EIUVriDEII-tllElJWS
Rakkee verandert
Familie Snitjer verhuist,
maar niet eclit van harte...
Tentoonstelling
projectwerk
c.b.s. "t Kompas'
Ingezonden
Damvereniging ENEO'52
Zangmiddag voor en
met verstandelijk
gehandicapten
Aktiviteitenmiddag
manege Ouddorp
Verzilvering vakantiezegels
Uitslagen Sasruiters
Oud-Dirkslander
Gerard Robijn promoveert
Demonstratie Vlieto
Ledenvergadering
c.b.s. 'De Hoeiisteen'
2e Blad
DINSDAG 5 MAART 1996
No. 6483
Wie ondanks de strenge winter
toch regelmatig op de fiets tochtjes
door de Flakkeese polders maakt,
komt tot de conclusie dat er zo het
één en ander landschappelyk aan
het veranderen is.
De ruilverkaveling heeft hier een belang
rijk aandeel in gehad. Er zijn flinke stuk
ken land omgetoverd in bospercelen en
de komende zomer zullen we daar al aar
dig van kunnen genieten. Om te begin
nen krijgt de wind op bepaalde plaatsen
wat minder vrij spel.
Daarnaast zijn wij fietsers verblijd met
twee mooie nieuwe fietspaden. Het eer
ste loopt langs de Vliegers bij Middel-
hamis en leidt nu van de Rottenburgse-
weg tot dicht bij de provinciale route van
Middelhamis naar Nieuwe Tonge. Het
tweede voert door de Klinkerlandpolder,
waar het aangelegd is in een stukje bos
en de fietser verder langs een mooie
vaart naar Nieuwe Tonge voert. Wellicht
zijn er elders nog enkele nieuwe fietspa
den aangelegd, die ik dan nog moet ont
dekken in het voorjaar, maar het weegt
helaas niet op tegen de misère, die de
ruilverkaveling ons in ander opzicht
bezorgd heeft. Daarom was het ingezon
den artikel van de heer Hoogenboom in
de krant van afgelopen vrijdag me uit het
hart gegrepen. Eén element laat hij ech
ter onbesproken en dat is het verhoogd
gevaar, dat het onttrekken van vele ter
tiaire wegen nu al veroorzaakt. Fietsers
zowel als gemotoriseerd verkeer moeten
het nu samen uitzoeken op de secundaire
wegen en daar gaat het niet altijd even
goed waar het de verkeersveiligheid voor
eerstgenoemde groep betreft.
De autobestuurders rijden op deze smalle
en vaak bochtige wegen in veel gevallen
net zo hard als op de provinciale wegen
en dat is in hoge mate onverantwoord.
Wanneer de fietser de wind 'op kop'
heeft, hoort hij het achteropkomende
verkeer maar uiterst beperkt aankomen
en dan jaagt de auto of vrachtwagen
hem/haar menigmaal de stuipen op het
lijf als die voorbij jakkert en dat vaak
slechts op enkele decimeters van de
totaal verraste fietser. Dat moet naar
mijn gevoel vandaag of morgen ergens
in de polder tot ongelukken leiden.
Hier ligt een taak voor overheid en poli
tie, maar gezien de personele bezetting
bij laatstgenoemde instantie zal daar,
vrees ik, niet veel van terecht komen.
Vandaar dat het ook mij dringend
gewenst voorkomt, dat tenminste voor de
fietsers de tertiaire wegen opengesteld
blijven.
H. J. Oosterloo
Pr. Bernhardlaan 4
3241 VD Middelharnis
Vriendschappelijk tegen Dirksland op
maandag 26 februari
H. Visbeen - J. Wolfert2-0
C. Visbeen - M. van 't Geloof1-1
B. van Engen - H. Keuvelaar2-0
B. Visbeen - K. de Jong1-1
J. Looy - K. de Munck2-0
A. J. Doom - A. Los2-0
T. Goedegebuur-H. Koppelman2-0
P. Kom - A. van Rossum1-1
G. J. v.d. Wal - J. Vijfhuizen2-0
M. Wiegel - J. Knöps2-0
J. Non - W. Knöps..2-0
Einduitslag 19-3 in het voordeel van
ENEO'52.
