EllAt1DEn-l1IEUW5
Feestelijk
jubileumconcert
vanHroiigelen
De Wacht
aan de lijn
een receptie, kof f iemaaltijd of
koud buffet in een eeuwenoud fort
'FORT
PRINS FREDERIK'-'
Cursus rondom het boek
een huis
verkopen..
Jan Knape Mzn.
2e Blad
VRIJDAG 14 SEPTEMBER 1990
No. 5934
Op D.V. zaterdag 22 september
organiseert de Stichting Kerkcon-
certen 'Goeree-Overflakkee' een
jubileumconcert in de Grote Kerk te
Middelharnis, waarin herdacht
wordt dat zij 25 jaar geleden werd
opgericht. Middels dit bericht wil zij
iedereen zeer hartelijk uitnodigen
voor dit GRATIS concert met aan
sluitend een receptie in het gebouw
'De Hoeksteen', waar u de huidige-
en oudstichtingsleden kunt felicite
ren met dit heugelijke feit. Naast
vertegenwoordigers van gemeente
besturen, kerkbesturen, organisten
verenigingen etc. is vooral het pu
bliek deze avond de eregast en het
zou bijzonder fijn zijn als u in grote
getale aanwezig was, want zonder
publiek is het in stand houden van
een concertserie ten enen male
onmogelijk; waarbij we gelijk willen
aantekenen dat u 25 jaar lang zeer
trouw, geïnteresseerd en ook posi
tief kritisch bent geweest, hartelijk
dank daarvoor.
Wij schrijven 1965: Op heden de 28ste
september verscheen voor mij. Jan Wil
lem Hempenius, kandidaat-notaris
plaatsvervanger voor meester J. M.
Hempenius, notaris ter standplaats
Middelharnis de heren Arie Johannes
Keijzer, Jan Johannis Dambruin, Cor
nells Kamerling, Peter Hendrikus Wes-
sels en Gijsbert Jacob van der Laan. De
komparanten verklaarden dat zij en
hun lastgevers gezamenlijk een som van
vijftig gulden hebben afgezonderd ten
einde daarmee een Stichting in het leven
te roepen, welke Stichting zal worden
geregeerd door de navolgende Statuten.
Artikel 1: De Stichting draagt de naam
'Stichting Kerkconcerten Goeree-Over
flakkee' en is gevestigd te Middel
harnis.
Artikel 2: De Stichting heeft tot doel een
daadwerkelijke bijdrage te leveren tot
het doen herleven van - en voorts het
uitdragen van de muzielcultuur in het
algemeen, doch kerkmuziek in het
bijzonder.
Artikel 3: De Stichting tracht haar
gestelde doel te bereiken door het geven
van concerten in de Gemeenten op
Goeree-Overflakkee. De Stichting tracht
voorts haar gestelde doel te bereiken met
alle wettige middelen die de stimulering
van het muzikale leven op Goeree-
Overflakkee kunnen bevorderen.
A.D. 1990 tracht de Stichting nog steeds
te beantwoorden aan hel gestelde doel
in haar oprichtingsakte door het organi
seren van veertien concerten, die getui
gen van een grote variëteit. Buiten
gewoon erkentelijk zijn wij één van de
initiatiefnemers dhr. Arie J. Keijzer - die
eveneens 25 jaar geleden benoemd werd
tot hoofdleraar orgel en improvisatie
aan het Rotterdams Conservatorium -
die spontaan de uitnodiging heeft aan
vaard om het feestelijk herdenkings
concert te verzorgen.
Op het programma staan werken van D.
Buxtehude, D. Zipoli, F. Mendelssohn
en van de concertgever zelf terwijl het
concert besloten wordt met een im
provisatie.
Arie J. Keijzer werd in 1932 geboren te
Nieuwe Tonge. Aan het Rotterdams
Conservatorium studeerde hij improvi
satie en interpretatie bij George Stam,
waar hij in 1964 de Prix d'Excellence
behaalde. In 1963 werd hij bovendien
winnaar van het Nationaal Orgelcon
cours te Bolsward en in 1964 van het
Internationaal Orgelconcours te Haar
lem.
In 1965 werd hij benoemd als hoofdle
raar orgel, ontving de Culturele Prijs
van het eiland Goeree-Overflakkee en
studeerde hij professor Reda in Duits
land. In 1967 volgde zijn benoeming als
organist van het Concertgebouw 'De
Doelen', waar hij in de loop der jaren
indrukwekkende concertseries ver
zorgde. Vanaf 1976 is hij ook organist
van de Grote Kerk te Dordrecht.
