EIIAtlDEn-niEUWS
Wie schrijft er mee
van en over Flakkee?
Neergeschoten vliegtuigen
Een uitzonderlijke
prestatie
Orgelconcert
Aad van der Hoeven
De Nederlandse Boerenjagersvereniging
voor boeren en jagers
Margreeth C. de Jong
concerteert
3e Blad
VRIJDAG 15 JUNI 1990
No. 5908
Herinneringen en dorpsgewoonten uit mijn geboortedorp
Ooitgensplaat van 50 a 60 jaar geleden
Het lijkt wel hoe ouder men wordt, hoe meer men stil gaat staan bij hetgeen
wat achter ons ligt. Als je dan zo terugdenkt in de tijd, wat zijn er dan nog
veel mooie herinneringen. Ja, iedere straat heeft wel iets waar men met ple
zier aan terugdenkt, aan de kinderjaren en enkele jaren na mijn schooltijd
toen men nog onbezorgd leefde, nog niet bewust van het zorgelijke leven
van onze ouders die dikwijls in diepe armoede leefden.
Over die armoede in die tijd heeft Kees Slagers een prachtig boek geschre
ven, genaamd 'Landarbeiders'. Zeker raad ik de jongeren aan dit boek te
lezen als zij iets willen weten over hoe hun ouders hebben moeten leven.
Het verschil met tegenwoordig is zeer groot. Is dit boek niet meer te koop,
dan staat het nog wel bij de bibliotheek.
Maar nu weer terug naar de kinderjaren. Ik denk dan aan de winters, aan
de sneeuw- en ijspret, met de slee dijkje rijden en van de opritten af, met
een hele groep in de straat sleetje rijden en dan werd het spiegelglad. Dat
kon in iedere straat want er werd niet met zand of zout gestrooid. Nu is dat
anders, de eerste vlok sneeuw is nog niet gevallen of de strooiwagen is er al.
Dan het knikkeren op straat, het tollen, hoepelen, petje rollen, hinkelpot-
ten, paardje spelen met zelf gestropte lijnen, het diabolojen van de meisjes,
het hoog opgooien van de diabolo en weer kunstig opvangen, waar zien we
al deze spelletjes nog. Het kan eigenlijk ook niet meer, je kan haast nergens
meer veilig spelen.
Met het ouder worden zwierven we door de polders en weilanden, slootje
springen, erwten van de ruiter afhalen en dan poffen, 's Winters op de ijs
baan met de tentjes op het ijs met anijsmelk en chocolademelk en koeken.
En ook niet te vergeten de vechtpartijtjes tussen de twee scholen, de Open
bare school en de Christelijke school. Ja, wat kan men soms dingen doen
waarvan je later zegt, dat was belachelijk, maar het gekke was, we hadden
er nog plezier in ook. Maar als je aan die tijd terugdenkt, aan alle dingen
waaraan je mee hebt kunnen doen, dan kan je niet anders zeggen, ik heb
een mooie jeugd gehad. Wij hadden wel geen geld, maar plezier hebben we
wel gehad.
Nu iets over de gewoontes in het dorp. Daar is tegenwoordig niet veel van
overgebleven, ook daarin is veel veranderd. Neem nu een sterfgeval in het
gezin. Vroeger werden gedurende drie dagen de blinden voor de ramen
gesloten, daarna nog enkele weken één blind. De naaste buren hadden tot
de begrafenis één blind toe. In de woning van de overledene werd de rouw
dienst gehouden en van daaruit ging men naar de begraafplaats. Degenen
die de laatste eer wilden bewijzen werden bij de naaste buren opgevangen
en wachtten daar om aan de begrafenisstoet aan te sluiten. De kist werd
gedragen door een achttal dragers met hoge hoed. Voorop liep de begrafe
nisdienaar, evenals de dragers met hoge hoed, die om de vier- of vijfhon
derd meter liet wisselen van kant en dan plechtig de hoed afnam. Als na de
begrafenis de stoet weer bij de woning van de overledene terugkwam, gin
gen de naaste familieleden weer in het huis, en de andere belangstellneden
weer ieder naar zijn eigen huis. Bij de huizen op de begrafenisroute werd
een blind of gordijn dichtgedaan ter ere van de overledene. Nu gaat het
veelal van een centraal punt naar de begraafplaats, met vooraf een
rouwdienst.
