EIIAriDEII-niElJWS
Potermarkt en bietekoppen
op Diekhuusplein
Zingen voor de bus
Overdenking
T
|®TOYOTA|
KOM DEZE
WEEK NAAR
ONZE
SHOWROOM
uit de
Heilige Schrift
stoppen of
dooi^aan?
VERKOOPDAG
HET
,glJk VENSTER
Ik geloof de weder
opstanding des vleses
VERVOLGVERHAAL
2e Blad
VRIJDAG 1 NOVEMBER 1996
No. 6549
Blik op kerk -^i
en samenleving cy
- Uitlevering
- Strafmaat
Het recht moet z'n loop hebben, zegt het
spreekwoord. Maar in de praktijk is het
dikwijls niet eenvoudig om het recht ook
z'n loop te léten hebben... Dat wordt
mede veroorzaakt door het feit dat de
strafmaat van het ene land soms sterk af
wijkt van die in het andere.
Neem nu het geval van het Amerikaanse
echtpaar Mooring. Die twee zijn in Ame
rika veroordeeld wegens verboden wa
penbezit en overigens kleinschalige hen
nepteelt. Ze zouden in de Verenigde Sta
ten een gevangenisstraf van twintig jaar
moeten uitzitten. Maar... ze zijn uitge
weken naar Nederland en uiteraard heeft
Amerika gevraagd om hun uitlevering.
Over dat laatste is nogal wat te doen ge
weest. Want in Nederland zouden de
Moorings voor genoemde feiten hoog
stens een paar maanden hebben gekre
gen.
Daarom is een aktiecomité van be-kende
Nederlanders in het geweer gekomen om
te trachten die uitlevering te verhinderen.
De kwestie is uitgevochten tot voor de
Hoge Raad, die uitsprak dat er juridisch
geen gronden zijn om de uitlevering te
weigeren.
Het enige dat minister Sorgdrager over
blijft zou zijn een beroep op het Euro
pees Verdrag tot bescherming van de
rechten van de mens. Maar wanneer zij
op deze grond uitlevering zou weigeren,
dan krijgen we onherroepelijk van de
Verenigde Staten te horen dat wij ons
niet moeten bemoeien met hun rechtsple
ging. En naar ik meen zou dat terecht
zijn. Wij in ons tolerante landje kunnen
wel vinden dat twintig jaar gevangenis
straf voor dergelijke vergrijpen buiten
alle proporties is, maar wie zijn wij dat
we ons vérgaande gedoogbeleid aan
andere landen zouden mogen opleggen?
Een heel ander geval, dat ook het nodige
stof heeft doen opwaaien, is dat van een
Nederlandse sekstoerist, die op de Filip
pijnen zes kinderen heeft misbruikt. De
zaak kwam aan het licht doordat de ver
dachte bij het Kruidvat foto's wilde la
ten ontwikkelen. Nadat een medewerker
de politie had getipt werden in zijn wo
ning tal van pornobanden aangetroffen
met beelden van sexuele handelingen
met jonge Filippijnse meisjes. Voor de
Haagse rechtbank werd de man veroor
deeld tot vijf jaar gevangenisstraf. Hij is
daarmee de eerste Nederlander die in
eigen land werd veroordeeld voor een in
het buitenland gepleegd vergrijp.
Met dit vonnis heeft de rechter uiteraard
een voorbeeld willen stellen. Het is ech
ter wel van belang dat de zaak internatio
naal wordt aangepakt en dat de strafmaat
in het ene land niet te veel afwijkt van
die in het andere. Want zoals de zaken
nu staan kunnen sekstoeristen, om een
veroordeling in Nederland te ontlopen,
zonder meer uitwijken naar landen als
Vietnam en Cuba, waar hun aktiviteiten
niet strafbaar zijn.
Uiteindelijk hebben we een waarschu
wend voorbeeld vlak over de grens. Het
gaat omhet welzijn en zelfs om het leven
van minderjarige kinderen.
Waarnemer
Zaterdag 2 november wordt er weer Potermarkt gehouden op het Diekhuusplein.
Vanaf 10.00 uur zullen kraampjes zijn ingericht, waar poters met spek en andere win-
terkost te verkrijgen zijn. Voor de kinderen zijn vanaf 10 uur suikerbieten beschik
baar, waarmee bietekoppen gemaakt kunnen worden. Deelname aan de bietekoppen-
wedstrijd is gratis, maar kinderen moeten eigen gereedschap meenemen. Om vier uur
's middags worden de origineelste koppen beloond met een prijs. De Potermarkt
wordt 's middags muzikaal opgeluisterd door de volksmuziekgroep Zeeuwse Rei.
