EiüviiDEii-fiiEmi/s
Stormvaste huizen in Bangladesli
vanHrongelen
Overdenking
De weg
naar huis
Ml
uit de
Heilige Schrift
Twee koren zingen
in Ouddorp
Orgelconcert door
Simon Stelling
SHOW VOOR SENIOREN
Cursus geestelijke vorming
Hond uitlaten per fiets
Thema Oostvoornse
lampionoptocht: beroepen
Jan Knape Mzn.
2e Blad
VRIJDAG 11 AUGUSTUS 1989
No. 5824
De Stichting Reformatorische Hulp-
aktie Woord en Daad heeft aan de
begunstigers van het huizenprojekt
in Bangladesh, aan welk projekt
Goeree Overflakkee z'n steentje
spontaan heeft bijgedragen, de vol
gende brief geschreven:
„Voor de vele ontvangen giften voor de
stormvaste huizen in Bangladesh willen
we u heel hartelijk dankzeggen. Het is
hierdoor mogelijk een veel groter aantal
gezinnen aan een huis te kunnen helpen
dan we aanvankelijk hadden verwacht.
Naast de Heere, die deze offervaardig
heid werkte, onze hartelijke dank.
We zijn blij u te kunnen meedelen dat de
bouw in volle uitvoering is. Eind juni
bezochten we het werk in Bangladesh en
onze verwachtingen, gewekt naar aan
leiding van de rapportage, werden zelfs
overtroffen. Op een terrein was een
bouwplaats ingericht waar 70 mensen
werkten aan de produktie van de beton-
kolommen. Door een strakke organisa
tie waarbij ieder zijn eigen taak heeft
bleek het mogelijk elke dag 100 kolom
men te maken. Reeds 12.000 kolommen,
voldoende voor 2000 huizen, lagen er
gereed.
Het was er een geweldige drukte. Twee
mannen bogen de wapeningsstaven
recht, anderen maakten de staven op
lengte en weer anderen bogen er haken
aan. Een ploeg maakte de beugels en
enkele mannen vormden van de staven
en beugels een korf Een vijftiental jonge
mannen hakten de bakstenen tot een
fijne steenslag dat in plaats van grind
gebruikt wordt om het beton te maken.
Tien vrouwen hadden als taak de steen
slag te mengen met zand, cement en
water en de mallen te vullen met de
betonspecie. Circa 12 a 15 timmerlieden
maakten de bekisting en een aantal
sjouwers brachten de reeds verharde
kolommen weg.
Het was een geweldig gezicht deze ijver
te zien. Bij een temperatuur van 30 a 35
graden werken deze mensen van 's mor
gens 6 tot 's avonds 6 uur. Zij zijn blij dat
we werk hebben en daarmee elke dag 50
thaka (f 3,-) verdienen.
Juist een week voor ons bezoek was men
begonnen met het transport naar de dor
pen. Dit transport is een heel karwei. De
kolommen die 75 kilo wegen worden bij
10 tegelijk op een handkar naar de rivier
gebracht en in een boot geladen. De
meeste dorpen zijn via het water bereik
baar. In het dorp worden ze weer gela
den op een handkar en naar de be
stemming gebracht.
In het dorp Batiaghata was de bouw
volop in gang gezet en één huis was vrij
wel gereed. Tussen de kleine hutten van
takken, bladeren en stro stond daar het
eerste prachtige huis. Zes stevige kolom
men die flink ver in de grond staan
geven het huis een solide basis. De glim
mende golfplaten zorgen voor bescher
ming tegen regen en zon. Van brede
planken maakten ze de wanden.
Het transport naar de dorpen en de
bouw van de huizen zal ongeveer een
halfjaar in beslag nemen. Als alle hui
zen gereed zijn zal een fotograaf naar de
dorpen gaan om van alle huizen een
foto te maken. Omdat de huizen in de
dorpen her en der verspreid staan is het
voor hem een hele klus om alle huizen te
bezoeken. De verwachting is dat hij ook
een halfjaar nodig zal hebben om van
alle 2500 huizen een foto te maken. Dat
betekent dat diegenen die ƒ400,- of
meer gegeven hebben, midden volgend
jaar de foto van het door hen gegeven
huis tegemoet kunnen zien.
