Schaduw 'Binnenhof over voorjaarsnota
Na 38 jaar nam P. de Man
afscheid van Dirkslands Rabobank
Uitslag
Waterschapsverkiezingeii
Waterschapsverkiezingen
Geld voor CT-Scan
Eclitpaar L. van Oudenaarden-Grootenboer
65 jaar getrouwd
Raad Dirksland
Gerrit Joppe en Louiza van Es
Biz. 2
EILANDEN-NIEUWS
DINSDAG 23 MEI 199S
In het voorjaar krijgt de gemeenteraad van Dirksland de zogelieten
Voorjaarsnota voorgelegd, een tussentijds financieel overzicht dat laat
zien hoe inkomsten en uitgaven kloppen met de begroting. De Voorjaars
nota is een instrument om tijdig aan te geven op welke punten eventueel
uitgaven óf begroting moet worden aangepast. In de raadsvergadering
van 18 mei kwam de Voorjaarsnota 1995 ter tafel.
Tevredenheid en reserve
Algemene tevredenheid was er in de raad
over de Voorjaarsnota zelf. Een goed
stuic werk met een aardige uitlcomst: de
inkomsten en uitgaven lopen over het
geheel genomen in de pas met de begro
ting.
Waardering voor de samenstellers van de
nota en voor degenen die er voor ge
zorgd hebben dat de gemeente tot nu toe
binnen haar budget is gebleven.
Aangezien de gemeenteraad overwegend
zelf over de gemeentelijke uitgaven
beslist was er dus ook reden tot een
bescheiden tevredenheid over eigen
werk. Het viel niet tegen, maar... was
het allemaal wel zo mooi?
In de Voorjaarsnota staat vermeld dat in
deze nota de resultaten van het Werk
voorzieningsschap Binnenhof en de kon-
sekwenties van het bij de gemeente in de
maak zijnde Wegenbeheersplan buiten
beschouwing zijn gelaten. En bij de
resultaten van het Binnenhof zat hem
voor een aantal raadsfrakties nou net de
kneep. Het waren de partijen die niet in
het college van burgemeester en wethou
ders vertegenwoordigd zijn die zo hun
vragen hadden.
Namens de RPF sprak de heer Lceflang
grote zorgen uit over de financiële ont
wikkelingen bij het Binnenhof: „Ik ben
er helemaal niet gerust op".
De heer Koningswoud (SGP) was het
met de heer Leetlang eens en vroeg aan
het college van B en W of de meerjaren-
begroting niet moest waren aangepast,
gehoord de weinig opwekkende berich
ten over de tekorten bij het Binnenhof.
Het CDA beoordeelde de Voorjaarsnota
als een goede en nuttige rapportage.
„Maar", vroeg de heer Sandee namens
zijn fraktie, „als de heikele punten wel
meegenomen zouden zijn, welk beeld
was het dan geworden?" Hij beschouwde
de Voorjaarsnota als het gemeentelijk
huishoudboekje zonder echt moeilijke
zaken. Hij had dezelfde vraag als de heer
Koningswoud: „Is de rapportage niet te
mooi als we rekening houden met wat
ons nog te wachten staat?"
Zat er niet een addertje onder het gras?
De heer Van Prooijen (Gemeentebelan
gen) konstatecrde een zekere tevreden
heid over het in de pas lopen van de uit
gaven. „We proberen het met z'n allen
goed te doen", zei hij en hij vond dat het
- gezien de nota - aardig gelukt was.
Tevredenheid over de uitkomst van de
Voorjaarsnota was er ook bij de VVD.
De heer Driesprong zei: „De pluspunten
zijn hoger dan de minpunten. We zijn op
de goede weg".
De heer Robijn (PvdA) stelde nuchter
vast dat de Voorjaarsnota beantwoordt
aan haar doel: kijken of je met je finan
ciën in de pas loopt met je begroting.
Addertje of krokodil?
Burgemeester Boonstra beantwoordde
als portefeuillehouder Financiën het
kommentaar op de Voorjaarsnota. Hij zei
dat hij bij een redelijke mate van tevre
denheid over wat er is bereikt toch ook
een ondertoon bespeurde van: is het wel
zo goed? Zit er geen addertje onder het
gras?
