EIIAtlDEII-IIIEUWS
Shantala
babymassage
Fototentoonstelling
China in de
Gemeenschaps
bibliotheek
Een weldaad voor
ouder en baby
2e Blad
DINSDAG 3 JANUARI 1995
No. 6364
-3-
7 maart 1945
Ik hoor dat er nog 1 ondergedoken is met
zijn gezin. Voor die zijn huis staat er nu
een schildwacht. Zijn villa en inboedel
zijn verbeurd verklaard. Vannacht hier
lange kolonnes met heel d'r hebben en
houwen bij zich door het dorp getrokken
en ook vanmorgen. Ze hebben veel bur
gers weggevoerd en hun huizen geplun
derd. Dus we zijn hier ook nog heel wat
te wachten. Vanmorgen weer een hele
boel spullen weggestopt, wat de Duitsers
graag willen hebben.
Dat wordt dus vanavond weer grond
wegsjouwen. Vanmiddag is er een fiets-
vordering geweest. Ze hadden weer wat
anders uitgevonden die moffen. Ze lieten
nu uitroepen dat alle fietsen moesten
worden ingeleverd voor de Duitse Wehr-
macht. En de mensen hier zijn hardstikke
gek. Ze brengen alles maar wat de Duit
sers believen. Er kwamen er zoveel dat
er nog een boel teruggestuurd werden.
Ze hadden er genoeg. Zo is het elke dag
wat, maar zelden wat goeds. Goeds zijn
we niet meer te wachten van de moffen.
10 maan 1945
Zo even kwamen er berichten tot mij
door die zeer gunstig te noemen waren.
Op twee plaatsen zijn de Amerikaanse
legers de Rijn over gekomen. Bij Rema-
gen hebben ze de brug over de Rijn on
beschadigd in handen gekregen. Wel zijn
er ontploffingen waargenomen. Maar de
brug bleef in takt. Dat is voor de Ameri
kaanse legers een hele voorsprong. Het
bruggehoofd over de Rijn is 8 km. breed
en 15 diep. Ze zullen het nu hard te ver
duren krijgen. De Russen staan nu 10 km
van Stettin en komen zodoende aldoor
dichterbij Berlijn. 9 maart hebben de
Britten het havenhoofd van Middelhamis
gebombardeerd. Meer dan 30 bommen
werden er geworpen rond de sluizen.
Daarbij kwam een vrouw en een paar
moffen om het leven. Maar de sluizen
zijn grondig vernield, er kan geen schip
meer in of uit, zeker die Rijnaken niet
die al die mensen wegvoerden. Een vlieg
tuig heeft bij het bombardement een
noodlanding gemaakt. De piloot kwam
er zonder letsel af. Zijn vliegenierspak
heeft hij vermoedelijk weggegeven of
weggestopt. Zijn vliegtuig lag vlak bij
een boerenschuur, zodoende kon hij het
niet in brand schieten anders had de
schuur er aangegaan. 10 maart hebben
vrienden van mij het vliegtuig kapot
wezen schieten.
11 maart 1945
De Tommies hebben een kleine landing
gemaakt op ons eiland. Ze hebben toen
ze terug gingen nog 4 Duitsers meegeno
men. Het begin is er en we zullen hopen
dat ze gauw terugkomen. Bijzonder
heden weet ik niet van de landing, die
volgen later.
12 maart 1945
Vanmorgen uit een kanonstelling van de
Duitsers een paar mooie houten schotten
wezen halen. De eerste heb ik gedragen
naar huis en de tweede ben ik op de fiets
gaan halen. Hij was mij te zwaar. Nu zijn
er nog wat kleine, die ga ik bij gelegen
heid ook wel halen.
