eiiahdeii-iiieuws
APK
KEURING
NODIG?
Overdenking
Cursus maakt einde
aan bedplassen
TOYOTA^
uit de
Heilige Schrift
Kampeerders slaan massaal
de tenten op bij kampeerboeren
Wat zegt MEN,
en wat zegt U?
DE GAPËMIE
AFGROMD
J^l^^l^^g
HET
,KIJkVENSTER
Flakkee B.V.
'Geld speelt in
bepaalde kringen geen roF
AKTIE ZUINIG STOKEN
de juiste
taxatie...
VERVOLGVERHAAL
2e Blad
VRIJDAG 24 FEBRUARI 1995
No. 6379
Blik op kerk "y?
en samenleving Cj
- De leegloop van de kerken
- Nieuwe experimenten
- Niets geleerd
Dat de belangstelling voor de kerk, en
voor de kerkdiensten de laatste jaren
sterk verminderd is kan voor niemand
meer nieuws zijn. Op sommige plaatsen
moet zelfs gesproken worden van leeg
loop. Volgens sommigen is het einde van
die weg nog niet in zicht, anderen ver
wachten dat er een kentering op komst
is.
Geen wonder dat koortsachtig wordt ge
zocht naar mogelijkheden om het aantal
kerkgangers weer wat op te vijzelen.
Daarbij huldigen sommigen de gedachte
dat de traditionele kerkdienst de grote
massa niet langer aanspreekt. Daarom
willen ze alles op de helling zetten en -
zoals dat heet - de diensten een meer
eigentijdse vorm geven. Op die manier
denkt men jongeren èn ouderen weer te
motiveren voor de kerkgang.
Mijn aandacht werd getrokken door een
bericht dat ik in de kerkelijke pers tegen
kwam. De titel luidde: 'Experimenteren
met kerkdiensten'. Onder dat thema zal
op zaterdag 22 april in de Kampense Bo
venkerk een zogenaamde Werkdag wor
den georganiseerd door het Samenwer
kingsorgaan voor de Eredienst, het Gere
formeerd Jeugd- en Jongerenpastoraat,
en de Hervormde Jeugdraad. Volgens het
bericht moet het een dag worden 'vol in
formatie en vooral inspiratie', waarbij
ruime aandacht zal worden besteed aan
kinderen en jongeren in de kerkdienst.
En dan letterlijk:
„Er zijn werkwinkels over popmu
ziek, kinderliederen, jongeren en
liturgie, wat gebeurt er na de kinder-
nevendienst, kennismaken met multi
cultureel jongerentheater, enz."
Wie een klein beetje op de hoogte is van
de ontwikkelingen na de oorlog moet
zich verbaasd de ogen uitwrijven bij het
kennisnemen van zo'n bericht. Heeft
men nu echt niets geleerd van het verle
den? Er is toch waarlijk al genoeg geëx
perimenteerd op het terrein van de ere
diensten! En ondanks dat bleek de leeg
loop van de kerken niet te stuiten.
Ik moest in dit verband denken aan een
verhaaltje van de reeds enkele jaren gele
den overleden ds. Jac. van Dijk. Het gaat
over een ontmoeting tussen twe Ameri
kaanse dominees. De ene klaagde: „Ik
doe alles voor mijn gemeente. Ik heb een
kerk gebouwd, een clublokaal laten in
richten, bij elke vergadering ben ik aan
wezig. Ik organiseer uitstapjes, elke
week een dansavond, ik heb een sport
club opgericht, ik zorg voor eerste rangs
artiesten voor onze kerkconcerten, maar
het helpt niets. Ik krijg de mensen niet
naar de kerk". Waarop de andere ant
woordde: „Probeer het eens met gods
dienst"...
Ik denk dat met dit geestige verhaaltje
alles gezegd is. Wanneer het Woord, het
Evangelie van het kruis het niet doet, wat
zal het dan wèl doen? Met alle geëxperi-
menteer heeft men niets anders bereikt
dan dat steeds meer mensen de kerk de
rug toekeerden.
Voor popmuziek en jongerentheater kun
nen de mensen ergens anders, en beter
terecht. Afgezien van het feit dat het de
kerk onwaardig is.