Ook bij de geboorte van een kind waren er bepaalde gewoontes. Bij kerke
lijke ouders ging men niet eerder met het kind naar buiten, dan nadat het
gedoopt was, dit vond men heel gewoon. Men was dit door de ouders nu
eenmaal voorgehouden, en men hield zich daar nu eenmaal aan.
's Zondags als men naar de kerk ging, dan was er altijd wel een groep man
nen die bij de deur van de kerk bleef staan tot de dominee de kerk inging en
men nam dan plechtig de pet af terwijl de dominee met twee vingers aan de
rand van zijn hoge hoed tikte als teken van groet. Ik heb nooit geweten of
deze mensen dat nu deden uit eerbied of om gezien te worden, maar ik ga er
maar vanuit dat het uit eerbied was. Er was toen veel eerbied voor de domi
nee, de burgemeester, de notaris en de dokter, dat waren wel de personen
waar men de pet of de hoed voor afnam bij het tegenkomen op straat.
En dan het zitplaatsen verhuren in de kerk, dat is ook verleden tijd. Men
had de juffrouws- en de herenbanken, dat waren de duurste plaatsen, de
gewone man mocht dan achter in de kerk zitten. Ja, zelfs in de kerk ging
men er van uit dat er rangen en standen moesten zijn. Maar juist in de kerk
zou dat achterwege moeten blijven. Maar ja, wij leefden nu eenmaal in die
tijd, men wist niet beter.
En dan het gezellig rondlopen op zaterdagavond en zondag. De Molen
dijk waar je in de winkel van Aatje en Lena Beijer snoep van het blad kon
kopen voor een cent, kaakjes kopen bij Lena Mastenbroek, een half ons
om er bij poterbal mee te spelen en als men er nog over had kon je die
bewaren voor een andere avond.
's Zaterdagsavonds de oudere mannen die op de kaai bij mekaar kwamen
om over het werk en de nieuwtjes in het dorp te praten. Ja, er is op het dorp
veel veranderd. Vroeger had je nog de lantarenaansteker, de omroeper
voor verloren voorwerpen, of mensen gevraagd voor het uien afstaarten of
bonenplukken, de wc-emmer die 's morgens vroeg opgehaald werd, al deze
dingen hoorden toen bij het dorpsleven.
Nu leven we wat verder van elkander af, je hebt elkaar niet meer zo nodig.
Toch als er iets ernstigs gebeurd is, dan is het medeleven ontzettend groot,
dan komt de saamhorigheid weer naar voren.
Als ik nu nog eens op het dorp kom, dan lijkt echter wel of het dorp hele
maal verlaten is, het dorp leeft niet meer, alleen een enkele auto of brom
mer zie je. Gelukkig is er een levendig verenigingsleven, zowel wat de sport,
de zang als de muziek betreft. Er is veel veranderd, maar niet het vereni
gingsleven. Dat mag ook niet want dat houdt het dorp levendig.
In de polders is het ook niet meer zoals toen. Ook hier lijkt het leven wegge
vloeid te zijn. Vroeger waren er op ieder stuk land wel mensen aan het
werk. Ook hier heeft de machine de mens verdrongen. De polders liggen er
nu allemaal stil en verlaten bij, want ook in de landbouw heeft de ontwik
keling niet stilgestaan. Het ergste is dat de mens de ontwikkelingen niet bij
kan houden, men loopt er steeds achteraan. De vervuiling hebben wij niet
meer in de hand zoals de zure regen, de grond- en watervervuiling. Zo zie je
maar weer dat een te snelle 'verbetering' of verandering in de maatschappij
niet altijd even goed uitpakt.
Met dank voor plaatsing,
C. van Putten, Pruijlenborg 242, Zwijndrecht.
Duivensporf Middelharnis
Wedvlucht vanaf Etampes
d.d. 10 juni 1990, gelost om
10.30 uur met N.W.-wind
P.V. 'de Postduir, in concours 115 dui
ven, Ie duif 16.34,32 uur.
C. Polder: 1,10,13,27,28,29; J. Jongejan;
2,12,19; B. V. d. Doel: 3,24; C. v. d. Bos: 4,
14; D. Melissant: 5,11,20; M. de Blok: 6,
8, 16, 18; A. Sarelse: 7, 21, 23, 26; Mevr.
