EiüvriDEn-niEuws
I.A.C. Middelharnis organiseert in juli
ianciscliap-schilderweelcends
'HET BEERTJE'
Overdenking
Met 'n goede veriiuizer
kunt u rustig gaan slapen
Opleidingen
voor werkzoeicenden
in de Bouwnijverheid
Aktie voor Poolse patientjes:
uit de
Heilige Schrift
flakkee expresse bv
Verloren vistuig geborgen
Jan Knape Mzn.
Tijdens elk van de volgende Juli-
weekends (de vrijdagen zaterda
gen 13 en 14, 20 en 21 en 27 en 28
juli) organiseert het I.A.C., het
International Art Centre te Middel
harnis landschap-schilderweek-ends
die voor ieder die van schilderen
houdt bijzonder interessant en leer
zaam zullen zijn, zowel voor begin
ners tekenen, beginners aquarel als
voor gevorderden aquarel, de 3 cate
gorieën aan wie de schilderweek-
ends veel te bieden hebben.
Beginners tekenen
Beginners aquarel
Gevorderden aquarel
hypotheek Qj]
op maat...
Makelaar Tamboer
Baby Broderie Boetiekjes
De adeldom van de bedelstaf
VERVOLGVERHAAL
Zijn
rentmeesters
onzer goederen...
Niet uitgegeven manuscript,
beschikbaar gesteld door
M. A. Knape
2e Blad
VRIJDAG 6 JULI 1990
No. 5914
Deze groep mensen heeft nog nooit gete
kend of geschilderd in een landschap
(velen zien er tegen op om de eerste stap
over de drempel van een schilderatelier
te zetten om daar voor het eerst teken-, of
schilderles te nemen, maar iedereen die
wil kan leren tekenen en schilderen).
Voor die mensen is dit de kans om gedu
rende 2 volle dagen de basisvaardighe
den landschap tekenen/schilderen aan
te leren. U leert de compositie te bepa
len, snel een schets op zetten, licht/don
ker verdeling maken en het geheel naar
de horizon toe te vergrijzen om de
nodige diepte in het werk te krijgen.
Deze groep mensen kunnen moeiteloos
een landschap opzetten, maken geen
fouten meer in verhoudingen en kennen
de kleurenleer.
Zij hebben dit d.m.v. olieverf of plak
kaatverf meerdere malen geoefend en
weten direct de juiste kleuren te mengen.
Voor deze mensen is de aquarel tech
niek echter nog nieuw.
U leert dan hoe een aquarel opgezet
moet worden en leert de diverse technie
ken direct toe te passen.
U heeft al vaker geaquarelleerd, ook in
het landschap, en wilt deze techniek
graag verder uitbouwen. Het perfectio
neren van de vergrijzing, het uitsparen
van de lichte'tonen, het detailleren van
de voorgrond. U gaat werken op een wat
groter formaat, min. 40x50 cm. en pro
beert het effekt van verschillende papier
soorten uit. Uw opzet wordt zeker en Uw
kleurgebruik 'des aquarels'.
De teken en aquarel techniek is uiter
mate geschikt om tijdens vakanties of de
spaarzame vrije uurtjes zonder veel
rompslomp te kunnen toepassen, om
snel een indruk te geven van het land
schap. Binnen 2 uur is de aquarel af en
droog en dus ook makkelijk mee te
nemen, in tegenstelling tot een olieverf
schilderij dat meestal dagen moet dro
gen voordat het vervoerd kan worden.
Schroomt u niet om telefonisch of in de
galerie informatie te vragen (ook over de
andere cursussen). Bij inschrijving dient
het cursusgeld te worden voldaan en
zijn er geheel vrijblijvend starters pak
ketten tekenen/aquarelleren tegen sterk
gereduceerde prijzen te verkrijgen, u
wordt dan ook geïnformeerd over wat u
nodig heeft.
kritisch selekteren
NVM,
Tel. 01870-3477
Kosten verbonden aan deze week-ends:
150,- p.p. 1 dag 85,- p.p.) (excl. mate
riaal, incl. koffie/thee). Tijd: 9.30-16.30
uur).
Tot ziens in het Flakkeese landschap,
Suzan van den Bosch.