We zijn blij dat we op deze wijze u tus
sentijds verslag kunnen doen van deze
prachtige hulp. We hebben velen zien
wonen in hutjes van 1,5 x 2 meter, van
zodanige hoogte dat ze er net aan in
kunnen zitten en een deuropening van
een halve meter hoog. Ook al zijn de
nieuwe huizen naar onze maatstaven
klein, voor hen is het een groots bezit.
Gaarne hadden we de nieuwe bewoners
ook een bijbel willen geven. In deze
moslimstaat is evangelisatie en versprei
ding van christelijke lektuur helaas niet
toegestaan. Het feit echter dat christe
nen deze huizen beschikbaar stellen,
aan hen die in nood verkeren, ongeacht
hun godsdienst, en de vermelding hier
bij van de Bijbelse motivatie, is op zich
zelf al een getuigenis. Moge God ook dit
werk zegenen opdat Zijn Naam, ook in
Bangladesh, eer wordt toegebracht".
Voor het cursusjaar 1989/1990 zijn de
volgende sprekers uitgenodigd voor de
cursusavonden voor gemeenteleden.
Het programma is als volgt:
25 september 1989: Ir. J. van der Graaf
uit Huizen over „Het Conciliair pro
ces".
23 oktober 1989: Dr. R. Seldenrijk uit
Zeist over „Christenen in een Babel-
cultuur".
20 november 1989: G. Slootweg uit Mid-
delhamis over „Vrijheid, gelijkheid
en broederschap. Enige opmerkin
gen over de Franse revolutie aan de
hand van Groen van Prinsterer".
15 januari 1990: Ds. M. Goudriaan uit
Apeldoorn over „Geloofsaanvech-
tingen".
12 februari 1990: Ds. A. Baars uit Mid-
delhamis over „Leven van de hoop".
12 maart 1990: Ds. W. van Gorsel uh
Schoonhoven over „Voetius".
Plaats: Hervormd Verenigingsgebouw
„De Hoeksteen", Ring te Middelhamis.
Tijd: 19.45 uur.
U kunt zich voor de cursus aanmelden
door middel van het storten van een
bedrag van ƒ15,- op bankrekening
nummer 34.20.77.139 t.n.v. Cursus Gees
telijke Vorming, p/a Mej. K. Mulder,
Azaleastraat 19, 3245 CB Sommelsdijk
(giro van de Rabobank: 34.61.24).
Mocht u maar één avond bij willen
wonen, dan betaalt u op de avond een
bedrag van 5,-.
Wij hopen dat velen deze avonden weer
zullen bezoeken en dat het zegen mag
afwerpen voor het geestelijk leven van
onszelf en voor de gemeenten waarin we
leven.
De Stuurgroep,
Ds. K. ten Klooster,
Ds. A. de Lange,
Ds. P. H. van Trigt,
J. van Hoorn,
Kati Mulder.
01870
4844
Gratis taxatie van uw huis
Woensdag 16 augustus zal in de concert
serie van de Grote Kerk te Dordrecht de
organist Simon Stelling zich presente
ren in een boeiend en afwisselend pro
gramma. Simon Stelling is organist te
Alphen a/d Rijn. Hij speelt werken van
Franck (Choral I), Vième (Uit: 24 Pieces
en style libre), Gigout (Toccata), Reger
(Fantasie over „Wachet auf, ruft uns die
Stimme). Het concert begint om 8 uur.
in het doolhof van prijskaartjes
de juiste
taxatie...
Makdaar Tamboer
Tel. 01870-3477
De Nederlandse wegenverkeerswetge-
ving staat het toe al fietsend een dier te
geleiden. Je mag dus je hond per fiets
uitlaten, al is het wel uitkijken geblazen
dat je door een onverwachte beweging
van het dier niet ondersteboven wordt
getrokken of uit het goede spoor raakt.
Voor hondenbezitters nu goed nieuws.
