EiüvriDEfi-niEmi/s
R.G.O. neemt afscheid
van dhr. Schuring
Raad Middelharnis
voert vrij uniek rechtsgeding
Stelle internationaal
Plaatsing geschonken beeldje wordt nogal duur bevonden
Cursus
Geestelijke Vorming
Uitslag P.V. 'Snelpost'
Zijn
rentmeesters
onzer goederen...
Jan Knape Mzn.
Onder grote belangstelling van het personeel, vele oud-medewerkers en
leerlingen van de Rijksscholengemeenschap te Middelharnis werd op dins
dag 3 juli afscheid genomen van de heer W. Schuring.
Oud papier aktie Diricsiand
Wanneer mevr. Vernooij niet zijn fraktiegenote zou zijn geweest zou PvdA
wethouder Tiggelman 't misschien niet zo openhartig hebben durven zeg
gen, maar nou, in de raadsvergadering van j.l. donderdagavond flapte hij 't
eruit: „eigen schuld, dikke bult...!" Mevr. Vernooij deed wat dramatisch
over de gevraagde 4.500,- voor de plaatsing van een ten geschenke gekre
gen beeldje van een spelend kind, van de voor de oorlog bekende kunstenares
Fran^oise Carbasius. Schenkster is mevr. Beatrice S. L. Kuiper-Hossen te
Arnhem. Mevr. Vernooij had kunnen veronderstellen dat aan de plaatsing
van het beeldje kosten verbonden zouden zijn, redeneerde de wethouder en
hij had dan ook nauwelijks oor voor 't geklaag uit eigen fraktie.
Rechtsgeding
Subsidie voor de Schotejil
Bedrijfswoningen bij manege
Commentaar
op het Streekplan
Douceurtje
bewoners renovatiekomplex
VERVOLGVERHAAL
- 59 -
Niet uitgegeven manuscript,
beschikbaar gesteld door
M. A. Knape
2e Blad
DINSDAG 10 JULI 1990
No. 5915
De heer W. Schuring (rechts) krijgt van zijn valccollega's Mulder (links) en Kempen (midden)
o.a. een museumjaarkaart.
Gedurende 28 jaar heeft hij zijn onderwijstalent gebruikt om enkele generaties
Flakkeese leerlingen mee terug te nemen in de geschiedenis van het mensdom. Een
les van Schuring was altijd instruktief en zelden saai, want behalve een goede
schoolmeester - hij begon zijn loopbaan op de lagere school - was hij ook een kleur
rijk man. Hij doorspekte zijn verhalen met geschiedkundige of andere anekdotes,
had verrassende invallen en liet soms de meest tegenstrijdig lijkende beweringen op
zijn publiek los, dat - door hem op het verkeerde been gezet - wankelend trachtte
overeind te blijven. Slapen in een les van Schuring was een onmogelijkheid. Wie
hem ontmoette kwam onder zijn invloed en tot in het laatste cursusjaar wist hij col
lega's en leerlingen te boeien; de brugklassers nog het meest. Zij klitten vaak om
hem heen alsof hij een mythologisch figuur was. Dat beeld gebruikte de rector, de
heer Traas, in zijn speech toen hij dhr. Schuring een levende legende noemde en
voorspelde dat verhalen en mythen over hem de ronde zouden doen tot in het 3e en
4e geslacht.
Een rij van sprekers volgde en zo ook de ene anekdote na de andere. Mevr. Post her
innerde aan de grote verscheidenheid aan helder getinte truien die ook letterlijk van
dhr. Schuring een kleurrijk man maakten.
Dhr. Keuker bracht behalve een aantal humoristische gebeurtenissen ook de grote
verdienste naar voren, die dhr. Schuring op organisatorisch gebied voor de school
heeft gehad, met name zijn invloed op het bevorderingssysteem, het brugklasgebeu-
ren en het reglement van de Medezeggenschapsraad.
