EIIAI1DEI1-I1IEUW5
Raad Oostflakkee
durft risico's ontwilciceling
Heerenpolder niet aan
prachtig boek met aquarellen
Duiker in Grevelingen
verdronken
Reddingboot Griend
terug op station
Heren 2 Intermezzo
geeft winst uit lianden
Spelmiddag in Den Bommel
Verkoping vrouwenver.
2e Blad
DINSDAG 24 OKTOBER 1995
No. 6446
Dat veelbelovende bestemmings
plan Heerenpolder te Oude Tonge,
met op termijn plaats voor vijfhon
derd woningen, de raad heeft het
achter zich gelaten, ook al werd er
6 jaar aan gewerkt en zijn er al 4,2
ton kostbare guldens voorberei-
dingskosten aan gespendeerd.
Voor 5 raadsleden (3 VLO en 2 VVD)
was zulks onoverkomenlijk, zij wensten
te persisteren bij het bestaande plan dat
NB al ter inzage heeft gelegen, maar de 8
overigen hakten de knoop door, waren
het eens met de uitleg zoals dhr. v. d.
Mast die er aan gaf: „beter ten halve ge
keerd dan ten hele te hebben gedwaald".
Al in juni had het College z'n zorg om
de 'grote financiële risico's' in de mond
genomen en aldus de raad wat voorbe
reid. Nu beschikte het College over meer
cijfermateriaal en dat had de zorg alleen
maar verergerd, zodanig dat de raad
werd voorgesteld af te zien van het plan
en aan te sturen op een kleinschaliger
model. Het College spiegelde de raad
voor dat wel haast 20 miljoen door de
gemeente zou moeten worden voorgefi
nancierd (ook tengevolge van de ver
plaatsing van het bedrijf van Maliepaard
transport), maar daartegenover kan
slechts over een gering bouwcontingent
worden beschikt, ongeveer de hoeveel
heid die nodig is om de groei van de
eigen bevolking op te vangen, 45 wonin
gen per jaar, te verdelen over de hele
gemeente zoals de raad dat ook nu bena
drukte.
Het College voorzag slechts onzekere
faktoren in rente-ontwikkeling en ont
wikkelingen op de woningmarkt. Een
negatieve ontwikkeling zou de miljoen
schuldenlast progressief doen toenemen
en dat risico durft het College niet aan.
Dhr. V. d. Ree (VVD) kennelijk wel:
„een gemeente is een bedrijf en een be
drijf neemt nou eenmaal risico's", was
zijn filosofie. In z'n algemene beschou
wing op de begroting '96, gaat dhr. v. d.
Ree daar méér over zeggen, kondigde hij
aan, op welke mededeling raadsvoorz.
burg. Van Pelt hem stof tot overdenken
meegaf:
„...beschouw dan óók", zo nodigde hij
dhr. V. d. Ree, „of er ondernemers zijn
die een onvoorzienbaar risico, tot onge
veer de helft van de totale jaaromzet,
durven nemen, en zó die er een is doet
hij dat met eigen geld maar wij beheren
het geld van de gemeenschap en daarmee
durven we het risico niet aan", waarmee
de voorzitter had gezegd.
Eerst had weth. Andries wat hete kastan
jes uit het vuur gehaald, want het ging de
raad zeer ter harte, 4.2 ton af te moeten
schrijven en nóg niet over een bestem
mingsplan te beschikken. Mevr. Van
Rossum (CDA) die er als eerste haar
commentaar op losliet toonde dan wel
begrip, gezien de financiële positie van
de gemeente achtte ze het risico onver
antwoord te zijn, maar graag wilde ze al
over een maand een uitgewerkt alterna
tief plan.
Dhr. P. v. d. Ree nam heel wat meer tijd
omte zeggen wat hém beroerde, onder
verdeeld zelfs in een drietal punten die
duidelijk maakten dat de VVD er niet
mee in zou stemmen van het plan af te
zien. Niet verder wilde de VVD fraktie
gaan dan te zeggen dat het plan Heeren
polder 'nog' niet wordt vastgesteld, het
zou de raad tijd geven op een kreatieve
manier met de problemen om te gaan.