Voor inlichtingen en aanmelden:
lAC, Ring 40
3241 CS Middelharnis
Telefoon (01870) 71 55
voor kleding, kussens en kado 's
Oranjestraat 8, Sommelsdijk
Tel. (01870) 52 71
De Arbeidsbureaus binnen het werkge
bied van de Zuid-Hollandse Eilanden
starten in oktober 1990 met opleidingen
voor werkzoekenden in de bouwnijver
heid. Het betreft hier opleidingen waar
bij de praktijk centraal staat. Zij zullen
worden gegeven op de Technische Cen
tra voor Vakopleiding te Rotterdam en
Schiedam.
De duur van de opleidingen varieert van
3 tot 7 maanden, afhankelijk van de
gekozen richting, te weten Metselaars,
Stucadoors en Timmerlieden (nieuw
bouw).
Het eindniveau van de opleidingen ligt
op het praktijkniveau van het pri
maire leerlingwezen.
Het arbeidsmarktperspektief na afloop
van de opleiding is uitstekend te noe
men. De vraag naar gediplomeerde vak
lieden in de sektor overtreft al geruime
tijd het aanbod.
Bent u werkzoekend, tussen de 18 en 40
jaar, hebt u een goede gezondheid en
interesse in een baan in de bouwnijver
heid, neem dan persoonlijk kontakt op
met één van de medewerkers van het
informatiecentrum van de Arbeidsbu
reaus voor verdere informatie. Dit kan
elke werkdag van 08.30 tot 12.30 uur.
In verband met de toelatingsprocedure
wordt geadviseerd zo snel mogelijk te
reageren.
De doos rammelde nog.
Er moest nog opvulpapier bij.
En toen lag daar dat beertje eenzaam op de paktafel.
Het was van niemand meer. Het paste precies in de doos, die rammelde nu
niet meer.
Nu ging het op reis in een doos met medicijnen naar een ziekenhuis in Polen,
vlak bij Rusland. Daar zagen ze het beertje en vonden het lief En dat was het
ook. Het heeft nu meer dan één baasje, want het is terechtgekomen op een kin
derzaal in het ziekenhuis. Het wordt geknuffeld en vertroeteld. Maar soms
knijpen ze het. Waarom? Dan willen kleine handjes het beestje niet loslaten.
Want het moet elke avond in een ander bedje slapen, bij een ander kind. Er
zijn zoveel kinderen die het lief vinden. En er is maar één beertje.
Een fabeltje? Nee, een waar verhaal uit een Pools ziekenhuis in 1990. Een kind
in een ziekenhuis is vaak verdrietig. Vooral in Polen. Veel minder bezoek dan
in Holland. Geen speelgoed.
De opbrengst van de kollekte voor Polen was boven verwachting. De kosten
van medische apparatuur ook. Van ons budget kan geen geld voor speelgoed
af Als we eind augustus 1990 dit alles gaan brengen zouden we graag wat
speelgoed meegeven voor de kinderafdelingen. Ook iets voor elk kind, dat er
dan verblijft. We doen dan weer een beroep op de Flakkeese bevolking. We
zullen deze aktie 'Beertje' noemen.
We zoeken goed, d.w.z. heel en schoon speelgoed. Het moet wasbaar of afwas-
baar zijn. Blokken, Lego, knuffeldieren, puzzels (houten), autootjes enz.
Kortom speelgoed voor 0-16 jaar. Wie heeft er teddy-bont? Wie kan zo n knuf
felbeest maken?
Neem dan kontakt op met een van de volgende adressen:
Stellendam: mevr. M. Lokkertelefoon (01879) 17 85
Dirksland: mevr. B. Geelhoedtelefoon (01877) 15 61
Middelharnis: mevr. G. Vroegindeweijtelefoon (01870) 39 38
OudeTonge: mevr. C. van Dijktelefoon (01874) 18 24
U kunt ook speelgoed brengen bij de bekende inlever-adressen.
(wordt vervolgd)
„Zalig zijn de armen van geest:
want hunner is het koninkrijk der
hemelen
(Matth. 5:3)
Deze woorden van de Zaligmaker staan
haaks op onze menselijke gedachten en
gevoelens. Naar óns besef komen vooral
mensen die veel bezitten en in aanien
staan in aanmerking om gelukkig gepre
zen te worden. De Heere Jezus zegt ech
ter dat niet de rijken, maar de armen
welgelukzalig zijn! Daarbij moeten we
dan meteen wel bedenken dat het hier
gaat om een bijzonder soort armoede. In
deze woorden worden niet zozeer men
sen bedoeld die naar maatschappelijke
maatstaven arm zijn en in tijdelijk
opzicht gebrek lijden. Wie in een derge
lijke situatie verkeert kan het zeker ont
zaglijk moeilijk hebben, maar dat be
tekent nog niet dat hij in geestelijk
opzicht arm is. Bij de mensen waarnaar
onze tekst verwijst moeten we ook niet
denken aan wat wel genoemd wordt de
armen aan geest: mensen die verstande
lijk minder bedeeld zijn. Neen het gaat
hier met nadruk over armen van geest.
