EiüviiDEii-fiiEmi/s Stormvaste huizen in Bangladesli vanHrongelen Overdenking De weg naar huis Ml uit de Heilige Schrift Twee koren zingen in Ouddorp Orgelconcert door Simon Stelling SHOW VOOR SENIOREN Cursus geestelijke vorming Hond uitlaten per fiets Thema Oostvoornse lampionoptocht: beroepen Jan Knape Mzn. 2e Blad VRIJDAG 11 AUGUSTUS 1989 No. 5824 De Stichting Reformatorische Hulp- aktie Woord en Daad heeft aan de begunstigers van het huizenprojekt in Bangladesh, aan welk projekt Goeree Overflakkee z'n steentje spontaan heeft bijgedragen, de vol gende brief geschreven: „Voor de vele ontvangen giften voor de stormvaste huizen in Bangladesh willen we u heel hartelijk dankzeggen. Het is hierdoor mogelijk een veel groter aantal gezinnen aan een huis te kunnen helpen dan we aanvankelijk hadden verwacht. Naast de Heere, die deze offervaardig heid werkte, onze hartelijke dank. We zijn blij u te kunnen meedelen dat de bouw in volle uitvoering is. Eind juni bezochten we het werk in Bangladesh en onze verwachtingen, gewekt naar aan leiding van de rapportage, werden zelfs overtroffen. Op een terrein was een bouwplaats ingericht waar 70 mensen werkten aan de produktie van de beton- kolommen. Door een strakke organisa tie waarbij ieder zijn eigen taak heeft bleek het mogelijk elke dag 100 kolom men te maken. Reeds 12.000 kolommen, voldoende voor 2000 huizen, lagen er gereed. Het was er een geweldige drukte. Twee mannen bogen de wapeningsstaven recht, anderen maakten de staven op lengte en weer anderen bogen er haken aan. Een ploeg maakte de beugels en enkele mannen vormden van de staven en beugels een korf Een vijftiental jonge mannen hakten de bakstenen tot een fijne steenslag dat in plaats van grind gebruikt wordt om het beton te maken. Tien vrouwen hadden als taak de steen slag te mengen met zand, cement en water en de mallen te vullen met de betonspecie. Circa 12 a 15 timmerlieden maakten de bekisting en een aantal sjouwers brachten de reeds verharde kolommen weg. Het was een geweldig gezicht deze ijver te zien. Bij een temperatuur van 30 a 35 graden werken deze mensen van 's mor gens 6 tot 's avonds 6 uur. Zij zijn blij dat we werk hebben en daarmee elke dag 50 thaka (f 3,-) verdienen. Juist een week voor ons bezoek was men begonnen met het transport naar de dor pen. Dit transport is een heel karwei. De kolommen die 75 kilo wegen worden bij 10 tegelijk op een handkar naar de rivier gebracht en in een boot geladen. De meeste dorpen zijn via het water bereik baar. In het dorp worden ze weer gela den op een handkar en naar de be stemming gebracht. In het dorp Batiaghata was de bouw volop in gang gezet en één huis was vrij wel gereed. Tussen de kleine hutten van takken, bladeren en stro stond daar het eerste prachtige huis. Zes stevige kolom men die flink ver in de grond staan geven het huis een solide basis. De glim mende golfplaten zorgen voor bescher ming tegen regen en zon. Van brede planken maakten ze de wanden. Het transport naar de dorpen en de bouw van de huizen zal ongeveer een halfjaar in beslag nemen. Als alle hui zen gereed zijn zal een fotograaf naar de dorpen gaan om van alle huizen een foto te maken. Omdat de huizen in de dorpen her en der verspreid staan is het voor hem een hele klus om alle huizen te bezoeken. De verwachting is dat hij ook een halfjaar nodig zal hebben om van alle 2500 huizen een foto te maken. Dat betekent dat diegenen