EIIAtlDEH-lilEUWS
Overdenking
Paradijsbloemen
uit de
Heilige Schrift
Bandopname
Predikt het Evangelie
aan alle creaturen
Psoriasis-dagbehandeling
mogelijk in Rlioon
een huis (ÏJi
verkopen...
Fa. B. van Ecl( Zn.
Zijn
rentmeesters
onzer goederen...
HET
KIJKVENSTER
ingtj?
Makelaar Tamboer
m^
Geloof of ongeloof
Mannenkoor Dirksland
Baby Broderie Boetiekjes
VERVOLGVERHAAL
Jan Knape Mzn.
- 62 -
Niet uitgegeven manuscript,
beschikbaar gesteld door
M. A. Knape
2e Blad
VRIJDAG 20 JULI 1990
No. 5918
blik op kerk
en samenleving i
- De Wet gelijke behandeling
- Te vèr en niet vèr genoeg
- In de praktijk...?
Het zal er dan toch eindelijk van komen.
Het kabinet heeft overeenstemming
bereikt over de Algemene Wet gelijke
behandeling. De wet, die zo langzamer
hand bekend geworden is onder de
naam 'Anti-discriminatiewet'.
Het beginsel achter deze wet - de 'filoso
fie' zeggen we tegenwoordig! - is dat
mensen in gelijke omstandigheden op
gelijke wijze dienen te worden behan
deld. Politieke gezindheid, ras, geslacht,
huidskleur en dergelijke mogen geen rol
spelen.
Op zichzelf kan niemand daartegen
bezwaar maken. In een democratisch
bestel zijn alle burgers voor de wet gelijk
en moeten ze ook op gelijke wijze wor
den behandeld. Maar ieder die de ont
wikkelingen van de laatste jaren heeft
gevolgd, kan weten hoeveel addertjes
hier onder het gras verborgen zitten.
Want onder het gelijkheidsbeginsel valt
bijvoorbeeld ook 'hetero- of homose-
xuele gerichtheid'. En dat zou kunnen
inhouden dat een bestuur van een
christelijke school een leraar die prakti
serend homofiel is, op grond van zijn
levenswijze niet kan weigeren of ont
slaan. Dat zou een ernstige aantasting
betekenen van de vrijheid van het
christelijk onderwijs. Het zou boven
dien ook ingrijpen in het kerkelijk leven,
want tuchtmaatregelen, toegepast op
praktiserende homofielen zou als discri
minatie kunnen worden beschouwd.
Het was dan ook verre van gemakkelijk
voor de regering om inzake de Wet
gelijke behandeling tot een 'communis
opinio', een eensgezinde mening te
komen. Vandaar dat er al jaren over de
noodzaak van deze wet gesproken is,
maar dat er tot nog toe niets uit de
bus kwam.
Nu is het dan zo ver dat het wetsvoorstel
aan de kamer kan worden aangeboden.
Maar daarmee zijn de problemen nog
lang niet opgelost. Want voor de één gaat
de wet niet ver genoeg, terwijl de ander
haar als bedreigend ervaart.
Om maar iets te noemen: het COC, de
vereniging van homofielen, tekent pro-
Psoriasis is een vervelende huidziekte,
waardoor patiënten nogal eens in een
isolement dreigen te geraken. De behan
deling ervan vindt plaats in gespeciali
seerde kuuroorden, bijvoorbeeld in Ede.
Sinds kort is er ook een kuurmogelijk-
heid in de regio, namelijk het Thalasso-
instituut Aqua Mare te Rhoon. In
aanvulling op het kuren in Ede, ver
goedt het ziekenfonds ZHE nu ook de
behandelingen van Aqua Mare bij wijze
van experiment.
Aqua Mare biedt een kuur, die bestaat
uit een combinatie van behandelingen,
zoals deze worden gegeven in gerenom
meerde psoriasis-behandelcentra als
test aan tegen het feit dat er voor de
christelijke scholen toch uitzonderin
gen op de regel zullen zijn.
De Emancipatieraad vindt dat het wets
ontwerp nog niet genoeg 'vrouwvriende
lijk' is. De etnische minderheidsgroepen
zijn van mening dat ook het onder
scheid naar nationaliteit in het wetsont
werp moet worden opgenomen. En het
reformatorisch onderwijs vreest toch dat
door deze wet de benoemingsvrijheid
aan banden zal worden gelegd, alle
geruststellingen van de overheid ten
spijt.
