EHIVI1DEIi-l1IEmi/5
Gouden toekomst
voor 400-jarige tulp
Record aantal inschrijvingen
Haringvlietoversteek '94
Politieberichten
Goeree-Overflakkee
Tul pen wedstrijd
VERVOLGVERHAAL
KAREL DE GROTE
2e Blad
DINSDAG 23 AUGUSTUS 1994
No. 6327
Dat het dit jaar precies 400 jaar
geleden is dat de eerste tulpen in
Nederland in bloei kwamen, is bij
velen bekend. Op talloze manieren
is aan de viering van deze verjaar
dag aandacht besteed en dat is
terecht, want de tulp is een van de
grootste voortrekkers van het
'Holland-imago'. De rol van de
tulp in de cultuur wordt in het
najaar getoond tijdens een grote
tentoonstelling in de Amsterdamse
Nieuwe Kerk. Deze kerk zal van 8
oktober tot en met 6 november het
decor vormen van prachtige tulpe
kunst en bovendien, heel bijzonder
voor de tijd van het jaar, de mooi
ste tulpen. Kortom: De tentoonstel
ling De Tulp en de Kunst, verhaal
van een symbool is een bezoek
meer dan waard!
Vierhonderd jaar geschiedenis betekent
niet dat er geen toekomst meer is wegge
legd voor de tulp. Integendeel zelfs; de
vaderlandse bollenvaklieden doen veel
moeite om nieuwe variëteiten (cultivars)
te vinden. Bijvoorbeeld omdat de smaak
van de consument van tijd tot tijd wij
zigt, maar ook omdat sommige variëtei
ten na verloop van tijd langzaam in kwa
liteit of in populariteit achteruit gaan.
Die variëteiten kunnen niet worden ge
handhaafd. En, zeer belangrijk, omdat
men meer en meer op zoek is naar tulpen
die bestand zijn tegen allerlei ziekten en
plagen. Dit zijn de zogenaamde resisten
te ofwel ziektebestendige tulpen.
Echt handwerk
Het zoeken naar nieuwe variëteiten is
een tijdrovend karwei. Echt handwerk
dat wordt aangepakt door een handvol
professionals. Die professionals, verede
laars of hybridiseurs genaamd, houden
rekening met een hele waslijst aan eisen
en wensen. Resistentie, houdbaarheid,
bloeiwijze, kleur en het zo milieuvrien
delijk mogelijk kunnen telen spelen een
belangrijke rol. Je zou zeggen dat het
gericht winnen van nieuwe soorten net
als bij verf gaat: Je kruist blauw met
blauw en er komt blauw. Je kruist rood
met wit en er komt roze.Maar Moeder
Natuur beslist anders. Menige hybridi-
seur heeft het namelijk al beleefd dat uit
zijn kruisingen totaal onbekende en
onverwachte kleuren tevoorschijn kwa
men.
Na het kruisen komen er zaden. Pas na
een jaar of zes kan worden bepaald of
deze zaadjes voldoen aan de strenge
kwaliteitseisen. Uiteindelijk blijven er in
de praktijk maar enkele bollen over die
zullen worden doorgeteeld. En dan duurt
het altijd nog een jaar of tien tot vijftien
voordat de kweker een partij heeft die de
handel ingaat. Een hele lange en daar
door ook kostbare weg!
Hoewel ook in het buitenland vrij veel
aan hybridisatie werd gedaan, hebben de
innovatief ingestelde Nederlandse bol
lenkwekers in de loop der eeuwen het
meeste bijgedragen tot het huidige bol
lenassortiment. Expedities werden naar
de natuurlijke groeiplaatsen van de
bloembollen gezonden om onbekende
tulpen te vinden. Met die tulpen werd
gekweekt en gekruist. Van de vele soor
ten die daardoor in vroegere jaren ont
stonden, is er niet eentje meer over.
Alhoewel...
'Antieke' bollen
Er is een plaats in Nederland waar oude
bollensoorten (en dan met name tulpen)
met grote toewijding worden gekoesterd.
