EIÜVriDEtl-tllEUWS
m
Overdenking
Politie te Water
te Stellendam
uit de
Heilige Schrift
KOM EENS
GEZEIUG
lANGSDIT
fiEVeET'\Mll
Bazar Geref. Kerk
Middelharnis
Zaterdagavond uit?
De Open Deur in!
Paasgroetaktie
Friedensstimme
volgende week van start
HET
KIJKVENSTER
Allesverdurende liefde
TOYOTA
LEZING
2e Blad
VRIJDAG 19 MAART 1993
No. 6185
blik op kerk
en same
cerk -jP
nleving Cj
- Bisschops-vakatures
- Geruchten
- Scherpe verhoudingen
Als het zo doorgaat zit de rooms-
katholieke Nederlandse kerkprovincie
straks zonder bisschoppen!
Het bisdom Breda is al sinds vorig jaar
vakant - bisschop Ernst is met pensioen
gegaan.
In februari verdween bisschop Gijsen
van Roermond plotseling van het to
neel, om gezondheidsredenen.
En vorige week maakte bisschop Bahr
van Rotterdam zijn aftreden bekend,
ook om gezondheidsredenen, die echter
van psychische aard zijn. Dat houdt in
dat er nu van de acht bisschopszetels
drie onbezet zijn.
Het plotselinge heengaan van de laatste
twee heeft natuurlijk binnen en buiten
de roomse kerk tot allerlei spekulaties
geleid. Bisschop Gijsen was onder de
roomsen een omstreden figuur. Hij ver
tegenwoordigde het oude, klassieke
roomse denken en de roomse levens
sfeer, niet bereid tot enig compromis. En
daar was - op z'n zachtst gezegd - in het
progressieve Nederland lang niet ieder
een gelukkig mee. Zijn aftreden werd,
begrijpelijk, betreurd door de traditio
nele rooms-katholieken, maar tevens
met gejuich begroet door alles wat pro
gressief is.
Van zijn collega Bahr geldt precies het
omgekeerde. Hij is begonnen als zeer
traditioneel, maar heeft zich tijdens de
uitoefening van zijn ambt ontwikkeld
tot een woordvoerder van het moderne
roomse denken.
Een man die altijd bereid was naar de
mening van anderen te luisteren en die
die ander ook zo ver mogelijk tegemoet
kwam.
De minder gezagsgetrouwe roomsen
verkeren dan ook in een soort rouw
stemming als gevolg van zijn aftreden...
Niet alleen het heengaan van deze beide
bisschoppen doet de roomse kerkpro
vincie gonzen van allerlei geruchten,
maar vooral maakt men zich druk over
de vraag wie hun opvolgers zullen zijn.
Het is frappant hoe Rome altijd kans
ziet tussen de klippen door te zeilen en
temidden van alle spanningen de een
heid te bewaren. Nederland staat in het
Vaticaan bekend als een rebelse kerk
provincie, waar de rooms-katholieken
zo ongeveer halve protestanten zijn.
Maar als het erop aankomt, dan blijkt
de paus de touwtjes stevig in handen te
hebben, ondanks het gemor van de
8 mei-beweging en van alles wat zich
progressief noemt...
Onwillekeurig gingen mijn gedachten
terug naar 140 jaar geleden, toen de
rooms-katholieke hiërarchie in Neder
land opnieuw werd ingesteld. Tijdens de
Republiek was de uitoefening van de r.k.
godsdienst officieel niet toegestaan, al
werd ze in de praktijk wel geduld. Maar
toen na de scheiding van Kerk en Staat
(1795) alle godsdiensten voor de wet
gelijk gesteld werden, kwam de weg vrij
voor de opbouw van een eigen kerke
lijk leven.