Hoe zal deze wet, als zij tenminste wordt
aangenomen, nu in de praktijk funktio-
neren? Er komt in ieder geval een com
missie die tot taak krijgt de klachten te
onderzoeken. Ongelijke behandeling,
die nu al bij de wet verboden is, zou dan
eventueel door de rechter kunnen wor
den gestraft. Wie benoemt de leden van
zo'n commissie? En uit welke groepen of
partijen wordt zo'n commissie samenge
steld? Daar zal in de praktijk veel van
afhangen.
Maar hoe men het ook wendt of keert, zij
die willen leven bij het Woord van God,
en die dat Woord graag gezag willen
geven in onze samenleving, worden ver
drongen naar de rand van de maat
schappij. Want het is nog niet verboden
homosexualiteit zonde te noemen, al
thans vanaf de kansel. Maar die bood
schap uitdragen aan homofielen? Dat
zou door hen als kwetsend en dus als
discriminerend kunnen worden erva
ren... En de kerk mag nog evangelisatie
werk doen, zolang dat door de aan
gesprokenen niet als beledigend wordt
opgevat. Maar als dan aan Moslims
wordt verkondigd dat er maar één Naam
onder de hemel gegeven is, zullen zij dat
niet beschouwen als discriminatie van
de Islam? En als ze dan vervolgens naar
de rechter stappen...?
Het zijn even zoveel vragen waarop nog
niemand van ons een antwoord kan
geven. Maar het is wel te vrezen dat de
overheid straks met deze wet in de hand
de christenen in de beklaagdenbank
kan zetten.
Waarnemer
met optimaal resultaat
Tel. 01870-3477
Goteborg (Zweden) en Stanford (Cali
fornia, USA). Er wordt gewerkt met
zeewater- en algenbaden, algenpakkin-
gen en lichttherapie. Het behandelpro
gramma strekt zich uit over een periode
van dertien weken. Afhankelijk van de
ernst van de ziekte gaat de patiënt twee-
of driemaal per week naar het centrum.
Een groot voordeel van deze dagbehan
delingen is, dat een opname van soms
enkele weken in een ziekenhuis kan
worden voorkomen.
Vijftien aanvullend verzekerden van
ZHE komen in aanmerking om bij
Aqua Mare te kuren. Aanmelding bij
het ziekenfonds vindt plaats via specia
list of huisarts.
Als het experiment goed uitpakt, kan
'Aqua Mare' in het aanvullende ver
strekkingenpakket worden opgenomen.
"-^=^^ Westdijk 33-56
Middelharnis
l\Tel. 01870-3035-2060
l/Fietsen, brommers,
reparatie
Met deze woorden uit het Evangelie
naar de beschrijving van Markus mogen
we in deze vakantietijd bezig zijn. Dins
dag 17 juli was de eerste toeristendag in
het monumentenstadje Zierikzee en
D.V. dinsdag 14 augustus zal de laatste
toeristendag plaatsvinden. Dus 5 dins
dagen lang kunt u in Zierikzee terecht
om uw vakantiedagen een invulling te
geven. En ook mag daar in alle eenvou
digheid het Evangelie verkondigd wor
den.
De Gereformeerde Gemeente doet al
jaren aan inwendige zending. Zodoende
zult u ook een kraam aantreffen in de St.
Domusstraat voor het kerkgebouw van
de Oud Ger. Gem. waar diverse zen-
dingsartikelen verkocht worden. Ook
liggen er GBS-bijbels die op deze dagen
voor de speciale prijs van 10,- ver
kocht worden. Een leuk idee om uw
onkerkelijke buren cadeau te doen. Ver
der worden er boeken verkocht van
Bunyan, Kohlbrugge, Calvijn. Om en
kele andere titels te noemen: Wat is een
oprecht geloof? van ds. L. H. Oosten;
Ouder worden... en dan? van ds: J. J.
Poort enz.
Nu is het ons niet te doen om winst te
maken (al nodigen wij u allen hartelijk
uit om eens te komen kijken en zo moge
lijk iets te kopen) maar ons eerste doel is
om mensen die vervreemd zijn van
Gods Woord te wijzen op de noodzake
lijkheid van de wedergeboorte. De reac
tie van de mensen is zeer verschillend.
Zo hadden we dinsdag jl. iemand die
wilde een Bijbel kopen waarin niet meer
over de zonde gesproken wordt, want, zo
zei ze, mijn kinderen komen als zonde-
loze kinderen op de wereld. Van zulke
mensen heb je het meeste last, die weten
het beter dan God de Heere. En als je
hen wijst op de twee woorden zonde én
genade dan worden ze boos.