Waarnemer
OOLTGENSPLAAT - Kruiswerk
Zuidhollandse Eilanden Gezond
heid Service (KGS) start op 9
maart een cursus Droge Bed Trai
ning. De cursus is bedoeld voor
ouders van in bed plassende kinde
ren in de leeftijd van 7 t/m 12 jaar.
In deze training leren ouders hoe
zij hun kind het beste kunnen hel
pen om droog te worden.
Eén op de tien kinderen in de leeftijdsca
tegorie 7 t/m 12 jaar heeft moeite om 's
nachts hun plas op te houden. Bedplas
sen is het verschijnsel dat een kind van 7
jaar of ouder in bed plast, voordat het
wakker wordt om naar de wc te gaan. Bij
het merendeel van deze kinderen zijn
geen lichamelijke oorzaken voor het
bedplassen aanwezig. Deze kinderen
kunnen in veel gevallen leren om droog
te worden. Om ouders te leren hoe zij
hun kind het beste kunnen helpen om
droog te worden, organiseert KGS de
Droge Bed Training.
Opzet van de cursus
De cursus bestaat uit twee delen. In de
eerste vier bijeenkomsten worden de
ouders opgeleid om hun kind zelfstandig
thuis droog te maken. Stapsgewijs wordt
het kind voorbereid op de zogenaamde
intensieve nacht. Tijdens deze nacht leert
het kind met behulp van een piaswekker
op tijd uit zijn bed te komen om te plas
sen. De hulp van de ouders iS hierbij erg
belangrijk.
Het tweede deel begint in de vijfde bij
eenkomst. Het resultaat van de training
bekeken en er wordt geleerd hoe de
ouder thuis zelf met de training door
moet gaan. Na zes weken wordt het uit
eindelijke resultaat pas echt zichtbaar.
Daarom is er nog een bijeenkomst waar
mee de Droge Bed Training wordt afge
sloten.
Resultaten
70% van de kinderen waarvan de ouders
de Droge Bed Training volgen, zijn bij
de zevende bijeenkomst droog. Drie
maanden later is dit aantal 80%. Een
klein aantal van deze kinderen (maxi
maal 10%) valt binnen een jaar terug en
gaat weer bedplassen.
Cursusinformatie
De cursus start op donderdag 9 maart
1995 en wordt gegeven in het wijkge-
bouw van Kruiswerk ZHE, Lindenlaan 4
te Ooltgensplaat.
De cursus bestaat uit 7 bijeenkomsten,
die duren van 20.00 tot 20.00 uur.
Kosten
Kosten voor deelname aan de cursus zijn
80,00 voor leden van het Kruiswerk en
165,00 voor niet-leden. Het cursusboek
en de koffie en/of thee zijn hierbij inbe
grepen. U moet tijdens de cursus zelf een
piaswekker huren. Deze kosten zijn niet
bij de cursusprijs inbegrepen.
Opgeven
Heeft u interesse of wilt u meer informa
tie over de cursus, dan kunt u kontakt
Automobielbedrijf
Dorpsweg 28
3245 VC SOMMELSDIJK
Tel. (01870) 84466
Ingezonden:
Allereerst mijn verontschuldiging dat ik
in m'n vorige stukje Dokkum als plaats
van het Jopie Huisman-museum geschre
ven heb, dat moet Workum zijn, hierme
de heb ik dit dus rechtgezet. Ik wil het
ditmaal over het volgende hebben.
Een zich als kunstkenner voordoende
direkteur van het Rijksmuseum heeft na
langdurig drammen het gemeentebestuur
van Amsterdam zover gekregen dat het
750.000,- beschikbaar stelt voor de
aankoop van een in Amerika vervaardigd
neonbuizen-porno-reclame-objekt, dit,
om de lustgevoelens van deze vos en
consorten te bevredigen.
Als je dan bedenkt dat het Nederlandse
volk met grote opofferingsgezindheid
geld bijeen brengt om mensen te helpen
de schade, door de watersnood veroor
zaakt, te doen herstellen, steekt schrij
nend daartegen af, het in het water gooi
en van deze 750.000,- het had beter
besteed kunnen worden.