Dat is de Hortus Bulborum in Limmen.
Een museumbloembollentuin, waai
ongeveer 1200 tulpe-variëteiten aanwe
zig zijn. De vermaarde Lac van Rijn bij
voorbeeld uit 1620. Maar ook Due van
Tol (1594), Het Wapen van Leiden
(1730); Couleur Cardinal (1815); Zomer-
schoon (1720) en bijvoorbeeld Cramoisi
Brilliant uit 1785 en Vice Roy uit 1693.
Deze oudjes bloeien nog elk jaar. De
oude bloembolsoorten die men in
Limmen zo koestert zijn niet alleen
geschiedkundig, maar ook voor het
moderne bollenvak van groot belang.
Immers, om honderden jaren te kunnen
overleven, moeten die bollen over bij
zondere eigenschappen beschikken. In
het onderzoek en bij de veredeling wordt
van deze eigenschappen gebruik ge
maakt om met de 'antieke' bollen te
kruisen. Dit levert hopelijk nieuwe sterke
en ziekte-resistente bollen op. Bollen die
geteeld kunnen worden zonder gebruik
te maken van milieu-belastende midde
len. De oudjes doen het dus nog best.
Zomerbollen
Maar de jongelingen ook! Op talloze
bloemententoonstellingen in binnen- en
buitenland is te zien dat de tulp anno
1994 een bijzonder aantrekkelijk, over
de hele wereld beroemd produkt is. De
wereldwijde presentatie van het produkt
wordt overigens versterkt door een breed
scala aan andere bol- en knolgewassen,
waarvan de bekendste de hyacinten en
narcissen, lelies, dahlia's en gladiolen
zijn. De laatste drie soorten bloeien ove
rigens niet in het voorjaar, zoals de tulp,
krokus, hyacint en narcis, maar in de
zomer. Deze 'zomerbollen' dienen in
april/mei geplant te worden. En als de
zomer achter de rug is en de laatste dah
lia's het vanwege de invallende vorst
voor gezien houden.
Dan is het weer tijd om de voorjaars-
bloeiers te planten. Kortom: de consu
ment kan het hele jaar in de weer zijn
met bloembollen en ook bijna het hele
jaar genieten van een enorme bloemen
en kleurenpracht.
Nieuwe kerk
Het hoogtepunt van de vierhonderdste
verjaardag van de tulp is de grote afslui
tende expositie in de Nieuwe Kerk in
Amsterdam. Van 8 oktober tot en met 6
november wordt deze schitterende ten
toonstelling gehouden met als titel: De
tulp en de kunst, verhaal van een sym
bool.
Het wordt een tentoonstelling met twee
gezichten. Met objekten (waarvan vele
eigendom zijn van het Rijksmuseum in
Amsterdam) wordt een beeld geschetst
van de rol van de tulp in de Nederlandse
cultuur. Zo zullen er de vermaarde,
uiterst kostbare Nederlandse tulpenboe-
ken te zien zijn. Deze tulpenboeken wer
den gemaakt door beroemde kunste
naars, vaak in opdracht van eigenaren
van tulpebollen en -bloemen. De boeken
Afgelopen zaterdag organiseerde
zwemclub de Stelle de inmiddels
traditioneel geworden Haringvliet
oversteek. Dit is een zwempresta-
tietocht van 3 km langs de binnen
zijde van de Haringvlietdam. On
danks een watertemperatuur van
bijna 20 °C waren de omstandighe
den niet optimaal. De zwemmers
hadden de wind bijna pal tegen,
zodat ze tegen een venijnige golf
slag op moesten boksen.
Van de 83 ingeschreven deelnemers had
den zich er 5 afgemeld en kwamen er 5
niet opdagen, zodat er uiteindelijk 73
deelnemers van start gingen. Van deze
73 waren er 6 die de overtocht niet vol
brachten en uit het water gehaald moes
ten worden.