De Noorse wiskundige Sven Amtzen is
het na jarenlang onderzoek gelukt een
hulpmiddel te ontwikkelen dat het goed
mogelijk maakt om de hond naast de
fiets aangelijnd zijn dagelijkse portie
beweging te geven. Met de door hem
ontwikkelde 'Springer' is fietsen met een
hond veilig geworden. Je kunt twee han
den aan het stuur houden en een laag
gemonteerde veer vermindert het ruk
ken en trekken van de hond, zodat de
fietser in balans blijft en de hond netjes
naast de fiets blijft lopen, niet tussen de
wielen kan raken of in zijn lijn ver
strikt raakt.
Uitgetest door de Universiteit van Oslo
en zo goed bevonden dat de Noorse
politie en het Noorse leger nu hun hon
den op deze manier per fiets trainen.
In Nederland in de handel gebracht
door Vitakraft-Van IJzendoorn in Eer
beek. (Tel. 08338-59128).
Woensdag 16 augustus
Met veel succes wordt de unieke Oost
voornse lampionoptocht - dit jaar voor
de 69ste keer! - steeds weer onder een
wisselend thema gebracht. Dit jaar is
gekozen voor het thema: beroepen. De
jury zal naast de verlichting, speciale
aandacht geven aan originele en krea-
tieve vondsten rondom dit onderwerp.
Oude en moderne beroepen, bekende en
minder bekende, uit h andwerk of indus
trie: vele varianten zijn denkbaar.
De optocht wordt opgesteld vanaf 19.00
uur. Inschrijving in de volgende katego-
riën is mogelijk:
- individueel (lopend)
- verenigingen/groepen (lopend)
- karretjes
- fietsen
- wagens
- reklamewagen.
Deze inschrijving is alleen mogelijk op
de avond van de optocht en wel bij de
inschrijfstand op het Dorpsplein. Deel
name door paarden of pony's is helaas
niet mogelijk.
Om 20.00 uur wordt vertrokken voor de
gebruikelijke route langs o.m. de Leem-
gaarde. Zandweg (alwaarpauze voor het
opsteken van de lampions), FHG van
Itersonlaan, Stationsweg.
Tijdens de finale op de Hofwei, worden
de prijswinnaars bekend gemaakt en de
kampioensprijs uitgereikt.
Inlichtingen worden door het VW-
kantoor (01815-2749) graag verstrekt.
Psalm 106:5
Toen gaf Hij hun hun begeerte; maar
Hij zond aan hun zielen een
magerheid.
De Israëlieten hadden van God in de
woestijn gekregen wat ze begeerden en
vaak meer dan dat. Hij gaf hen soms ook
gaven waar zij niet eens aangedacht
hadden. Maar de tevredenheid was vaak
ver te zoeken. Ze bleven vragen en ze
bleven begeren. Ze rekenden er niet mee
dat hun begeerte wel eens verkeerd kon
zijn en dat de verhoring van dat gebed
dan eerder een straf werd dan een zegen.
En zo gaat dat ook. Als mensen, of wat
dichter bij, als wij aan gebedsverhoring
denken, dan denken we steevast aan
stromen van zegen. We rekenen er op
dat God ons met alle goeds omringt.
Maar hier leren we dat het ook anders
kan. De vraag moet hier gesteld worden
of we wel goed bidden.
Er zijn ongetwijfeld tijden dat er veel te
weinig gebeden wordt. Als alles op rol
letjes loopt en alles wat het hart begeert
in ruime mate voorhanden is, dan verf
lauwen en vervlakken de gebeden en
tenslotte blijft er alleen nog maar een
lege vorm of het blijft helemaal achter
wege. Men heeft het dan zo druk met
werken en inzamelen van goederen dat
het bidden geen plaats meer heeft in ons
drukke leven. Maar in de geschiedenis
waar dit psalmvers op ziet, n.l. Numeri
11, daar zien we dat men ook teveel en
vooral ook verkeerd kan bidden. Dan
wordt bidden eerder een dwingen. God
dwingen om aan onze verlangens te vol
doen. Dan wordt bidden eerder het
voorlezen van een verlanglijst dan een
ootmoedig en afhankelijk vragen en
pleiten. Men bidt maar en men vraagt
maar, men eist maar en kommandeert
maar.