Op 4 maart 1853 verhief Paus Pius IX de
apostolische vicariaten Roermond, Den
Bosch en Breda tot bisdommen en in de
noordelijke provincies stelde hij het
aartsbisdom Utrecht en het bisdom
Haarlem in. Bij die gelegenheid noemde
de paus de protestanten 'lieden die
onkruid hadden gezaaid tussen de
tarwe". Een en ander leidde tot een fel
protest van protestantse zijde, de zoge
naamde april-beweging. Het was een
rechtstreekse petitie aan het adres van
Koning Willem III en een bedekte aan
val op Thorbecke, de minister-presi
dent, die werd verdacht van geheime
steun aan het katholicisme. De koning,
hoewel hij in zijn hart sympathiseerde
met de protestantse aktie, kon natuurlijk
weinig doen. Maar één en ander laat wel
zien hoe scherp de verhoudingen toen
nog waren, en hoe beducht men in het
protestantse kamp was voor een herle
vend rooms-katholicisme.
Waarnemer
in het doolhof van prijskaartjes
de juiste
taxatie...
Makelaar Tamboer
Tel. (01870)8 34 77
Vrijdag 26 en zaterdag 27 maart hoopt
de aktiviteitencommissie van de Gere
formeerde Kerk van Middelharnis aan
de Koningin Julianaweg weer een bazar
te houden met o,a. gebakken vis, boe
kenmarkt, een koffiehoekje, een hand-
werkkraam, een verloting met een heel
mooie hoofdprijs, een rad van avontuur
enz. enz., met als doel het aanbrengen
van dubbele ramen in de kerk.
U be;nt van harte welkom op 26 maart
van 19.00 tot 22.00 uur en op 27 maart
van 10.00 tot 16.00 uur.
D.V. 20 maart is er voor de jeugd van 15
jaar en ouder weer een Open Deur
avond. Op deze avond zal de aandacht
gericht worden op het Shaare Zedek zie
kenhuis in Israël.
We hopen deze avond iemand in ons
midden te hebben die ons wat wil laten
zien en horen hoe dit ziekenhuis funk-
tioneert en hoe wij daarbij mee kun
nen helpen.
Ben je nieuwsgierig? Kom dan ook, en
neem je vriend(innen) mee! De Ark in
Goedereede gaat om 19.30 uur open en
we willen om 20.15 uur met het pro
gramma beginnen. Tot ziens.
„i/tet ^iHnet\kitUk
Brilcentrum Keuvelaar biedt u
een ongeëvenaarde kollektie in
modieuze brilmonturen van we
reldberoemde modehuizen als
Yves Saint Laurent, Cartier,
Valentino, Lanvin, Cazal
en vele anderen.
Opvallend, eksklusief en vaak
verrassend redelijk in prijs.
Kom passen bij Keuvelaar.
^WCENT/^^
Zandpad 56 Middelharnis
Tel. (01870) 8 34 37
Diefstallen en inbraak
De afgelopen week werd bij de Rijkspo
litie te Water Stellendam aangifte ge
daan van 2 diefstallen en een inbraak.
Diefstal rubberboot
Van het terrein van een jachthaven in de
Buitenhaven van Stellendam werd een
grijskleurige rubberboot ontvreemd waar
van de nieuwwaarde 3.500.- was.
Inbraak in speedkruiser
Ook werd op datzelfde terrein ingebro- j
ken in een speedkruiser, waar behalve i
een reddingsvlot ook 4 zwemvesten wer
den buitgemaakt. Voor de eigenaar bete
kende dit een schadepost van 6.000,-.
De dader kon bij de spullen komen door
3 hangsloten kapot te maken.
Om op het terrein van de jachthaven te
komen werden gaten in de afrastering
geknipt.
Diefstal vanaf sporfrvisservaartuig
In de nacht van zaterdag 13 maart op
zondag 14 maart werd de eigenaar van
het sportvissersschip MIJNTJE JU
NIOR ernstig gedupeerd door een dief
stal aan boord van zijn vaartuig. Er wer
den namelijk 2 reddingsvlotten en 19
hengels met molens ontvreemd, alsme
de een kist met gereedschap. De red
dingsvlotten lagen aan dek in een spe
ciale houder. Om bij de hengels te
komen werd een hangslot van het luik,
dat toegang gaf tot het ruim, geforceerd.
