EIIAtlDEtl-niEUWS
Historie Sommelsdijlise Kericgraclit
HS ROKKEIf
i29r
VBlmJmoBR
VAN
öt. VICTOR
Oi^elconcerten
te Dreischor
I FASHION
HET
':gjkVENSTER
eiGEN-viiizcn
siGwricam
smipwo
Publikatie Stichting Kerkgracht Sommelsdijk:
(6)
een huis
verkopen... m
VERVOLGVERHAAL
2e Blad
VRIJDAG 7 JULI 1995
No. 6415
Blik op kerk "y^
en samenleving tj
- Een jongen of een meisje?
- Kamerbreed verzet
- Als God wezen
Dèt gaf toch nog wel even een schok-
effekt in Nederland. De plannen van een
kliniek in Utrecht om naar wens aan
echtparen een jongen of een meisje te
'leveren'. Uiteraard moeten de toekom
stige ouders wel bereid zijn diep in de
beurs te tasten. Maar de mogelijkheid
werd geopperd: een kind op bestelling,
en naar keuze, van het mannelijk of van
het vrouwelijk geslacht.
De medische wetenschap is de laatste ja
ren tot ongekende hoogten geklommen.
Zo hoog, dat telkens de vraag moet wor
den gesteld: mag ook alles wat kèn? Hoe
wijd zijn de grenzen van de medische
ethiek? Of zijn er überhaupt helemaal
geen grenzen meer?
Bij dit bericht - een kind op bestelling -
stak er toch nog een stormpje op in ons
vaderland. Allereerst omdat de deskundi
gen twijfelen aan de mogelijkheden. De
arts die de plannen met veel bombarie
had aangekondigd, werd in het t.v.-pro-
gramma 'Nova' geducht aan de tand ge
voeld, en daarbij bleek dat hij zelf aller
minst zeker van zijn zaak was. Het ge
volg - gelukkig - dat hij op staande voet
de laan werd uitgestuurd.
We mogen dat dankbaar noteren, maar
daarmee zijn de plannen natuurlijk niet
van de baan.
Wat wèl moedgevend was: in de Tweede
Kamer was er een breed verzet tegen
deze ontwikkeling. De diverse politieke
partijen, van links tot rechts, waren een
stemmig van mening dat hier een grens
wordt overschreden. Niet dat al deze
bezwaren gefundeerd waren op het
Woord van God, ook uit humanistisch
oogpunt was men van mening dat dit niet
kèn.
H:
Minister Borst van Volksgezondheid, die
gevraagd was de oprichting van een der
gelijke kliniek tegen te gaan, was ook
van mening dat die kliniek er inderdaad
niet mag komen, maar zij beschikt
voorshands niet over de middelen om er
iets tegen te doen.
Het ergste gevaar lijkt voorlopig bezwo
ren. Maar dat wil nog niet zeggen dat de
bui daarmee overgedreven is. Want de
medische experimenten gaan verder en
er zijn altijd weer wetenschappers die
voor geen enkele grens halt willen hou
den. En mocht dit allemaal niet door
gaan, wie zal zeggen wat ons nog méér
boven het hoofd hangt?
We leven nu eenmaal in een apocalypti
sche tijd. Een tijd waarin de mens en zijn
kennen en kunnen centraal staat. De
mens die eens de pretentie heeft gehad
als God te willen zijn. En vandaag
schijnt die mens niet alleen zijn Schep
per te willen imiteren, maar zelfs te ver
beteren...
Waarnemer
f'I>»'S'i
Deze vraag- en antwoord-rubriek staat
geheel ten dienste van de lezer die er
kosteloos gebruik van kan maken. Uw
vragen op velerlei gebied kunt u sturen
aan: Redactie Eilanden-Nieuws, Post
bus 8, Middelharnis, met in de linker-'
bovenhoek „Vragen-rubriek" vermeld.
De vragen worden door deskundigen
beantwoord en zullen binnen enkele
weken na de inzending compleet met
antwoord in deze rubriek worden ge
publiceerd.
Op mijn video-apparaat stel ik steeds
opnieuw de juiste tijd in, maar als ik wat
later kijk, wijst hij weer een minuut te
laat aan.
Antwoord: Dan loopt uw horloge vóór,
want dit merk video-apparaten krijgt tel
kens via teletekstsignalen het precisie
tijdsein door van de atoomklok.
