EIMVflDEfl-IIIEüWS
Voorheen in Meneerse
Landbouwschool Sommelsdijk was korte tijd bezet
Drs. J. H. Becker werd van dorps- stads-predikant
Marieke Paasbrood
rentmeesters
onzer goederen...
J. van Dyke
11
De bevalling
Jan Visseren
Vacature van IVi jaar te Rotterdam-Hillegersberg/Schiebroek vervult
Snelheidscontrole
Jan Knape Mzn.
hypotheek [g]
op maat... nvm
Makelaar Tamboer
Ooitgensplaat
De gereformeerde predikant, drs. J. H. Becker (38) werd zondag 8 april
1990 bevestigd in zijn derde gemeente die hij in zijn loopbaan als predikant
mag dienen. Hij verwisselde de plattelandsgemeenten Ooltgenslaat (in
samenwerking met Den Bommel) en Marrum in Friesland met de grote stad
Rotterdam. Beslist een ingrijpende overgang, wat tot uiting kwam tijdens de
bevestiging en intrede in zijn nieuwe gemeente Rotterdam-Hillegersberg/
Schiebroek. Zowel de bevestiging als ook de intrede werd in één dienst
gehouden in de hervormde Goede Herderkerk aan het Kastanjeplein te
Schiebroek, daar de Gereformeerde Vredevorstkerk, de wijkkerk van ds.
Becker, te klein was voor de grote belangstelling. Als bevestiger trad op drs.
J. A. S. Végh uit Middenmeer, vriend en studiegenoot van de V.U. van
drs. Becker.
Directeur Berghout van de lagere land- en tuinbouwschool heeft - vorige week vrijdag - de eindexamenkandidaten
uit klas 4 een geducht lesje gelezen! De schoolleiding heeft door de jaren heen wel leren leven met een ludieke aktie
van de 4e klassers, maar die van jl. vrijdag mocht op z'n minst erg voorbarig heten nu de examens nog moeten wor
den afgelegd. De aktievoerders hebben dan ook een geduchte reprimande gekregen; met trakteren hadden ze de
entree tot het schoolterrein afgesloten en op spandoeken maakten ze duidelijk de lessen zeker niet als een lolletje te
beschouwen. Toen dhr. Berghout zich toegang tot de school had weten te verschaffen was 't gauw gedaan met de pret
en was 't ingerukt... mars!!
Kerk moet naar buiten treden
Taak
Opdracht
Toespraken
Baby Broderie Boetiekjes
Dam- en Schaakver. 'Dirksland'
VERVOLGVERHAAL
- 36 -
Niet uitgegeven manuscript,
beschikbaar gesteld door
M. A. Knape
2e Blad
VRIJDAG 13 APRIL 1990
No. 5892
Den healen nacht hadde ze de kachel
angehouwe, want van naer bed gaen was
niks gekomme. Jannekee had de noa-
dige spullen gereadgeleid in ze hiew der
dochter in de gaten. Der schoanzeune
had gezurgd, dat het nyt te koud wier in
de kaemer.
't Was nog wel doenker noe, mar 't was
wel al ochend. Der schoanzeune had de
aslae leegemaekt in noe kwam en mit
een volle kit eierkolen van achterbuten.
Verzichtig pokende 'n wat in 't kleine
laegje vier. Deurdat vannacht de kachel
nyt uutgegae was, was de slotel van de
cirkelaosjekleppe heat. Daer nam en
dus mar effen een doek voor. Toen pak
kende 'n 't haekje, pikkende 't deksel weg
in trok een paer ryngen opzye om op te
goaien. D' eierkolen rollende 't vier in.
Sint dat en de ryngen in het deksel vrom-
schoof, liep Jannekee weer naer de
bedstee.
„Gae mar gaauw, daer komt het!!"
Hy schoot zen jas an in was al weg. De
Brandsteeg uut, hoeks op de Spuie over,
't slopje naer de Westdyk deur stoof en
naer de nieuwbouw an 't Boumanplein.
't Oprel voor de groate schole of konne
zen baenen 't bekant nyt mear byhouwe.
By 't earste huus an de Christiaan de
Vrieslaan viel en zoawat teen de deur-
poste.
In de nachtpon kwam de vroedvrouwe
an de deure. 't Was nog voor achte.
„Wil u komme? 't Is der al!"
Hy wachtende amper der antwoord of.