Nadat een door Albert Heijn'(Ouddorp)
gesponsorde bus de deelnemers naar de
Hellevoetse kant van het Haringvliet had
gebracht en de deelnemers zich in en om
het clubhuis van catamaranvereniging
Helcat konden omkleden, klonk er exact
14.15 uur het startschot op het strand
vlak voor dit clubhuis. Na het eerste stuk
door het ondiepe water gelopen te heb
ben, begon de zwemtocht pas echt.
Het is weliswaar een prestatietocht, maar
toch waren er een aantal die er een heuse
wedstrijd van maakten. Zo wilde Theo
Jan Tanis net als vorig jaar als eerste
aankomen. En ook nu weer lukte hem
dat, in een tijd 0.39.11. Dat was slechts
2,5 minuten langzamer dan vorig jaar.
Drie minuten later kwam Martin Jelier
(0.42.38) aan op het Stellendamse Expo-
strandje, gevolgd door Budd Saan
(0.44.52). De snelste dame was Simone
Adriaanse-Vos. Zij eindigde in 0.49.52
als 12e.
Eric V. d. Nieuwendijk was de beste van
zwemclub de Stelle. Hij kwam in een tijd
van 0.46.39 als vijfde aan. Janet Tanis
was met een 20e plaats de snelste dame
voor de Stelle. Met haar tijd van 0.52.19
hoefde ze slechts 3 dames voor zich te
dulden.
Uiteraard werd de veiligheid van de
zwemmers niet uit het oog verloren.
Boten van Waterskivereniging Zuid-
West Nederland, catamaranvereniging
Helcat, duikteam Alveoli en de reddings
brigades van Hellevoetsluis en Ouddorp
alsmede kano's van kano- en fietscen-
trum Lely (Oude Tonge) voeren met de
zwemmers mee en waakten elke seconde
over hun veiligheid. Mocht er toch wat
gebeuren, dan zaten er duikers van duik
team Alveoli en duikteam '84 in diverse
boten klaar om toe te snellen en hulp te
bieden. Gelukkig konden ze tijdens de
hele tocht rustig aan boord blijven!
De deelnemers die uit het water werden
gehaald konden eventjes bijkomen aan
boord van de Dreg 3 of de Til Ie (Rijks
waterstaat) alvorens ze aan wal werden
afgezet. De RP 18 moest er voor waken
dat de overige boten op het Haringvliet
op afstand bleven.
Nadat de laatste 2 deelnemers (Sjaan
Koese en mevr. Troost-Orgers) na 1 uur
en 50 minuten gezamenlijk op het
Stellendamse strandje aankwamen en
daarmee ook hun prestatie volbracht
hadden, zat de Haringvlietoversteek
1994 er op en konden zowel de deelne
mers als toeschouwers en organisatie
met een tevreden en voldaan gevoel
huiswaarts keren in de wetenschap dat er
volgend jaar weer een vervolg komt op
deze zwemprestatietocht! De exacte da
tum zal begin volgend jaar in deze krant
bekend worden gemaakt.
Als herinnering aan de oversteek had
Caravanhandel 'de Grevelingen' te
Nieuwe Tonge voor iedere deelnemer die
de tocht had volbracht een vaantje be
schikbaar gesteld.
werden ook gebruikt als verkoopcatalo
gus voor bloembollenhandelaren.
Naast de tulpenboeken zullen stillevens
(aquarellen, prenten, olieverfschilderijen
etc.) uit het begin van de 17e eeuw wor
den tentoongesteld. De stillevens zijn
vaak bedrieglijk levensecht. Zij zijn ver
vaardigd na nauwkeurige natuurstudies
van de afzonderlijke bloemen. In het stil
leven werden die bloemen samenge
voegd, waardoor soms verschillende
bloemen op één stilleven te zien zijn die
niet eens hetzelfde bloeiseizoen hadden!
De stillevens hadden waarschijnlijk een
symbolische betekenis: de vergankelijk
heid van het leven werd tot uiting ge
bracht met het afbeelden van al even ver
gankelijke bloemen.
