EIUVriDEfl-niEUWS
Raad Dirksland had een
wat vrolijke vergadering
feestelijke
Boeren onder vuur
Arend Jansz
TIJDREDE
't Kon nog voor het menens wordt
Zeeuws Mannenkoor
en Oosterlands Fanfare
in Dreischor
Landbouwpraatje
't Wordt, voor '94, 'huilen met de pet', dat voelt Dirkslands raad zelfs op z'n
klompen en misschien was 't daarom dat de heren zich donderdagavond, in
afwezigheid van burgemeester Boonstra trouwens, met wat vrolijkheid
omringden, 't Wordt rekenen voor volgend jaar, en 't is maar goed dat D. v.d.
Vlugt alvast een proeve van bekwaamheid demonstreerde.
Beren op het gors
Als 'ie omvalt
Kinderopvang
Vloeistofdichte vloer
Jeugdvereniging 'Daniël'
Het Zeeuws Mannenkoor en Oos
terlands Fanfare komen op uitnodi
ging van de stichting Musi Voca op
vrijdag 2 juli naar Dreischor.
op donderdag 1 juli a.s. om 13.30 uur door
de heer A. J. Schouten, loco-burgemeester
van de gemeente Dirksland, van onze geheel
vernieuwde en in assortiment uitgebreide
winkel aan het
ACHTERDORP 20 te DIRKSLAND
't HEBBEDINGETJE met een totaal nieuw konsept
Onze sortering KADOSHOP hebben we ruimschoots
uitgebreid, maar ...en daar zijn we erg trots op, we
hebben er een nieuwe dimensie aan toegevoegd
PARFUMERIE-, LICHAAMS- en HAARVERZORGINGS- produkten.
Fair-play
VERVOLGVERHAAL
de scheepsjongen
van de Tyger
- 8 -
2e Blad
DINSDAG 29 JUNI 1993
No. 6212
Er was eens. daar begon ook weer dit
sprookje mee, er was eens een werkgever
die een mannetje zocht, een kien man
netje dat rekenen kon. Maar bij de eerste
ging "t al mis. 1X3 woensdag, zei de
man. De tweede kandidaat berekende 2
X 3 zelfs 124 te zijn en ook hij werd afge
wezen, maar bij de derde ging het beter:
3 X 3 9. zei de man en hij werd gepre
zen om z"n kennis. „Hoe kom je d'r an",
vroeg de werkgeveer. „Wel", zei de kan
didaat: „1X3 woensdag, 2 X 3 124
en die twee opgeteld, woensdag 124
9."
De nonsens -was illustratief voor de
waarde waarop dhr. v.d. Vlugt het voor
stel schatte mee te werken aan het
oprichten van een stichting, door de
GGD Zuidhollandse Eilanden, terzake
van de verhuur van gebouwen. De GGD
draagt haar panden aan de Stichting
over om ze vervolgens weer te huren.
Een 'gering' voordeel, in de sfeer van
BTW (die tóch betaald moet worden),
daar is 't om begonnen. Dhr. v.d. Vlugt
liet er z'n rekensom op los en hij was wel
voor ja, aangesproken door het voor
deel, hoe gering ook. „'t Is weer 'es wat
anders dan nadeel", want daar zou hij
tegen zijn.
Maar dhr. Koningswoud verklaarde
zich tegen. Het (bij de notaris) oprichten
van een Stichting kost geld en het admi
nistreren ervan evenzo; hij zag er vanaf,
zag in elk geval geen voordeel.
Raadsvoorzitter wethouder Schouten
nam het voorstel niet terug, zoals door
Koningswoud gevraagd, temeer omdat 't
niet écht belangrijk was. Dhr. Schouten
liet weten dat meerdere college's hun
gemeenteraden er niet eens in hebben
gekend. Zo had 't in Dirksland ook
gekund.
Fietsers uit de gemeente zullen weten
wat dhr. v.d. Vlugt bedoelt met 'het
paadje bij de Slikken', een schelpenver-
hard fietspad waarop dhr. v.d. Vlugt op
safari is geweest. Nog nét geen leeuwen
heeft 'ie er ontmoet, maar beren zullen
er ongetwijfeld zitten, denkt dhr. v.d.