Dubbeld: 9, 15, 22, 25; Gebr. v. d.
Sluys: 17.
P.V. 'de Seinpost', in concours 236 dui
ven, Ie duif 16.21,38 uur.
H. Groenendijk: 1, 8, 24, 26, 29, 54; W. I.
Peeman: 2, 5, 20, 22, 36,40,42, 46,48, 57;
C. Dubbeld: 3. 4, 9, 11, 13, 18, 27, 31, 33,
34, 38, 44; Iz. Koese en Zn.: 6, 12, 21, 23,
30,47; P. V. d. Linde: 7,41A. Verwers: 10,
25,28; Gebr. Vroegindewey: 14,37,56; C.
Kleyn: 15, 49; J. C. Horsehng: 16, 35; P.
van Alphen en Zn.: 17,32, 59; Gebr. Ver
burg: 19, 45, 51; H. Visser: 39; C. v. d.
Weide: 43, 55; Theo van Dongen: 50, 52;
A. de Blok: 53; C. van 't Veer: 58.
Zoals bekend worden elk jaar door de
commissie Veilig Verkeer in Middelhar
nis schoolverkeersexamen afgenomen.
Deze examens bestaan uit een theore
tisch en een praktisch gedeelte. Zo ook
dit jaar. In totaal namen aan de exa
mens 121 leerlingen van de diverse
basisscholen deel. Allereerst moet wor
den opgemerkt dat het theoretisch ge
deelte landelijk wordt vastgesteld. Het
was beslist niet het gemakkelijkste deel.
Veel ouderen onder ons zouden er best
eens moeilijkheden mee kunnen heb
ben als dat moest worden ingevuld. Na
het theoretisch gedeelte bleken vijf leer
lingen toch kans te hebben gezien het
examen foutloos te maken.
Op zich is dat al een uitzonderlijke
prestatie.
Donderdag 7 juni j.l. werd het praktisch
examen afgenomen. De route die de
leerlingen moesten afleggen liep dwars
door de bebouwde kom van Middelhar
nis. Voor deze route was gekozen omdat
de leerlingen niet 'beschermd' examen
zouden afleggen. De route bood vele
mogelijkheden om fouten te maken.
De opleiding voor het praktisch gedeelte
vond plaats op de verkeerstuin op Her-
nesseroord. Na afloop bleken twee leer
lingen, te weten Maaike Brinkman van
de o.b.s. Den Tuun te Middelharnis en
René Koopman, leerling van de o.b.s. J.
van Gent te Sommelsdijk in beide exa
mens geen fouten te hebben gemaakt.
Gelet op de moeilijkheidsgraad van
beide examens kan van een uitzonder
lijke prestatie worden gesproken. Overi
gens kan nog worden opgemerkt dat alle
leerlingen voor het examen zijn ge
slaagd en binnen zeer korte tijd hun
diploma zullen ontvangen. Alle leerlin
gen worden met dit resultaat gefelici
teerd.
Grote Kerk Dordrecht
In de serie van de orgelconcerten in de
Grote Kerk te Dordrecht is op woensdag
20 juni de Rotterdamse organist Aad
van der Hoeven te beluisteren. Hij speelt
werken van Feike Asma, Bach, Merkel,
Lecourt, Franck, Mendelssohn en Reger.
Het concert begint om 8 uur.
Grote Kerk Dordrecht
Opnieuw is er gelegenheid de steeds
meer bekend wordende organiste Mar
greeth C. de Jong te beluisteren aan de
klavieren van het prachtige Kam-orgel
in de Grote Kerk te Dordrecht.
Zij heeft weer een mooi afwisselend pro
gramma samengesteld met werken van
o.a. Mendelssohn, Franck (Choral II),
Vièrne, Bovet en Dupré (prelude en fuga
ing).
Noteert u: woensdag 27 juni. Grote Kerk
Dordrecht, aanvang 8 uur.
(XVII)
Er zou worden teruggekomen op de
gebeurtenis te Ouddorp op 5 april 1945.
Deze datum ligt precies een maand voor
de bevrijding. Wat was er die dag op
Flakkee toch aan de hand? In de polder
Westplaat, zo'n 300 meter ten noorden
van de Kaai van Sommelsdijk is op 5
april 1945 een Amerikaanse bommen
werper, 13-17-G, neergeschoten.
