EIMVIIDEfl-rtlEUWS
Raad Dirksland stelt bestemmingsplan vast
anticiperend op artlkei-19-procedures
Oud-Hollandse interieur
weer lielemaai aictueei
En wat is cultuurhistorisch?
een huis fU]
verkopen...
Vinyl plezierig om op te wonen en te lopen
Brilleii voor scliatjes
en schoffies
2e Blad
WOENSDAG 29 DECEMBER 1993
No. 6263
De raadsvergadering van Dirksland op 16 december 1993 zou in meer
dan één opzicht uniek genoemd kunnen worden. Burgemeester Boonstra
vond liet om te beginnen uniek dat bewoners van Winterstraat en
Stationsweg de rekonstruktie van hun straat elegant hadden afgerond
met iets lekkers bij de koffie voor de raadsleden. „Zoiets komt maar in
weinig gemeenten voor", veronderstelde de burgemeester. Minstens zo
uniek was de wijze waarop in de gemeenteraad met het bestemmingsplan
Dirksland-dorpsgebied werd omgegaan.
Anticiperen
Het merendeel van de raad was zó
voortvarend dat al bij de vaststelling
van de herziening van het bestem
mingsplan Dirksland-dorpsgebied
werd geanticipeerd op een volgende
herziening.
Bij de vaststelling van een bestemmings
plan wordt door een gemeenteraad beslo
ten wat de komende tien jaar de bestem
ming is van de gronden die in het plan
gebied liggen. Vastgesteld wordt wat er
wel en niet gebouwd mag worden, wat er
wel en niet met de panden in het plange
bied gedaan mag worden.
Als het goed is ligt aan een bestem
mingsplan een visie van de gemeente
raad ten grondslag.
Omdat die visie in de loop der jaren ach
terhaald kan blijken, moeten bestem
mingsplannen wettelijk om de tien jaar
worden getoetst aan de aktuele ontwik
kelingen en worden herzien.
Voor onverwachte situaties biedt de Wet
op de Ruimtelijke Ordening een uitwijk-
mogelijkheid via artikel 19 van de wet
en is afwijking van de bepalingen van
het bestemmingsplan mogelijk, zij het
met goedkeuring van de provincie.
Bij toepassing van artikel 19 wordt voor
uitgelopen op de komende herziening
van een bestemmingsplan.
Ziekenhuis en Geldershof
In verband met geplande uitbreidingen
was door het ziekenhuis en door Gel
dershof bezwaar gemaakt tegen een aan
tal bepalingen in het ontwerp van het
bestemmingsplan dat de raad nu ging
vaststellen.
Het Van Weel-Bothesda Ziekenhuis
wilde verruiming van de bepalingen van
het tot nu toe geldende bestemmings
plan. Geldershof wilde alleen maar
behoud van de tot nu toe bestaande be-
bouwingsmogelijkheden.
Volgens wethouder Eshuis (PvdA) vroe
gen het ziekenhuis en Geldershof teveel
toekomstmogelijkheden met te weinig
konkrete argumenten. Uitbreiding moest
volgens de heer Eshuis kunnen met de
mogelijkheden die hun nu door de ge
meente werden vergund.
Het CDA had geen enkele moeite met
vaststelling van het bestemmingsplan en
de ingediende bezwaren konden gerust
ongegrond verklaard worden.
De voorzitter van de CDA-fraktie, de
heer Sandee, vond het bestemmingsplan
goed zoals het door het College van
Burgemeester en Wethouders werd voor
gesteld, maar hij wilde wel aandacht
voor het bezwaarschrift van Geldershof.
Want, men dacht nu wel dat het klopte,
maar als het nu eens niet zou kloppen en
het bestemmingsplan zou uitbreiding van
Geldershof in de weg staan?
Wethouder Eshuis kon de heer Sandee
gerust stellen: Dan zou de gemeente
zeker meewerken aan een verzoek om
afwijking van de bepalingen van het
bestemmingsplan via een artikel-19-pro-
cedure.
