EIÜVriDEII-tllEUWS
Wie schrijft er mee
van en over Flakkee?
Overdenking
LOEWE.
Muziek op schoot
L
uit de
Heilige Schrift
Gezellige cursus voor ouder en kind
pimpernel
't Bord moet verplaatst
STERRETJES KIEKE!
EHBO Nederiand afd. Ouddorp
houdt infonnatie-avond
over CVA
Staatkundig Gereformeerde
Studiever. 'Husaf Goedereede
Jaarvei^adering
Ned. Heiv. Vrouwenver.
Een jeugdig roepingsbesef
2e Blad
VRIJDAG 26 JANUARI 1996
No. 6472
Noe mo'je niet dienke, dat 'k de moed gauw opgegeve hao óór, noe verre van
dat, je bin jong in je wil wat, dus! Weer op pad ééh, dat begriep je. Meneerse
was niet zo goewd bevalle, stel je voor, dat 'k dat meisje weer tegen zou
komme, nee, earst mar 's naer een aor durp, Haarken lag voor de hand, nie zo
vaore, wel an te fietsen. De plannen lagge klaer, mar in die tussentied kwam 'r
wat aores, iets veul leukers, echt waer!
Kaerel man, je hoefde gaeneens van huus voor de meisen, nee, ze kwamme mit
drommen deur de weg, heen in weer, niet voor mien netuurlijk (was 't mar
waer geweest!) Nee h't zat zo! Een sukelaodefebriek liet drie groate loazen of
schuuren bouwe, niet zo vaore van ons vandaen, zo ontstonge de
Viktoriahallen, daer wiere koekjes gebakke in allerlei sukelaode ingepakt, dus,
was 'r veul werk, meanige Dirkslander heit daer gewerkt, mar wat veul leuker
was, meisjes van 't heale eiland kwamme mit bussen vol daer inpakke in tussen
de middag liepe die een beetje te gekken langs de weg. Je had mar voor 't uut-
zoeken, toch? Dat docht ik, mar dat viel tegen, 't jonge ze zagge je niet eens.
Mar daer kwam veranderieng in, jazeker, want in dien tied kreeg ik m'n earste
brommertje, een groen NSU'tje, kiek, in dan kieke ze wel naer je óór. 's Mid
dags nae 't eten ha 'k amper tied om op te boeren, zo gauw was 'k weer al
buuten. Vaoder docht earst dat ik zo graeg weer an 't werk gieng, mis pao, 't
was oar werk!
M'n neef, d'n langen, za 'k mar zaage, was oak van de partij, scheurend vloge
we deur de groepen meiden, die stove gierend opzieje. Mar jae, ondanks al ons
waepengekletter, geen vriendinnetje ééh. 't Is een pasjes goewd gegae, mar
toen gebeurde d'r iets, dat resoluut een einde maekte an die gekkigheid. Wat
was h't geval, earst warre we an 't pronken tussen twaolf in eene, laeter oak om
half zesse. Moeder vroeg al een tiedje: „Mo je gae hoaije soms", mar 'k had
zó'n haest om buutente kommen, want om half zesse kwamme ze de meisen
weer ophaele mit bussen. Noe wil 't geval dat t'r uut Achthuuzen een meisje
bie was mit prachtig lang road haer, ze was behoarlijk lang in d'n langen zag 'r
wel wat in, ze kroop altied achter in de bus, in wat dienk je, d'n langen d'r ach
ter an op z'n brommertje, heur zwaoie in lache, d'n langen mit zunnetjes in z'n
aogen d'r achteran, dat begriep je, mar o wee... de bus stopte in d'n langen
klapte mit z'n brommer tegen de konte van de bus, h't zunnetje uut z'n oagen
was weg, hie zag noe sterretjes, echt waer. Brommertje kepot, z'n haer verward
in inêêns geneze. D'n aoren dag mit 't wrak naer Piet Lugthart om te maeken,
die had z'n waarkplaets op 't hoekje van Schulpepad, tweades, op 't hoekje
stieng nog een huusje. Bram Jelier, die heit daer h't vak geleard, keek bedien-
kelijk, mar heit t'm toch noch kenne maeke.
Die Viktoriahallen binnen laeter, toen d'r geen sukelaode meer wier verpakt in
gemaekt, voor aore zaeken gebruukt, goeie in minder goeie, als je wil weten
welke, dan mó je 's zaeterdags 's aevends mar 's gae kieke, zo rond half elve,
wat de jongelui binne doewe modde ze zelf wete, mar as ze buuten komme
wete ze dienk 'k niet mear, wat een zootje maeke ze d'r van!