„Grote moeite" verklaarde dhr. C. Bree-
man met het voorstel te hebben. De
noodzaak over een goedgekeurd be
stemmingsplan te beschikken achtte hij
dringend om in een dorp als Oude Tonge
te voorkomen dat het laatste stukje groen
aan woningbouw wordt opgeofferd. Dhr.
Breeman zag zich 'genoodzaakt' het
Collegevoorstel te steunen, in afwach
ting van een nieuw, kleiner plan.
Dhr. de Vries (VLO) tapte weer uit een
geheel ander vaatje; „ontzettend veel
moeite" verklaarde hij met het voorstel
te hebben, moeite met het feit dat 4.2 ton
zomaar over de balk" zal worden
gegooid. „Dat schiet ons in het verkeer
de keelgat en dat kunnen we niet ver
kroppen", mokte dhr. de Vries.
Als het bestemmingsplan niet doorgaat
en het bedrijf Maliepaard daar niet ver
dwijnt leek hem dat ook konsekwenties
te hebben voor de exploitatie van het re-
creatieplan aan de andere kant van de
haven. De ontwikkelaar daarvan rekent
op verplaatsing van dat in die omgeving
storende bedrijf.
Onhaalbaar
Dhr. J. V. d. Mast moest toegeven dat het
bestemmingsplan in z'n huidige opzet
financieel volstrekt onhaalbaar moet
worden geacht; „doorgaan zou desas-
Zaterdag j.l. vond omstreeks 14.00 uur
een duikongeval plaats in het Grevelin-
genmeer in de nabijheid van haven
Kloostemol te Scharendijke. Een 51-jari
ge inwoner van Otzenhausen was met
andere duikers van plan te gaan duiken,
maar omdat hij hartklachten had gekre
gen leek hij ervan te hebben afgezien.
Toen echter een groep duikers onder
water was, zagen ze plotseling deze man
naar hen toekomen.
Enige tijd later werd de man in zorgwek
kende toestand aangetroffen. Reanimatie
mocht niet meer baten en hij is ter plaat
se overleden.
Na een grondige renovatie is afgelopen
week de reddingboot Griend weer terug
gekeerd op het station Ouddorp.
Bij de renovatie is men uitgegaan van
het huidige Engelse type en de daarbij
behorende uitrusting. De boot is uitge
rust met twee nieuwe, bij de RNLI (de
Engelse reddingmaatschappij) aangepas
te Evenrude buitenboord-motoren van 70
pk per stuk. Ook is alle elektra en ver
lichting vernieuwd. Tevens is er ook
nieuwe apparatuur aangebracht, zoals
een 27 MC zend/ontvanger, een digitale
dieptemeter en een marifoon.
Na een intensieve proefvaart is gebleken
dat de reddingboot voldoet aan de daar
aan gestelde zware eisen.
Tijdens de afwezigheid van de redding
boot Griend was op het station Ouddorp
de reddingboot Makreel gestationeerd.
Met die boot zijn in die periode ongeveer
25 reddingen verricht.
treuze gevolgen kunnen hebben", erken
de hij. Een 'uitdrukkelijke eis' vond hij
het dat zo snel mogelijk over een alter
natief plan kan worden beschikt.
Dat plan bestaat uit de bouw van 160
woningen, in 3 jaar tijds, binnen de gren
zen van het huidige plan. De financiële
risico's ervan zijn aanvaardbaar, zo vindt
het College. Er dient dan wel een beroep
te worden gedaan op het beschikbare
contingent tot het jaar 2006. Om exploi-
tatieve redenen zal alsdan het merendeel
van de nieuwbouwoningen in de ge
meente in de Heerenpolder dienen te
worden gebouwd, laat het College we
ten.
Weth. Andries heeft later, in z'n beant
woording geprotesteerd tegen het verwijt
van dhr. de Vries dat het College het bij
een 'vage toezegging' laat. Het College
voelt het wel degelijk als z'n plicht zo
snel mogelijk een plan gereed te hebben.
