EIIIVt1DEt1-t1IEUW5
Op z'n flakkees gezeit:
INGSSPRSKMST....
Overdenking
m
een bevoegde DOCENT(E)
lichamelijke oefening
SPERTIED
dhr. Ko Kardux
te Dirksland
Nieuwe immigrant
in Delta wateren
Zinvol nieuws?
Eilanden Nieuws!
uit de
Heilige Schrift
Tijdrede S.G.P.
Nieuwe bezorgers
Diefstal
uit Goese kerk
Want bijons zijn UW
foto's morgen al klaar!
delclill^burg
3e Blad
VRIJDAG 7 JULI 1989
No. 5814
Die joenge maansen die dun oorlog niet
meegemaekt hawe, zal de tietel die
boven dit stukje staet niks zaage, mar4
de ouwere begriepe ut des te beter. Je
moest dan as strafmaetregel 's aevends
op un bepaalde tied binnen weze, in oak
's ochens niet voor un zekeren tied buu-
ten komme.
Voor de jeugd waer ik toentertied oak bie
horende, was tat vooral as ut 's avends
lange licht was un penetensje, in zeker
as de zaeterdagaevend anbrak. Mun
wazze naemelijk gewaand om de zaeter
dagaevend om tun Diek door te brien-
gen, waer de joengelui volgens de ge-
weunte die al van voor dun oorlog
stamde, roendjes liepe over de Wesdiek,
van wat nog nog de wienkel van Buysse
is tot de Kaoie, in weer terug. Je had toen
oak nog géén wienkelstuuting, je kon
dun héélen aevend terecht in de
wienkels.
As je noe zaeterdagsaevends nog us un
kéér over dun diek loapt, kan je je dan
oak haest niet voorstelle hoe gezellig ut
toen was.
Mar ik dwaele of geloaf ik, in gae noe
rap mun verhael vervolge.
Op un gegeve moment was ut weer zova-
ore, Spertied, in dat betekende in dit
geval om zeven ure 's avends binnen.
Van protestacties hadde mun toen nog
niet vemome, daer hadde de Duutsers
om mar géén lelukker woord te gebruu-
ken, trouwens wel raed op gewete oak.
De zaeterdagavend bran an in we zouwe
zoas mun gewaand wazzase toch nog
pasjes naer dun diek gaen, nae éérst
oenze ouwers beloofd te hawen uuterlijk
om zeven uur terug te wezen.
Je weet net hoe 't gaet, „gezelligheid kent
geen tijd", in bleve mun dus veul te lange
op dun diek hange. 't Was nog un
menuut of achte voor de spertied, in as je
noe weet da mun helemaele na dun
Durpsweg in Sommerdiek moste loape,
dan snap je oak wel da mun de sokken
dur goed in gezet hawe.
We liepe eerst dun Diep of tot HoUand-
Zééland, in dan over dun Oostdiek van
Sommerdiek via de Voorstraete naer de
lenkele Rieng.
Tot zovaore gieng aoles goed in we
gienge al een beetje moed kriege dat
oens uutstapje zoengder kleerscheuren
of zou loape. Mar dun tied had vanzelf
sprekend oak niet stille gestaen, in was
ut inmiddels al un stuitje zeven ure
geweest.
Op de kruusing van de lenkele Rieng
mit de Achterstraete in ut Oranjestraetje
angekomme gieng ut gelok oengs be-
geve, in zou ut muusje toch nog un staer-
tje hawe.
Plotseling, de joengers die voorop liepe,
wazze de lenkele Rieng al ingelope, zag
ik oengder 't hollen inééns un Duutser
mit un geweer op tun Westelijken Ach
terweg voor ut Oranjestraetje ver-
schiene. Mit dat un oens in de gaten had,
begon un geliek op oens te schieten, mar
deurdat we vlak bie dun bocht wazze,
wier dur geen maans van oens krootje
geraekt.
As un haes vloge mun op huus an, langs
te smidse van Keesje Vis over dun
Durpsweg, deur 't slopje in deur 't paedje
achterheen.
Thuusgekomme wazze oenze ouwers
blieje dat ze oens heelhuids zagge ver-
schiene, in wiele zaalf eigeluk nie
minder.