60R0ELÜ00i
In deze rubriek is enige tijd geleden een
vraag over de behandeling van gordelroos
aan de orde geweest. Een abonnee die
langdurig met deze kwaal tobt zou nog
graag over dat antwoord beschikken en zo
mogelijk kontakt hebben met iemand die
gordelroos met succes heeft bestreden.
Wanneer u haar van dienst kunt zijn gelie
ve u dat aan de redaktie door te geven,
waarna wij voor kontakt zullen zorgen;
wie weet kunt u haar helpen.
Redaktie
In reclamespotjes worden veel onbegrij
pelijke termen gebruikt. Wat betekent
bijvoorbeeld 'dit wasmiddel wast signi
ficant schoner?'
Antwoord: Significant hoort daar niet
thuis, want het is het tegenwoordig-deel-
woord van het latijnse werkwoord signi
ficare: een teken geven, en je kunt niet
zeggen: een teken gevend schoner. Het
zou moeten zijn: het is veelbetekenend,
dat je met dit middel schoner wast. Maar
de reclamemaker wil 'dure' termen ge
bruiken. Het publiek snapt er vaak niets
van!
KUUIS OF MUNT?
Met welke munt en koers krijg ik te ma
ken in Opatija?
Antwoord: Opatija (spreek uit 0-pa-tie-
ja) ligt in het Kroatische deel van Istrië,
heeft als munt de kuna en drie kuna's
maken zowat één gulden.
Hoe lang is een overstapje op een strip
penkaart geldig?
Antwoord: Met 2 t/m 4 strippen mag u
één uur vanaf de stempeltijd reizen, met
5 t/m 7 strippen mag u Vi uur in de bus
zijn, met 8 t/m 10 twee uur, met 11 t/m
16 drie uur en met 17 t/m 20 strippen
hoeft u pas na 3V4 uur uit te stappen. Niet
de instaptijd, maar uw uitstaptijd is in 't
geding!
op donderdag 13 juli a.s. begint D.V. de
serie concerten die de organist Dirk
Jansz. Zwart ook dit jaar zal geven op
het orgel van de Hervormde Kerk te
Dreischor.
Deze concerten hebben wekelijks plaats
op donderdagavond; het zijn er zes in ge
tal, vanaf 13 juli tot en met 17 augustus
a.s. De aanvang is altijd om 20.00 uur.
Het orgel in de oude kerk van Dreischor
(met z'n twee torens, voorstellende de
Moeder Maria en het Kind), dateert van
1967, en is een geschenk van het toen
malige Rampenfonds. Het is een fraai
klinkend instrument, gebouwd volgens
het klassieke mechanische sleeplade-
principe: het heeft 17 registers, verdeeld
over twee manualen en pedaal.
De klank komt optimaal tot z'n recht in
de akoustisch zeer fraaie ruimte van het
historische bedehuis.
Komt en hoort: 13 juli en vervolgens.
yiOOIBNINUa^lE
Terugkerend van vakantie werden we
thuis besprongen door ontelbare vlooien.
Op de blote beentjes van onze jongste
zoon zag je duidelijk wondjes van de
beten. Kunnen buren of andere mensen
zulke insekten door de brievenbus naar
binnen hebben gepropt? Of kunt u de in
vasie verklaren?
