten.
Welk nummer kan ik bellen voor infor
matie over een testament, als ik zelf
(nog) niet een notaris wil lastigvallen?
Antwoord: Er zijn twee mogelijkheden.
De notaristelefoon voor inlichtingen
(070) 3469393 op maandag tot en met
vrijdag van 9.00 tot 14.00 uur; en via
Internet http://www.notaris.nl.
Wat is die zwarte stip middenin een vrij
wel wit vogelpoepje?
Antwoord: Vogels hebben geen urine-
blaas, want vliegen met een volle blaas
zou een te zware last kunnen zijn. Ze
verliezen daarom regelmatig urine en
ook ontlasting door hun darmkanaal. Die
ontlasting, welke gelijk wordt geloosd,
blijft als een zwart vlekje temidden van
de snel opdrogende dikke witte vocht-
massa achter.