As een haes gyng en der weer vandeur.
De vroedvrouwe trok gaauw der mantel
an, langende der tas in gyng op een
klusje achter zen an. Ze had nog zoa sty-
kemweg gehoopt op een rustige Korse-
misse, mar dat had der nyt in gezete.
Kindertjes kwamme noe eanmal op der
eige tyd. Ze was dan aok toen ze gister-
naevend gewaerschoewd wier, nyt ver-
baesd geweest. Allean was het der wel
tegengevalle, dat het zoa lange zou gae
dure. Ze had de anstaende moeder ange-
slote in der was nog zoa goed as niks van
ontsluting te bekennen geweest. Toen
had ze netuurlijk an de geboorte van 't
earste kindje gedocht. Dichte durende 't
by een earste kind nogal lange, mar hier
was het een heal lange bevalling ge
weest.
In daer leek het der noe weer op uut te
draoien. Dus had ze gezeid, dat het wel
den aoren dag zou worre, in ze was naer
huus gegae, omdat het gean zin had om
daer een healen nacht te bluve zitten. In
noe was het der toch nog ontkomme. As
je nyt by de geboorte zelf was, missende
je het moaiste aogenblik. Ze had al heal
wat kindertjes op de waereld geholpe,
mar 't was toch aoltoas weer bezoender.
Meschyn maarkende de maansen het
nyt zoa an der deurdat ze netuurlijk zelf
veuls te veul in beslag genome wiere
deur dat nieuwe leventje, in deurdat
heur vanzelf in dy earste aogenblikken
behoarlijk der handen most laete gae,
mar ze wier der vanbinnene toch ylke
kear weer geweun stille van. Het bleef
een woender, zoa'n kindje mit aoles
derop in deran, dat je daer ineans te
zieën kreeg.
Janneke had aoles gedae wat ze oender
de gegeve omstandigheden kon doewe.
't Kind was der, in der dochter lei der aok
taemelijk rustig by. Noe was 't wachten
op de juffrouw voor 't ofbinden van
de naebelstrynge.
Ze gyng weer vrom naer de luzze, waer
der schoanzeune voor oud vuul op de
groend lei.
Noait van zen leven had en zoa hard
gelaope. Vrom van 't waerschoewen van
de juffrouw had en der net zoa de sok
ken ingezet as heen. Hy zat kollesaol in
de warre over zen vrouwe. Toen en buten
aesem de Brandsteeg invloog, styng ean
van de buren in de deure.
„Is der al wat?"
„Jae".
„Een joon of een meisje?"
„Dat weet ik nyt!"
Hy wist feitelijk aok nyt hoe en de
klynke van de deure te pakken gekrege
had. Pas toen en gezieë had dat aoles in
orde leek te wezen, viel de spanning weg.
Mar toen schoe 't aok nyt veul of hy
streek het vaentje.
kritisch selekteren
Tel. 01870-3477
„Gae lage", docht en nog, „dan ke je
nyt valle".
In zoa lei en daer, in 't durende een hort
eardat en een beetje tot zen zelven
kwam.
„Noe haa 't mear mit de vaoder te stellen
as mit het kind", hoarende 'n zen
schoanmoeder teen zen vrouwe zage.
Na jae, daer kon en dan aok niks an
doewe. Hy was nyt zoamar deur een
kleinigheidje gevloerd. Gisternaevend
was en zen schoanmoeder gaen haele,
dy zou baekere. Hy had de kleine meid
uut de kribbe gehaeld in by zen schoan-
vaoder gebrocht. Laeter was en de juf
frouw gae waerschoewe, in toen dy
weggegae was, wazze heulie mit zen
tweaën den healen nacht by zen vrouwe
gebleve. Dy had het aolesbehoave mak
kelijk gehad. Mar aok toen de weaën
korter op mekaore kwamme, had ze nyt
wille haa, dat en om de juffrouw gyng,
want 't zou nog wel effen anlaope. In zoa
hadde ze geweun te lange gewacht in
had en vanochend zen beanen uut zen
lyf gelaope. Was het woender, datje dan
een aogenblik most bekomme?
Oendertussen was de vroedvrouwe klaer
mit het kind, dat ze vorders an de backer
kon overlaete, in aok de naegeboorte
was achter de rik. De kraemvrouwe
kwam eindelijk tot ruste. Ze lei pasjes
mit der aogen dicht.
