EIÜVIIDEII-lilEUWS
Dirksland gaat zich presenteren als
woongemeente met rust, groen en ruimte
De werkende mens centraal
op de Dag van het Winkelwerk
Schotejil 4e op de Lansingh-bokaal
Fietsbel-dieven
Ouddorp derde op
WK snertkoken
m
Indrukwekkende zangavond
Woord Daad
2e Blad
DINSDAG 27 FEBRUARI 1996
No. 6481
De ene buurgemeente, Middelharnis, moge zich dan wel 'in iiet liart van
de Delta' weten, de andere buurgemeente, Goedereede, moge zich beroe
men op de beschkbaarheid van zon, zand en zee, maar de gemeente
Dirksland gaat zich profileren als de woongemeente die 'rust, groen en
ruimte' te bieden heeft en da's ook niet niks natuurlijk...!
Donderdagavond stelde de gemeenteraad
het ontwikkelingsmodel 'Wonen' vast.
College en raad waren het er over eens
de woonkwaliteit en aantrekkelijkheid
van het leven in Dirksland te verhogen.
Het daartoe opgestelde ontwikkelings
model, door Ingenieursbureau Oranje
woud, had evenwel niet veel publieke
belangstelling gekregen en dat was de
bestuurderen tegengevallen, „'t Is toch
een,wezenlijke zaak die richting geeft
aan de toekomst van de gemeente", over
woog ook de raadsvoorzitter, burge
meester Boonstra. De respons op de
gehouden inspraakavond was 'aan de
lage kant' geweest, er waren zo'n veertig
belangstellenden.
De aandacht waaraan het de burgerij
kennelijk had ontbroken was in de raad
in ruime mate wél aanwezig. De bespre
king heeft enkele uren geduurd, maar die
waren goed besteed, want het gaat om de
toekomst van de gemeente Dirksland die
voornemens is daartoe slechts de eigen
natuurlijke charmes aan te wenden.
Met wat toevoeging, zoals in Dirksland
het ontwikkelingsplan 'Akkerleeven',
een combinatie van een woongebied, 'de
Gooye', aansluitend aan 'Dirksland-
Zuid' en een recreatieproject, met het
laatste waarvan de SGP-fractieleden
minder gelukkig zijn. Zij verklaarden
zich dan ook tegen dit onderdeel, uit
vrees dat een recreatieproject zo dicht
aan de rand van het dorp storend zal zijn.
„Daér een groot recreatiegebied stichten
kan nooit de rust geven die wij pretende
ren te bieden". Vond de heer P.
Dijkgraaf. Daarin betrok hij zeker ook de
zondagsrust die nu nog heerst, maar dan
aangetast zal worden doordat bijvoor
beeld het zwembad zondags geopend zal
zijn. Op dat punt geen instemming van
de SGP-fractie.
De heer Leeflang (RPF) verklaarde ver
trouwen te hebben in de toezegging van
de ondernemer dat met de zondagsbele
ving rekening zal worden gehouden.
Trouwens, zo werd gedacht, de bewoners
van een recreatiepark zullen zelf ook op
rust gesteld zijn.
In elk van de dorpen worden potentiële
woningbouwlokaties gesuggereerd, mits
economisch haalbaar. In Dirksland wordt
gestuit op de Spuikolk. Die met wonin
gen te bebouwen zou prachtig zijn, zo
wordt toegelicht, het zou de ruimtelijke
kwaliteit en de woonkwaliteit van
Dirksland zeer ten goede komen, maar
voorlopig lijkt dat een financiële onmo
gelijkheid. Niettemin wordt de optie in
gedachten gehouden.
De raad parodieerde eigenlijk maar wat
op dit onderdeel, al bedoelde de heer
Driesprong het best serieus toen hij de
Spuikolk een 'ontzettend slecht beeld'
toekende. De raad zou het niet maar
steeds voor zich uit moeten blijven
schuiven, leek het de heer Driesprong.
