EiuvriDEn-niEuws
Wie schrijft er mee
van en over Flakkee?
Overdenking
De Wacht
aan de lijn
uit de
Heilige Schrift
Damvereniging
'FORT&ni PRINS FREDERIK'
een receptie, koffiemaaltijd of
koud buffet in een eeuwenoud fort
Homburg Hardi Tour
door Nederland
HETl
KIJKVENSTER
Op z^n Ouddurps
.N^^ENT/?^
'V
Gebaande wegen
Jan Knape Mzn.
No. 5944
- Werkweigeraars
- Wanbeleid
- Onverdachte geluiden
Britcentrum Keuvelaar heeft een
schitterende koliektie speelse,
vlotte, leuke, gekke, oersterke,
maffe, modieuze, flitsende, fleu
rige, kleurige kinderbrillen. Kom
kijken bij Keuvelaar.
Zandpad 56 Middelharnis
Tei. 01870-3437
AKTIE ZUINIG STOKEN
'Ernst Nut en Ontspanning '52'
te Melissant
rekreatiecentrum
Samen met regionale dealers:
We weten het allemaal: voor het jaar
2000 moet het gebruik van gewasbe
schermingsmiddelen met 50% gere-
diceerd worden. Een geweldige op
gave voor de landbouwer, chemische
industrie, maar ook de fabrikant van
spuitmachines. Vandaar de 'Hardi
Tour Door Nederland', want met
een goede, juist afgestelde spuitma-
chine, kan er al fors bespaard wor
den. Neem de Hardi Twin met 30%
reduktie op spuitmiddelen.
Dertig procent reduktie
VERVOLGVERHAAL
- 23 -
Niet uitgegeven manuscript,
beschikbaar gesteld door
M. A. Knape
2e Blad
VRIJDAG 19 OKTOBER 1990
blik op kerk
en samenleving
Dat was laatst een hele consternatie!
Werklozen in Stadskanaal en omgeving
kregen te horen dat ze maar enkele
weken bollen moesten gaan pellen in de
kop van Noord-Holland. Natuurlijk
stond binnen de kortste keren heel pro
gressief Nederland op z"n kop!
Wat dachten ze wel? Dat alles in dit land
zó maar kon...? Enfin, het feest ging niet
door. Laat de bollenpellers maar uit
Polen komen, wij Groningers zijn daar
te fijn voor gebouwd.
Onno Ruding, destijds minister van
Financiën poetste zijn gewraakte uit
spraak uit 1983 nogeens op: „men blijft
veel liever bij Tante Truus". En gelijk
had hij...
Steeds luider klinken de stemmen van
hen die zeggen dat de regering de uitke
ringen maar eens flink moet besnoeien,
of desnoods stopzetten, dan zullen de
werkschuwen te zijner tijd wel eieren
voor hun geld kiezen. Het is immers een
algemeen bekend feit dat werklozen
heel gemakkelijk aangeboden werk wei
geren, en dat dat zonder meer wordt
geaccepteerd. Het is alsof de regering
bang is de maatregelen tegen zulke lie
den wat aan te scherpen.
Tot nog toe hebben deze stemmen echter
bij de regering weinig gehoor gevonden.
Met Wim Kok als minister van finan
ciën valt dat ook niet te verwachten. Hij
kan kwalijk zijn socialistische achter
ban voor het hoofd stoten.
Maar nu komt de kritiek op dat beleid
uit zijn eigen kring. Twee socialistische
economen hebben hem openlijk be
schuldigd van wanbeleid: Prof Dr.
Eduard Bomhoff, hoogleraar aan de
Erasmusuniversiteit in Rotterdam, en
Prof Dr. F. de Kam, hoogleraar in
Groningen.
Het reformatorisch opinieblad KOERS
van 12 oktober j.l. deed er een boekje
over open.
Prof. Bomhoff, aldus KOERS,
„verwijt het kabinet intellektuele en
bestuurlijke lafheid, terwijl hij de
miljoenennota typeert als een stuk
voor struisvogels. Bomhoff geeft een
paar voorbeelden, symptomen, die
moeten bewijzen hoe scheef het zit in
onze maatschappij.
Bijvoorbeeld het feit dat Amsterdam
72.000 werklozen telt, en er slechts
tien het afgelopen jaar een straf
korting hebben gekregen omdat zij
werk weigerden. En dat terwijl er in
en rond Amsterdam werk zat is.