Verder zullen nog vele andere objekten
worden tentoongesteld, die de rol van de
tulp in onze cultuur belichten. Dit zijn
onder andere speciale tulpenvazen, zil
verwerk in de vorm van een tulp, religi
euze symbolen, meubilair versierd met
tulpmotieven, en... prachtige tegelta
bleaus met de opvallende drietulp. Dit is
een bijzondere soort tulp, die ontsproot
aan de gedachten van kunstenaars. Zij
vonden dat door de smalle steel van de
tulp een vreemde vlakverdeling ont
stond. Om dit te verhelpen schilderden
zij er maar twee tulpebloemen bij, waar
door het leek alsof elk steel drie bloemen
had...
Veld met ijstulpen
Tenslotte zal de bezoeker van deze ten
toonstelling aangenaam worden verrast
door een veld van echte, bloeiende tul
pen in de Nieuwe Kerk. En dat in het
najaar! De tulpen hebben dan ook een
speciale behandeling ondergaan, die ze
laat bloeien in dit ongebruikelijke jaarge
tijde. Normaal gesproken worden de bol
len in het najaar pas geplant. Bloeiende
tulpen in het najaar worden ook wel
'ijstulpen' genoemd. Om de vier dagen
worden de tulpen in de Nieuwe Kerk
ververst, zodat de bezoeker altijd de
mooiste fleurige tulpen ziet.
De afsluitende expositie in de Nieuwe
Kerk is uniek. Zij geeft een beeld van
een symbool dat 400 jaar geleden in
onze cultuur verscheen. Niet alleen met
bijzondere kunstvoorwerpen uit de tijd
dat je kapitalen moest uitgeven om een
tulp te bemachtigen. Maar ook de tijd
daarna, toen minder gefortuneerden zich
een tulp konden veroorloven. Deze 'po
pularisering' van de tulp wordt op de
expositie met prachtige kunstobjekten
getoond.
GEMEENTE GOEDEREEDE
Op 19 augustus, om 05.30 uur zat in een
woning aan de Dirkdoensweg te
Ouddorp een bewoner te wachten tot hij
door een collega werd opgehaald. Hij
zag toen dat een jongeman het portier-
raam van zijn voor de deur geparkeerde
auto insloeg en zich vervolgens in de
auto bukte. De eigenaar rende hierna
naar buiten doch kreeg de dief niet meer
te pakken. Die reed nl. net weg in een
oud model grijze Peugeot, verm. type:
204, waarvan de aangever het kenteken
niet genoteerd heeft.
In de nacht van 19 augustus werd op de
Bokweg te Ouddorp een jongeman terza
ke baldadigheid bekeurd. Hij had enkele
bloemen uit de tuin van een bewoner van
de Bokweg gerukt.
Op 18 augustus werd vanaf de Zuider-
diepstraatweg te Stellendam een camper
met een duits kenteken gestolen.
Op 18 augustus werden door de bewa
kingsdienst van Port Zélande te Ouddorp
een jongen en een meisje gesignaleerd
waarvan de jongen enkele autoradio's
droeg. Toen hij aangesproken werd gooi
de hij de radio's in de bosjes en ging er
met een personenauto vandoor. Aan de
hand van het kenteken kon achter de
identiteit van de dader(s) worden geko-
De tulp en de kunst is een expositie die
de viering van de 400ste verjaardag van
de tulp groots en waardig afsluit en die
door iedereen kan worden bekeken. De
expositie wordt gehouden in de Nieuwe
Kerk van 8 oktober tot en met 6 novem
ber en is dagelijks van 1.00 tot 17.00
uur geopend.
men, deze bleken afkomstig te zijn uit
Eindhoven. Kort hierna deden een vijftal
eigenaars van personenauto's aangifte
van diefstal van hun autoradio's. Door
de politie in Eindhoven worden de da
ders aangehouden en geverbaliseerd.