„Er is gewezen naar het Binnenhof en
naar het Wegenbeheersplan", aldus de
heer Boonstra. Hij stelde vast dat bij het
samenstellen van de nota de stand van
zaken op dat moment is gegeven. De
resultaten van het Binnenhof heeft de
gemeente niet in de hand en de financië
le konsekwenties van het Wegcnbeheers-
plan zijn nog niet bekend. Er is niets
achtergehouden in de Voorjaarsnota. Als
de bedragen voor het Wegenbeheersplan
anders zouden uitpakken, dan moet de
raad zich herbezinnen over de meerjaren-
begroting. Dat geldt evenzeer voor de
tekorten van het Binnenhof.
„Op de mcerjarcnbegroting is twee mil
joen gereserveerd voor tekorten van het
Binnenhof. Dat is een behoorlijk bedrag,
maar hoe lang dat genoeg is weten we
niet", zei de heer Btx)nstra en: „Een risi
cofonds van twee milj(x;n voor het Bin
nenhof. Dat moet het voor de eerste jaren
zijn en hoe het dan gaat, weten we niet.
Ik weet niet htx; we ons als raad op zul
len stellen ten aanzien van het Binnen
hof.
De heer Koningswoud zei in tweede
instantie dat hij ook wel wist dat er
geen adder onder het gras zat: „Die
ligt er boven op. Ik vraag me af of, als
je weet dat er weer al een overschrij
ding van vier en een halve ton is (bij
het Binnenhof), moet je dan niet kon-
sekwent zijn en bedragen aanpassen?"
Hij bracht in herinnering dat de SGP-
fraktic eerder al gezegd heeft dat twee
miljoen te weinig zou zijn.
De heer Leeflang zei over het pro
bleem Binnenhof: „Ik ben zo bang dat
het een krokodil zal blijken te zijn".
Twee miljoen is de grens
Ook de heer Sandee vcx:lde iets van drei
gend onweer bij de redelijk zonnige
Voorjaarsnota. „Ik wil niet meteen spre-
(vervolg van voorpagina)
Direkteur
Namens medewerkers en medewerksters
van de Rabobankvestiging Dirksland
sprak de heer J. Verboom zijn oude baas
toe.
Augustus vorig jaar heb ik voor een
werkgroepje dat deze dag van vandaag
zou regelen meteen ja gezegd, want wat
is er mooier dan het afscheid van je baas
regelen? Maar wat moet ik vandaag zeg
gen?" In de eenentwintig jaar die de heer
Verboom met zijn baas heeft samenge
werkt hebben ze weinig echte problemen
gehad, ook al waren de tijden soms woe
lig voor bank en personeel.
„De problemen die er waren hebben we
samen altijd weten op te lossen. U was
heel open naar het personeel toe. Af en
toe een beetje lastig als het ging om de
Nederlandse taal en titelatuur in uitgaan
de correspondentie. U hechtte aan be
paalde normen en vormen. We hebben u
ook nooit bij de voornaam genoemd.
Niet dat u zei dat het zo moest, het ging
gewoon zo. U was duidelijk de direkteur,
in houding en handelen. Een direkteur
met gcwd gevoel voor menselijke zaken,
vooral ten aanzien van het personeel. U
vergat bijvoorbeeld nooit een verjaar
dag".
De heer Verboom memoreerde de ge
slaagde personeelsreisjes en de dia-avon
den van reizen die de heer en mevrouw
De Man zo graag maakten.
„U hebt hard meegewerkt aan een goede
sfeer op de bank. U krijgt nu van ons een
eigen bank mét gedenkplaat" besloot
Verboom en hij bood namens het perso
neel een schitterende houten tuinbank
De Man thuis
In een geestige speech hield Arpieter de
Man zijn vader de spiegel van het gezin
voor. De kinderen De Man vonden dat
hun vader zijn bijdrage aan de maat
schappij ruimschoots had geleverd. Hij
mocht nu best wat meer tijd aan kinderen
en kleinkinderen gaan besteden. Ze had
den een kalender voor hun ouders ge
maakt met de dagen waarop zij worden
verondersteld op te passen op de klein
tjes. „Wat meer aandacht voor de familie
mag best", zei Arpieter. „Mama was met
de bankgetrouwd, maar dat gold voor
ons ook".