De heer Dijkgraaf dacht er in mee: „Als
we een klein beetje de financiële moge
lijkheid hebben moeten we er iets aan
doen", vond hij ook, maar dat gaf nogal
reactie. „Economisch is dat een onhaal
bare zaak", verzekerde de heer Leeflang
en de heer Robijn vroeg wat schamper
wat de SGP bedoelt met 'een klein beetje
financiële mogelijkheid'. „Met 20.000
gulden bereik je natuurlijk niks" begreep
de heer Robijn en de heer Dijkgraaf gaf
het hem graag toe: de financiële midde
len om ooit de Spuikolk tot woongebied
te maken zullen van de provincie moeten
komen, met daarnaast een financiële
inbreng (10%?) van de gemeente.
Wethouder Eshuis vond ook dat het voor
de huidige generatie bestuurders een uit
daging zou moeten zijn er ééns uit te
komen. Dat zal niet gaan via 'het meer
van Dirksland', wat door de heer Dijk
graaf werd genoemd toen het erover ging
dat de grond in de Spuikolk best 'es flink
verontreinigd zou kunnen zijn. „Je zou
aan de andere kant van de wereld uitko
men om alle vervuiling weg te halen",
vreesde de heer Leeflang. Ontpoldering
zoals in Zeeland te gebeuren staat, leelc
hem zo'n gek idee nog niet; uitdiepen en
water erin, een paar bootjes erin; maar je
kocht natuurlijk niks voor zo'n fantasie.
Overwegend dacht de raad heel positief
over het voorgelegde ontwikkelingsmo
del 'Wonen'.
De heer Van Prooijen reageerde met
waardering, ook met betrekking tot het
toekomstig recreatiepark 'Akkerleeven'.
„We zitten op de goeie weg om het
wonen in Dirksland aantrekkelijker te
maken", vond de heer Van Prooijen.
Zo dacht ook de heer Robijn, al vond hij
dat met een contingent van dertig wonin
gen per jaar geen grote sprongen kunnen
worden gemaakt. Bovendien moeten de
te bouwen woningen betaalbaar blijven.
In bepleite doorstroming zag de heer
Robijn niets. Hij wist uit zijn lange erva
ring als woningbouwbestuurder dat dat
niet gebeurt en dat mensen met salaris
sen van zeventig-, tachtig- en negentig
duizend gulden per jaar gewoon 'scheef'
blijven wonen in een goedkope woning.
Overigens vond de heer Robijn het rap
port best wel bruikbaar als maar ook
rekening wordt gehouden met de woon
wensen van de consument.
De opzet is voorts wat met het rapport te
doen, zo riep de heer Sandee op en colle
ge en raad nemen zich dat stellig voor.
Er zal ook regelmatig worden geëvalu
eerd om te zien welke vorderingen zijn
gemaakt. Dirksland zal zich presenteren
met rust, groen en ruimte en het moet
ook leefbaar zijn, zo doelde wethouder
Eshuis op de noodzakelijke aanwezig
heid van voldoende voorzieningen.
Schadepost
Rust in Dirkland heeft niet voor de
nieuwjaarsnacht gegolden; toen heeft de
jeugd het, in alle drie de dorpen, zo bont
gemaakt dat een schadepost van 23.000
gulden ontstond. De raad kreeg het voor
stel die aan de post Onvoorziene te ont
trekken en zo gebeurde het, met nogal
wat tegenzin, zoals uit de commentaren
duidelijk werd.
De heer Sandee vond het een goede zaak
dat de kwalijke gang van zaken in een
openbare vergadering besproken wordt
zodat de burger ermee wordt geconfron
teerd dat hij de schade betaalt en niet de
jongelui al is er het voornemen die vol
gend jaar voor de schade op te laten
draaien.