Afdeling 2 kompetitie
H. van Heukelen - B. Grootenboer0-2
De afdeling Flakkee/Schouwen/Tholen
van 'Helpende Handen', gehandicapten
zorg van de Gereformeerde Gemeenten,
nodigt alle verstandelijk en/of lichame
lijk gehandicapten uit voor een zangmid
dag te houden op D.V. zaterdag 9 maart
a.s. 's middags half drie in de 'Reho-
bothkerk' aan de Hoogaarsstraat 2 te
Tholen.
Het Thools Mannenkoor 'Rehoboth'
o.l.v. R. J. Rijkse en organist A. Bout zal
dan een aantal liederen ten gehore bren
gen, terwijl ook met de gehandicapten
zal worden gezongen. Ook is er samen
zang. Na afloop is er voor iedereen kof
fie, thee of frisdrank. Het mannenkoor
hoopt dan nog een open repetitie te hou
den. Voor de doelgroep van deze bijeen
komst is ook nog een kleine attentie.
Gehandicapten van buiten de Gerefor
meerde Gemeenten en van buiten de
afdeling nodigen wij eveneens uit om
met hun ouder(s) en/of verzorg(st)er(s)
naar Tholen te komen,
ledere belangstellende, jong of oud, is
uiteraard van harte welkom. Komt U
ook?
Manege Ouddorp organiseert op vrijdag
middag 8 maart om half twee een aktivi
teitenmiddag.
We beginnen met een drankje, daarna
een huifkartocht met Ellen de Vries van
ongeveer drie kwartier in de omgeving.
Daarna een bingowedstrijd met aantrek
kelijke ruitersportartikelen.
De kosten voor deze middag bedragen
15,-.
MELISSANT - Vrijdag aanstaande is er
gelegenheid tot het verzilveren van RBS
en Schilderzegels van 18.00 tot 18.30
uur bij J. du Pree, Bemhardstraat 31 te
Melissant.
Op 2 maart jongsüeden namen drie com
binaties van de landelijke rijvereniging
'de Sasruiters' uit Dirksland deel aan een
indoordressuurwedstrijd te Serooskerke.
De Rijvereniging de Gouwe Rijers orga
niseerde deze wedstrijd, waar men in de
gelegenheid was om twee proeven te rij
den.
De uitslagen luiden als volgt
B paarden
Bauke van Vooren met Edelweis
eerste proef: 154 punten
tweede proef: 143 punten
M paarden
Liesbeth de Jong met Isha
eerste proef: 164 punten, 2e prijs
tweede proef: 148 punten, 3e prijs
Linda Kok met Gratia
eerste proef: 160 punten, 4e prijs
tweede proef: 140pnten
Tussen de twee proeven was veel ver
schil in puntentotaal!
Maar Linda Kok met Gratia reed toch
heel verdienstelijk haar eerste winstpunt
in de M-klasse, terwijl Liesbeth de Jong
met haar Isha ook weer een winstpunt
toevoegde aan haar totaal.
Bauke van Vooren reed een nette eerste
proef, die helaas door de jury niet vol
doende gewaardeerd werd. Maar de
Sasruiters gaan weer vol goede moed
door naar een volgend concours.
Het Dirkslandse raadslid de heer G. W.
Robijn doorgrondt waarschijnlijk al lang
niet meer waarmee z'n 27-jarige zoon
Gerard zich bezig houdt, al zullen vader
en moeder Robijn gisteren zeker aanwe
zig zijn geweest in het Universiteits
gebouw te Utrecht waar hun zoon, al
drs., tot doctor promoveerde. Eén van
zijn promotors was prof. dr. J. P. (Hans)
Kamerling, afkomstig uit Middelharnis.
De verdediging van z'n proefschrift,
door drs. Robijn, stond voor gistermid
dag op het program. De titel daarvan:
'Structured studies exopolysaccharides
produces by lactic accid bacteria', onbe
grijpelijk voor leken, maar de toelichting
zegt er het volgende over
„Melkzuurbacteriën bieden wellicht een
goed alternatief voor kunstmatige ver
dikkingsmidelen. Ze maken exopoly-
sachariden, koolhydraten die bijvoor
beeld kwark verdikken. Drs. Gerard
Robijn ontrafelde de structuur van enke
le exopolysachariden en zette daarmee
een belangrijke stap naar een nieuwe
generatie natuurlijke verdikkingsmidde-
len."