Ze hoarende de vroedvrouwe vraege of
ze der eige effen kon opknappe.
Uut de bedstee zag ze dy der gezicht
wasse in der haer doewe eardat ze naer
huus gyng. Toen wier 't stille in de kae
mer. Ynkeld uut de kinderwaegen kwam
me der wat geluudjes. Ze dee der aogen
weer toe.
„Hoar noe toch es", docht ze. Ze voe
lende der eige zoa ryk. Ze hadden der
een gezoend kindje by.
Nae een tydje was ze oender zeil.
In de zondagmiddagdienst van 15.30
uur waren afgevaardigden aanwezig
van de kerken uit Den Bommel, Ooit
gensplaat en Marrum en de plaatselijke
kerken van de Wijk en uit de omtrek.
Namens de kerkeraad sprak ds. Végh
een welkomswoord en wenste allen een
gezegende dienst. De bevestiger hield
zijn preek over Kolossenzen 1:24:
„Thans verblijd ik mij over hetgeen ik
om uwentwil lijd. en vul ik mijn vlees
aan wat ontbreekt aan de verdrukkin
gen van Christus, ten behoeve van Zijn
lichaam, dat is de gemeente".
Spreker begon met te zeggen dat het
voor de gemeente van Rotterdam een
bijzondere dag is om een nieuwe leraar
te begroeten en dat er voor zijn vriend
Hans en zijn vrouw en kinderen een
nieuwe levensfase is ingetreden.
„Deze tijd is een tijd van verschuivingen
en veranderingen", aldus ds. Végh die
hierin een overeenkomst zag met de tijd
van Paulus. Paulus zit in de gevangenis
en lijd aan de gemeente en moest zelf
ook veel lijden. Hij deed dit in de weten
schap dat Jezus ook voor hem geleden
heeft. Hij putte daaruit moed in de span
ningen en teleurstellingen en Christus
zag hem in zijn strijd.
Uit dat geloof mogen ook Hans en ik de
gemeente dienen. In deze enigszins
moeilijke tekst sluit Paulus zich aan wat
er toen leefde in het jodendom. Voor hen
moest de Messias nog komen. „Wij,
aldus Paulus, moeten pijn lijden tot de
wederkomst van Christus. „Ook zien we
dat nu in de landen waar Christenen
worden vervolgd om hun geloof', aldus
ds. Végh. Paulus lijdt voor de gemeente
om deze te bemoedigen en zo mogen
ook wij hier in de moeilijkheden meele
ven en op elkaar betrokken zijn.
De kerk heeft hier een taak te vervullen
en ik weet Hans dat je dit ook hier zal
trachten door te geven, uit liefde voor
Christus en voor Zijn kerk. „En van u
gemeente vraag ik u laat uw nieuwe pre
dikant niet alleen staan, help hem en zo
mogen we samen gemeente zijn. Geze
gend hij die komt in de Naam des Hee-
ren, ook hier in Rotterdam", aldus ds.
Végh.
Na het lezen van het bevestigingsformu
lier en het beantwoorden van de vragen,
werd ds. Becker Ps. 134:3 toegezongen.
In een persoonlijk woord zei ds. Végh
het fijn te vinden zijn vriend te hebben
mogen bevestigen. Hij wenste het gezin
in deze nieuwe fase onder Gods zegen
het goede toe. Na afsluiting met het for
muliergebed werd Ps. 134:1 gezongen.
Voor zijn intredepreek bepaalde ds. Bec
ker zijn gehoor bij Kolossenzen 1:25:
„Haar dienaar ben ik geworden krach
tens de bediening, die mij door God is
toevertrouwd, om onder u het Woord
van God tot zijn volle recht te doen
komen".
„Het is een aansluiting aan de bevesti
gingstekst en deze woorden pakten mij
direkt, al is er wel een verschil dat Pau
lus een apostel was en ik predikant
ben", aldus ds. Becker. Wel mogen we
beiden de boodschap van de bijbel laten
schitteren en daarom zette ds. als thema
boven zijn preek 'Ruim baan voor het
Woord'. Hij ging daarbij uit van vier
gedachten, n.l. de oriëntatie, de warmte,
de troost en de ruimte die het Woord van
God ons geeft.