De potermarkt is een initiatief van Winkelcentrum D'n Diek, het Hervormd Jeugd
werk en het Diekhuus.
Veel nieuwe modellen
en occasions.
Automobielbedrijf
FlakkeeB.V.
Dorpsweg 28
3245 VC SOMMELSDIJK
Tel. (0187)48 44 66
Schakelklub Stellendam
Deze heeft voor a.s. zaterdag een bow-
lingavond op het programma staan. Om
een goed overzicht te krijgen hoeveel er
mee gaan, kan er t/m woensdag opgege
ven worden onder tel. 491893 of 492430.
De kosten zijn 3,-. We beginnen om
19.30 uur, maar de Schuur is om 19.00
uur open. Tot ziens op de klub.
op D.V. vrijdag 15 november a.s. vindt
in de Ned. Herv. Kerk te Sommelsdijk
een zangavond plaats waarvan de op
brengst bestemd zal zijn voor de aan
schaf van een bus voor de gezinsver
vangende tehuizen: Salem, Sjaloom,
Refugium en Eben-Haëzer.
Dit doel zal u ongetwijfeld bekend in de
oren klinken aangezien er al tal van
acties voor gehouden zijn/nog worden.
Aan deze zangavond werken mee: Jeugd-
koor 'De Blijde Klanken' uit Alblas-
serdam. Dit koor bestaat ruim 15 jaar en
telt ongeveer 75 leden. Henriëtte van
Maelsaeke is al 6 jaar de enthousiaste
dirigente van dit jeugdkoor; Chr. Jeugd-
koor 'Bid en Zing' uit Nieuwe Tonge
o.l.v. Peter Wildeman. Dit jeugdkoor is
in 1986 opgericht en telt momenteel 65
leden. ledere dinsdagavond wordt er ge
repeteerd in 2 groepen. Eerst de groep
jongens en meisjes tot 16 jaar en daarna
alleen de meisjes van 12 jaar en ouder.
Dit koor heeft reeds aan meerdere cd-
opnames meegewerkt zoals: 'Jeruzalem
is welgebouwd', 'Jezus, Hij zal komen'
en de nieuwste dubbel-cd waar alleen de
meisjesgroep op te beluisteren is, geti
teld: 'O, Machtig God'; Erica Moree-
V. d. Kolk zal de koren op dwarsfluit be
geleiden. De piano en het orgel zullen
bespeeld worden door Peter Wildeman.
Tijdens deze avond zullen ook de bewo
ners van enkele gezinsvervangende te
huizen hun eigen repertoire ten gehore
brengen. Tevens zullen zij met de jeugd-
koren en aanwezigen enkele liederen zin
gen. De leiding is in handen van ds. J. C.
den Toom.
Wilt u deze bijzondere zangavond bij
wonen? U bent van harte welkom.
De aanvang is 19.45 uur; toegang gratis.
Een Hij zal de laatste over het stof
opstaan; En als zij na mijn huid
dit doorknaagd zullen hebben, zal
ik uit mijn vlees God aanschou
wen; Denwelken ik voor mij aan
schouwen zal, en mijn ogen zien
zullen, en niet een vreemde; mijn
nieren verlangen zeer in mijn
schoot. (Job 19:25b-27)
Na zijn getuigenis dat de Heere zijn
Verlosser leeft laat Job ons ook horen
van zijn geloof in de wederopstanding
van het lichaam. Zittend op de ashoop,
verlaten van vrouw en kinderen, aange
klaagd door zijn vrienden belijdt hij: "En
Hij zal de laatste over het stof opstaan".
Daarmee bedoelt hij te zeggen dat hij op
de jongste dag zal opstaan uit het stof.
Zijn lichaam zal eenmaal verrijzen.
Daarvan is hij vast overtuigd. Dan zal
wel zijn lichaam doorknaagd zijn en ont
bonden. Maar toch zal hij met een ver
heerlijkt lichaam zijn God aanschouwen.