Vakcollega Mulder stelde voor lokaal 42 voortaan de Schuringzaal te noemen; het
bordje had hij al bij zich. Dat bracht dhr. Schuring op het voorstel om de pilaar voor
zijn lokaal, waar hij zijn weerbarstige leerlingen soms liet post vatten, voortaan de
Schuringpaal te noemen. Wijzend op het feit dat hbt geen toeval was dat men had
gewacht met het witten van het plafond van de lerarenkamer tot de rokende Schu
ring verdwenen was, verwachtte de heer Mulder toch, dat het stukje plafond pal
boven de zitplaats van de vertrekkende collega onherstelbaar zou zijn beschadigd.
Nadat de laatste gave was gegeven en de laatste spreker had gesproken, was het de
beurt aan dhr. Schuring zelf In zijn dankwoord vertelde hij o.a. dat volgens hem de
oorsprong van zijn liefde voor de geschiedenis te vinden was in het stripverhaal van
Prins Valiant, de moedige middeleeuwse ridder en bestrijder van het kwaad. Of deze
bewering historisch juist is of apocrief, we weten het niet. Wat we wel weten is dat een
bijzonder gewaardeerd leraar met de VUT is gegaan.
DIRKSLAND
Wedvlucht vanaf Strombeek.
A. Bestman: 1, 16, 40, 103, 125, 146; L.
Arensman: 2,14,18,21,53,56,59,97,104,
105, 129, 152, 153, 163, 165, 167; J. du
Pree: 3, 15, 46, 76, 92, 107, 108, 109, 142;
Joh. van Rutten: 4, 9, 19, 33, 35, 98, 121;
G. Bakker: 5, 7, 43, 55, 68, 86, 91, 93, 99,
113,138,159; A. A. de Lange: 6,10,22,30,
38,54,66,79,94,111,130,157,164,171; L.
Tijl: 8,136; B. van Es: 11,17,25,36,48,52,
71, 72, 73, 78, 84, 112, 120, 124, 131, 140,
141, 145, 147, 150, 156, 158, 168, 169, 170,
172;J.M.Feleus:12,13,39,75,82,95,101,
118,122; C. de Jong: 20,61,62,69,87,110,
119,151: A. Zoon: 23,27,37,89, 135, 161;
Doorn Zn.: 24, 31, 32. 47, 127, 132, 143,
144; A. van Gulik: 26,28,42,49,5183,85,
102;A.Rozendaal:29,45,64,67,100,115,
123, 126; D. Klootwijk: 34, 88, 90, 106,
137, 148, 149, 154; A. P. de Vogel: 41, 60,
96, 160; P. A. de Vogel: 44, 63, 128, 155,
166; H. Klink: 50, 74, 77, 139, 162; A. M.
v. d. Kroon: 58, 65, 70, 80, 81, 116, 117;
Comb, de Jong-Vogel: 59; Jac Gulde-
meester: 114, 133, 134.
Op zaterdag 30 juni j.l. stond een groep
van 25 Stelle-leden klaar bij de MAVO
van Stellendam om vandaar de 500 km
lange reis naar het Westduitse Obernkir-
chen te beginnen. Daar zouden ze mee
doen aan de 6 uur durende avond
marathon. De andere deelnemers hier
aan waren de VFL Bad Nenndorf
(Nenndorf), TSV Barsinghausen (Bar-
singhausen) en de organiserende ver
eniging SSFO (Obernkirchen). De bus
vertrok precies om half acht.
Onderweg werd er nog een pauze gehou
den om de beentjes wat te strekken,
maar om half twee was de ploeg ter
plaatse en kon de voorbereiding begin
nen. Dat wil zeggen: eerst de tenten
/opbouwen!
Nadat het inzwemmen voorbij was, kon
aan de officiële start begonnen worden.
Gerrit Koese mocht voor de Stelle ope
nen met het verplichte programma. Hij
deed het zeer goed. Hij werd gevolgd
door Saskia Jansen en Lenneke Rie-
mens die beiden de 100 mtr. vlinderslag
moesten zwemmen. Daarna zwommen
Carolien Jansen en Leonie v. d. Nieu-
wendijk de 100 mtr. rugcrawl gevolgd
door Willeke Heerschap en Jan Snoey
met de 100 mtr. schoolslag. Als laatste
van het verplichte programma zwom
men Hendri Koese en Peter Zwaneveld
de 100 mtr. vrijeslag.