De heer Leeflang had daar, als oud-poli-
tieman, geen enkele hoop op en het leek
goed hem te geloven: „Als je ze ter
plaatse arresteert escaleert het", verze
kerde hij. Het is een traditie dat in de
nieuwjaarsnacht gestookt wordt, wel
spijt het hem zeer dat er van de ouders
kennelijk weinig waarschuwing uitgaat.
Voorkómen, was dan ook meerderer
boodschap. De heer Robijn had berekend
dat de schade 3,14 per inwoner
bedraagt, landelijk gezien zou de schade
47,2 miljoen hebben bedragen en dat
vond hij verschrikkelijk veel. „Werk
voor de ontspanningswethouder zich tot
het uiterste in te spannen om een volgen
de keer zulke schade te voorkomen",
vond de heer Robijn.
„De burgers van Dirksland verwachten
van de politie dat die optreedt en proces
verbaal opmaakt", bracht de heer Ko
ningswoud in het midden. Voorkómen
was ook zijn motto.
De voorzitter hoopt dat het volgend jaar
anders zal zijn nu het de burger blijkt dat
het hem direkt schade berokkent.
Weliswaar gebeurde er vroeger ook wel
wat, maar dat kan nooit een vergoelij
king zijn. Burgemeester Boonstra hoopt
voortaan ook op een positieve rol van de
ouders te mogen rekenen.
Platform gehandicaptenbeleid
De raad werd voorgesteld een eenmalige
startsubsidie van 1.340 gulden te vers
trekken aan de Stichting Platform Ge
handicaptenbeleid Goeree-Overflakkee.
„Een club waarbij negen instellingen
zich aansluiten terwijl géén van hen iets
bijdraagt", verbaasde zich de heer P.
Dijkgraaf. Wethouder Van Houwelingen
dacht daar anders over, vond zelfs de
benaming 'club', als door de heer Dijk
graaf gebezigd, wat denigrerend. De
Stichting kan voor de gemeente als
klankbord en gesprekspartner fungeren
om de behoeften in het veld te peilen. Er
gaan, aldus de wethouder, tonnen om in
het gehandicaptenbeleid en dan is het
goed te spreken met mensen die de mate
rie kennen. De heer Van Houwelingen
vond het dan ook waard de stichting met
een startsubsidie te steunen. Want gehan
dicapten zijn meestal niet de mensen met
hoge salarissen, velen zijn op een uitke
ring of een verzekering aangewezen; een
bijdrage van de gemeente aan de start
van de stichting is daarom goed besteed,
verzekerde de heer Van Houwelingen.
Aanvaardbaar
Een voor de raad aanvaardbare overeen
komst werd gesloten met Mooyaart's
aannemingsbedrijf te Oude Tonge. Die
verkoopt de gemeente één gulden een
strook grond het in het bestemmingsplan
'Kleine Boezem', zodat daar een uitrit
naar de Staakweg kan worden gemaakt
die voor de aanvoer van bouwmaterialen
zal kunnen worden gebruikt. Het bouw-
verkeer hoeft dan niet door het dorp.
De fa. Mooyaart heeft daartegenover wel
geclaimd 40% van de woningen in de
'Kleine Boezem' te mogen bouwen; de
raad heeft daarin bewilligd.
De voorzitter acht dat geen 'gigantisch
cadeau' aan de fa. Mooyaart te zijn,
eigenlijk maar een meerwaarde van 15%
omdat hij, als een van de vier of vijf aan
nemers waarschijnlijk tóch een portie
zou hebben gebouwd. De heer Robijn
was als enige tegen de transactie, hij
voelt het als een soort chantage wat er te
gebeuren staat.
GRONINGEN-BEDUM - Zater
dag 17 februari organiseerde de
stichting 'Oud Hollandse gerech
ten' voor de tweede maal het WK
snertkoken. Ook dit jaar hadden
ze over de deelneming niet te kla
gen. Ze kwamen uit alle windstre
ken, dus ook uit Ouddorp.