Ook de PvdA-fraktie vond dat een goede
manier om rekening te houden met mo
gelijke uitbreiding van het verzorgingste
huis en verwachtte voor Geldershof geen
problemen. De fraktie was het er mee
eens dat de bestaande bebouwingsmoge-
lijkheden van Geldershof worden inge
perkt. Fraktievoorzitter Robijn zei: „Ik
denk dat daar voldoende percentage is,
ik verwacht geen problemen".
De heer Robijn was van mening dat met
de bezwaarden een aardig compromis
was bereikt.
Goed regelen
VVD en Gemeentebelangen dachten er
anders over.
De heer Van Nieuwenhuijzen (VVD):
,,Ik vind dat het door B en W in het
Ijestemmingsplan te krap genomen is.
B en W heeft geen problemen met artikel
19. Dan zeg ik: als we dat van te voren al
aan voelen komen, waarom zullen we
het dan op een artikel-19-procedure aan
laten komen? We moeten het nu in één
keer goed regelen. Artikel 19 is altijd
weer een gok, afhankelijk van de goede
wil van GS. Waarom zouden we Gel
dershof oude rechten voor bebouwing af
laten nemen?"
De heer Van Prooijen (Gemeentebelan
gen) had in grote lijnen waardering voor
het bestemmingsplan en legde uit wat hij
er wel en niet goed aan vond. De manier
waarop de raad in deze vergadering met
het bestemmingsplan omging vond hij
niet juist.
De heer Van Prooijen vond dat de geur
van rechtsongelijkheid werd opgeroepen
wanneer nu reeds werd gepleit voor een
artikel-19-procedure voor ziekenhuis en
verzorgingstehuis, terwijl dat voor wille
keurige mensen niet werd gedaan.
Hij was het met Van Nieuwenhuijzen
eens dat het nu goed geregeld moest
worden om het gebruik van artikel-19-
procedures te voorkomen.
De SGP daarentegen tilde er niet zo
zwaar aan en verklaarde bij monde van
de heer Kalle: „Artikel 19 is er om ge
bruikt te worden".
Over de beperking van de bebouwings-
mogelijkheden van Geldershof: „Mij zijn
geen konkrete gegevens bekend over uit
breiding, dus vaststellen". De heer Kalle
vond het heel terecht nu al met artikel 19
te zwaaien: „Voor Geldershof en het zie
kenhuis gelden andere belangen dan
voor particulieren".
Wethouder in de verdediging
Het leek er op dat de vaststelling van het
bestemmingsplan haast had, want door
de wethouder werd aangevoerd dat ze
met z'n allen al zo lang en zo intensief
aan het bestemmingsplan bezig waren
geweest: vanaf juni 1992.
Over de uitbreidingswensen van het zie
kenhuis zei de heer Eshuis dat hij de par
ticuliere burgers in de direkte omgeving
van het ziekenhuis (in dit geval de Boe
zemweg) wil beschermen en dat voorals
nog niet glashelder is gemaakt dat de uit
breidingsplannen beslist niet anders kun
nen worden gerealiseerd.
Volgens de wethouder had van de zijde
van het ziekenhuis geen wetenschappe
lijke exercitie plaats gevonden. Als aan
getoond zou zijn door een bouwkundig
bureau of architect dat het echt niet an
ders zou kunnen, dan was het voor B en
W anders geweest.
De wethouder benadrukte dat Geldershof
uiteindelijk een bebouwingspercentage
van 60 had gekregen. „Volgens de stede-
bouwkundige moet dat voldoende zijn.
Mocht dat niet voldoende zijn, dan is het
zaak om een beroep op het gemeentebe
stuur te doen voor een heroverweging",
aldus de heer Eshuis en hij wist wel
zeker dat, gelet op het verleden, die her
overweging via artikel 19 zeker zou ge
beuren.
En als dat niet zou kunnen was er nog
een andere oplossing: „Er is voldoende
grond in de omgeving".
Problemen?
Het CDA was zeer tevreden met des wet
houders belofte tot medewerking, maar
de VVD was absoluut niet te spreken
over het antwoord van de wethouder.
