EIÜVriDEfl-IIIEUWS
Voorheen in Meneerse
Eens een synagoge
Overdenking
uit de
Heilige Schrift
J. van Dyke
18 (slot)
Vergete
„Eilanden-nieuws"
OYO hervat
ouderen-gymnastiek
Amnesty International
en China
Bulgarije vraagt
om 300.000 Bijbels
Zijn
rentmeesters
onzer goederen...
2e Blad
VRIJDAG 1 JUNI 1990
No. 5905
Hy schrok der van toen het tot zen deur-
droeng. 't Opschrift was weg!
Hoelange was dat al zoa? Had en den
lesten tyd nyt goed opgelet, of was het
pas gebeurd? Hy kwam der toch nogal es
langs. Mar noe pas had en 't gemist, 't
Was net of dat en een klap in zen gezicht
gekrege had. Hy had het al vreaselijk
gevoende, toen en hoarende wat ze mit
het gebouw van plan wazze. Mar 't was
net of 't noe pas echt zear gyng doewe.
Was dat noe noadig geweest? Wat een
vraeg! Netuurlijk was dat 'noadig'. 't
Vloekende noe toch mit aoles hier! Toen
ze an dy verbouwing begonne, had je op
je vyngers nae kenne telle, dat der niks
zou overbluve, dat der an zou herinnere
wat der op deze plekke gestaen heit.
Hy dee een paer stappen vrom in keek
nog es. Nee oor, niks mear! In gyng dat
noe aolemaele mar zoender slag of
stoat? Had daqt echt nyt aores gekanne,
aores gemotte? Je verstand styng derby
stille. Was der noe echt gean aore
bestemming voor dat gebouw te bedyn-
ken geweest?
Hy liep vaorder over 't Zandpad, 't oprel
verby, de Schooltrap of, naer huus toe.
Even laeter zat en an zen taefeltje oen
der 't dekraem. Hy wou zieë dat en dy
vertaeling vanaevend nog ofkreeg. 't
Wazze soms best interessante stikjes,
mar dichte heidens moelijk om te
vertaelen.
Toen en d' earste woorden op pepier
gezet had, was zen vulpenne leeg.
D' ynktpot styng op de laetaefel, in mit
dat en oprees om daer zen penne te vul
len, sloege zen gedachten op hol. Hy
most ineans an den brand van de kaarke
dynke. 't Was zoa'n vreemde gewaerwor-
ding geweest, dy vlammen uut dat dek in
aol dy zwaere raok langs den toren. Hy
zag nog aoltyd voor zen hoe dat yzere
kruus op 't aande van 't dek van 't koor
tenslotte dy vlammenzea indukelende.
Hoewel toen den brand nog op gean
stikken nae uut was, had en toch het
gevoel gehad, dat het op dat aogenblik
ofgelaope was mit de kaarke.
De consternaosje was groat geweest in 't
durp. In je hoarende de earste daegen
aolerlei verhaelen. Over een joengetje
dat liep te schreauwen.
Toen ze an zen vroege wat der was, kon
en allean mar uutbrynge: „Noe kan den
domenee nyt mear van de Heare Jezus
vertelle". In over een aor vaantje dat mit
zen spaerpot naer de pasterie gegae was.
Hy had den domenee zelf motte haa in
hy had zen spaersaanten netjes voor zen
uutgeteld in gezeid, dat dat voor de
kaarke was. Aok over Zaoier, dat dy den
aoren dag - mit Ouwejaer - voor 't leste
voorgezoenge in voorgeleze zou haa,
omdat en 't kalmer an gyng doewe. De
man zou zen eige het ofscheid van zen
plekje achter de lessenaer midden in
den tuun mit an weerskanten de ouder-
lyngen in diaekenen wel aores voorge
steld haa. In 't was voor je eige aok
zoaiets onwezenlijks, dat je dy moaie
gryze kop van de uut volle borst zyn-
gende voorzanger nyt mear daer voor in
de kaarke zou zieë.
in het doolhof van prijskaartjes
de juiste Qj]|
taxatie... InvmI
Makelaar Tamboer
Tel. 01870-3477
Je had aok vreemde reacties gehad: „Je
ken wel zieë dat der op dy kaarke gean
zegen rust". Mar over 't geheal was der
veul meeleven geweest in verscheie
kaarken hadde der kaarkgebouw ange-
booie voor de diensten. Dat wazze hart-
verwaarmende dyngen geweest. Zoa
kon het toch in Meneerse.