13 maart 1945
Vanmorgen een berichtje van mijn kost-
baas uit Sommelsdijk, waar ik wel meer
een tijdje heb vertoefd. Of ik zijn hof
kon spitten voor hem. In een andere
gemeente durf ik wel de straat op. Dus ik
heb gaarne aan zijn verzoek voldaan, 's
Morgens negen uur weg van huis, de
buren weten dat ik thuis ben, dus kunnen
ze me weer eens zien gaan. Bij mijn
kostbaas in S. na het middageten gaan
spitten. Wij waren daar met z'n drieën en
allen onderduikers. Dat kwam uit toen
wij naast elkaar een trekje rookten op de
slootkant. Mijn zwager was ook weer in
zijn kosthuis gearriveerd, daar was hij
een week vandaan geweest. Dat was dus
gezellig met z'n allen, 's Nachts bij mijn
zwager geslapen. Midden in de nacht
had hij een vlo. Die beet hem geweldig
zoals hij beweerde. Van drie tot zeven
uur had hij wakker gelegen van de jeuk.
Toen riepen zij aan de trap, ik moest
alweer gaan werken. Mijn brood stond al
gesneden, dus ik had zo mijn ontbijt ver
orberd. Toen naar de schuur, zakken op
gezocht en manden en uien op gaan
doen. Die zijn door de Wehrmacht in be
slag genomen, maar mijn kostbaas moet
er nog wat van hebben voor de gemeen
schap en voor de ondergrondse. Nog 5
zakken opgedaan, die heeft hij geschon
ken voor de stad.
's Middags na het eten weer gaan spitten
en 's avonds weer naar huis en mijn
vrouw en kinderen Daar hadden ze
weer huiszoeking gehouden op zoek naar
fietsen. Een hele bende plunderaars. De
een kon de ander niet gaan waarschu
wen, daar ze in alle straten waren. Er zijn
mensen, daar haalden ze er 3 of 4 voor
de dag. Bij mij kregen ze geen kans, daar
de deur en het raam stevig gesloten
waren. Tot tweemaal toe zijn ze wezen
rammelen, maar voor het raam zagen ze
geen mens en de deur bleef stevig dicht.
Dus waren ze genoodzaakt om verder te
gaan. Een paar huizen verder daar gingen
ze naar de zolder en de vrouw mocht
volstrekt niet mee. Een uur of wat later
zou de vrouw een stukje spek gaan
halen, maar het laatste stukje hadden de
boeven nog meegenomen.
15 maart 1945
Vanmorgen vroeg naar mijn ouders, ook
in deze gemeente. Mijn vrouw en kinde
ren zijn ook nog een paar uur geweest.
Mijn schotten uit elkaar gehaald en een
verhoging voor de geit gemaakt. Mijn
haar, daar heb ik al eens over geschre
ven, is nu twee centimeter lang. Tenmin
ste aan de zijkanten. Bovenop is een
stukje kaal en een stuk zwart en wit.
Mijn vrouw zegt, als we in bed liggen,
dat ze niet weet of het mijn voor- of ach
terhoofd is. Ik roep maar: „het doet geen
pijn".
16 maart 1945
Vandaag heb ik bij een oliemachine ver
toefd. En ik ben op de dag voor de eerste
maal de Kaai overgegaan. De mensen
stonden hun ogen uit te kijken. Er waren
er niet zoveel die wisten dat ik thuis was.
De ogen volgden mij tot ik voorbij was.
Dan hoorde je: „Is die ook thuis?" Het is
prachtig weer, ze kunnen me nu niet
meer in huis houden. Ook moet ik gaan
zaaien in mijn tuin, anders heb ik straks
geen groente. Mijn vrouw is ziek, ze
heeft het in haar keel. Ze kan haast geen
geluid geven. Dus ik ben vandaag de
kok. Als ze wat moet hebben dan slaat ze
met de schoen op de zolder omdat ze niet
kan praten. Verleden week is Den Haag
zo gebombardeerd, daar moeten 5000
doden zijn gevallen. De opslagplaats van
de VI moesten ze hebben, maar er zijn er
veel in woonhuizen terecht gekomen. De
moffen hebben de fabrieken tussen de
woonhuizen gebouwd.
proberen er weer af te gaan. Ik nam een
loopje en sprong. Mijn ene laars bleef in
de modder steken en zelf sprong ik er
middenin tot over mijn knieën was ik
doornat. Ook mijn mouwen waren nat.