Voor dit programma was een prijs
beschikbaar gesteld, dus moest er ge
klokt worden. Ondanks de snelle start
van Gerrit Koese konden de anderen
niet voorkomen dat de overige ploegen
langszij kwamen. Lange tijd kon de
Stelle gelijke tred houden met Nenn
dorf, maar ook de derde plaats was niet
voor de Stelle weggelegd. Wel was het de
beurt aan Mariska Klepper, Esther v. d.
Wal, Ronald van Soest en Germa van
Soest om de rij vol te maken. Nu mocht
er een slag naar keuze worden ge
zwommen.
Toen Gerrit Koese opnieuw aan de beurt
zou komen barstte er een stevige on
weersbui los, zodat de wedstrijd (in bui
tenbad) tijdelijk gestaakt werd. Na een
uur en tien minuten mocht Gerrit dan
toch van start gaan.
Dat de Stelle geen hoge ogen zou gooien
stond van te voren al vast. Zij gingen
echter voor de gezelligheid en plaatste
daarbij de prcNiatie in een onderge
schikte rol. Dal betekende dat iedereen
mee kon doen, zelfs de allerjongste! Dat
bleek Ronald van Soest te zijn, want
daarvoor kreeg hij tijdens de prijsuitrei
king een schitterende oldtimer op
schaalmodel!
De uitslag van deze wedstrijd
(5 uren i.p.v. 6) luidde:
1. TSV Barsinghausen22.000 mtr.
2. SSF Obernkirchen21.300 mtr.
3. VFL Bad Nenndorf18.900 mtr.
4. de Stelle16.700 mtr.
Na afloop was er nog een gezellig
feestje georganiseerd.
De volgende ochtend waren de Stellen
dammers al weer om 7 uur bezig met het
opbreken van de tenten en zaten precies
8 uur aan het ontbijt. Tijdens de busreis
was het erg rustig als gevolg van het ver
moeiende weekeinde.
Bij thuiskomst zat ook gelijk het prop
volle seizoen voor de Stelle er weer op.
Pas op 22 september komt de Stelle weer
in aktie voor een driekamp met WVH
(Hellevoetsluis) en SCOM (Hoogvliet).
Tijdens de zomervakantie organiseert
zwemclub de Stelle uiteraard weer de
Nationale Zwemvierdaagse. Dit jaar
start dit zwemspektakel op 30 juli en
loopt tot 4 augustus. Er zijn dus twee
'inliaaldagen' aan toegevoegd.
Voor verdere informatie kunt u zich
wenden tot zwemkomplex 't Zuiderdiep
te Stellendam of de VW te Ouddorp.
A.s. zaterdag wordt het oud papier en
karton bij u opgehaald. Wij verzoeken u
het papier en karton voor 9 uur 's mor
gens gebundeld buiten te zetten. Bij
voorbaat onze hartelijke dank.
In overleg met de schenkster is bepaald
dat het beeldje, waarvan een gelijke
staat in de tuin van het Gemeentemu
seum in Den Haag, een plaats zal krij
gen in het plantsoen langs de Kon.
Julianaweg, vlak bij de HBS waar mevr.
Kuiper haar opleiding genoot. Het
beeldje wordt verankerd en geplaatst op
een sokkel van geglazuurde stenen,
waarop een koperen gravure zal worden
bevestigd; de raad werd voor dat alles
een eenmalig krediet van 4.500,- ge
vraagd; ze krijgt er een geschenk van
hoog artistiek niveau voor terug.