Wat zijn dat eigenlijk voor mensen? Wel,
nu armoede raakt niet zozeer de buiten
kant van hun leven, maar hun innerlijk.
Letterlijk staat er in de oorspronkelijke
tekst voor 'armen van geest' namelijk
'geestelijke bedelaars'. We zouden kun
nen zeggen dat het hier gaat over men
sen die in geestelijk opzicht tot de
bedelstaf zijn gebracht. Nu is de meest
opvallende trek van een bedelaar dat hij
niets bezit: Hij is straatarm! De armoede
is heel zijn leven gaan beheersen. ledere
dag wordt hij aan zijn ellendige omstan
digheden herinnerd en hij weet dat hij
zal omkomen als hij de straat niet
opgaat om zijn hand op te houden. Zo
zijn er ook mensen die in geestelijk
opzicht bedelaars geworden zijn, omdat
ze hun innerlijke armoede gingen inle
ven. Nu maakt de Schrift duidelijk dat
ten diepste alle mensen straatarm zijn in
Gods heilige ogen. Door de zonde zijn
wij onze geestelijke rijkdommen kwijt
geraakt en missen wij alles. Alleen... we
zien dat van nature niet! We leven in de
waan dat het er met ons in geestelijk
opzicht zo slecht nog niet voorstaat. We
zijn rijk en we verrijken ons steeds meer
en het ontbreek ons aan niets... (Vgl.
Opb. 3:17). Maar als Gods Geest in ons
leven gaat werken, ontdekken we hoe
arm we eigenlijk zijn. We gaan inzien
dat we in Gods ogen alles missen. We
komen aan de weet dat we in geestelijk
opzicht niet maar aan een aantal dingen
gebrek hebben, maar straatarm zijn.
Wat gaan we dan missen, als we die
armoede voelen? Onder andere geeste
lijke wijsheid. We ontdekken dat we zo
blind zijn voor God en voor Zijn
koninkrijk. We bezitten geen echte ken
nis van God, van onszelf en van Chris
tus. We beseffen dat er bij ons geen
mogelijkheden zijn om de blinde ogen
van ons hart te openen. Daarom gaan
we bedelen: Heere. open U mijn ogen;
Leer mij wie Gij zijt. wie ik zelf ben en
wie Christus is; Geef mij verstand met
goddelijk licht bestraald...! Eén van de
dingen die ons ontbreekt is bovendien:
gerechtigheid. In het licht van de Schrift
gaan we verstaan dat onze verhouding
tot God verbroken is. We zien dat er tus
sen de Heere en ons bergen van schuld
staan en dat wij die schuld nooit kunnen
betalen. Er blijft niets anders over dan
om als een bedelaar te vragen: Heere,
verzoen Gij de zware schuld, die mij met
schrik vervult; Bewijs mij eens genade...!
We gaan ook heiligheid missen. We ont
dekken dat onze levensweg van onze
vroegste jaren af niet overeenstemde
met Gods geboden. We gaan inleven dat
ons hart vol onreinheid is. We leren
onze bedelaarshanden uitstrekken naar
de Heere en smeken: Schep mij een rein
hart, o God, en vernieuw in het binnen
ste van mij een vaste geest! In één woord:
We zijn God kwijt en dat gemist gaat
branden in ons hart, omdat we voelen
dat we God niet kunnen missen. Zo
komen we op onze knieën terecht en
bidden: O God, wees mij de zondaar
genadig!