De heer Van Nieuwenhuijzen waar
schuwde: „Een artikel-19-procedure is
niet zo'n zekere weg en je kunt ook nog
bezwaarschriften krijgen".
De heer Van der Vlugt (PvdA) zei dat hij
in zijn periode als raadslid ettelijke arti
kel-19-procedures langs had zien komen
en er nog nooit één was afgewezen.
Ook de heer Eshuis verzekerde nog eens
dat de door de gemeente aangevraagde
artikel-19-procedures altijd gehonoreerd
zijn door de provincie.
Van Nieuwenhuijzen had daar zo zijn
eigen ideeën over en bleef met de wet
houder van mening verschillen over het
afnemen van de bebouwingsmogelijkhe-
den van Geldershof.
De heer Van Prooijen zei ernstig be
zwaar te hebben met de manier waarop
de wethouder over artikel-19-procedures
sprak. Het stuitte hem tegen de borst dat
er op deze manier over rechtsmogelijk-
heden en -onmogelijkheden werd ge
sproken.
Deze woorden werden Van Prooijen
door de wethouder niet in dank afgeno
men. Alle aanvragen werden volgens Es
huis door hem eender bejegend. Hij zei
dat dat ook wel bleek uit het feit dat hij
zijn rug recht had gehouden bij het nee
ten aanzien van de aanvraag van het zie
kenhuis en van Geldershof.
Ook particulieren kunnen met een aan
vraag voor afwijking van het bestem
mingsplan komen als de aanvraag rede
lijk is, verzekerde de heer Eshuis.
Klaarblijkelijk had de grote meerder
heid van Dirkslands gemeenteraad er
geen problemen mee dat bij het vast
stellen van het bestemmingsplan de
weg wordt gebaand om er meteen van
af te wijken.
Cultuurhistorisch
Een ander uniek aspekt van de discussie
over het bestemmingsplan Dirksland-
dorpsgebied was de spraakverwarring
met optimaal resultaat
Makelaar Tamboer
Tel. (01870)8 34 77
over het predikaat 'cultuurhistorisch' dat
aan een groot deel van het centrum van
Dirksland is toegekend.
De heer Kalle wou graag weten welke
norm daarvoor is gehanteerd: ,,Ik wil
toch wel graag uitgaan van bepaalde nor
men", zei hij. „Voor dit bestemmings
plan is het niet zo belangrijk, voor vol
gende bestemmingsplannen wel", doe
lend op de dorpen Herkingen en Melis
sant.
De heer Van der Vlugt vond het heel
terecht dat de heer Kalle daar op wees.
Hij dacht aan de particulieren wie het
predikaat 'cultuurhistorisch' betreft.
,,Die particulieren hebben een stuk
eigenbelang en het is altijd prettig te
weten hoe dat er bij hangt".
Volgens de heer Van der Vlugt legt het
predikaat 'cultuurhistorisch' in het be
stemmingsplan aan mensen beperkingen
op en heeft degeen die het aangaat er
recht op dat te weten.
Van der Vlugt wees er op dat er mensen
in Melissant en Herkingen zijn die in
cultuurhistorische panden wonen en niet
weten dat ze bij herziening van het be
stemmingsplan een beperkend predikaat
krijgen. „Want", aldus de heer Van der
Vlugt, „dat cultuurhistorische komt niet
uit de lucht vallen, dat is er al".
Hij drong er op aan dat alles wat in de
drie kernen cultuurhistorisch is te
inventariseren en in volgende bestem
mingsplannen het begrip duidelijker
te omschrijven.
Wethouder Eshuis voelde veel voor de
ideeën van Van der Vlugt. Er is al sprake
van inventarisatie van beeldbepalende
panden; de wethouder hoopt die over
niet al te lange tijd te kunnen presente
ren. Ondanks de pogingen van de wet
houder om duidelijk te maken wat in het
bestemmingsplan Dirksland-dorpsgebied
'cultuurhistorisch' precies inhoudt, wist
de raad aan het einde van de discussie
nog steeds niet welke normen voor dat
predikaat worden gehanteerd.