Arie J. Keijzer die eveneens als adviseur
bij (orgel)nieuwbouw en restauratie
werkzaam is, krijgt ook als componist
steeds grotere bekendheid wat |dit jaar
culmineerde in een compositie op
dracht vanwege de stad Rotterdam voor
alle Rotterdamse koren, het Philharmo-
nisch orkest en diverse solisten ter gele
genheid van haar 650-jarig bestaan. Dit
voorjaar ging dit grote oratorium zeer
succesvol in première voor een uitver
kochte Doelenzaal.
Aanvang jubileumconcert 20.00 uur
(kerk open: 19.30 uur).
De toegang is gratis.
Als u problemen heeft met le
zen of, zoals men wel zegt, uw
armen wat te kort worden,
wordt fiet tijd eens bij Brilcen-
trum Keuvelaar te komen
kijken.
Grote keuze in monturen, des
kundig en vrijblijvend advies.
Oogmeting op afspraak.
"b
Zandpad 56 Middelharnis
Tel. 01870-3437
De Christelijke Plattelandsvrouwen
bond, afdeling Goeree start 4 oktober
a.s. een vier avonden durende cursus:
Rondom het boek.
Mevr. P. A. van der Spek, lerares Neder
lands aan de Chr. Scholengemeenschap
Blaise Pascal, is onze cursusleidster. Het
vooraf gelezen boek wordt op de cursus
avonden op deskundige wijze met el
kaar besproken.
Wie van u heeft er belangstelling voor
deze cursus? Er zijn nog enkele plaatsen
vrij.
Neemt u dan 's avonds kontakt op met
de secretaresse, mevr. J. Soeteman-den
Eerzamen, tel. (01878) 15 93.
met optimaal resultaat
Makelaar Tamboer
Bedrijven en partikulieren komen meer en meer naar het dorpje
Ooltgensplaat aan het Volkerak op Goeree Overflakkee om er
een aantal onvergetelijke uurtjes door te brengen met heerlijke
hapjes en drankjes. Wat denkt U bij voorbeeld van een koud
buffet, uitgebreide koffiemaaltijd, speenvarken aan het spit,
mosselmaaltijd of barbecuen? En dat aUes m een oergezellige
herberg met een sfeer uit vervlogen tijden waar groepen tot
200 personen zich ongedwongen kunnen verpozen tegen zeer
redelijke prijzen, Denk aan het oude fort met z'n prachtige
gewelven als U iets te vieren hebt, want U bent er van harte welkom
Ons adres is: Havendijk 16, Postbus 32, 3257 LH Ooltgensplaat,
Telefoon 01873-1625
rekreatiecentrum
De Rodesluisweg bij Ooltgensplaat.
Aan het eind ervan, onder aan de
dijk, een opgericht tegen des tijds.
Een windmolen. Vandaag heeft de
slanke turbine vrij baan en draait er
dan ook lustig op los, aangespoord
door vcindkracht zes. We klimmen
de dijk over en begroeten zijn vier
voetige bewoners. Een rustige scha
penfamilie. Ze kijken wel even op als
we langskomen maar knabbelen dan
toch weer ongestoord verder aan het
door zon en wind zo drooggestoofde
dijkgras. Helemaal geen geblaat en
heen-en-weer geren. Deze natuur
lijke wolleveranciers accepteren het
voor deze middag hun opgedrongen
menselijk bezoek. Het is altijd aan
genaam om in rust en vrede te kun
nen verpozen met mede-aanwezigen.
Kalme golfbeweging
Kuieren langs een glooiing van grote
storisteen die mede is aangebracht ter
bescherming van een strook gors.
Rechts, achter de dijk, tooit de Groote
Adriana Theodorapolder zich weer al
met de stugge, scherpe stoppels van
geschoren graanvelden. De aardappel
rooier heeft nog werk genoeg en die der
bieten wordt uit het vet gehaald. Ook is
er nog de strakke orde van turkse tarwe,
mais, in liniaalrechte slagorde. Zwer
men mussen kwetteren tussen de bloei-
wijzen.
Links, het Volkerak met volop vracht- en
pleziervaart. Af en toe een snelwater-
sprinter, die de kalme golfbeweging
tegen de oever een zweepslag geeft.