De kinderen hadden al zien aankomen
dat papa en mama nu verre reizen zou
den gaan maken en daarom hadden ze
alle kennissen in Nederland en daarbui
ten aangeschreven om hun ouders uit te
nodigen. Van alle rcakties hadden ze een
enorme landkaart gemaakt. Een wegwij
zer vermeldde de meest uiteenlopende
bestemmingen, tot in Afrika, Aziëa en
Australië toe.
V(X)r de tijd dat de heer en mevrouw De
Man thuis zouden zijn kregen ze van hun
kinderen tuinstoclcn die ze zelf in elkaar
moesten zetten. Volgens Arpieter kon
dat wel eens een poosje duren en zou dat
zijn ouders van het reizen af houden.
,,Dat is onze manier om te zeggen dat we
jullie liever hier bij ons houden".
Piet de Man zelf
In zijn dankwoord zei de heer De Man
relativerend: „Als ik dat allemaal zo ge
hoord heb zijn er nauwelijks beter op de
wereld. Ik wens mijn opvolger veel suc
ces".
In zijn terugblik op 38 jaar werk bij de
Dirkslandse Rabobank begon de heer De
Man bij iets dat hem ook in 1957 over
kwam. „Het beste dat me kon overko
men, een kennismaking met Janny. Een
andere kennismaking, want wc kenden
elkaar al langer. In 1962 zijn we ge
trouwd. In die tijd volgde je een oplei
ding op eigen kosten en in eigen tijd. De
opvoeding van de kinderen is veel op
Janny neer gekomen. Ze heeft altijd ach
ter me gestaan. Ik heb ook waardering
voor de kinderen. Allemaal bedankt, ik
hou van jullie.
En dan de bank. Daarmee bedoel ik de
oude Rabobank Dirksland, 'mijn' bank
dus.Bij de bank gaan werken was een
hele stap als je een creatief beroep ge
dacht had. Ik heb geprobeerd de bank
een eigen gezicht te geven, zowel naar
binnen als naar buiten. Ik heb de eigen
identiteit van de bank willen behouden".
Daarbij was de rolverdeling met het be
stuur optimaal geweest en had de heer
De Man zijn medewerkers beschouwd
als volwassen men.sen met een eigen me
ning en een eigen verantwoordelijkheid.
„Ik heb veel kunnen delegeren aan Jan
Verboom en anderen".
ken van stilte voor de storm, maar de
laatste raadsvergaderingen zijn vrij tam.
Als je bijna zeker weet dat er zaken op je
afkomen, moet je daar dan geen rekening
mee houden?"
De heer Robijn zag het anders: „Als je in
de pas loopt met de begroting is de
Voorjaarsnota goed. Als er dingen op je
af komen, moeten posten worden bijge
steld in de volgende begroting die we
gaan vaststellen."
De burgemeester was het eens met
Robijn, kijkend naar de primaire funktie
van de Voorjaarsnota. Daarnaast wilde
de heer Boonstra geen onduidelijkheid
laten bestaan over het Binnenhof-risico
fonds van twee miljoen op de meerjaren-
begroting. „Die twee miljoen was een
signaal! Twee miljoen en dat is het! Als
het daar niet mee kan, dan zullen we als
raad heel indringend moeten bekijken
wat we met het Binnenhof willen. Meer
dan twee miljoen mag het Dirksland
niet kosten. Op het moment dat twee
miljoen niet toereikend is om de tekor
ten van het Binnenhof op te vangen,
dan moeten we als raad een duidelijke
uitspraak doen. Dan moeten we ons
fundamenteel bezinnen op de vraag:
hoe nu met het Binnenhof? Ik vind - en
dat is dan mijn persoonlijke mening -
dat het voor de gemeente niet door kan
gaan op een weg die steeds kapitale
tekorten geeft. Dat is niet verantwoord,
vind ik. Twee miljoen is de grens.
Vandaar dat de mcerjarcnbegroting niet
is aangepast."
Met name de SGP was blij met deze dui
delijke uitleg van de grens van twee mil-
jtx;n vcx)r de tekorten van het Binnenhof,
waar het de gemeente Dirksland betreft.