Mar affijn, voor ons was de leut 'r een beetje of in beslote we het plan om
Haarken te gaen verkenne deur te voeren. Dat viel bitter tegen oor, 't earste wat
je te hoaren kreeg was: „Moppevreters kerme we niet gebruuke, mit een Noord-
Ooste wind ruuke we juule's stront". Toch gavve we 't niet gauw op, mit onze
brommertjes reeje we over d'n betuumdiek steil d'r tegenop in d'r weer of. Mar
o wee, as je naer een meisje dorst te kieken, stienge d'r zo een stik of vijf Haar-
kenaers om je heen. Nee veul wier je niet gegund oor, allean bie Janne Mao,
daer had je lol, as je laeter naer huus ree, nou jae rieje, garrele dien 'k ik, was 't
de omgedraoide waereld, je hoad was heal licht in je zat makkelijk op je zael,
je potemenee was plat, mar je beanen heal zwaer! Dus oak dat is daer niks
geworre.
Wat noe? As je zestien bint, in je kan geen meisje kriege, dan ziet het leven d'r
somber uut, toch? Tegen die somberheid was een reuze goewd middel. Biljarte
bie Kaotje Kardux, op de Heule, je begon mit drie ballen, twea witte in ean
roaije, mar tegen tiene warre h't d'r soms wel vuuve of zo, in de kleur was oak
al niet mear zo zuuver. Noe 'k 'r an terug dienke, krieg 'k 't d'r waarm van, de
vette hearen warre wilde haeren geworre in daer hielp geen groene zeape tegen,
nee, geweun wachte tot ze d'r uut viele. Intussen mar nieuwe strooptochten be-
dienke, misschien Nieuwe Tonge of zo, of nog vaorder! (wordt vervolgd)
Groete uut Dirksland J. Wolfert
Dhr. F. Dingier, voorzitter van de
vereniging 'samen verder' Iioopt
op 30 januari 1996 ons iets te ver
tellen over hersenbloedingen en
herseninfarcten.
Samen verder is een vereniging voor
mensen die zelf of in hun naaste omge
ving te maken hebben gehad met een her
senbloeding of herseninfarct (beroerte).
De gevolgen zijn meestal ingrijpend.
Er kuimen verschillende stoornissen op
treden, zoals:
- gedrag
- het bewegen
- het waarnemen
- het lezen en spreken
- het gevoelsleven
Het hersenweefsel kan zich gedeeltelijk
herstellen. Vaak blijft een aantal ver
schijnselen bestaan.
Door middel van een videopresentatie
komen er mensen aan het woord die een
CVA gehad hebben. Er is gegelegenheid
tot het stellen van vragen.
We hopen op een grote belangstelling
van de leden van de EHBO afd. Oud
dorp. De aanvang is 20.00 uur.
„Wanneer het richtingbord er blijft staan
zoals het staat, zullen er a.s. vakantiesei
zoen heel wat fietstoeristen op weg van
Middelharnis richting'Overflakkee, het
nieuwe gebouw van de Chr. Scholenge
meenschap 'Prins Maurits' binnenfiet-
sen", bedoelde die mevrouw te zeggen
toen ze er op wees dat tegenover de Bos-
seschopl, waar ze haar kroost afhaalde,
vandaar dat ze 't zag, een richtingbord
nu een andere plaats behoeft. Omwille
van de scholenbouw is de loop van de
Sportlaan gewijzigd, maar het richting
bord is daar nog niet op aangepast.
De Studievereniging belegt een openbare
vergadering op D.V. maandag 29 ja
nuari 1996 om 19.30 uur in Hervormd
Verenigingsgebouw 'Eben-Haëzer',
Preekhillaan 3 te Ouddorp. In deze bij
eenkomst wordt ingegaan op de sociale
en maatschappelijke problemen die gok
verslaving met zich meebrengt, en het
overheidsbeleid dat t.a.v. deze problema
tiek wordt gevoerd. Ook nieuwe leden
zijn van harte welkom!
Op D.V. donderdag 1 februari a.s. hoopt
de Nederlands Hervormde vrouwenver
eniging 'Vrouwen rond de Bijbel' te
Sommelsdijk haar Jaarvergadering te
houden om 20.00 uur in gebouw 'Vita
Nova', Van Aerssenstraat 5 te Sommels
dijk. Deze avond zal worden opengesteld
voor de gehele Nederlands Hervormde
gemeente, maar ook andere belangstel
lenden.