Vlugt met grote stelligheid. Hij leidt z'n
vermoeden af van de aanwezigheid van
een jager op groot wild en van de grootte
van de konijnenholen. Op het pad groeit
zoveel gras dat dat nauwelijks nog te
berijden is. „Of het Grevelingenschap
niet 'es gevraagd kan worden daar wat
meer onderhoud te plegen", vroeg dhr.
v.d. Vlugt, en dat zal gebeuren, al moet
het Schap ook op de kleintjes letten.
Dirkslands raad vindt dat wel wat zorge
lijk, het Rijk trekt zich uit het Schap
terug, zo is bekend geworden en nu al
waarschuwt de raad dat aan een hogere
bijdrage dan de jaarlijkse tienduizend
gulden aan het Schap niet te denken
valt. Dat vond raadsvoorzitter weth.
Schouten ook. „Met tienduizend gulden
is voor ons het maximum bereikt", vond
hij ook.
Dhr. De Vogel had een radikaler idee, al
vroeg hij of dat technisch mogelijk zou
zijn, zich als gemeente terug te trekken
als het Rijk dat metterdaad ook doet.
Het zal ervan afhangen hoe de aange
gane gemeenschappelijke regeling in
elkaar is gezet, 't leek de voorz. niet dat
dat zonder kleerscheuren zal kunnen.
Dhr. v.d. Vlugt zal het geenszins spijten
als de gemeente de dienst opzegt. „Want
wat doet het Schap eigenlijk voor die
tienduizend gulden", vroeg hij zich af.
„Zo'n paadje wordt niet eens onderhou
den."
Dhr. Van Nieuwenhuyzen. 's raads ver
tegenwoordiger in het algemeen bestuur
van het Grevelingenschap, verklaarde
de boodschap te hebben begrepen, wist
'ie al trouwens en „ik heb al eerder wat
schoten voor de boeg gelost", liet hij
weten. De raad van Dirksland zal een
stijging van de jaarlijkse bijdrage niet
accepteren. Dhr. Van Nieuwenhuyzen
heeft trouwens goede hoop dat dat niet
gevraagd zal worden. Het Grevelingen
schap probeert zelf haar inkomsten te
vergroten door, recentelijk, het betaald
parkeren in te voeren.
Bij de vaststelling van het meerjaren
programma restauratie monumenten
werd met instemming kennis genomen
van het feit dat met de restauratie van de
korenmolen 'De Dankbaarheid' te Her
kingen wordt gerekend. In 1996 zou dat
gedaan moeten zijn om de beschikbare
subsidies daarna weer aan andere pro-
jekten te besteden.
„Het doet me een groot genoegen", liet
dhr. Kalle weten. De restauratie wordt
noodzakelijk al rolt de molen gelukkig
nog niet om. maar zou dat dreigen dan
houdt dhr. Kalle de molen persoonlijk
tegen. Een oud-Herkenaar in Amerika
heeft het in z'n adoratie van de molen
nog 'es gekker gemaakt. Hij klom, in
Amerika, op een berg om de molen van
Herkingen te kunnen zien, maar óf 'm
dat gelukt is. Kalle wist het niet zo
zeker.
Dhr. Van Houwelingen ging wel met het
voorstel, vaststelling van het meerjaren
programma akkoord, maar hij deed het
met weinig overtuiging. Mensen worden
aangeschreven over de subsidiemoge-
lijkheid en dat wekt verwachtingen, ter
wijl gevreesd moet worden dat van
subsidieverstrekking binnen redelijke
termijn geen sprake zijn kan.
„Niet geschoten is altijd mis", was zo'n
beetje de filosofie van weth. Eshuis: „Als
je niet op de lijst voorkomt, weetje zéker
dat je 't nooit krijgt. Dat het moeizaam
gaan zal, moge duidelijk zijn."
De oude pastorie aan de Boezemweg
werd, minus de instemming van de
SGP-fraktie, opnieuw verhuurd aan de
Stichting Kinderopvangvoorzieningen
Goeree-Overflakkee.
Voor dhr. De Vogel (SGP) de gelegen
heid het heilloze van de kinderopvang te
verkondigen. Kinderen dienen thuis
door moeder te worden opgevoed en niet
bedrijfsmatig in een dagverblijf Uit die
bedrijfsmatige opvoeding komen exces
sen voort, zoals die waar Duitsland mee
te kampen heeft, dat zeggen althans
sommige pedagogen en dhr. De Vogel
zegt het hen na: die ouders die hun ver
antwoordelijkheid beseffen zullen hun
kinderen niet af willen leveren in een
kinderdagverblijf De kosten daarvan
worden trouwens, door de gemeenten,
bij de kleine man weggehaald. Om prin
cipiële en praktische redenen belieft de
SGP-fraktie daaraan niet mee te
werken.