En men kan ook over een bepaalde zaak
te lang blijven doordrammen. Mozes
moest dat ook een keer horen dat de
Heere sprak: het zij u genoeg, spreek
niet meer van deze zaak. De profeet
Jeremia overkwam dat eveneens, want
niet minder dan drie maal moest hij
horen: bidt niet meer voor dit volk en hef
geen geschrei noch gebed voor hen op
en loop Mij niet aan, want Ik zal u niet
horen. En Paulus die de vermaning
krijgt niet te blijven vragen over die
doom in zijn vlees. De Heere hoorde
hen niet, want Zijn besluit lag al vast dat
Hij het anders zou doen. En dat wisten
ze al. Dit lijkt in tegenspraak te zijn met
het bevel dat men altijd bidden moet
maar dat is niet zo, want daar gaat het
over het bidden om het geschieden van
de wil van de Heere en dat is heel wat
anders. Maar als wij voor de negatieve
gebedsverhoring bewaard willen blij
ven, moeten we wel weten wat we bid
den. We moeten vrezen dat het in onze
tijd maar al te vaak gaat als in de tijd van
Numeri 11. Terwijl van alles ruim vol
doende is, hoort men alom gemopper.
Men vril nog meer en nog beter. En men
ziet niet verder dan het hier en nu en wat
er wordt belooft in de toekomende eeuw,
het hemelse Kanaan, daar heeft men
geen boodschap aan. Men kan en wil
zich niet voorstellen dat het beloofde
land meer te bieden heeft dan het hier en
nu. En het begeren neemt met de dag
toe. De Heere hoort kennelijk de be
geerte, want Hij geeft steeds meer goede
ren en tenslotte worden we er onder
begraven. Maar ook dat wordt weer
gewoon. En hoe rijk en prachtig de
gaven ook zijn, alles gaat tenslotte weer
lijken op dat zoete, men krijgt er weer zo
genoeg van dat men er van walgt. Dan
klinkt die aloude kreet weer op: Geef
ons vlees, geef ons vlees. En weer komen
er nieuwe artikelen. En zowel in het ene
alswel in het andere kunnen we de lijn
doortrekken naar nu, want ook nu moe
ten we zien dat er een magerheid aan de
zielen van vele miljoenen gekomen is
die inderdaad de mensen laat sterven
die niets meer wensten dan hun over
daad waarin ze gestorven zijn. Ze ster
ven gelijk als toen met het nog on
gekauwde vlees nog tussen hun tanden.
En hun kostelijke, onsterfelijke ziel? Die
is zo mager geworden dat ze de rijkdom
van de genadegaven van God niet meer
ziet en ook niet meer wenst. Die magere
ziel heeft er genoeg aan als ze vervuld is
met het aardse, vergankelijke slijk. Ze
komt er niet meer toe om het hogere, het
onvergankelijke te zoeken en wil dat
ook niet, maar is tevreden als de eigen
begeerten vervuld worden. Maar als
God alleen maar onze begeeerte naar de
dagelijkse dingen vervult, dan is dat een
droeve zaak want dat is voor de eeuwig
heid te kort. Daar is meer voor nodig.
Maar de overdaad van de dagelijkse
dingen is zo verleidelijk. Ook de kinde
ren Gods zijn daar niet altijd los van.
Ook hen overkomt het nog wel eens dat
ze met jaloersheid en verlangen omzien
naar het Egypte van de wereld met de
welgevulde vleespotten. Zij moeten er in
het bijzonder op letten dat zij niet wor
den meegesleurd in de maalstroom van
eten en drinken en vrolijk zijn. Om kort
te gaan, het stukje geschiedenis dat hier
door de psalmdichter gememoreerd
wordt, dat roept ons allen op tot bezin
ning. Ja nog meer, het roept ons allen tot
bekering. Het gaat er in de eerste plaats
toch niet om wat ik wil en begeer van
God, maar het gaat er om wat God wil
van mij. Dat leert ons onze grote Voor-
bidder de Heere Jezus. Toen Hij vlak
voor Zijn gruwelijke levenseinde de
knieën boog voor God Zijn Vader, toen
bad Hij: Vader indien het mogelijk is,
laat deze drinkbeker aan Mij voorbij
gaan, doch niet gelijk Ik wil, maar gelijk
Gij wilt. Zeker, er is bij Jezus op dat
moment de begeerte om uit die ontzet
tende nacht van zonde en dood verlost
te worden, maar er is bij Hem een gro
tere begeerte om de wil van Zijn Heilige
Vader te doen. Dat is Zijn eeuwige
begeerte. Dat is waar bidden als mijn wil
bereid is om de wil van God te zoeken.