In alle vroegte vertrokken slager Wage-
naar en hotel Akershoek om in het hoge
noorden hun pan snert te koken. Op de
school voor commercieel onderwijs werd
onder toezicht van de zes juryleden de (5
liter) soep bereid. Hiervan werd 2,5 liter
beoordeeld op smaak, geur, kleur, ingre
diënten, hygiëne, tijd en bereiding. De
andere helft werd gebruikt voor de pre
sentatie. Dit samen met de originaliteit
van het ingeleverde recept leverde pun
ten op. Tijdens een originele Gronin-ger
avond te Bedum werden de namen van
de tien finalisten bekend gemaakt (vijf
uit de categorie Hobby en vijf uit de pro
fessionele keuken). Aan het eind van de
avond vonde uiteindelijke prijsuitreiking
plaats en na de Groningse snert van huis
vrouw Wieldraaier-Dekker, de Noorse
snert van chefkok Doorkamp was de
Ouddorpse snert van chefkok Piet van
der Groef goed voor een derde plaats.
Ook de touwtrekclub van Hotel Akers-
hoek viel deze dag in de prijzen en
behaalde de eerste prijs in sporthal
Dorpstienden op een door henzelf geor
ganiseerd toernooi. Ook won de touw
trekclub van Akershoek een week daar
voor een derde plaats op het NK te
Zutphen.
Zoals u leest heeft Akershoek de laatste
weken zowel nationaal als internationaal
flink gescoord en z'n prijzenkast aardig
weten uit te breiden.
Op vrijdagavond omstreeks 23.50 uur
werden enkele jongeren gecontroleerd
welke zich ophielden in de omgeving
van de stationsfietsenstalling bij de NS. te
Goes. Deze jongeren bleken in het bezit
van 67 fietsbellen. Een van hen is aange
houden en overgebracht naar het politie
bureau. Daar werd duidelijk dat het over
grote deel van de bellen in de direkte
omgeving van het station werd verza
meld. Een aantal daders werd hiervoor
gehoord. Proces-verbaal wordt opge
maakt.
Diegenen die hun fietsbel missen, kun
nen deze op het bureau te Goes ophalen.
Afgelopen zaterdag vond in de Chr. Ger.
Kerk van Barendrecht een zangavond
plaats, georganiseerd door de stichting
Woord Daad. De kerk, met losse stoe
len uitgebreid tot 1600 plaatsen, zat
bomvol. Medewerking werd verleend
door het Dirkslands Mannenkoor en het
Ridderkerks Mannenkoor, beiden onder
leiding van Dinant Struik, die, in goed
overleg met het Dirkslands Mannenkoor
zijn funktie als dirigent in Dirksland bin
nenkort gaat beëindigen.
Bij elkaar ruim 200 mannen, die in koor
verband, maar ook gezamenlijk optra
den. Verder gaf de mezzo-sopraan Jan-
tine van Voorden haar medewerking.
Een avond waar op muzikaal gebied veel
viel te genieten en waar ook het publiek
zich niet onbetuigd liet, daar de kollekte
voor Woord Daad maar liefst 7.750
gulden opbracht.
De volgende uitvoering van het Dirks
lands Mannenkoor staat gepland voor 18
mei D.V. als het koor in de Maartens
kerk van Zaltbommel op zal treden.
De volgende uitvoering van het Ridder
kerks Mannenkoor is D.V. 27 april in de
Grote Kerk van Dordrecht.
{joede kansen voor jongeren en herintredende vrouwen
Waar grote bedrijven in allerlei
sectoren de laatste jaren vooral
denken aan afslanken, komen in de
detailhandel nog steeds elk jaar
tienduizenden arbeidsplaatsen vrij.
Vooral voor vrouwen die overwe
gen (opnieuw) aan de slag te gaan
en voor jongeren die de schoolban
ken vaarwel zeggen, is het best de
moeite waard zich eens in die rich
ting te oriënteren.