Een tijdje geleden heeft over het terrein,
waarop we nu onze schreden plaatsen,
een zaaier gelopen. Kijk zo: De zaad-
bak, gevuld met graszaad, hangt aan een
draagriem voor de buik. Bij iedere stap
wordt er een handvol zaad gepakt. En
steeds als de linkervoet de grond raakt,
een brede gooizwaai met zich ontslui
tende vingers. Daarom hebben we nu
jong gras onder de voeten.
De afrastering die ons pad kruist, is
bekleed met schapegaas. Zetten eerst
linkerschoen tussen het breedmazig
vlechtwerk. Dan rechterbeen over het
hek en proberen ook die schoenneus in
zo'n vakje te wurmen. Dat lukt ten lange
leste maar dan heeft de linkeronder
daan een andere houding moeten aan
nemen.
Die zit nu klem. Nee, het zijn niet altijd
welgebaande wegen, die, door ons geko
zen paden onderweg. Na wat lichame
lijke, draaiende oefeningen vermijen we
een wijle languit op het harde, droge
dijktalud. Dan wordt er in de polder een
traktor gestart.
Op het water klappert een zei! van een
laverende plezierschipper. Er komen
wat zwaluwen en meeuwen bij, en dat
alles is de escorte naar Distelland.
Kruipende wortels
Schurende waterbewegingen hebben
een kleine baai gecreëerd en daarin een
schelpenstrook neergevleid. Op een uit
springende kale zoute kluit gaan we een
ogenblik zittend het beeld verruimen.
De blik dwaalt over de velden ontelbare
distels. Sommige bloeien nog, andere
zijn behangen met slierten pluis van
eigen en buurmans bloemhoofdjes. De
duizenden vruchten zijn voorzien van
bruinachtige haren. Vlinders zuigen
met hun roltongen de nectar op en zor
gen tegelijk voor de bestuiving.
Nu zijn er nogal wat planten die een-
slachtige bloemen voortbrengen. Voor
een succesvolle bestuiving is het handig
als de mannelijke en vrouwelijke verte
genwoordigers daarvan dicht bij elkaar
groeien. Hierstaan ze te pluizen als haar
op een hond. En dan kunnen ze zich
ook nog vegetatief vermeerderen met
behulp van de kruipende wortelstokken.
Zo rukken ze alsmaar verder op.
Een werveling in de onderste luchtlagen
veroorzaakt een trilling door de pluize-
deken. En dat gedwarrel buitendijks
komt van de harde wind tegen de pol-
derzijde van het dijklichaam. Wolken
rag, volgestouwd met distelzaad, gaan
de lucht in. Boven de dijk gekomen
wordne ze weer teruggeblazen. De pol
derbewoners houden wellicht hun hart
en schrepel vast bij het aanschouwen
van deze onkruiddreiging. Maar van
daag is de wind hun welgezind. Die
speelt langs het buitentalud en op het
gorsje met handenvol vezelflarden dat
over en tussen de nieuwe generatie ste-
kelplanten een voorlopige bestemming
vindt.
Boze plevier
„Poe-iep". Een bezoeker? Nee hoor, het
is een boos en bang vogeltje. Iets kleiner
dan een merel, met een donkergrijs
pakje aan. En een zwarte sjaal om. Dat
is, zegt Het Beste Vogelboek, de Bont-
bekplevier. Nu kan het ook de Kleine
Plevier zijn. Het verschil tussen die twee
is grofweg de witte vleugelstrepen, en
daarop hebben we niet gelet. Het stem
mig geklede vogeltje scharrelt gedurig
om ons heen. Vliegt af en toe even op en
doet dan zenuwachtig roepend een
rondje. We zitten kennelijk in zijn of
haar gebied.
Deze zomer hebben ze hier ergens een
kuiltje in het zand geformeerd en daarin
vier eitjes gelegd. Eenvoudig nestje, zou
je zeggen, maar toch is dat niet zo. Met
allerlei steentjes en schelpen, hier zo rij
kelijk aanwezig, hebben ze dat sobere
broedholletje mooi versierd. Misschien
is er nog wat van over. Toch gaan we niet
op onderzoek uit. Laten we nu eens vol
doen aan de wens van een ander.
Gewoon opstappen met de beste wensen
voor de achterblijvers.