Over een plan zal ook moeten worden
beschikt om met kans op succes bij GS
een extra contingent te bepleiten.
Dat zou ook dhr. Heintjes welgevallig
zijn, want ook Oude Tonge heeft meer
inwoners nodig om samen de aanwezige
voorzieningen in stand te kunnen hou
den.
Geen nood trouwens dat het College
alleen maar de woningbehoefte in Oude
Tonge ter harte gaat. „Het is ons vaste
voornemen in het nieuwe voorstel ook de
melijkheden in de andere kernen te be
schouwen", verzekerde weth. Andries.
Ook is met het verlaten van het bestem
mingsplan de gemeente nog niet uitge
sproken over de verplaatsing van het
bedrijf van Maliepaard transport, met z'n
infrastrukturele- en z'n milieuproblemen,
die laatste omdat het bedrijf op het ter
rein van de vroegere gasfabriek geves
tigd is.
De raad besloot tenslotte van het grote
bestemmmingsplan Heerenpolder af te
zien. „Een besluit met verstrekkende ge
volgen voor de gemeente, z'n burgers en
z'n financieën", begreep weth. Andries.
Het geroutineerde Heren 2 volleybalteam
van Intermezzo, uitkomend in de derde
klasse H, heeft j.l. zaterdag ervaren dat
er nog van alles kan gebeuren bij een 2-0
voorsprong. In recreatiecentrum 'De
Staver' te Sommelsdijk wist tegenstan
der Vollido 4 uit Mijnsherenland toch
nog een puntje te ontfutselen van de
Fl^keese volley veteranen.
Intermezzo 2 begon voortvarend, een
goede service van de thuisploeg en
slechte stop bij Vollido 4 bracht al snel
8-0 op het scorebord. Deze voorsprong
werd goed vastgehouden en het team van
scheidend voorzitter Jos Groeneveld won
met 15-12. In de tweede set was het spel-
beeld veranderd, gelijkopgaand volleybal
zorgde voor een spannende set. Tot de
stand 12-12 was er geen verschil. Een
beslissing van de scheidsrechter viel ech
ter verkeerd bij Vollido en de concentra
tie was gelijk weg. Intermezzo profiteer
de door met 15-12 te winnen.
Hierna verzuimde men om de wedstrijd
uit te maken. De stop ging niet meer als
het hoorde bij Intermezzo, zodat het spel
minder goed verzorgd was. Vollido voel
de dat er meer in zat dan een verliespar-
tij. En inderdaad, Intermezzo werd der
mate onder druk gezet dat in beide sets
slechts zeven punten werden behaald.
Een gelijkspel van 2-2 was dan ook een
terechte uitslag.
Heren 2 van Intermezzo bestaat uit Piet
Bal, Leo Dorresteijn, Jos Groeneveld,
Arie-Leen Hobbel, Peter Kagchelland,
Lennart de Jonge, Jan Moeken, Durk
Visser en Wim Versaevel.
Heren 1 van Intermezzo blijft goed spe
len, de tweede klasser wist ook haar
derde competitie-wedstrijd tot een goed
einde te brengen. Berkel 1 zorgde voor
flink wat tegenstand en Intermezzo deed
Voor wie iets met het boerenpaard heeft, al waren 't
alleen maar goede herinneringen - en die zijn er te
over onder ons - is een haast bekoorlijk boek ver
schenen. Tekenaar/aquarellist Wim Romijn, een man
geobsedeerd door de ingetogen gratie van het werk-
paard, schilderde een requiem voor het boerenpaard,
waarvan het hoefgetrap bijna geheel verklonken is.
Hoe mooi het is geweest heeft dhr. Romijn gevat in
het schitterende boek 'Het Boerenpaard', de laatste
omgang, onwaarschijnlijk mooi en onwaarschijnlijk
goedkoop want u koopt deze hommage aan het trou
we ros voor slechts 39,95 in de boekhandel.