Zo liep dit uutstapje voor oens persoon-
luk nog best of, zoas laeter bleek wazze
ze echter aolemaele niet zo gelokkig. Op
ongeveer dezelfde plek wiere twee leef-
tiedgenoten in dur been geschote, un
meisje van de Voorstraete in un joengen
uut de Achterstraete, un bewies dat ut
wel menens was'
Zoas je begriept binne mun laeter dan
oak wel wat verzichtiger geworre, as
mun op un bepaelden tied binnen moste
weze, we hadde oens lesje geleerd.
Aolemaele de groete van die zun eige
noemt,
Un oud-Hofstraeter
DIRKSLAND
Geslaagd Onze plaatsgenoot, André
Mans slaagde aan de Technische Uni
versiteit te Delft als Ingenieur afd. Weg
en Waterbouwkunde.
Een bijzonder sympathiek mens, de Dirkslandse „Kootje
Kardux" en dat geldt zeker óók voor z'n vrouw Corrie. Tien
tallen jaren lang hebben ze in het Dirkslandse Verenigings
gebouw „de Schakel" hun voortreffelijk gastheer- en
gastvrouwschap betoond aan ieder die er over de drempel
kwam, voor zaken, dat waren meest landbouwers, voor ver
gaderingen of voor ontspanning, want ook bruiloften en cul
turele avonden zijn er door de jaren heen legio gehouden. Op
de goede zorgen van dhr. en mevr. Kardux en op die van hun
medewerksters mocht op voorhand gerekend worden, zoals
dat al gold in de periode 1944-1955, toen ze samen hotel
Kardux beheerden. In 1959 pachtten ze het buffet van het
Dirkslandse Verenigingsgebouw „de Schakel", aangenaam
hebben ze daar gewerkt, maar daar is een eind aan geko
men, onverwacht, om medische redenen, want ze waren 't
nog lang niet zat als maar niet de gezondheid gehaperd
had....
Op een prachtige zomermorgen heb ik met Ko een spontaan
gesprek. Er is het laatste halfjaar nogal wat gebeurd in zijn
leven. In een tijdsbestek van vijf weken is hij maar liefst drie
keer aan zij hart geopereerd. U heeft het vorige week vrijdag
nog in onze krant kunnen lezen, er is nog steeds geen opvol
ger voor „De Schakel" en dat betreurt dhr. Kardux zeer,
temeer omdat de opvolging en overname geregeld leek.
„Er zijn dagen dat ik alle moed bij elkaar moet rapen. Soms
gaat het een dag wat beteren dan denk ik nou, het gaat goed.
Maar vaak heb ik dan de andere dag weer een terugslag.
Desondanks heb ik me toch aardig weten te schikken zegt
dhr. Kardux op onze vraag naar zijn omstandigheden.
Wat aanvankelijk een onschuldig hartgeruis had geleken,
bleek bij Kardux een lekkende hartklep te zijn. De eerste
operatie mislukte. Na de tweede operatie bleek een bacterie te
zijn binnen gedrongen, waarop hij ernstig ziek werd. Ook de
derde operatie was niet succesvol... Als ik dit verhaal hoor,
denk ik toch wel even ietwat beschaamd hoe ongeduldig ik
zelf soms ben....
Een vierde operatie zou Kardux aandurven. Want", zegt hij,
„alsernogwataan tedoen is, dan graag. Ik wil wel, maarnu
moet ik eerst drie maanden rust hebben. Daarna steken de
heren professoren nogeens de koppen bij elkaar".
Heel Dirksland heeft ten tijde van zijn ziek-zijn van harte
met hem meegeleefd. Hij kreeg, om u een indruk te geven,
228 ansichten, 40 bloemstukken en 17 fruitmanden! Dat is
nogal wat! Het fijnst daarvan vond hij, dat er wat de gevers
betreft, geen onderscheid was. „Kerks of niet, iedereen leefde
met me mee", zegt hij waarderend.