Bodemonderzoek
Eén van de andere agendapunten waar
mee de raad werd gckonfrontccrd was
een voorstel om ruim 38.000 ter
beschikking te stellen voor een bode
monderzoek op de sloopterrcintjes aan
de Eerste Stoofweg. In 1988 heeft daar
een oriënterend bodcmonderzwk plaats
gevonden. De verontreiniging die daarbij
werd aangetroffen was van dien aard dat
toen een nader onderzoek in het kader
van de Wet Bodembeschenning noodza
kelijk werd geacht. Dat ondcrztxïk zal nu
op korte tcmiijn plaatsvinden. Het betreft
een gemccnlelijlc terrein. Onderzoek en
eventueel volgende sanering kunnen de
gemeente aardig wat gaan kosten.
„Gaat de verontreiniging daar ondertus
sen gewoon door?", vroeg de heer
Robijn.
Ook de heer Van Prooijen vroeg of de
verontreiniging in de tussentijd d(X)r kon
gaan.
Wethouder Eshuis (PvdA) had het er niet
zo gemakkelijk mee. „In een vorige col-
legeperi(xle zijn we txik al bezig geweest
De mens centraal
De klanten ncx;mde de heer De Man de
belangrijkste groep bij het bankwerk.
„Er werd me wel eens gevraagd of het
niet moeilijk is in eigen dorp bankdirek-
teur te zijn. Maar ik dacht altijd: Doe
maar gewoon, probeer je niet belangrij
ker te vcxïlen dan anderen. Met de klan
ten heb ik meestal prettige kontakten
gehad. Vr(x;gcr meer dan nu, als gevolg
van de verzakelijking van de maat.schap-
pij. Banktrouw komt vaak minder voor
dan je had verwacht".
Hcxjwel hij soms als 'dwarsligger' werd
betiteld heeft De Man de kontakten met
de collega's in de bankorganisatie als
g(x:d ervaren.
„De Rabobank heeft een nieuw beeld
merk waarin de mens centraal staat, voor
mij is dat niet nieuw. In een ccxiperaticve
organisatie staat de mens immers cen
traal. Daarom moet de Rabobank, een
prachtige organisatie met 600 dochters
als Rabomoedcr in overleg met haar
dochters omgaan - het moeten geen dic
taten worden - om onze klanten tevreden
te stellen".
Over de fusie die heeft geresulteerd in de
Rabobank Westflakkee: ,,Ik sta nog
steeds achter de fusie. Praten over fusie
is gemakkelijker dan het uitvoeren ervan.
Het komt vast goed, maar forceer het
niet. Laat de bank warmte uitstralen".
Dirksland
„Ons dorp heeft niet altijd de wind mee
gehad", aldus de heer De Man. Des
ondanks is het niet het minste van het
eiland. Hier staat het ziekenhuis bijvoor
beeld. En we kunnen in elk geval fees
ten, dat hebben wc op 5 mei gezien. De
scheidingslijnen in ons dorp zijn op die
dag vervaagd en ik hoop dat dat een keer
voorgoed gebeurt.
Mijn eigen overtuiging sluit niet aan bij
de meeste in Dirksland, maar ik heb wel
andere overtuigingen gcrcspektccrd. Ik
draag Dirksland een warm hart tcx;".
Hij dankte voor de woorden van waarde
ring die hij deze middag te horen had ge
kregen en sprak zijn spijt uit over het feit
dat zijn collega Braber van de Rabobank
Ouddorp er wegens ziekenhuisopname
niet aanwezig kon zijn.
Eerlijk gezegd is Piet de Man nu blij dat
hij met zijn werk op kan houden en dat
hij op een normale manier kan gaan vut
ten.
Achtendertig jaar werk aan de Dirks
lands bank werd in 'de Schakel' afge
rond met een gemeenschappelijke toast
op een nieuwe tijd voor Piet en Janny de
Man.
met sanering van die aktiviteiten. In een
aantal gevallen is een regeling getroffen
on zijn de aktiviteiten gesaneerd."
De verontreiniging mag niet doorgaan,
/ei de wethouder. „We zullen de milieu
dienst er zeker op wijzen dat we willen
ucten of daar dingen gebeuren tegen de
afspraken en de regelingen."
olgens de heer Van Prooijen was er
sprake van een ernstig tekort van de
jiemeente. Het leek hem dat de vervui
ling ter plaatse sinds 1988 alleen maar is
toegenomen. „Het lijkt of de wethouder
er nooit geweest is. Er liggen grote vuile
plassen, het is daar een rommel."