Terug kon ik niet meer, maar toch moest
ik mijn laars hebben. Toen heb ik een
ijzer hek genomen dat 200 meter verder
stond en dat er over gegooid om mijn
laars te pakken. Daarna ben ik gaan sto
ken totdat ik droog was. Mijn boven-
broek uit, dus dat ging nogal vlug. Een
man reed me op de fiets voorbij, die
dacht dat ik in de stroklamp geslapen
had.
Die avond gingen we met z'n drieën om
een paal, de buurvrouw en nog een man
uit de buurt. Het ging goed. We hadden
een dikke genomen, die stond direkt bij
de rijksweg, maar dat zouden we maar
wagen. Het was muisstil en een lichte
maan. De Duitsers die langs de straatweg
gingen konden we allen zien gaan.
Wij waren dan ook zo ver dat we hem
uitgegraven hadden en aan 3 stukken
gezaagd met een handzaag. De fietsen
die hadden we een eind verder gelegd
voor de veiligheid. Die zouden we gaan
halen, toen we opgejaagd werden door
een stem die riep: „Staan blijven". Zon
der iets te zeggen gingen we alle drie op
de loop. Het was half tien en wij moch
ten maar tot acht uur buiten. De buur
vrouw viel op de grond en bleef toen
maar stil liggen wachten totdat de mof
met veel gebaar en geschreeuw bij haar
was. Ze moest naar de kommandant, die
zou ze wel krijgen. Tegen de muur ga je,
zei die, als je niet wil zeggen wie die
anderen waren. Maar buurvrouw is niet
verlegen. Ik ben niet benauwd, zei ze,
zo'n opneukertje, ik ben nog groter dan u.
Toen meten naast elkaar, hij moest het
met een halve kop verliezen. Hij had wel
geschoten, zei hij, als hij maar een ge
weer bij zich had. Ik was naast mijn fiets
gelopen en langs een hobbelig pad naar
huis.
Toen bij huis met de fiets over de sloot
3 naar huis ging. Mijn vrouw heeft er
lange broeken van gemaakt voor de kin
deren.
21 april 1945
Alle palen die in de polder stonden
waren al gestolen, op een enkele na, die
palen stonden daar voor de vliegtuigen
dat ze niet konden landen. Ik had een
paal in stukken gezaagd en achter op de
fiets gedaan. Het was 's morgens om elf
uur toen ik een stelletje moffen aan zag
komen en liet de palen in de steek. Thuis
gekomen tegen buurvrouw gezegd en die
zou daar wel even om gaan, met de krui
wagen op pad om de palen te halen.
Het was jammer, maar de palen waren
van eigenaar verwisseld en buurvrouw
kon zonder palen naar huis.
27 april 1945
De Duitsers zijn zo goed als uitgevoch
ten. De geallieerden zijn dwars door
Duitsland getrokken en staan nu bij
elkaar de Tommies en de Russen. De
Russen hebben Berlijn nu haast in han
den. Vanmorgen de laatste berichten nog
gehoord. Het is nu zondag 29 april.
Himler heeft capitulatie aangeboden aan
Engeland en Amerika, niet aan Rusland
en daar gaan de Russen natuurlijk niet
mee akkoord.
Goebels heeft zijn eigen doodgeschoten
of is door een ander neergelegd. Hitler is
stervende, hij zal de overgave, geen 48
uur, overleven. Hier is het hachelijk, de
moffen slepen alles weg, elke dag gaan
er een heleboel paarden, fietsen, koeien
en eten met de moffen mee. De provin
cies Zuid Holland, Noord Holland en
Utrecht zitten ingesloten. Dus de moffen
moeten leven van deze eilanden. De laat
ste troepen, de valschermjagers, zijn nu
hier, die komen voornamelijk werken
van dynamiet aanleggen. Ze hebben al
een heleboel laten springen op het onbe
woonde gedeelte van het eiland, zoals
havenwerken, gemeentehuizen, scholen,
sluizen en nog veel andere werken.