Mar des te schrynender was dat van
daernet op 't Zandpad. Want netuurlijk
was dat mit dyn brand aarg geweest, mar
wat was der noe uuteindelijk aarger: een
gemeante zoender kaarkgebouw of een
kaarkgebouw zoender gemeante? Een
vernield gebouw of vernietigde maan-
sen?
Hy was nyt mear in staet zen eige nog op
dy vertaeling te concentreren in hy dee
het boek dicht. Een healen tyd zat en
voor zen uut te staeren.
Hoe was het meugelijk? In noe aok nog 't
opschrift weg... Boven de deure hadde
Heabreauwse letters gestae. In al wist en
dan nyt wat of dat daer noe eigenlijk
gestae had, 't had toch ontzag ingeboe
zemd in 't had je gedurig herinnerd an
wat der gebeurd was.
Op een gegeve aogenblik greep en naer
zen notablok in hy begon te schryven:
telt duizenden abonnees
en wordt op Goeree-Overflakkee
zo goed als
huis-aan-huis gelezen!
GOEDEREEDE
De vereniging 'Ontspanning voor Oude
ren' (OvO) te Goedereede doet naast
volksdansen ook sinds 8 jaar aan gym
nastiek voor ouderen vanaf 50 jaar.
Door omstandigheden heeft deze gym
nastiek tijdelijk niet plaats gevonden.
Doch donderdag 7 juni van 14.15 tot
15.00 uur hoopt deze gymnastiekclub
met frisse moed de lessen te hervatten in
het Groene Kruisgebouw, Charbon-
straat 11 te Goedereede, onder de bezie
lende leiding van fysiotherapeute R.
Lagendijk-Harkink.
Deze zeer gezellige gymnastiek sessies
zijn bedoeld om de spieren van ouderen
soepel en vitaal te houden.
De contributie bedraagt 10,- per
maand.
Ongeveer 17 gegadigden hebben zich
opgegeven, maar er is nog plaats voor
meer liefhebbers.
U bent van harte welkom.
Tenslotte hakten ze het opschrift weg,
want het is beter, dit maar te vergeten.
Je hebt je voluit van je plicht gekweten,
wanneer je eens per jaar met wat versleten
woorden de doden van de oorlog eert.
Verder dient echter alles streng geweerd,
watje in feite beter niet kunt weten.
Je zou er soms minder patat om eten
en dat is voor de nering hier verkeerd.
En dit is alles wat ik ervan zeg:
Tenslotte hakten ze het opschrift weg.
Heerlijk pinkstervuur
„En van hen werden gezien verdeelde
tongen als van vuur en het zat op een
iegelijk van hen. En zij werden allen
vervuld met de Heilige Geest en
begonnen te spreken met andere
talen zoals de Geest hun gaf uit te
spreken
(Handelingen 2:3 en 4)
Toen de tempel van Salomo voltooid
was, was alles als een prachtig geheel
opgetrokken. Het beantwoordde geheel
aan de bedoeling Gods, maar toch ont
brak er nog iets, ja alles, aan: Godzelf
had haar nog niet betrokken als Zijn
woonplaats op aarde. Zijn heerlijkheid
moest het heiligdom dat Hij voor Zich
wilde laten bouwen eerst geheel vervul
len. Toen dat gebeurde zagen de Israëlie
ten een vuur van de hemel neerdalen en
de heerlijkheid des Heeren kwam over
het huis. Zo geweldig was dat gezicht,
dat zij zich met hun aangezichten ter
aarde bukten en de Heere loofden dat
Hij goed is en Zijn weldadigheid tot in
eeuwigheid is.