Zo werd het bestemmingsplan Dirks
land-dorpsgebied vastgesteld met vage
ideeën over cultuurhistorische waarde
en met ongegrondverklaring der be
zwaren, maar met uitzicht op honore-
iing van bezwaren via artikel 19 van
de Wet op de Ruimtelijke Ordening.
Mondeo, mystieke motieven in modern vinyl van Intertest.
Vinyl vloerbedekking is de laatste jaren
sterk verbeterd en wint mede daardoor
nog steeds aan toepassingsmogelijkhe
den. Zo ontwikkelde Interest een inmid
dels beproefde krasvaste toplaag die veel
extra bescherming biedt: de Roe Top.
Vinyl kan daardoor gerust in een woon
kamer of gang worden toegepast. Sterker
nog: het creëert juist daar een heel aparte
sfeer.
Naast de marmers en plavuizen, zijn de
parket- en granietdessins sterk in op
komst. In de kollektie van Intertest ont
dekken we evenwel méér schitterende
voorbeelden die ons terug lijken te wil
len voeren naar de Gouden Eeuw. De
topvinyl-series Olympia, Marino en
Promenade verdienen in het bijzonder de
aandacht, maar daarnaast ook de nieuwe
kwaliteiten Mystiek, Granito en Mondeo.
Bjj Brilceivtrum Keuvelaar weten ze
.wat kinderen voor briilen wiifgi.
n beetje sterk, eqn beetje fle&ig
|jeiTCen beetje blits0n van mainjia
f mogen ze ook nog best een beetje
betaalbaar zijn.
Grachtenhuizen
Ouderwetse bijna antieke vloerdessins
vormen een belangrijke trend in vinyl.
Hierbij komen oud-Hollandse motieven
terug, die moderner zijn dan ooit.
Bijvoorbeeld de roodwit en zwartwit
geljlokte ontwerpen van de 17de eeuwse
Amsterdamse grachtenhuizen, de zoge
noemde schaakbordmotieven. Alsof
Vermeer en Rubens weer onder ons zijn!
Deze kwaliteit heet - hoe kan het anders
- Intertest Amsterdam en is er in een
viertal kleuren, waaronder de nostalgi
sche zwartwit bloktegel. Stuk voor stuk
in de atmosfeer van de Grand Cafe's,
waarvan we er in heel Europa gelukkig
steeds meer zien verschijnen.
Oude aanrechten
Aktueel is ook de vinylkwaliteit Pro
menade met een evenzeer herkenbaar
nostalgisch dessin. De sfeer van oude
granieten aanrechten, uit de tijd dat een
koelkast een luxe was en iedereen z'n
koffiebonen liet malen bij De Gruyter.
Tien procent en betere waar, weet u nog?
De vervlogen tijd van het 'Snoepje van
de week' keert terug en tovert knusse
Hollandse gezelligheid in onze interi
eurs.
Eveneens een eigen gezicht heeft Matrix
met een key-stone tegeldessin. En als
een prachtige nieuwe all-over in acht
eigentijdse kleuren, zal Tripoli ongetwij
feld veel bewondering gaan oogsten.
Voor alles is Intertest Vinyl een prakti
sche, veerkrachtige en warme vloerbe
dekking die het overal in huis goed doet.
Niet voor niets staat vinyl synoniem voor
plezierig en comfortabel wonen.
Voor informatie en verkoopadressen
over Intertest Vinyl: Wyers Woningtex
tiel, Maarsbergen, tel. (03433) 1540.
-16-
Hun enige zoon heeft lange tijd in hun
onmiddellijk nabijheid gewoond, zonder
dat ze het wisten. Ja, hij heeft zelfs zijn
eigen zoon gevangen genomen en in de
cel gestopt.