Maar de gemeenten hebben dat beleid
aan het ISGO overgedragen, reden
waarom de raadsvoorzitter niet op de
klacht van dhr. De Vogel inging.
De raad heeft zich hogelijk verbaasd dat
de milieu-eisen zover gaan dat voor het
bergen van plantsoenafval en veegvuil
een depot met een vloeistofdichte vloer
voorgeschreven is; een krediet van
12.000,- werd er voor beschikbaar
gesteld, plus ƒ56.600,- voor andere
voorzieningen in het kader van de Hin
derwet en de Wet Chemische Afvalstof
fen. De investering blijft nog beperkt
doordat in een vakature niet zal worden
voorzien.
„Als een tak aan een boom hangt, is 'ie
nog beschermd, maar als je hem. met
vergunning, afzaagt is 'ie kennelijk che
misch afval geworden", chargeerde dhr.
Sandee wat, maar 't was niet zoveel
naast de waarheid....
En toen. toen ten besluite in de foyer nog
koffie werd gedronken, toen mar
cheerde de muziek voorbij, voorgegaan
door majorettes en toen werd het nóg
weer vrolijker. De gemeenteraad is toen
maar op de stoep gaan staan en 't was
net of ze een muzikale hulde kregen.
Misschien hadden ze die ook wel ver
diend...
NIEUWE TONGE
D.V. donderdag 1 juli hoopt ds. D. J.
Budding van Elspeet een tijdrede uit te
spreken in de Ned. Herv. Kerk. Aanvang
7.30 uur.
Her bestuur
OUDDORP
J.V. Daniël organiseert een dagtocht
naar Valkenburg op D.V. dinsdag
3 augustus. Het belooft een bijzonder
fraaie dag te worden met een bezoek aan
de Gemeentegrot, de Wilhelminatoren
en het kasteel Hoensbroek.
We besluiten de dag met een heerlijk
diner.
De kosten bedragen 69,50 incl. koffie
met gebak en diner.
Ben je tussen de 15 en 30 jaar. geef je dan
op voor 15 juli, tel. (01878) 23 50.
Het Zeeuws Mannenkoor en Ooster
lands Fanfare zullen afwisselend optre
den in de om zijn akoestiek zeer goed
bekend staande kerk van Dreischor.
Het Zeeuws Mannenkoor dat op 2 juli
als laatste zal optreden werd opgericht
in 1972. Onder leiding van Eef Heijblok
werd gestart met een 40-tal leden, dat
thans is uitgebroeid tot ruim 100. De
mannen zijn voor 50% afkomstig uit de
stad Goes, de anderen komen uit omrin
gende dorpen op Zuid-Beveland en
enkelen uit Walcheren en Schouwen-
Duiveland.
In 1975 werd de muzikale leiding over
genomen door Han Beekman, in 1989
door Raimondo di Bella, Italiaan van
geboorte en woonachtig in Goes. Sinds
1991 staat het koor onder de bezielende
leiding van Dirk Biesemans. afkomstig
uit België.
Het koor is een neutraal koor en treedt
bij hoge uitzondering op in kerkdien
sten.
In Rotterdam heeft het Mannenkoor
meegewerkt aan een Drie-koren-concert
in 'de Doelen". In Ede was het te gast bij
het Mannenkoor AKZO-Nederland.
Ook heeft het Zeeuws Mannenkoor
nauwe betrekkingen met een bevriend
koor uit South Woodhan-Ferrers in
Engeland.
Dirigent Dirk Biesemans is tevens koor
leider van een gemengd koor in Ge-
raardsbergen, België. Naast deze funk-
ties doceert hij viool, algemene muzi
kale vorming, samenzang e.d. aan de
muziekacademies te Geraardsbergen,
Zottegem en Aalst. Bovendien is deze
'Bezige Bij', zoals hij wel wordt ge
noemd, violist bij het Nieuw Vlaams
Symfonie Orkest en verleent als zodanig
regelmatig zijn medewerking aan plaat-
en CD-opnamen en TY-produkties. Met
Nigel Kennedy ging hij mee op toernee
door Duitsland, Nederland en België.
