ter Kuile - Pres. Rotterdamse Rechtbank -
opende 'voorbeeldig' deurwaarderskantoor te S'dijk
Record zal niet worden verbroken, maar dit jaar
tóch al 72.5 miljoen omzet op Vismijn Goedereede
AmeryVlis
Promotie L. J. Dorsman
tot doctor in de letteren
DRINGENDE OPROEP!
Leden voor 'Advendo'
Veel complimenten voor pioniersrol van Kampenhout Groen
Bladz. 2
„EILANDEN NIEUWS"
DINSDAG 4 DECEMBER 1990
UTREC HT-OOLTG ENSPLAAT
Heden dinsdag 4 december 1990 is Leen
Dorsman, oud-inwoner van Ooltgens-
plaat, aan de Rijksuniversiteit Utrecht
bij prof. dr. H. W. von der Dunk gepro
moveerd tot doctor in de Letteren met
een proefschrift getiteld "G. W. Kern-
kamp (1864-1943). Historicus en Demo
craat". Het proefschrift over deze Utrecht
se hoogleraar in de geschiedenis (van
1901-1903 weliswaar aan de Universiteit
van Amsterdam, maar van 1903-1935 in
Utrecht) behandelt een veelzijdig en
produktief historicus. Kernkamp was
een voorbeeld van het type historicus
dat er van overtuigd is dat de geschiede
nis geen dode stof is, maar een rol moet
spelen in het heden. Hij bracht dat prin
cipe zelf in de praktijk door naast zijn
professoraat bijzonder aktief te zijn in
de journalistiek. Hij is bijvoorbeeld van
1920-1929 tevens hoofdredacteur ge
weest van het vrijzinnig-liberale week
blad De Groene Amsterdammer.
Zowel in zijn puur historische als in zijn
meer journalistieke werk heeft Kern-
kamp zich ingezet voor een tolerante en
democratische samenleving. Zo heeft
hij zich in de jaren 1890 ingezet voor de
uitbreiding van het kiesrecht en in de
jaren twintig van deze eeuw waar
schuwde hij voor een verval van politiek
fatsoen en van democratische waarden.
Dat had voor hem ook de konsekwentie
dat hij al in een vroeg stadium inzag wat
de ontwikkelingen in Duitsland konden
betekenen. Aktief keerde hij zich dan
ook tegen de jodenvervolgingen en de
dictatuur in Hitler-Duitsland.
Kernkamps betekenis als vakhistoricus
is daarnaast van niet minder betekenis
geweest. Hij was één der eersten in ons
land die inzag dat geschiedenis niet
alleen politieke geschiedenis is, maar
dat ook de sociale en economische
geschiedenis bestudeerd diende worden
wilde men het verleden goed kunnen
begrijpen. Zijn eigen voorkeur ging met
name uit naar de Republiek der Neder
landen in de zeventiende eeuw. Dat was
voor hem de eeuw waarin Nederland
een vooraanstaande positie in de wereld
innam. Van de juistheid van de term
Gouden Eeuw voor dit tijdvak was hij
niet overtuigd. Naast de enorme rijk
dom, verdiend met de koophandel, kon-
stateerde hij een grote armoede onder
een groot deel van de bevolking.
Het proefschrift, door uitgeverij Wolters
Noordhoff in Groningen als handelse
ditie uitgegeven, is verschenen in de
reeks 'Historische Studies' van het Insti
tuut voor Geschiedenis van de Utrechtse
Universiteit, aan welk instituut de
auteur sinds 1984 bij de afdeling Cul
tuurgeschiedenis docent is in de histo
riografie en de wijsbegeerte van de
geschiedenis.
Levensloop
Leendert Jan Dorsman L.C.zn. is op 11
april 1955 geboren te Ooltgensplaat. Van
1967-1974 doorliep hij het Atheneum
aan de Rijks Scholengemeenschap Goe-
ree-Overflakkee. In 1974 ging hij naar
Utrecht voor een studie aan de School
voor de Journalistiek. Die opleiding
rondde hij af in 1977, waarna hij
geschiedenis is gaan studeren aan de
Rijks Universiteit Utrecht. Hij behaalde
in 1984 zijn doctoraalexamen. Vervol
gens is hij werkzaam geweest bij de vak
groep geschiedenis van de Utrechtse
universiteit, aanvankelijk als toege
voegd docent, sinds 1989 als universi
tair docent.