Gemeentelijk terrein
Van Prooijen stak zonder meer de hand
in de eigen boezem bij de gemeente, die
naar zijn mening de zaak had laten lig
gen.
Wethouder Eshuis toonde zich onaange
naam getroffen door de opmerkingen
van Van Prooijen. „Ik rijd ook wel eens
daar in de buurt en ik heb het gevoel dat
het niet klopt. Alleen: de milieudienst
dient er een formeel rapport over op te
stellen. De milieudienst is overbeladen
maar die zal denken: Het is toch al ver
vuild, het moet toch gesaneerd worden
en het heeft niet de hoogste prioriteit.
Natuurlijk weten we er van, we doen niet
alsof er niets aan de hand is, maar het
college wil het in pragmatisch perspek-
ticf zetten", aldus de heer Eshuis.
Burgemeester Boonstra stelde voor om
uit een oogpunt van orde nu het krediet
voor het bodemonderzoek te bespreken
en over het sloopterrein verder te praten
m een commissievergadering.
Van Prooijen: „Heel diplomatiek, voor
zitter, maar ik wil toch de wethouder
voorstellen om morgen de milieudienst
te vragen een kijkje te gaan nemen.
Overal elders op het eiland is de milieu
dienst punktueel bezig. Dan moet men
ook op die plaatsen gaan kijken en rap
port uitbrengen."
Lof voor inwoners
De heer Van Prooijen was aangenaam
getroffen door de inzet en gemeen
schapszin in de gemeente in de afgelo
pen feestelijke weken van koninginnedag
tot en met de herdenking van de bevrij
ding. „Voorzitter, kunt u dat namens de
gemeenteraad kenbaar maken aan de
bevolking?"
Burgemeester Boonstra: „Het is duidelijk
dat de inzet van de bevolking in de eerste
weken van mei hogelijk gewaardeerd
wordt door de gemeenteraad. Wellicht
kan dat via de aanwezige vertegenwoor
digers van de pers aan de mensen bekend
worden gemaakt."
De vertegenwoordiger van deze krant
heeft dat hierbij graag gedaan.
Gisteren - maandag - heeft in het Waterschapshuis de telling
plaatsgevonden van de bestuursverkiezing die tot vorige week
woensdagmiddag 12.00 uur werd gehouden. Er bleken door het
schap 20.677 schriftelijk uitgebrachte stemmen te zijn terugontvan
gen, zijnde 58,84% van het totaal aantal verzonden stembiljetten.
De volgende personen krijgen, op grond van het op hen uitgebrachte aantal stemmen,
zitting in de Verenigde Vergadering.
Namens de categorie
Ongebouwd:
J. van der Wende362
D. C. Goekoop255
C. Stehouwer178
A. E. Struik159
Th. L. Jacobs145
J. A. van Nieuwenhuyzen .130
A. van Es118
A.Schrier108
P. A. v.d. Giessen99
B.C. van Es84
D. van Loon84
J. van Rossum80
Namens de categorie
Qehouwd:
J.Klepper456
T. C. Both-Verhoeven..3I2
Joh. Troost252
W. Balde249
H.A. Mijs238
P. C. H. Noordermeer ..233
M.Koese207
A.J. Schouten189
J. v.d. Vlugt183
C.Quist174
M. Villerius171
S. C. Poortvliet160
Namens de categorie
Ingezetenen:
A. v.d. Wende2314
G. Joppe1440
J. H. Kalle1020
H.P. Koese-Non...973
C. van't Zelfde945
W. den Eerzamen..896
danken hun vele kiezers voor het in hen
gestelde vertrouwen.
OUDDORP - De stichting motorsport promotie organiseert veel bingo's op
Goerce-Ovcrflakkee. Enkele keren per jaar doen zij dit voor een ander doel dan
voor zichzelf. Zaterdag 13 mei draaiden zij één ronde voor de CT-Scan ten be
hoeve van Ziekenhuis Dirksland.