Antwoord: De vlooien die u bij thuis
komst besprongen, waren heus niet door
de buren bij u binnen gebracht of ver
stopt. Zo'n plaag ontstaat vaker als men
sen die één of meer huisdieren in huis
hebben, met vakantie gaan. Ook als hond
en kat elders zijn ondergebracht. In de
zomer laten zowel de kattevlo (Cteno-
cephalides felis Bouché) als de hondevlo
(C. canis Dug) reeksen eitjes vallen. Die
komen deels op de vloerbedekking te
recht en mogelijk ook op de bedden en
andere plaatsen waar uw huisdieren zich
(mogen) ophouden. Die verspreid lig
gende witte eitjes worden 's zomers door
de warmte in huis uitgebroed en de licht
gekleurde larven voeden zich met de her
en der te vinden half verteerde uitwerp
selen van de volwassen insekten. Als ze
genoeg gegeten hebben, kunnen zij zich
rustig verpoppen in hun coconnetjes. Ko
men de bewoners thuis, dan springen die
cocons open door de trillingen van de
vloer en dan gaat gebeuren wat u beleef
de: tientallen hongerige jonge vlooien
bespringen de eerste de beste prooi die
binnentreedt. Nu zijn hun monddelen
niet zo geschikt om de huid van een vol
wassen mens te doorboren, maar dat lukt
ze wèl met de dunnere huid van kleine
kinderen. Vandaar dat uw jongste telg zo
veel beten opliep. Zouden er katten en
honden zijn teruggekeerd van weg
geweest, dan zouden de hondevlooien
wel een hond hebben opgezocht en had
den de kattevlooien zich ongetwijfeld op
de poes(en) gestort. Dat die vlooieband-
jes niet geholpen hebben, is geen won
der. Die werken niet twaalf maanden,
doch slechts tijdelijk en dan hoofdzake
lijk bij de nek, zodat de lager op het
lichaam huizende parasieten ongemoeid
blijven. U kunt uw poes beter dagelijks
stofkammen, zodat u niet allgen de nog
aanwezige vlooien vangt en in een bakje
heet water met een druppel afwasmiddel
onschadelijk kunt maken, maar gelijk de
zwarte uitwerpselen en zo vaak aanwezi
ge witte eitjes weghaalt. Huisdieren doen
immers telkens weer ongedierte op als ze
buiten rondlopen. Blijf daarnaast de
mand, de bedden en de meubels waarop
een kat graag ligt, en natuurlijk de vloer
bedekking van alle kamers tot in de
uiterste hoeken geregeld grondig stof
zuigen en doe gelijk de stofzak met le
vende inhoud weg, of plak de slang af
met plakband, anders komen de sprin-
gertjes via de zuigbuis terug in uw ka
mers!
In 1887 begon eigenlijk het klagen
over het water in de gracht min of
meer op gang te komen. Dat het
water stonk, was niet zo verwon-
derlgk: er loosden een aantal rio
len op uit en bovendien gooiden de
omwonenden er allerhande troep
in, waaronder voornamelijk straat-
en huisvuil. Dit heeft men destijds
te weinig onderkend, waardoor er
verscheidene alternatieven werden
aangedragen, die uiteindelijk toch
niet het gewenste resultaat hadden
of simpelweg om financiële rede
nen niet werden uitgevoerd.
Klachten 1887
In de raadsvergadering van 8 februari
1887 vraagt de heer J. B. Mijs het
woord en zegt dat men bevreemd aan
den pachter der haardasch de vrijheid
wordt verleend de modder uit de kerk
gracht eenigen tijd op de kant te mogen
laten leggen, daar hij meent die vroeger
direkt moest vervoerd worden, en hoe
wel hij gaarne den pachter in deze ter
wille zou zijn hij toch meent dit niet dan
schadelijk kan zijn voor de gezondheid
der bewoners en hij gaarne zag dat daar
voor gewaakt werd. De voorzitter zegt,
dat het bij burgemeester en wethouders
bezwaar heeft ondervonden om het des-
betrekkelijk verzoek van Van den Nieu-
wendijk toe te staan, maar dat het hem
om zijn arme en bekrompen toestand
vergund is, daar het toch in de jaargetijde
niet zoo naadelig is, dan wanneer het
heet is, maar dat aan de opmerking ge
volg zal worden gegeven en Van den
Nieuwendijk gelast zal worden de mod
der in het vervolg zoo te baggeren en te
vervoeren
In de raadsvergadering van 23 maart
1887 Komt ter tafel en doet de
voorzitter voorlezing van een adres van
den heer J. Vis Cz. en 52 anderen allen
inwoners dezer gemeente en bewoners
van panden gelegen aan de Enkele Ring
alhier d.d. 23 maart 1887, daarbij ver
zoekende middelen te willen beramen
om de kerkgracht voor hunne woningen
gelegen, door het leggen van een riool
vanaf de Kaai van versch water te kun
nen voorzien, aangezien de stank die de
kerkgracht de laatste tijd verspreidt on
dragelijk en zeker nadeelig voor de ge
zondheid dier bewoners aldaar zijn moet.