Wat zijn dat dan voor mensen die dit op
hun geweten hebben? Dit zijn mensen uit
een bepaald circuit die zich op vooraan
staande plaatsen hebben weten te drin
gen, geholpen door mede-kliekgenoten.
Zij zijn herkenbaar aan hun gezwollen-
onsamenhangende taaltje en hun verbon
denheid in desastreus gedrag. Zij zijn
gemakkelijk te herkennen. Zaterdag
avond in een praatprogramma was zo'n
pief die beweerde dat na Mondriaan de
wereld veranderd was, hij haalde de
ruimtevaart, de Jumbo-jets, de computers
en nog veel meer erbij als tekens dat
Mondriaan de wereld een nieuwe impuls
tot voortbestaan gegeven had, klinkklare
nonsens natuurlijk. Het enigste wat ik na
Mondriaan heb zien veranderen is het
dessin van theedoeken en plastic bood
schappentassen.
Geld speelt geen rol, lees de kranten en
je valt van de ene verbazing in de andere.
Drie vrouwen ontvangen 250.000,-
voor het regelen van tien schijnhuwelij
ken voor Afrikanen. Een bepaalde groe
pering in onze regering wil mensen hier
heen halen om ze om te kunnen bouwen
van mannetje naar vrouwtje, of anders
om 200.000,- p.p.
Vroeger was een smid iemand die een
vak geleerd had en dingen maakte waar
behoefte aan was. Nu is er een smid die
ogenschijnlijk alleen onzinnige prakke-
denksels voortbrengt, en, meestal veel
geld kostende. Het meest treurige aan
alles is dat dit weggegooide geld meestal
niet ten goede komt aan ons eigen volk
maar als lokaas over onze grenzen ge
smeten wordt.
Aart de Neef
opnemen met het secretariaat van KGS,
tel. (06) 0992299 (gratis) tussen 09.00 en
12.00 uur. Opgeven voor de cursus is
mogelijk tot 28 februari 1995. Vooraf
gaand aan de cursus neemt de cursusleid
ster kontakt op om te bekijken of deze
training geschikt is voor het kind.
Wie zeggen de mensen dat Ik, de
Zoon des mensen, ben?
Maar gij, wie zegt gij dat Ik ben?
(Mattheüs 16:13b, 15b)
Hoe de mensen over me denken, dat zal
me een zorg zijn! Zo praten veel mensen,
vandaag de dag. Ze zeggen wat ze den
ken, en ze doen wat ze willen. En hoe
die ander daarover oordeelt, dat interes
seert hen niet. Ieder heeft toch het recht
zichzelf te zijn? Je bent toch aan nie
mand verantwoording schuldig?
Blijkbaar denkt de Heere Jezus daar
anders over. Wanneer Hij Zich met Zijn
discipelen heeft teruggetrokken in
Ceasarea Filippi, een stukje 'heidens'
gebied, dan neemt Hij hen apart en dan
vraagt Hij hoe de mensen Hem en Zijn
werk beoordelen.
Natuurlijk weet Hij dat Zelf wel. Hij
heeft de meningen van mensen niet no
dig. Hij doorziet de mensen op een vol
maakte manier. En toch wil Hij het horen
uit de mond van Zijn discipelen. Of ze
ervan op de hoogte zijn hoe er over Hem
gedacht wordt.
Wanneer die vraag vandaag eens gesteld
kon worden... Hoe denkt de grote massa
over Jezus? We zouden schrikken van de
antwoorden! Velen in onze samenleving
kennen Zijn Naam alleen als een vloek.
Voor anderen is Hij de stichter van een
wereldreligie. Of een wijze rabbi. Of een
lichtend voorbeeld. Of de bevrijder van
ontrechten en vertrapten.
Het is goed dat we op de hoogte zijn van
al die eenzijdige en onjuiste beelden van
Jezus. We hebben de taak en de roeping
te getuigen van de Christus der
Schriften. Maar we zullen moeten weten
in welke omgeving en onder welke om
standigheden we dat doen. We zullen het
adres moeten kennen waaraan de bood
schap is gericht. We leven in een wereld
die van God vervreemd is en die denkt
Christus niet nodig te hebben. Ontelbare
mensen weten niet Wie Hij is en wat Hij
kwam doen.
