Reden genoeg
om Nebo
te bezoeken
HYunoni <8>
HYUNDAI
VOORLICHTINGSAVOND
INSCHRIJVING NIEUWE LEERLINGEN
Dagboek uit
duitse dwangarbeid
A VIS AUTOVERHUUR
Reparatie,
onderhoud,
levering en lease
alle automerken
Vraag naar
aktie-modellen
^m
FLAKKEE"
REGIONALE SCHOLENGEMEENSCHAP
GOEREE-OVERFLAKKEE
VBO-ADMINISTRATIE
ATHENEUM
HAVO
MAVO
VRIJDAG 19 FEBRUARI 1993
„EILANDEN NIEUWS'
Bladz. 3
HET NtEVWE WERELDMERK
Broekweg 8
Ouddorp
Tel. (01878) 40 99
>iM^.
Een begrip op
weringsgebied
GOEDEREEDE
Openbare vergadering
Commissie voor de Bezwaar- en Beroepschriften
Aanvraag om bouwvergunning
Melding tot bouwvoornemen
Bouwplannen
(art. 19a, Iid3e.v. WRO)
Burg. Mijslaan 5 Middelharnis Telefoon (01870) 8 27 77
Op dinsdag 23 februari 1993 organiseert de Regionale Scholen
gemeenschap Goeree-Overflakkee om 19.30 uur een voorlichtings
avond en open huis in het hoofdgebouw, Burg. Mijslaan 5 te
Middelharnis.
Tijdens deze avond Is er gelegenheid leerlingen te laten inschrijven
voor het nieuwe cursusjaar, zowel voor de brugklas als voor de
hogere leerjaren. Leerlingen en/of ouders die op 23 februari ver
hinderd zijn, kunnen een afspraak maken voor een ander tijdstip en
desgewenst de school 'in bedrijf' zien.
De RGO staat open voor alle basisschoolleerlingen. Dus zowel voor
degenen die een VBO-advies krijgen als voor hen die een mavo-,
havo- of vwo-advies hebben. De RGO is de enige school inde omtrek
met een afdeling VBO-administratie.
Zowel toekomstige leerlingen als ouders/verzorgers zijn van harte
welkom op de voorlichtingsavond van de RGO.
drs. J. C. Traas, rector
Dirksland, Bosdreef 1, 01877-2385 of 01877-1357, Ouddorp, Kabbelaars-
banlc 1,, Port Zélande 01117-1710, Zierikzee, Oudeweg 1, 01110-17902
Bijgaand weer een aflevering uit tiet
oorlogsverhaal van oud-Middelharnisser Cor
de Gans. We hopen in ell< van de volgende
nummers een klein gedeelte van het
dagboek te publiceren. V\/e hebben al
bemerkt dat het veler interesse heeft.
(aflevering 9)
Zondag 11 maart 1945
Ik ben tien minuten geleden uit de bunker gekomen. Het is
nu de twee honderdste keer dat we 'vol'alarm hebben gehad.
De laatste weken was het vreselijk met de bombardementen.
Haast nergens wordt meer gewerkt.
Van de week waren we naar Caroline gegaan om te werken,
want we zijn weer terug bij de bahn. Deze blokpost ligt onge
veer 3 kilometer van de barak verwijderd, 's Middags om één
uur zijn we weer al van het werk vertrokken naar de barak,
met het oog op het alarm. Pas om half vijf waren we in de
barak. Steeds van de ene bunker naar de andere hollen om te
schuilen. Gelukkig duurden ze maar kort, zodat we ons
steeds konden verplaatsen.
Het is op het ogenblik zó erg dat de mensen niet meer naar de
'winkels', of wat daarvan over is, kunnen om levensmiddelen
aan te schaffen. Niet alleen omdat ze schaars zijn, maar ook
omdat de aanvallen dit niet meer mogelijk maken.
Soms zijn de winkels nu 's nachts even open. We horen nu
heel veel geweeklaag in de bunkers. Bij de een staan de aard
appelen nog op het vuur en zullen wel verbranden. De ander
heeft in het geheel geen eten meer, of alles is daar
gebombardeerd.
De mensen leven in een voortdurende angst voor hun fami
lie of huis en dat is nu het Duitse volk met al hun overwin
ningen. Ze hebben het nu veel beroerder dan al de
overwonnen landen.