Zoals ik al zei is Ko Kardux, samen met zijn vrouw, in '44
Hotel Kardux gestart. Hij heeft deze periode als zeer gezellig
ervaren. Flakkee was nog een eiland. De „reizigers" die er
kwamen bleven vaak overnachten. Menig nachtje heeft het
echtpaar Kardux op de grond geslapen.... Hoe anders was
In de loop der eeuwen wisselden flora en
fauna in de Zeeuwse Stromen, doordat
planten en dieren verdwenen, maar ook
dat vreemde gasten die tot dusver onbe
kend waren zich vestigden en inheems
werden.
Soms tot voordeel van de bewoners van
de Zeeuwse eilanden, maar zo waren de
kreeften enkele eeuwen geleden hier
onbekend en kwamen niet voor, tot men
begin dezer eeuw plotseling ontdekte
dat in de Oosterschelde en in de Greve-
lingen kreeften voorkwamen.
Maar meestal zijn het immigranten die
nadeel brengen en soms bestaande cul
tures te gronde richten.
Reeds in 1756 beschreef de bekende en
beroemde Zierikzeese dokter Job Baster
een wormpje, dat in een nauw buisje van
zand en slik leefde en dat twee lange ten
takels kon uitsteken. Baster noemde het
kleine zeeduizend been met zeer lange
grijpers, maar de wetenschappelijke
naam werd Polydora Ciliata. Deze Poly-
dora, was het die in de dertiger jaren van
deze eeuw de Zeeuwse oesterteelt bijna
te gronde richtte. De jonge bioloog Dr.
P. Korringe vond een eenvoudig middel
om de Polydora te bestrijden, uit dank
baarheid noemde men later een weg in
Yerseke naar de schelpdieren bedrijven
Dr. P. Korringaweg.
Nauwelijks was de polydora bedwongen
of de slipper limpded (op Yerseke water
muiltje genoemd) omdat de schelp aan
deze schoenensoort deed denken, ver
menigvuldigde zich dermate dat op
nieuw van een ramp voor de oesterteelt
gesproken werd. Maar ook de slipper
werd getemd, door schoonmaak van de
percelen na de oorlog.
Toen in 1950/1951 wilden de mosselen
niet tieren en gingen dood, de mossel-
teelt verdween uit Zeeland, als gevolg
van he toptreden van een parasiet Myti-
licola intestenales. De natuur past zich
aan, de parasiet deed enkele jaren later
geen schade meer.
De wolhandkrab, het Japanse bessen-
wier, de microcel X, het zijn verschijnse
len van de tweede helft van deze eeuw,
die gevaren zijn voor de bestaande
cultures.
De jongste verschijning in de kust en
Deltawateren nu de Amerikaanse
zwaardschede, die zich met een fabel
achtige snelheid vermenigvuldigt en een
plaats komt opeisen onder de fauna van
het zoutwatergebied. Hij komt volgens
zijn naam uit Amerika. Of hij schadelijk
zal zijn, voor wat hier leeft en groeit is
nog niet geconstateerd. Voorlopig wacht
men nog af.
het dan nu. Het woord café was niet zo beladen zoals dat
heden ten dage kan zijn. Het had een andere funktie.
,Asjeje bróód mar verdiende", mijmert Kardux.
In 59 werd „De Schakel" gebouwd, een verenigingsgebouw
waar vooral agrariërs vergaderden en waar ook veel bruilof
ten plaats vonden. Dertig jaar lang hebben Ko en Corrie
altijd alles tot in de puntjes verzorgd. Ze hoorden bij „De
Schakel".
Ik vraag Ko of hij er speciale herinneringen aan bewaart:
Wat ik nooit zal vergeten is die avond dat boer Koekoek zou
komen spreken. Het was winter en het sneeuwde. De zaal zat
stampvol, het werd tien uur, elf uur, en nog was boer Koe
koek er niet. Tenslotte arriveerde hij om half twaalf. Tjonge,
jonge, dat was me wat Hie was zo kwaed as 'n hekken,
omdat hij onderweg ook nog een bekeuring had ge
kregen
Zijn betrokkenheid bij „De Schakel" is zeer groot geweest
En nog....