die ƒ400,- of meer gegeven hebben, midden volgend jaar de foto van het door hen gegeven huis tegemoet kunnen zien. We zijn blij dat we op deze wijze u tus sentijds verslag kunnen doen van deze prachtige hulp. We hebben velen zien wonen in hutjes van 1,5 x 2 meter, van zodanige hoogte dat ze er net aan in kunnen zitten en een deuropening van een halve meter hoog. Ook al zijn de nieuwe huizen naar onze maatstaven klein, voor hen is het een groots bezit. Gaarne hadden we de nieuwe bewoners ook een bijbel willen geven. In deze moslimstaat is evangelisatie en versprei ding van christelijke lektuur helaas niet toegestaan. Het feit echter dat christe nen deze huizen beschikbaar stellen, aan hen die in nood verkeren, ongeacht hun godsdienst, en de vermelding hier bij van de Bijbelse motivatie, is op zich zelf al een getuigenis. Moge God ook dit werk zegenen opdat Zijn Naam, ook in Bangladesh, eer wordt toegebracht". Voor het cursusjaar 1989/1990 zijn de volgende sprekers uitgenodigd voor de cursusavonden voor gemeenteleden. Het programma is als volgt: 25 september 1989: Ir. J. van der Graaf uit Huizen over „Het Conciliair pro ces". 23 oktober 1989: Dr. R. Seldenrijk uit Zeist over „Christenen in een Babel- cultuur". 20 november 1989: G. Slootweg uit Mid- delhamis over „Vrijheid, gelijkheid en broederschap. Enige opmerkin gen over de Franse revolutie aan de hand van Groen van Prinsterer". 15 januari 1990: Ds. M. Goudriaan uit Apeldoorn over „Geloofsaanvech- tingen". 12 februari 1990: Ds. A. Baars uit Mid- delhamis over „Leven van de hoop". 12 maart 1990: Ds. W. van Gorsel uh Schoonhoven over „Voetius". Plaats: Hervormd Verenigingsgebouw „De Hoeksteen", Ring te Middelhamis. Tijd: 19.45 uur. U kunt zich voor de cursus aanmelden door middel van het storten van een bedrag van ƒ15,- op bankrekening nummer 34.20.77.139 t.n.v. Cursus Gees telijke Vorming, p/a Mej. K. Mulder, Azaleastraat 19, 3245 CB Sommelsdijk (giro van de Rabobank: 34.61.24). Mocht u maar één avond bij willen wonen, dan betaalt u op de avond een bedrag van 5,-. Wij hopen dat velen deze avonden weer zullen bezoeken en dat het zegen mag afwerpen voor het geestelijk leven van onszelf en voor de gemeenten waarin we leven. De Stuurgroep, Ds. K. ten Klooster, Ds. A. de Lange, Ds. P. H. van Trigt, J. van Hoorn, Kati Mulder. 01870 4844 Gratis taxatie van uw huis Woensdag 16 augustus zal in de concert serie van de Grote Kerk te Dordrecht de organist Simon Stelling zich presente ren in een boeiend en afwisselend pro gramma. Simon Stelling is organist te Alphen a/d Rijn. Hij speelt werken van Franck (Choral I), Vième (Uit: 24 Pieces en style libre), Gigout (Toccata), Reger (Fantasie over „Wachet auf, ruft uns die Stimme). Het concert begint om 8 uur. in het doolhof van prijskaartjes de juiste taxatie... Makdaar Tamboer Tel. 01870-3477 De Nederlandse wegenverkeerswetge- ving staat het toe al fietsend een dier te geleiden. Je mag dus je hond per fiets uitlaten, al is het wel uitkijken geblazen dat je door een onverwachte beweging van het dier niet ondersteboven wordt getrokken of uit het goede spoor raakt. Voor hondenbezitters nu goed nieuws. De Noorse wiskundige Sven Amtzen is het na jarenlang onderzoek gelukt een hulpmiddel te ontwikkelen dat het goed mogelijk maakt om de hond naast de fiets aangelijnd zijn dagelijkse portie beweging te geven. Met de door hem ontwikkelde 'Springer' is fietsen met een hond