Waarom mag een werkloze die werk
weigert gewoon zijn uitkering hou
den, is de strekking van de vraag
van Bomhoff
Het volgende dat Bomhoff hekelt, is
het feit dat Amsterdam werkwilligen
uit Friesland moet halen. Tegelijker
tijd krijgen een paar duizend Am
sterdamse jongeren een uitkering
voor een halfjaar zonder dat van hen
wordt verwacht dat zij laten zien
aktief op zoek te zijn naar werk".
Van Prof De Kam wordt de volgende
uitspraak geciteerd:
„Zet de uitkeringen maar stop, dan
komen ze wel! We zijn er veel te lang
van uitgegaan dat sociaal gunstige
regelingen het goede in de mens zul
len oproepen. En de mens is blijk
baar slecht".
Met KOERS verheugen we ons erover
dat het nu ook eens van die kant wordt
gezegd. Misschien dat er dan eindelijk
eens geluisterd wordt...
i Waarnemer
't Was dienk 'k in 't jaer 1924 of 1925. In 't was in de wintere. De kivietsplój-
te in de koeiepitn in de middeldune waere toe-e'vrore zieje. In die pitten
waere nogal een aêrig endje weig. 'k Was zelf te jonk nog om te riejene. mar
't was van dat stille weer, in dan horende je dat gekras over 't ies. Ak er an
dienke, hoarek 't nog. Afijn, 't wier al een klein be'ie duuster; in mistig, dat
was 't ergste. Moe in ikke liepe al us een kêêr né 't hekie, mar je zag netuur-
lijk niks. Ze zeit, „wêêr bluve die kinders noe tog, strak verdwaele ze nog".
In noe hè 'k vlij jaere pas éhoord hoe dat toe offeloape is, van m'n zuster
zelf. Ze zeit, ja we moste nê huus, in wielle an 't lópene. Ze zeit wêêr dienk
joe da m'n terechte kwamme. Ik zégge, ja dat week ók niejt, messchien wel
onger dunen often kwaên hoek. Nêê zeit ze, we kwamme wêêr bie de kie-
vitsplójte terechte. Toe hê m'n der zó om u lache. Mar ze zeit 't durende
lange, voor mun thuus waere. Je liejp mar, in je liejp mar, 't was valle in
opstó mit al die hógten. Dan za ie wêêr mit êên schoeuwe in een molshoop,
in dan lei je haest wêêr languut op je neuze. In dan doch ie da je der was, in
dan za ie weer levers in de buurte van de fluppies. In eindelijk hó mé de
schurvelienk (hógte) vonge, in dêêr mar langs bleuve lope, toe naun 't'
hekie te pakkene hó. Je begriept da moe blieë was, da mun der waere, in
wiele niejt minder. Dank voor de plaatsing.
Een hartelijke groet van M. Padmos-Rockanje
De tabel voor de week van:
8 oktober t.e.m. 14 oktober 1990
Normaal jaar-
Weekslreef-
Totaal streef-
verbruik
verbruik
verbruik
500 m"
5 m=
5 m=
600 m'
7 m"
7 m'
700 m"
8 m'
8 m'
800 m=
9 m'
9 m'
900 m'
10 m'
10 m'
1000 m'
11 m'
11 m'
1100 m=
12 m'
12 m'
1200 m=
13 m'
13 m=
1300 m=
14 m'
14 m"
1400 m'
15 m'
15 m=
1500 m=
16 m'
16 m"
1600 m=
17 m"
17 m^
1700 m'
18 m='
18 m"
1800 m=
18 m=
18 m"
1900 m^"
19 m=
19 m=
2000 m'
20 m'
20 m'
2200 m'
22 m'
22 m3
2400 m''
24 m=
24 m'
2600 m'
26 m'
26 rn'
2800 m'
28 m'
28 m»
3000 m'
30 m=
30 m=
3500 m'
35 m'
35 m'
4000 m=
40 m"
40 m'
4500 m=
45 m"
45 m'
5000 m'
49 m"
49 m'
5500 m=
54 m=
54 m=
6000 m'
59 m=
59 m^
Weergegevens Valkenburg Z-H
berekeningsmodel NV. GEB ZHW
Weersomstandigheden:
Afgelopen week lag de buitentemperatuur
ruinn boven normaal,
de windsnelheid lag op het normale niveau.