Dit type vliegtuig werd ook wel Flying
Fortress (vliegend fort) genoemd. Daar
bij is de gehele bemanning, bestaande
uit 9 personen, in slechts luttele secon
den om het leven gekomen. Dat is in het
eerste verhaal uitvoerig beschreven.
Diezelfde dag
Maar dat op 5 april 1945 van hetzelfde
Amerikaanse vliegtuig-type op ons
eiland nog 2 werden neergeschoten, zal
bij velen niet zo bekend zijn.
Om ongeveer half twee in de middag is
boven het grondgebied der gemeente
Ouddorp een bommenwerper van het
type B-17-G neergestort. Het toestel was
door afweervuur ernstig beschadigd en
kwam terecht bij de Kilhaven +200
meter uit de vaste wal. De machine is
geheel uitgebrand. Slechts één lid van de
bemanning is gered en is jammergenoeg
in krijgsgevangenschap terechtgeko
men.
Zes leden der bemanning zijn omgeko
men van wie slechts één geïdentificeerd
kon worden. Zijn naam was James E.
Ireland, vlieger, no. identiteitsplaatje
3683 1757 T43-44 O (C).
Het stoffelijk overschot is op de Alge
mene Begraafplaats te Ouddorp pas op
20 april, dus 15 dagen na de crash,
begraven. Het is mogelijk dat het lijk
van deze vliegenier pas later is gevon
den; erg duidelijk is dit niet.
Van de overige vijf gesneuvelden op 5
april 1945 nabij de Kilhaven, zijn toen
geen herkenningstekens opgenomen.
Zij zijn reeds op 7 april 1945 eveneens
op de Algemene Begraafplaats te Oud
dorp begraven.
De B-17-G had doorgaans een beman
ning aan boord van 9 man. Bij de
opgave van het uitgebrande toestel dat
bij de Kilhaven is neergestort, kom ik
slechts aan 7 bemanningsleden...
Het derde toestel
Om 14.08 uur daaraanvolgend werd een
bommenwerper van hetzelfde type door
afweervuur beschadigd en om 14.10 uur
werd een noodlanding gemaakt op het
strand van de Punt, gemeente Oud
dorp.
Van de bemanning waren 2 leden
gewond geraakt en bleven er 8 onge
deerd. Zij werden allen in krijgsgevan
genschap weggevoerd.
Hiermee komt het aantal bemannings
leden zelfs op 10!
Helaas staat over dit vliegtuig in de rap
porten verder niets vermeld. Van de twee
neergeschoten vliegtuigen te Ouddorp
op die bewuste 5 april 1945 (dit was op
een donderdag) is slechts de naam van J.
E. Ireland bekend gebleven. Dat is
zeer onvolledig.
Voordat met de officiële instanties kon-
takt zal worden opgenomen is het daar
bij toch van groot belang dat oog
getuigen op deze gebeurtenissen zouden
willen reageren.
De mening van het „grote publiek" is dat
vandaag de dag plezierjacht net als
milieuvervuiling niet meer kan, maar de
opvattingen over zulke zaken verschil
len zeer sterk. Zo wordt door de meesten
de biefstuk met smaak verobert en de
heilige koe als een noodzakelijk voor
iedere boodschap van stal gehaald.
Uiteraard dieinen wij wel rekening te
houden met de principiëlen in dezen
want die zijn er ook. We dienen dan ook
niet alles over een kam te scheren. Sinds
1981 zijn wij als Nederlandse Boerenja-
gers Vereniging aktief met als doel: de
belangen van de grondgebruiker m.b.t.
het jachtgebeuren, in het bijzonder wat
betreft schadebestrijding in de land- en
tuinbouw, te behartigen.
Dat is met name tot uiting gekomen in
het behouden blijven van de bestaande
art. 53 vergunningen.
Ook op de ontwikkelingen die in de toe
komst hun stempel zullen drukken op
de jacht - en daarmee dus ook rechtstreeks
de belangen van de landbouw raken -
wordt door de N.B.J.V. ingegaan. Dat
blijkt b.v. uit de nauwe betrokkenheid
die aan de dag wordt gelegd bij nieuwe
wetgeving m.b.t. flora en fauna.
