EIMVflDEfl-IIIEüWS Voorheen in Meneerse Landbouwschool Sommelsdijk was korte tijd bezet Drs. J. H. Becker werd van dorps- stads-predikant Marieke Paasbrood rentmeesters onzer goederen... J. van Dyke 11 De bevalling Jan Visseren Vacature van IVi jaar te Rotterdam-Hillegersberg/Schiebroek vervult Snelheidscontrole Jan Knape Mzn. hypotheek [g] op maat... nvm Makelaar Tamboer Ooitgensplaat De gereformeerde predikant, drs. J. H. Becker (38) werd zondag 8 april 1990 bevestigd in zijn derde gemeente die hij in zijn loopbaan als predikant mag dienen. Hij verwisselde de plattelandsgemeenten Ooltgenslaat (in samenwerking met Den Bommel) en Marrum in Friesland met de grote stad Rotterdam. Beslist een ingrijpende overgang, wat tot uiting kwam tijdens de bevestiging en intrede in zijn nieuwe gemeente Rotterdam-Hillegersberg/ Schiebroek. Zowel de bevestiging als ook de intrede werd in één dienst gehouden in de hervormde Goede Herderkerk aan het Kastanjeplein te Schiebroek, daar de Gereformeerde Vredevorstkerk, de wijkkerk van ds. Becker, te klein was voor de grote belangstelling. Als bevestiger trad op drs. J. A. S. Végh uit Middenmeer, vriend en studiegenoot van de V.U. van drs. Becker. Directeur Berghout van de lagere land- en tuinbouwschool heeft - vorige week vrijdag - de eindexamenkandidaten uit klas 4 een geducht lesje gelezen! De schoolleiding heeft door de jaren heen wel leren leven met een ludieke aktie van de 4e klassers, maar die van jl. vrijdag mocht op z'n minst erg voorbarig heten nu de examens nog moeten wor den afgelegd. De aktievoerders hebben dan ook een geduchte reprimande gekregen; met trakteren hadden ze de entree tot het schoolterrein afgesloten en op spandoeken maakten ze duidelijk de lessen zeker niet als een lolletje te beschouwen. Toen dhr. Berghout zich toegang tot de school had weten te verschaffen was 't gauw gedaan met de pret en was 't ingerukt... mars!! Kerk moet naar buiten treden Taak Opdracht Toespraken Baby Broderie Boetiekjes Dam- en Schaakver. 'Dirksland' VERVOLGVERHAAL - 36 - Niet uitgegeven manuscript, beschikbaar gesteld door M. A. Knape 2e Blad VRIJDAG 13 APRIL 1990 No. 5892 Den healen nacht hadde ze de kachel angehouwe, want van naer bed gaen was niks gekomme. Jannekee had de noa- dige spullen gereadgeleid in ze hiew der dochter in de gaten. Der schoanzeune had gezurgd, dat het nyt te koud wier in de kaemer. 't Was nog wel doenker noe, mar 't was wel al ochend. Der schoanzeune had de aslae leegemaekt in noe kwam en mit een volle kit eierkolen van achterbuten. Verzichtig pokende 'n wat in 't kleine laegje vier. Deurdat vannacht de kachel nyt uutgegae was, was de slotel van de cirkelaosjekleppe heat. Daer nam en dus mar effen een doek voor. Toen pak kende 'n 't haekje, pikkende 't deksel weg in trok een paer ryngen opzye om op te goaien. D' eierkolen rollende 't vier in. Sint dat en de ryngen in het deksel vrom- schoof, liep Jannekee weer naer de bedstee. „Gae mar gaauw, daer komt het!!" Hy schoot zen jas an in was al weg. De Brandsteeg uut, hoeks op de Spuie over, 't slopje naer de Westdyk deur stoof en naer de nieuwbouw an 't Boumanplein. 't Oprel voor de groate schole of konne zen baenen 't bekant nyt mear byhouwe. By 't earste huus an de Christiaan de Vrieslaan viel en zoawat teen de deur- poste. In de nachtpon kwam de vroedvrouwe an de deure. 't Was nog voor achte. „Wil u komme? 