„Welgelukzalig is de mens, wiens
sterkte in U is, in welker hart de
gebaande wegen zijn
(Psalm 84:6)
De ware pelgrim zoekt zijn sterkte in
God.
Die sterkte wordt hier nadrukkelijk in
verband gebracht met de moeilijkheden
aan de reis naar Jeruzalem verbonden.
Naar Jeruzalem gaan was in die tijd een
hele onderneming.
Het was geen zorgeloze pleziertocht in
een comfortabele touringcar langs geas
falteerde wegen.
De weg naar de heilige stad was af
wisselend.
Er waren lieflijke hoogten met heer
lijke vergezichten.
Maar er waren ook diepe dalen die
afschrikten.
De pelgrims moesten op hun tocht ook
door het barre 'Bakadal'... het 'tranen
dal'.
Het was een dal vol verschrikking.
Het was er snikheet en water was er
niet.
Het betekende een grote beproeving.
En wat de wegen in Palestina betreft, die
waren uitgesproken slecht. Ze waren
smal, hobbelachtig, vol kuilen en stenen
en niet onderhouden. Alleen tegen de
tijd van de grote feesten werd er wat aan
gedaan. Dan werden ze 'gebaand'.
Hindernissen en belemmeringen wer
den opgeruimd, opdat de feestgangers
sneller voort konden.
Nu zegt de dichter: „die mens is welge
lukzalig, welke deze gebaande wegen in
zijn hart heeft".
Niet in zijn hoofd alleen, want dan zit
het een voet te hoog, maar in zijn
hart.
Wil dat zeggen dat men altijd in de kerk
moet zitten?
Neen, want dan verwaarloost men zijn
roeping in de wereld.
Wat dan wél?
Dit... men moet er mee bezig zijn.
Ons leven moet er door beheerst wor
den.
We moeten het hart op de wegen naar
Sion zetten.
Altijd met God zijn... zijn in de dingen
van God... met heel zijn hart uitgaan
naar de dienst des Heeren.
Luther heeft er van gezegd: „Het bete
kent, van harte wandelen in de Wet en
de inzettingen van God".
Calvijn verklaarde: „Langs die weg zul
len zij zich met heel hun hart voortspoe
den. Dat is meer en beter dan alleen
maar over de weg naar Sion praten".
Het gaat ten diepste om de beoefening
van de ware godsvrucht.
Willen we welgelukzalig zijn, dan moet
ons hart bereid zijn, opdat de Koning
der ere inga.
Het hoge moet vlak, het kromme moet
recht worden.
„Mijn hart o, hemelmajesteit.
Is tot Uw dienst en lof bereid".
Het hart van de mens is door de zonde
als een wildernis geworden. Een dode en
dorre woestijn.
Lees maar na, wat de Heere Jezus over
het hart zegt. (o.a. Markus 7:21-23).
David leerde de boosheid van zijn hart
kennen en bad: „Schep mij een rein
hart, o God!"
Ons hart moet vernieuwd worden door
de Heilige Geest.
Het moet er door in orde worden
gebracht.
Hoe nodig is het te bidden:
„Doorgrond m' en ken mijn hart o. Heer,
Is 't geen ik denk niet tot Uw eer.
Beproef men zie, of mijn gemoed
Iets kwaads, iets onbehoorlijks voedt,
En doe mij toch met vaste schreden.
De weg der zaligheid betreden
Psalm 84 is wel genoemd: 'Sions' pel
grimslied'.
We mogen in deze psalm een tekening
zien van de weg, die de gelovigen gaan
door deze wereld naar het hemelse
Jeruzalem.
In zijn beroemde boek: 'Pelgrimsreis
naar de eeuwigheid', heeft Bunyan het
zelfde in allegorische vorm gedaan.
Deze weg is een weg vol moeilijkheden
en bezwaren.
Het 'Bakadal' is er niet onbekend.
Door de zonde is teleurstelling, druk en
rouw hun deel.
Welgelukzalig evenwel, wiens sterkte de
Heere is, de trouwe Verbondsgod. In
wiens hart de gebaande wegen zijn.
De wegen, door God in oneindig erbar
men ontsloten in de Heere Jezus
Christus.
Gebaand, om verloren zondaars in Zijn
gemeenschap op te nemen.
De wegen, waarlangs Hij in goedertie
renheid en ontferming zijn kinderen
leidt tot de zaligheid.