De heer dr. R. Seldenrijk is uitgenodigd
om op deze avond een lezing te verzor
gen over het onderwerp 'Het donorcodi
cil'. Er zal gelegenheid zijn tot het stel
len van vragen.
„Wist gij niet, dat Ik moet zijn
in de dingen Mijns Vaders?"
Van de 'groten' der aarde licht men
graag de doopceel. De jeugd van een
mens is volgens sommigen bepalend
voor het verdere leven.
Ook van de Heere Jezus heeft men ge
tracht het jeugdleven te ontrafelen, overi
gens zonder succes. Het heeft alleen een
aantal legenden opgeleverd. Ze zijn van
wege hun onbetrouwbaarheid niet opge
nomen in de Bijbel.
Het enige jeugdverhaal van Jezus treffen
we aan in Lukas twee. Dit menselijke
verhaal is geen wonderverhaal, al spreekt
er wel iets wonderlijks uit.
Ze waren naar Jeruzalem gegaan bij ge
legenheid van het Paasfeest. Maria, Jo
zef en hun twaalfjarige Zoon Jezus. Hij
werd Zoon der Wet, onder eigen verant
woordelijkheid moest Hij van nu af de
geboden der wet onderhouden. Nu werd
hij gehouden voor een (half) volwassene.
Op de terugweg hebben de ouders Hem
uit het oog verloren en hoe zij ook zoe
ken, Hij blijft onvindbaar. Ze besluiten
de weg terug te gaan, een reis van drie
dagen en nachten.
In Jeruzalem zoeken ze Hem tevergeefs
op hun logeeradres en ze komen ten
einde raad terecht in de tempel te Jeruza
lem. Zou Hij daar soms kunnen zijn?
En plotseling zien ze Hem daar in één
der bijzalen van het grote tempelcom
plex. Daar zit Hij temidden van de lera
ren.
Maria, zijn moeder, kan zich niet langer
inhouden. Ze stort haar angst uit in die
enkele ontboezeming: Kind, uw vader en
ik hebben U met angst gezocht! Hoe heb
Je dit toch kunnen doen?
Een echte moeder, die haar hart laat
spreken.
Jezus kijkt haar verwonderd aan. Heeft
zij Hem - zo lang! - gezocht? Het kon
toch bekend zijn waar Hij te vinden was:
namelijk in de tempel bij de dingen Zijns
Vaders.
Maria sprak over Jozef, de (stief)vader
van Jezus. De Heere corrigeert haar. Hij
de Zoon der wet en Zoon van God,
spreekt over God, Zijn Vader.
Hij is immers de ware, de echte Vader
van Jezus.
Er vallen al direkt lijnen te trekken naar
ons leven.
Wij, geboren uit ouders en geroepen om
hen te eren mogen tegelijkertijd horen,
dat wie vader of moeder liefheeft boven
Hem, die Hem niet waardig is. Is ook
God, onze Schepper niet tegelijkertijd
onze Vader? Hij, die machtiger is dan
onze aardse vader en Die weet wat wij
nodig hebben. Het is goed ons de vraag
te stellen of de Heere reeds deze plaats
inneemt in ons leven.
Waarom is Jezus eigenlijk achter geble
ven in de tempel te Jeruzalem? In de
woorden van Maria valt dit verwijt te be
luisteren.
Is Hij zijn ouders ongehoorzaam ge
weest? Wie deze geschiedenis tot het
einde toe leest, hoort in vers 51 zeggen,
dat Jezus zijn ouders onderdanig was. En
dat staat er niet voor niets bij! Was het
misschien een vorm van nalatigheid, dat
Jezus achterbleef? Maar Zijn blijven te
Jeruzalem was - zo meldt ons vers 43 -
met opzet geschied. Eigenlijk sprak het
voor zichzelf. Hij, de twaalfjarige zoon
der Wet en Zoon van God, legt hier ge
tuigenis af van Zijn roepingsbesef. Hij
moet van nu af heel bewust bezig zijn in
de dingen Zijns Vaders.
Dat behoorde Maria, zijn moeder toch te
weten? Maar zij verstonden dit woord
nog niet dat Hij tot hen sprak. Gelukkig
bewaarde Maria al deze dingen in haar
hart.
Bezig zijn in de dingen Mijns Vaders,
dat is de roeping van de jeugdige Jezus.