veilig geworden. Je kunt twee han den aan het stuur houden en een laag gemonteerde veer vermindert het ruk ken en trekken van de hond, zodat de fietser in balans blijft en de hond netjes naast de fiets blijft lopen, niet tussen de wielen kan raken of in zijn lijn ver strikt raakt. Uitgetest door de Universiteit van Oslo en zo goed bevonden dat de Noorse politie en het Noorse leger nu hun hon den op deze manier per fiets trainen. In Nederland in de handel gebracht door Vitakraft-Van IJzendoorn in Eer beek. (Tel. 08338-59128). Woensdag 16 augustus Met veel succes wordt de unieke Oost voornse lampionoptocht - dit jaar voor de 69ste keer! - steeds weer onder een wisselend thema gebracht. Dit jaar is gekozen voor het thema: beroepen. De jury zal naast de verlichting, speciale aandacht geven aan originele en krea- tieve vondsten rondom dit onderwerp. Oude en moderne beroepen, bekende en minder bekende, uit h andwerk of indus trie: vele varianten zijn denkbaar. De optocht wordt opgesteld vanaf 19.00 uur. Inschrijving in de volgende katego- riën is mogelijk: - individueel (lopend) - verenigingen/groepen (lopend) - karretjes - fietsen - wagens - reklamewagen. Deze inschrijving is alleen mogelijk op de avond van de optocht en wel bij de inschrijfstand op het Dorpsplein. Deel name door paarden of pony's is helaas niet mogelijk. Om 20.00 uur wordt vertrokken voor de gebruikelijke route langs o.m. de Leem- gaarde. Zandweg (alwaarpauze voor het opsteken van de lampions), FHG van Itersonlaan, Stationsweg. Tijdens de finale op de Hofwei, worden de prijswinnaars bekend gemaakt en de kampioensprijs uitgereikt. Inlichtingen worden door het VW- kantoor (01815-2749) graag verstrekt. Psalm 106:5 Toen gaf Hij hun hun begeerte; maar Hij zond aan hun zielen een magerheid. De Israëlieten hadden van God in de woestijn gekregen wat ze begeerden en vaak meer dan dat. Hij gaf hen soms ook gaven waar zij niet eens aangedacht hadden. Maar de tevredenheid was vaak ver te zoeken. Ze bleven vragen en ze bleven begeren. Ze rekenden er niet mee dat hun begeerte wel eens verkeerd kon zijn en dat de verhoring van dat gebed dan eerder een straf werd dan een zegen. En zo gaat dat ook. Als mensen, of wat dichter bij, als wij aan gebedsverhoring denken, dan denken we steevast aan stromen van zegen. We rekenen er op dat God ons met alle goeds omringt. Maar hier leren we dat het ook anders kan. De vraag moet hier gesteld worden of we wel goed bidden. Er zijn ongetwijfeld tijden dat er veel te weinig gebeden wordt. Als alles op rol letjes loopt en alles wat het hart begeert in ruime mate voorhanden is, dan verf lauwen en vervlakken de gebeden en tenslotte blijft er alleen nog maar een lege vorm of het blijft helemaal achter wege. Men heeft het dan zo druk met werken en inzamelen van goederen dat het bidden geen plaats meer heeft in ons drukke leven. Maar in de geschiedenis waar dit psalmvers op ziet, n.l. Numeri 11, daar zien we dat men ook teveel en vooral ook verkeerd kan bidden. Dan wordt bidden eerder een dwingen. God dwingen om aan onze verlangens te vol doen. Dan wordt bidden eerder het voorlezen van een verlanglijst dan een ootmoedig en afhankelijk vragen en pleiten. Men bidt maar en men vraagt maar, men eist maar en kommandeert maar. En men kan ook over een bepaalde zaak te lang blijven doordrammen. Mozes moest dat ook een keer horen dat de Heere sprak: het zij u genoeg, spreek