Hoe moeilijk de weg door dit aardse tra
nendal ook is... er momenten waren
waarop zij dreigden te bezwijken... het
reisdoel wordt bereikt!
Ja, zij gaan van kracht tot kracht.
„Of, zeggen de kanttekeningen op de
Statenvertaling: „van sterkte tot sterkte,
dat is, om het zeerst en hoe meer zij
gaan, hoe lustiger zij worden, totdat zij
eindelijk aan het huis van God aan
komen".
Hoe verder zij vorderen, hoe meer hun
krachten schijnen toe te nemen. Zij zul
len Sion bereiken.
„Een iegelijk van hen zal verschijnen
voor God in Sion".
Een iegelijk van hen.
De groten en de kleinen.
Eikeboom en gekrookt riet.
Zij treden de poorten van het hemels
Jeruzalem binnen. Er blijft niemand
achter, maar allen zingen in jubelzang:
„Onze voeten zijn staande in Jeruzalem".
Zo staat vast en moge dat ook voor u die
dit leest, persoonlijk vast staan...
Welzalig hij, die op U bouwt
En zich geheel aan U vertrouwt".
B.
H.H.
Uitslagen van maandag 15 oktober
Ie afdeling:
J. Doorn - H. van Heukelen2 - O
J. Looy - C. Visbeen1 - 1
A. Visbeen - A. het JonkO - 2
2e afdeling:
M. Wiegel - J. Non1 - 1
B. van Engen - S. W. KeyzerO - 2
Bekerronde:
P. V. d. Sluis - B. v. d. SpaanO - 2
B.Grootenboer-A.W. Rijbroek2 - O
Bedlijven en paitikulieren komen meer en meer naai het dorpje
Ooltgensplaat aan het Volkerak op Goeree Overflakkee om er
een aantal onvergetelijke uurtjes door te brengen met heerlijke
hapjes en drankjes. Wat denkt U bij voorbeeld van een koud
buffet, uitgebreide koffiemaaltijd, speenvarken aan het spit,
mosselmaaltijd of barbecuen? En dat alles m een oergezellige
herberg met een sfeer uit vervlogen tijden waar groepen tot
200 personen zich ongedwongen kunnen verpozen tegen zeer
redelijke prijzen. Denk aan het oude fort met z'n prachtige
gewelven als U iets te vieren hebt, want U bent er van harte welkom
Ons adres is: Havendijk 16, Postbus 32, 3257 LH Ooltgensplaat,
Telefoon 01873-1625
De 'Hardi Tour Door Nederland' houdt
in dat Homburg Machinehandel te
Stiens, leverancier van de Hardi spuit-
machine, samen met zijn dealers regio
nale spuitmachine demonstraties gaat
organiseren. Tussen half oktober en half
november op 28 lokaties in Nederland
een zevental diverse typen spuitmachi
nes. Bovendien wordt er door deskundi
gen voorgelicht over ondermeer com
putergestuurd spuiten, terwijl er tevens
gebruik gemaakt wordt van videofilms
en een spuitsimulator. Iedereen is wel
kom 's middags van 13.30 tot 16.30
uur.
In de regio Flakkee zal de Hardi-Tour
samen met M.B. Gebr. van Dijk B.V.
worden georganiseerd op maandag 22
oktober 1990 bij M. v. d. Baan, Kraaye-
nissedijk 2 te Melissant.
ledere belangstellende is welkom.
Paradepaardje van de Hardi Tour is de
unieke Hardi Twin (tweeling) spuitma
chine. Een machine waarmee zowel
conventioneel als met luchtondersteu-
ning gespoten kan worden.
Voordelen hiervan zijn: een winddriftre-
duktie van 90%, dus geen overwaaien
naar naastgelegen percelen, een veel
betere indringing in het gewas, spuiten
met minder vloeistof en - last but not
least - een reduktie van spuitmiddelen
tot wel 30%. Akkerbouwer Nooteboom
te Lauwerzijl - die inmiddels 1,5 jaar
ervaring heeft met de Twin - bespaarde
in eenjaar ruim 500 kg werkzame stof op
zijn bedrijf van 100 ha. Nooteboom:
„Per jaar verspuiten we voor ca. 35.000,-
aan middelen. Door de Hardi Twin kon
den wij vorig jaar 30% zuiniger: 9.000,-.
Daarvan bekostigen wij de Twin ruim
schoots".