Daartoe was Hij in de tempel waar alles
Hem herinnerde aan die dingen, die op
Zijn Vader betrekking hadden.
De tafel der toonbroden, het altaar, de
kandelaar, de kist des verbonds en wat er
ook maar te zien was aan (tijdelijke)
symbolen: wezen die allen niet heen naar
God, Zijn Vader.
De tempel was één grote sprake van wat
de Heere deed met Zijn volk. En Jezus
zittende temidden der leraren ondervroeg
en luisterde als een rechte leerling naar
de zin en betekenis van de dingen rond
om Hem.
Dit jeugdverhaal van Jezus is richtingge
vend voor Zijn latere optreden als de ver
lossende Middelaar en Zaligmaker van
de Zijnen. Dat is eigenlijk het belangrijk
ste uit Zijn jeugd wat te vermelden valt.
Meer is niet nodig. Maar dit éne mag
niet ontbreken, opdat wij verzekerd mo
gen zijn, dat deze enige en echte Zoon
van God altijd vervuld is geweest van de
grootste taak, die Hem wachtte.
In het jeugdige besef van Zijn Godde
lijke roeping ligt de garantie, dat Hij
door God geroepen is tot onze rechtvaar-
digmaking en heiligmaking.
J.T.C.
Omdat het een onderwerp is dat iedereen
zal aanspreken hoopt de vereniging op
veel belangstelling. Een ieder is dan ook
hartelijk welkom.
Een cursus van Kruiswerk Zuidhollandse Eilanden Gezondheidsservice
Binnenkort gaan er diverse cursus
sen Muziek op Schoot van start in
de regio. Een gezellige leuke cursus
vol liedjes en spelletjes voor ouder
en kind.
Hoe jong kinderen ook zijn, ze zijn alle
maal dol op muziek. Zodra er muziek
klinkt zijn kinderen een en al oor en rea
geren vaak met lachen en bewegen. Kin
deren zijn dus dol op muziek, maar doen
ouders daar ook wat mee? Vroeger wer
den kinderen nog vaak naar bed gebracht
onder begeleiding van het liedje 'Slaap
kindje slaap' of in bad gedaan met het
lied 'Alle eendjes zwemmen in het wa
ter'. Tegenwoordig wordt hier nauwe
lijks meer tijd voor genomen. En als
ouders wel willen zingen kuimen ze het
vaak niet omdat ze zelf zijn opgegroeid
met Hilversum 3 en/of de TV.
Voor die ouders die graag gezellig met
hun kind muziek willen maken maar
geen groot repertoire kennen is de cursus
'Muziek op Schoot' bedoeld. Muzikale
kennis of zangtalent is hierbij niet nodig.
Wel de bereidheid samen met je kind te
zingen, spelen, dansen, klanken te ont
dekken, kortom muziek te maken.
Positief effect
Samen muziek maken is zowel voor
ouder en kind erg gezellig. Daarnaast
versterkt het de band tussen ouder en
kind en het stimuleert de taalontwikke
ling. Al spelend en zingend leert het kind
bepaalde woorden en begrippen. Daar
naast stimuleert het samen muziek ma
ken het gevoel voor maat en ritme, het
kind leert emoties en fantasie hanteren en
het leert zich concentreren.
Cursus
De cursus bestaat uit 10 lessen van een
half uur en wordt gegeven door een do
cente van het conservatorium met een
speciale opleiding. Tijdens de cursus
wordt niet alleen gezongen maar ook ge
speeld. Kringspelletjes, bewegen, luis
teren, improviseren, dansen en muziek
maken met speelgoed en muziekinstru
menten komen allemaal aan de orde. Ie
dere les wordt er een nieuw liedje of
spelletje behandeld. Ouders krijgen dit
op papier om er thuis mee verder te oefe
nen.
Omdat er in de eerste kinderjaren zoveel
grote verschillen in ontwikkeling zijn,
wordt de cursus gegeven voor vier ver
schillende leeftijdsgroepen van vier
maanden tot vier jaar.
Waar en vcanneer:
Op Goeree-Overflakkee wordt de cursus
gehouden in Oude Tonge, start 14 febru
ari 1996 's morgens.
De kosten voor de hele cursus bedragen
ƒ55,- voor leden en ƒ85,- voor niet-
leden. Hierbij zijn inbegrepen: stencils
met alle liedjes en spelletjes.
Heeft u interesse
Neem dan tussen 09.00 en 12.00 uur
contact op met het secretariaat van
Kruiswerk Zuidhollandse Eilanden Ge
zondheid Service. Tel. (06) 0992299 gra
tis. Aanmelden kan tot ongeveer 2 weken
voordat de cursus start.