De geallieerde legers rukken nu snel op in onze richting, zo
we hebben gehoord. De Duitsers hoorden dat via hun radio's
en durven nu wat meer over de oorlog te vertellen.
Inmiddels kunnen wij nu de kanonnen aan het front horen.
Men zegt dat ze de stad Essen beschieten, ongeveer 10 km
hier vandaan. Als ze van de week nog meer kunnen opruk
ken bestaat de kans dat we hier volgende week in de frontli
nie komen te zitten.
Als de spoorwegen ons dan maar niet hier vandaan halen en
ons verder Duitsland in brengen, dan is ons verblijf hier nog
maar van korte duur. We hebben echter horen fluisteren dat
men van plan is ons te verplaatsen. We zijn echter nu bezig
een voorraadje eten aan te leggen, bestaande uit suikerbie
ten, winterpeen, een paar knollen én brood. We hebben
besloten niet weg te gaan. Dat wordt nóg langer honger lij
den, terwijl we tóch door die frontlinie heen moeten om
bevrijd te worden.
Neen, we gaan niet weg we lopen weg, we zien wel waar- en
hoe we terecht komen.
Van de week heb ik nog wat aardappelen geruild voor een
stukje spek (nog van die bewuste wagon). Ik heb ze vannacht
gebakken toen ik de wacht had. Ik heb er heerlijk van
gesmuld. Stel je eens even voor, aardappelen bakken in spek-
vet, én,., 's nachts daarvan eten, om de anderen niet alleniaal
nog hongeriger te maken en te zien kijken.
Enkele weken geleden hebben we nog een mooie mop mee
gemaakt, die ik nu maar gelijk zal verhalen.
Kerseboom, de kapper uit Sommelsdijk, had, zoals ik al eens
eerder heb opgemerkt, vriendschap gesloten met de Poolse
krijgsgevangenen achterin de barak. Hij verzorgde hun haar
en ontving daarvoor weer eten. Ieder moet zijn rol spelen in
het leven om te blijven voortbestaan, en aangezien Kerse
boom niet iemand is die kan en durft te stelen, moet hij op
een andere wijze zijn kostje verdienen.
Maar goed, ze zijn daarom ook goed bevriend met elkaar en
ging hij 's avonds nog al eens op visite bij deze mensen, voor
zover dat mogelijk was door de bombardementen.
Nu had hij enkele dagen geleden tegen ons gezegd dat de
Polen op de een of andere manier 'sterke drank' hadden
gebrouwen en dat hij was uitgenodigd om op het 'feestje'
te komen.
Hij was dus die avond vertrokken en dat was allemaal vrij
normaal. Maar 's nachts, om ongeveer twaalf of één uur
kwam hij terug en was ietwat aangeschoten.
Toen herinnerde hij zich dat er nog een schaaltje pap in zijn
kast stond. Hij haalde het uit zijn kast en zette het op de
kachel om het wat te verwarmen. Maar intussen bleef hij, als
maar voor onze bedden lopend, ons wakker houden met zijn
verhalen. Hij liep van het ene bed naar het andere en vergat
zijn pannetje op de kachel.
Ik ben toen voorzichtig uit mijn bed gekropen en onder de
tafel door naar de kachel geslopen. Daar haalde ik, op mijn
knieën gezeten, zijn pannetje van de kachel, en sloop vervol
gens weer terug naar bed.
Toen dit alles gebeurde lag iedereen daarover al te lachen,
maar Kerseboom dacht dat hij zo leuk was en schepte nóg
meer op over zijn eigen pret, totdat hij opeens z'n pap herin
nerde en naar de kachel liep. Toen zag hij dat zijn schaaltje
verdwenen was en wat er toen gebeurde is bijna niet te gelo
ven. Ieder dacht, hij zal wel een van ons gaan verdenken en
naar zijn schaaltje zoeken, maar nee, in zijn dronkemans
hoofd dacht hij dat er spoken waren die zijn schaaltje had
den weggenomen. Hij ging prompt weer een heel verhaal
afsteken dat een van ons dit onmogelijk gedaan kon hebben,
daar hij zijn eten toch voortdurend in de gaten had gehou
den. Nee het spookte hier in die barak, vooral met al die
doden hier van de laatste tijd die nog geen rust gevonden
hadden enz. enz.