Het beeldje was destijds met graagte
aanvaard, maar thans waren er meerde
ren die de kosten van de plaatsing wat
hoog vonden, trouwens waren er ook
bedenkingen tegen de plek, zo vlak bij
een drukbezochte school: „....politietoe
zicht is nu eenmaal niet mogelijk, dat
weten we", zo berustte dhr. L. Vroegin-
deweij. In vervolg op de vraag of het
beeldje vandalisme-beveiligd is sugge
reerde dhr. Quist het veiligheidshalve in
de hal van het gemeentehuis te plaatsen.
Noch aan die suggestie noch aan die van
dhr. Rijvers het beeldje in de tuin voor
het gemeentehuis een mooie plaats te
geven zal kunnen worden voldaan,
omdat de schenkster zelf de plaats vast
heeft willen stellen, zelfs is dat een voor
waarde geweest.
Aan die overeenkomst wilde dhr. Tiggel
man niet meer tornen en de raad zeurde
er dan ook niet langer over, zeker niet
nadat de voorz. mevr. Sleurink de kunst
zinnige waarde van het beeldje nog eens
had benadrukt; een mooi geschenk voor
Middelharnis.
De raad ging tenslotte unaniem met de
beschikbaarstelling van ƒ4.500,- ak
koord.
Voor de VDB hoeft het niet, maar de rest
van de raad stemde in met het voorstel
tot het voeren van een rechtsgeding
tegen de uitspraak van de Pachtkamer te
Sommelsdijk. B en W willen bij de Cen
trale Pachtkamer te Arnhem in beroep
gaan en het College is er van overtuigd
het geding te zullen winnen; VDB heeft
daar z'n twijfels over en raadde het
rechtsgeding dan ook af
't Gaat om de vraag of B en W rechtma
tig handelden toen aan dhr. J. Verolme,
wonende aan het Oost Voorgors de
pacht van een perceel bouwland te Som
melsdijk werd opgezegd. De Pachtwet
staat de verpachter die beëindiging toe
wanneer de pachter de 65-jarige leeftijd
heeft bereikt; dhr. Verolme is aanzien
lijk ouder. Het College wil tot pacht-
beëindiging overgaan omdat in de si
tuatie van dhr. Verolme geen opvolger
aanwezig is. Zijn zoon dhr. T. Verolme,
die de pacht wil overnemen is voor het
College geen acceptabele kandidaat
omdat die geen agrarische opleiding
heeft en van hoofdberoep geen agrariër
is, voorwaarden die ook door de pacht
kamer worden gesteld. Verbazing dan
ook over de uitspraak van de Pachtka
mer te Sommelsdijk die vindt dat de
exploitatie van de grond gecombineerd
kan worden met het hoofdberoep van
dhr. Verolme.
Weth. mevr. van Eek hield voet bij stuk;
zij meende dat een jarenlang gevoerd
beleid gewoon moet worden voortgezet.
Zij achtte het onvoldoende dat de evt.
nieuwe pachter een loonwerker in zou
schakelen. „Die moet ook opdrachten
krijgen" legde ze uit en het leek haar dat
dhr. Verolme dat niet zal kunnen, zomin
als hij een bouwplan zou kunnen
maken. „Ik heb m'n man ook wel eens
bij het wieden geholpen, maar dat bete
kent niet dat ik een bedrijf zou kunnen
voeren", zo vergeleek ze.
Het bestuur van de zwemclub 'de Scho
tejil' heeft verzocht opgenomen te wor
den in de subsidie-deelverordening
'sport'. De Ver. heeft een financieel
steuntje nodig omdat per jaar liefst
ƒ26.000,- aan badhuur wordt betaald,
het hoogste bedrag van alle binnen
sport-verenigingen. De Ver. raakt aan
het einde van haar financiële kunnen,
terwijl, voor het betalen van de reiskos
ten bij uitwedstrijden, een extra aanslag
wordt gedaan op de beurs van de wed-
strijdzwemmers. Uit een oogpunt van
rechtsgelijkheid verdient het - aldus het
College - zeker aanbeveling 'de Schote
jil' in de subsidie-deelverordening op te
nemen. Op basis van de begroting 1990
komt het subsidiebedrag voor dit jaar
neer op maximaal 8.000,-. De subsi
dietoekenning verkreeg 's raads instem
ming.