Dankbaarheid welt er op in het hart van
de commies, die niet anders deed dan
zijn plicht. „De Heere heeft grote dingen bij ons
gedaan - zegt hij ontroerd - want de kogel, die ik
afschoot had niet Dekker, maar mijn eigen kind
kunnen treffen. En dan had ik het nooit geweten".
Dan vermant hij zich. Plotseling is hij weer de
commies. Er moet handelend opgetreden worden.
Dirk noemt al de namen van degenen, die betrok
ken waren bij het smokkelen.
„Ik moet nu weg. Ik kom zo spoedig mogelijk
terug. Dit is de kans van mijn leven. En ze zullen
hun straf niet ontlopen", verklaart hij grimmig.
Even later is vader Van Velderen verdwenen.
Moeder en zoon blijven achter. Met een gelukkige
glimlach zit moeder naast Dirk.
Tranen springen Dirk, die zoals hij nu hoort, hele
maal geen Dirk heet, maar Hans, in de ogen, als zij
hem over de tijd vertelt, dat hij thuis was en dat
waren slechts twee jaren.
Veel, heel veel hebben die twee elkaar te vertellen.
Moeder zegt, dat zij vroeger altijd voor hem heeft
gebeden en dat er een tijd kwam, dat zij het eens
was met de wegen die de Heere met hen hield.
Dirk begrijpt er niets van. Nog nooit heeft hij hier
van gehoord. Oude Willem heeft hem veel verteld,
waar hij ook niets vanaf wist. In een kerk was hij
nimmer geweest. Zelfs de eenvoudige verhalen uit
de Bijbel kende hij niet.
Woedend is hij hu op Dekker, die hem zovele
jaren heeft bedrogen. Ronduit zegt hij, dat, wan
neer Dekker, die eigenlijk Woudsma heette, nog
leefde, hij hem wel klein zou krijgen.
„Dat ben ik niet met je eens. Nu praat je als Dirk
de smokkelaar, ar als alles niet zo onder Gods
voorzienigheid gelopen was, dan was je Dirk
gebleven, terwijl je nu je ouderlijk huis mag zien".
„Het is waar, u hebt gelijk".
Dirk is meteen ontwapend.
„En daarom - zegt hij - bestaat Dirk de smokke
laar niet meer! Het is nu Hans van Velderen
geworden". Moeder kijkt verrast. „Meen je dat,
jongen?"
„Noem me geen Dirk meer, moeder. Ik heb, zoals
ik reeds vertelde, met oude Willem afgesproken,
een nieuw leven te beginnen. Dat het zo gegaan
zou zijn, had ik nooit kunnen denken. Vanaf dit
ogenblik heet ik Hans
HOOFDSTUK 16
Intussen neemt Van Velderen met een opgeruimd
hart zijn maatregelen. Het wordt stil als hij zijn
mannen in sobere bewoordingen meedeelt, wat er
is gebeurd thuis en dat hij zijn zoon terug heeft
mogen ontvangen.
Diezelfde dag wordt de gehele smokkelaarsbende
opgerold. De geheime kamer van de herbergier
heeft voorgoed afgedaan. En hiermede kwam er
een einde aan het smokkelen in het grensdorp. De
smokkelaars kregen geduchte straffen en toen zij
later uit de gevangenis werden ontslagen, waagde
niemand het meer om een voet op het smokke
laarspad te zetten.
Ontroerd grijpt Van Velderen die avond de Bijbel
en leest met bevende stem de 124ste Psalm.
Hans luistert verwonderd. Het is alles zo vreemd
voor hem. Oude Willem las iedere avond uit een
zelfde boek voor.
De beide ouders begrijpen, dat hun zoon alles nog
moet leren. Dan buigen ze hun knieën en bidt Van
Vlederen of de Heere de zonden zou willen verge
ven van hun arm kind, die een verzondigd en een
van God vervreemd leven achter zich heeft. Zij
weten het, het zal alleen uit genade zijn, want de
vrede die alle verstand te boven gaat, die kan
alleen door de Heere worden gegeven. In hen is
geen grond, dat is wel gebleken in de tijd die ach-
terhen ligt. Hoe dikwijls heeft Van Velderen neit
geblaakt van vijandschap?