De voorzitter zegt dat, ook hij met dat
denkbeeld reeds lang vervuld was en het
voor hem immer een illusie is geweest
om het plan verwezenlijkt te zien, maar
des wegen noch bij heeren wethouders
noch bij den raad dit punt heeft ter spra
ke gebracht, omdat hij daarvoor gunstige
finantieele tijd voor de gemeentekas
wenschte te zien aangebroken; dat hij
echter nu dit verzoek uit de ingezetenen
komt dit met vreugde begroet en wan
neer die kerkgracht werkelijk voor de
gezondheid gevaarlijk mocht zijn, het
niet geraden acht langer daarmede te
wachten maar gaarne zag, dat deze zaak
bij den raad zooveel sympathie vond, dat
althans deze zaak in onderzoek kwam.
Het lid de heer Faasse, mede-onderteke
naar van dat verzoekschrift en ook nabij
de kerkgracht wonende, bevestigd de
klachten omtrent de ondragelijken stank
en acht het noodig dat hiertoe pogingen
tot verbetering in het werk worden ge
steld. Nadat alle leden hieromtrent het
woord hadden gevoerd en het den voor
zitter gebleken was dat allen de klachten
gegrond vonden en het wenschelijk acht
ten dat hieraan werd tegemoet gekomen
doet hij het voorstel, om den gemeente
architect op te dragen van dit werk tee-
kening en plan benevens staat van kosten
daarvan te doen opmaken om dan later,
na kennisneming daarvan, deze zaak op
nieuw aan de beslissing van den raad te
onderwerpen en bij aanneming daarvan
de middelen tot dekking dier buitenge
wone uitgaven te regelen. Dit voorstel in
rondvraag gebracht, wordt met eenparige
stemmen aangenomen
In de raadsvergadering van 13 april 1887
zegt de voorzitter, dat hij overeen
komstig het bepaalde in de vorige verga
dering, den gemeente-architect heeft op
gedragen, van het plan om de kerkgracht
door water uit de Kaai te ververschen,
eene teekening en opgaaf van kosten te
doen opmaken en deze zich van die op
dracht heeft gekweten, wordende de op
gemaakte teekening en memorie van toe
lichting, door den voorzitter aan den
leden voorgelegd. Dat echter uit die tee
kening, tot de voorzitter en ook zeker tot
yllese Style heeft speciaal voor jou f
College Style heeft speciaal voor jou
een leuke vakantie tip;
Imig, recht model in de kleuren
marine, zand en wit. Verkrijgbaar ^in^A
de maten 36 t/ni 46, Normaal 159
of 'i 49 gulden, nu een speciale.t^^^M
Colhge.Style prijs |SlB**^
STYLE
den leden teleurstelling blijkt, dat deze
zaak, hoe ook gewenscht, onuitvoerbaar
is, aangezien het water in de kerkgracht
nog ruim 30 centimeter hooger staat dan
het gemiddeld hoogwaterpeil in de Kaai
en zelfs bij wegvloeiijing van een ge
deelte uit de kerkgracht die toestand
nimmer zoo laag kan komen dat het
voorgestelde plan uitvoerbaar is. De
voorzitter deelt nog mede dat enkele be
woners van de ring, het door den ge
meente-architect beweerde van onuit
voerbaarheid, niet wilden gelooven en
dientengevolge den architect ten einde
hen te overtuigen in het bijzijn van hen
en de voorzitter, opnieuw nog eens een
waterpassing heeft gedaan die tot dezelf
de treurige uitkomst heeft geleid en het
onmogelijke opnieuw heeft aangetoond,
zoodat den raad aan hun verzoek had
voldaan de uitkomst heeft bewezen hun
verzoek tot de onmogelijkheden behoort,
doch dat de raad, gaarne al die middelen
zal aanwenden, strekken kunnen om aan
de geopperde klachten tegemoet te ko
men (wordt vervolgd)
Jan Both,
secretaris St. Kerkgracht
met optimaal resultaat
Makelaar Tamboer
Tel. (01870)8 34 77
STELLEND AM
OPHALEN OUD PAPIER
Op D.V. zaterdag 8 juli hopen wij na
mens de financiële commissie van het
open Hervormd Jeugdwerk oud papier
op te halen. Wij beginnen om 9.00 uur
op de Molenkade, Nieuweweg en Een-
drachtsweg. Wilt u het goed gebundeld
en tijdig gereed zetten? Geen karton. Bij
voorbaat dank.