Dhr. Romijn tekent en verwoordt in z'n prachtige boek z'n
liefde voor het boerenland, z'n vlucht daarheen, naar de men
sen en de levende have, vooral de paarden die rondom de boer
derij te vinden waren. Twintig jaar lang heeft hij die laatsten
geobserveerd en is hij, door het hele land, met ze opgetrokken,
heeft ie ze door het hele land bezig gezien en uitermate knap
heeft hij al die tafereeltjes vastgelegd waarmee het boek een
echt juweel is geworden voor wie zich (nog) kan inleven in de
sfeer van het goede, rustige boerenleven. „Over een lieve, eer
lijke eenvoud", schrijft hij dan.
Dhr. Romijn is, op z'n motorfiets - en dat twintig jaar lang -
door het hele land getrokken om z'n viervoeters te ontmoeten
en daar heeft hij ten volle van genoten, al moest hij dikwijls
heel vroeg uit de veren, maar eenmaal ter plekke was er altijd
het goede gevoel welkom te zijn, was er weer die voelbare
wederzijdse genegenheid, warmte en belangstelling. Nu het
boek gereed is, nu zegt dhr. Romijn daarin dat ie ze zal mis
sen, al die kontakten die er waren, zeker ook de paarden want
hij wist dat ze de laatsten zijn. Hij treft op de moderne boerde
rijen geen hoefslag meer, maar diepe bandensporen... en dat
vedriet hem zeer.
Hij heeft ze zo goed gekend, de harde werkers die hij heeft
afgebeeld aan 't werk in de vier seizoenen, afgebeeld in alles
wat des paards is en hij heeft overal uitleg bij gegeven, over
het voetpaard en over het bijdehandse paard. De mens op de
boerderij heeft dhr. Romijn zeker niet vergeten, prachtige kop
pen heeft hij getekend wanneer hij mens en dier in harmonie
bij elkaar bracht. Al waren er, tussen de dieren, ook wel 'es
irritaties, ook die heeft dhr. Romijn vastgelegd toen hij zag dat
een vos-merrie niks moest hebben van die brutale pink die
hem met de lange, ruwe tong over de neus likte, ook zulke
details die de ander zullen ontgaan zijn voor dhr. Romijn stof
geweest voor meerdere zeer fraaie tekeningen.
Een echt schitterend boek, schitterend door z'n onderhoudende
tekst, maar vooral door de meesterlijke aquarellen, waarop we
ook nog enkele Ouddorpers tegenkomen. Een boek met een
forse zweem nostalgie om wat merkbaar verdwijnt, maar
gelukkig is er ook een 'laatste kans', om nog landbouwpaarden
te zien op de stageboerderijen in Zeeland, waar ontwikkelings
werkers praktische vaardigheden opdoen met paarden. Die sta
ges worden gehouden door de Stichting Werkend Trekpaard
Zeeland en het is duidelijk dat dhr. Romijn daar grote sympa
thie voor heeft (tel. 0113-655248).
Het nieuwe boek, een kijk- en leesboek, zal een welkom
cadeau zijn voor jong en oud, zeker ook voor oud, want die
zullen elke afbeelding en elke situatie en elk paardengedrag
herkennen.
Een lekker dik boek, gevuld met de meest prachtige aquarel
len, ruim tweehonderd pagina's lang.
het rustig aan. Setstanden: 15-13, 15-13
en 16-14. Intermezzo staat nu samen met
Volley Voome ongeslagen bovenaan.
Uitslagen 21 oktober:
Dames 1 -Rijnmond 33-0
Dames 3 - Ervea 93-0
Jongens BI -Rijnmond 10-3
Heren 2 - Vollido 42-2
Jongens Cl - Kangoeroes 13-0
Meisjes Al -DeKriekel 13-0
Meisjes B2-Vollido 10-3
Heren 1 -Berkel 13-0
Dames 2 - Alcazar/Er. 20-3
Meisjes BI - Schovocomca 23-0
Meisjes Cl -Blijdorp '95 13-0
De plaatselijke commissie van de SWOO
in Den Bommel organiseert op donder
dag 2 november a.s. een spelmiddag
voor 55-plussers. Deze spelmiddag wordt
gehouden in 't Westerlicht, Oranjestraat
35a, aanvang 13.30 uur.