De waarde van het onvreemde is onge
veer 17.000,-.
Een ieder die inlichtingen kan verschaf
fen over deze diefstallen wordt verzocht
kontakt op te nemen met de Rijkspolitie
te Water Stellendam, tel. (01879) 16 12 of
(06) 452 87 48 91 (autotelefoon aan boord
van het Rijkspolitievaartuig RP 21).
Doorvaren na aanvaring
Tussen vrijdagmiddag 12 maart en za
terdagmiddag 13 maart werd in de Bin
nenhaven van Stellendam de sleepboot
GOOTEII aangevaren door een nog on
bekend vaartuig. De sloopboot lag ge
meerd aan één van de steigers in de Bin-
..Daarom heb Ik Mijn aangezicht
gesteld als een keisteen..."
(Jesaja 50:7)
Bij het onderzoek van de Schrift stuit je
soms op teksten, die het uiterlijk hebben
van een ruwe, donkere schelp. Zo voor
het oog schuilt er weinig aantrekkelijks
in. Hun buitenkant is vreemd en merk
waardig en je bent geneigd maar snel
verder te lezen. En toch, schuilen er
soms de schoonste parels in.
Zo'n tekst is ook het woord, dat boven
deze meditatie staat uitgeschreven. Het
is ontleend aan een lied, waarin Jesaja
profeteert van het lijden en sterven van
Christus als de Knecht des Heeren. Ech
ter, is het niet uiterst merkwaardig en
vreemd, als Christus hier van Zichzelf
getuigt: „Daarom heb Ik Mijn aange
zicht gesteld als een keisteen..."?
Een keisteen is hard. Koud. Onbewogen.
Het is bepaald geen kompliment, als
men van iemand zegt: hij of zij is van
steen. Het roept het beeld voor ons op
van een keiharde zakenman, die terwille
van de winst niets en niemand ontziet.
Of van de een of andere politieke dicta
tor, die om z'n macht te handhaven niet
luistert naar de noodkreten uit z'n volk,
maar met ijzeren vuist blijft regeren.
De vraag komt dan ook boven: wat
bedoelt Christus hiermee? Immers, de
betekenis van ons tekstwoord kan on
mogelijk zijn, dat Christus met een sta
len hart onder de mensen is rond
gegaan. Zonder mededogen en Zich
niets aantrekkend van hun leed, hun
strijd en moeite. Elk, die thuis is in de
Schrift weet: het was juist anders. Heel
Z'n gestalte, heel Z'n optreden was één
indrukwekkend getuigenis van Z'n grote
bewogenheid over de verloren schapen
van het huis Israels.
Bedoelt Christus dan soms, dat Hij Z'n
aangezicht gepantserd heeft tegenover
Z'n eigen lijden? U weet: zulke keisteen
naturen zijn er wel. Mensen, die zich
ogenschijnlijk nergens iets van aantrek
ken en schier onbewogen hun weg gaan.
Echter, ook dat was bij Christus geens
zins het geval. Eén blik in de lijdensge
schiedenis leert u het tegendeel en doet u
zien, hoe Christus tot in het diepst van
Zijn ziel geroerd is geweest. Denkt u
alleen maar aan dat ene woord: „Ik moet
met een doop gedoopt worden en hoe
word Ik geperst"!
Nee, we moeten onze tekst goed lezen.
Er staat, dat Hij alleen Z'n aangezicht
gesteld heeft tot een keisteen. Let wel:
Z'n hart bloedde. Z'n ziel kromp ineen,
toen Judas Hem verried. Toen Petrus
Hem verloochende. Toen het Sanhedrin
Hem in het aangezicht spuwde. Toen
Hij op Golgotha moest ingaan in Gods
gericht om Diens toom tegen de zonde
te dragen. Maar... onder dat alles stelde
Hij Z'n aangezicht toch als een keisteen.