Zelfs de huizen plunderen ze leeg en
Hierbij de 3e Bflever'mg van hei retaes van een onderduiker,
waarin de laatste stuiptrekkingen van de duitse bezetting van
ons eiland beschreven worden, tot en met de bevrijding en de
opluchting die dat voor iedereen meebracht
hadden, richtten ze het geweer op mij en
ik hoorde de kogel langs me heen gaan.
Daarna maakte ik gauw dat ik weg
kwam, want voor de tweede maal zou
den ze richten. Ik riep nog: „Jullie ko
men nog wel" en weg was ik.
4 mei 1945
's Avonds negen uur hoorde ik geruchten
dat ze hier de wapens neer zouden leg
gen. Ik ben opgebleven en om 12 uur
even naar de radio gaan luisteren, ik
moest het zeker w'eten. Samen met mijn
buurman ben ik naar midden op het dorp
geslopen zonder een mof te zien. We
waren dan ook niet voor niets gegaan,
daar nu het hoge woord eruit kwam.
Duitsland heeft de overgave bekend ge
maakt van Nederland, Denemarken en
Noord-West Duitsland. Nu hebben ze
Noorwegen, Slowakije en Duitsland zelf
nog bezet. Morgen 8 uur ging de capitu
latie in. Onvoorwaardelijke overgave,
dat is een hele slag voor Duitsland.
5 mei 1945
's Morgens vroeg op en met Oranje op
borst en hoed naar het dorp, gaan zien
wat daar te beleven is. Even voor acht
uur was ik op het dorp. De allereerste
was ik met Oranje op, maar er versche
nen er gauw meer. Het was een drukte
van belang op het dorp. Vlag na vlag
werd gehesen, kinderen hieven feestlie
deren aan en ook vele groten deden mee.
Even later kwamen er een groepje van
die boven aan met helmen op hun kop,
die hielden niet van vlaggen en zingen.
21 maart 1945
Vannacht half vier werden we opge
schrikt door het geluid van een VI. We
waren allebei wakker, mijn vrouw en ik.
Je kon direkt merken dat het niet goed
ging. Hij ging nog geen 100 meter hoog
en een leven dat hij maakte. Wij, slapen
pal onder het dakraam, maar ik dorst niet
erdoor te kijken, daar ik dacht dat hij
door het dak heen zou vliegen. Mijn
vrouw kroop tegen mij aan en ik kroop
in elkaar van de schrik. Vooral toen wij
die vuurgloed zagen, het was net of alles
rond ons heen in brand stond. We dach
ten dan ook dat ons laatste uur geslagen
was. En toen een klap dat je horen en
zien verging, maar toen was ik dan ook
gauw met mijn kale hoofd uit het raam.
Ik zag de stukken gloeiend ijzer overal
heen vliegen. Eén stuk ligt er maar 40
meter van mijn woning, een buis van 3
meter lang en 20 cm. dik was wel een
meter in de grond geslagen. Pal boven
ons dak was het uit elkaar gesprongen.
Er zijn mensen die zeggen dat hij door
een vliegtuig kapot geschoten was, maar
ik heb geen vliegtuig gehoord. De mor
gen daarop kwamen er twee Tommies
rond cirkelen boven het dorp. Wij dach
ten van een aanval, daar er 15 wagens
munitie op de Kaai stonden, maar ze zijn
weer vertrokken na eerst laag over de
haven gevlogen te hebben.
22 maart 1945
's Avonds kwam de bel weer door het
dorp. Morgen voor half acht moeten
schopjes, rieken, houwelen en spaden
ingeleverd worden, zo niet dan zou huis
zoeking volgen. Er werden er nog ge
noeg teruggestuurd zoveel werden er ge
bracht. De meeste mensen zijn hier zo
laf.