Maar gelukkig ontmoet je ook anderen.
Ik wil u twee voorbeelden geven. Dins
dag kwam er een jong stel naar onze
kraam die wisten niets van God af Hoe
het kwam dat de zon vanmorgen op
kwam? O, zeiden ze, dat is een natuur
verschijnsel. In alle eenvoud mochten
we hen wijzen op de eerste bladzijden
van de Bijbel waar de schepping be
schreven staat. Voor ze weggingen na
men ze één van onze folders mee.
Dinsdag kwam er ook een vrouw die
vorig jaar een folder van ons meenam
want, zo zei ze, mijn moeder mocht er zo
door vertroost worden vorig jaar en vol
gende week koop ik een Bijbel. Ze had er
niet op gerekend dat wij er weer zou
den staan.
We mogen velen aanspreken. Mensen
die allen een kostelijke ziel omdragen
voor de eeuwigheid. Niemand van de
aangesprokenen gaat ongewaarschuwd
heen en zal in de dag der dagen kunnen
zeggen: 'Het is mij niet gepredikt'. Wij
len Prof G. Wisse heeft menigmaal
gezegd: Ik weet dat er Eén Naam onder
de hemel is gegeven door welke men kan
zalig worden, maar - voegde hij er dan
terstond aan toe - mijn buurman moet
dat ook weten; weten uw buren het al?
We vragen u vriendelijk en dringend:
Kom ook eens een kijkje nemen bij onze
kraam en neem ook eens een Bijbel mee
voor uw buurman of buurvrouw die van
God niet willen weten. Zaait aan alle
wateren. U hebt het toch beloofd? U
kunt bij ons terecht van 9.00-16.00 uur.
Toen zeide Elisa:
Hoort het woord des Heeren;
(2 Koningen 7:1)
Je vraagt je wel eens in alle eerlijkheid af
wat mensen er aan beleven als ze de
woorden van Psalm 23 lezen waar staat:
De Heere is mijn Herder, mij zal niets
ontbreken. Al ging ik ook in een dal der
schaduw des doods, ik zou geen kwaad
vrezen, want Gij zijt met mij: Uw stok en
Uw staf, die vertroosten mij. Dat is toch
een belijdenis van volledig vertrouwen
op God, door alles heen of het nu goed
of kwaad is. Ook door benauwdheid
heen en doodsgevaar. Nu benauwdheid
en doodsgevaar dat was daar in Samaria
in grote mate voorhanden. Die mensen
zullen deze psalm ook zeker gekend
hebben en gezongen. Dat is ook nodig
want het komt er toch maar opaan dat
een mens temidden van rampen een
zekerheid heeft die zelfs in doodsnood
ook zekerheid blijft. In die situaties
wordt openbaar of die belijdenis ook
waar is.
Geweldig groot in geloof komt daar dan
een Elisa naar voren en bewonderens
waardig rustig klinkt zijn stem temidden
van een catastrofale situatie: Hoort het
woord des Heeren. Ja de situatie was er
onhoudbaar, dat moest op een ramp uit
lopen, of, beter gezegd, het was al op een
ramp uitgelopen. Want alle mensen
daar in Samaria van de koning tot de
allerarmste staan van aangezicht tot
aangezicht met de dood.
En de dood, al zeker van zijn prooi,
sluipt iedere dag een stap dichter bij tot
hij zijn grote slag zal slaan. Wie aan
dachtig de tien verzen leest die aan deze
tekst vooraf gaan, die krijgt een helder
beeld van de absolute wanhoop die de
mensen van Samaria beheerste. De Syri
sche koning Benhadad had een ondoor
dringbare ring om Samaria gelegd en de
Israëlieten stierven als ratten in de val.
Het is al zo ver gekomen dat de rijken,
die het betalen kunnen, tachtig zilver-
lingen neertelden voor een onreine
ezelskop. De minder gegoeden eten dui
ven-mest en de armen eten eikaars
kinderen.
De nood is heel hoog. En daarbij komt
dan een koning die de handen in
onmacht omhoog heft en uitroept: De
Heere helpt u niet, waarvan zou ik u hel
pen? En die voor zichzelf ook geen uit
weg meer ziet, want hij zegt: Wat zou ik
verder op de Heere wachten? Hier zijn
toch geen mogelijkheden meer, hier is
alle gevoel van geborgenheid, van veilig
heid weg, er is geen uitweg meer. Wat
blijft er nog over nu in Samaria de hoop
op het kerkhof eindigt? Niets blijft meer
over. Niets?