't Is der al!" Hy wachtende amper der antwoord of. As een haes gyng en der weer vandeur. De vroedvrouwe trok gaauw der mantel an, langende der tas in gyng op een klusje achter zen an. Ze had nog zoa sty- kemweg gehoopt op een rustige Korse- misse, mar dat had der nyt in gezete. Kindertjes kwamme noe eanmal op der eige tyd. Ze was dan aok toen ze gister- naevend gewaerschoewd wier, nyt ver- baesd geweest. Allean was het der wel tegengevalle, dat het zoa lange zou gae dure. Ze had de anstaende moeder ange- slote in der was nog zoa goed as niks van ontsluting te bekennen geweest. Toen had ze netuurlijk an de geboorte van 't earste kindje gedocht. Dichte durende 't by een earste kind nogal lange, mar hier was het een heal lange bevalling ge weest. In daer leek het der noe weer op uut te draoien. Dus had ze gezeid, dat het wel den aoren dag zou worre, in ze was naer huus gegae, omdat het gean zin had om daer een healen nacht te bluve zitten. In noe was het der toch nog ontkomme. As je nyt by de geboorte zelf was, missende je het moaiste aogenblik. Ze had al heal wat kindertjes op de waereld geholpe, mar 't was toch aoltoas weer bezoender. Meschyn maarkende de maansen het nyt zoa an der deurdat ze netuurlijk zelf veuls te veul in beslag genome wiere deur dat nieuwe leventje, in deurdat heur vanzelf in dy earste aogenblikken behoarlijk der handen most laete gae, mar ze wier der vanbinnene toch ylke kear weer geweun stille van. Het bleef een woender, zoa'n kindje mit aoles derop in deran, dat je daer ineans te zieën kreeg. Janneke had aoles gedae wat ze oender de gegeve omstandigheden kon doewe. 't Kind was der, in der dochter lei der aok taemelijk rustig by. Noe was 't wachten op de juffrouw voor 't ofbinden van de naebelstrynge. Ze gyng weer vrom naer de luzze, waer der schoanzeune voor oud vuul op de groend lei. Noait van zen leven had en zoa hard gelaope. Vrom van 't waerschoewen van de juffrouw had en der net zoa de sok ken ingezet as heen. Hy zat kollesaol in de warre over zen vrouwe. Toen en buten aesem de Brandsteeg invloog, styng ean van de buren in de deure. „Is der al wat?" „Jae". „Een joon of een meisje?" „Dat weet ik nyt!" Hy wist feitelijk aok nyt hoe en de klynke van de deure te pakken gekrege had. Pas toen en gezieë had dat aoles in orde leek te wezen, viel de spanning weg. Mar toen schoe 't aok nyt veul of hy streek het vaentje. kritisch selekteren Tel. 01870-3477 „Gae lage", docht en nog, „dan ke je nyt valle". In zoa lei en daer, in 't durende een hort eardat en een beetje tot zen zelven kwam. „Noe haa 't mear mit de vaoder te stellen as mit het kind", hoarende 'n zen schoanmoeder teen zen vrouwe zage. Na jae, daer kon en dan aok niks an doewe. Hy was nyt zoamar deur een kleinigheidje gevloerd. Gisternaevend was en zen schoanmoeder gaen haele, dy zou baekere. Hy had de kleine meid uut de kribbe gehaeld in by zen schoan- vaoder gebrocht. Laeter was en de juf frouw gae waerschoewe, in toen dy weggegae was, wazze heulie mit zen tweaën den healen nacht by zen vrouwe gebleve. Dy had het aolesbehoave mak kelijk gehad. Mar aok toen de weaën korter op mekaore kwamme, had ze nyt wille haa, dat en om de juffrouw gyng, want 't zou nog wel effen anlaope. In zoa hadde ze geweun te lange gewacht in had en vanochend zen beanen uut zen lyf gelaope. Was het woender, datje dan een aogenblik most bekomme? Oendertussen was de vroedvrouwe klaer mit het kind, dat ze vorders an de backer kon overlaete, in aok de naegeboorte was achter de rik. De kraemvrouwe kwam eindelijk tot ruste. Ze lei pasjes mit der aogen dicht. Ze hoarende de vroedvrouwe vraege of ze der