„Bij de verzakeling van onze maat
schappij hebben wij oriëntatie nodig en
we vragen ons dan af'waar gaat het met
deze wereld naar toe', aldus ds. Becker,
die vervolgens wees op Gods Woord dat
een licht in het duister is en een houvast
voor de toekomst. „Dat Evangelie hoop
ik te brengen. Hij die ons liefheeft wijst
ons ook de weg".
„De warmte van het Woord is de liefde
van Christus. In deze weken overdenken
we Zijn kruislijden. Hij wilde voor de
zondaar de dood in, God gaf ons daar
voor Zijn eigen Zoon. Deze liefde van
Christus moet zichtbaar zijn in de kerk.
Een gemeenschap der heiligen in deze
koude en harde wereld daar droom ik
van. Voor deze vrede, vreugde en vriend
schap wil ik mijn volle inzet geven",
aldus ds. Becker. Hij kwam vervolgens
aan zijn derde gedachte: het Woord
geeft ook troost. „Bij het ouder worden
komen de zorgen wel speciaal naar
voren, ook de zorg over de dood. Het
geweldige van het Evangelie is het per-
spektief over de dood heen. De kerk kan
daarom zijn een oase voor moedelozen,
een bemoediging, en dan ziende op
Jezus, die ons vastpakt en brengt aan het
Vaderhart, een hart dat voor ons klopt".
„Het Woord Gods geeft ook ruimte",
aldus ds. Becker, want de volheid van
het Woord laat zien wie Hij zelf is. Hij
die verlost, 'uevrijd en in de ruimte zet.
Het Woord is expansief en explosief en
is de spankracht in de kerk. Daarom
moeten wij als kerk vandaag veel meer
naar buiten treden.
„We hebben hier 16.000 mensen in de
wijk en hoeveel gaan er hiervan naar de
kerk" vroeg spreker zich af. God heeft
echter de wereld op het oog en dat is een
ruim arbeidsveld. Bij de sociale vernieu
wingen zullen we de kerk moeten
inschakelen. We hebben alle soorten
mensen in de wijk, ook buitenlanders,
mensen die op zoek zijn naar de ruimte.
Hiermede mogen we aan de slag, ruim-
baan maken voor het Woord, met liefde,
moed en durf. Dan kunnen er geweldige
dingen gebeuren, ook in Rotterdam",
aldus besloot ds. Becker zijn predikatie.
Na het lezen van de Geloofsbelijdenis,
het dankgebed, werd er gekollekteerd
voor het 'Oude-wijken pastoraat in de
voor kleding, kussens en kado 's.
Oranjestraat 8, Sommelsdijk
Tel. (01870) 52 71
De Goede Herderkerk.
Stad', een goede aansluiting op de
preek.
Hierna werden er verschillende toespra
ken gehouden. Dhr. Van den Boogaard
sprak een welkom als scriba van de ker
keraad en namens het geheel van de
kerk in deze wijk. Hij wenste ds. en
mevrouw een goede tijd en veel wijs
heid toe.
Namens de hervormde gemeente sprak
ds. L. A. Nell zijn vreugde uit over de
komst van ds. Becker. „Uw prediking
deed ons goed, vooral de ruimte geeft
ons steun. In deze kerk is vanmorgen
voor u gebeden dat de Goede Herder u
en ons mag leiden naar de Vrede
vorst".
Pastoor N. J. P. Blaauwhof van de Pau
lusparochie sprak mede namens de ver
eniging van pastores. „Verschillende
punten hebben de aandacht in het con
vent. Met uw komst zijn we blij. Een
gemeente heeft hard een predikant
nodig. Gemeente: wees zuinig op hem
en pleeg geen roofbouw aan hem en zijn
gezin. Met de steun van God van harte
welkom in ons midden".
Namens Marrum sprak de scriba, me
vrouw Bijlsma en vervolgens de praeses
van de wijkkerkeraad van Schiebroek.
De vorige predikant, ds. Iz. Meijer zei,
dat de betrokkenheid van de gemeente
groot is. „U zult veel vriendschap en
liefde ervaren. Al deze sprekers wensten
de familie Becker een goed etijd toe in
Hilligersberg-Schiebroek. Ds. Meijer
had gelezen dat dominees' vader, wijlen
dr. J. H. Becker een vredestichter en een
ontwapenend man was! „Ik hoop dat u
dat hier ook waar mag maken".