niet meer van deze zaak. De profeet Jeremia overkwam dat eveneens, want niet minder dan drie maal moest hij horen: bidt niet meer voor dit volk en hef geen geschrei noch gebed voor hen op en loop Mij niet aan, want Ik zal u niet horen. En Paulus die de vermaning krijgt niet te blijven vragen over die doom in zijn vlees. De Heere hoorde hen niet, want Zijn besluit lag al vast dat Hij het anders zou doen. En dat wisten ze al. Dit lijkt in tegenspraak te zijn met het bevel dat men altijd bidden moet maar dat is niet zo, want daar gaat het over het bidden om het geschieden van de wil van de Heere en dat is heel wat anders. Maar als wij voor de negatieve gebedsverhoring bewaard willen blij ven, moeten we wel weten wat we bid den. We moeten vrezen dat het in onze tijd maar al te vaak gaat als in de tijd van Numeri 11. Terwijl van alles ruim vol doende is, hoort men alom gemopper. Men vril nog meer en nog beter. En men ziet niet verder dan het hier en nu en wat er wordt belooft in de toekomende eeuw, het hemelse Kanaan, daar heeft men geen boodschap aan. Men kan en wil zich niet voorstellen dat het beloofde land meer te bieden heeft dan het hier en nu. En het begeren neemt met de dag toe. De Heere hoort kennelijk de be geerte, want Hij geeft steeds meer goede ren en tenslotte worden we er onder begraven. Maar ook dat wordt weer gewoon. En hoe rijk en prachtig de gaven ook zijn, alles gaat tenslotte weer lijken op dat zoete, men krijgt er weer zo genoeg van dat men er van walgt. Dan klinkt die aloude kreet weer op: Geef ons vlees, geef ons vlees. En weer komen er nieuwe artikelen. En zowel in het ene alswel in het andere kunnen we de lijn doortrekken naar nu, want ook nu moe ten we zien dat er een magerheid aan de zielen van vele miljoenen gekomen is die inderdaad de mensen laat sterven die niets meer wensten dan hun over daad waarin ze gestorven zijn. Ze ster ven gelijk als toen met het nog on gekauwde vlees nog tussen hun tanden. En hun kostelijke, onsterfelijke ziel? Die is zo mager geworden dat ze de rijkdom van de genadegaven van God niet meer ziet en ook niet meer wenst. Die magere ziel heeft er genoeg aan als ze vervuld is met het aardse, vergankelijke slijk. Ze komt er niet meer toe om het hogere, het onvergankelijke te zoeken en wil dat ook niet, maar is tevreden als de eigen begeerten vervuld worden. Maar als God alleen maar onze begeeerte naar de dagelijkse dingen vervult, dan is dat een droeve zaak want dat is voor de eeuwig heid te kort. Daar is meer voor nodig. Maar de overdaad van de dagelijkse dingen is zo verleidelijk. Ook de kinde ren Gods zijn daar niet altijd los van. Ook hen overkomt het nog wel eens dat ze met jaloersheid en verlangen omzien naar het Egypte van de wereld met de welgevulde vleespotten. Zij moeten er in het bijzonder op letten dat zij niet wor den meegesleurd in de maalstroom van eten en drinken en vrolijk zijn. Om kort te gaan, het stukje geschiedenis dat hier door de psalmdichter gememoreerd wordt, dat roept ons allen op tot bezin ning. Ja nog meer, het roept ons allen tot bekering. Het gaat er in de eerste plaats toch niet om wat ik wil en begeer van God, maar het gaat er om wat God wil van mij. Dat leert ons onze grote Voor- bidder de Heere Jezus. Toen Hij vlak voor Zijn gruwelijke levenseinde de knieën boog voor God Zijn Vader, toen bad Hij: Vader indien het mogelijk is, laat deze drinkbeker aan Mij voorbij gaan, doch