23 maart 1945
's Morgens mijn kostbaas in S. gaan hel
pen, maar eer ik daar was eerst een nestje
gaan zoeken van eenden. Mijn sokken
uit gedaan en zo in mijn klompen, twee
honderd meter door het water. Het was
mooi weer maar 's morgens om zeven
uur valt het toch niet mee, maar mijn
moeite was niet voor niets geweest. Er
zat een eendenest op een klein klampje
stro met negen eieren erin. Dat was niet
te versmaden. Mijn kousen weer aan en
gaan werken bij mijn kostbaas, een lief-
dedienst.
's Avonds naar huis, daar vonden ze het
wat lekker, een eitje bij de boterham. De
Duitsers hadden weer een fietsenvorde-
ring gehouden, tenminste weer in de hui
zen overal gaan zoeken. En weer hadden
ze er gevonden.
26 maart 1945
Ook deze dag weer wezen helpen bij
mijn kostbaas in S., maar ook nu weer
een nestje zoeken. Nu over de sloot, dat
ging goed. Maar ik kwam op het land
terecht daar het water nog maar net af
was. Ik zakte tot half mijn kuiten in de
modder. Zelfs zo dat ik mijn gummie
laarzen met mijn handen eruit moest
trekken. Twee stappen, toen scheurde
mijn laars open. Het was net eender als
bij een kleine auto, daar kun je ook dat
bovenstuk vanaf halen om in de motoren
te kijken.
Verderop was het wat droger, daar zou ik
gesprongen, maar ik had een paar natte
voeten. Ik was de eerste die thuis was.
Toen ben ik weer gaan zoeken naar de
anderen. De mof had de buurvrouw laten
gaan en ze mocht de paal halen met een
wagen, maar dat ging natuurlijk niet.
Daar zouden wij 's morgens om gaan.
We gingen haast voor niets daar ze al
twee van de drie stukken weggehaald
hadden. We hebben toen maar een ande
re paal genomen.
1 april 1945
Ik heb weer eens een kleinigheid van de
gemeente getrokken vandaag: 112,- Ze
hebben nu aan mij uitbetaald omdat ik
zogenaamd in Duitsland ben. Ik heb ze
van de winter gemakkelijk verdiend. Zo
gemakkelijk zal ik het nooit meer krij
gen.
5 april 1945
De huizen waren niet allemaal op de rio
lering aangesloten. Elke maandag reed
een paard en wagen met een stronttank
door het dorp om de emmers op te halen.
Zo ook bij ons. Ik moest de emmers even
buiten de gemeente brengen, omdat wij
aan de rand van het dorp woonden. En
dan moest je de emmers op de mesthoop
brengen, 's Avonds om tien uur was het
dan zover. Ik moest voorzichtig zijn,
want je moest voor zeven uur binnen
zijn. Ik was net met m'n emmer halver
wege de dijk toen er een mof achter me
stond. Halt, wat moet dat zolaat buiten.
Ik nam de emmer met inhoud mee naar
boven en hield de inhoud onder zijn
neus. Een reeks woorden die ik niet zal
herhalen. Hij was zo weg en maar goed
ook want ik had de emmer op z'n kop
gezet, zodat de inhoud op zijn hoofd
terecht zou zijn gekomen. De laatste
woorden die ik kon verstaan waren
zwijnhond.
7 april 1945
De nacht daarop niet geslapen. Al een
week aan elkaa:r elke avond een auto
voor de deur die 's morgens om 5 uur
gestart werd en die onze kinderen wak
ker maakte. Het was een gasgenerator
die op kleine blokken hout liep. Het
maakte net zo veel leven als nu brom
mers zonder knalpijp. De andere avond
stond hij er weer. De berijder ging dan
eten bij familie vlakbij. Ik dacht hoe
raken we hem kwijt. Vier houten pinnen
gemaakt om in de ventielen te slaan. De
banden liepen alle 4 tegelijk leeg. Een
leven van jewelste. Voordat die leeg
waren was de berijder met z'n hele fami
lie erbij. Die auto was van de moffen,
dus een half uur later 2 moffen op de uit
kijk. En wij op de uitkijk door het dak
raam samen met mijn vrouw. Toen viel
per ongeluk het dakraam naar beneden.