Muziekvereniging 'Oosterlands Fan
fare' werd opgericht in 1898, toen reeds
al in fanfarebezetting. Het muziekgezel
schap heeft vanaf de oprichting tot op
heden het typische karater van een spe
cifieke dorpsfanfare. De vereniging heeft
zich een stevige centrale plaats weten te
verwerven bij de Oosterlandse bevol
king.
38 musicerende leden en 5 leerlingen in
opleiding telt de fanfare, die al 12 jaar
onder de bezielende leiding staat van
dirigent Jaap Knuist.
Op 26 november 1988 promoveerde
Oosterlands Fanfare te Helmond naar
de Eerste Afdeling. In 1991 behaalde de
vereniging een eerste prijs in deze afde
ling op een KNF-concours te Beek en
Donk. In november 1993 zullen zij
trachten dit resultaat te evenaren op een
KNF-concours te Helmond.
Dirigent Jaap Knuist, die op het eiland
Schouwen-Duiveland zeker geen onbe
kende is, heeft naast 'Oosterlands Fan
fare" nog twee muziekverenigingen en
twee koren onder zijn muzikale hoede.
Tevens dirigeert hij met verve twee ieder
jaar terugkerende happenings, nl., de
Muziek Play-inn met gemiddeld 250
muzikanten te Brouwershaven en een
samengesteld fanfare-orkest op de tradi
tionele 'Vlasdag' te Dreischor.
Het concert dat op vrijdag 2 juli zal wor
den gehouden in de Nederlands Her
vormde Kerk te Dreischor begint om
20.00 uur. De entree is 7,50 of/' 5,- voor
donateurs van de stichting 'Musi Voca'.
lo.o
oo CO
ACHTERDORP 20
DIRKSUND
KAROLIEN THERESA Tel. 01877 - 5015
Iedereen die in de l<omende dagen
onze winl<el bezoel<t, kan rel<enen
op een ieul<e en hartelijke ATTENTIE
't Hebbedingetje, het alom bekende adres voor PICOPRINT-
fotoservice en depöthouder van Stomerij Lemmens.
Het multiplier-effekt van de primaire
sektor wordt uitgeschakeld, waar toch
de feiten zijn dat boeren en tuinders
goed zijn voor een werkgelegenheid van
12 a 15%, voor een export van 60 miljard
en meer, voor een betekenisvolle bij
drage aan natuur- en landschapsbe
houd. De truccendoos is nog niet leeg.
Staatssecretaris Yvonne van Rooij van
Buitenlandse Handel vindt dat de agra
rische export niet meer zo belangrijk is.
Kijkend naar de afzetmarkten in Duits
land en Oost-Europa zit er weinig
nieuwe ruimte voor landbouwgoederen.
Meer perspektief zit in de export van
(hoogwaardige) industriële produkten.
De bewindsvrouwe suggereert'zelfs dat
de landbouw een remmende faktor is bij
de verdergaande internationalisatie.
Boeren en tuinders kunnen het voorlo
pig wel doen met deze statistische ken
nis. Terwijl ze al jarenlang onder druk
staan van minderende opbrengsten en
stijgende kosten, worden ze nu opgeza
deld met een frontale cijferaanval. Dat
moet leiden tot frustraties op het boere
nerf In alle ernst moet men zich afvra
gen of de statistische exercities niet
vervuilend zijn.
Het CBS. het Centraal Planbureau en de
vele andere eerbiedwaardige rekeninsti-
mten zullen best goed werk doen. Toch
verzuimen ze wezenlijke aktiviteiten.
Behalve de registratie van gegevens zal
men zo dicht mogelijk bij het leven moe
ten blijven. Bovendien dienen onder
zoeksresultaten op een juiste wijze te
worden geordend en geïnterpreteerd.
Omdat argeloze buitenstaanders met
statistieken kunnen spelen (naar eigen
believen) is het de verantwoordelijkheid
van rekenmeesters om de interpretatie
van cijfers op de juiste wijze te plegen.
Boeren en tuinders produceren niet
alleen voedsel, zij onderhouden ook het
landschap en de natuur en proberen
(zeker op termijn) duurzaam om te gaan
met het milieu (kwaliteit van bodem,
water en lucht). Bovendien is de sociaal
economische uitstraling (werkgelegen
heid, plattelandsleven) niet altijd in kille
statistieken te vatten. Het zou veel winst
opleveren als de goochelkunst op een
faire wijze wordt beoefend. Statistieken
zijn zeer gevaarlijk en ook misleidend,
vooral wanneer er op malafide manier
mee wordt omgegaan. De land- en tuin
bouw verdient in elk geval een sportieve
benadering. Daarmee zouden boeren
zeker tevreden zijn.