Toch wel, want in deze voor mensen
afgesneden zaak daar klinkt de stem van
de profeet: Hoort des Heeren woord.
Dat is over. God is over. Die uitdruk
king: God blijft over, die klinkt mis
schien wat misleidend. Hij blijft niet
over als een rest, zodat wij bij wijze van
spreken zouden kunnen zeggen: nu ben
ik bijna alles kwijt, maar ik heb toch nog
wat over en dat is God. Neen God blijft
mij over wil zeggen: nu ben ik alles
kwijt, hier houdt het voor mij op, hier
blijft God over. Hij is alles, want in God
liggen nieuwe mogelijkheden. Waar het
voor ons totaal is afgesneden, daar is
God bij machte.
Zo was het ook in Samaria, toen ieder
een afgerekend had met het leven, toen
riep God, Ik ben er. Dit is niet het einde,
dit is het begin, namelijk het begin van
uw bevrijding, want bij Mij zijn uitkom
sten ook tegen de dood. Bij Mij kan het,
bij Mij kan het altijd. Zo zegt de Heere,
morgen omstreeks deze tijd zal een maat
meelbloem te koop zijn voor een sikkel
en twee maten gerst voor een sikkel in de
poort van Samaria. Als God gaat spre
ken in de nood dan spreekt Hij wondere
woorden, dan opent Hij ongedachte
mogelijkheden. Dan komt Hij met
beloften waarvan wij toch eigenlijk
moeten zeggen: dat is onmogelijk, dat is
wat al te lichthartig om daar aan te den
ken, dat kan niet bestaan, hoe zou dat nu
moeten?
Maar op al die vragen gaat God niet in,
of het voor ons mogelijk is dat doet er
niet toe. Voor ons geldt dat God er is en
Hij spreekt. Hij spreekt definitief. Hij
zegt niet dat er misschien eten zal
komen, neen God zegt: Het is er. God is
bij machte, maar dat vraagt geloof
God geeft aan Zijn volk Zijn beloften en
Hij vraagt niet anders dan dat Zijn volk
daar dan ook gelovig adem op zegt. Ook
waar mensen het niet kunnen bevatten,
ook waar voor ons geen mogelijkheid
meer is. Daar wordt het ernstig, daar
moeten we niet meer hebben dan geloof,
maar niet minder ook. De tekst heeft
voor ons ook een geweldige boodschap.
Onze tijd kabbelt maar zo'n beetje voort
met zo veel zegeningen dat we eigenlijk
geen wonderen nodig hebben, daar zit
ten we niets om verlegen, het loopt toch
wel. Maar let op want schijn bedriegt.
We worden hoe langer hoe meer ingeslo
ten door de satanische macht die ons
steeds verder van de Almachtige God
vervreemt. Hij smeert de ogen en het
geweten dicht met klatergoud en valse
rust. En als het moment van sterven
daar is, als men voor de Almachtige
moet verschijnen om rekenschap af te
leggen, dan wordt met schrik ontdekt
dat het belangrijkste vergeten is. Dan
kan men vele rijkdommen hebben, dan
kan men veel wetenschap bezitten, maar
dan toch nog het ene nodige missen, de
kennis van zonde, gerechtigheid en oor
deel en de kennis en het deelhebben aan
het verzoenend lijden en sterven van de
Heere Jezus Christus. Het missen van de
machtige heilsbeloften van de Heere,
Die in Zijn genade en lankmoedigheid
niet opgehouden heeft om te roepen tot
de kennis aan Hem, de Levende God.
Elisa kende Hem wel en hij geloofde,
daarom sprak hij ook de boodschap van
de redding uit. Dat was ook een grote
geloofsdaad van Elisa, want hij zag er
ook nog niets van, net als die mensen in
Samaria. Maar Elisa geloofde omdat hij
door genade God mocht zien. God Die
bij machte was en is. En Elisa was toch
een mens van gelijke beweging als ieder
ander. Ook hij had zijn zwakheden,
maar hij geloofde God en God stelde
niet teleur.
Gods Woord is ook niet een Woord van
afwachten of het wel komt. God spreekt
en het is er. Het zat echt diep bij hem, hij
was helemaal doortrokken van de aan
wezigheid van God, juist ook in die
hopeloze situatie van Samaria. Maar zo
waren ze niet allen.