De laatste weken van februari is er door
alle groepen gewerkt aan verschillende
projekten. Het resultaat werd getoond op
donderdagavond 29 februari. Er werd dit
jaar een keuze gemaakt om niet met de
hele school aan hetzelfde onderwerp te
werken.
Zo kozen de groepen 1 en 2 voor de
jaargetijden, hi de vier hoeken van het
lokaal werden de vier seizoenen mooi en
duidelijk uitgebeeld, door onder andere
lentebloemen, lammetjes, zomerplezier
en zonnebloemen, herfsttaferelen en pret
op de ijsbaan. Alles met toepasselijke
attributen. Op de avond van de tentoon
stelling verbeeldden de kleuters met lied
jes en gedichtjes en bijbehorende kleding
de vier seizoenen, wat een kleurig fanta
sievol schouwspel bood voor de ouders.
De groepen 3 en 4 vonden inspiratie in
de dierenwereld van Zuid-Afrika. Aan
de hand van boeken en natuurfilms wer
den de lessen in werkbladen verwerkt en
het belang van het behoud en goede
omgang met de natuur benadrukt. Een
dankbaar onderwerp voor de handvaar-
digheidslessen, waarin dieren werden
gemaakt van hout, klei, papier en stof,
die werden tentoongesteld aan de rand
van een waterpartij of op de savanne!
De groepen 5 en 6 kozen als onderwerp
de Waddenzee en de Waddeneilanden
in het algemeen. Er werd contact gelegd
met de zeehondencrèche in Pieterburen.
Mevrouw Lenie 't Hart wenste hen per
soonlijk veel sukses toe. Er was aandacht
voor de natuur-milieuvervuiling en het
toerisme. Een boek werd gemaakt met
allerlei werkbladen en iedere leerling
maakte een strand-tafereel. Gezamenlijk
werden in grote maquettes de eilanden
uitgebeeld in zand met zeehonden, vuur
toren, campings en boten.
Groepen 7 en 8 hielden zich vooral in
houdelijk bezig met de krant. Twee
weken lang werden in de klas zes kran
ten gelezen en vergeleken aan de hand
van allerlei opdrachten. Er werd een
bezoek gebracht aan een drukkerij. Ook
moesten de kinderen - waar mogelijk -
met behulp van computers een krant
maken naar aanleiding van de verkregen
inzichten. Doel: stimulering en motive
ring om kranten te lezen. Op de avond
van de tentoonstelling lagen alle dagbla
den van Nederland ter inzage!
Veel ouders en belangstellenden bezoch
ten de kijkavond, waarop de kinderen
zelf tekst en uitleg mochten geven.
Natuurlijk zijn niet alle Friezen van die knoestige,
stijfkoppige kerels waarvoor ze hier, in 't zuiden
versleten worden. Neem maar de heer Snitjer uit
Middelharnis, een rijzige Noorderling, dat wel,
maar een met een uitermate blanke pit die hij ten
voordele van vele honderden Flakkeese ambachts-
schooUeerlingen heeft aangewend, want hij wist
en waarschuwde hen steeds: „Jongens, er komt
een moment...!"
Het is nu, ettelijke jaren nadien, op zichzélf dat hij die
wijsheid toepast. De heer en mevrouw Snitjer, hij nadert
de 70, zijn bij elkaar te rade gegaan en ze hebben 't elkaar
niet willen verhelen: „Er komt een moment". Nergens in
de omtrek ook maar één familielid, de beide dochters
gehuwd en wonend in 't midden van 't land en dan te
weten dat het moment van de oude dag er aan komt.
„We gaan", hebben ze elkaar gezegd, veel minder makke
lijk dan 't hier geschreven staat, maar half deze maand
vertrekken ze van Flakkee, waar ze 42 jaar met het groot
ste genoegen hebben gewoond. Baam wordt hun nieuwe
woonplaats. Ze kochten er een mooi appartement en ze
hebben er de geruststellende zekerheid de dochters vlakbij
te weten. Natuurlijk dat het bloed kroop waar het niet gaan
kon.