Een enkele week kon u in het Eilanden-
Nieuws een verslag lezen van de zang
avond t.b.v. 'De Vluchtheuvel'. Nu stond
er onder aan het verslageen oproep of er
misschien nog mannen zijn die van zin
gen houden. Maar in deze regels willen
we een soort rectificatie plaatsen. Niet
dat het voor de vrouwen discriminerend
overkwam, mwaar wel dat erop het Chr.
Gem. Koor 'Advendo' in Nieuwe Tonge
te weinig vrouwen (hoe bestaat het, hè?)
lid zijn. Dus vandaar nogmaals een
dringende oproep om alle zanglustige
vrouwen en meisjes (15 jaar en ouder)
op te wekken om op donderdag
6 december naar het Herv. Centrum
'Elim' te komen om daar onder leiding
van Martin Mans van 20.00-22.00 uur te
repeteren voor de kerstzangavond op
D.V. 21 december a.s. Er kunnen ruim
300 mensen in de grote zaal, dus
schroom niet, maar kom in grote getale
om u te oefenen in de zangkunst. Echt. u
zult er beslist geen spijt van hebben. Het
is gezellig, u leert er zingen en u ontmoet
er weer nieuwe bekenden.
Vrouwen, u laat 'Advendo' toch niet in
de figuurlijke kou staan??
Dhr. H. L. van Kampenhout, deurwaarder van hoofdberoep, maar alsof hij
daar tijd voor zou hebben ook dijkgraaf en voorzitter van de^s' en die vereni
ging, heeft j.l. vrijdagmiddag nogal wat aandacht op zich geladen. Zelfs een
Edelachtbaar heer als Mr. L. F. D. ter Kuile, President van de Arrondise-
mentsrechtbank te Rotterdam had niet geaarzeld naar Sommelsdijk te
komen om daar het nieuwe onderkomen van 'Van Kampenhout Groen
Deurwaarderskantoren Brielle en Sommelsdijk' te openen, een unicum dat
kantoor en die aanwezigheid die liet zien dat er met dat kantoor iets heel bij
zonders aan de hand moest zijn; mr. ter Kuile legde dat ook uit, kompleet
met zijn bewondering voor de man die het in 1955 begonnen was. Nauwelijks
leek daar enig perspektief in te zitten, maar aan de Sommelsdijkse St. Joris
Doelstraat staat nu een modern kantoor dat gonst van alle mogelijke
bedrijvigheid.
Nü een prachtig geoutilleerd kantoor,
met de heren van Nimwegen en van
Noort als toegetreden partners en 19
medewerk(st)ers, in 1955 begonnen in
de voorkamer van mevr. Vis op de Voor
straat een allerschamelst voorzien kan
toor, met een kasboek, een schrijf
machine en een geldkistje en niet eens
een telefoon; die werd gebruikt in de
naastgelegen drukkerij Kranse waar de
luidruchtige pers werd stilgezet als zich
telefonisch verkeer ontspon.
Deurwaarder Groen haalde met veel
smaak die herinneringen op en hij kon
het weten omdat hij van de 35 jaar
waarin dhr. van Kampenhout al prakti
seert er 31 jaar bij betrokken is ge
weest.
Ook mr. ter Kuile had zich van dat
moeizame begin op de hoogte gesteld en
met een glimlach verhaalde hij hoe de
deurwaarder vroeger eens beslag had
moeten leggen omdat een paar klompen
of een inmiddels geconsumeerde halve
kip niet zouden zijn betaald, edoch. Het
deurwaarderskantoor heeft zich 'zicht
baar voor iedereen" vergroot en voldoet
nu zelfs aan de hoogste eisen. Die
getoonde inventiviteit wist dhr. ter Kuile
zeer te bewonderen, waarom hij er stel
lig in durfde geloven dat het nieuwe
deurwaarderskantoor een goede toe
komst tegemoet zal gaan.
Op de ruit staan de bezigheden ge
noemd: incasso, huur en pachtzaken,
arbeidskonflikten, aanrijdingszaken, let
selschade, smartegeld etc. Dhr. van
Kampenhout en de zijnen draaien daar
kennelijk de hand niet meer voor om,
maar zo erkende hij, „het is wél sjouwen
geweest!" Nu is het kantoor zó geoutil
leerd dat binnen één minuut het rele
vante dossier beschikbaar is waarom
mr. ter Kuile het dan ook vaststelde:
„Het deurwaarderskantoor Sommels
dijk loopt zeker niet achter".