Zo begint het Europees Parlement zich
ook te roeren over schoontijden voor
houtduiven, eksters, vlaamse gaaien
etc.
Als de belangen van de landbouw hier
bij in het geding dreigen te raken, zal de
N.B.J.V. zich kritisch opstellen.
Het moge u duidelijk zijn dat de doel
stelling waarmede de N.B.J.V. gestart is
met kracht zal worden voortgezet.
Een greep uit de doelstelling: de vereni
ging heeft ten doel het behartigen van de
gezamenlijke belangen van grondeige
naars en grondgebruikers van geheel
Nederland aangaande de jacht en al
hetgeen daartoe behoort en daarmede
samenhangt. Om dat doel te bereiken: a
bestrijding van wildschade; b het nastre
ven van het instandhouden van het
evenwicht van de flora en fauna.
Onze vereniging heeft het voorts wense
lijk geacht dat zij een bijdrage levert aan
de kennis en de vorming van de toekom
stige jagers, om zo een der doelstellingen
te verwezenlijken. Dit schept tevens de
mogelijkheid voor de N.B.J.V. om in de
toekomst adequaat te kunnen reageren
op nieuwe ontwikkelingen.
Een en ander heeft geresulteerd in de
oprichting van de Stichting Jacht en
Wildbeheer Opleidingen. Die bij vol
doende deelname ook in Zeeland een
kursusplaats krijgt. Wij nodigen dan
ook een ieder uit die geïnteresseerd is
om zich voor deze kursus op te geven.
Wij vinden het een goede zaak dat de
Nederlandse Boerenjagers Vereniging
konstruktief meedenkt over het zo goed
mogelijk funktioneren van het jacht- en
wildbeheer in Nederland.
Ter illustratie een voorbeeld dat ons zeer
recentelijk ter ore kwam, dat de aan
dacht behoeft van jagers en grond
gebruikers!
Op een perceel erwten gelegen tegen een
dorp was een geweldige duiventrek wel
licht leuk voor de jager maar niet voor
de teler. Toen de jager de schadebestrij
ding voortvarend ter hand nam, werd hij
opgewacht door „dierenliefhebbers" die
hem voor alles en nog wat uitmaakten.
In zulke gevallen is het een goede zaak
om degene die bij u jaagt bij te staan of
nog beter is dat u zelf gemachtig bent om
schade aan uw vruchten te voorkomen
dan wel te beperken. Wordt u als kweker
of teler lastig gevallen door dergelijke
figuren geeft dat u de gelegenheid om de
schade ter sprake te brengen, en zo
mogelijk met desbetreffende tot een
financiële regeling te komen. De kans
op het laatste acht ik zeer gering.
Het lijkt een goede zaak indien u in het
geval dat u zelf niet jaagt of met het
geweer de schade bestrijdt, kenbaar te
maken aan tegenstanders van de jacht
dat dit in uw opdracht gebeurt ter voor
koming van erge schade. In de publieke
opinie is elke jager nog net als in vroeger
Omstandigheden
Deze drie Amerikaanse bommenwer
pers vlogen zeer laag over ons eiland.
Men zou zich kunnen afvragen waarom
zij (voor hen) over vijandelijk gebied zo
laag vlogen.
Was dat vanwege de weersomstandig
heden?
Over onze streek hing een opmerkelijk
lage bewolking die vanuit het westen
overdreef nadat het in de ochtend flink
had geregend.
De bemanning kan niet tot taak hebben
gehad om het gebied waarover men
vloog, beter te kunnen verkennen. Daar
werden toch speciale verkenningsvluch
ten voor uitgevoerd! Maar een bepaald
doel 'zoeken' zal ook wel niet de reden
zijn geweest, aangezien er geen bom-
menlast in één der drie vliegtuigen meer
bevond. Men was kennelijk op de terug
weg naar Engeland.
Een aannemelijke verklaring voor het
intrigerende verhaal is dat de piloten
zich waarschijnlijk hebben vergist in de
al of niet vijandelijkheid van het gebied
waarover zij vlogen. De provincie
Noord Brabant was al maandenlang
bevrijd en ook een deel van de provincie
Zeeland. Voor luchtvaart ook al in die
tijd was de afstand Noord Brabant -
Goeree en Overflakkee niet bijster
groot, zodat een geografische vergissing
voor het overgangsgebied mogelijk moet
zijn geweest.