In Nederland werkend inmiddels onge
veer 650.000 mensen in de detailhandel.
Zo'n 60 procent hiervan is vrouw en
ongeveer de helft van het totaal aantal
mensen is jonger dan 27 jaar. De Dag
van het Winkelwerk, die dit jaar op
woensdag 27 madrt wordt gehouden,
geeft belangstellenden alle gelegenheid
om te zien of zelfs mee te maken wat het
werken in een winkel nu precies inhoudt.
De mogelijkheden in de detailhandel zijn
legio. In veel winkels is het mogelijk
zowel fulltime als parttime te werken, en
iemand die niet vastgebakken zit aan het
'negen-tot-vijf'-ritme kan voor vele klei
ne en grote ondernemers een aantrekke
lijke werknemer zijn, die in betrekkelijk
korte tijd een goede positie in het bedrijf
kan bereiken. Regelmatig komt het voor
dat een gemotiveerde jongere op 16-jari
ge leeftijd begint als zaterdaghulp, en op
27-jarige leeftijd reeds bedrijfsleider is.
Herintredende vrouwen die zich door
inzet en enthousiasme onderscheiden,
kunnen zich opwerken tot filiaalhoud
ster. Soms gaat het hierbij om mensen
die vroeger nooit aanwerken in een win
kel dachten.
Instelling
Om in een winkel te werken moet men
uiteraard over bepaalde kwaliteiten
beschikken. Daarbij valt te denken aan
een juiste instelling en aan kennis van
zaken. Boekhouding, klachten- en ruilre-
gelingen, omgaan met lastige klanten,
dat valt te leren voor wie genoeg gemoti
veerd is, evenals kennis over de produk-
ten die worden verkocht. Bij instelling
gaat het echter vooral om klantvriende
lijkheid. Wie op een normale, rustige en
vriendelijke wijze met wildvreemde
mensen kan omgaan, zelfs als die lastig
zijn of moeilijke vragen stellen, heeft
hierbij ontegenzeggelijk een streepje
voor.
Mensen die in een winkel willen werken,
dienen zich bovenal af te vragen hoe ze
zelf in die winkel als klant geholpen zou
den willen worden. Een klant betreedt
een winkel om te kijken of er iets van
zijn gading is. Hij zoekt, en als bij dat
zoeken hulp nodig is, wordt een verko
per of verkoopster geroepen. Die verko
per of verkoopster dient die klant
beleefd, vriendelijk en als het even kan
correct antwoord te geven. Niet meer en
niet minder. Persoonlijke adviezen zijn
vaak welkom, maar kunnen ook als
ongewenst en opdringerig worden be
schouwd. Een goed gevoel voor timing
is essentieel.
Onderzoek
Mensen die een slecht gevoel hebben
over werken in winkels, denken meestal
aan lange werkdagen, veel werken op
zaterdag, zwaar werk, slechte betaling,
onvriendelijke klanten, enzovoort. Maar
degenen die nu al in een winkel staan,
denken daar heel anders over. En zij ken
nen de praktijk. Zij vinden het juist leuk
om elke dag met veel mensen om te
gaan. Zij beschouwen hun werk als
afwisselend, gezellig en nuttig, waarbij
ze regelmatig leuke dingen meemaken.
De zaterdag wordt juist niet gezien als
vervelend maar als leuk: extra veel klan
ten. Natuurlijk, slechte dagen zijn er ook.
Maar in welke baan niet?
Onderzoek heeft uitgewezen dat een
overgrote meerderheid van de winkelme-
dewerkers (meer dan 80%) heel goed te
spreken is over de mate waarin ze hun
ideeën over het werk kwijt kunnen en
over de collegiale sfeer waarin ze hun
werk doen.