Ds. Becker bedankte de diverse sprekers
en was ontroerd dat ds. Meijer zijn vader
nog even herdacht (Zijn moeder, me
vrouw Becker uit Haarlem was aanwe
zig. Ds. Becker betrok in zijn toespraak
nog vele instanties, de jeugd, de bevesti
ger, enz. Tot slot zei hij: „Dank aan God
die mij zond".
Aan deze dienst werkten mee: het Kerk
koor Hillegersberg-Schiebroek, o.l.v.
mevrouw E. Willebrands en de organist
Kees Dorst.
De wijkgemeente heeft IVi jaar vakant
geweest. Per 1 november 1987 ging ds. Iz.
Meijer met emeritaat. In die tijd was de
heer G. J. Smouter pastoraal assistent.
In de wijk Rotterdam-Hillegersberg/
Schiebroek heeft drs. Becker ds. Jae. van
der Wal als kollega.
DEN BOMMEL
Op 29 maart 1990 werd op de Molendijk
te Den Bommel een snelheidscontrole
gehouden door de verkeersgroep der
rijkspolitie te Dordrecht. Er werden 22
bestuurders geverbaliseerd voor het
overschrijden van de maximum snel
heid ter plaatse. De hoogst gemeten
snelheid was 110 kilometer per uur.
Uitslagen van maandag 2 april 1990
Dammen, afdeling 1:
K. de Munck-M. van't Geloof.2 - O
Finale beker:
J. Stolk - K. de JongO - 2
Schaken:
W, Knops - H. K. JoldersmaO - 1
A Nobel - A. v. d. LindeO - 1
F. V. d. Linde - W. StolkVi - Vi
W. Stolk - A. V. d. LindeV2 - V2
Hij had het eerst zijn kopje leeg. Hard
zette hij de
ronde kom op tafel neer alsof hij boos
was. Zijn
ogen dwaalden onrustig door de ka
mer....
Het grote eikenhouten kabinet glom in
het zachte schijnsel van de petroleum-
lamp. Het koperen hekje van de sleekachel kaat
ste het licht terug, het leek wel of er duizend vurige
vonkjes uitspatten. In de hoek van de kamer tikte
de grote kasklok langzaam de tijd vooruit. Achter
de kachel kreunde Nero in zijn slaap....
Dan vroeg de vrouw opeens: „Heb je het wel goed
gehoord. Piet?"....
Hij knikte. „Sekuur", verzekerde hij. „Tot twee
keer toe heeft die aap van een jongen het gezegd,
één keer in de wagen, en één keer toen-ie op bed
lag.... ik heb het sekuur gehoord.... Zo'n aap van
een jongen!"....
„En wat zei die?".... vroeg ze, alsof ze het mogelijk
vond, dat ze het daarnet niet goed verstaan
had.
„Hij zei: ik word tóch socialist!".... De boer keek
haar aan met ogen die vroegen: vind je het niet
verschrikkelijk?....
Ze schudde langzaam haar hoofd om daarmee te
kennen te geven hoe verschrikkelijk ze het vond.
„En dan nogal op een christelijke school ge
gaan",.... vond ze.
„Ja!".... Hij zei het op een toon als wilde hij zeg
gen: denk daar toch niet al te gering over!....
„En wat zei Jaap ervan?".... vroeg ze weer. Hij had
al verteld wat Jaap gezegd had, maar ze wilde het
nog eens horen, ze kon bijna niet geloven dat het
waar was.
Geduldig vertelde hij het nog eens. Jaap was vlak
voor hem komen staan, het leek wel of hij plotse
ling boos was geworden. En toen had hij gezegd,
dat hij liever Piet maar eens onder handen moest
nemen, alsof hij zeggen wilde: je hebt er niets mee
te maken, bemoei je zelf maar met je eigen
familie!"....
Toen zuchtte de oude vrouw en ze legde haar han
den in haar schoot....
En de boer zuchtte ook.... Het werd weer stil in de
kamer. Alleen de kasklok tikte, en Nero kreunde
achter de kachel, hij jankte zachtjes, telkens als
hij droomde....
Buiten begon de regen feller tegen de ramen te
striemen, en de storm speelde een steeds wilder
spel met de populieren op het erf.
„Er gebeuren ongelukken vannacht", zei de
vrouw angstig. „Hoor eens".... Ze hief haar vinger
luisterend op. „Arme mensen, die op het water
zijn!