En wat zal dan blijken? Wel, dat die God
geen vreemde voor hem zal zijn. God zal
hem kennen, omdat Hij hem hier op
aarde ook gekend heeft. Dit woord is een
oud-testamentische profetie van de
wederopstanding van het vlees en van
het eeuwige leven. Job spreekt heel
gemakkelijk over het graf. En dat is ook
wel voor te stellen, wanneer we beden
ken dat deze man ook dicht bij de dood
en het graf heeft geleefd. Hij is vel over
been en hij weet dat het nog erger zal
worden. Straks zal heel zijn lichaam
worden doorknaagd. Die werkelijkheid
zet hij niet van zich af, maar houdt er ter
dege rekening mee. En het is de realiteit
ook voor ons. We moeten de dood en het
graf maar niet wegdenken uit het leven.
Want dan bestaat het gevaar dat we niet
bereid zijn in ons stervensuur. En dat
komt wel, of we eraan willen of niet. En
nu ligt het er maar aan of we deze dingen
onder ogen kunnen zien, zoals Job het
hier doet. Namelijk in het licht van de
wederopstanding ten eeuwigen leven. En
dat kan alleen wanneer u Job hebt nage
zegd: "Ik weet, mijn Verlosser leeft".
Daarom jaagt voor Job nu de dood geen
angst meer aan. Want sterven betekent
voor hem God aanschouwen. Hem zien.
En dat niet zomaar, voor een korte perio
de, maar langdurig, voor altijd, zonder
enige onderbreking. Straks hoeft hij Hem
nooit meer uit het oog te verliezen. Mag
dat ook uw uitzicht zijn over de dood-
sjordaan heen. Dan kan er van alles zijn
dat u temeerdrukt, dan is er toch uitzicht
en hoop en kijkt u anders tegen uw ster
vensuur aan. Want dan wordt dat een
doorgang en een toegang tot de eeuwige
vreugde. Die verwachting heeft alleen
grond door het geloof in de Heere Jezus
Christus. Dat kan alleen wanneer u met
Hem verbonden bent. Als Hij geen
vreemde voor u is. Als u Hem persoon
lijk mag kennen als uw Heere en God,
uw Heiland en Zaligmaker. Als Hij uw
Losser is. Die de losprijs heeft betaald,
op Golgotha's heuvel, waar Hij zijn
bloed heeft gestort en zijn leven gege
ven. Maar Hij bleef niet in het graf. Het
is pasen geworden. Hij is opgestaan uit
de dood. Hij heeft het graf achter zich
gelaten. En Hij zegt tot allen, die de toe
vlucht tot Hem nemen; "Ik leef en gij
zult leven". Welk een troost, wanneer u
ziek bent en altijd pijn moet lijden. Als u
gehandicapt bent, of niet meer kunt door
de gebreken van de oude dag. Als het
zicht minder wordt en u niet meer zo
goed kunt lopen. Wat is het dan een
troost om te mogen belijden Ik geloof in
de wederopstanding des vleses en ik
geloof een eeuwig leven. Dan mag u
God zien van aangezicht tot aangezicht.
Dan gaat het geloof over in aanschou
wen. Dan is alle leed voorgoed voorbij
en zijn alle sporen van de zonde uitge
wist. Dan mag u met een verheerlijkt
lichaam Jezus zien in zijn heerlijkheid.
Ja nog meer, dan zult u in Christus ook
ervaren dat de Heere geen vreemde voor
u is, maar u kent en uw zaak ook zal
beslechten. Om aan die zalige verwach
ting deel te krijgen is het nodig dat de
Heere hier geen vreemde voor ons is. Als
Hij vreemd voor ons is en blijft zal Hij
eenmaal tot ons zeggen:" Ga weg van
Mij, De heb u nooit gekend". Als het zo
met u is, laat het u dan uitdrijven tot
Hem, Die gaarne bereid is om ook uw
God te willen zijn. En wanneer u Hem
mag kennen dan mag u heenzien over de
dood en het graf naar het moment waarin
u ook met uw vlees uw God zult aan
schouwen en verzadigd zal worden met
zijn goddelijk beeld. Job is nog niet aan
het einde van zijn belijden gekomen.
Nadat hij een getuigenis heeft afgelegd
van zijn hoopvolle verwachting verne
men we uit zijn mond ook iets van zijn
vurig verlangen om bij de Heere zijn
God te mogen zijn. Immers Job zegt;
"Mijn nieren verlangen zeer in mijn
schoot". Dat verlangen gaat met een
sterk heimwee gepaard. Hij verlangt
daarnaar vanuit het diepst van zijn ziel.