Tijdens deze middag kunt u sjoelen,
kaarten, rummikub spelen, scrabbelen of
u brengt een spel mee dat u zelf leuk
vindt.
U kunt zich voor deze middag aanmel
den bij Ria de Bakker, tel. 611668. De
kosten voor deze middag bedragen 1 ,-
voor de koffie.
HERKINGEN
De zendingskrans 'De hand aan de
ploeg' hoopt D.V. vrijdag 28 oktober
haar najaarverkoping te houden. Er is
weer een ruime sortering van handwerk,
gebak, oliebollen, appels, slaatjes, advo-
kaat. Ook is er weer een boekenstand
met oude en nieuwe boeken.
Dit alles vindt plaats in het vergaderio-
kaal achter de kerk \in de Geref. Ge
meente aan het Onderlangs.
De openingstijden is van 's morgens om
10.00 uur tot 's avonds 8.00 uur. Alles is
ten bate van de zending.
Ze loopt naar de kapstok. Voelt in de
zakken van haar regenjas.
Warempel, de portemonnee is eruit! En
haar zakdoek ook.
Lien gooit de deur met een klap dicht.
Dan moet dat er ook nog bij komen. Di
verse bonnen en enige guldens zaten in
het portemonneetje. Bij al die misère ook
dat nog!
Ze neemt zich voor er niets van te zeggen in huis.
De narigheid is evenwel al groot genoeg.
„Nu", zegt ze, „gaan we dan maar lezen en naar
bed?"
„Wie was er Lien?"
„Een jongetje uit de Kipstraat, moeders, anders
niet".
Moeder gaat naar het buffet en steekt voorzichtig
het pitje aan dat op wat slaolie in een bierglas
drijft.
Lien trekt de dikke gordijnen toe. Het licht is niet
zo fel dat het door deze gordijnen heenschijnt.
Ze pakt het Boek uit de kastla en geeft het aan
vader.
„Ik zou nog een poosje willen praten", oppert
moeder, „over de reis. 't Is zo onverwacht!"
„Moeder, ik verlang naar bed. De moet kracht ver
zamelen voor de lange reis".
,Ja kind, 't is ook waar", zegt ze dan. „Vader lees
maar".
Vader van Olmen zucht. Hij vat het Boek en legt
het voor zich op tafel, vlak onder het licht van het
kleine pitje.
Hij zoekt even. Dan strijkt hij met de hand over
het geopende Boek.
Dan leeft hij uit het boek der Koningen, het 17e
hoofdstuk, waar gesproken wordt van de profeet
Elia bij de weduwe te Zarfath.
Langzaam leest hij dit bekende hoofdstuk voor.
Hoor, welk een rijke beloften houdt het in. De
hand des Heeren is niet verkort. Zo wie maar zijn
leven zal; willen verliezen, die zal hetzelve vinden.
Het leven verliezen om Zijnentwil.
Nooit kan een droevige, donkere tijd dit een mens
leren. Alleen als het licht des Heiligen Geestes de
ogen opent voor de gave Gods, dan geeft een mens
zijn leven over. Lien luistert aandachtig. Al haar
luisteren is daarop gericht. De Bijbel heeft zulk
een zekere stelligheid; de waarheid staat vast en op
een eeuwige rots.
Als nu hier in dit huis eens de olie in de fles niet
zou gaan ontbreken en het meel in de kruik eens
niet ging verminderen, dat zou een groot wonder
zijn. Wat zou haar de reis dan gemakkelijk vallen.
Vader sluit het Boek. Ze bidden stil. Elk voor zich.
De sterren fonkelen aan de lucht, als Lien op haar
kamertje komt. Ze hoort moeder praten tegen
vader.
De zorgende ziel kan er niet overheen, hoewel ze
toch ook een geloofswoord sprak over de zes
maten gerst van Ruth, de Moabietische.
Lien kijkt door het raam van het balkon.
Sterren fonkelen er hier en daar aan de hemel.
Nacht is het.
Nacht in de natuur.
Nacht in de geestelijke wereld.
Nacht in het leven der volkeren.