(slot volgt)
Den Bommel
A. Vos
Van de zangavond, gehouden op 2 juni
j.l. in de Gereformeerde Gemeente te
Dirksland is een bandopname gemaakt.
Deze band is te verkrijgen op onder
staande adressen. De kosten van de
band bedragen 20,-.
S. L. Visser
Rembrandtlaan 26
Middelharnis
A. Vink
Eendrachtstraat 1
Middelharnis
W. de Groot
Korteweegje 17
Dirksland
voor kleding, kussens en kado 's
Oranjestraat 8, Sommelsdijk
Tel. (01870) 52 71
God zegent als de zon.
De zon die 't nieuwe leven wekt
de zonnebloemen tot zich trekt
ze in haar warmtegloed doet staan
zodat haar kelken opengaan.
Om uit te stralen door haar kracht
een wonderschone bloemenpracht.
Gods zegen, liefdebron
Zijn Geest die 't nieuwe leven wekt
die mensenharten tot zich trekt
zodat ze Zijn gena verstaan
en stralend voor Hem opengaan
Hem brengen lof en eer en prijs
't zijn bloemen uit het paradijs.
LANERTA
Die liefdebloemen teer
verspreiden blijdschap licht en zon
omdat z 'ontspringen aan de Bron
die enkel heil en vreugd kan geven
de Eeuw'ge Bron van zalig leven.
Waar harten voor Hem opengaan
ziet men de schoonste bloemen staan.
^^.l(.lf.^.l^4.)^^.^lf.l^^.l^>^l^^.l^l^>f^^.l^l^4.lf.l^^.l^)^^.>^^.^.l^l^l^>^^■^■^■l^^■l^i^^.l^>^4.^.^.4.^.l^l^l^lf.^.^^^
t
„Nu zul je later, als je groter wordt, nog
wel eens wat ontmoeten, datje pijn doet,
Frans... Neem je nu eens ernsdg voor,
jongen, om je door zulke dingen niet uit
je evenwicht te laten slaan, want dat is
erg gevaarlijk... De tegenspoeden in ons
leven moeten ons niet van God afvoe
ren, integendeel... die moeten ons tot
Hem brengen, want bij de Heere kunnen we
troost vinden in smart, en van Hem ontvangen we
kracht om de moeilijkheden van het leven te dra
gen... Het is nu weer goed met de jongens en daar
ben ik blij om, maar het is toch niet onmogelijk,
dat je in je latere leven weer eens tegenover elkan
der komt te staan - als de jongens boer zijn en jij
arbeider - Vader wachtte even alsof hij nadacht.
Dan schudde hij langzaam zijn hoofd. „Daar zijn
zoveel dingen in het leven, die je nu nog niet
begrijpen kunt, Frans... Je zult misschien nog wel
eens meer tegenover elkander komen te staan"...
Hij zei het nog eens.
Weer hield vader even op. Vragend keek Frans
hem aan. Hij begon te begrijpen wat vader
bedoelde. En hij dacht aan wat de arbeiders
onder elkander bespraken als ze in het land
waren. De boeren wilden zo weinig mogelijk loon
betalen... en daar was nog veel meer... Ja, hij
begreep het wel en hij knikte...
„Neem dan geen vijandige houding aan, Frans...
En wordt dan geen socialist, jongen, want dat
voert van God af!... Probeer elkander te vinden in
Christelijke liefde... Denk er toch aan, dat de boe
ren ook zodige mensen zijn, met veel gebreken...
dat we zelf ook zondige mensen zijn, met veel
gebreken... en dat we elkander zo veel, zo heel veel
te vergeven hebben"...
Vader bleef die avond lang bij de bedstee zitten,
langer dan gewoonlijk... Toen hij opstond om weg
te gaan legde hij zijn hand vertrouwelijk op
Frans' hoofd, hij boog zich voorover en met zijn
ellebogen leunend op de bedsteerand zei hij
zachtjes alsof het een geheimpje was: „Onze
Heere Jezus heeft ons geboden: Hebt uw naaste
lief als uzelven. Hijzelf heeft dat genoemd het op
één na grootste gebod. Als we door dat gebod onze
daden laten besturen dan is het goed, Frans... Zul
je dat voortaan doen, jongen?"...
En Frans beloofde het ernstig...
Dichtbij zijn oor fluisterde vader nog: „En dan de
minste willen zijn, vent... altijd de minste willen
zijn... de minste...