En dat wil in dit verband zeggen: Hij
verdroeg het. Hij verduurde het. Hij
duldde het.
Want wat geldt nu van de keisteen, zoals
die daar buiten op het veld ligt? Wel, die
keisteen verdraagt alles. Wordt hij be
schenen door de brandende, oosterse
zon... hij verdraagt het. Slaat de regen, of
de hagel er striemend op neer... hij ver
draagt het. Wordt hij opgepakt en meters
ver weggeslingerd... hij verdraagt het. De
keisteen verdraagt alles. De schoppende
voet, de spuwende mond, vorst en hitte,
regen en droogte... alles!
Welnu, zo heeft ook Christus als een
keisteen alles verdragen. Volgen we
Hem in deze lijdensweken op Zijn gang
naar Golgotha, dan moeten we zeggen:
wat heeft men Hem niet aangedaan. Hij
is bespot en gehoond. Gegeseld en gesla
gen. De doornenkroon werd op Zijn
hoofd gedrukt, de spijkers gingen door
Zijn handen. En... nu had de Heiland de
macht om met één machtswoord een
einde te maken aan heel dat gruwelijke
spel, dat men met Hem speelde, maar -
en hier blinkt Z'n onpeilbare zondaars
liefde - Hij deed dat niet. Nee, Hij heeft
Z'n aangezicht gesteld als een keisteen.
Hij heeft het verdragen om het grote
offer der verzoening te kunnen brengen.
Wat een wonder. Hier kan ons hart niet
anders dan wegzinken in aanbidding en
verwondering. Hoe trouw is Hij aan Z'n
Vader. Maar ook, hoe vol liefde jegens
het verlorene! Denk het u in: Hij heeft
alles verduurd om mensen, die niets ver
diend hebben terug te brengen tot het
kindschap Gods. Hen te verlossen van
schuld en vloek en te brengen tot de eeu
wige vreugde. Gewillig zette Hij de beker
van het lijden aan Z'n Uppen, opdat Hij
zondaren de beker van de verlossing
zou kunnen toereiken.
Ziet u Hem gaan? Met een bloedend
hart, maar dan toch alles verdragend en
alles verdurend? O, dat is allereerst diep
verootmoedigend. Het zijn immers uw
en mijn zonden, die Hem deze smarten-
weg hebben doen betreden. Zoals dat
bekende vers het zegt: Ik deed door al
mijn zonden Hem al die jamm'ren
aan...! Wat heeft Christus niet moeten
verdragen. Nee, niet alleen van de joden
en de overpriesters en de soldaten, maar
ook van u en mij. In de lijdensgeschiede
nis wordt ons a.h.w. de spiegel voorge
houden. Wat heb ik Hem niet aan
gedaan door m'n ongeloof en onbekeer-
lijkheid. M'n ongehoorzaamheid en
onverschilligheid. M'n opstand en ver
zet. Ja, van nature schop ook ik Hem als
een keisteen weg uit m'n leven. Welk een
kwaad. Legt Gods Geest dat voor me
open, dan word ik verslagen in het hart.
Dan houd ik geen been meer over om op
te staan. Dan blijft slechts één gebed
over: „O God, wees mij, zondaar ge
nadig"!
Maar zie dan nog eens op die allesver-
dragende Christus. Zeker, Hij had het
recht om ook u met één machtswoord
weg te vagen. We hebben immers niets
anders verdiend. En toch: Hij heeft het
alles tot op heden nog verdragen. Ook
van u. Ook van jou. Want u bent er nog?
U bent nog in het heden van de genade.
In de dag der zaligheid, waarin Christus
in het gewaad van Z'n Woord worstelt
om uw behoud.