Nadat Christus Zijn werk op aarde vol
bracht had en het fundament onzer
zaligheid gelegd was, is Hij ten hemel
gevaren en heeft Hij een wachtende,
biddend uitziende en volhardende dis
cipelenkring op aarde achtergelaten. De
Heere had het hun Zelf beloofd: Niet
lang daarna zouden ze met de Heilige
Geest gedoopt worden! Dan zouden ze
Zijn gezanten zijn en zonder vrees tot
zelfs voor koningen en keizers getuigen
van Zijn heerlijkheid en macht.
Toen de dag van de vervulling van Gods
belofte aan Zijn wachtende discipelen
aangebroken was, daalde de Heilige
Geest op hen neer onder het teken van
vuur. Vuur was het, maar niet in letter
lijke zin: Ze zouden geschroeid, ver
brand, verteerd zijn. Er staat, dat het
verdeelde tongen als van vuur waren.
Wel was de glans ervan groter dan van
vuur, want het was klaarlichte dag en
toch viel het duidelijk op. Het was
hemels vuur zoals Mozes dat zag in het
brandende braambos en zoals Paulus
ermee te maken kreeg op weg naar
Damaskus. Het predikte de werking van
de Pinkstergeest op wonderschone en
indringende wijze: De Geest, Die het
verduisterde verstand van de mens ver
licht en een vurige ijver in 's Heeren
dienst bemerkt.
Zonder die Geest is er slechts een dode
vorm al is het bouwwerk van vroom
heid, dat we optrekken, nog zo indruk
wekkend. Dan is het geestelijk leven niet
wervend, maar kil en krachteloos! Het
stelt een ieder voor de vraag of het heer
lijk pinkstervuur al op hem of haar neer
gedaald is, want met minder dan dat
kunnen we niet toe. Zeker, het kan nog
maar een klein vlammetje zijn, maar
begint een grote, uitslaande brand ook
niet met een vonk of één enkele lucifer?
Wees dan dankbaar voor het geringste
teken van het pinkstervuur, maar wees
er tegelijk maar niet tevreden mee totdat
het u geheel heeft vervuld en andere
heeft aangestoken.
Dat is immers Gods bedoeling. Niet
alleen op de discipelen werden vurige
tongen gezien, maar ook op alle andere
aanwezigen, die met de discipelen bid
dend hadden gewacht op de vervulling
van Gods belofte: „Het zat op een iege
lijk van hen". Jongeren en ouderen deel
den erin; ze zagen het bij elkaar, maar
niet bij zichzelf! Zo moet dat ook zijn,
want door ootmoedigheid achtte de één
de ander uitnemender dan zichzelf
zoals de mijnwerker wiens lamp de
duisternis verlicht en de anderen be
schijnt, maar niet de drager.
Vervuld met de Heilige Geest begonnen
ze met andere talen te spreken, zo lezen
we verder in onze tekst. Groter dan het
talenwonder was de inhoud van wat ze
te zeggen hadden: Het waren niet hun
eigen gedachten en gevoelens, die ze in
woorden vertolken gingen; ze spraken
wat de Pinkstergeest hun deed zeggen.
Het was een getuigenis van Gods grote
werken: Hun gebeden om de vervulling
van Gods beloften veranderden in getui
genissen van de grote daden des Heeren.
Ze begonnen de verlossingsarbeid van
Christus voor machteloos gebondenen
in de kluisters van zonde, dood en oor
deel te verkondigen. De daden des Hee
ren van het begin der schepping en in de
volheid des tijds waren het hart van wat
hun mond te zeggen had. Als een niet te
stuiten stroom voerde ze de toege
stroomde mensenmenigte mee, al stak
de weerstand de kop op.
Maar het was een niet te stuiten stroom.
Wat hier geschiedde, geschiedde in de
kracht en naar de wil Gods: De vurige
tongen verdeelden zich steeds verder als
een atoomexplosie, die schier onbe
grensd om zich heengrijpt.
Het heerlijk pinkstervuur is niet binnen
Jeruzalem of Israël gebleven! Ze waren
daarbijeen uit alle landen en ze droegen
het uit naar het uiterste der aarde en
onder alle volkeren, want ze kwamen uit
het verre Oosten en uit Afrika, maar
evenzeer uit Europa: We lezen het
enkele verzen verder in hetzelfde hoofd
stuk van de Handelingen.