Maar dat is dan ook bidden dat geleerd
is van de Geest. En dan geeft God ons
wel eens dingen die we graag hebben en
dat is geweldig, maar dan komt het ook
wel eens openbaar dat Zijn wil dwars
door mijn wil heen loopt. Dan gaat Zijn
vertikale lijn dwars door mijn horizon
tale heen en dan wordt het een kruis.
Elke ware bidder komt toch weer uit bij
het kruis. Het kruis van Christus dat
spreekt van onze schuld, maar dat dan
ook zo vertroostend en versterkend
spreekt van de overname van de schuld
door de betalende Borg aan het kruis.
Maar zo bij Hem terecht gebracht wor
den, dat kan ook nog wel eens pijnlijk
zijn want dat betekent dat ik met al mijn
goede bedoelingen en met heel mijn
kunnen en kennen er aan moet. Niets uit
mij, maar alles uit Hem. Maar dan komt
er een andere vervulling in de ziel. Dat is
geen magerheid maar dan vervult Hij de
ziel met wat het Woord de vettigheid
noemt. Dan komt er toch een begeerte
naar vlees op de weg waarvan Jezus
spreekt. Dan nodigt Jezus ons uit Zijn
vlees te eten. Het Brood dat Ik geven zal
is Mijn vlees, hetwelk Ik geven zal voor
het leven der wereld. Die Mijn vlees eet
en Mijn bloed drinkt, die heeft het eeu
wige leven; en Ik zal hem opwekken ten
uitersten dage. Want Mijn vlees is waar
lijk Spijs en Mijn bloed is waarlijk
Drank. Die Mijn vlees eet en Mijn bloed
drinkt, die blijft in Mij en Ik in hem. Dat
geeft de ware verzadiging en voedt ten
eeuwigen leven.
Mozes klaagde bij de Heere God dat hij
dat volk niet meer dragen kon. En dat
was ook zo, Mozes kon hen dat vlees
niet geven. Maar de Meerdere Mozes, de
Heere Jezus Christus heeft Zijn volk
gedragen en zal ze dragen tot voor de
troon van Zijn Heilige Vader waar ze
verzadigd zullen worden met Zijn God
delijk Beeld.
Laat ons dan in geloof en verwachting
bidden: Heere geef ons altijd Dit Vlees te
eten en zendt aan onze zielen de vettig
heid van Uw eeuwige liefde.
De psalm begint met Hallelujah en ein
digt met Hallelujah en terecht, want hij
vermeldt de grote werken Gods, die alle
lof en roem waardig zijn.
Den Bommel
A Vos
Bij MeubelExpo
Gezond en comfortabel 'Zitten' en 'Slapen'!
Speciaal voor U die op comfort gesteld bent,
presenteert MeubelExpo gedurende de zomermaanden
een Show voor Senioren.
Met meubelen die voldoen of aanpasbaar zijn aan uw
wensen en eisen. Hoogte, harder/zachter, verstelbare
onderdelen etc.
Kom kijken en neem er uw gemak van. Er is iets
lekkers bij de koffie en we maken het extra gezellig.
U kunt ook gerust even bellen voor een afspraak, zodat
wij voldoende tijd voor U kunnen reserveren.
Stellendam
Delta Industrieweg 38
ZÓ veel en zó dichtbij'.
Op woensdagavond 16 augustus a.s.
wordt de laatste zangavond van dit sei
zoen gehouden in de Gereformeerde
Kerk te Ouddorp.
Aan deze avond werken twee Oud-
dorpse koren mee, te weten de Christe
lijk Gemengde Zangvereniging „Hart
en Stem" en het Christelijk Jeugdkoor
„Van Knop tot Bloem".
Beide koren worden gedirigeerd door
Jan Bezuijen. Als pianist treedt op
Abr. Bezuijen.
Naast de uitvoeringen door de koren
van hun eigen repertoire, bestaand uit
psalmen, gezangen en andere christe
lijke liederen is er samenzang.