Nederig kruid
En daar gan we dan in de richting van de
bomenrij aan de polderkant langs de
dijk naar Sluishaven. De peppels heb
ben hun nu zwiepende kruinen ver
boven de dijkkruin uitgestoken. In een
lagere etage bekvechten zwermen
spreeuwen. Ze vliegen steeds luidruchtig
op om een honderd meter verderop weer
massaal het lover in te duiken. Dat her
haalt zich tot vlak voor Galathee. Zo
gaan ze ons voor op weg terug. Maar
eerst wat uitrusten op een fraaie buiten
dijkse vlakte versierd met een wit-gele
gloed van laag bij de grond levend krui-
dengrut. Dat heeft het leven te danken
aan een nederige houding. Door hun
diep hurkende levenswijze zijn ze ont
snapt aan het scherpe van de zeis.
Wijders bespiedt het oog de verrichten
van medemensen op de grote plas tus
sen Flakkee en Brabant. Laag over het
water wiekt een aalscholver. Zomaar
een meter van de kant. De krop hangt
zwaar van het opgelepelde vis. Dat heeft
het dier, onderweg al duikend met
sprongetjes, uit des mensen vaarwater
gevist. Zo kom je eigenlijk elkaar nogal
eens tegen. Ook aan de oever van het
Volkerak langs dit stukje Plaatse Buiten
dijk.
VERVOLGVERHAAL
- 13 -
Niet uitgegeven manuscript,
beschikbaar gesteld door
M. A. Knape
Wat er met die radio-morgenwijding te
doen geweest is zal na de oorlog wel wor
den opgehelderd. Maar Jan Boezeroen
moet in de loop van de dag zijn verzet
opgeven, tegen de vreselijke feiten is zijn
ongefundeerd optimisme niet bestand.
Als de dag snel verstrijkt bij de snel wis
selende gebeurtenissen moeten zelfs de
meest koppige tegensprekers er het zwijgen toe
doen. Het is een verloren zaak... De IJssellinie, de
Hollandse waterlinie, de vesting Amsterdam, het
is alles gebleken niks waard te zijn. We zitten
onder de Duitse paardepoot. Voor hoelang? God
weet het; maar we vrezen, dat het voorjaren zijn
zal, als het niet is voor altijd... De tegensprekers
van vanmorgen glimlachen om dat pessimisme,
ze voorspellen: „voor een paar maanden!" Dat
zijn de lui, die heel deze oorlog door zullen blij
ven schreeuwen: „Het gaat goed, het gaat heel
goed!"
Ze zijn maar met weinigen en ze zullen voorlopig
met weinigen blijven. Er heerst grote verslagen
heid in het dorp. De oorlog is over ons land
gegaan met zijn verwoestende grawelen; de rust,
waarvan we zoveel jaren ongestoord genoten heb
ben, is heen. We zijn door de vijand overweldigd!
We zijn geen eigen baas meer! Wat dit alles pre
cies zeggen wil begrijpt nog niemand. De eerste
indruk is, dat men even op adem kan komen van
de emoties van de laatste dagen. Men begint brie
ven te schrijven in alle richtingen. Wie wat onder
nemingsgeest bezit gaat op reis om verwanten en
vrienden op te sporen. Soldaten komen naar huis
in burgerkleren, ze zijn de krijgsgevangenschap
ontkomen. De spanning neemt toe. Er worden
namen genoemd van jongens, die al thuis zijn.
Van andere jongens is bericht ontvangen, dat ze
zonder ongelukken de oorlogsverschrikkingen
hebben doorstaan. Alle andere zorgen en moei
lijkheden wijken terug om die éne grote zorg: er
zijn nog zoveel soldaten van wie men volstrekt
niets gehoord heeft.
De berichten sijpelen langzaam binnen. Het zijn
tot nu toe steeds berichten van behoud en welzijn.
Dat is een natuurlijke zaak, want de doden kun
nen geen brieven meer schrijven. En van de
gewonden kun je veronderstellen, dat ze ook niet
in staat zijn om hun familie op de hoogte te bren
gen. De mensen worden met het uur zenuwachti
ger, ze staan met bezorgde gezichten in de deuren
van hun huizen om naar de post uit te kijken...