eige effen kon opknappe. Uut de bedstee zag ze dy der gezicht wasse in der haer doewe eardat ze naer huus gyng. Toen wier 't stille in de kae mer. Ynkeld uut de kinderwaegen kwam me der wat geluudjes. Ze dee der aogen weer toe. „Hoar noe toch es", docht ze. Ze voe lende der eige zoa ryk. Ze hadden der een gezoend kindje by. Nae een tydje was ze oender zeil. In de zondagmiddagdienst van 15.30 uur waren afgevaardigden aanwezig van de kerken uit Den Bommel, Ooit gensplaat en Marrum en de plaatselijke kerken van de Wijk en uit de omtrek. Namens de kerkeraad sprak ds. Végh een welkomswoord en wenste allen een gezegende dienst. De bevestiger hield zijn preek over Kolossenzen 1:24: „Thans verblijd ik mij over hetgeen ik om uwentwil lijd. en vul ik mijn vlees aan wat ontbreekt aan de verdrukkin gen van Christus, ten behoeve van Zijn lichaam, dat is de gemeente". Spreker begon met te zeggen dat het voor de gemeente van Rotterdam een bijzondere dag is om een nieuwe leraar te begroeten en dat er voor zijn vriend Hans en zijn vrouw en kinderen een nieuwe levensfase is ingetreden. „Deze tijd is een tijd van verschuivingen en veranderingen", aldus ds. Végh die hierin een overeenkomst zag met de tijd van Paulus. Paulus zit in de gevangenis en lijd aan de gemeente en moest zelf ook veel lijden. Hij deed dit in de weten schap dat Jezus ook voor hem geleden heeft. Hij putte daaruit moed in de span ningen en teleurstellingen en Christus zag hem in zijn strijd. Uit dat geloof mogen ook Hans en ik de gemeente dienen. In deze enigszins moeilijke tekst sluit Paulus zich aan wat er toen leefde in het jodendom. Voor hen moest de Messias nog komen. „Wij, aldus Paulus, moeten pijn lijden tot de wederkomst van Christus. „Ook zien we dat nu in de landen waar Christenen worden vervolgd om hun geloof', aldus ds. Végh. Paulus lijdt voor de gemeente om deze te bemoedigen en zo mogen ook wij hier in de moeilijkheden meele ven en op elkaar betrokken zijn. De kerk heeft hier een taak te vervullen en ik weet Hans dat je dit ook hier zal trachten door te geven, uit liefde voor Christus en voor Zijn kerk. „En van u gemeente vraag ik u laat uw nieuwe pre dikant niet alleen staan, help hem en zo mogen we samen gemeente zijn. Geze gend hij die komt in de Naam des Hee- ren, ook hier in Rotterdam", aldus ds. Végh. Na het lezen van het bevestigingsformu lier en het beantwoorden van de vragen, werd ds. Becker Ps. 134:3 toegezongen. In een persoonlijk woord zei ds. Végh het fijn te vinden zijn vriend te hebben mogen bevestigen. Hij wenste het gezin in deze nieuwe fase onder Gods zegen het goede toe. Na afsluiting met het for muliergebed werd Ps. 134:1 gezongen. Voor zijn intredepreek bepaalde ds. Bec ker zijn gehoor bij Kolossenzen 1:25: „Haar dienaar ben ik geworden krach tens de bediening, die mij door God is toevertrouwd, om onder u het Woord van God tot zijn volle recht te doen komen". „Het is een aansluiting aan de bevesti gingstekst en deze woorden pakten mij direkt, al is er wel een verschil dat Pau lus een apostel was en ik predikant ben", aldus ds. Becker. Wel mogen we beiden de boodschap van de bijbel laten schitteren en daarom zette ds. als thema boven zijn preek 'Ruim baan voor het Woord'. Hij ging daarbij uit van vier gedachten, n.l. de oriëntatie, de warmte, de troost en de ruimte die het Woord van God ons geeft. „Bij de verzakeling van onze maat schappij hebben wij oriëntatie nodig en we vragen ons dan af'waar gaat het met deze wereld naar toe', aldus