Er is een brandend heimwee in zijn hart
om zijn God eenmaal te mogen ontmoe
ten. Zijn vrouw zegt: "Zegen God en
sterf' dat is zeg God maar vaarwel en
maak er dan een einde aan. Maar Job
zegt: "Ik verlang naar Hem met een
groot verlangen". Naar Hem dorst zijn
ziel. En die wens wordt zeker vervuld.
Eenmaal zal God hem geven waar hij zo
sterk naar verlangt. Hij zal zijn Veriosser
zien. Hij zal eeuwig wandelen in het vro
lijk levenslicht. Want zalig is hij die
heimwee heeft naar Huis. Eenmaal komt
zo iemand ook zeker Thuis. Ik hoop van
harte dat dat ook zo is met u. Dat ook bij
u dat verlangen leeft om eenmaal thuis te
komen om voor eeuwig bij de Heere te
zijn, verlost van de zonde zelf en de last
die ze veroorzaakt. Wat zou de reden
zijn, dat er onder ons zo weinig over de
toekomst gesproken wordt. Hoe komt het
toch dat er onder ons zo weinig wordt
uitgezien naar de dag van Christus
wederkomst. Onze oude heidelberger
zegt ervan dat we in alle droefenis en
vervolging met opgerichten hoofde met
verlangen Christus uit de hemel ver
wachten. Wordt die verwachting zo wei
nig onder ons gevonden omdat er geen
droefenis en vervolging is. Of komt het
wellicht dat we het hier wel best hebben.
Zozeer dat we volop tevreden zijn met
hetgeen er in ons leven is, omdat we
geen weet hebben van hemelse en god
delijke zaken. Komt het omdat ons de
dingen van het koninkrijk van God ons
niet interesseren en we onze handen
meer dan vol hebben aan het goed dat
vergaat. Job is zwaar beproefd. En in die
beproeving is hij zwaar bestreden. Hij
was wat die dingen betreft niet anders
dan wij. Maar toch is hij er boven uit
gekomen. Toch is het rustig en kalm
geworden in zijn gemoed. En als u
vraagt hoe, dan mag het antwoord heten:
Toen hij de Heere als zijn Verlosser
mocht zien. Zo wordt het rustig in het
hart van een mens als het stormt van bin
nen, als de boze ons aanvecht, als en
moeten en zorgen in ons leven zijn. Het
wordt rustig in ons hart als we niets meer
over houden van onszelf en het moeten
hebben van God. Als we op de plaats
komen van de dichter van Psalm 42: "De
Heere zal des daags zijn goedertieren
heid gebieden en des nachts zal zijn lied
bij mij zijn, het gebed tot de God mijns
levens. Of nog anders gezegd als u komt
op de plaats waar Job eindigde bij de
Verlosser, Christus Jezus de Heere. In
Hem vinden we rust geborgenheid en
zegen voor leven en voor sterven.
Sommelsdijk
JCdT
Borstvoeding:
Het lijkt vantevoren vaak zo gemakkelijk
en vanzelfsprekend: „Ik ga borstvoeding
geven". Je moeder gaf het ook, en je zus
en... Maar nu jij...
Borstvoeding geven is een kunst! Een
kunst kun je, zowel moeder als baby,
léren! Soms met vallen en opstaan.
Maar toch...
Er zijn vrouwen die hebben gelijk de
kunst 'te pakken'. Soms zijn er wat
startmoeilijkheden: kloofjes, te weinig
melk? een baby die de borst niet zo goed
pakt.
Het is altijd fijn als je met je vragen
terecht kunt bij andere a.s. en voedende
moeders. Ervaringen uitwisselen met
elkaar! Ja toch?
Heb je hiervoor interesse, dan kun je te
recht op de moedergroep; dat zijn infor
matie-avonden van borstvoedingsorga
nisatie La Leche League.
WAAR/WANfNEER?
SOMMELSDIJK op woensdag
avond 6 november om 20.00 uur.
(Voorstraat 17)
Koffie/thee staat klaar om 19.45
uur.
OUDDORP op dinsdagavond 12
november om 20.00 uur.
(Let op! nieuw adres: Rustburg 44).
We beginnen om 20.00 uur.
Thema's:
in Sommelsdijk: „Kan ik nu nog door
gaan met de borstvoeding?"
in Ouddorp: „Hoe voorkom je proble
men in de eerste weken?"