Niet ingewilligd werd het verzoek om
subsidie a ƒ450,- van de Stichting
Beroepskostenvoorzieninga voor kun
stenaars. Nu de kunstenaars niet meer
een beroep kunnen doen op de BKR
kunnen, in noodgevallen, kunstenaars
een beroep op de beroepskosten voor
ziening doen.
Mevr. Vernooij pleitte er weliswaar wel
voor, maar haar oproep vond geen
gehoor. Evenmin de suggestie van mevr.
De Stuurgroep van de Cursus Geeste
lijke Vorming heeft voor het seizoen
1990/1991 de volgende sprekers bereid
gevonden een lezing te houden:
24 september:
Dr. C. A. van der Sluijs uit Rotterdam
over 'De Evangelische en Evangelisato-
rische gedrevenheid van C. H. Spur-
geon'.
22 oktober:
Dr. J. van der Wal uit Dordrecht over
'Geloof en depressie'.
19 november:
Ds. A. de Lange uit Sommelsdijk over
'Leven bij het Woord'.
14 januari:
Ds. L. W. Chr. Ruijgrok uit Middelhar
nis over 'Zondagsarbeid en Zondags
heiliging'.
25 februari:
Ds. H. Visser uit Katwijk over 'Gemeen
schap der heiligen'.
Vernooij een jaarlijkse cultuurprijs in te
stellen voor hem/haar die een bijdrage
levert aan het culturele leven van Mid
delharnis.
Alle begrip had de raad er voor dat
manege 'Oostmoer' behoefte heeft aan
een tweetal bedrijfswoningen. Er zijn -
zo wist dhr. Rijvers - veertig paarden in
pension die 24 uur per dag aandacht
vragen. Het best.plan wijst de grond aan
voor agrarisch gebruik, maar de raad
nam een voorbereidingsbesluit om de
bouw planologisch mogelijk te maken
op hope dat GS geen bezwaar zullen
hebben. Weth. mevr. van Eek gaat daar
voorshands niet van uit. Het Streekplan
voorziet een recreatieve ontwikkeling en
het is juist het recreatief bezig zijn
waarop 'Oostmoer' zich richt", over
woog ze.
Het kritisch commentaar dat het Col
lege in petto had op het ontwerp Streek
plan werd door de raad nog wat aan
gescherpt, met name waar het de moge
lijkheid tot bedrijfsvestiging betreft. Het
College vindt dat ook bedrijven met een
bovenlokaal karakter zich op de Oost
plaat moeten mogen vestigen en dat
werd door de raad dik onderstreept. Het
speet de raad vast te moeten stellen dat
Goeree-Overflakkee wat onderbedeeld
wordt waar het ontwikkelingsmogelijk
heden betreft.
Alleen dhr. v. d. Kamp was niet zo pessi
mistisch. Hij geloofde wat in de aanbie
dingsbrief geschreven staat dat het
Streekplan geen strak keurslijf bedoelt
te zijn maar een flexibel karakter heeft.
De raadsvoorz. zowel als mevr. van Eek
geloofden daar maar half in omdat de
praktijk dat tot dusver anders heeft
geleerd. Het was ook de redenering van
dhr. V. d. Ketterij: „eenmaal vastgesteld
is zo'n plan vrijwel onherroepelijk"
vond ook hij.
De bewoners van de woningen aan de
Koninginnelaan en de St. Nicolaas-
dreef, 20 in totaal, die ongerief hebben
ervaren van de aan hun woningen toege
paste verbeteringen krijgen van de ge
meente een douceurtje als bijdrage in de
verhuis- en herinrichtingskosten,
ƒ542,15 elk.
11 maart:
G Slootweg uit Middelharnis over 'Iso
lement of participatie, een dilemma?
Enige opmerkingen over de betekenis
van Groen van Prinsterer voor onze
tijd'.