God gaat Zijn gemeente vergaderen uit
alle talen, volkeren en naties: De zen
ding komt op gang en nog altijd wordt
dat op pinksteren onderstreept en als
teken daarvan de zendingskollekte ge
houden. Gods Woord wordt gebracht in
alle talen, opdat Het zou worden ge
hoord en tot inkeer zou mogen brengen
om van Gods genade in Christus te leren
leven en een andere taal te laten horen
dan die van het bedorven zondaarshart
en de boze werken der duisternis.
Klinkt die andere taal al in uw leven
omdat de dag van het pinksterfeest reeds
voor u aangebroken was? Laat het
anders uw verlangen mogen zijn dat het
heerlijk pinkstervuur zich aan u hech
ten mag op uw hoofd en in uw hart zoals
eertijds in Jeruzalem.
W. H. V. K.
Hy las het over. Jae, zoa voelende 'n 't.
Mar was dat earlijk? Bleef en zoa nyt zelf
buten schot? In dat kon toch nyt. As je
zag, dat der wat beurende dat nyt goed
was, in je protesterende nyt, dan dee je
der toch zelf an mee?
Een tyd zat en stille. Tenslotte nam en
nog een kear zen penne.
Hy hoevende nyt veul te veranderen. Op
twea plekken eane letter. Toen styng der
twea kear:
Tenslotte hakten we het opschrift weg.
Weststraat 34 - Nieuwerkerk (Z) - Tel. 01114-1373
ledere middag geopend. Zaterdags de gehele dag
Vrijdagavond koopavond. Maandag gesloten
Het is alweer bijna een jaar geleden, dat
de hele wereld zijn adem inhield: „Hoe
loopt dat in China af!"
Het liep heel slecht af
En wij konden alleen maar stil protes
teren.
De regio Nieuwe Waterweg van Am
nesty International, waar de A.I. groep
Goeree-Overflakkee ook bijhoort, wil
eenjaar na dato opnieuw een stil protest
tegen het geweld op 'Het plein van de
Hemelse Vrede' laten horen.
In het centrum van de regio, Spijkenisse,
zullen alle groepen zich verzamelen en
vanaf een plein, omgedoopt tot 'Plein
van de Hemelse Vrede', zal een stille
tocht met fakkels naar een 'Chinese
Muur' gehouden worden. Daar kunnen
we bloemen neerleggen.
Het is de bedoeling, dat de groep
Goeree-Overflakkee fietsend vanaf Stel-
lendam vertrekt.
Wij hebben ook gemeend, dat het goed
zou zijn, dat de stille tocht door een
breed publiek ondersteund moet wor
den.
Wij zouden het zeer op prijs stellen, als u
aan de stille optocht meedoet.
Het programma ziet er als volgt uit:
De datum: zaterdag 2 juni a.s.
Vertrekplaats: Stellendam, busstation.
Vertrektijd: 11.00 uur.
Aankomst Spijkenisse: 13.45 uur.
Welkom en toespraak: 14.00 uur.
Stille tocht: 14.20 tot 15.20 uur.
Mocht fietsen een bezwaar zijn, bel dan
onderstaand nummer voor nadere in
formatie, alternatieven moeten mogelijk
zijn.
Voor de terugweg zal voor fietsentrans-
port gezorgd worden en kunnen we per
auto of iets dergelijks terug naar huis.
Wij hopen tot ziens.
Namens de A.I. groep
Goeree-Overflakkee:
Ger van der Luit
In de afgelopen veertig jaar hebben de
bijbelgenootschappen de kerken in Bul
garije slechts één keer kunnen helpen
aan bijbels. Nu ligt er een verzoek om
nog dit jaar 300.000 exemplaren te
leveren.
Dit verzoek is een gevolg van het bezoek
dat de Europese secretaris van de We
reldbond van Bijbelgenootschappen,
dr. Hans Florin, in april 1988 aan
Sofia bracht.
Toen is gesproken over drie mogelijkhe
den: een heruitgave van de oude verta
ling die door de Bulgaarse Orthodoxe
Kerk wordt gebruikt, een eerste produk-
tie van een nieuwe vertaling die door
orthodoxe en protestantse theologen is
gemaakt (maar nimmer werd geprodu
ceerd), en de mogelijke oprichting van
een Bulgaars Bijbelgenootschap.