niet gelijk Ik wil, maar gelijk Gij wilt. Zeker, er is bij Jezus op dat moment de begeerte om uit die ontzet tende nacht van zonde en dood verlost te worden, maar er is bij Hem een gro tere begeerte om de wil van Zijn Heilige Vader te doen. Dat is Zijn eeuwige begeerte. Dat is waar bidden als mijn wil bereid is om de wil van God te zoeken. Maar dat is dan ook bidden dat geleerd is van de Geest. En dan geeft God ons wel eens dingen die we graag hebben en dat is geweldig, maar dan komt het ook wel eens openbaar dat Zijn wil dwars door mijn wil heen loopt. Dan gaat Zijn vertikale lijn dwars door mijn horizon tale heen en dan wordt het een kruis. Elke ware bidder komt toch weer uit bij het kruis. Het kruis van Christus dat spreekt van onze schuld, maar dat dan ook zo vertroostend en versterkend spreekt van de overname van de schuld door de betalende Borg aan het kruis. Maar zo bij Hem terecht gebracht wor den, dat kan ook nog wel eens pijnlijk zijn want dat betekent dat ik met al mijn goede bedoelingen en met heel mijn kunnen en kennen er aan moet. Niets uit mij, maar alles uit Hem. Maar dan komt er een andere vervulling in de ziel. Dat is geen magerheid maar dan vervult Hij de ziel met wat het Woord de vettigheid noemt. Dan komt er toch een begeerte naar vlees op de weg waarvan Jezus spreekt. Dan nodigt Jezus ons uit Zijn vlees te eten. Het Brood dat Ik geven zal is Mijn vlees, hetwelk Ik geven zal voor het leven der wereld. Die Mijn vlees eet en Mijn bloed drinkt, die heeft het eeu wige leven; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage. Want Mijn vlees is waar lijk Spijs en Mijn bloed is waarlijk Drank. Die Mijn vlees eet en Mijn bloed drinkt, die blijft in Mij en Ik in hem. Dat geeft de ware verzadiging en voedt ten eeuwigen leven. Mozes klaagde bij de Heere God dat hij dat volk niet meer dragen kon. En dat was ook zo, Mozes kon hen dat vlees niet geven. Maar de Meerdere Mozes, de Heere Jezus Christus heeft Zijn volk gedragen en zal ze dragen tot voor de troon van Zijn Heilige Vader waar ze verzadigd zullen worden met Zijn God delijk Beeld. Laat ons dan in geloof en verwachting bidden: Heere geef ons altijd Dit Vlees te eten en zendt aan onze zielen de vettig heid van Uw eeuwige liefde. De psalm begint met Hallelujah en ein digt met Hallelujah en terecht, want hij vermeldt de grote werken Gods, die alle lof en roem waardig zijn. Den Bommel A Vos Bij MeubelExpo Gezond en comfortabel 'Zitten' en 'Slapen'! Speciaal voor U die op comfort gesteld bent, presenteert MeubelExpo gedurende de zomermaanden een Show voor Senioren. Met meubelen die voldoen of aanpasbaar zijn aan uw wensen en eisen. Hoogte, harder/zachter, verstelbare onderdelen etc. Kom kijken en neem er uw gemak van. Er is iets lekkers bij de koffie en we maken het extra gezellig. U kunt ook gerust even bellen voor een afspraak, zodat wij voldoende tijd voor U kunnen reserveren. Stellendam Delta Industrieweg 38 ZÓ veel en zó dichtbij'. Op woensdagavond 16 augustus a.s. wordt de laatste zangavond van dit sei zoen gehouden in de Gereformeerde Kerk te Ouddorp. Aan deze avond werken twee Oud- dorpse koren mee, te weten de Christe lijk Gemengde Zangvereniging „Hart en Stem" en het Christelijk Jeugdkoor „Van Knop tot Bloem". Beide koren worden gedirigeerd door Jan Bezuijen. Als pianist treedt op Abr. Bezuijen. Naast de uitvoeringen door de koren van hun eigen repertoire, bestaand