ds. Becker, die vervolgens wees op Gods Woord dat een licht in het duister is en een houvast voor de toekomst. „Dat Evangelie hoop ik te brengen. Hij die ons liefheeft wijst ons ook de weg". „De warmte van het Woord is de liefde van Christus. In deze weken overdenken we Zijn kruislijden. Hij wilde voor de zondaar de dood in, God gaf ons daar voor Zijn eigen Zoon. Deze liefde van Christus moet zichtbaar zijn in de kerk. Een gemeenschap der heiligen in deze koude en harde wereld daar droom ik van. Voor deze vrede, vreugde en vriend schap wil ik mijn volle inzet geven", aldus ds. Becker. Hij kwam vervolgens aan zijn derde gedachte: het Woord geeft ook troost. „Bij het ouder worden komen de zorgen wel speciaal naar voren, ook de zorg over de dood. Het geweldige van het Evangelie is het per- spektief over de dood heen. De kerk kan daarom zijn een oase voor moedelozen, een bemoediging, en dan ziende op Jezus, die ons vastpakt en brengt aan het Vaderhart, een hart dat voor ons klopt". „Het Woord Gods geeft ook ruimte", aldus ds. Becker, want de volheid van het Woord laat zien wie Hij zelf is. Hij die verlost, 'uevrijd en in de ruimte zet. Het Woord is expansief en explosief en is de spankracht in de kerk. Daarom moeten wij als kerk vandaag veel meer naar buiten treden. „We hebben hier 16.000 mensen in de wijk en hoeveel gaan er hiervan naar de kerk" vroeg spreker zich af. God heeft echter de wereld op het oog en dat is een ruim arbeidsveld. Bij de sociale vernieu wingen zullen we de kerk moeten inschakelen. We hebben alle soorten mensen in de wijk, ook buitenlanders, mensen die op zoek zijn naar de ruimte. Hiermede mogen we aan de slag, ruim- baan maken voor het Woord, met liefde, moed en durf. Dan kunnen er geweldige dingen gebeuren, ook in Rotterdam", aldus besloot ds. Becker zijn predikatie. Na het lezen van de Geloofsbelijdenis, het dankgebed, werd er gekollekteerd voor het 'Oude-wijken pastoraat in de voor kleding, kussens en kado 's. Oranjestraat 8, Sommelsdijk Tel. (01870) 52 71 De Goede Herderkerk. Stad', een goede aansluiting op de preek. Hierna werden er verschillende toespra ken gehouden. Dhr. Van den Boogaard sprak een welkom als scriba van de ker keraad en namens het geheel van de kerk in deze wijk. Hij wenste ds. en mevrouw een goede tijd en veel wijs heid toe. Namens de hervormde gemeente sprak ds. L. A. Nell zijn vreugde uit over de komst van ds. Becker. „Uw prediking deed ons goed, vooral de ruimte geeft ons steun. In deze kerk is vanmorgen voor u gebeden dat de Goede Herder u en ons mag leiden naar de Vrede vorst". Pastoor N. J. P. Blaauwhof van de Pau lusparochie sprak mede namens de ver eniging van pastores. „Verschillende punten hebben de aandacht in het con vent. Met uw komst zijn we blij. Een gemeente heeft hard een predikant nodig. Gemeente: wees zuinig op hem en pleeg geen roofbouw aan hem en zijn gezin. Met de steun van God van harte welkom in ons midden". Namens Marrum sprak de scriba, me vrouw Bijlsma en vervolgens de praeses van de wijkkerkeraad van Schiebroek. De vorige predikant, ds. Iz. Meijer zei, dat de betrokkenheid van de gemeente groot is. „U zult veel vriendschap en liefde ervaren. Al deze sprekers wensten de familie Becker een goed etijd toe in Hilligersberg-Schiebroek. Ds. Meijer had gelezen dat dominees' vader, wijlen dr. J. H. Becker een vredestichter en een ontwapenend man was! „Ik hoop dat u dat hier ook waar mag maken". Ds. Becker bedankte de diverse sprekers en was ontroerd dat ds. Meijer zijn vader