Op 20 augustus werd op de Dorpstienden
te Ouddorp van een inwoner van Nieuwe
Tonge een zgn. stroomstootwapen in be
slag genomen.
GEMEENTE MIDDELHARNIS
Op 18 augustus werd door de eigenaar
van een personenauto te Middelharnis
aangifte gedaan van diefstal van zijn
auto. De auto werd later in de gemeente,
met een geforceerd portier teruggevon
den.
Op 20 augustus werd vlak bij het bureau
te Middelharnis een bestuurder van een
personenauto gecontroleerd. Bij adem
analyse bleek hij 555 ug/1 als uitslag te
blazen. Hetgeen hem een proces-verbaal
opleverde.
Op 17 of 18 augustus werd vanuit een
schuur te Nieuwe Tonge een damesfiets
gestolen.
GEMEENTE OOSTFLAKKEE
Op 21 augustus, omstreeks 06.20 uur
werd bij een electro-zaak te Oude Tonge
een snelkraak gepleegd. Vanuit de etala
ge werd een video-combinatie meegeno
men.
Het is nog mogelijk tot en met 31 augustus
a.s. een werkstuk in te leveren voor de tul
penwedstrijd, die VVV Ouddorp dit jaar
organiseert. Dit jaar viert de tulp namelijk
haar 400e verjaardag. Sinds in 1594 in
Leiden de eerste tulp op Nederlandse bodem
bloeide zijn mensen bij bosjes voor de
bloem gevallen. VVV Ouddorp wil samen
met u de verjaardag van de tulp vieren.
Aquarellen, tekeningen, foto's, borduurwer
ken, kortom allerlei technieken zijn toege
staan, zolang de tulp zich maar jarig voelt.
De deelnemers komen in aanmerking voor
een VVV-geschenkbon. Werkstukken
(maximaal 1 per persoon) kunnen t/m
woensdag 31 augustus bij de VVV worden
ingeleverd, zodat vanaf 1 t/m 30 september
deze bekeken kunnen worden in een daar
voor ingerichte tentoonstelling in 't Blaeuwe
Huus. Ook kinderen kunnen met deze wed
strijd meedoen. Voor hen is er een speciale
prijs.
Voor meer inlichtingen kan kontakt worden
opgenomen met VVV Ouddorp, Bosweg 2
te Ouddorp, geopend maandag t/m vrijdag
van 9.00 t/m 17.00 uur, tel. (01878) 1789.
GEMEENTE DIRKSLAND
Op 19 augustus werden op de Secr.
Rooijlaan te Dirksland twee jongens be
trapt die aan het vuurtje stoken waren.
Beiden hebben een proces-verbaal gekre
gen terzake baldadigheid.
Op 19 augustus raakte aan het Polders-
weegje te Dirksland een schuur, welke
aan een woning vastzat, in brand. De
snel ter plaatse zijnde brandweer had het
vuur snel onder controle.
Assistentie ander korps
Op 19 augustus hebben collega's, op
verzoek van de politie Zeeland, te Oud
dorp een drietal verdachten aangehouden
die in Renesse openlijke geweldpleging
en vernielingen hadden gepleegd.
W. G. A. de Winter
-18-
Is koning Karel immers al niet enkele
weken bezig met voorbereidingen voor
een nieuwe veldtocht tegen de Saksen?
Ellert hoort tenminste wel eens wat
geruchten.
De jonge Saks spert ineens z'n ogen wij
dopen bij het horen van klossende voet
stappen op de brug voor de poort. Wie is
dat? O, hij ziet het al. Het is Hademar, de oude
stalknecht. Hij stevent op Ellert af, die inmiddels
de onderdeur al geopend heeft. Zonder wat te zeg
gen ploft Hademar op een omgekeerde emmer
neer, steekt een strohalm in z'n mond en dan
plooit zijn toch al gerimpelde gezicht zich nog die
per. Hij knijpt guitig één óog dicht.