Aagt kwam de kamer in. Ze had in het keukentje
moeder geholpen bij het afwassen van het vaat
werk, en bij het klaarmaken van het eten voor de
zondag. Even keek ze naar de bedstee en toen ze
vader zo vertrouwelijk bij Frans zag staan viel
haar ineens een gedachte in. „Wil ik eens wat ver
tellen, vader?"... Ze trok hem aan zijn arm van de
bedstee vandaan.
Vader deed verwonderd: „Wat is er, kind?"...
Ze loerde naar Frans. Heftig begon ze te vertellen.
„Hij heeft vanmiddag zitten schrijven... dat mag
niet van de dokter!... Als hij weer ziek wordt!"...
Vader kwam ze niet. „Lelijke klikspaan"... Frans
boog zich voorover uit de bedstee alsof hij bang
was dat zijn woorden haar niet bereiken zouden.
„Lelijke klikspaan"... Hij stak een tong naar haar
uit. „Bemoei je met je eigen zaken... Ouwe stief
moeder"... Hij was woedend. Daar ging nu ineens
zijn mooie geheim, dat hij voor zich alleen had
willen bewaren... En hij viel nog eens uit: „Lelijke
klikspaan... Ouwe"...
Vader hief zijn hand op om de felle woorden
stroom te stuiten... Dan vraag hij aan Aagt: „Wist
moeder er van?"...
Ze knikte verlegen, want ze voelde wat vader nu
zeggen ging. Ze trachtte zich nog te verdedigen:
„Maar de dokter"...
Vader sneed het af met een gebaar van zijn hand.
„Daar draagt moeder de verantwoordelijkheid
voor, kind"...
Ze droop af, beschaamd, en Frans zei, nog:
„Lekker"...
Toen kwam vader weer bij hem staan en hij ver
maande: „Foei"... En weer boog vader zich voor
over in de bedstee, en met zijn armen leunend op
de bedsteerand vroeg hij: „Werd je dat nu ingege
ven door de liefdewet van Christus, Frans?...
Lelijke klikspaan... Ouwe stiefmoeder... Lekker...
Foei, jongen!"...
Frans sloeg beschaamd zijn ogen neer.
„Het is niet gemakkelijk om naar dat gebod te
leven, jongen!... Heb uw naaste lief als uzelven!...
Het is moeilijk!"...
Hij schudde zijn hoofd. Nee, dat was net niet
gemakkelijk. Daarstraks was het wel gemakkelijk
geweest om te beloven, dat hij voortaan door dat
gebod zijn daden zou laten besturen. En vijf
minuten later had hij er al een keer tegen gezon
digd! Het was niet gemakkelijk, vader had
gelijk...
„Daar hebben wij de Heere voor nodig, om dat te
kunnen doen, Frans"...
Dat begreep hij nu wel en hij knikte.
„Daarom moeten we Hem vragen of hij ons hart
gewillig en bereid maakt, jongen... Niet in eigen
kracht, hé, dan gaat het niet"...
Hij sloeg zijn ogen op en keek vader aan met een
vertrouwelijke blik.
En vader zei nog eens: „Altijd de minste, jongen...
de minste... Dan is het vergeven zo gemakke-
lijk"...
Toen greep hij vaders hand beet. Aagt had zo ruw
zijn mooi geheim verraden... Nu moest vader alles
maar weten, dan zou hij ook begrijpen waarom
hij zo boos geworden was op Aagt. Hij trok vader
dicht naar zich toe en begon te vertellen, zacht
jes... alsof het toch nog een geheim moest blijven,
nu tussen hen beiden... En vader begreep hem
wel: „Aagt had het niet mogen vertellen", zei hij.
„Nee, dat had Aagt niet mogen doen"...
Hij knikte, dankbaar dat vader het met hem
eens was.
„Maar zulke lelijke woorden mag je toch niet
tegen je zusje zeggen", vermaande vader. „Juist
als we verongelijkt worden zijn we in de gelegen
heid, om het grote gebod des Heeren te betrach
ten: dan moeten we dragen en dulden, dan
moeten we vergeven... omdat we onze naaste lief
hebben en de minste willen zijn... Alweer de min
ste, jongen... de rninste"...
Vader was reeds lang weg toen Frans nog lag na te
denken over alles wat vader gezegd had. Nu had
hij nóg vergeten aan vader te vragen wat die er van
dacht: of hij een briefje van de juffrouw zou krij
gen. Hij was nu toch blij, dat hij alles aan vader
verteld had.
(wordt vervolgd)