Nacht over Nederland.
Vier jaar reeds bezet door een bitter en vreemd
volk wiens spraak zij niet kent. Nacht over haar
leven.
Maar nu schittert er een grote ster in de nacht van
tegenspoed. Morgen zal ze er op uit trekken. Ze
zal moedig zijn. Maar de reis is zwaar en ver. En
de omstandigheden zijn uitermate moeilijk. Het
reizen in een dieseltrein is niet te vergelijken met
het reizen op een fiets zonder banden. Dat zal nu
moeten.
Maar toch, er staat een lichtende ster boven haar
bed. Een ster in de nacht.
HOOFDSTUK 2
Moeder van Olmen wil Lien al het brood meege
ven dat er in huis is. Want wie zal haar zeggen dat
zij het onderweg oploopt, ja dan neen?
„Ik zou willen, moeder, dat jullie het brood kon
den eten, dat ik onderweg zal krijgen", zegt Lien
en ze weigert pertinent elk brokje brood dat moe
der voor haar op wil zoeken.
In het stookhok pakt ze een paar wortels uit de zak
en duwt die in haar tas.
Enkele kleine zakjes heeft ze achter op haar fiets
gebonden.
„Nu", zegt ze kordaat, ik hoop dat ik niet te lang
zal wegblijven. Reken op veertien dagen!"
„O kind, dat houd ik nooit uit", jammert moeder
van Olmen.
Lien ziet in dat ze de deur uit moet. Ze pakt haar
moeder om de hals en kust haar.
„Vadertje, hou je taai", zegt ze.
„Daaag!" groet ze dan en grijpt haar fiets.
Ze fietst de straat al op.
Vreselijk, wat gaat zo'n fiets zonder banden te
keer.
Stevig houdt ze het stuur vast om het denderen wat
tegen te gaan.
Rotterdam - Nieuwerkerk - Gouda.
Gouda - Haastrecht - Oudewater - Montfoort -
Utrecht.
Dat is het reisplan voor vandaag.
Ze huivert.
Met een paar rode wortels in de tas, Rotterdam-
Utrecht, 't Is veel gevergd!
Lien van Olmen is echter vol moed. Als ze maar
eenmaal in Utrecht is. Daar woont nog een fami
lielid. Dan kan ze daar overnachten.
In welke straat ook weer?
Was het niet de Albatrosstraat?
Ja, Albatrosstraat 612. Verkade heten ze.
Het is al druk op de weg. Hoewel 't eigenlijk nog
vroeg in de morgen is.
Veel mensen gaan omstreeks deze tijd naar het
werk en de anderen gaan eenzelfde tocht onderne
men als zij.
De dag belooft wel mooi te worden. De zon schijnt
haar zowaar al warm op de rug.
Ginds staan enkele Duitse vrachtwagens langs de
weg. De soldaten zitten tegen de bomen op de
grond.
Als Lien voorbij fietst zegt er één glimlachend:
„Befinden sich die ihrigen alle wohl?"
Wat zoveel betekent als: Is alles wel bij u thuis?
„Dat weten jullie wel", mompelt Lien grimmig
voor zich heen.
Ze is maar blij als ze de troep gepasseerd is.
Dan hoort ze een soldaat roepen: „Wir fahren sch-
nell!"
„Ja, 't moet nog steeds gebeuren", zegt Lien met
ironie in haar stem. Dapper fietst ze door.
Gelukkig is het fietspad van betonblokken.
Bij elke scheiding waar de blokken elkaar naderen
stoot het wiel. Anders gaat het best. Ze heeft er
een flink gangetje in. Na een goede twintig minu
ten fietsen heeft ze Nieuwerkerk bereikt. Ze laat
het dorpje links liggen en stevent de grote weg
naar Gouda op.
Het is doods en stil op de weilanden. Geen vogels
bevolken de lucht. Geen grutto's klapwieken
boven de weiden.
't Is in het wintergetij. Alles ligt in de ban van het
koude winterweer. Geen vreugdige vogels in de
bomen. (wordt vervolgd)
Het boerenpaard