uit psalmen, gezangen en andere christe lijke liederen is er samenzang. De avond wordt besloten met het samen zingen van gezang 300: „Eens als de bazuinen klinken". De zangavond begint om 20.00 uur. De presentatie is in handen van ds. J. C. van Westenbrugge. De entreeprijs is ƒ2,50 voor volwassenen en 1,- voor kinderen tot en met 12 jaar. VERVOLGVERHAAL - 24 - Niet uitgegeven manuscript, beschikbaar gesteld door M. A. Knape „Je hoef noait meer bie m'n in de deure te kommen". Het is niet, omdat ze geen verzoening wil, maar ze is van mening, dat het proces bij Willem wat al te vlug verloopt. „Ik hadde zoa gedocht, dome nee, mit ons beidjes trouwe, dan hawe m'n heelemael geen drukte, en wie d'r dan weer goed wil worre die mo' mar komme." „'t Zal niet gebeure", zegt de oude vrouw, „ik gaen mee!" De dominee glimlacht om de heftigheid waarmee ze uitvalt. Hij is blij, dat er tenminste bij Willem en Betje geneigdheid tot verzoening is. Hij stelt vast, dat ze dus beiden de broers en zusters waar lijk vergeven hebben. „Heb ik het mis?" Willem geeft gewillig toe: „O ja, oor, ik binne zoa makkelijk... as heulje goed wille dan ik allang. En aoUes is weer opgeridderd." Hij maakt met zijn hand een gebaar door de kamer, de gestolen meu belen behoeven niet langer een toenadering in de weg te staan nu in de leegte is voorzien. „Waer zalle m'n vorders kwaed om weze?" Zijn moeder zit te wippen op haar stoel om ook wat te zeggen. Nu Willem zo gemoedelijk zit te praten over alles wat hij gekocht heeft branden de woorden op haar tong. Kijk zo'n jongen daar schaamteloos en hoogmoedig met zijn handen wijzen alsof het zo behoort te zijn. En dat wil mooi doen voor de dominee, en lief en aanhalig tegen die meid. Als het haar bloedeigen familie niet was zou hij wel minder toegeeflijk zijn. Zo'n stumper! Ziet hij dan niet, dat Betje zelf volstrekt niet op vrede gesteld is. Ze wil dat allemaal zeg gen, maar ze kan niet aan het woord komen omdat Betje begint. Daardoor krijgt ze gelegen heid om te bedenken, dat het veel beter is om niet van het geld te reppen. En als ze over het opge spaarde geld moet zwijgen weet ze niet hoe ze aan haar verwijten de nodige kracht moet geven zodat de anderen met stomheid geslagen zullen worden. Betje zegt: „Och, vergeve.... da's zoa'n groat woord, domenee". Ze praten heel lang over dat grote woord. Betje trekt de conclusie: „Jae, domenee, dat zei je noe aollemaele wel, mar om het te doeën, dat is zoa gemakkelijk niet!" „Daarvoor hebben we God nodig", zegt dominee. Van het een komt het ander. Dominee heeft het voornemen om het ondertrouwde paar een belangrijke vraag te stellen. Hij moet van deze gelegenheid gebruik maken, de gemeente is groot en er is zo heel veel werk. Al hetgeen besproken is kan als een inleiding worden beschouwd op de vraag die hij gaat doen. „Ik heb zoeven gezegd, dat we God nodig hebben om onze naaste te ver geven wat hij tegen ons misdreven heeft. God alleen kan ons daartoe de gezindheid in het hart schenken, en de kracht om dat soms moeilijke werk te volbrengen." Dominee maakt de gevolg trekking, dat we God niet kunnen missen, geen enkel ogenblik. We moeten ons nauwer aan Hem verbinden. Hij wil met ons in een verbond treden. Hij is met ons in een verbond getreden toen we gedoopt zijn! Dat eist van onze kant aanvaarding. „En nu komen jullie wel trouw ter kerke, dat heb ik wel gezien, maar hoe staat het met de belijdenis des