Dit bidden wordt ook 'bedelen' ge
noemd omdat een bedelaar geen recht
heeft op een aalmoes. Hij is afhankelijk
van de goedgeefsheid van voorbijgan
gers en hij kan van geen enkele gave zeg
gen dat hij die verdiend heeft. Zo is het
ook met geestelijke bedelaars: Zij heb
ben geen enkel bewijs van Gods gunst
verdiend en gaan steeds meer inzien dat
zij Zijn genade niet waard zijn. Het oor
spronkelijke woord voor 'bedelaar' wijst
ook in die richting. Het heeft namelijk
ook de gevoelswaarde van iemand die
zich schaamt. Het is immers bepaald
geen eer om te bedelen! Zo buigt ook de
geestelijke bedelaar beschaamd zijn
knieën voor de troon van Gods genade.
Hij voelt zich verbonden met de tolle
naar in de gelijkenis, die zó beschroomd
was dat hij zijn ogen niet durfde ophef
fen naar de hemel (Vgl. Luk. 18:13). Zo
iemand schaamt zich over zijn zonden
en beseft dat hij geestelijk zo arm is en
nergens recht op heeft...
En tóch... zulke mensen noemt de Heere
Jezus zalig! Neen, daar begrijpt de
wereld niets van. Daar worden ze waar
schijnlijk als beklagenswaardige dom
pers beschouwd. Zulke bedelaars dur
ven het zelf ook niet te geloven: Ik...
zalig? Ik voel me alleen maar arm en
ongelukkig! Toch zegt de Zaligmaker
het: Zalig zijt ge, als ge als een geestelijke
bedelaar uw hand moet ophouden! En
daar blijft het niet bij; de Heere Jezus
voegt er ook nog een belofte aan toe:
...want van hun is het koninkrijk der
hemelen. Wat dat koninkrijk is? Het is
het rijk waarin God koning is; Het rijk
waarin banden van zonde en dood ver
broken worden; Het rijk waarin gerech
tigheid woont en verlossing te vinden is.
Dat koninkrijk is neergedaald in Chris
tus. In Hem heeft God Zijn rijk opge
richt in deze gevallen wereld. In dat
koninkrijk is geen armoede meer, alleen
rijkdom. Waarin die rijkdom bestaat? In
wijsheid, gerechtigheid en heiligma
king, ja in een volkomen verlossing (Vgl.
1 Cor. 1:30). Deze onmetelijke schatten
worden aan geestelijke bedelaars toege
zegd. Zij beseffen dat zij arm zijn aan
kennis en aan inzicht. Maar déze Ko
ning belooft hen de ogen te openen en
wijsheid te schenken in de dingen van
Zijn koninkrijk. Zij erkennen dat zij de
gerechtigheid missen. Hij laat echter
zien dat er bij Hem een onuitputtelijke
rijkdom is aan gerechtigheid, aan verge
ving van zonde en schuld. Zij staan met
legehanden, die bovendien nog bevlekt
zijn, omdat zij geen heiligheid bezitten.
Maar bij deze Koning is een volheid aan
heilige woorden en werken, aan heilige
gedachten en verlangens. Hij wil hun
hart reinigen en hen leiden op de weg
der heiligmaking. Ja, al de schatten van
dit koninkrijk wil de Zaligmaker uit
genade aan bedelaars schenken! Die
zaligheid ontvangen zij niet pas in de
toekomst. Neen, in dit leven wordt al iets
van deze rijkdom ervaren, al zal de volle
betekenis van deze zaligspreking pas in
de eeuwigheid beleefd worden.
Misschien zegt iemand: Die schatten
ken ik niet, ook niet in beginsel. Ziet u
dan uw armoede niet? Zou u dan niet
gaan bedelen aan de troon van Zijn
genade? In het koninkrijk van déze
Koning is het niet verboden om te bede
len. En Hij heeft het zelf gezegd dat Hij
juist op armen en verslagenen van geest
wil neerzien en op hen die voor Zijn
Woord beven (Vgl. Jes. 66:2). Ja, mensen
die zichzelf tot de bedelstaf brachten
worden de edelen in Zijn koninkrijk!
Wie is aan onze God gelijk.
die armen opricht uit het slijk,
nooddruftigen van elk verstoten
goedgunstig ophejt uit het stof
en hen verrijkt met eer en lof,
naast prinsen plaatst en wereldgroten?