Zaterdag 17 februari heeft de
Schotejil deelgenomen aan een
internationale zwemwedstrijd te
Krimpen aan den IJssel. Interna
tionaal, omdat ook drie Belgische
zwemclubs deelnamen. Opnieuw
werden medailles veroverd en een
groot aantal records verbeterd. Zo
wel persoonlijke records als club-
records. In de einduitslag werd een
verdienstelijke vierde plaats be
haald.
Rianne Noordijk werd derde op de 50 m
rug in 0.45.2 (pr). Willem Joppe werd
tweede op de 100 m school in 1.42.0
(clubrecord, Speedo-limiet). Danielle
Hagoort werd 2e op de 100 m wissel in
1.25.6 (pr). Michiel de Gelder werd
derde op de 100 m vrij in 1.11.3 (pr).
Marjet Goedhart werd 3e op de 50 m vrij
in 0.32.1 (pr). Marjon van Kempen werd
2e op de 100 m rug voor meisjes onder
17 jaar in 1.15.6 en derde op de 100 m
rug voor dames in 1.13.3.
De estafetteploeg voor meisjes onder 15
jaar, bestaande uit Elza Vroegindeweij,
Ellen van der Slik, Marjet Goedhart en
Nicolien Rurenga, behaalde een derde
plaats op de 4x50 m wissel in 2.30.4. De
jongens (Leander Noordijk, Michiel de
Gelder, Laurens van der Valk en Gerwin
Grit) behaalden een tweede plaats in
2.24.0.
Een samenvatting van gezwommen per
soonlijke records luidt als volgt:
Rianne Noordijk, 50 m rug 0.45.2
Eveline Hagoort, 50 m rug 0.57.3
Eliza Weeda, 50 m rug 0.58.2
Rianne Noordijk, 100 m school 1.53.6
Eliza Weeda, 100 m school 2.17.5
Leon Wegman, 50 m rug 0.47.5
Niels Joppe, 50 m rug 0.49.3
Willem Joppe, 50 m rug 0.56.8
Willem Joppe, 100 m school 1.42.0
Niels Joppe, 100 m school 1.51.2
Danielle Hagoort, 50 m vrij 0.35.1
Danielle Hagoort, 100 m vrij 1.16.7
Marissa Oosterling, 100 m vrij 1.28.5
Danielle Hagoort, 100 m wissel 1.25.6
Miranda Verduijn, 100 m wissel 1.34.0
Marissa Oosterling, 100 m wissel 1.36.2
Laurens v.d. Valk, 50 m vrij 0.32.0
Michiel de Gelder, 100 m vrij 1.11.3
Leendert Joppe, 100 m vrij 114.1
Michiel de Gelder, 100 m wissel 1.22.8
Laurens v.d. Valk, 100 m wissel 1.23.8
Leendert Joppe, 100 m wissel 1.24.8
Matthijs Weeda, 100 m wissel 1.36.5
Elza Vroegindeweij, 50 m rug 0.37.3
Marjet Goedhart, 50 m vrij 0.32.1
Nicolien Rurenga, 50 m vrij 0.34.1
Liesbeth v.d. Linde, 100 m wissel 1.25.3
Gerwin Grit, 50 m vrij 0.30.5
Gerwin Grit, 100 m wissel 1.21.0
Michelle v.d. Stok, 50 m vrij 0.32.3
Richard Abresch, 100 m rug 1.17.1
Bastiaan Hagoort, 100 nj rug 1.23.4
Addie Vroegindeweij, 50 m vrij 0.29.2
Bart Meijer, 100 m wissel 1.13.5
Arjan Mackloet, 100 m rug 1.18.6
Karin Buth, 100 m wissel 1.26.2
Mariska Lodder, 100 m wissel 1.31.6
-12-
Pieter Meurs zal de eerste tijd beste za
ken doen. Maar Pieter is een beste kerel,
wat nieuwsgierig, maar een nette vent,
die randt geen jonge meisjes aan.