Maar weten wij het zelf? Dat is de kardi
nale vraag. Niet hoe de massa over Hem
denkt, maar Wie Hij is en wat Hij bete
kent voor ons.
Jezus Zelf maakt daar geen geheim van.
Ik, de Zoon des mensen, zegt Hij. En de
Zoon des mensen is in het Oude Testa
ment niemand minder dan de Messias.
Hij Die heerst over al de werken van
Gods handen. Onder Wiens, voeten de
Heere alles heeft gelegd.
Hij geeft dus Zijn discipelen de woorden
in de mond. En toch moeten ze het zelf
zeggen.
Daarom vraagt Hij op de man af: Maar
gij. Wie zegt gij dat Ik ben? Je kunt je
niet langer verschuilen achter de publie
ke opinie, niet volstaan met de mening
van deze of gene te geven. Je zult kleur
moeten bekennen.
Ook wij kunnen niet om die vraag heen.
Telkens wanneer Zijn Woord opengaat,
wanneer we in de kerk zitten, en op
zoveel andere momenten legt Hij de
vraag aan ons voor: Wie zegt gij dat Ik
ben? Hij wil weten wat we in Hem zien,
wat we van Hem verwachten.
En Hij wacht op antwoord. Een vragen
lijst kun je desnoods oningevuld laten
Aan een enquête hoefje niet mee te doen
als je geen zin hebt. Maar deze vraag kan
niemand ontwijken.
Hoe komt een mens ertoe om met Petrus
te belijden: Gij zijt de Christus? Luister,
dat zegt Hij Zelf: Vlees en bloed hebben
u dat niet geopenbaard. Niemand kan
immers zeggen dat Jezus de Heere is dan
door de Heilige Geest? Met ons natuur
lijk oog zien we niets in Hem. Hij was
veracht en wij hebben Hem niet geacht.
Maar bij het licht van de Heilige Geest
zien we Hem, de Koning, ons van Israels
God gegeven. En zeggen we met heel
ons hart: „Gij zijt veel schoner dan de
mensenkinderen, genade is uitgestort op
Uw lippen".
W. van Gorsel
Aktieweek 13/2 t/m 19/2
Korte oms
chrijving weersi
omstandigheden:
in het doolhof van prijskaartjes
Makelaar Tamboer
Tel. (01870)8 34 77
MEERKERK Nog meer dan
vorig jaar zullen de kampeerders
in 1995 liiezen voor een vakantie
op liet platteland; het aantal van
ruim 1,3 miljoen overnachtingen
bij de SVR-kampeerboer van toen
zal in 1995 zeker worden over
schreden. Tot deze konklusie komt
de Stichting Vrije Recreatie na de
diverse beurzen waaraan de
Stichting heeft deelgenomen en de
onlangs gehouden eigen SVR-
vakantiebeurzen.
Stonden reeds op de Kampeer-
CaravanRAI (november 1994) en de
Vakantiebeurs Utrecht (januari j.l.)
mede-standhouders versteld van de enor
me drukte bij de SVR-stand waar infor
matie werd gegeven over kampeervakan-
ties op het boerenerf, op de in januari en
februari georganiseerde SVR-vakantie-
beurzen (te Stadskanaal, Noordwijker-
hout, 's-Hertogenbosch en Enschede)
werd de groeiende belangstelling voor
deze vorm van recreatie nog eens bena
drukt door een ongekend aantal bezoe
kers. Zo'n kleine twintigduizend recrean
ten lieten zich daar voorlichten over de
vele mogelijkheden van de SVR in bin
nen- en buitenland, hetgeen voor velen
reden genoeg was om zich aan te melden
als donateur van de Stichting en meteen
een vakantie bij de boer te boeken.
25-jarig bestaan SVR
De voortdurende groei van het dona
teursbestand en de konstante aanmelding
van nieuwe boeren en partikulieren, die
tegen bescheiden vergoeding hun grond
ter beschikking stellen van de rust- en
ruimtezoekende recreant is voor de SVR
reden om het jubileumjaar optimistisch
in te gaan. Zo heeft de Stichting grootse
plannen voor de viering van het 25-jarig
bestaan, begin september, waarvoor de
voorbereidingen al in volle gang zijn.