Het vliegen op geringe hoogte door een
enkel toestel zou nog in verband ge
bracht kunnen worden met averij, maar
vele toestellen vlogen in formatie in
westelijke richting en konden vanwege
het zeer slechte zicht, bij lange na niet
alle worden waargenomen. Hadden ze
maar honderd meter hoger gevlogen
dan hadden de Duitsers niet in staat
geweest met hun luchtafweergeschut op
hun kolossale toestellen te richten.
Het was hier op 5 april 1945 dan ook het
gesprek van de dag en ook nog wel er na.
Zoiets viel bijna niet te aanvaarden, dat
zo kort voor het einde van de oorlog, drie
grote Amerikaanse vliegtuigen op één
dag op Goeree en Overflakkee werden
neergeschoten...
Interessant is het wellicht om te weten
dat van de 13-17-G er 8680 gebouwd
zijn!
Elk toestel kon 5.000 kilo bommen ver
voeren en nogmaals de bemanning
bestond uit 9 leden.
Melissant
Van de gemeente Melissant is een kort
bericht bekend gebleven dat is opge
maakt d.d. 18 juni 1945. Daarin wordt
melding gemaakt dat het stoffelijk over
schot van de Sergeant-vlieger van de
R.AF. M. A. Stratton, op 19 oktober 1941
op Melissantse grond is aangetroffen.
Het stoffelijk overschot is op 22 oktober
daaropvolgend op de Algemene Begraaf
plaats te Melissant ter aarde besteld. Er
is hierbij merkwaardigerwijs geen spra
ke van een verongelukt vliegtuig op die
datum. Wel is op 19 oktober 1941 in de
omgeving van Dordrecht een Bf-109
neergestort, maar daar staan een paar
vraagtekens bij. Met andere woorden
het vliegtuig kan ook elders zijn neerge
stort, meer in de richting van het Flak-
keese gebied. Dit blijft echter gissen en
dat mag in geen geval!
De zaak van deze, min of meer op zich
zelf staande, gebeurtenis zal worden
onderzocht. Mochten er echter onder de
lezers van Eilanden Nieuws mensen
zijn, die hierover inlichtingen kunnen
verstrekken dan worden deze gaarne bij
voorbaat onder dankzegging aanvaard.
De bouwput
In een reaktie op 'Neergeschoten vlieg
tuigen XV, vertelt de heer D. de Jager uit
Stellendam het volgende. Op 20 juli
1940, 's middags 2 uur, is de Jager getuige
geweest van een luchtgevecht boven het
Haringvliet nabij Scheelhoek. Vanuit
een aantal Duitse jachtvliegtuigen werd
een Engels jachtvliegtuig neergescho
ten. Uit het aangeschoten Engels toestel
sprongen twee bemanningsleden, van
wie zich één met zijn parachute wist te
redden. Hij kwam bij Rockanje op de
dagen een kapitalist welke de schade
dan maar aan de kweker of teler moet
vergoeden.
Wat betreft de mening van de N.B.J.V.
over de tegenwoordig „in" zijnde Wild-
beheereenheden: het blijkt uit de be
richten die ons bereiken.dat de grond
gebruiker er niet bij betrokken wordt.
Wij verzetten ons niet tegen Wildbe-
heereenheden maar in het overleg tot
oprichting dient de grondeigenaar cen
traal te staan, kortom de jagers en de
boeren moeten alles samen regelen.
Inmiddels heeft onze organisatie con
cept-statuten klaar waarin de struktuur
van een WBE een evenwichüger karak
ter krijgt, dan tot nog toe gebruikelijk
was. Maar met alleen goede statuten zijn
we er niet. Ter plaatse zullen we als
N.B.J.V.-leden onze belangen in woord
en daad gestalte moeten geven.
Uw bestuur, zowel landelijk als regio
naal, is steeds bereid u hierbij ten dien
ste te staan. Wij wekken iedere grond
eigenaar c.q. jager op, zich indien hij
zich nog niet bij een organisafie heeft
aangesloten die de belangen van de
grondgebruiker c.q. jager verdedigd, lid
te worden van onze vereniging. De kos
ten van het lidmaatschap bedragen
ƒ50,-.