„En om ellef uren is 't café dichte".
Meestal vallen deze woorden als Driek
geen zin heeft om Freek een gratis borrel
te geven. Als je Freek een bortel geeft,
kan je het café wel openhouden tot de
volgende morgen. Dan komt Freek niet
weer.
Ja, zo gaat dat bij ons. We hebben hier
van de rijkste boer van Overijssel, een barbier, een
schoolmeester en een veldwachter, die wij Freek
noemen. En hij noemt ons Jan, Klaas of Driek, net
zoals wij heten. Hij geeft ons een bekeuring als hij
denkt dat dat nodig is.
Hij zorgt ervoor dat het café van Driek op tijd
sluit. En verder doet hij niet veel. Zijn loon, sala
ris noemt hij dat deftig, zijn geld wordt hem weke
lijks uit de stad bezorgd met de vrachtrijder. Dat
gaat al jaren zo.
Freek is verschrikkelijk druk met zijn rozen, hij
mest ze, hij sproeit ze, maar rozen zijn ondank
baar. Nooit willen ze lukken bij Freek. Nooit heb
ben wij een mooie rozentuin aanschouwd achter
het huis van Freek de veldwachter.
Geen raad zo vreemd of Freek heeft hem opge
volgd.
„Ie moet oen rozen begieten met peerde-urine",
zei Hendrikus Kromnagel eens als echte rozenken-
ner. Freek deed dat prompt. De volgende dag hin
gen alle rozeknoppen slap.
„Oen rozen deugt neet", zei Hendrikus daarop.
„Maar ie kunt ook perberen um met nije maan, of
was 't nou met volle maan, oen rozen met odek-
lonje te besputen. Dan roekt ze ontzettend lekker".
Ja, Hendrikus, dat is een rozenkenner bij uitstek.
Maar bij hem in het tuintje zal men geen rozen
vinden. Nee, daar is het een woestenij, want
Hendrikus vindt dat je de heide niet moet vervan
gen door rozen. Dat brengt witte wieven om het
huis.
Zo leven wij hier, rustig en soms ook wel tevre
den. Wij leven immers op de mooiste plaats van de
wereld? Gelooft men dat niet?
Dan moet men 's morgens heel vroeg, als Harmen
den sosjalist nog slaapt, eens op zijn molen klim
men en over die wijde heide zien. Dan moet men
die paarse pracht zien met die witte berken er mid
denin, met die struiken en die vennen, met die rust.
En verder achteraan ziet men dan nog een molen,
de men van Pieter Meurs en achter die molen be
ginnen de zware bossen, de donkere dennenbos
sen. Prachtig is dat.
Maar men moet wel vroeg wezen, want Harmen
wil geen pottekijkers op zijn molen. Zelfs onze
kinderen mogen daar niet meer spelen. Dat mocht
vroeger wel, toen Willem Aalders er nog woonde.
Willem Aalders was een man die van zijn molen
hield, zoals een ander van de borrel of zijn vrouw.
Toen hij ouder werd, begon hij steeds meer naar
de grond te groeien.
Werken kon hij niet meer en hij wist dat hij zijn
molen moest verkopen. Maar liever hing hij zich
zelf op en stak de molen in brand.
Het eerste lukte. We vonden hem boven in zijn
molen, hangend in de nok met een strop om zijn
hals. Een beginnende brand werd gauw geblust.
Weken waren wij daar kapot van. Zoiets gebeurt
maar zelden bij ons. Wij maken niet zoveel gekke
dingen mee.
Na Willem Aalders kwam Harmen den sosjalist,
Hermannus Veenstra zoals hij volgens de burger
lijke stand heet. Hij komt uit Holland en dat maak
te hem al verdacht. Maar bovendien, het is geen
sympathiek man. Mopperend, klagend, zeurend
over alles en iedereen zit hij daar in het café van
Driek.
Niemand kan tegen hem praten, alleen Gerrit Sil-
vius, de sirjeuze jongkerel van moeder Silvius, die
kan hem aan.
Harmen is communist. „Weten jullie wat dat be
tekent?" vraagt Harmen.
„Nee", zegt het volk dom.
Wel, Harmen wil dat best even uitleggen. „Het
communisme leert dat alles van iedereen is",
preekt hij, en zoekt ondertussen naar zijn bril, die
hij eens gekocht heeft van een rondreizend koop
man. „Dus die grote boerderij van Heringa, waar
jullie bij tijd en wijle allemaal een droog stuk
brood men verdienen, die is van jullie allemaal".