OUDDORP
Geslaagd voor Ingenieursdiploma
Petra Mastenbroek heeft vandaag aan de
AHD, de Agrarische Hogeschool te Delft
haar tuinbouw Ingenieursdiploma in ont
vangst genomen.
Petra begon haar opleiding aan de LAS
(Lagere Agrarische School) te Sommels
dijk, bezocht vervolgens de MAS (Mid
delbare Agrarische School) te Dordt,
vervulde een stageperiode in Australië en
studeerde 4 jaar aan de Delftse Agrari
sche Hogeschool welke studie met het
Ingenieursdiploma is bekroond.
EenvetfiaaiuithetiBven
vm Catvijn
do0r fi de Zeeuw JGzn*
-12-
Die worden dan in de regel verkocht,
maar dat huis en die wijngaard van
Cavier passen mij zo best en daarom heb
ik aan Morin gevraagd of ik die krijgen
kan. Ik wil er graag een mooie duit voor
betalen of anders zal ik 't zaakje wel
aanverdienen. Zie je, dat is nu m'n plan,
en daarom moet ik zeker zijn van m'n
zaak".
„Dat begrijp ik best, er hangt voor jou te
veel van af. Maar kom, Lex, ik moet
weer verder. Ik zoek naar een baas, maar
dat valt ook niet mee. Hier in Parijs is
ten minste geen droog brood voor me te verdienen
en daarom al ik maar weer naar Picardië gaan,
denk ik. Misschien is daar op het land wat te ver
dienen".
„Wel ja, je moet 't maar eens proberen, Antoine",
zei Lex met een medelijdend lachje.
„Zo'n arme stumper ook", dacht hij. „Dan weet ik
beter aan duiten te komen".
„Zeg Antoine, als ik eens wat voor je weet, zal ik
je waarschuwen, hoor; ten minste als je dan nog
niet in Picardië zit".
„Goed, graag!"
Zo scheidden de vrienden.
Antoine huppelde bijna van blijdschap door de
straten, omdat hij die lelijke Lex zo mooi had uit-
gehoord.
Die arme Cavier toch, wat hing hem boven 't
hoofd?
Maar Antoine was er ook nog en die zou er wel
een schotje voor schieten.
HOOFDSTUK 9
„Nu ben je wijnboer af'
Als je nu maar tekenen wilt, Cavier, dan is de
zaak in orde".
Het was Antoine, die een paar dagen na zijn ge
sprek met Lex bij Jean Cavier in huis zat en de
goede wijnboer een groot stuk papier voorlegde.
Op dat papier stond niets meer of minder dan dat
Jean Cavier verklaarde zijn huis en wijngaard aan
Antoine te verkopen voor twee honderd franken, 't
Was een belachelijk lage som en Jean moest harte
lijk lachen, toen Antoine op tekenen aandrong.
„Ik moet zeggen, dat je een vindingrijke kerel
bent, Antoine", zei hij, „en als ik je niet zo door en
door vertrouwde, deed ik het niet, dat wil ik je wel
vertellen".
„Neen natuurlijk, dat begrijp ik best, het is ook
een zaak van het grootste vertrouwen en ik doe het
alleen om jou te helpen, Cavier, en om Lex een
kool te stoven".
Ondertussen had Jean nu z'n ganzenpen genomen
en met onbeholpen letters kwam z'n naam onder
het stuk te staan.
„Ziezo baas, nu ben je wijnboer af', zei Antoine
lachend, terwijl hij het gewichtige document in z'n
jaszak opbergde. „Maar laten we geen grappen
maken, de zaak is veel te ernstig; we moeten nu
afspreken wanneer jullie kunnen vertrekken".
„Dan zal ik toch eerst Madeleine eens roepen,
want die moet daarover een woordje meespreken",
zei Jean.
Weldra zat ook moeder Madeleine aan de tafel,
om mee de plannen te bespreken, die nu gemaakt
moesten worden.
Het gehele plan was van Antoine uitgegaan. Hij
had alles, wat hij van Lex wist, aan de wijnboer
meegedeeld en hem gezegd, dat hij er van verze
kerd kon zijn, dat hij vandaag of morgen met z'n
gehele gezin gevangen genomen zou worden.
Werden hij en z'n vrouw wegens ketterij veroor
deeld, dan waren de wijngaard en het huis weg. Of
Lex het in dat geval van Morin zou krijgen betwij
felde Antoine, maar in elk geval was 't verbeurd
verklaard werd, was 't toch ook weg.