Alle a.s. en voedende moeders (baby
mag mee), werkers in de gezondheids
zorg en andere belangstellenden zijn van
harte welkom!
De kosten voor zo'n avond zijn:
3,- voor donateurs;
ƒ5,- voor niet-donateurs (2x koffie of
thee inbegrepen).
Voor hulp en/of informatie over borst
voeding, kun je contact opnemen met:
Carla van Gils (0187-631716)
Anneke Akershoek (0187-492498)
Wij verhuren ook de electrische kolf.
MIDDELHARNIS - Op zaterdag 2
november 1996 hoopt de Ned. Hervorm
de vrouwenvereniging 'Lydia' te Mid-
delharnis haar jaarlijkse verkoopdag te
houden.
Er is van alles te doen op deze dag. U
kunt bij ons terecht voor onder andere
handwerken, boodschappen, waaronder
kaas, eieren, boter, yoghurt en karne
melk; ook slaatjes, fruit en jam, advo
caat, koek en nog vele andere dingen.
Ook nieuwe boeken en oude boeken heb
ben wij deze dag in ons assortiment.
Neem ook vooral de kinderen mee, want
ook voor hen is er bijvoorbeeld een grab
belton, enveloppentrekken, knikkerspel,
sjoelen en verkopen wij snoep.
De opbrengst van deze dag is bestemd
voor onze Ned. Hervormde kerk en voor
het vakantiewerk voor gehandicapten
van onze bond. Komt u deze dag gezellig
naar 'De Hoeksteen' te Middelharnis,
want ook kunt u bij ons een kopje koffie
of thee drinken, met ietsTekkers erbij.
De dag begint 's morgens 10.00 uur en
eindigt 's middag 16.00 uur. Iedereen is
heel hartelijk welkom!
Tot ziens dus op D.V. 2 november!
Van rijzend Licht
Eenzaam staat te midden van tame
lijk hoge duinen, slechts een paar
minuten van het strand, een huisje.
Klein is 't, maar schoon. De verf is op
vele plaatsen verdwenen onder het ijverig boenen
van nijvere handen. De kleine ruiten blinken als
spiegeltjes en de gordijnen daarachter zijn hagel
wit.
't Is in de vroege zomermorgen.
Uit de purperen oosterkim rijst de zon, en zendt
haar eerste stralen over de wachtende aarde: haar
herauten, die het vogelkoor wekken, om jubelend
haar te begroeten.
Door de heldere ruiten van de kleine duinwoning
schuift ze haar gouden bundels en de nachtdonker-
te kruipt voor haar weg in de uiterste hoeken.
Daarbinnen.
Stil, zie en luister!
In de hoek, tegenover het raam, bevindt zich een
bedstee.
Op het kussen rust het uitgeteerde hoofd van een
vrouw; haar witte, dunne vingers liefkozen voor
het laatst de donkere krullebol van haar jongste
lieveling, de kleine Emmy. En, de hoofden naar
haar toegebogen in uiterste spanning, staan daar de
anderen: twee mannen, die een al oud en grijzend,
de ander in de kracht van zijn leven; een jongen
van dertien en een meisje van veertien jaar.
Hoor, de zwakke, stervende moeder spreekt!
Over haar gezicht glanst schijnsel van hemelse
vrede, als de lippen in blijde trilling zeggen, wat
het brekend oog in vervoering verwacht: „Ja, kom,
Heere Jezus... kom!"
En dan, als haastte zich de ziel het aardse kleed af
te leggen: „Dag Jan, dag vader, dag Em, dag Ste
ven, dag Greet!"
.En, terwijl Jan Harmsma het geliefde gelaat met
tere afscheidskussen overdekt, fluisteren de lippen:
„Ik kom..."
Dan breken de ogen en de strijd is volstreden.
Dof weeklagen snikken in de duinwoning, de snik
ken van vader, man en kinderen.
HOOFDSTUK 2
Licht en Donker
Harmsma was visser van beroep. De oude
grootvader, zeventig jaar oud, woonde bij
zijn zoon en zijn schoondochter in.
In vrede en eensgezindheid leefde dit gezin te mid
den van de duinen in de kleine woning.
Wat kon het op de winteravonden gezellig zijn in
het zindelijke vertrek, wanneer vader, dampend uit
de lange gouwenaar, aan de haard zat.
Hoe konden dan Steven en Greet aandachtig lui
steren naar de eindeloze verhalen van grootvader,
verhalen uit zijn zeemansleven.