De radio komt helpen om de gemoederen gerust
te stellen. De zoveelste compagnie vanm het
zoveelste Regiment Infanterie is gezond en wel,
één licht gewonde; de zoveelste compagnie van
het zoveelste Regiment Veld-Artillerie meldt:
geen gewonden, doden of vermisten; het duurt
een paar dagen voordat het hele Nederlandse
leger zijn behoud heeft laten weten aan vrienden
en bekenden door middel van de radio... Een
mooie uitvinding toch, die radio! Bas Goedeman,
die volgens verklaring van zijn eigen vrouw aar
dig op weg is om een NSB-er te worden, zegt er
van: „Wat heeft dat leger toch uitgevoerd!! Zijn d"r
nou nog doden of zijn ze d"r helemaal niet!" Zijn
vrouw vraagt vinnig of-ie niet goed bij zijn ver
stand is! „Je zou maar zegge, dat het je plezier zou
doen als er ik-weet-niet-hoeveel gesneuvelden
waren!"
Hij schudt zijn hoofd omdat een vrouw zulke din
gen niet vatten kan. „Ik gun iedere soldaat, dat-ie
de oorlog overleeft, maar als je dat nou toch aan
hoort, dan vraagje onwillekeurig: Is er gevochten
of niet?!"...
We laten dat gezegde voor Bas z'n rekening. Voor
mij staat wel vast, dat het Nederlandse volk zich
in die dagen allerellendigst heeft gedragen. Ik had
mij een volk in oorlog zo geheel anders voorge
steld! ...Waren er dan enkel maar die arme
gesneuvelde jongens; en die arme gewonden en
verminkten; en die vermisten, die van de aarde
verdwenen waren zonder taal of teken voor hun
nabestaanden achter te laten?! Was er dan geen
enkele gedachte voor het verloren en verraden
Vaderland, voor onze vrijheid, voor onze rech
ten?!... Geen woord, geen woord... alleen die jon
gens, die jongens... Ik kan het nóg niet vatten...
Maar ik had ook geen zoon in de oorlog, daarom
mag ik geen rechter zijn...
Na een paar dagen luwt de algemene onrust, ieder
gaat zich bemoeien met zijn eigen ellende, en die
weegt over het algemeen zó zwaar, dat er geen
plaats blijft voor het leed van anderen. Ook gaat
het Nederiandse volk zich aanpassen aan de
nieuwe toestand. Het luistert met belangstelling
naar de officiële bekendmakingen, die door de
radio worden afgekondigd en onmiddellijk in
werking treden. De oproep van de Opperbevel
hebber van het Duitse leger wordt uit den treuren
herhaald. De mensen zeggen er van, dat het niet
kwaad klinkt. Men had van een vijand, die zo
moorddadig te keer ging, een kwaadaardiger hou
ding verwacht. De oproep vestigt de indruk van
alles vergeven en vergeten. En de Hollander is nu
eenmaal gemoedelijk. Moetje horen:
„Het door de Duitse troepen bezette Neder
landse en Belgische gebied wordt onder het
Duitse Militair Bestuur geplaatst.
De Legerbevelhebbers zullen de maatregelen
nodig voor de veiligheid der troepen en voor
de bestendiging van rust en orde uitvaar
digen.
De troepen zijn gehouden, de bevolking, voor
zoverre zij zich vreedzaam betoont (onder alle
opzichten) te ontzien en haar eigendom te
eerbiedigen.
In geval van loyale samenwerking met de
Duitse overheden zullen de Openbare Bestu
ren op hun post gelaten worden.
Van het gezond verstand en het inzicht der
bevolking verwacht ik, dat zij alle onbezonnen
handelingen, elke aard van sabotage, van lijd
zame of daadwerkelijke weerstand aan de
Duitse Wehrmacht zal nalaten.
Alle verordeningen van het Duitse Militair
Bestuur zijn stipt en onvoorwaardelijk te vol
gen. Het zou de Duitse Wehrmacht spijten,
moest zij zich, gedwongen door vijandelijke
handelingen van onverantwoordelijke ele
menten der burgerbevolking, tot scherpe maat
regelen tegen de ganse burgerbevolking ge
noodzaakt zien.
Dat ieder aan zijn arbeid en op zijn post blijve,
zo dient hij niet alleen zijn eigen belang maar
de belangen van zijn volk en van zijn vader
land".
Ieder zal moeten toegeven, dat dit volstrekt niet
vijandig klinkt. (wordt vervolgd)
Tel. 01870-3477
:NVM:
PLAATSE BUITENDIJK
Komplete woninginrichting Ooltgensplaat VJ Tj 01873-1437
Komplete woninginrichting Ooltgensplaat