De avond wordt besloten met het samen
zingen van gezang 300: „Eens als de
bazuinen klinken".
De zangavond begint om 20.00 uur. De
presentatie is in handen van ds. J. C. van
Westenbrugge. De entreeprijs is ƒ2,50
voor volwassenen en 1,- voor kinderen
tot en met 12 jaar.
VERVOLGVERHAAL
- 24 -
Niet uitgegeven manuscript,
beschikbaar gesteld door
M. A. Knape
„Je hoef noait meer bie m'n in de deure
te kommen". Het is niet, omdat ze geen
verzoening wil, maar ze is van mening,
dat het proces bij Willem wat al te vlug
verloopt. „Ik hadde zoa gedocht, dome
nee, mit ons beidjes trouwe, dan hawe
m'n heelemael geen drukte, en wie d'r
dan weer goed wil worre die mo' mar
komme." „'t Zal niet gebeure", zegt de oude
vrouw, „ik gaen mee!"
De dominee glimlacht om de heftigheid waarmee
ze uitvalt. Hij is blij, dat er tenminste bij Willem
en Betje geneigdheid tot verzoening is. Hij stelt
vast, dat ze dus beiden de broers en zusters waar
lijk vergeven hebben. „Heb ik het mis?"
Willem geeft gewillig toe: „O ja, oor, ik binne zoa
makkelijk... as heulje goed wille dan ik allang. En
aoUes is weer opgeridderd." Hij maakt met zijn
hand een gebaar door de kamer, de gestolen meu
belen behoeven niet langer een toenadering in de
weg te staan nu in de leegte is voorzien. „Waer
zalle m'n vorders kwaed om weze?"
Zijn moeder zit te wippen op haar stoel om ook
wat te zeggen. Nu Willem zo gemoedelijk zit te
praten over alles wat hij gekocht heeft branden de
woorden op haar tong. Kijk zo'n jongen daar
schaamteloos en hoogmoedig met zijn handen
wijzen alsof het zo behoort te zijn. En dat wil
mooi doen voor de dominee, en lief en aanhalig
tegen die meid. Als het haar bloedeigen familie
niet was zou hij wel minder toegeeflijk zijn. Zo'n
stumper! Ziet hij dan niet, dat Betje zelf volstrekt
niet op vrede gesteld is. Ze wil dat allemaal zeg
gen, maar ze kan niet aan het woord komen
omdat Betje begint. Daardoor krijgt ze gelegen
heid om te bedenken, dat het veel beter is om niet
van het geld te reppen. En als ze over het opge
spaarde geld moet zwijgen weet ze niet hoe ze aan
haar verwijten de nodige kracht moet geven zodat
de anderen met stomheid geslagen zullen
worden.
Betje zegt: „Och, vergeve.... da's zoa'n groat
woord, domenee".
Ze praten heel lang over dat grote woord. Betje
trekt de conclusie: „Jae, domenee, dat zei je noe
aollemaele wel, mar om het te doeën, dat is zoa
gemakkelijk niet!"
„Daarvoor hebben we God nodig", zegt dominee.
Van het een komt het ander. Dominee heeft het
voornemen om het ondertrouwde paar een
belangrijke vraag te stellen. Hij moet van deze
gelegenheid gebruik maken, de gemeente is groot
en er is zo heel veel werk. Al hetgeen besproken is
kan als een inleiding worden beschouwd op de
vraag die hij gaat doen. „Ik heb zoeven gezegd,
dat we God nodig hebben om onze naaste te ver
geven wat hij tegen ons misdreven heeft. God
alleen kan ons daartoe de gezindheid in het hart
schenken, en de kracht om dat soms moeilijke
werk te volbrengen." Dominee maakt de gevolg
trekking, dat we God niet kunnen missen, geen
enkel ogenblik. We moeten ons nauwer aan Hem
verbinden. Hij wil met ons in een verbond treden.
Hij is met ons in een verbond getreden toen we
gedoopt zijn! Dat eist van onze kant aanvaarding.
„En nu komen jullie wel trouw ter kerke, dat heb
ik wel gezien, maar hoe staat het met de belijdenis
des geloofs?"