Ongedacht
Een jaar na de ramp van februari 1953 zijn ze naar Flakkee
gekomen. Een zwaar geschonden gebied, maar de heer
Snitjer werd onderwijzer op de lagere school in Oude
Tonge, om na drie jaar over te stappen naar de Technische
School in Middelhamis, waar ze hem dringend nodig had
den. Het was, vanuit z'n toenmalige woonplaats Haarlem
een wereldreis geweest naar Flakkee, maar het heeft de
heer Snitjer noch z'n vrouw ooit één moment gespeten de
verre stap te hebben genomen. Leraar Snitjer, wiskunde,
aardrijkskunde en Nederlands, stond voor zijn werk en
stond voor Flakkee, het eiland dat hij heeft liefgekregen.
De Tech telde in 1957 zo'n 250 leeriingen en heeft in de
jaren daarna een enorme ontwikkeling doorgemaakt, ruim
700 leeriingen zijn wel 'es voorgekomen. De heer Snitjer
stopte in 1989, niet echt van harte omdat het werk en de
omgang met de jeugd hem lief was. Dat laatste moet
wederzijds zijn geweest, want op een gehouden reünie
hebben ze hem zó aangeklampt dat hij er vijf uur over
deed de ontmoetingsruimte door te komen.
De leeriingen wisten het nog dat de heer Snitjer het steeds
gezegd had, vooral wanneer er soms met de pet naar werd
gegooid. „Jongens", zei hij dan, „er komt een moment"; en
hij wilde graag dat ze dat ter harte namen. Goede momen
ten, goede jaren heeft hij op de Tech gekend, ook soms
verdrietelijkheden die hem weer voor ogen komen want
soms had een ongeluk, of zelfs de dood toegeslagen.
De school -, maar ook de gemeenschap heeft op de volle
inzet van de heer Snitjer mogen rekenen. Hij was secreta
ris/penningmeester van de fötoclub, secretaris van de hen
gelaarsvereniging 'Krammer', zelfs 33 jaar lid van de
Lions afdeling Goeree-Overflakkee, bestuurslid van de
Z.V.U., vele jaren lang gaf hij les op de avondschool aan
jongens voor wie hij de meest grote bewondering had, na
het gedane werk 's avonds weer aan de studie te gaan.
Voorts werd hij voorzitter van de stichting bewindvoering
en beheer bewonersgelden op 'Hemesseroord' en penning
meester van het Serviceburo Middelhamis. De heer Snitjer
had er derhalve een neus voor om bestuurlijke functies aan
te trekken. In Baam wacht alweer een nieuwe, als voorzit
ter van de bewonersvereniging, 't Is allemaal graag gedaan
en de familie Snitjer verlaat straks het eiland niet zonder
pijn want ze hebben het er goed gehad, behalve november
1961 toen mevrouw Snitjer door een landbouwtrekker
werd overreden met zeer ernstige gevolgen. Het is ook
daaraan dat ze terug zullen denken want ook dat gebeurde
op Flakkee.
Hun nieuwe adres in Baam, vanaf half maart, wordt: Prins
Hendriklaan 140, 3743 KD Baam, tel. (035) 541 88 63.
Naaimachinehandel Vlieto presenteert
tijdens de Flakkeese Voorjaarsbeurs het
nieuwe Lewenstein stoom/strijk-pro-
gramma.
NIEUW: een voordelige afzuigtafel met
krachtige afzuiging voor ideaal strijkre
sultaat, zeer ruim strijkoppervlak 40x120
cm. Solide uitvoering met stoomunitdra-
ger en extra rek voor het wegleggen van
het strijkwerk.
Vlieto maakt voor de beurs speciale set-
prijzen. Het voordeligste set bestaat uit
strijkunit plus een extra brede strijktafel
samen voor 599,-.
Set 2 is de strijkunit 3000R (met regelba
re stoomdmk) met de nieuwe strijktafel
samen voor 899,-.
Set 3 is de professionele stoomunit met
de extra zware strijdtafel, verwarmd
bovenblad en een krachtige stoomafzui-
ging voor/1499,-.
Verder is er ook een demonstratrice van
Husqvarna die u alles op de naai- en
lockmachines kan laten zien, vooral de
Orgidea zal in de belangstelling staan.
Ook voor de naai- en lockmachines gel
den speciale beursprijzen.
Maar op onze service (3 jaar garantie op
alles) en onze gratis instruktielessen
geven wij geen korting.
OOLTGENSPLAAT - Op maandag 11
maart 1996 is de jaarlijkse ledenvergade
ring van c.b.s. 'De Hoeksteen'. De avond
begint om 19.30 uur en de spreker is de
heer Oudshoorn, voorlichter van het
Joodse 'Cheider' te Amsterdam.