Met een paar sprongen stonden de mof
fen er weer. 's Morgens is de auto ver
trokken en daarna niet meer teruggeko
men. Hij werd gestald op een boerderij
in Korteweegie.
19 april 1945
In Korteweegje reed een kolonne met
paarden wagen. Ik was op de fiets. De
berijder was een goede vriend van me.
Een van de wagens was geladen met lege
zakken (linnen). Ik zei tegen de rijder, ik
ging naast hem rijden, dat ik wel een
paar van die zakken kon gebruiken, maar
op die zakken zat een mof. Samen kre
gen we het toch voor elkaar dat ik er met
gooien alles de haven in. Nog nooit heb
ik gehoord dat mensen het zo erg kunnen
maken. Vandaag zou ook de toren tege
lijk met de kerk tegen de grond moeten.
We zullen hopen dat dat uitgesteld
wordt. Gisteravond is de grenspolitie van
de Duitsers vertrokken en vanmorgen
weer teruggekomen. Ze zijn nu weer aan
het inladen.
Zonet hebben een heleboel laagvliegende
bommenwerpers, allemaal 4-motorige,
eten uit wezen gooien in de hongersteden
van bezet Nederland. Dat was hard
nodig, daar er veel mensen sterven van
de honger. De geruchten gaan hier dat ze
niets geen brood meer krijgen, alleen
maar een half pond vlees per week, per
hoofd.
De vliegtuigen gingen zo laag dat je ze
kon zien zwaaien met de zakdoek. Veel
mensen hebben hier teruggezwaaid.
Vandaar dat nu de bel hier door het dorp
gaat dat er niet gezwaaid mag worden
naar de vliegtuigen.
1 mei 1945
Ik heb een zak hout bij mijn vader in S.
wezen brengen. Toen ik terug kwam
ging ik onderweg achter een hokje staan
voor een grote regenbui. Toen werd ik
opgeschrikt door een paar moffen die
vreselijk te keer gingen 200 m. verder.
Met armen stonden ze te zwaaien, ik
moest daar vandaan. Maar ik had geen
haast, ik dacht ze schieten toch niet.
Nadat ze nog een paar keer geroepen
Met veel geraas en getier en de vinger
aan de haan van de revolver joegen ze
ons uit elkaar. Maar 's middags was het
nog erger, toen ze weer een rondje kwa
men doen. Alweer werden we uit elkaar
gejaagd, maar nu gingen ze aan het slaan
en schoppen. Er was er één die kreeg
toch een goede klap van een burger in 't
gezicht dat hij er rood van werd. Maar
schieten durfde hij niet.
's Avonds is mijn vrouw naar de kerk
gegaan. Daar was een bijeenkomst voor
kinderen. Nu werd er natuurlijk wel wat
meer van gemaakt. Het was er heel
gezellig, maar voor dat de gezellige
avond om was, was er een verrassing. Ze
hadden een radiotoestel in orde gemaakt
en in de kerk opgesteld. Nu konden ze
onze dierbare Koningin horen spreken,
dat voor allen een meevaller was.
6 mei 1945
Zondag. Vandaag werden de stukken ge
tekend en zouden de Tommies verschij
nen. De verzetsbeweging zou zo lang de
orde handhaven. In Ouddorp, gisteren,
de vuurtoren laten springen. Die ligt te
gen de grond. Nu is het wachten op de
geallieerden dan kunnen ze hun wapenen
inleveren. Ze hebben nu genoeg onheil
gesticht. Op 10 mei 1940 is de oorlog in
ons vaderland begonnen. Een hele tijd
tot mei 1945.
Vanmiddag hebben de Duitsers het dyna
miet uit de kerk, sluizen, bruggen, water
toren en dijken moeten verwijderen. Dat
De gehele maand januari is de tentoon
stelling 'China, leven langs de Yangtze'
te bezichtigen in de Gemeenschapsbiblio
theek te Middelharnis. De sterke groei
van de Chinese economie maakt de pro-
duktie van meer energie noodzakelijk.