Na lange tijd van lachen, gieren, brullen, hebben we hem
zijn prakkie teruggegeven, maar hij moet het nog wel iedere
dag horen.
Vrijdag 16 maart 1945
Vandaag was het een heerlijke dag. Zeer mooi weer met
volop zon. Ik moest vandaag rollen draad uitgloeien zodat
ze gemakkelijk te verwerken is bij het flikken. Ik moest naar
post 59, doch ben niet verder gekomen dan blok W.O.T., op
ongeveer de halve afstand van post 59. Daar heb ik de gehele
dag buiten op een stoel gezeten. Heerlijk zonnebaden. Ik zat
vlak bij een bunker. Wanneer de vliegtuigen kwamen ging ik
in de bunker, en zodra ze verdwenen waren klom ik weer op
mijn stoel en ging verder met het zonnebaden. Ik kreeg 's
avonds van mijn chef Drennhaus wel goed op mijn kop, over
mijn luiheid enz. en het mocht niet meer gebeuren, want
anders... Maar ik geloof dat ze allemaal wel inzien dat de
zaak hopeloos is en het niet zo lang meer duurt, waarom ze
zich niet meer zo druk maken.
Zaterdag 17 maart 1945
Vandaag moest ik in de 'colonne' - bij de anderen die langs
de spoorlijn moeten arbeiden - maar aangezien me dat niet
aanstaat, ben ik vandaag weer naar de dokter gegaan, omdat
mijn vinger opnieuw begint te zweren. De dokter stuurde me
naar het ziekenhuis en zei me dat de nagel er af moest. Of die
dokter dat niet kón of mocht weet ik niet.
Toen ik in het ziekenhuis kwam moest een vrouw in een witte
jas, ik weet niet of het een verpleegster of een dokter was,
mijn nagel er met een soort schaar met platte kant afhalen.
Ze moest die platte kant onder mijn nagel steken en dan
draaien, tot de nagel meegaf. Ik bemerkte dat ze het niet
durfde, en op dat moment passeerde er een oudere dokter,
die dat ook bemerkte. Hij pakte, zonder iets te zeggen, die
schaar van haar af, stak hem onder mijn nagel en draaide
hem er af Het was geen lolletje, maar ik geloof dat het bij
hem minder pijn deed dan bij die vrouw. Ze vroeg me nog of
ik 'schmertz' had. Ik verstond 'dorst' en schudde van nee.
Voorlopig wordt dit weer 'ongevallenwet' en dus niet
werken.
Ik kon vandaag 7 pond brood ruilen voor 10 sigaren en 10
sigaretten, die ik met mijn broer moet delen.
Gelukkig doen we die dingen allemaal samen, zowel stelen
als ruilen, en op die wijze vorm je een paar dat bij elkaar
past.
Zo hadden we vorige week besloten om in een bakkerszaak
te gaan stelen. Van anderen hadden we vernomen hoe je dat
het beste kunt doen. Het is levensgevaarlijk omdat je bij een
betrapping onherroepelijk wordt doodgeschoten.
Men noemt dat plundering en voor Auslander betekent dat
de dood.
Daarom hadden we een bepaalde zaak uitgezocht en het
plan doorgesproken. Een van ons zou met een aantal bon
nen een brood kopen, doch we moesten samen naar binnen
gaan als de zaak leeg was. Tijdens het binnengaan moest de
ander vliegensvlug een brood pakken en gelijk de winkel
weer uit gaan, zodat slechts éénmaal de deurbel zou gaan.
De man met de bonnen zou de deur moeten bedienen en
gewoon later, als de bakker verscheen, een brood kopen.
Zo is het ook gegaan. We liepen eenmaal langs de zaak en
verkenden de omgeving. Toen er geen klanten in de zaak
waren stapten we samen naar binnen. Ik had de bonnen, dus
ik bediende de deur. Het belletje rinkelde, mijn broer griste
een brood van het rek en smeerde hem weer de winkel uit. Ik
sloot de deur en, toen de bakker kwam, kocht ik een
brood.