Zelf bleek dhr. van Kampenhout ook
dik tevreden, met z'n kantoor, maar
zeker ook met z'n medewerkers en hij
kon verzekeren dat het op Goeree-
Overflakkee goed wonen en met de
Flakkeeërs goed werken is, daar had'ie
trouwens altijd al in geloofd, zelfs al
toen op de pont, op weg naar Flakkee z'n
vinger tussen de autodeur raakte en hij,
in Sommelsdijk, z'n entree maakte op de
dag dat zich op de Voorstraat en het
Marktveld een levendige koeiemarkt
afspeelde. 'Roemruchte' procedures wa
ren nadien gevolgd en hij werd volledig
in beslag genomen door plattelands-
konfiikten als de hoogte en de betaling
van het dekgeld van varkens.
Meer dan een begrip is het geworden,
het kantoor van Kampenhout en Groen,
maar ook de heren die dat kantoor
gezicht hebben gegeven. Dhr. Flande-
rijn. voorzitter van de Kon. Ned. Ver.
De onthulling van de naam
op de gevel van het nieuwe t^anloor.
van Gerechtsdeurwaarders schroomde
niet te zeggen dat het kantoor van deze
voortrekkers zelfs een voorbeeldfunktie
vervult, „het blijkt mogelijk zelfs van
een kantoor op een wat achteruitgescho-
ven positie een góéd kantoor te maken",
zo stelde dhr. Flanderijn waarderend
vast, wetend dat 'van Kampenhout
Groen' zelfs een landelijke reputatie
geniet. Ook dat dhr. van Kampenhout
zich heeft gemanifesteerd in het maat
schappelijk leven werd door dhr. Flan
derijn bewonderd, beschouwend hoe
veel deurwaarders zich in hun ambt
terugtrekken als bevinden ze zich in een
fort. Bewondering en verwondering om
het feit dat het kantoor zo is uitgebouwd
en recentelijk opnieuw zo op de helling
werd gezet, groter, mooier en beter dan
de vorige kantoren die nu in één pand
zijn ondergebracht.
Over het maatschappelijk bezig zijn
door dhr. van Kampenhout maakte z'n
collega Groen ook een waarderende
aantekening. Dhr. van Kampenhout
heeft meegewerkt aan een verbetering
van het imago van de deurwaarder als
zou dat een nors figuur zijn die niet
anders doet dan mensen op straat zet
ten, al heeft dhr. van Kampenhout daar
niet aan kunnen ontkomen, met soms
bedreigingen tot gevolg, maar daar heeft
hij zich nimmer door laten intimideren.
Het is nu dan ook de dankbaarheid die
de boventoon voert, zo wist dhr. Groen,
de man die - dhr. van Kampenhout zei
het zelf - „Hendrik van Kampenhout"
altijd verdragen heeft, hem ook altijd
heeft geruggesteund, maar hem nu
waarschuwde voor het kennelijk feit dat
de wereld aan vlijt ten ondergaat, ander
zijds citeerde dhr. Groen de wijze Predi
ker waar die zegt: Alles wat uw hand
vindt om naar uw vermogen te doen, doe
dat.
Nog een wijsheid poneerde dhr. Groen
ter illustrafie van het welslagen van het
deurwaarderskantoor: „men wordt zich
Toen j.l. vrijdagmorgen vissers, vis-
kopers en gemeentebestuurders el
kaar in de restaurage bij de gem.
Visafslag troffen was dat om samen
even stil te staan bij het bereiken van
72,5 miljoen omzet, de dag tevoren
bereikt door de verkoop van een par
tij schol, aangevoerd door de GO 59
van schipper Jan Tanis. Dhr. Tanis
maakte een zgn. 'overweekse reis'
van 's maandags t/m de donderdag
van de volgende week, maar dat
leverde hem wel een besomming van
200.000,- op, de hoogste die ooit
in Goerees' vismijn werd genoteerd.
Zo'n overweekse reis ontstaat doordat
naar ver gelegen visgronden moet wor
den gevaren, 25 a 30 uur 'stomen' is dan
geboden om de noordelijke Noordzee te
bereiken waar nauwelijks (inmiddels
verboden) tong-, maar wel veel schol
gevangen wordt. Duizenden kisten voer
de de GO 59 dan ook aan, goed voor de
genoemde tóp-besomming.