„O", zegt het volk weer.
Harmen kijkt langs de gezichten van die jongke-
rels. Ze blikken onverschillig terug. Het interes
seert hen niets. „Jullie zijn dom", roept hij woe
dend.
„Wie kunt neet allemale perfessor wezen", zegt
Geert van Boksejan spottend.
„In Holland weten ze dat allemaal veel beter",
weet Harmen.
Gertit Silvius kijkt op. Hij staart de molenaar zo
prakkezerend aan, zoals alleen Gerrit Silvius dat
kan. Gerrit, die is met de helm geboren. Daarom is
hij wel wat erg sirjeus; hij kan in de toekomst kij
ken, zegt men hier.
En dat geloven wij ook zeker, want zijn vader
heeft dat ook gehad.
De oude Silvius heeft altijd gezegd: „Ik starf neet
in mien beddeste". Nou, het is uitgekomen. Ze
hebben hem op een dag gevonden in de wei achter
de boerderij van Heringa. Een trap van een vals
oud peerd.
Maar die Gerrit, dat is een echte fillesoof, volgens
meester Van Laar. Vroeger als kind al. Soms staat
hij ineens op en loopt weg. Maar je kunt er een le
lijk woord op zeggen dat er weldra een sterfgeval
zal komen op de heide. Iedereen weet het hier:
Gerrit ziet in de toekomst.
Maar Gerrit prakkezeert ook veel. Verschrikkelijk
veel, soms heeft hij er hoofdzeerte van. Die Gerrit
is leper dan andere jongkerels, daarom heeft hij
zeker ook nog geen verkering. Nu zit hij die gekke
Hollandse molenaar met zijn vreemde ideeën aan
te kijken. „Dus as ik het goed begriepe, as de boer-
derie van Heringa van ons allemale is, dan is oen
molen dus van mie?"
Gerrit is maar een heel arm man. Zijn vader is al
jaren dood. Hij zorgt voorbeeldig voor zijn moeder
en voor zijn zuster, maar geld is er niet.
En dat vraagje van Gerrit komt bij Harmen wat re
gelrecht aan. Hij slikt dan ook even en schudt drif
tig het hoofd. „Nee Silvius, dat zie je verkeerd.
Die molen kan ik alleen bewerken".
„En Heringa kan allene maar zo'n boerderie be-
warken", geeft Silvius ten antwoord.
Sinds die dag kunnen die twee niet meer met el
kaar overweg. Harmen heeft nog altijd zijn ideeën
over het gemeenschappelijk bezit, waar zijn molen
niet onder valt.
Maar Silvius kijkt een keer strak over zijn glaasje
heen en dan verdwijnt Harmen met een boze
zucht, waarschijnlijk omdat hij bang is, dat die
Silvius weer zo raak uit de hoek komt.
Nee, met Harmen zijn we niet zo gelukkig. Maar
och, het is een nette kerel. We hebben nooit stof
van praten over hem, zoals toen over Aalbers.
Een paar jaar geleden hebben we ook nog wat te
praten gehad. Toen bleef de vrijer van Annegien
Kromnagel, de tweede dochter van Hendrikus, in
de Pruis achter, vermoord. Dat was erg. Het knap
pe wicht woont nog bij haar vader en moeder en ze
kijkt nog steeds niet naar andere jongkerels.
Wij hebben wel eens gefluisterd dat het net een
wicht was voor Gerrit Silvius, maar dat moeten die
jongelui zelf maar uitzoeken. (wordt vervolgd)
Nieuw: Loewe Planus.
Loewe Planus 4572 Z.
72-cm-Super-Flatlme-beeldbuis.
100-Hz-techniek "Digital 100" voor
scherpe beelden zonder trillingen.
Loewe Planus 4072.
72-cm-Super-Flatline-beeldbuis.
Digitale techniek met 8 bits
voor beelden met verregaande
gedetailleerde beeldkwaliteit.
SATELLIET SYSTEMEN
RADIO-TELEVISIE-WASAUTOIMATEN
VERKOOP EN REPARATIE VAN ALLE MERKEN
Dorpsweg 37a. Tel. (0187) 681618.3253 AG Ouddorp
tuinontwerpburo
hoveniersbedrijf b}^
Ivhg
verrassende
Jan Deugtstraat 15, Herkingen, Tel. 0187-669420