Het ligt in de bedoeling een weekend
lang met zoveel mogelijk aangesloten
kampeerders in het midden des lands de
grootste camping van Nederland (mis
schien wel van Europa) te creëren. Een
enquête onder de 70.000 donateurgezin
nen (200.000 recreanten) wijst uit dat
een groot deel van hen, dat weekend, dit
jubileumfeest willen meevieren. De
lokatie ligt nog niet vast (de definitieve
goedkeuring van de betreffende provin
cie is nog niet ontvangen), maar het
draaiboek is gereed.
„Voor zover er in Nederland nu nog
kampeerders zijn die de SVR niet ken
nen, zal dat in september zeker niet meer
het geval zijn", aldus de jubilerende
Stichting Vrije Recreatie.
Autoriteit op gebied
van recreatie
Op initiatief van voorzitter, boer Wim
van den Berg, in 1970 begonnen met een
handjevol kampeerboeren en enkele tien
tallen donateurs, heeft de Stichting zich
in de afgelopen vijfentwintig jaar ont
popt als een onpartijdig belangenbeharti
ger voor zowel de kampeerder als grond
bezitter. Door de grote ervaring die de
Stichting heeft op het gebied van recre
atie wordt de SVR gezien als een autori
teit op dit gebied en zelfs gemeentebe
sturen schromen niet om bij de SVR aan
te kloppen voor advies bij het bepalen
van hun kampeerbeleid.
Volgens de SVR zelf - met campings in
Nederland, België, Luxemburg, Frank
rijk, Spanje, Portugal, Duitsland, Zwit
serland, Oostenrijk, Polen, Tsjechië,
Hongarije, Denemarken, Finland,
Engeland en Ierland - schuilt haar kracht
in het verenigen van zowel kampeerboe
ren als kampeerders in één en dezelfde
organisatie.
„Zo kunnen we afspraken met elkaar
maken, waaraan zowel de ene als de
andere partij zich heeft te houden", laat
de SVR weten. Die afspraken behelzen
onder meer de zorg voor het milieu, de
hygiëne op en de inrichting van de cam
pings en, last but not least, 'de tarieven'.
Deze afspraken - door de SVR samenge
vat in de slogan 'Rust, Ruimte en Betaal
baarheid' - vormen, samen met het
goede gastheerschap van de kampeer
boeren en -boerinnen, voor de recreant
een waarborg voor een prettige, alleszins
betaalbare vakantie op het platteland.
Vêrtimi uit cfe &er$tefBren
van dB
Middernacht zending
-23-
Vroeg of laat krijg je je straf thuis; ik
hoop evenwel, dat je tot inkeer kom; hier
zal voor je gebeden worden".
En met een trouwhartige blik en een
warme handdruk had hij afscheid geno
men. Alleen nog gezegd: „Vergeet je
moeder niet; schrijf haar geregeld; steun
haar ook financieel, als je dat enigszins
kunt".
Die ouwe was nog niet zo dwaas! Die
zag het heel goed in, dat zij geen meisje
voor het dorp was. Nu ja, zijn goed be
doeld preekje nam zij maar op de koop
toe. Zij kon het beter verdragen van hem dan van
Jaap Folmer, die er tenslotte een aparte bedoeling
mee had: zijn eigenbelang dienen.
Hartelijk blij en opgelucht voelde Marie zich, toen
de dag van vertrek dan eindelijk aangebroken was.
Gisteravond nog had moeder gehuild, alsof zij
naar het kerkhof werd gebracht, 't Was eenvoudig
bespottelijk geweest.
De laatste weken was zij zo weinig mogelijk naar
huis geweest: je werd wee van al die jeremiades.
Moeder had toch al lang geweten, dat zij Grol ver
laten zou, direkt als zij meerderjarig was. Dat had
zij warempel vaak genoeg gezegd. Had moeder dat
soms alleen als een dreigement opgevat? Nu, dan
had zij zich wel deerlijk vergist!
Tjonge, wat was moeder te keer gegaan. Had zij
dan, als oudste dochter, niet de plicht, moeder te
steunen? Alleen de twee kinderen, die op haar
volgden, konden ook helpen, de anderen niet.