Hij gaf er geen antwoord op. Hij was zo vervuld
met zijn eigen gedachten. Hij vervolgde het
gesprek waar ze het daarstraks hadden afgebro
ken: „Is het wonder, dat de jeugd zo slecht wordt
tegenwoordig, als de ouders hun kinderen in het
verkeerde voorgaan! Eergisteravond hebben ze
het licht uitgedraaid in de christelijke School,
zodat juffrouw Van Ree d'r been gebroken heeft.
Jongens van de openbare school hebben het
gedaan zoals ze zeggen. Het kan waar zijn, maar
ik zeg: de jongens van de christelijke school kun
nen het even goed gedaan hebben. Kijk nou maar
eens naar die jongen van Jaap!.... En ik vraag:
waar laten ze d'r kinderen voor op de christe
lijke school?"....
Hij wachtte even en keek zijn vrouw aan alsof hij
op een antwoord wachtte. Maar ze zei niets, ze
knikte alleen. Hij ging verder:
„Huichelachtig is het.... huichelachtig.... En waar
om gaan ze nog naar de kerk?.... Socialisten horen
niet in de kerk.... Je krijgt er kou van als je daar
aan begint te denken: wat een verschrikkelijke
afval van God!.... Want dat is het, vrouw, dat is
het!".... Hij zuchtte zwaar en vermoeid.
En weer knikte de oude vrouw, dat ze het met hem
eens was.
„Maar ik zal zolang als ik kan er tegen vechten",
vervolgde hij, en er kwam een grimmige klank in
zijn stem. „Ik heb nog nooit socialisten aan het
werk gehad, zo oud als ik ben. Geen vijanden van
God in mijn dienst!"....
Ze keek hem aan met twee verschrikte ogen. Ze
schrok van de konsekwentie die er komen ging.
Hij zag het en knikte nadrukkelijk. „Ja vrouw....
geen vijanden van God in mijn dienst, want dat
zijn ze!.... Ze hebben God de rug toegekeerd, ze
verachten Zijn Woord.... Dat zeggen ze wel niet,
maar ze doen het zwijgend.... En de jeugd zal ver
der gaan: ze zullen openlijk met God breken!....
Het is een hellend vlak.... een snelle afloop als der
wateren".... Hij zei het plechtig.
Ze begreep wat hij bedoelde, maar ze kon het nog
niet geloven, dat de baas Jaap weg zou sturen.
Daarom vroeg ze: „Wat moet je nu?"....
Hij keek haar aan met een blik als wilde hij vra
gen: begrijp je dat nog niet? Dan zei hij driftig:
„Als Jaap morgenochtend komt, dan zal ik hem
dadelijk weg sturen"....
„Ik zou eerst nog maar eens met hem praten"....
stelde ze voor. „Want wat zegt Gods Woord? Niet
door geweld, maar door Mijn Geest zal het
geschieden!"....
Hij schudde zijn hoofd. „Nee, niet meer met hem
praten.... Hij is oud en wijs genoeg, dat hij weet
wat hij doet. Hij heeft me bedrogen!".... Hij zei
het fel.
Ze voelde, dat hem dat misschien het meeste
griefde. IJverde hij hier werkelijk voor de ere
Gods. Daarom waarschuwde ze nog eens: „Niet
door geweld, maar door Mijn Geest!"....
Hij deed alsof hij het niet hoorde. Driftig vroeg
hij: „Waarom heeft hij zijn kinderen op de
christelijke school gelaten?.... Waarom ging hij
nog naar de kerk?"....
Ze haalde haar schouders op, ze wist het eigenlijk
ook niet. „Hij zal er behoefte aan hebben", onder
stelde ze.
Hij lachte hard: „Een socialist die behoefte heeft
om zijn kinderen naar de christelijke school te
sturen!.... Die behoefte heeft om naar de kerk te
gaan!.... Wil ik je eens wat zeggen?".... Zijn stem
daalde en hij bukte zich diep tot haar over: „Daar
heeft hij mij mee proberen te blinddoeken!"....
Ze had ook gedacht, dat het zo zijn kon, maar ze
wilde het nu niet toegeven. „Weten de mensen, die
zich socialist noemen, eigenlijk we precies wat het
socialisme zeggen wil?" vroeg ze.
Hij twijfelde daar ook wel aan, maar hij wou er
geen rekening mee houden: „Dat komt er weinig
op aan",.... zei hij.
(wordt vervolgd)