A. Baars
Lorentz 1 3241 LX Middelharnis Tel, 01870-2188 A
Cricketpad 15 3223 EA Hellevoetsluis Tel. 01883-20016 fi
Kreeftstraat 36 4301 ZD Zierikzee Tel. 01110-13163 iP
Wielsingel 24 3261 VJ Oud-BeijeHand Tel. 01860-13624
GOEDEREEDE
De Noordzeekotter GO 42 Cornells Wil
lem van rederij P. J. Bezuijen uit Oud-
dorp verspeelde even ten Noorden van
de Noord Hinder, zijn vistuig, doordat
het bleef haken aan een daar liggend
wrak. Dat was in de maand maart. De
plek werd nauwkeurig gemarkeerd en
op zaterdag 16 juni keerde de boomkot
ter naar de plek terug, om te proberen
het vistuig alsnog te bergen.
Aan boord waren duikers van het duik-
bedrijf gebrs. Muller uit Vlissingen en
spoedig werd duidelijk dat het tuig
haakte aan een reusachtig anker met
een nog veel groter en langer ketting.
Dankzij de nauwkeurige instrukties van
de duiker kon het verloren gegane net en
he tanker in een keer naar boven wor
den gebracht. Het anker woog 5.000 kilo.
De daaraan vast zittende ketting 22.000
kg. Dat vereiste wel het nodige geduld en
een uitstekend vakmanschap. Het kom-
plete ankergerei is binnen gebracht in
de haven van Vlissingen en afgeleverd
bij Smit Ankerbedrijf onderdeel van hel
bergingsbedrijf Smit-Tak.
^■^■>^4■^■'f■**'^***'^**4■'^'^^■*^■'^'^>^*'^^■'^'^>^'^'^^■'i■'^'^4■'^^■'^^■'^^■^■4■>^'^^■^■^■'^'^^■'^*'f■'*■'^^■'^4■*'^**
- 58 -
„Ze lopen blindelings in het gevaar,,.
Daarom is het goed als ze maar dicht bij
huis blijven, nietwaar Frans,., dicht bij
vader en moeder, jongen".,.
Er kwam een weer een lange stilte-
Eindelijk zei meester Van Doorn: „Als
de jongens nu straks komen, dan gaan ze ook
naardejuffrouw. Frans... Wilde je niet, datje met
hen meekon?"...
Daar keek Frans toch van op. De jongens gingen
naar de juffrouw! En hij begreep wel wat ze daar
gingen doen nu meester dat zo zei. Hij knikte
haastig, dat hij graag mee zou gaan...
„Maar dat gaat nu eenmaal niet", berustte mees
ter, en meester Van Driel vond: „Wat in het vat is,
dat verzuurd niet"...
„Dat denk ik ook"... Meester Van Doorn rees van
zijn stoel op en legde vertrouwelijk zijn hand op
zijn hoofd: „Als je beter bent komt het met de juf
frouw ook wel in orde, nietwaar Frans?"... Dan
keek hij naar de klok en waarschuwde meester
Van Driel: „Het is tijd, dat we gaan"...
Toen de meesters weg waren bleef Frans even stil
liggen om na te denken. Als je beter bent, dan
komt het met de juffrouw ook wel in orde, niet
waar Frans? had meester gezegd. Hij was jaloers
op de jongens, die nü konden gaan. En hij moest
thuis blijven... Wat zou de juffrouw wel van hen
denken!... Maar ze zou natuurlijk weten, dat hij
ziek was...
Toch stelde hem die gedachte niet gerust en toen
moeder hem toe kwam dekken vroeg hij: „Moe
der, mag ik er nou uit... ik ben er nog niet uit
geweest vanmiddag"..,
„Dat is waar ook"... bedacht moeder. „Wacht, ik
zal je kousen even pakken en de kachel wat opsto
ken,,, het is koud geworden, want de deur heeft
even open gestaan"...
Hij hoorde hoe moeder aan de kachel morrelde
terwijl hij zijn kousen aantrok. Toen ze klaar was
vroeg hij: „Krijg ik een velletje postpapier,
moeder?"...
„Een velletje postpapier, jongen?"...
Hij knikte.
„Wat moet je daar mee doen?"...
„Schrijven"... i
„Schrijven!... Welnee... je mag niet schrijven van
de dokter... Wat moetje nu schrijven!"... Ze lachte
om het denkbeeld.
Zijn gezicht betrok. Moeder zag het en ze vroeg:
„Wat moet je dan toch schrijven, jongen?"...
„Wel... een briefje aan de juffrouw... zomaar met
potlood... dat mag toch wel... daar word ik niet
moe van"...
Toen begreep moeder het. Ze ging naar het kabi
net en uit een laadje diepte ze een velletje postpa
pier op. Ze legde het op tafel neer. „Hier dan"...