Of, in de zomer, wat heerlijk plekje was het daar
op de bank voor 't raam, als de daghitte minderde,
frisse koeltjes het voorhoofd streelden, en prettige
kout de uren deed vliegen.
Maar hoe vaak ook was de vrome moeder haar
kinderen voorafgegaan in 't lezen uit Gods Woord,
in het gebed voor hen, allen zo lief; als de storm
op de kust raasde en het doffe golfgebulder allen
met angst en zorg vervulde.
En, als dan na storm en ontij, de lang verwachte
weer het smalle duinpad opklom, dat naar de nede
rige woning voerde, dan snelden allen hem tege
moet en straalden de blijdschap en de dankbaar
heid uit aller oog. Zó werd de band van liefde
steeds vaster gesnoerd om dit gezin, en zelfs
tegenspoed kon hem slechts hechter maken.
En nu?
Daar was de wrede dood gekomen. Lang had hij
geslopen rondom de woning, en eindelijk was hij
binnengedrongen, en geen liefde of medicijn hadden
hem kunnen wegduwen. En toch, al vervulde droef
heid aller ziel, toch was er in die bittere smart iets,
dat verlichting gaf; het besef, dat de lieve dode thans
leefde omhoog! Ach, er was zo lang gehoopt! Want
langzaam, o zo langzaam was het gegaan. Met een
kuch begon het en het eindigde in de doodsnik.
Neen, zonnestraal, dring niet zo dartel door de kier
van de gesloten blinden. Danst niet, kleine stofjes,
in de glinstering van dat licht. Bloemen in 't ven
ster, ontplooit geen nieuwe knoppen.
Maar komt, sombere misten; komt, donkere regen
luchten, kom, stormwind, en huil een weeklacht om
de hoeken van 't sterfhuis; kom, nacht, zwart en
donker en sprei uw schaduwvlerken uit, wijd uit!
Drie dagen daarna verliet een kleine stoet de
woning. De dode werd weggedragen.
In het klaaghuis waren woorden gesproken van
deernis, van rouw, maar Gods dienaar had uit
Gods woord óók gesproken van troost, want zalig
zijn de doden, die in de Heere sterven, van nu aan!
En toen de kist daalde in de groeve, staarde wel
het oog, vol tranen, omlaag; maar bij het weerke
ren, hief toch vaders blik zich ook weer omhoog:
waarom de levende gezocht bij de doden?
HOOFDSTUK 3
Afstand
wintig minuten van Harmsma's woning ligt
het vissersdorp, 't Zijn meest kleine, arme
lijke huisjes, voor 't grootste deel rond de
kerk gebouwd, alsof ze in hun nietigheid zich vei
liger gevoelen in de nabijheid van de oude, hoge
toren.
Afgescheiden van de andere huizen, aan de uiter
ste zij van het dorp verheft zich een sierlijk ge
bouw, een villa, omgeven door een grote, fraai
aangelegde tuin.
'Duinoord', prijkt in vergulde letters op het hek,
dat de tuin naar alle zijden omgeeft,
't Is tien uur in de morgen.
In de tuin trippelt een meisje van een jaar of vijf.
Dartele lokjes dansen met het lieve kopje mee, als
de kleine door de kronkelpaadjes huppelt, om een
bloempje te plukken, dat ze straks weer wegwerpt,
om jacht te maken op een luchtig vlindertje.
Uit een openstaand raam klinken af en toe de vro
lijke tonen van een piano.
Een dame vertoont zich aan het raam en zoekt
blijkbaar de kleine.
„Emmy, waar zit je?"
„Hier moe!" en de kleine springster staat opeens
stil en richt de ogen naar haar moeder.
„Kom Em, je mag uit!"
De deur wordt geopend en Em vliegt in de armen
van moeder, die haar al opwacht.
Hoe weelderig is daar binnen alles ingericht. Zie
die vestibule, die grote, rijk gemeubileerde ka
mers.
En geen wonder. Die hier woont, is de voorname
reder Barends, de man, die aan bijna de helft van
de bevolking van het dorp werk verschaft. Hoeveel
kielen heeft hij niet op zee of op de ree, die hem
schatten opleveren en zijn vermogen van jaar tot
jaar doen groeien. Als hij de dorpsstraat doorstapt,
licht elke visser eerbiedig de pet.
(wordt vervolgd)