B. Schouwing
**4■****^■****^■.**>^*>^*^■**'t■*^■^■4■'^^■^■^■^■'^*^■'^'^'^^■4■'^'^^■>^l^^.^.l^l^l^4.lf.^.4.^.^.lt.l^^.4.l^^.l^^^
door A. G. EGGEBEEN
Dit verhaal berust
op historische gegevens
Het is één van zijn geliefkoosde plaats
jes geworden aan boord. De wat stugge
stuurman Hendriksz heeft vriendschap
met hem gesloten, en dikwijls vertelt de
stuurman de leergierige knaap over de
zeevaart.
Ook nu zitten de oude stuurman en de
scheepsjongen bij elkaar. Met zijn don
kere ogen houdt de stuurman het kom
pas in het oog. Naast hem staat de
roerganger aan het grote stuurrad. Zo nu
en dan wentelt hij het wiel heen en weer.
Arend weet nu alles van het kompas af.
De stuurman heeft de werking er van
verteld.
Het is een mooie avond. Nog steeds vervolgt de
trotse koopvaarder zonder moeilijkheden haar
weg.
Een hele poos zitten ze bij elkaar zonder een
woord te zeggen, maar dan verbreekt Arend de
stilte. Ineens moet hij weer denken aan het
gevecht met de zeerovers, nu enkele weken
geleden.
„Hebt u al eens meer met zeerovers gevochten,
stuurman?"
„Ik?"
De stuurman schrikt op uit zijn gepeins.
„Ja, en behoorlijk ook. Het is een wonder, dat ik
hier nog gezond en wel zit. Ik heb zelfs al eens op
een galei gevaren".
„U op een galei gevaren?"
Arend kijkt stuurman Hendriksz ongelovig aan.
„Geloof je me niet? Je kijkt zo ongelovig. Het is
toch werkelijk waar, hoor. Ik meen, maar dat weet
ik niet zeker, dat het zowat vier maanden
geweest is".
„Bent u dan galeislaaf geweest?"
„Ja en nee, ik behoefde gelukkig niet te roeien,
maar goed, ik zal het je vertellen, luister maar".
„Vijf en twintig jaar geleden voer ik op een Hol
landse koopvaarder in de Cara'ibische Zee. Wij
waren zwaar geladen en voeren naar patria.
Onderweg werden we aangevallen door een
Spaanse galei.
Deze galeien zijn anders gebouwd dan de Duin
kerkers. Zij zijn zeer snel, zijn lang en smal en een
lust voor het oog. Meestal hebben zij twee korte
masten met een naar voren hellend era en met een
hoekig zeil. Het voorschip is rijk versierd. Zo'n
galei is eigenlijk een wit gepleisterd graf. Onbe
schrijflijk is de ellende, die de roeiers, vastgeklon
ken aan de roeibanken, moeten doormaken. Als
je dat van nabij ziet, Arend, dan weet je pas wat
een mens is en waartoe hij in staat is. De zonden
hebben wat teweeggebracht, jongen. Maar ik loop
op mijn verhaal vooruit".
Even zwijgt de stuurman en werpt een blik op het
kompas. Met een grote stem roept hij:
„Noord-noordwest!"
De roerganger herhaalt het bevel en draait aan
het stuurrad.
„Om kort te gaan. Arend, wij vochten als leeuwen
maar tevergeefs. De overmacht was te groot. De
piraten klommen naar boven op blote voeten en
met ontbloot bovenlijf ledere piraat deed zijn
best om als eerste bij ons aan boord te komen. Het
bracht hem een extra aandeel in de buit. Sommi
gen kropen door de kapotgeslagen ramen van de
grote kajuit naar binnen. Toen was het eigenlijk
al verloren. Anderen klommen als duivels tegen
de verschansing op. Aan dek werd het een strijd
van man tegen man, met sabel, dolk, mes of vuur-
roer. Velen van ons sneuvelden of werden zwaar
gewond. De schipper was dood en de stuurman
lag zieltogend op het dek. Ik was toen bootsman.