Dit in het kader van de projectweek
'Jemzalem 3000' die op school gehou
den wordt van D.V. 25 maart tot 4 april.
Een ieder wordt van harte uitgenodigd
om déze avond bij te wonen.
-14-
Een man aan haar zijde, en als Heringa
die man ziet, blijft hij staan en slikt. Hij
heeft zich een klein, miezerig kereltje
voorgesteld, in een burgerpak, een hoed
op de vlassige haartjes, maar dit, dit is
nog erger dan in zijn somberste voor
spellingen tegenover zijn vrouw.
Je moet al helemaal niets meer kunnen
krijgen en toch verschrikkelijke zin hebben om te
trouwen als je deze gorilla in vermomming aan
trekkelijk kunt vinden! Een grof gelaat met een
vlassige, vieze snor en iets wat op een baardje
lijkt. Een uiterst precies burgerpakje met vlinderd-
asje, glanzend ge-poetste schoenen en een paraplu
over de arm. Hij leidt Treeske galant over het per
ron en het zou heel aandoenlijk lijken, als het niet
zo onbenullig werd gedaan.
Heringa's begroeting is dan ook verre van vriende
lijk. Koel begroet hij zijn dochter en haar vrijer.
De man krijgt een handdrak waar hij bijna onder
bezwijkt, zodat Heringa zijn minachting niet voor
zich kan houden. Het heertje, dat Treeskes ver
loofde moet heten, neemt voorzichtig plaats in het
wagentje, na de zitplaats met zijn zakdoek te heb
ben schoongemaakt, hetgeen Treeske bevalt, maar
haar vader niet. Die bijt zich heftig op de lippen.
De weg temg zwijgt Heringa. Er hangt een drei
gende stilte als voor een verschrikkelijke storm.
Die vlerk, denkt hij. Die vlerk met sien fiene me-
nieren. Hie heeft het fatsoen nog neet zich netties
veur te stellen. Hie had allene maar tied veur sien
handjes um ze weer schoon te kriegen. Het jong-
mens heeft geen erg in de woede van zijn schoon
vader. Hij zit naast Treeske met zijn hand in de
hare. Heringa rijdt in zijn overhemd, de student
draagt een jas.
Treeske babbelt onophoudelijk. Over Groningen,
de stad, de Martinitoren, de winkels. Maar ze ziet
niet naar haar moeder, niet naar Bram, niet naar de
zaken thuis.
Heringa merkt hoe het studentje opveert als hij het
dorp ziet. De minachting ligt duidelijk op zijn
gezicht te lezen als hij naar de kinderen kijkt, die
spelen in het stoffige zand onder de bomen van de
Brink.
„Wat een krotten", mompelt hij in zijn baardje of
wat daarvoor doorgaat.
„En wat een verschrikkelijke kinderen".
„Waarom?" intemmpeert de boer driftig. „Waar-
um bent die kinderen verschrikkelijk?"
„Zo vies met die snotneuzen en die vuile kleren".
„Die kinderen zuken hun olders neet uut", zegt
Heringa driftig. „Veur hetzelfde geld was ie hier
geboren, meneertien en dan was ie misschien dag
loner geweest bie mie op de boerderie".
„Vader", berispt Treeske boos.
Heringa knijpt de lippen op elkaar. Hij steekt zijn
hand op tegen vrouw Meulman, die over de weg
wandelt en ze groet temg. Dan rijden ze het dorp
weer uit en gaan de heide op.
„Mooie omgeving", prevelt de student.
„Wat, mooie omgeving", zegt de boer woedend.
„Rottige omgeving. Wie krabben hier de grond
weg met onze haanden umdat het met de schop
neet geet. Wie steken hier de turf umdat wie gien
geld hebben veur dure kolen. De heide is een
grote, verpestende plage".
„Ja, maar een stedeling geniet van de omgeving",
mompelt het heertje.
„Wat genieten! Laten ze bie mie kommen, kunnen
ze een schop kriegen en dan magt ze genieten".
Het zwijgen valt weer in. Men spreekt niet meer
tot men bij de boerderij is aangekomen. De student
springt wat onbeholpen van het wagentje, helpt
Treeske eraf en kijkt keurend rond. Hmm, valt niet
tegen. Een grote boerderij, maar.