O, een wenende Christus staat voor u en
roept het u toe: Beken toch in deze uw
ure, wat tot uw vrede is dienende. Val
Hem dan schuldbelijdend te voet en
smeek het nog heden: Heere Jezus, ont
ferm U mijner.
En u, die van verre staat en die niet
nader durft te komen. Trek Zijn gewillig
heid en zondaarsliefde toch niet langer
in twijfel. Zie eens, wat Hij ervoor heeft
over gehad. Durft u Hem dan nog langer
te verdenken in Z'n trouw en gewillig
heid? Z'n bloedend hart nog langer te
wederstaan? Moet onder zoveel liefde
uw hart niet smelten en de belijdenis
zich baanbreken: „Kom ik om, dan kom
ik om, maar ik zal tot de Koning
gaan"!
Tenslotte: u, die in Christus uw leven
vond, bedenk: Gij zijt duur gekocht. Wat
heeft Hij niet moeten verdragen, ook
omwille van u. Dat geeft al dieper
berouw. Al groter verwondering. Maar
dat snoert ook het leven al meer vast aan
Hem om Hem in de kracht van de Geest
dan ook blijvend aan te hangen met
waarachtig geloof, vaste hoop en vurige
liefde. Wat is Hij dat waard. Wat heeft
Hij daar een eeuwig recht op. Dat de
snaren van uw ziel zich stemmen tot die
ene belijdenis: U bid ik aan, o macht
der Liefde.
M.
L. W. Ch. R.
VAN DER ZEE a
VAN GEEST
Dorpsweg 28, Sommelsdijk
nenhaven en had schade aan beide
zijden van het schip voor een totaalbe
drag van ongeveer 6.000,-. Na de aan
varing is de dader er vandoor gegaan
zonder zijn identiteit achter te laten. Er
werden sporen aangetroffen en veiligge
steld. Er wordt naarstig gespeurd naar
de dader. Ook in deze zaak zijn tips van
harte welkom.
Vanaf volgende week start de stichting
Friedensstimme de zogenaamde Paas
groetaktie. De bedoeling is mensen op te
roepen om rond de paasdagen een
bemoediging te sturen aan christenen in
de voormalige Sovj et-Unie in de vorm
van een lektuurpakket. Naast enkele
paaskaarten, zal hier een Nieuw Testa
ment en het boek 'Het ontstaan van de
Bijbel' in worden opgenomen.
De organisatie verwacht dat er zo'n 5 tot
10.000 pakketten verzonden zullen wor
den. Naast het verzenden van pakketten
is het ook mogelijk kaarten te ver
sturen.
De paasdagen krijgen in de Russische
gemeenten meer aandacht dan bijvoor
beeld de kerstdagen. Dit in tegenstelling
tot de traditie in Nederland. De Russi
sche christenen begroeten elkaar die
OUDDORP
Mw. Eva den Hartog komt vertellen over
haar ervaringen als Heil-officier voor de
plattelandsvrouwen. Zij is vooral be
kend in de internationale hulpverle
ning.
Datum: 24 maart a.s. Aanvang 20.00 uur
in Dorpstienden.
dagen met het bijbelwoord: 'De Heere is
waarlijk opgestaan'.
Het zijn ook dagen waarin extra evange-
lisatie-aktiviteiten worden onderno
men. Op straat, in gevangenissen, zie
kenhuizen en andere tehuizen klinkt de
blijde boodschap van Zijn opstanding.
Om hen in dit werk te bemoedigen, start
Friedensstimme opnieuw een ver-
zendaktie. Op deze manier wordt er
tegelijkertijd een nieuw boek (Het ont
staan van de Bijbel) op grote schaal
onder de Russische gemeenten ver
spreid.
VERVOLGVERHAAL
JUfii/JLjLa:
^Br-etCi^a» BER DOES
- 62 -
„Ja, misschien", zei moeder, „maar
waarom schrijft hij dan niet? De Keizer
is al een paar weken in Parijs. We had
den best al een brief van hem kunnen
krijgen. Nu hij geen bericht stuurt, vrees
ik het ergste".