Wonder boven wonder mankeerde ik niets.
Wij verloren de strijd en de overlevenden werden
naar het voorschip gedreven, waar zij werden ont
wapend. De gewonden werden zonder pardon
overboord gezet. Ons schip werd totaal leegge
roofd en toen er niets meer van waarde bleek te
zijn, boorden de piraten grote gaten in de romp.
Langzaam maar zeker begon het schip te zinken.
Wij werden geboeid overgebracht op de galei. Het
gebeurt ook wel, dat niemand wordt gespaard. Er
is eens een piratenkapitein geweest, ik ben zijn
naam kwijt, die er op pochte dat hij nooit één
enkele gevangene heeft laten leven. Ruw werden
wij met zijn tienen voor de bevelhebber gesleept.
Een tolk ondervroeg ons. Toen dat klaar was,
moesten we naar een ruimte onder dek. waar
enkele piraten ons wachtten met een rood
gloeiend ijzer. We sidderden, begrepen wat er
ging gebeuren. Het leek alsof ons verstand stil
stond. Eén voor één werden we op de grond
gesmeten en gebrandmerkt".
De stuurman sluit zijn ogen en rilt bij de
herinnering.
„Als ik aan dat ogenblik denk. Arend, dan... nou
ja, mijn bovenkleren werden met ruw geweld uit
getrokken en met het gloeiende ijzer heeft men
drie letters in mijn bors geschroeid, kijk maar".
Stuurman Hendriksz maakt zijn borst bloot en
Arend ziet de letters JSM staan. Een koude rilling
gaat door zijn lichaam.
„Je kunt wel begrijpen. Arend, dat het in dat hok
vreselijk stonk naar verbrand vlees. Half buiten
kennis werd ik naar dek teruggesleurd, waar ik
zowat een uur heb gelegen zonder dat ik wist dat
ik nog leefde. De negen anderen heeft men direkt
aan een riem vastgeklonken en zij moesten
roeien. Tot mijn grote verbazing werd ik bij de
bemanning ingedeeld. Het bleek dat er een paar
goede zeelui gesneuveld waren. Ik moest één van
hen vervangen.
Dit werd mijn behoud. Enkele maanden later
kwam de galei midden in de nacht tussen een
paar koopvaarders terecht. De rode vlag werd
gehesen, en ik moet zeggen: die lui waren niet
bang. Het gevecht begon. Eén van de schepen
werd geënterd en dat werd de grote kans van mijnl
even. Ik mocht niet meevechten, maar in een
onbewaakt ogenblik greep ik snel een sabel van
een dode piraat, die op het dek lag en klom zo vlug
als ik kon tegen de verschansing van de Hollan
der, want dat waren het, op.
Niemand van de rovers lette op mij; zij hadden er
geen tijd meer voor. Ik bereikte het dek van de
koopvaarder, waar het gevecht in volle gang was.
Onmiddellijk nam ik deel aan het gevecht, maar
ik vocht niet tegen de Hollanders, maar vóór hen.
Ik maaide enkele rovers neer en liep over naar het
andere kamp. Nog nooit van mijn leven heb ik
zo gevochten.
Je moet begrijpen: het was mijn laatste kans om
levend uit de handen van de zeerovers te geraken.
Vreselijk zou de wraak zijn als de Hollander zou
worden genomen.
De Hollanders keken wel even vreemd, maar lie
ten me begaan. Later bleek, dat ze begrepen had
den dat ik geprest was.
Huilend van woede vielen een stuk of vijf rovers
mij aan, en ik had zeker het gevecht met de dood
moeten bekopen, als de schipper mij niet had
geholpen. Hij maaide dood en verderf met zijn
grote zwaard. De aanvallers waren gelukkig
teruggeslagen. Ook de andere koopvaarders
waren inmiddels in aktie gekomen. De galei gaf
het op en trok terug, zonder mij. Veel sneller dan
wij konden varen, verliet de rover het strijdtoneel.
Met die roeiers zijn ze ontzettend snel. Het volk
van de koopvaarders juichte. Donderend braak
ten de kanonnen vuur.
Toen werd ik bij de schipper op de kampagne
geroepen en moest alles tot de kleinste bijzonder
heden vertellen. Gelukkig werd ik volkomen
geloofd.
Dolgelukkig was ik dat ik er het leven had afge
bracht, (wordt vervolgd)