Daarom is in mei 1993 begonnen met de
aanleg van de omsreden Three Gorges
waterkrachtcentrale in de Yangtze Ri
vier. Het zal ongeveer 18 jaar duren
voordat de dam klaar is. Dit moet de
grootste stuwdam ter wereld worden.
Voor het stuwmeer dat ontstaat zullen
ruim 1 miljoen mensen van hun woon
plaats worden verdreven.
Fotograaf Co de Kruyf reisde langs de
Yangtze. Hij geeft in 21 foto's een beeld
van het gebied dat na voltooiing van de
stuwdam onder water zal zijn verdwenen
en van de bewoners die elders hun toe
vlucht zullen moeten zoeken.
In zijn foto's is aandacht voor de bevol
kingsproblematiek, de leefomstandighe
den in landelijk China, problemen van
economische en technische ontwikkeling
en verandering en de wijze waarop de
Chinese autoriteiten omgaan met men
senrechten en milieu.
Naast deze fototentoonstelling zullen er
boeken over China in het algemeen, boe
ken van Chinese schrijvers, kookboeken
en reisverhalen geëxposeerd worden.
Deze boeken worden uitgeleend.
Binnenkort starten er weer cursus
sen Shantala babymassage, georga
niseerd door Kruiswerk Zuidhol
landse Eilanden Gezondheid Ser
vice. Een heerlijke en ontspannen
de cursus voor baby's vanaf 6 we
ken tot ongeveer 9 maanden.
Shantala babymassage
Shantala is een oude Indiase massage-
vorm, gegeven over de kleding heen bij
volwassenen en bij baby's op de blote
huid. Deze massage is in Europa geïntro
duceerd door de Franse arts Le Boyer en
is op iedereen toepasbaar, baby's, vol
wassenen en zieken en na enige instruk-
tie door iedereen uitvoerbaar. Ze bestaat
uit ritmische bewegingen die heel ont
spannend werken, voor zowel de gever
als de ontvanger.
U kunt een kijkje nemen in de biblio
theek tijdens de openingsuren:
Dinsdag 14.00 tot 17.00 uur
en 19.00 tot 21.00 uur.
Woensdag 10.00 tot 17.00 uur.
Donderdag 10.00 tot 17.00 uur.
Vrijdag 14.00 tot 21.00 uur.
Zaterdag 10.00 tot 12.00 uur.
Adres: Kerkepad 11, Middelharnis, tel.
(01870)85644.
is ook weer een opluchting. Vanmiddag
zijn hier per schip de politieke gevange
nen vertrokken, die moesten werjcen
voor de Wehrmacht. Deze mensen heb
ben veel slaag ontvangen. Het was een
lust toen ze weg voeren van de wal. Ook
de Duitsers stonden daar. De gevangenen
hieven uit volle borst het Wilhelmus aan,
dat was een hele vernedering voor de
moffen. Vanmiddag hebben de jongens
achter de meisjes gezeten die met de
Duitse Wehrmacht geheuld hadden. Ze
hebben ze met schaar en knipmachine
helemaal kaal gemaakt.
8 mei 1945
De jongens hebben 2 meisjes kaalge
schoren, hier en daar stond nog een
wisje. Het is vreselijk levendig op het
dorp, alle mensen zijn op de been. De
oorlog in geheel Europa is nu gestaakt.
Ze hebben nu ook in Noorwegen en Slo
wakije onvoorwaardelijk overgegeven.
9 mei 1945
Ook de zogenaamde overheid is begon
nen om meisjes op te halen. De eerste
twee zijn nu geknipt onder veel gejuich
van honderden toeschouwers. En een
groot hakenkruis op de kale kop met een
kwast en rode verf. Daarna zijn er nog
een heleboel geknipt, maar dat is binnen
gebeurd, 's Avonds op de wagen met
hun allen en een rondje door het dorp.