Uiteraard door de vissers, maar zeker
ook door burg. van Velzen die vrijdag
morgen de mijlpaal van 72.5 miljoen
feestelijk markeerde, wordt het bijzon
der betreurd dat de visserij op tong voor
dit jaar gesloten is, daarom vooral
omdat die maatregel vooral die Goe-
reese vissers treft die nog quotum be
schikbaar hadden en nu de dupe wor
den van 'dat soort handelingen' die zich
elders hebben voorgedaan. Dhr. van
Velzen gaat er overigens wel van uit dat
die vissers voor volgend jaar een com
pensatie zullen ontvangen.
Dhr. van Velzen kon verklaren - en hij
deed dat namens het gemeentebestuur -
dat Goerees" visafslag de legale weg zal
blijven bewandelen en dat het Goede
reede niet zal gebeuren wat Urk wel
gebeurde, een kapitale geldboete waar
voor Goedereede niet hoeft te vrezen:
„wij leven hier niet onder druk of
angst!", liet hij weten.
Twee vorstelijke slagroomtaarten had
hij meegebracht, een voor aanvoerder
Tanis die er met z'n bemanning gelijk
maar "t mes in wilde zetten, en een voor
de kopers, dhr. en mevr. v. d. Velden uit
Den Bommel. De van der Veldens. Jan
en Nel zijn binnenkort 40 jaar getrouwd
en ze doen per die datum ook 40 jaar
zaken, goede zaken inmiddels. Door
burg. van Velzen werden ze dan ook
opgewekt een goede prijs voor de vis te
blijven betalen. ..dan komen we dit jaar
hier nog een keer terug"", beloofde de
burgemeester.
40 jaar getrouwd,
40 jaar in zaken
Een stel apart. Jan en Nel v. d. Velden-
Schippers. Hij (61) afkomstig uit Zuid-
Beijerland. zij (58) uit Numansdorp. hij
visserszoon en zij boerendochter die
vroeger paarden mende en met een
tweespan karrevrachten bieten naar de
haven reed. Voor een kleintje is ze nooit
vervaard geweest en nóg staat ze d"r
mannetje waarom dhr. v. d. Velden
graag erkent dat'ie zonder Nel nooit
zover gekomen was als'ie nu gekomen
is.
Dat zeevisgroothandel Jan v. d. Velden
ver gekomen is moge zijn gezegd. Z'n
jaarlijkse omzet schiet door de 25 mil
joen, de firmanten, onder wie z'n beide
zoons, zijn bekende kopers in Stellen-
dam, Zeebrugge en Oostende en voor
het vervoer staan hen drie trekkers,
4 opleggers en een bakwagen ter be
schikking. En dan te bedenken dat er
een tijd is geweest dat dhr. v. d. Velden
niet eens een bakfiets kopen kon. Een
sympathieke twee-eenheid, de van der
Veldens, 't zit hen allerminst nog hoog in
de bol, integendeel, bescheiden zijn ze,
zo als ze werden grootgebracht.
Jan hielp vanaf z'n 13e z'n vader; met de
ZB 1, een origineel Moerdijks zalm-
schouwtje, was vader v. d. Velden paling
visser op het Haringvliet.
Ogenschijnlijk een hard-, maar voor
alles eerlijk mens, zo denkt dhr. v. d. Vel
den aan z'n vader terug en hij herinnert
zich nog dat er nachten waren waarin
hij als dertienjarige, van pijn z'n tranen
liet gaan, zó bloedend verwond waren
z'n handen door die harde, kouwe, natte
touwen. Als'ie klaagde kreeg'ie van
vadereen sok naarde kop gesmeten met
de boodschap die dan maar om z'n han
den te wikkelen, maar trekken moest'ie,
en trekken deed'ie, de jonge Jan, die zich
toen al heeft voorgenomen nooit onder
een baas te zullen werken, nooit...!
Toen hij uit militaire dienst kwam, het
huwelijk met de boerendochter Nel
Schippers, een struise meid, met flinke
knuisten, pientere ogen en gouden hart,
was toen net gesloten, toen vestigden ze
zich in Den Bommel waar vader v. d.
Velden een huis voor hen had ontdekt.
vaak pas bewust van z"n geluk door de
afgunst die men opwekt". Van afgunst
was vrijdagmiddag in ieder geval geen
sprake bij de vele tientallen die aan de
Open-huis uitnodiging gevolg hebben
gegeven.