nog even herdacht (Zijn moeder, me vrouw Becker uit Haarlem was aanwe zig. Ds. Becker betrok in zijn toespraak nog vele instanties, de jeugd, de bevesti ger, enz. Tot slot zei hij: „Dank aan God die mij zond". Aan deze dienst werkten mee: het Kerk koor Hillegersberg-Schiebroek, o.l.v. mevrouw E. Willebrands en de organist Kees Dorst. De wijkgemeente heeft IVi jaar vakant geweest. Per 1 november 1987 ging ds. Iz. Meijer met emeritaat. In die tijd was de heer G. J. Smouter pastoraal assistent. In de wijk Rotterdam-Hillegersberg/ Schiebroek heeft drs. Becker ds. Jae. van der Wal als kollega. DEN BOMMEL Op 29 maart 1990 werd op de Molendijk te Den Bommel een snelheidscontrole gehouden door de verkeersgroep der rijkspolitie te Dordrecht. Er werden 22 bestuurders geverbaliseerd voor het overschrijden van de maximum snel heid ter plaatse. De hoogst gemeten snelheid was 110 kilometer per uur. Uitslagen van maandag 2 april 1990 Dammen, afdeling 1: K. de Munck-M. van't Geloof.2 - O Finale beker: J. Stolk - K. de JongO - 2 Schaken: W, Knops - H. K. JoldersmaO - 1 A Nobel - A. v. d. LindeO - 1 F. V. d. Linde - W. StolkVi - Vi W. Stolk - A. V. d. LindeV2 - V2 Hij had het eerst zijn kopje leeg. Hard zette hij de ronde kom op tafel neer alsof hij boos was. Zijn ogen dwaalden onrustig door de ka mer.... Het grote eikenhouten kabinet glom in het zachte schijnsel van de petroleum- lamp. Het koperen hekje van de sleekachel kaat ste het licht terug, het leek wel of er duizend vurige vonkjes uitspatten. In de hoek van de kamer tikte de grote kasklok langzaam de tijd vooruit. Achter de kachel kreunde Nero in zijn slaap.... Dan vroeg de vrouw opeens: „Heb je het wel goed gehoord. Piet?".... Hij knikte. „Sekuur", verzekerde hij. „Tot twee keer toe heeft die aap van een jongen het gezegd, één keer in de wagen, en één keer toen-ie op bed lag.... ik heb het sekuur gehoord.... Zo'n aap van een jongen!".... „En wat zei die?".... vroeg ze, alsof ze het mogelijk vond, dat ze het daarnet niet goed verstaan had. „Hij zei: ik word tóch socialist!".... De boer keek haar aan met ogen die vroegen: vind je het niet verschrikkelijk?.... Ze schudde langzaam haar hoofd om daarmee te kennen te geven hoe verschrikkelijk ze het vond. „En dan nogal op een christelijke school ge gaan",.... vond ze. „Ja!".... Hij zei het op een toon als wilde hij zeg gen: denk daar toch niet al te gering over!.... „En wat zei Jaap ervan?".... vroeg ze weer. Hij had al verteld wat Jaap gezegd had, maar ze wilde het nog eens horen, ze kon bijna niet geloven dat het waar was. Geduldig vertelde hij het nog eens. Jaap was vlak voor hem komen staan, het leek wel of hij plotse ling boos was geworden. En toen had hij gezegd, dat hij liever Piet maar eens onder handen moest nemen, alsof hij zeggen wilde: je hebt er niets mee te maken, bemoei je zelf maar met je eigen familie!".... Toen zuchtte de oude vrouw en ze legde haar han den in haar schoot.... En de boer zuchtte ook.... Het werd weer stil in de kamer. Alleen de kasklok tikte, en Nero kreunde achter de kachel, hij jankte zachtjes, telkens als hij droomde.... Buiten begon de regen feller tegen de ramen te striemen, en de storm speelde een steeds wilder spel met de populieren op het erf. „Er gebeuren ongelukken vannacht", zei de vrouw angstig. „Hoor eens".... Ze hief haar vinger luisterend op. „Arme mensen, die op het water zijn! Hij gaf er geen antwoord op. Hij was zo vervuld met zijn eigen gedachten. Hij vervolgde het gesprek waar ze het