Ook Gerrit gaat naar huis. Hij rijdt met
de Heringa's mee naar zijn huisje, want
ze komen er toch langs. Hij zit diep in
gedachten achter op de bak en voelt de
zwoele langs zijn haren strijken. Het weer is in de
war, denkt hij. Het moest veul kolder wezen en de
knollen hadden al in de grond moeten zitten.
Hij kijkt even op en ziet in het donker de zwarte
silhouet van de molen, boven de lage huizen van
Zandwierde. Doodstil staan die wieken daar.
Doodstil is het op de molen. Geen lamp brandt,
Harmen is weggevlucht.
Gerrit buigt het hoofd. Waarom dee ie dat. Har-
men? Wat schiet ie ermee op um een meidje als
Minke te verkrachten? De luu hier magt oe toch al
neet, maar nou ben ie uutgestoten.
Harmen, Harmen, wat heb ie gedaan? Waarum
pakte ie juust het meidje van Geert van Boksejan?
Waarum neet 'n aander? Eentje van Mina Boen
ders of zo? Dan had ie nooit iets vernomen. Ie gre
pen de verkeerde. Dat meidje van Geert.
„Hé, wat zit ie te prakkezeren?" roept Bram. „Bc
roep al twee keer oen naam!"
Gerrit merkt nou pas dat het wagentje stilstaat en
beschaamd springt hij van de bak. Het is donker en
Gerrit had niet anders verwacht. Het is na midder
nacht.
Hij benijdt de Heringa's niet, die nog over die don
kere heide moeten rijden.
„Nou, ie wordt bedankt veur het brengen", zegt
hij.
Heringa draait zich even om. „Gerrit, prakkezeert
neet teveul. Het heeft gien zin; het is gebeurd".
Gerrit knikt stom en zijn ogen glijden snel naar het
huisje naast het zijne, dan zegt hij een schor „wel-
trussen" en verdwijnt.
Het wagentje rijdt verder.
Net als Gerrit de deur binnen wil gaan - hij heeft
de klompen al van de benen - klinkt het zacht:
„Gerrit".
Gerrit draait zich om. „Wie is daar?"
„Ikke, Minke".
„Maar wicht, ie heurt al lang op bedde".
Het meidje komt naast hem staan. „Gerrit, wat is
er besloten?"
„Niks biezunders, wicht. Veuriopig wachten wie
effen af'.
„Maar as Geert terugkomt, wat dan?" vraagt
Minke angstig.
Gerrit bijt zich op de lip. Verdorie, die Geert ook.
Beste kerel, mar as hie er ene te veul op heeft, is
hie neet te holden. „Och", probeert hij luchtig te
doen, „dat zal best meevallen".
Minke schudt zeer beslist het hoofdje. „Nee Ger
rit, ie kent Geert net zo goed as ik; het zal neet
meevallen. Misschien kan ik er nog wat an doen".
Ze richt zich op in haar volle lengte en ze is bijna
even groot als Gerrit.
„Gerrit, wil ie wat veur ie doen?"
„Netuurluk wicht, zegt het maar".
Gerrit is meer een grote broer voor Minke, die zelf
enig kind is. Altijd heeft ze op Gerrit vertrouwd.
Als anderen haar plaagden, dan dreigde ze: „Ik
zeg het an Gerrit". Minke is haar vader al kwijtge
raakt, toen ze nog een baby was, misschien is dat
de reden waarom ze zo blindelings op Gerrit ver
trouwt.
Toen ze groter werd en de jongens van het dorp
haar achter de rokken liepen, wachtte ze het oor
deel van Gerrit af. „Nee wicht, dat is gien jongen
veur oe". En dan was het „nee".
Toen Geert van Boksejan het pleit won bij Minke,
was dat na rijp overleg met Gerrit.
„Wat denk ie ervan, Gerrit?"
En Gerrit heeft geknikt. „Ja wicht, Geert is een
beste man veur oe. Oen moeder zal er ook content
mee wezen. Ie moet hem allene een bettien buten
het café holden, maar,dat zal oe best lukken".