Frans bekeek het velletje papier nauwkeurig. Dan
ineens gaf hij het terug. „Dat is verkreukeld...
kijk eens"...
Moeder moest er om lachen want het was bijna
niet te zien dat het verkreukeld was. Ze gaf een
ander velletje en waarschuwde: „Niet te lang
maken, Frans... anders word je soms moe, jon
gen"... Ze zei het bezorgd, ze kon het eigenlijk nog
maar half goed vinden, dat Frans ging zitten
schrijven... „Niet te lang, hoor!"...
En Frans knikte, dat hij de brief niet lang zou
maken... Dat was immers ook niet nodig, als de
juffrouw maar wist, dat hij er zo"n spijt van had...
EENENTWINTIGSTE HOOFDSTUK
EN terwijl moeder naar het keukentje ging
bukte Frans zich over het papier en begon
te schrijven: Veertiendorp... De hoeveelste
was het ook weer vandaag? Hij wist het niet eens.
Op het kabinet lag een krant, die zou hem kunnen
inlichten.
Als hij op een stoel ging staan kon hij er gemakke
lijk bij. Hij keek in de krant, "t was die van giste
ren... Vrijdag, 13 december 1910 stond er in de
kop... Hij legde de krant weer op zijn plaats.
Voorzichtig sprong hij van de stoel. Even keek hij
naar de keukendeur, bang dat moeder het
gehoord zou hebben. Nee, ze had niets gehoord...
Gerustgesteld ging hij zitten om te schrijven...
Gisteren was het de dertiende, dan was het nu
de veertiende...
Ziezo, dat stond er... maar nu! Daarstraks had het
hem zo gemakkelijk toegeschenen. Hij zou even
een briefje aan de juffrouw schrijven! Alsof dat zo
gebeurd was! 14 december 1910... Maar wat nu?
Hij bleef zitten met het potlood tussen zijn tanden
en piekerde. Wat moest hij nu schrijven: Weledele
juffrouw? Je schreef toch ook Weledele Heer?
Nee, dat ging toch niet. Als hij aan de meester
moest schrijven, dan zou hij ook niet beginnen:
Weledele meester! Dat klonk zo vreemd...
Aagt kwam de kamer in. Ze was boodschappen
wezen doen. Even bleef ze bij de deur staan, ver
wonderd, de tas met boodschappen in haar han
denZit jij te schrijven, Frans!"...
Hij keek op met ogen als wilde hij zeggen: „Nou,
waar bemoei jij je eigen mee!" Maar hij zei niets,
draaide het potlood tussen zijn tanden...
Ze kwam achter hem staan, nieuwsgierig. Dat
bracht hem ineens in aktie. Met heel zijn lijf pro
beerde hij het briefje te bedekken. „Ga weg... ver
velende meid... heb je niks mee te maken"...
Aagt probeerde hem aan zijn schouder weg te
trekken. Hij stompte met zijn elleboog. Ze moest
het opgeven. Dan liep ze naar de keukendeur:
...„Moederrr... weet je wat Frans doet"...
Hij hoorde het al niet meer, zat weer te piekeren...
Dat was nu toch het moeilijkste, dat hij ooit bij de
hand had gehad! Wat er boven dat briefje moest
staan! Over 'Weledele juffrouw' dacht hij niet
meer, dat leek maar niets. Hij overwoog nu om
enkel 'juffrouw' te zetten. Hij bekeek het vraag
stuk van alle kanten. Maar het klonk zo onvrien-
delijk,.zo... zo... ja, wat moest hij er van zeggen...
net als iemand, die vlug zijn boodschap wil doen,
om weer haastig weg te kunnen lopen... Nee, enkel
'juffrouw' boven het briefje, dat ging ook niet...
Dan viel hem ineens in om 'lieve juffrouw' te zet
ten. Hij schrok van zijn eigen gedachte en hij
kleurde er van. Zou dat gaan? Hij fluisterde zacht
jes voor zich heen: 'Lieve juffrouw"... Hij voelde,
dat hij er nog meer van kleurde... Nee, dat kon ook
al niet. Dat zou nog gaan als hij een jongetje was
uit de eerste of uit de tweede klas.,. Maar hij.,., nee,
het moest wat anders zijn... Maar wat dan
toch!...
(wordt vervolgd)