Hademar barst in lachen uit. De Saks kijkt hem vol
verwachting aan, hij weet het: nu komt er één of
ander leuk verhaal. En jawel, Hademar steekt al
van wal.
„Moet je horen Ellert, wat Karel onlangs uitge
haald heeft tijdens het beleg van Pavia. Je weet dat
de koning tussendoor naar Rome is geweest om
Paasfeest met de paus te vieren."
Ellert gebaart met zijn handen dat hij dat weet.
„Karel loopt meestal eenvoudig gekleed, houdt
niet van opschik en praalzucht als het niet nodig
is", gaat Hademar verder. „In Rome waren een
stuk of wat Frankische edelen, die zo weelderig
gekleed gingen dat ze zowat van verwaandheid
naast hun schoenen liepen."
„Hadden ze dat dan maar echt gedaan", lacht
Ellert. „Dan liepen ze op blote voeten en zoiets
had hen gesierd kunnen hebben."
„Karel zat tijdens de mis in de kerk en deed net
alsof hij zijn hovelingen, in gloednieuwe en schit
terende kleren, die zij van Venetiaanse kooplieden
duur gekocht hadden, niet zag. Maar hij gluurde
stiekempjes vanuit zijn ooghoeken en ergerde zich
mateloos. Daar zaten de praalhansen in hun zijden
en purperen mantels, kunstig bestikt bont erop met
kostbaar borduurwerk afgezet. Hun schouders en
halsboorden zelfs versierd met fraaie pauweveren."
„Karel zelf was zeker gekleed in een ruw schape-
vcl?", merkt Ellert fijntjes op.
„Inderdaad" stemt de verteller toe. „Karel bedacht
een aardig middel om hen dat pronken eens af te
leren. Bij het uitgaan van de kerk zei Karel: „Laten
we op jacht gaan. Nu dadelijk. Een beetje
lichaamsbeweging zal ons goed doen." Tijd om
zich te verkleden hadden ze niet. Het voorstel van
de koning was immers een bevel dat direkt uitge
voerd moest worden. De hovelingen hadden wei
nig zin, want het weer was mistig en er viel een
fijne, alles doordringende motregen. De hele dag
bleven ze in de bossen en werden druipnat. Hun
dure kleren werden gehavend door doornen en tak
ken, en bovendien raakte alles onder de modder
bespat. Pas tegen de avond reden ze huiswaarts.
Karel, de deugniet, nodigde hen gelijk uit in z'n
paleis. Ze moesten toch wat eten en op adem
komen?, opperde de vorst. Niemand durfde er iets
tegenin te brengen, dus gingen ze mee. Een groot
vuur werd aangelegd. Hoog laaiden de vlammen
op. „Hou je kleren maar gewoon aan, dan drogen
ze lekker", spotte Karel, toen sommigen van hen
onrustig om zich heen keken. Door de hitte kreuk
ten en krompen hun verregende gewaden ver
schrikkelijk. Ze zagen er belachelijk uit. Nee, de
prachtig opgediende schalen verrukten hen niet. Er
werd weinig gegeven van de gevulde zwijnskop en
de meeste druiven bleven aan de tros zitten. Tot
overmaat van ramp moesten ze de volgende mor
gen weer bij de koning komen.en wel in hetzelf
de kostuum."
Ellert lacht smakelijk. Hij ziet het duidelijk voor zich.
„Met schaamrode hoofden stapten ze binnen in
hun verfomfaaide mantels. Karel nam de mantel
van schapevel, die hij de vorige dag had gedragen.
Hij riep een kamerdienaar en gaf die de opdracht
zijn jachtkleed eens flink uit te wringen en daarna
.terug te brengen. Al vlug kwam de knecht terug en
liet Karel het sterke en degelijke kledingstuk aan
zijn hovelingen zien en vroeg: „Vertel me nu eens
wie van ons de beste kleding heeft. Zij het die van
mij, die ik voor een kleinigheid gekocht heb, of de
uwe, waarvoor jullie ponden zilver betaald hebt?"