Ik geloof niet dat we het echter meer zo doen, want als een
voorbijganger dit ziet, schreeuwt die heel Duitsland bij
elkaar en je ontkomt niet meer. Op dit punt is vanzelfspre
kend geen enkele Duitser die voor een 'Auslander' een oogje
dichtdoet, of begrip heeft voor je honger. Ze verkeren in
dezelfde omstandigheden én elke Duitser heeft een hekel
aan 'Auslander', we zijn hier een soort uitvaagsel. Vooral ook
omdat men ons zo aan de bevolking heeft voorgesteld. Elke
Duitser denkt ook dat vrij hier vrijwillig zijn en een soort
avonturiers zijn die profiteren van hun ellende.
Vandaag heb ik ook nog wat pannekoeken gebakken en drie
pannen waterpap gekookt (bloemwagon) en dus weer eens
de maag gevuld.
Maandag 19 maart 1945
Vanmorgen moest ik naar het ziekenhuis voor controle en/of
een nieuw verband voor mijn vinger. Door de voortdurende
beschietingen door de jachtbommenwerpers, de z.g. 'jabo's'
kon ik er niet komen. Toen ik langs de barak liep om, via de
trap naar de schuilplaats onder de spoorlijn, naar de stad te
gaan, zag ik dat er een locomotief op een meter of tien voor
bij de barak op de spoorlijn stond. Op het moment dat ik
mijn hoofd om de hoek van de barak stak, hoorde ik een gie
rend geluid en keek op dat moment pal in de cockpit van een
jabo, die in duikvlucht op de locomotief afkwam. Ik zag zelfs
de piloot zitten. Op datzelfde moment floten de granaten me
om de oren en sloegen vlak voor mij in de grond en de loco
motief. Ik wilde wel terug natuurlijk en zie verder wel. Wan
neer ik niet meer normaal over straat kan en voortdurend
dekking moet zoeken voor rondvliegende projektielen, kan
je natuurlijk beter met een zwerende vinger binnen blijven.
Het valt ons allen wél op dat de laatste tijd de ergste bombar
dementen uitblijven. Vermoedelijk omdat de gehele streek
toch al plat ligt.
Dinsdag 20 maart 1945
Gisteravond was het licht weer eens stuk, niet vanwege de
bombardementen, maar nu door de hevige beschietingen.
Vanmorgen ben ik toch weer op weg gegaan naar het zieken
huis. Ik moest echter weer van de ene gevel naar de andere
rennen voor de kogels en bommen. Het is op het ogenblik
buitengewoon druk met het vliegen, doch gelukkig vliegen ze
voorbij. Het gevolg is echter wel dat de gehele dag alarm
wordt gegeven.
Van de week een dag begon het al om 7 tot 7.45 uur. Van 9 tot
14.45 uur, van 15.00 tot 18.00 uur, van 18.15 tot 19.00 uur,
gelij k daarop weer van 19.00 tot 21.00 uur, van 21.45 tot 23.00
uur. En zo gaat dat dan meestal de verdere dagen ook. Ik heb
de uren nu maar eens precies weergegeven om een beeld te
geven hoe hier nu in het algemeen geleefd wordt, nl. onder de
grond, of in betonnen bunkers etc. Vannacht moesten we ook
weer naar de bunker voor alarm, maar er is niet gebombar
deerd. Overdag is het echter levensgevaarlijk door die plotse
ling neerduikende jabo's. Je hoort ze niet aankomen en
ineens, een gierend en ratelend geluid, terwijl je nog niet eens
weet van welke kant het eigenlijk komt.
Vandaag via de 'veldpost' een brief van thuis gekregen. Het
zijn formulieren waar niet veel in staat, terwijl ze al weken en
weken oud zijn, maar in ieder geval een teken van leven en
we zijn er erg blij mee.
Voor 30 sigaretten heb ik 7 pond brood geruild.
Vanmiddag is Bochum zwaar gebombardeerd. Vanaf de
barak kon je de vlammen zien. Bijna de gehele 'stad'
brandt.
Zondag 25 maart 1945
Vandaag was het een dag zoals het van het jaar nog niet is
geweest. Het is zulk mooi weer dat het wel zomer lijkt. Ik heb
bijna de gehele dag in het gras langs de spoorlijn gelegen.