Kijk, dat was nu weer zo'n onzinnig argument ge
weest. Zij had alle mogelijke moeite gedaan, het te
ontzenuwen, hoewel praten met moeder feitelijk
water naar zee dragen was. Zij verdiende warem
pel het dubbele van wat zij bij Meeuwsen kreeg.
Het sprak toch vanzelf, dat zij moeder geld zenden
zou. Nee, nee, dat kwam alles wel in orde, moeder
zou het zien.
Dan dacht zij, zittend in de trein, die voortjoeg
over de Brabantse heide, weer aan boer
Meeuwsen, die haar volkomen gelijk had gegeven,
dat zij naar de stad ging. „Je bent er nu eenmaal
voor geknipt", had hij gezegd, „en ik zal je hel
pen".
Want de grote moeilijkheid was geweest, een be
trekking te vinden. Je moest toch uitkijken. Je had
op de wereld alle mogelijke mensen. Nu had moe
der eens gezien, dat zij wel voorzichtig was! Om
haar te helpen had Meeuwsen voor drie maanden
een abonnement genomen op een van de stedelijke
bladen, waarvan de advertenties nauwkeurig
waren nagezien. 't Was niet gegaan met toestem
ming van de boerin, die zich er niet mee wilde
inlaten, daar zij het voor Marie absoluut verkeerd
vond, naar een stad te gaan. Zij kende het meisje
aardig goed!
En toen was er dan eindelijk iets gevonden, dat de
moeite van nader bekijken waard was. Er werd
nota bene een meisje uit Zeeland gevraagd! Zij
had er op geschreven en haar brief was in goede
aarde gevallen. Mevrouw Verlaar in de Vischstraat
vroeg een dienstbode uit Zeeland, omdat zij had
vernomen, dat de meisjes uit Zeeland betrouwbaar
waren. Afgaande op het goed getuigenis van de
boer wilde zij Marie wel hebben. Het loon was,
gerekend naar wat in Grol betaald werd, enorm.
Zonder verdere informaties had Marie zich ver
huurd, indiensttreding drie weken later. Twee
weken was zij nog op de boerderij gebleven. Toen
een week thuis, om zich gereed te maken. In die
week was zij enkele malen met Sien Saaman naar
de stad geweest, om nog het een en ander te
kopen. Haar moeder had zij buiten alles gelaten.
Die was te ouderwets.
Heel wat geklaag had zij in die week moeten aan
horen en heel wat waarschuwingen moeten incas
seren. Alleen de jongste kinderen, vooral aan
Mieke, die nu negen was en aan wie zij zeer
gehecht was, waren er trots op, dat Marie naar de
grote stad ging. Behalve de burgemeester, de dok
ter en zo was er van het dorp nog nooit iemand in
zo'n stad geweest. En Klaas Boer dan natuurlijk.
Die was daar student. Nou ja, haar een zorg. On
langs was hij nog thuis geweest en hij ging nog
steeds met zijn moeder naar het lokaal. Dat was
"ook zo'n dooie Piet, net als Jaap Folmer.
Het was een opluchting, toen eindelijk de dag van
vertrek was aangebroken. Zij had gehoopt, dat
Sien Saaman haar naar de trein zou brengen. Dat
was tenminste pog een prettig, lollig afscheid ge
weest. Maar moeder had er op gestaan en toen had
Sien zich teruggetrokken. Toen zij voorbij 'Ol
menhoeve' liepen, over de weg naar Doorveld,
was zowaar Jaap Folmer nog voor de dag geko
men. Die had natuurlijk op de loer gestaan, net als
die zaterdagavond, toen zij met Sien uit Otdam
kwam, zo geniepig mogelijk. Ook Sinke en zijn
vrouw hadden haar de hand gedrukt. Dat alles had
zij liever niet gewild. Maar ja, je zat in het schuitje
en je moest meevaren. En - onder dat 'varen' was
zij tot de ontdekking gekomen, dat het afscheid
van het dorp haar toch nog niet zo gemakkelijk
viel. En in de trein (onder tranen had moeder haar
vaarwel gezegd en - maar dat wist Marie niet -
tot de boerderij van Sinke lopen schreien, doch
daar had zij troost gezocht en gevonden en daar
was voor het dwaze kind gebeden) had Marie nog
steeds aan Grol gedacht. Hoe was het mogelijk: zij
had er naar gesnakt, het 'gat' te verlaten en zij zag
op tegen haar komen in de stad, al had zij nog zo
veel bravour en al nam zij het air van grande dame
aan.