De honderden bezoekers van Goeree-Overflakkee en velen van ver buiten het
eiland kochten een extra kaartje voor het goede doel. Er kwam totaal 1035,00
binnen wat door het bestuur is afgerond naar 1100,00.
Er is op dit moment al ruim 350.000,- binnen voor de CT-Scan. Volgens dokter
Huisman is de voorbereiding gestart, dit houdt in dat de plannen voor de verbou
wing van de röntgenafdeling zijn aangevraagd. De gehele procedure is gestart en
als alles meezit dan is eind dit jaar de CT-Scan er. Het volgende goede doel waar
de stichting voor draait is de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij op
zaterdag 29 juli a.s.
MELISSANT - Toen de jeugdige Leen van
Oudenaarden uit Melissant z'n dienstplicht ver
vulde, bij 't paardevolk in Den Haag, had'ie z'n
centjes altijd nog zuur moeten verdienen en hij
zou 't niet hebben gewaagd ook maar één dubbel
tje over de balk te gooien. Toch heeft'ie toen van
zich zelf, in uniform, met z'n paard een mooie
foto laten maken, een echt mooie foto...!
Z'n geliefde, Maria Grootenboer, landarbeidersdochter uit
Melissant, heeft daar vast een afdruk van gekregen, want
Leendert was haar prins op het witte paard. Nóg, ruim 65
jaar later, staat die foto te pronk op de kast in Binnenweg
52, waar het briljanten echtpaar al bijna een halve eeuw
woont, 65 jaar al zijn ze gelukkig getrouwd en gistermor
gen kregen ze te dier gelegenheid burgemeester en mevr.
Boonstra op bezoek. Het burgemeesterspaar op de bank
en de echtelieden op de eigen stoel, echte praatstoelen
bleken dat te zijn.
Want honderduit hebben ze verteld hoe Leen - na z'n
drukke werk op 't land - 's avonds drie kwartier op vrij
ersvoeten naar 't landarbeidershuisje liep om Maria (Riete
in Melissant) thuis te brengen, over dat ze trouwen en de
eerste jaren meer zwarte-, dan witte sneeuw zagen, al
kostte 't huisje aan de Achterweg ook maar 1,25 per
week. „En tóch zong ik gewoon m'n versje" herinnert de
nu 87-jarige bruid zich en ze waren gelukkig, met elkaar
en met de 4 kinderen die geboren werden, al kenden ze
dan ook geen luxe. Het kroost de luiers omdoen is dhr.
van Oudenaarden niet vreemd geweest, dat had hij thuis,
al zo dikwijls gedaan, voor z'n hardwerkende moeder.
Het trouwcadeau dat Leen van z'n vader kreeg was een
zeis. Als'ie dan de dijk maaide droeg'ie één laars en één
schaats waarmee hij zich in het talud .schrap zette, nee,
luxe heben ze niet gekend, maar ze waren tevreden en 't
is allengs beter geworden.
Leen die van hard werken wist is later in de bouw gaan
werken en nóg had'ie dan z'n 'dorden juun'.
Nu zijn ze samen oud geworden, hij 88 en zij 87 jaar en
nóg zijn ze gelukkig samen, al is de ouderdom, vooral wat
dhr. van Oudenaarden betreft, met wat gebreken geko
men. Overdag komt hij nauwelijks meer uit z'n stoel en
dat bindt ook mevr. van Oudenaarden aan huis, al zou ze
d'r best wel eens uit willen, naar de kinderen bijvoor
beeld, maar dhr. van Oudenaarden heeft z'n vrouw maar
't liefst dicht bij zich waardoor ze haast de deur niet meer
uitkomt, „'k Hao 'm altied verwend", zegt ze, maar
anderzijds doet het haar toch ook deugd dat haar man zo
op haar aanwezigheid gesteld is. 't Is trouwens heel
gelukkig dat ze alles nog zelf kan bedisselen, ze kookt
nog graag het dagelijks potje al wordt dat niet meer met
zoveel graagte aangeroerd als vroeger het geval.
Bruid en bruidegom stammen elk uit een gezond geslacht,
van haar leven nog zussen in zelfs hoge ouderdom en dhr.
van Oudenaarden heeft nog 2 broers en 3 zussen die ook
de jongsten niet meer zijn. „We zijn nog redelijk gezond,
wat hebben we te klagen?" is beider besluit.