Ook heb ik wat getekend, van de omgeving, de Stolle en het
rangeerterrein. Ook nog een wandeling over de begraaf
plaats gemaakt. Dat klinkt misschien wel gek, maar zo'n
begraafplaats hier is als een park aangelegd. Buitengewoon
mooi met banken en bloembedden, bomen, heesters enz. De
grafzerken neem je er óp de koop bij. Het was heel rustig met
de vliegerij, al vlogen er wel voortdurend jabo's over ons
heen. Maar we zaten onzichtbaar voor hen onder de
bomen.
Ik had ook nog een gesprekje met een oude vrouw, die bij het
graf van haar zoon stond. Hij was Luitenant geweest en aan
het front gesneuveld. Maar Hitler stond bovenaan bij haar.
Niet hij was schuldig, maar de rest van de wereld. Tot in haar
botten dus vergiftigd.
(wordt vervolgd)
Pony 1.5 (3- en 5-deurs) vanaf 23.495,-
Scoupé 1.5i vanaf 29.450,-
Excel 1.5 sedan vanaf 26.995,-
Lantra 1.51 en 1.6i 16V vanaf 27.950,-
Sonata 2.0i, 2.0i 16V en 3.0i V6 vanaf 43.450,-
Ruime keuze uit
Zonnescliermen Windvast
Kmicarmscliermen
Sereens
Horren
Hordeuren
Roiiullcen
Luileis
Jaloezieën
Vertii(ale jaloezieën
Rolgordijnen
Markiezen
Jaloezieënfabriek
West Achterweg 55
3245 BJ Sommelsdijk
(01870) 8 34 84
Tevens reparatie en onderhoud van alle zonwering. Alles op maal gemaakt.
tijdstip: woensdag 24 februari 1993 om 15.30 uur
De agenda voor deze vergadering ligt, tijdens de kantooruren, ter
inzage op het gemeente/iufe, woar eveneens een exemplaar kan
worden afgehaald.
(art. 41 Woningwet)
- Mevr. D. van Eck-Neels, Westdijk 56 te Middelharnis -
verbouwen van zomerwoning Prinsenhof 33 aan de Oude
Nieuwlandseweg 53a te Ouddorp
- P.C. Meijer, Bokweg 12 te Ouddorp - bouwen garage
- Gran Dorado Leisure B.V./Holding Jachthaven Port Zé-
lande, Kabbelaarsbank I te Ouddorp - bouwen apparte
menten complex en een congrescentrum op Kabbelaars
bank la en Ib te Ouddorp
- C. van der Klooster, Molenweg 18b te Ouddorp-bouwen
van vervangende berging op Koolweg 28a te Ouddorp.
- D. Groenenboom, Looheul 6 te Goedereede - plaatsen
tuinhuisje.
Een aanvraag om bouv/vergunning c.q. melding tot bouw
voornemen is ontvangen van:
- M.A. Meijer, Oudelandsevveg 82a te Ouddorp - bouwen
van (vervangende) garage/berging
- J.J. Melissant, Pretoriuslaan 7 te Ouddorp - plaatsen
blokhut
- Stichting Bouwfonds Medewerkers, Postbus 15 te Hoeve
laken - plaatsen blokhut, Grevelingen 56 - Noordzeepark
te Ouddorp
- J. Krijgsman, Langeweg 24 te Stellendam - vergroten
garage, maken carport,
- A. Meulstee, Acaciadreef 38 te Vlaardingen - plaatsen
blokhut. Veermansplaat 25 - Noordzeepark
- J. Aleman, Molenblok 22 te Ouddorp - bouwen opslag
plaats.
Bovengenoemde bouwplannen liggen ingaande 22 februari
1993 gedurende veertien dagen ter inzage op de afdeling
Algemene Zaken, ter gemeentesecretarie. Gedurende deze
termijn kan eeniedertegen hetvoornemen bouvwergunning
c.q. medewerking aan melding tot bouwvoornemen te ver
lenen, schriftelijk bezwaar indienen bij burgemeester en
wethouders, postbus 38, 3253 ZG Ouddorp.
19 februari 1993
IAvfstoorturas
Oprtcjs.
U kunt het beste een auto
huren bij Avis. Uitsluitend
praktisch nieuw^e auto's, scherpe tarieven
en Ie klas service.
Aantrekkelijke tarieven per dag, per week, per
maand. Speciale weekendaanbieding: van
vrijdagmiddag t/m maandagochtend.