daarstraks hadden afgebro ken: „Is het wonder, dat de jeugd zo slecht wordt tegenwoordig, als de ouders hun kinderen in het verkeerde voorgaan! Eergisteravond hebben ze het licht uitgedraaid in de christelijke School, zodat juffrouw Van Ree d'r been gebroken heeft. Jongens van de openbare school hebben het gedaan zoals ze zeggen. Het kan waar zijn, maar ik zeg: de jongens van de christelijke school kun nen het even goed gedaan hebben. Kijk nou maar eens naar die jongen van Jaap!.... En ik vraag: waar laten ze d'r kinderen voor op de christe lijke school?".... Hij wachtte even en keek zijn vrouw aan alsof hij op een antwoord wachtte. Maar ze zei niets, ze knikte alleen. Hij ging verder: „Huichelachtig is het.... huichelachtig.... En waar om gaan ze nog naar de kerk?.... Socialisten horen niet in de kerk.... Je krijgt er kou van als je daar aan begint te denken: wat een verschrikkelijke afval van God!.... Want dat is het, vrouw, dat is het!".... Hij zuchtte zwaar en vermoeid. En weer knikte de oude vrouw, dat ze het met hem eens was. „Maar ik zal zolang als ik kan er tegen vechten", vervolgde hij, en er kwam een grimmige klank in zijn stem. „Ik heb nog nooit socialisten aan het werk gehad, zo oud als ik ben. Geen vijanden van God in mijn dienst!".... Ze keek hem aan met twee verschrikte ogen. Ze schrok van de konsekwentie die er komen ging. Hij zag het en knikte nadrukkelijk. „Ja vrouw.... geen vijanden van God in mijn dienst, want dat zijn ze!.... Ze hebben God de rug toegekeerd, ze verachten Zijn Woord.... Dat zeggen ze wel niet, maar ze doen het zwijgend.... En de jeugd zal ver der gaan: ze zullen openlijk met God breken!.... Het is een hellend vlak.... een snelle afloop als der wateren".... Hij zei het plechtig. Ze begreep wat hij bedoelde, maar ze kon het nog niet geloven, dat de baas Jaap weg zou sturen. Daarom vroeg ze: „Wat moet je nu?".... Hij keek haar aan met een blik als wilde hij vra gen: begrijp je dat nog niet? Dan zei hij driftig: „Als Jaap morgenochtend komt, dan zal ik hem dadelijk weg sturen".... „Ik zou eerst nog maar eens met hem praten".... stelde ze voor. „Want wat zegt Gods Woord? Niet door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden!".... Hij schudde zijn hoofd. „Nee, niet meer met hem praten.... Hij is oud en wijs genoeg, dat hij weet wat hij doet. Hij heeft me bedrogen!".... Hij zei het fel. Ze voelde, dat hem dat misschien het meeste griefde. IJverde hij hier werkelijk voor de ere Gods. Daarom waarschuwde ze nog eens: „Niet door geweld, maar door Mijn Geest!".... Hij deed alsof hij het niet hoorde. Driftig vroeg hij: „Waarom heeft hij zijn kinderen op de christelijke school gelaten?.... Waarom ging hij nog naar de kerk?".... Ze haalde haar schouders op, ze wist het eigenlijk ook niet. „Hij zal er behoefte aan hebben", onder stelde ze. Hij lachte hard: „Een socialist die behoefte heeft om zijn kinderen naar de christelijke school te sturen!.... Die behoefte heeft om naar de kerk te gaan!.... Wil ik je eens wat zeggen?".... Zijn stem daalde en hij bukte zich diep tot haar over: „Daar heeft hij mij mee proberen te blinddoeken!".... Ze had ook gedacht, dat het zo zijn kon, maar ze wilde het nu niet toegeven. „Weten de mensen, die zich socialist noemen, eigenlijk we precies wat het socialisme zeggen wil?" vroeg ze. Hij twijfelde daar ook wel aan, maar hij wou er geen rekening mee houden: „Dat komt er weinig op aan",.... zei hij. (wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 1990 | | pagina 5