U kunt zich aanmelden door overma
king van 15,- op bankrekeningnum
mer 34.20.77.139 t.n.v. Cursus Geeste
lijke Vorming, p/a Mw. K. Mulder, Aza
leastraat 19, 3245 CB Sommelsdijk
(giro van de Rabobank: 346124).
Wilt u één avond bijwonen, dan is dat
mogelijk door op de avond zelf een
bedrag van 5,- te betalen.
Plaats: Hervormd Verenigingsgebouw
'De Hoeksteen', Ring te Middelharnis.
Aanvang 19.45 uur.
De Stuurgroep hoopt dat velen deze
avonden weer zullen bezoeken.
De Stuurgroep:
Ds. K. ten Klooster
Ds. A. de Lange
Ds. L. W. Chr. Ruijgrok
J. van Hoorn
Kati Mulder
^^^:f.^^^.l^4^^>^^:f.^J^J^:^4.lfl^l^l^>^^4■**************************'^********************^
Aagt kwam uit de keuken, ze moest nog
meer boodschappen gaan doen. Zwij
gend liep ze door de kamer naar de deur.
Uitdagend keek ze naar Frans... Bij de
deur bleef ze even staan: „Ik heb het
tóch tegen moeder gezegd!"...
Hij verwaardigde haar met geen ant
woord.
Als vader nu maar thuis was, dan kon hij het hem
vragen, die zou het wel weten... 't Was moeilijk, erg
moeilijk...
Ineens schrok hij op. Daar waren de jongens. Hij
hoorde hun stemmen buiten op het stoepje. De
voordeur ging zachtjes open alsof ze het voor
zichtig deden, dan werd het stil.
Eén ogenblik wist hij niet wat hij doen moest.
Moeder roepen? Of de jongens toeschreeuwen:
„Kom maar verder!" Maar ineens kwam het ver
langen over hem om met de jongens alleen te
zijn... moeder mocht er niet bij zijn. Hij kon zelf
even naar de deur gaan... hij hoorde de jongens in
het voorhuis zachtjes praten... Maar hij durfde
niet op te staan om de kamerdeur open te doen.
Moeder had hem zo ernstig gewaarschuwd, dat
hij voorzichtig moest zijn om weer geen kou te
vatten! Hij durfde niet...
Hij overwon zijn aarzeling... Moeder hoorde niets
en er moest toch iets gebeuren... Haastig liep hij
naar de kamerdeur, deed die open en wenkte met
zijn hand: „Kom door... kom door... gauw"...
De jongens begrepen er niets van, maar ze deden
toch wat hij gezegd had... Ze kwamen de kamer in.
Piet liep voorop, hij bleef bij de tafel staan...
Ze keken elkander aan, veriegen, alsof ze geen
van drieën wisten wat er nu verder gebeuren
moest... Frans speelde met het papier in zijn han
den. Dan ineens schoot hem een gedachte te bin
nen: De jongens zouden het misschien weten! En
hij vroeg het: „Wat moetje boven een briefje aan
de juffrouw zetten?"...
Ze waren ineens in het vraagstuk verdiept... Moe
der hoorde stemmen in de kamer. Nieuwsgierig
stak ze haar hoofd om de deur. Toen ze zag dat het
de jongens waren trok ze zachtjes de deur dicht...
De jongens hoorden het niet eens...
Drie hoofden bogen zich over het velletje papier...
Piet had zijn hand op Frans' schouder gelegd...
Kees leunde met zijn elleboog op de tafel... Zo
stonden ze... er was anders niets gezegd dan die
ene vraag van Frans: „Wat moet je boven een
briefje aan de juffrouw zetten?" Het was alsof ze
gisteren nog met elkander gespeeld hadden. En
nu martelden ze hun hersens af om te verzinnen
wat er boven dat briefje moest staan! Dat was toch
erg moeilijk, en lang bleef het stil, totdat eindelijk
Kees het verlossende woord sprak: „Beste juf
frouw... beste juffrouw, moet je zetten, Frans"...
Dat ze daar nou niet eerder aan gedacht hadden!
Natuurlijk, het moest 'beste juffrouw' zijn. En
haastig begon Frans te schrijven...