Ze zijn er allebei van overrompeld. Deze domi
nee spreekt woorden, die ze niet verstaan. „Je
bedoelt: an laete neme, domenee?"
Domenee knikt, hij wil zich wel in de taal van het
land uitdrukken als dat nodig is.
„Dan mo' je an taefel", zegt Betje, „tenminste, het
is zoawat de geweunte, gloaf ik, datje in elk geval
ene keer...."
Dominee knikt en schudt met zijn hoofd, driftig,
alles tegelijk. Ja, hij kent die gewoonte! Ze „laten
zich aannemen", en daar blijft het bij; de minst
beschroomden komen één keer ten Avondmaal,
omdat zó de traditie geworden is. Even knikken
zijn knieën tegen elkander, er komt een waas voor
zijn ogen, zijn hand grijpt hulpeloos in de lucht.
Hoe moet hij al dat werk alleen klaar krijgen, een
mensenleeftijd zal niet toereikend zijn. Hij zegt
met verheffing van stem: „Je belooft ten Avond
maal te komen, omdat God dat wil... hij roept...
Hij roept ook jullie, of je belijdenis wilt doen of
niet..." Hij wil nog zeggen, dat het oordeel
bedreigd is tegen de ongehoorzamen, maar hij
zegt het anders: „En God bedroeft zich telkens als
je aan zijn nodiging geen gevolg geeft". Deze
mensen zijn al zo dikwijls vervolgt met oordeels
dreigingen, dat ze er ongevoelig voor geworden
zijn.
„Dan mo' je bekeerd weze", debatteert Betje, „d'r
staat duidelijk: die eet en drinkt zichzelf een
oordeel!"
Dominee heeft zich voor vanavond wel een heel
moeilijke taak toegewezen. Het is gemakkelijker
om met de wind mee te zeilen dan tegen wind en
stroom op te roeien! Hij denkt aan sommige van
zijn ambtsbroeders, hij zet het dadelijk uit zijn
gedachten, het maakt hem bedroefd. Hij zal doen
wat God van hem eist en al het andere aan Hem
over laten. Even glijdt er een trek van medelijden
over zijn gezicht om wat Betje heeft aangevoerd.
Hij strijdt hier niet tegen overtuigingen. Dat doet
hij als hij tegenover de gezelschap mensjes staat,
die komen met argumenten waarin de warmte
van hun eigen hart klopt. En ook buiten de gezel
schappen heeft hij ze ontmoet, eikebomen der
gerechtigheid, met wie hij graag van gedachten
wisselt. Maar dit is zielig. Die anderen hebben iets
waaraan ze vast kunnen houden. Deze mensen
hebben iets gehoord... Hij probeert hen duidelijk
te maken wat God van de mens eist. We moeten
ons bekeren, dan staat de tafel van het Avond
maal voor ons aangericht. „Jullie nemen de volg
orde verkeerd."
„Dat ken een mens zelf niet, domenee." Betje
voert voor allen het woord. Willem knikt om te
kennen te geven, dat ze het goed doet. De oude
vrouw zit voorover gebogen op haar stoel om geen
woord te missen.
De dominee is onvermoeid, dit is weer een nieuw
punt, waarover heel wat te zeggen valt. Hij brengt
er ook de doop bij te pas. „De mensen op Flakkee
gaan wel zeer lichtvaardig met de doop om."
„Watte, domenee?"
„Zeker, ze zouden niet gaarne een kind onge
doopt laten."
„Nee, natuurlijk niet."
„Maar welke betekenis heeft de doop dan toch
voor jullie.... Je kunt net zo goed je jonge varkens
laten dopen!" Dominee krijgt er een kleur van, dat
hij het er zo uitflapt.
(wordt vervolgd)
Komplete woninginrichting Oottgensplaat V_^ <ij 01873-1437
NVMi
(bij de Haringvlietsluizen,
afslag Havens)
Tel. 01879-2300
Open:
Maandag tm Zaterdag van
8.30 tot 17.00 u.
Vrijdagavond tot 21.00 u.
4.t^.l^l^4.^^^^.l^l^l^4.if.4.l^l^l^l^l^l^l^l^43^l^l^4■¥^'^*******'^***■*************¥************4■**^