geloofs?" Ze zijn er allebei van overrompeld. Deze domi nee spreekt woorden, die ze niet verstaan. „Je bedoelt: an laete neme, domenee?" Domenee knikt, hij wil zich wel in de taal van het land uitdrukken als dat nodig is. „Dan mo' je an taefel", zegt Betje, „tenminste, het is zoawat de geweunte, gloaf ik, datje in elk geval ene keer...." Dominee knikt en schudt met zijn hoofd, driftig, alles tegelijk. Ja, hij kent die gewoonte! Ze „laten zich aannemen", en daar blijft het bij; de minst beschroomden komen één keer ten Avondmaal, omdat zó de traditie geworden is. Even knikken zijn knieën tegen elkander, er komt een waas voor zijn ogen, zijn hand grijpt hulpeloos in de lucht. Hoe moet hij al dat werk alleen klaar krijgen, een mensenleeftijd zal niet toereikend zijn. Hij zegt met verheffing van stem: „Je belooft ten Avond maal te komen, omdat God dat wil... hij roept... Hij roept ook jullie, of je belijdenis wilt doen of niet..." Hij wil nog zeggen, dat het oordeel bedreigd is tegen de ongehoorzamen, maar hij zegt het anders: „En God bedroeft zich telkens als je aan zijn nodiging geen gevolg geeft". Deze mensen zijn al zo dikwijls vervolgt met oordeels dreigingen, dat ze er ongevoelig voor geworden zijn. „Dan mo' je bekeerd weze", debatteert Betje, „d'r staat duidelijk: die eet en drinkt zichzelf een oordeel!" Dominee heeft zich voor vanavond wel een heel moeilijke taak toegewezen. Het is gemakkelijker om met de wind mee te zeilen dan tegen wind en stroom op te roeien! Hij denkt aan sommige van zijn ambtsbroeders, hij zet het dadelijk uit zijn gedachten, het maakt hem bedroefd. Hij zal doen wat God van hem eist en al het andere aan Hem over laten. Even glijdt er een trek van medelijden over zijn gezicht om wat Betje heeft aangevoerd. Hij strijdt hier niet tegen overtuigingen. Dat doet hij als hij tegenover de gezelschap mensjes staat, die komen met argumenten waarin de warmte van hun eigen hart klopt. En ook buiten de gezel schappen heeft hij ze ontmoet, eikebomen der gerechtigheid, met wie hij graag van gedachten wisselt. Maar dit is zielig. Die anderen hebben iets waaraan ze vast kunnen houden. Deze mensen hebben iets gehoord... Hij probeert hen duidelijk te maken wat God van de mens eist. We moeten ons bekeren, dan staat de tafel van het Avond maal voor ons aangericht. „Jullie nemen de volg orde verkeerd." „Dat ken een mens zelf niet, domenee." Betje voert voor allen het woord. Willem knikt om te kennen te geven, dat ze het goed doet. De oude vrouw zit voorover gebogen op haar stoel om geen woord te missen. De dominee is onvermoeid, dit is weer een nieuw punt, waarover heel wat te zeggen valt. Hij brengt er ook de doop bij te pas. „De mensen op Flakkee gaan wel zeer lichtvaardig met de doop om." „Watte, domenee?" „Zeker, ze zouden niet gaarne een kind onge doopt laten." „Nee, natuurlijk niet." „Maar welke betekenis heeft de doop dan toch voor jullie.... Je kunt net zo goed je jonge varkens laten dopen!" Dominee krijgt er een kleur van, dat hij het er zo uitflapt. (wordt vervolgd) Komplete woninginrichting Oottgensplaat V_^ <ij 01873-1437 NVMi (bij de Haringvlietsluizen, afslag Havens) Tel. 01879-2300 Open: Maandag tm Zaterdag van 8.30 tot 17.00 u. Vrijdagavond tot 21.00 u. 4.t^.l^l^4.^^^^.l^l^l^4.if.4.l^l^l^l^l^l^l^l^43^l^l^4■¥^'^*******'^***■*************¥************4■**^

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 1989 | | pagina 5