U kunt intormatie en inlichtingen krij-
grond terecht. Helaas ging de parachute
van de andere'vliegenier niet open en
deze man viel, met groter worden snel
heid, in het water van het Haringvliet.
De reddingboot 'Koningin Wilhelmina'
van Stellendam voer onmiddellijk uit en
ik ging als opstapper mee aan boord,
zegt de Jager. Ze zetten uiteraard koers
naar de plaats waar de vliegenier onge
veer was neergevallen, maar wat zij von
den was niets anders dan een drietal
magnetische mijnen. Deze waren voor
zien van een zoutpen, die na smelting
van het zout zich automatisch met
klauwtjes in de bodem verankerden. Zij
waren bedoeld om de binnenscheep
vaart te hinderen. Overigens was de red
dingboot voorzien van een anti-magne
tische kabel.
De neergevallen piloot was echter ge
zonken en van hem is toen niets meer
teruggevonden.
Een aantal Duitse patrouillevaartuigen
uit Hellevoetsluis voeren eveneens naar
de plaats des onheils, maar konden ver
der evenmin iets uitrichten.
De Jager is er van overtuigd dat in Okto
ber 1940 drie aan elkaar gekoppelde vis
sersboten uit Moerdijk op die mijnen
zijn gelopen. Twee schepen zijn daar
door gezonken en de derde dreef lek,
maar kon toch nog op eigen kracht Roc
kanje bereiken. Het waren scheepjes
van de broers Jan en Koos de Visser die
naar de bodem zonken. Het scheepje
van Jan de ROoy bleef over. De beman
ning is er wonderwel met de schrik
van afgekomen.
Dirk de Jager is er voorts van overtuigd
dat het in 1957 in de Bouwput tijdens
Deltawerkzaamheden 'boven water' ge
komen vliegtuig het op 20 juli 1940 neer
geschoten toestel moet zijn.
DeDailyMirrorvan6juli 1940 waarvan
in het vliegtuigwrak nog stukjes zijn
teruggevonden kan dan niet 'de krant
van vandaag' zijn geweest.
Duits vliegtuig
Volgens de Jager (ook de heer C. Melis
sant uit Stellendam berichtte hierover)
is op 1 januari 1945 een Duits vliegtuig
door eigen afweergeschut naar beneden
gehaald. Dat geschut stond aan weers
zijden van de oude Stellendamse haven
opgesteld. Het vliegtuig kwam terecht in
het z.g.n. Foldertje van Sieling aan de
oostkant van de oude haven. De Jager
heeft dit heel goed kunnen waarnemen,
want hij woonde destijds aan de haven
en hij had... de kijker in zijn hand. De
Duitse piloot redde zich met zijn para-
chuten.
Dit is een identiek geval met het Duitse
vliegtuig dat op 1 januari 1945 te Som
melsdijk door eigen vuur was neer
gehaald!
Op die dag, om 8 uur in de morgen, vlo
gen 200 Messerschmidts over ons
eiland, richting Zeeland en mogelijk
Antwerpen. De Duitsers wisten toen
zeker niet meer, dat ze nog zo rijk waren
en schoten er op Flakkee tenminste twee
van neer.
Een woord van dank aan Dirk de Jager
is hier zeker op zijn plaats.
Hoogachtend,
D.Hoogzand
Hyacinthenstraat 8
3245 CN Sommelsdijk
kritisch selekteren
hypotheek Qj]
op maat... nvm
Makelaar Tamboer
Tel, 01870-3477
gen bij het sekretariaat van de Neder
landse Boerenjagers Vereniging:
Bellersweg 7
7554 PD Hengelo (O)
Tel. 05406-295
Ook de opleiding van jagers en schade
bestrijders heeft de aandacht. „Jacht en
Wildbeheeropleiding" verzorgt deze
kursus, die uitstekende resultaten ople
vert. Wij wekken dan ook iedereen op
die plannen heeft om te gaan jagen of
artikelhouder te worden zich voor deze
kursus op te geven. Bij voldoende deel
name zal er het volgende kursusjaarook
in Zeeland een kursusplaats zijn.
Indien u informatie verlangt over de
„Jacht en Wildbeheeropleiding" kunt u
zich wenden tot:
J. Ras, Lelieplein 17
4401 HK Yerseke
Tel. 01131-2223