Als Hans bij het naar bed gaan de slaapkamer bin
nenstapt, waar hij voortaan zal slapen, slaakt hij
een kreet van verbazing. Is dat voor hèm?
In zo'n mooie kamer en op zo'n prachtig bed heeft
hij nog nooit geslapen. De dekens waaronder hij
altijd sliep, lijken meer op ruwe zakken. Een
pyama heeft hij nooit gehad. Moeder heeft hem er
één van vader gegeven. De pyame is wel een beet
je te groot, maar dat hindert niet. In een minimum
van tijd is hij gereed om onder de dekens te krui
pen. Juist als hij zijn bed instapt komt moeder de
slaapkamer binnen.
„Luister eens Hans - zegt zij met zachte stem -
toen je nog zo klein was, je was nog geen' twee
jaar, heb ik je geleerd je knietjes te buigen vóór
het slapen gaan. Je bent nu al bijna volwassen,
maar toch zou ik willen, dat je elke avond bij het
naar bed gaan en 's morgens bij het opstaan je
knieën buigt om de Heere te vragen om bewaring
en bekering. Ik hoop dat je me begrijpt".
Hans knikt en zegt een beetje verlegen: „Maar,...
eh... ik weet niet hoe ik dat doen moet, ik hebt het
nooit gedaan".
„Laten we het dan de eerste tijd samen doen",
vindt moeder.
Hans vindt het goed en samen knielen ze voor het
bed neer.
Die nacht komt er echter niet veel van slapen.
Hans, die vanmorgen nog Dirk heette, doet geen
oog dicht. Zijn gehele leven komt hem voor de
geest. Telkens knijpt hij zijn handen tot vuisten en
vraagt zich af of het wel waar is.
Ook zijn ouders liggen te woelen. Zij kunnen het
niet op, dat hun verloren gewaande zoon terug is.
Het eerste licht van de nieuwe morgen gloort reeds
als Hans inslaapt...
De andere morgen loopt Hans door het bos naar de
houthakkerswoning. Oude Willem heeft al een
paar maal naar hem uitgekeken en had zich afge-
vraagd, of hij zich dan toch nog in die jongen ver
gist heeft.
Hans rammelt aan de deur. Deze is echter geslo
ten. Ook de schuurdeur blijkt op slot te zijn.
Teleurgesteld draait hij zich om en wil weer weg
gaan. Ha, gelukkig, ginds komt hij. Over een bos
pad komt de houthakker met de bijl over de schou
der aanlopen. De begroeting is hartelijk. Het
gezicht van oude Willem betrekt echter als Hans
vertelt dat hij niet bij hem komt wonen. In de
uiterste verbazing hoort hij het vervolg van het
verhaal aan.
,,Gods wegen zijn wonderlijk joh, maar voor
Dekker is het het ergste. Voor hem is het eeuwig
heid geworden. Ik ben blij dat je je vader en moe
der gevonden hebt. Ik had gehoopt je voorgoed
hier te krijgen, of liever gezegd, zolang de Heere
me het leven nog wil schenken. Het zij zo, het is
ook beter zo, je kunt nu zonder moeilijkheden
opnieuw beginnen. Dirk - de houthakker steekt
hem de hand toe - Het ga je goed, maar vergeet
oude Willem niet. Te allen tijde ben je hier wel
kom en ook je ouders".
Hans blijft een uur bij oude Willem, daarna gaat
hij weer naar huis.
Het is enkele dagen later...
Vandaag wordt de leider van de smokkelbende
begraven. Vele dorpelingen zijn naar het kerkhof
gelcomen om er getuige van te zijn. Ook Hans en
zijn ouders zijn aanwezig. Nieuwsgierig kijken
velen naar het drietal. Als een lopend vuurtje is het
nieuws door het dorp gegaan en het vormt op het
betrekkelijk stille dorp onderwerp van gesprek.
(wordt vervolgd)
Zandpad 56, iVHddcllwn!ii,TtiOJ>70-834J7