Ziezo, dat stond er ook... En nu verder? Maar dat
was toch niet zo moeilijk als dat andere. Met hun
drieën overlegden ze, telkens bleven ze steken,
dan scheen het soms of ze niet verder meer zou
den kunnen. Maar ze kwamen er toch... ein
delijk...
„Laten we er alle drie onze naam onder zetten",
stelde Kees voor. „Dan sturen we het over de
post"...
Een ogenblik werd het stil na die woorden. Frans
begreep wat er in de jongens omging... Het was
toch eigenlijk wel moeilijk om naar de juffrouw te
gaan... Hij bleef stil zitten, met het briefje in zijn
handen, zijn ogen gingen van de een naar de
ander. Hij durfde niets te zeggen. Wat kon hij hier
zeggen?... Het schrijven van het briefje was wel erg
gemakkelijk geweest vergeleken bij de zware gang
naar de juffrouw. En de jongens hadden hem aan
het briefje nogal geholpen, en naar de juffrouw
moesten ze samen, hij kon onmogelijk met hen
mee...
Dan schudde Piet zijn hoofd: „De meester heeft
gezegd"... Hij hield plotseling op alsof hij zich
bedacht. „Ik ga zelf naar de juffrouw, hoor"... viel
hij uit tegen Kees, boos keek hij hem aan, veront
waardigd over de verzoeking...
Kees sloeg beschaamd zijn ogen neer.
„Dan moet jij zelf weten watje doet... maar ik ga
zélf, begrepen"... Piet zei het nog eens.
„Nou... ik natuurlijk ook"... meende Kees,... „ik zei
het zomaar, jó"... Maar er was toch aarzeling in
zijn stem.
En Frans begreep het: Kees zag er tegen op om te
gaan. En Piet ook, al deed hij dan een grote mond
open, hij probeerde er zijn vrees mee te over
schreeuwen... „Als je nog een week wacht"... zei hij
plotseling, „dan kan ik misschien wel mee... mis
schien"... Eigenlijk geloofde hij het zelf niet,
daarom zei hij nog: „Ik zal toch over veertien
dagen wel naar buiten rnogen"...
„Hé ja"... schrok Kees overeind, vermkt om het
denkbeeld.
Maar Piet schudde nadrukkelijk zijn hoofd.
„Nee", zei hij kort.
Frans schreef langzaan zijn naam onder het briefje.
Verlegen belden ze aan. Het belletje was bijna niet
te horen. Een dikke juffrouw deed de deur open.
Piet zag nog dat ze grijs haar had. De juffrouw
vroeg wat ze hebben moesten en Piet vertelde in
weinige woorden, dat het om juffrouw Van Ree te
doen was...
„De juffrouw is ziek"... zei de dame.
Piet knikte alsof hij het wilde toestemmen. Kees
deed in verwarring de pet van zijn hoofd, hij wilde
iets zeggen, maar de dame was hem voor: „Weet
de juffrouw, dat jullie komen?"... vroeg ze.
Kees begon te knikken, dat het zo was, en Piet
hakkelde: „Dat... dat... niet, m...m...maar... maar...
we moeten toch de... de... juffrouw hebben"...
Hulpeloos bleven ze staan. Piet moest aan Frans
denken. Was hij nu maar hier. Frans wist in zulke
omstandigheden altijd raad... En die dame bleef
maar in de deur staan alsof ze hen de weg versper
ren wilde...
De dame haalde haar schouders op. Eindelijk zei
ze: „Wacht dan maar even"... Ze ging de trap op
naar boven.
De jongens bleven staan voor de open deur. Even
keken ze elkander aan. Dan vroeg Kees fluiste
rend: „Heb je het briefje van Frans nog?"...
Piet knikte. Hij haalde het briefje van onder zijn
pet en nam het in zijn hand. Zo wachtte ze
samen...
De dame nodigde: „Kom maar verder"...
Ze gingen de gang in. De deur viel achter hen
dicht. (wordt ven'olgd)