De hovelingen bogen beschaamd het hoofd. Karel
vervolgde: „Uw rijke en sierlijke kleding is niets
meer waard. Maar wees niet verdrietig daarom,
ieder van jullie krijgt een stevige mantel van Fries
laken als geschenk."
„Aha", roept Ellert uit, „daarom gaan ze dus
tegenwoordig eenvoudig gekleed als Karel zelf."
„Juist", beaamt Hademar.
De oude stalknecht staat op en mikt een paar lok
ken hooi in de paardenruiven. Begerig trekken de
dieren het geurige voedsel door de houtspijlen.
Hademar veegt even de vloer aan en leunt dan
over de bezemsteel heen. Scherp ziet hij Ellert aan.
„Ja, m'n jongen, Karel zet er velen naar z'n hand.
Denk maar aan Desiderius, ondanks zijn vertoning
in boetekleed, moest hij toch door honger gedre
ven het hoofd buigen. De Longobarden zijn over
wonnen. Karel zal hen de verkeerde heidense
gewoontes wel afleren."
„Welke gewoontes bedoel je?", vraagt Ellert.
Hademar weifelt even en vertelt er dan één,
„De Longobarden begraven bijvoorbeeld hun
doden met een eierschaal tussen de benen."
„Wat raar", meent Ellert, „waarom doen ze dat
eigenlijk?"
„Misschien denken ze dat hun lichaam eens uit het
graf zal breken, net zoals een kuiken zich uit het ei
wringt", antwoordt Hademar, diepzinnig de schou
ders optrekkend. „O", bromt Ellert.
„De volgenden die nu aan de beurt zijn, zijn de
Saksen jongen, en geloof me maar, hij overwint
ze. Al zal hij er wellicht een zware dobber aan
krijgen", spreekt Hademar.
Ellert draait zich met een ruk om en klautert als
een aap zo snel de trap op naar de hooizolder. In
een duister hoekje balt hij krampachtig zijn vuis
ten, valt op z'n knieën. Dobber, dobber! Dat één
woord zoveel herinneringen kan oproepen, denkt
Ellert. Kon hij zijn volk maar helpen! Boos stelt
hij vast dat hijzelf niets kan doen. Driftig beukt
Ellert daarom maar met zijn vuisten op de zolder-
balken. Stof laat los en dwarrelt naar beneden.
„Rustig een beetje, straks zakt de boel in elkaar",
brult Hademar.
Een vervaarlijk gegrom klinkt als antwoord.
„Als alle Saksen zo zijn, dan kan het weleens een
langdurige strijd worden", denkt Hademar. Komaan,
hij zal de waterbakken eens gaan vullen voor de
paarden. Hij pakt enkele emmers en stommelt naar
buiten. Op zolder is het inmiddels stil geworden.
De rivieren de Hunte en de Weser slingeren zich
door de Saksische wouden, maar daar waar ze
samenkomen en zich mengen tot één stroom bij het
plaatsje Wildeshausen, staat het stamslot van...
Widukind. De Westfaalse hertog Widukind zit in
zijn prachtige gebeeldhouwde stoel. Hij draait wat
aan één van zijn zilveren ringen die aan z'n vingers
prijken. Trots kijkt hij om zich heen. Wat een macht
en pracht heeft hij. Overal bezit hij landerijen en
gebouwen, door heel Saksenland strekt zijn invloed.
Zelfs in buitenland kent men Widukind. Is koning
Siegfried van Denemarken immers niet zijn schoon
vader? En toch.toch wolkt er een donkerboze trek
over zijn gezicht. (wordt vervolgd)
.l^l^l^J^4.^.^.l^l^l^lf.^.:^lf.l^J^^.^^l^4.l^^.J^l^4.^.^.^.l^^.44.^.4.l^^.l^4■4^^■'^4■^■^■*^^4.^■^^^^^■4^^■^■^■^■^■'^'^^■'^^^'^^