Een van de gelukwensers was dhr. B.
Bom uit Ouddorp namens de Stichting
Nederland-Amerika.
Daar begonnen ze hun nering, de ver
koop van vis die dhr. v. d. Velden zelf in
Stellendam ging kopen, heel in 't klein
trouwens want dikwijls had'ie nauwe
lijks een gulden op zak.
Jazeker, vader v. d. Velden had ze wél,
zorgzaam bij elkaar gevist, maar z'n
gezin telde 11 kinderen, van wie Jan de
middelste was en dat betekende dat'ie
zichzelf maar moest zien te redden. De
bakfiets die Sr. voor honderd daalders te
koop had ging dus niet grafis voor niks
naar Jan. Die kon 'm niet betalen en dus
werd het eerst een fiets, later een bak
fiets, vervolgens een Tempo driewielig
autootje waarover z'n oom Arie spotte
dat Jan een vierde wiel zeker niet kon
betalen, vervolgens werd het een Opeltje
Blitz, maar 't ging wel steeds excelsior.
Een lelijke Eend heeft'ie ook nog gere
den, een inruilertje van een naaimachi
nehandelaar die op elk van de auto-
flanken een keurig naaimachine had
laten schilderen en die hebben er nog
lang opgestaan...! ..En nou.... zegt dhr.
V. d. Velden, nou mag je me miljonair
noemen, maar 'k heb nóg geen cent op
zak!"
Dinsdag 18 december hopen ze t.g.v.
hun 40-jarige jubileums in 'Bommel
stee' een receptie te houden en als de
voortekenen niet bedriegen wordt 't
daar vreselijk druk, want ze genieten
veler sympathie, de van der Veldens die
uit Goerees' vismijn niet meer weg te
denken zijn.
Gelukkig maar dat Doris Dop, een vis-
serman uit Willemstad, ongelijk heeft
gekregen toen hij meende dat de kleine
Jan. die 't als kind zo moeilijk had aan
boord van "t Moerdijkse schouwtje 'd"r
an zou gaan', maar vader v. d. Velden
wist wel wat voor vlees hij met Jantje in
de kuip had. Een volhoudertje zou hij
blijken te zijn en dat heeft vader v. d. Vel
den al aan dat jong' gezien.
Natuurlijk ziet Jan met veel verwachting
de receptie tegemoet, en hij bevestigt het
voluit als vrouw Nel het mogen beleven
van zo'n langdurig jubileum en van zo"n
innige kameraadschap als een zegen
aanwijst. Daarom zal hij er zich best
aan onderwerpen en met stijgend ple
zier zal hij die dag allerlei knuisten
schudden. Van huis uit is hij het zoveel
soberder gewend: „ik ben helemaal geen
feestnummer"" laat"ie wat bedremmeld
weten.... maar daar houden z"n gasten
wel rekening mee.
"t Zal hem lief zijn wanneer hij de
daarop volgende dagen weer gewoon
aan "t werk zal kunnen gaan. Samen
kruipen ze dan "s ochtends weer bijtijds
van onder "t warme beddegoed. om op
weg te gaan naar een tochfige vismijn,
want alleen daar vinden ze hun nering.
En voor dhr. v. d. Velden is er dan ook
nog de boekhouding die hij zorgvuldig
bij moet houden, want het is met een
miljoenenomzet natuurlijk wat anders
geworden dan dat"ie in Stellendam. in
de toenmalige ijsfabriek maar wat stuk
ken ijs bij elkaar zocht omdat een hele
staaf a één gulden voor hem een te grote
uitgave was...
Ze staat daar vorstelijk voor het raam
in deze sombere dagen,
'keet AmeryUis is haar naam
die ze met eer mag dragen.
Vier rode kelken vormt haar kroon
met kracht omhoog geheven
Wat kan haar wondere bloemenschoon
ons een bekoring geven.
Zie naar de lelies zeg ik zacht
Nu hoor ik weer Zijn stem
Hij geeft ons deze bloemenpracht
Ze straah tot eer van Hem.
O Schepper, Gij die wonderen doet
ook in het mensenleven.
Doorstraal ons met Uw liefdegloed
Om U ter eer te leven.
LANERTA
Burg. van Velzen overhandigt een van de taarten aan schipper Jan Tanis van de GO 59.
Jan en
Ulcii. tvii gelukkig stel.