De overige te demonstreren Hardi spuit
machines zijn een 24 meter getrokken
spuitmachine en een 24 meter gedragen
spuitmachine voor de akkerbouw, een
Maxi-SPV nevelspuit voor de fruit- en
boomteelt, een 15 meter spuit voor de
veehouder en vollegronds groenteteelt
en diverse hand- en rugspuiten voor
bedrijf en particulier. Tevens toont men
Homburg drainreinigers voor akker
bouwer en loonwerker.
Kortom: voor elke gebruiker een spuit
machine op maat.
Het leveringsprogramma van Hardi
bevat honderden spuitmachines voor de
boom- en fruitteelt, voor de land- en
tuinbouw en de vollegronds groente
teelt.
^^.^^.^^^f^f^^*^^^^.^^^f♦♦♦*Jf♦♦*♦*♦♦♦*♦*♦♦^^*♦¥*»*♦♦♦♦»»***♦♦♦♦♦»¥♦*♦♦*♦♦♦»♦»♦♦♦♦♦»»**»*♦*#•♦¥*♦**♦»♦*♦♦
dan gelukt het aan Gabel om zijn gum-
mistok te grijpen en ver uit te halen voor
een slag. Van der Linde ziet het ongeluk
aankomen, de klap zal hem boven op
het hoofd treffen, dan is-ie er geweest,
zo'n klap overleeft niemand... De gum-
mistok komt op zijn schouder neer, hij
wankelt en moet de Marechaussee losla
ten. Een tweede klap treft hem in de hals, hij zinkt
op de stenen vloer, blijft op zijn knieën liggen.
Gabel zal hem nu gaan afmaken, hij vloekt als
een waanzinnige. De Wachtmeester houdt hem
met moeite tegen, want die heeft nog besef genoeg
overgehouden om te weten, dat zo'n verhoor toch
liefst niet met de dood van de verhoorde moet ein
digen. Ze beginnen hem met vuisten te bewerken.
Van der Linde verdedigt zich zo goed als hij kan,
maar hij kan niet voorkomen, dat hij herhaalde
lijk getroffen wordt. Hij scheldt: „laffe beulen,...
ontuig"... Hij wordt met zijn hoofd tegen de muur
gebeukt zodat het door zijn gemartelde lichaam
dreunt... Dan wordt hij stil. Zijn beulen hebben er
nu genoeg van, ze gaan weg met vele bedreigin
gen. Als de deur zwaar achter hen dichtslaat laat
Van der Linde zijn hoofd langzaam op de koude
vloer zakken. De koude van de stenen aan zijn
kloppend hoofd verheldert voor een ogenblik zijn
bewustzijn en geeft hem een levendig besef van
zijn ellendige toestand. Zijn lippen prevelen:
„God, God, wat een wereld... wat een mensen...
Heere, help me"... Dan wijken de muren van de
cel voor hem weg, het wordt duister voor zijn
ogen, er valt een diepe nacht over hem... De Heere
heeft zijn gebed verhoord...
Met deze geschiedenis is het verzet tegen de
inkwartieringen voorlopig gebroken. Ze brengen
Gerrit van der Linde zwaar geboeid tussen twee
dienders naar het station. Hij heeft een verband
om zijn hoofd en een pleister op zijn neus. De
Burgemeester zegt: „Dat komt er van als men zich
tegen de openbare orde keert en verzet pleegt
tegen de politie!" De mensen van Oosthoek den
ken er het hunne van, er wordt veel gefluisterd:
„Die Gabel kan zijn handen niet thuis houden!"...
En ieder neemt zich voor om te zorgen, dat-ie uit
zijn handen blijft...
Zo heeft de Burgemeester volstrekt geen moeite
meer om zijn landlopers en scharenslijpers onder
dak te brengen. De Ie ambtenaar ter secretarie
zegt voldaan: „Het gaat nu gemakkelijk, niks geen
moeite"... En hij zucht, want hij weet, dat dit voor
deel duur betaald is. „Maar ja, wat kan hij er aan
doen!" Hij haat heel dit bedrijf, tegen zijn vrouw
klaagt hij honderd keer: „Ik wou, dat ik in Enge
land zat!... Ik kan die mensen toch niet aan hun
lot over laten al zijn het dan al landlopers en leur
ders. Die mensen hadden ook liever in hun
gewone doen gebleven! 't Zijn toch ook Hol
landers!"...