10 mei 1945
De Duitsers zijn vertrokken vanmorgen,
ze keken als vergif. Eén had de brutali
teit omte roepen: „Over 10 jaar komen
we terug, dan zal je ons niet uitlachen".
11 mei 1945
Vandaag zijn de leden van de NSB opge
haald. Die zitten nu veilig in de cel, vijf
in getal. De anderen zijn een poosje gele
den al gevlucht, maar ook die zullen ze
wel te pakken krijgen. Ze staan nu op de
Voorstraat voor bekijk van alle mensen.
Ze moeten vaderlandse liederen zingen.
Er was er één die had wat praats, maar
dat was gauw over, daar zijn mond met
de gummyknuppel dichtgeslagen werd.
Ook zijn bril werd aan stukken geslagen.
Ze komen straf toe en goed ook. Maar
slaag en de meiden kaal scheren, ik vind
het verschrikkelijk.
12 mei 1945
Ook de niet-leden, maar die toch veel
voor de Dutisers gedaan hebben, zijn nu
opgeborgen. Ik zal blij zijn als de rust
weergekeerd is.
De NSB gaat dagelijks trouw haar werk
doen, al de rommel, die de Duitsers
gemaakt hebben moeten ze opruimen.
Maar ze zullen de eigenlijke gerechtelij
ke straf ook niet ontlopen.
Daar er feitelijk toch geen einde komt
aan al de nieuwtjes, zal ik nu maar eindi
gen met mijn dagboek.
Er vangt nu weer een nieuw leven aan
onder bewind van onze geliefde Konin
gin. De hoop dat het zo nog vele jaren zal
mogen blijven. Ook hoop ik dat heel
Europa er wel bij zal mogen varen.
Mijn dagboek sluit ik af met de woor
den: Leve ons vaderland, Leve ons
vorstenhuis, Oranje boven.
Nawoord
Na de oorlog moest je opgeven hoeveel
je ontvangen had voor ondersteuning. Ik
heb het eerlijk gezegd, met de gedachte
alles terug te moeten betalen, maar dat
hoefde niet. Ik heb ook eerlijk verteld dat
ik niet weggeweest was en dat ik werk,
dat me aangeboden was, had geweigerd
omdat ik geen ausweis bezat.
Dirksland ■■■■■■■IP. van Prooijen
Positief effekt
Babymassage heeft voor de baby vele
positieve gevolgen, zoals: het verbetert
de spijsvertering, het ontwikkelt de tast
zin en het verhoogt de weerstand tegen
ziekte. Daarbij het zorgt voor een opti
maal kontakt met je kind. Bovendien
geeft het rust en ontspanning voor jezelf
en je baby.
Cursus
De cursus bestaat uit 6 lessen van elk
twee uur. Elke les bevat naast het masse
ren een thema dat nauw verbonden is
met ouder en kind. Een belangrijk thema
is bijvoorbeeld het ontzwangeren. Na de
bevalling is er een periode waarin de
moeder zich vaak niet lekker voelt. Al
lerlei problemen kunnen zich voordoen;
haaruitval, rugpijn, vermoeidheid etc.
Er is van alles geregeld voor de moeder
in de prenatale fase, maar als het kind er
eenmaal is staat ze er alleen voor. Tijd
om daar eens wat aandacht aan te beste
den.
Waar en wanneer
Hellevoetsluis, 16 januari 1995,09.15 uur.
Oude Tonge, 16 januari 1995,09.15 uur.
De kosten voor de hele cursus bedragen
100,- voor leden en 135,- voor niet-
leden. Hierbij is het cursusmateriaal in
begrepen, alsmede een kopje koffie en/of
thee.
Heeft u intersse
Neem dan kontakt op met: secretariaat
Kruiswerk Zuidhollandse Eilanden Ge
zondheid Service. Telefoon (06) 0992299,
gratis, tussen 09.00 en 12.00 uur. Aan
melden is noodzakelijk en kan tot 1
week voor aanvang van de cursus.
Het relaas van een onderduiker