Tot nu toe weigerde de regering steeds
toestemming voor de uitvoering van
deze plannen. Nu echter is de situatie
ook in Bulgarije totaal veranderd en kan
de bijbel vrij worden ingevoerd.
VERVOLGVERHAAL
Jan Knape Mzn.
- 49 -
Niet uitgegeven manuscript,
beschikbaar gesteld door
M. A. Knape
„Wat kom je doen?.... Waar heb je zo
lang gezeten, deugniet?.... Durfde je niet
te komen?".... Opa wou alles tegelijk
weten.
Hij gaf alleen op de eerste vraag ant
woord: „Vader vraagt of hij morgen de
Bles gebruiken kan, want de Witvoet is
kreupel geworden?"....
„Kom in huis".... zei opoe, en ze trok hem aan zijn
arm de kamer in. „Moet je grootvader weer een
kou vatten!".... Hij liet zich mee trekken, opoe
deed de deur achter hem dicht, hij bleef op het
deurmatje staan.
„Daar zal ik je antwoord op geven als jij me eerst
eens op een andere vraag antwoord geeft!"....
zei opa.
Opoe drong hem van het deurmatje weg: „Doe
niet zo raar, jongen", zei ze, „vooruit.... je opa kan
niet zo hard praten.... Ik wou, datje altijd zo verle
gen was".... Ze duwde hem tot vlak bij de bedstee
en hij liet haar begaan. Hij moest aldoor kijken
naar die ogen van opa, die hem als het ware naar
de bedstee toetrokken en hem vasthielden, zodat
hij niet meer terug kon.
Opa knikte goedkeurend. „Heb ik je eindelijk?....
Daar heb ik al die tijd al op gewacht... Het is goed,
datje niet dadelijk in mijn handen gevallen bent,
jongetje, want dan had je het geweten.... Waar
denk jij, dat een mens zijn geld en goed voor
gekregen heeft, deugniet?.... Dat zou ik van jouw
wel eens willen weten".... De oude man begon zich
weer op te winden, zijn ogen flikkerden in zijn
oude, gerimpelde hoofd.... „Denk jij, da tik jouw
de stee na zal laten.... Dat kun je begrijpen!.... Aan
iemand, die denkt, dat hij geen rekenschap ver
schuldigd is aan God!.... We zijn maar rentmees
ter, hoor!.... Wist je dat niet?.... Lelijke deug
niet"....
Opoe kwam bij de bedstee staan om hem te kal
meren. „Ik dacht, datje beloofd had om niet meer
boos te worden?".... vroeg ze verwijtend. Ze legde
haar hand op zijn voorhoofd.
Piet stond er bij met neergeslagen ogen. Wat had
die uitval van opa nu met het uitdraaien van dat
hcht te maken? Of met de juffrouw?.... Hij kon het
niet begrijpen. Hij wilde zeggen, dat hij niets
gedaan had, maar hij durfde niet, want dan zou
opa over het uitdraaien van het licht beginnen en
dat had hij wel gedaan. En opoe zei nog eens:
„Hou je toch kalm, man".... Waar maakte opa zich
nu eigenlijk boos om?
„Ik moet er niet aan denken", zei opa, en er was nu
droefheid in zijn stem. „Wat een ouder al niet
overkomt met zijn kinderen!.... En die had nu over
een jaar of vijf, zes de stee over moeten nemen!....
Denk jij met je geld alles klaar te maken, zeg.... en
een arm mens overal voor te gebruiken.... Schan
de is het, schande.... Zo oud als ik ben heb ik de
mensen altijd eerlijk behandeld en nou zo'n vle
gel!.... Ik heb altijd gezegd: geen socialisten op
mijn stee, want voor ontevredenheid geef ik geen
reden.... En zo'n deugniet die maakt... och, laat ik
mijn mond maar houden, want ik word woest...
woest wordt ik"....
En Piet begon er iets van te begrijpen. Had opa
het misschien over Frans en dat hij hem geld had
willen geven? Hoe wist opa dat allemaal?....