„Kan 't oen goedkeuring vortdragen?" wil Heringa
weten.
„Vader, hou je mpnd", schreeuwt Treeske ineens.
„Je hebt nog niks anders gedaan dan vitten op Fer
dinand".
Heringa wendt zich langzaam naar zijn dochter.
„Wat zeg ie. Trees? Moet ik hie stilholden veur
oe? Wol ie dat nog eens herhalen?"
De dreigende toon is een waarschuwing voor
Treeske. Als vader zo begint, moet je oppassen.
En nuffig draait ze zich om en loopt naar binnen.
Vrouwe Aaltje heeft de scène al gehoord en zit
versteend bij de tafel als ze de student heeft opge
nomen. Waar zit Treeske dur verstaand?
„Dag moeder", begroet Treeske haar, en wat ge
dwongen knikt Aaltje temg.
Ze staat op. De verloofde van Treeske komt bin
nen. „Moeder, dit is Ferdinand van Deumingen",
stelt het meisje voor. „Hij studeert in Groningen,
medicijnen, tweede jaars".
„O", zegt Aaltje. Van studenten en hun faculteiten
heeft ze geen verstand.
Heringa beent de keuken in. Hij schuift een stoel
bij en drinkt zwijgend zijn koffie.
„Alles nog hetzelfde in het dorp?" vraagt Treeske
zonder belangsielling. Heringa kijkt haar doordrin
gend aan. „Ja", zegt hij kort.
„Och, in zo'n dorp gebeurt toch nooit wat!" hin
nikt Ferdinand. Hij voelt de blikken van Treeskes
ouders op zich gevestigd en langzaam dringt het
tot hem door dat hij een verkeerde opmerking
heeft gemaakt.
Treeske praat er overheen. „Ja vader, nou wij hier
zo zitten, kunnen we het beste meteen maar orde
op zaken stellen. Wij willen trouwen, dat begrijp
je zeker wel. Ferdinand studeert nog, dus we heb
ben geld nodig. Ferdinand heeft een toelage van
zijn ouders, maar die is niet voldoende voor ons
tweeën. Als u ons dus wat geeft, is alles voor el
kaar".
„Juist", valt Ferdinand bij. „Ik had gedacht van
tweeduizend per jaar".
„Zo", zegt Heringa. „Had ie nog meer bedacht?"
„Als u de meubels ook zou willen betalen, is dat
natuurlijk een zorg minder", begint Ferdinand al,
maar hij krijgt een waarschuwende schop tegen
zijn enkel.
Het blozende gelaat van de boer staat op onweer.
Zelfs het vriendelijke, gerimpelde gelaat van vrou
we Aaltje vertoont een afkeurende trek.
„Nou moeten jullie eens goed luisteren", zegt
Heringa. „Mien antwoord is nee. Ie kriegt gien
meubels en gien toelage. Ik heb oe neet allene,
Trees. Bram is er ook nog. Die zwoegt hier van 's
morgens vrog tot 's avends late veur vier gulden
daags. Ie hebt nog nooit een haand uutgestoken en
dan zal ik oe zomaar tweeduzend gulden per jaar
geven en hoelang wel neet? Hie is pas tweede
jaars. Hoe lang heb ie al gestudeerd in Greunin-
gen?"
„Ik ben zevenentwintig", zegt Ferdinand waardig.
„Dan had ie bijna afgestudeerd kennen wezen",
blaft Heringa ineens. „Ie hebt zekes oen tied ver-
boemeld. De kan wel betalen veur jullie tot ie vief-
tig bent, nee meneertien. Heringa is goed, aar nog
lange neet gek. Wat dacht ie, ikke en Bram ons
hier kapotwarken veur oen mooie feessies?"
„Vader", vliegt Treeske op. „Je bent altijd even
zuinig geweest".
„En ie het nog nooit een haand vol wark verzet",
komt Aaltje boos. „Ie moet oen verstaand gebm-
ken. Trees. As ie wilt trouwen, best, maar dan zal
oen man zelf de kost moeten verdienen".
Treeske zakt temg op haar stoel. Dat heeft ze zelf
ook eigenlijk wel gedacht, maar Ferdinand praatte
altijd zo anders. (wordt vervolgd)