Zijn vrouw bekijkt de zaak van haar eigen kant en
is van mening: „Ze zouden je spoedig genoeg in
Vught brengen als je durfde te weigeren... En als
ze dat niet deden zouden ze je toch zeker aan de
dijk zetten!"...
Hij maakt zich kwaad om haar egoïsme en valt
uit: „Dat baantje mag me gestolen worden!"...
De Burgemeester getuigt voor de zoveelste keer
van Gabel, dat-ie een uitnemend politieman is,
die een hechte steun is voor het gezag. Maar zulke
mensen konden onder de vroegere omstandighe
den hun gaven en talenten niet ontplooien, toen
was het 'handen thuis!' En de ambtenaar ruzie-
zoekt de andere dag tegen zijn vrouw: „Hoe kun je
nu toch zo wezen, mens! Je begrijpt toch wel, dat
ze dat zakje meel niet bij me brengen, omdat ze
zoveel van me houden!" Ze pruilt: „D'r was zeker
tien kilo meel!"
Hij raast: „'t Kan me niks bommen al was d'r hon
derd kilo geweest! Het komt m'n deur niet in!"
En zij: „Je geeft niet meer om me". Ze begint te
huilen, want als een vrouw zover gekoen is drin
gen de tranen vanzelf naar buiten. „En om de
kinderen"...
Ja, de kinderen! Hij zegt een lelijk woord. Tien
kilo tarwemeel...
De Duitsers hebben heel wat in hun hoofd. Ze
gaan de zeekust versterken! Daarvoor zijn al die
vreemde arbeiders nodig! De duinen van Var
kenswaard worden onbegaanbaar gemaakt met
prikkeldraadversperringen. Ook worden er bun
kers gebouwd en mitrailleurnesten. Er worden
kanonnen in stelling gebracht en huizen afgebro
ken. Als het ruchtbaar wordt slaat de mensen de
schrik om het hart: waar moet dat een einde
nemen! En Varkenswaard was zo aardig op weg
om een klein badplaatsje te worden! In de zomer
werd er aardig wat geld verdiend door de nering
doende burgerij. Veel arbeiders en middenstan
ders verhuurden in het seizoen een gedeelte van
hun huis, het gaf zoveel winst, dat ze de rest van
het jaar voor niets woonden. En al die voordelen
zijn nu zo maar ineens foetsie... Die mooie dui
nen, dat kostelijke strand!... Je moet er niet gering
over denken. Mensen, waar moet het heen, waar
zal dat een einde nemen?...
Inderdaad: waar zal dat een einde nemen?! Er
komt nog veel meer werkvolk om ingekwartierd te
worden. De ambtenaar wijst opnieuw een paar
zakjes meel de deur, maar als hij een keer niet
thuis is kan zijn vrouw de verzoeking niet weer
staan om tien kilogram hagelwitte tarwebloem te
aksepteren. Ze bakt er koeken van die ze 's mid
dags met een hoogrode kleur op d'r kaken ser
veert. Ze liegt er zich aardig uit: „'t zakje stond in
de serre en ik weet niet van wie 't komt". Hij wil
niet van de koeken eten, hij maakt zich boos: „'t
zakje gaat naar de serre terug en daar blijft het
staan, totdat ze het terug komen halen!" Jantje en
Pietje willen ook niet van de koeken eten omdat
vader ze niet lust. Pietje zegt: „Bah, vies"... De
moeder bestraft: „Foei, pa erg stout... Kom nou,
man, wees toch niet zo dwars"...
„Als je me belooft, dat je 't nooit weer doen
zult".
Ze belooft het grif en daarmee is de vrede gete
kend. Pietje vindt de koeken niet langer vies. En
onder 't smullen zegt de stoute pa: „Als ik nou
maar wist van wie dat meel afkomstig is! Veron
derstel, dat ik een landloper naar die vent toe
stuur voor inkwartiering, dan heb je de poppen
aan het dansen!"...
Ze peinst: „Ja, als ik dat maar wist!" En ze verzint
hoe ze het moet aanleggen om hem op de hoogte
te brengen zonder dat ze er moeite mee krijgt. Er
komen rimpels in haar voorhoofd van het den
ken. Ze vindt een oplossing. Voordat de week veel
ouder is zal hij weten wie de milde gever
geweest is. (wordt venolgd)