Opa zei niets meer, hij nam de pijp van de stoel en
smekte driftig aan het mondstuk, de pijp was uit
gegaan. „Lucifers".... gebood hij kort....
Opoe gaf een doosje luciferse, dat op de schoor-
steenlijst lag.
Hij begon zijn pijp aan te steken. Zwijgend bleef
hij roken.
Het werd stil in de kamer, een beklemmende
stilte. Piet wou weggaan, maar hij durfde niet hij
moest antwoord hebben voor vader en hij waagde
het niet er om te vragen.
Opoe verbrak de stilte en ze zei: „Hij zal het nooit
weer doen.... is het niet zo. Piet?"....
Hij schudde van neen. Maar opa zei koel: „Hij
heeft het gedaan!.... Hij krijgt de stee niet, afgelo
pen.... Ik ga morgen naar de notaris en dan laat ik
alles verkopen.... Heb ik daarvoor nog zes jaar op
de stee willen blijven.... om hem voor jouw te
bewaren, deugniet!".... Hij werd weer boos.
„Foei.... 't is schande, om je oude grootvader dat
aan te doen!.... Jij moet maar arbeider worden,
hoor, jij deugt niet voor boer.... De arbeiders zou
den het bij jouw wel goed hebben, hé.... Het zijn
mensen, hoor, net als jij, misschien nog wel
beter.... Wat denk je wel?"....
„Maar hij zal het immers niet meer doen, man....
hou je nu toch vooral kahn.... net zolang tot je
weer ziek wordt"....
Opa keek haar aan met een vreemde blik. „Niet
meer doen!.... Moet jij dat voor hem beloven?"....
Hij vroeg het schamper.
Ze gaf Piet een duw tegen zijn arm alsof hij wak
ker gemaakt moest worden. „Toe dan jongen....
zeg dan wat tegen je opa.... dat hoor je nu toch
wel"....
En gedachteloos knikte hij: „Ja opa"....
„Wat: ja opa?".... vroeg de oude man. En ope gaf
hem weer een duw: „Zeg dan toch wat jon
gen"....
„Ik zal het nooit weer doen!".... beloofde hij verle
gen. Het was alles zo vreemd voor hem. Hij begon
nu eigenlijk eerst te begrijpen waarom Frans zo
boos was geworden toen hij hem dat geld wilde
geven. Hij had er Frans mee beledigd! En opa wist
er van en die was er ook boos om. En ineens kreeg
hij er spijt van, dat hij het gedaan had. Hij kreeg er
zo'n spijt van, dat hij vlak bij opa ging staan, hij
legde zijn hand op die van opa en beloofde nog
eens: „Ik zal het echt niet meer doen, opa, echt
niet".... Het leek hem nu ineens zo verachtelijk
wat hij gedaan had, hij schaamde zich....
„'t Is te hopen, daqt je het nooit weer doet!"....
meende opa koeltjes, en verwijtend vroeg hij:
„Hoe heb je dat toch kunnen doen?"....
Hij haalde zijn schouders op, verlegen keek hij
naar de grond. „Ik weet het niet"....
„Weet ik niet!.... Je moet weten wat je doet!.... Je
bent geen kleine jongen meer.... En ben je al bij
Frans geweest?"
Hij schudde ontkennend zijn hoofd.
„Ben jij je tong verloren?".... vroeg de oude
man grimmig.
„Nee opa!"....
„O.... nou, dan ga jij naar Frans toe.... en je zegt
datje er spijt van hebt... en je geeft hem vijf gul
den voor zijn spaarpot begrepen?"....
Piet knikte, dat hij het begrepen had.
„Ja.... en dat moetje nou niet zó doen.... hier heb je
vijf gulden van mij!".... En opa stak zijn borst
vooruit en zette een pocherig gezicht, terwijl hij
met zijn hand een gebaar maakte alsof hij
iemand een geldstuk gaf...
(wordt vervolgd)
'MW(£LAAni
f^^len?U vindt
geld bijj
***¥****************************¥****************'^*'^*^**^^^***^^^J^J^J^>f>^^^J^^^>^^>f:^^^