Alleen het laatste half uur had zij haar gedachten
geconcentreerd op haar toekomstig verblijf en was
zij welbewust uit de lange trein gestapt.
Maar toen zij midden in het drukke beweeg stond;
toen zij heg noch steg wist en, sjouwend haar vrij
zware koffer, de stroom volgde, in de hoop,
iemand te ontmoeten, die op haar wachtte - want
op raad van Sinke had zij geschreven, met welke
trein zij kwam - werd zij aan moedeloosheid ten
prooi.
Hoe zij ook uitzag, er scheen niemand te zijn, die
haar afhaalde. Dat deprimeerde haar geducht. Met
een blik van radeloosheid zag zij om zich heen.
Maar dan klaarde haar gezicht ineens op: een juf
frouw in een blauw mantelpak naderde. In haar
verwarring zag Marie niet, dat zij een band om de
linkerarm droeg.
„Als ik me niet vergis, is u hier geheel vreemd?"
vroeg zij beleefd. „Als ik u van dienst kan zijn,
graag, hoor. U behoeft voor mij niet bevreesd te
zijn". En zij wees op de band aan de arm, waarop
het woord 'Stationswerk' was vermeld. „Het be
hoort speciaal tot mijn werk, jonge meisjes te hel
pen. Moet u de stad in?"
,,Ik moet naar mevrouw Verlaar in de Visch
straat", zei Marie, tóch dankbaar, dat iemand zich
over haar ontfermde. „Er zou iemand aan het sta
tion zijn. Ik ben hier nog nooit geweest".
„O, wordt u afgehaald? Maar er is hier niemand.
We kunnen wel even bij de uitgang zien. Het komt
een enkele maal voor, dat men daar op passagiers
wacht".
Bij de uitgang bleek evenwel ook niemand te zijn.
„Is u familie van mevrouw Verlaar?"
„Nee, ik kom daar in dienstbetrekking. Ik heb toch
geschreven met welke trein ik kom".
„O, dus u weet niet zeker, dat u gehaald wordt? Ik
vermoed nu van niet. U hebt het wel geschreven,
maar dat zal wel niet zijn opgevat als een verzoek,
om u te halen".
De pientere juffrouw van het stationswerk had
natuurlijk reeds lang in de gaten, dat zij met een
onervaren meisje te doen had. (wordt vervolgd)
Normaal
Streef-
Totaal streef-
jaar-
verbruik
vcr
bruik
ver
m>
liruik
500
12
6,00
197
98,50
600
15
7,50
236
118,00
700
17
8,50
275
137,50
800
20
10,00
315
157,50
900
22
11,00
358
179,00
1000
25
12,50
394
197,00
1100
27
13,50
437
218,50
1200
30
15,00
475
237,50
1300
32
16,00
515
257,50
1400
35
17,50
555
277,50
1500
37
18,50
596
298,00
1600
40
20,00
637
318,50
1700
42
21,00
676
338,00
1800
45
22,50
717
358,50
1900
47
23,50
758
379,00
2000
50
25,00
797
398,50
2200
55
27,50
879
439,50
2400
60
30,00
960
480,00
2600
65
32,50
1040
520,00
2800
70
35,00
1120
560,00
3000
75
37,50
1201
600,50
3500
88
44,00
1406
703,00
4000
100
50,00
1608
804,00
4500
113
56,50
1810
905,00
5000
126
63,00
2016
1008,00
5500
139
69,50
2217
1108,50
6000
151
75,50
2422
1211,00
Afgelopen
zienlijk bov
de veel hart
veek lag de buite
en het normale n
er dan normaal.
ntemperatuur aan-
iveau en het waai-
Weergegevens V
Berekeningsmot
Energiebedrijf L
(voor geheel Zü
allcenburg (ZH)
iel NV EN ECO,
yen Haag, Voorburg
d-Holland)
NVMi
^MAKELAMI
oe«eooe9ee«aae»«e*»«e««