Niemand in het dorp heeft ooit gedacht dat Gerrit
zelf wel eens zin zou kunnen krijgen in Minke en
Minke en Gerrit zouden zelf wel het meest ver
wonderd hebben gekeken. Voor Minke is Gerrit
een grote broer, voor Gerrit is Minke een aardig
zusje. Hij staat altijd klaar voor haar en zij voor
hem. Geert van Boksejan, die anders knap jaloers
kan wezen, is dat in het geheel niet op (3errit Sil-
vius.
Nu kijkt Minke verdrietig naar haar vertrouweling
op. „Gerrit, wol ie veur mie naar Boksejan gaan?"
„Waarum?" vraagt de man plotseling strak.
Minke slikt. „Wil ie daar dan zeggen dat ik de ver
kering afmaak? De wil neet meer, ik.
„Ja wicht, zeg het maar".
Dan barst ze los: „Geert wil mie toch neet meer
hebben, noe dit gebeurd is. Hie laat mie toch in de
steek".
Gerrit wordt kwaad en dat is opmerkelijk. Gerrit
wordt niet gemakkelijk kwaad, daar is zijn fleg
matieke aard niet naar, maar een enkele keer kan
hij uitvaren. Hij grijpt Minke bij de bovenarm en
zegt boos: „Luuster, Minke, as Geert oe daarum in
de steek laat, dan valt hie mie zwaar tegen. Ie kon
er niks an doen. As hie oe laat schieten, dan is hie
oe neet weerd en dan heb ik mie heel arg vergist in
die jongen. Nee, ik ga neet naar Boksejan. Weet ie
wanneer ik naar Boksejan ga? As Geert oe in de
steek laat, dan zal ik eens effen met hem kuieren,
zoas er nog nooit met hem is gekuierd".
Minke begint te huilen. „Ik kan toch neet ans",
snikt ze.
Gerrits woede is alweer gezakt. Troostend legt hij
de hand op haar schouder en lacht: „Wicht, ie
hoeft niks te doen. Gewoon afwachten. Geert laat
oe neet in de steek. En as hie het wel doet, is hie
een vent van niks en dan hoef ie er neet rouwig um
te wezen". Hij geeft haar een duwtje. „Alia, wicht,
gauw naar bedde. Morgen moet ie er weer vroeg
uut. Ie weet, hè. Heringa houdt van op tied wezen.
Nou, weltrussen".
Minke verdwijnt snel, opgemonterd door Gerrits
woorden. „Hie laat oe neet in de steek, nee, hie
laat oe neet in de steek".
Heringa en Bram komen op dit nachtelijke uur ook
thuis. De vrouwe zit nog te wachten. Ze heeft een
kan koffie op het petroleumstelletje staan en de
hele keuken geurt ernaar.
Heringa snuift behaaglijk de geur op als hij bin
nenkomt. „Dat roekt best, vrouw", zegt hij, en
schuift bij de tafel.
„Hoe ging het?" wil Aaltje weten.
„Wat dacht ie?"
„De rieksen komt neet", zegt Aaltje rustig, en zet
haar man een bak koffie voor. „Komt Bram er ook
an?"
„Ja hie spant het peerd uut en jaagt het veur deze
nacht de weide in".
Heringa slurpt zijn koffie en bedenkt hoe vredig
deze nacht is. Als Bram binnenkomt, klinkt het
'navend', en ook hij schuift bij.
Geen woord verstoort de stilte, iedereen is stil en
tevreden, voor zover men onder dergelijke
omstandigheden tevreden kan zijn.
Bram kruipt al gauw in zijn bed. Hij moet morgen
weer vroeg op.
Ook Heringa en zijn vrouw maken zich klaar voor
de bedstee. Dan ziet Heringa de brief op de schoor
steen, (wordt vervolgd)