Nu wilde Antoine niet alleen het leven van zijn
vriend redden, doch, als 't kon, ook zijn bezittin
gen. Daarom had hij het plan bedacht, dat de beide
mannen straks hadden uitgevoerd nl. dat huis en
wijngaard het eigendom van Antoine werden. An
toine had daarvoor een stuk behoorlijk door een
notaris laten opmaken. Nu moest er gesproken
worden over de vlucht.
„Waar moeten we nu heen?" vroeg Jean.
„Zouden we niet naar Bazel kunnen gaan?" meen
de Madeleine. „Daar woont m'n zuster Catharina
en daar zouden we veilig zijn".
„Veilig zou je er beslist zijn", stemde Antoine toe,
„maar wat voor werk moeten je man Pierre en de
andere kinderen daar doen?"
Ja, dat wist de goede vrouw ook niet.
„Dan konden we nog beter naar Angoulême trek
ken, naar m'n broer Armand", meende Jean. „Die
heeft een grote wijngaard en daar zouden we volop
werk hebben".
Doch de slimme Antoine schudde het hoofd.
„Dan kunnen jullie even goed in St. Victor blijven,
vrienden. De armen van Morin zijn lang genoeg,
om je in Angoulême te kunnen grijpen, en het zou
heus niet zo lang duren, voordat Lex had uitgevist
waar jullie gebleven zijt. Je moet Frankrijk uit, dat
is duidelijk. Ik had zo gedacht, als je eens naar
Italië ging?"
„Naar Italië?" vroegen man en vrouw tegelijk.
„Maar m'n beste Antoine, dat is haast aan 't ande
re eind van de wereld", lachte Jean. „Hoe moeten
we daar in vredesnaam komen?"
„Met één stap tegelijk natuurlijk, ten minste als je
gaat wandelen, maar 't kan ook met een wagen en
dan gaat het wat vlugger.
Maar ik zal je eens zeggen hoe ik op de gedachte
gekomen ben, dat jullie naar Italië moet. Ik dacht
aan Ferrara. Je weet toch wel, Jean, dat ze daar
veel aan wijnbouw doen? Welnu, allicht kun je
daar bij een of andere wijnboer werk vinden. Dat
is al mooi. En misschien vind je daar ook nog wel
bescherming bij onze Franse Prinses, Renata, die
van harte de Hervorming is toegedaan. Er zijn al
meer geloofsgenoten naar Ferrara getrokken, wie
weet vinden jullie er ook niet een goede schuil
plaats".
„Maar de Hertog van Ferrara is toch Rooms?"
meende Cavier.
„Rooms, ja zeker is hij Rooms, maar ik geloof, dat
hij zich van de godsdienst heel weinig aantrekt.
Maar zeker, voor het uitwendige is hij Rooms,
daar heb je gelijk in. Ik heb ook niet gezegd, datje
bij de Hertog bescherming zoudt vinden".
„Nee, nee, dat is zo, maar 't is een hele onderne
ming, hoor", zuchtte de wijnboer.
„Zie je er niet over heen?" lachte Antoine.
„We moeten het met Gods hulp proberen, Jean",
zei Madeleine. „Hij zendt ons nu Antoine, om ons
te redden van onze vijanden, maar nu moeten wij
ook doen wat we kunnen. Denk eens aan Calvijn.
Die heeft wel een jaar lang door Frankrijk gezwor
ven en eindelijk is hij naar Bazel gevlucht. Geloof
maar, dat hij ook liever in Frankrijk gebleven zou
zijn".
„Ja dat is ook zo, ik zag alleen maar op tegen de
grote reis en al het vreemde. Och, een mens is nu
eenmaal aan zijn geboortegrond en zijn woon
plaats gehecht, en dat is goed ook, maar als Gods
weg anders is, welnu dan moeten we dat ook goed
vinden".
Met het oog op Madeleine en de jongere kinderen
werd besloten de reis met een huifkar te maken.
Dat was niet zo vermoeiend en een kar bood toch
altijd enige schuiling, wanneer men nergens te
recht kon. Je had dan altijd een dak boven je
hoofd, al was het dun. (wordt vervolgd)
.•■Ji
■PAD 3 MIDDELHARNIS (01870)89065
AAN RIDDERKERK (01804)30574