„Wie weet", onderbrak Corry haar moe
der, „of hij niet plotseling voor ons staat? Als hij in
Parijs is, krijgt hij stellig verlof en dan komt hij
onmiddellijk naar Amsterdam".
Vader en moeder antwoordden niet op die opmer
king, zoiets durfden zij niet te hopen. Weer bleef
het enige tijd stil.
„Kees weg, misschien voorgoed weg. Van Willem
hebben we het hele jaar niets gehoord. O, het is zo
vreselijk", zei moeder klagend en ze barstte in
snikken uit.
„Kom, moeder", troostte vader, „je moet niet gaan
schreien. Corry en ik zijn ook vol zorg, we laten
echter de moed niet zinken. We moeten sterk zijn
in de beproeving, je weet ook wel, dat na de don
kerste nacht de lichtende morgen weer daagt. We
hebben toch geen reden om te wanhopen.
Natuurlijk, het is mogelijk dat onze jongens het
op dit ogenblik zwaar hebben; maar het kan ook,
dat ze nog steeds gespaard zijn en evenals wij
hunkerend uitzien naar de dag, waarop we weer
allen bij elkaar zijn".
De tranenvloed had moeder lucht gegeven. Ze
knikte en zei onder haar snikken door:
„Het was verkeerd, dat ik toegaf aan mijn moede
loosheid, maar soms wordt het mij te machtig, dat
begrijpen jullie wel. Ik zal nu sterk zijn. God is
overal, op zee en op de Russische sneeuwvelden.
In Zijn hand zijn onze jongens veilig".
HOOFDSTUK 8
Een donkere en sombere maand, die januari
maand van het jaar 1813. De winter heerste in al
zijn wreedheid; felle kou, gure Noordoosten
wind, strenge vorst en bittere, bittere armoede.
Wat een leed werd er geleden in de sloppen en ste
gen van de grote stad.
Lebrun rapporteerde aan de Keizer; „Er wordt
veel geleden onder het volk". Amsterdam ver
keerde in de omstandigheid, dat er op de turf veer
tig procent meer belasting gelegd was dan in
andere gemeenten, wat tot gevolg had, dat een
aantal van de welgestelde burgers, die elders
onderdak konden vinden, gedurende de koude
periode de stad verlieten, en dit was natuurlijk
weer ten nadele van de winkelstand. De hele
maand januari hield de vorst aan.
Was de materiële ellende groot, bang was ook de
geestelijke toestand der bevolking. De enkelen,
die uit de Russische hel ontkomen waren, hadden
niet gezwegen. Zij vertelden van de vreselijke ont
beringen, daar geleden, en van de verschrikke
lijke dingen, die zich daar hadden afgespeeld. De
verhalen gingen van mond tot mond en, zoals dat
gewoonlijk het geval is, het lijden nam in de ver
beelding steeds groter afmetingen aan. En wat
nog erger was, de jongelingen, die er voor in aan
merking kwamen, zouden datzelfde lijden moe
ten doormaken, want Napoleon liet de banier van
de oorlog weer wapperen en daarvoor waren sol
daten nodig.
Het regende verordeningen, decreten, wetten, alle
met betrekking tot nieuwe lichtingen. Volgens de
wet op de conscriptie zouden alle jongemannen,
geboren in 1794,1795 en 1796 deel moeten nemen
aan de loting van 1813. Het bleefdaarneh bij; alle
weerbare mannen van 18 tot 26 moesten opge
schreven worden. Die vormden de eerste ban of
oproeping; de mannen van 26 tot 40 de tweede
ban, de mannen van 40 tot 70 jaar de derde ban.
Zo nodig zouden dezen ingezet worden bij de
oorlogshandelingen. Nog was niet voldaan aan
de honger naar soldaten: er moesten uit het
gehele rijk 12.000 ruiters opkomen, ouder dan 22
jaar, uitgerust op kosten van de kantons, uit elk
kanton 3 man. Zij zouden onmiddellijk in dienst
moeten treden, want de Keizer had zijn cavalerie
in Rusland verloren, daarin moest ook voorzien
worden. En nog had Napoleon niet genoeg. Hij
eiste paarden; alle paarden die geschikt waren
voor de krijgsdienst moesten geregistreerd wor
den.
Door deze berichten werd Amsterdam, trouwens
het hele Nederlandse volk, verontrust. Moest dan
alles ten offer vallen aan die Moloch? De geest
van verzet werd sterker; in brief op brief smeekte
Lebrun Napoleon om toch troepen te zenden,
betrouwbare troepen. Hij vergoelijkte wel het
gedrag der bevolking, doch uit zijn brieven klon
ken angsttonen:
„Kom zelf eens naar Amsterdam", smeekte hij
Napoloen, „dat zal de schrik onder de mensen
brengen". En Napoleon beloofde het; Lebrun
moest zij n komst alvast maar aankondigen. Doch
de Keizer kwam niet; wel zond hij in de maand
februari drieduizend man. Dagelijks werd er nu
door de straten gepatrouilleerd; voor de rege
ringsgebouwen stonden sterke wachten, die op
geregelde tijden met veel bombarie werden afge
lost. Dat moest de schrik er in brengen bij de
Amsterdammers, maar de uitwerking was geheel
anders; men begreep heel goed, dat uit al dat mili
taire gedoe angst sprak.
Op een avond in het laatst van februari kwam
Corry weer eens opgewonden bij haar ouders bin
nen. Ze had nieuws, groot nieuws.
„Mevrouw heeft me alles verteld", zo begon zij.
„In Oud-Beijerland moest er de 21ste geloot wor
den. Alles was in orde; de heren zaten in het
gebouw, de gendarmes en enige douanen stonden
voor het gebouw op post en een aantal nieuwsgie
rigen waren opgekomen om te horen, hoe de
afloop was. Tegen tien uur kwamen de lotelingen;
bijna allen waren vergezeld door hun familie. Ze
waren erg druk en oproerig; er klonken kreten:
„We willen niet als kanonnenvee weggevoerd
worden!" „We loten niet!"
De opgewondenheid nam steeds toe, maar niets
hielp. De prefect, de Stassart, was ook aanwezig;
hij sprak de menigte toe en trachtte haar te overre
den rustig te blijven, maar hij bereikte niets. Toen
heeft hij laten schieten, twee van de omstanders
werden gedood, negen gekwetst, waarvan twee
dodelijk. De menigte stoof uiteen. Enkele lotelin
gen gingen naar binnen, maar de meesten zijn
gevluchf'.
Met belangstelling hadden vader en moeder toe-
geluisterd, maar de eerste zei:
„Wat hebben die mensen nu bereikt? Ze konden
zonder wapenen toch niets doen".
„Dat moet u niet zeggen; er was er een. Willem
Diepenhorst, die had een pistool bij zich".
„Dan wordt hij doodgeschoten, als hij gepakt
wordt".
„Ja, ze wilden hem arresteren, maar hij is gevlucht
en de politie kan hem niet vinden".
„Dat is zijn geluk, maar hoe is het met de
anderen gegaan?"
„Die zijn gevangen genomen. Mevrouw heeft er
een paar genoemd, er waren ook vrouwen bij en
twee broers: Maarten Brussaard en Adriaan
Brussaard".
(wordt vetyolgd)
INVM;
Zandpad 36 Middelharnis Tel: (01870) 8 27 84
l^l^l^^l^4^|^*'^******¥■**4■*4■*****'^******'^**********'^*****'^***¥*4■*¥'^*'t■*'^*^^'^'^^^*4■^^