„Ik had me na dié opereaties voorgenomen om wat gemak
kelijker te worden. Maar ik kom tot de conclusie dat ik mijn
karakter niet kan Veranderen. Ikkan niet zomaar ergens een
klap tegen geven. „Het zal mien tied wel duren is voor mij
geen standpunt. Ik zou het voor mezelf niet kunnen verant
woorden om b.v. morgen de sleutel van „De Schakel" bij het
gemeentehuis af te geven en te zeggen: zoek het mar uut Ik
heb dertig jaar lang mijn werk goed gedaan en dat zou ik
niet kunnen verantwoorden. Maar hoe het nu moet weet
ik niet".
Een gelukkige omstandigheid is, dat het vakantietijd is. Er
staat nog niet zo veel op het programma. Maar het is duide
lijk dat Kardux pas echt rust krijgt als deze kwestie
geregeld is.
Ik hoop van harte dat hem, en natuurlijk ook Corrie, die rust
beschoren is....
Teunie Knöps
De vrouw van Lot
„Gedenkt aan de vrouw van Lot".
(Lukas 1732)
In onze dagen wijzen steeds meer teke
nen erop dat Christus' komst ten oordeel
dichterbij komt. Nu vraagt de Heere
Jezus juist met het oog op de nadering
van Zijn wederkomst te letten op een
gestalte uit het verre verleden. Neen, het
is niet iemand als Abraham, de vader
van alle gelovigen, of als Ruth, die een
toonbeeld van godsvrucht was. Het is
iemand die vluchtte voor de ondergang
en op weg was naar het behoud, maar
tóch omkwam: De vrouw van Lot!
We vragen ons af: Waarom moeten we in
deze toch al zo benauwende tijden nu
juist herinnerd worden aan zo'n benau
wende geschiedenis als die van Lot's
vrouw? Is dat juist niet omdat we in de
laatste dagen het grote gevaar lopen van
een levenshouding als de hare.... én van
een levenseinde als het hare? Het is waar
dat haar levensgeschiedenis eigenlijk in
de schaduw blijft. De Schrift gunt ons
alleen maar een korte blik op de laatste
bladzijde van Haar levensboek. Maar
die éne blik op haar vreselijk einde is
wel voldoende om te zien waardoor haar
leven ten diepste beheerst werd....!
De feiten zijn spoedig verteld: Al lang
schreit de ongerechtigheid die in Sodom
en Gomorra bedreven wordt ten hemel,
maar nu is de maat vol in Gods ogen.
Daarom heeft Hij besloten de steden
van de aarde te verdelgen. Eerst moet
Lot echter gewaarschuwd worden die
inmiddels binnen de muren van Sodom
is gaan wonen. Engelen brengen de ont
stellende tijding over: „Vlucht weg uit
Sodom om aan het oordeel te ontko
men!" Maar Lot, zijn vrouw en dochters
aarzelen. De engelen nemen hen bij de
hand en trekken hen voort: „Vlucht!
Haast u om uws levens wil en zie niet om
op de weg!" Dan vluchten ze tenslotte -
ook de vrouw van Lot. Ze vlucht mee
met haar man die ondanks alles toch
een rechtvaardige was (Vgl. 2 Petrus
2 :8).
Zo heeft ze heel haar leven al gehoord
bij hen die God vrezen. Jaren geleden is
ze in gezelschap van Abraham wegge
trokken uit Ur naar het beloofde land.
Van nabij is ze getuige geweest van Gods
wonderlijke leiding en bescherming in
het leven van de vader van alle gelovi
gen. Ze heeft de altaren gezien die Abra
ham bouwde en wellicht zijn gebeden
gehoord. Vele jaren heeft ze geleefd
naast Lot, een man die de Heere vreesde
en ze heeft gemerkt hoe zijn ziel gekweld
werd door de zonden die in Sodom
bedreven werden. Uit niets blijkt dat ze
zich verzet heeft tegen het geestelijk kli
maat dat in het tentenkamp van Abra
ham heerste of dat ze het oneens was
met de diepste overtuigingen van haar
man. Van de buitenkant gezien be
hoorde ze bij de mensen die God vrezen.
Dat blijkt ook nu weer, nu ze met Lot en
haar dochters uit Sodom vlucht....!
En tóch...., al heeft ze heel duidelijk de
tekenen van Gods trouw en van Zijn
gerechtigheid gezien, al heeft ze jaren
met Gods volk omgegaan, deze dingen
hebben geen werkelijke indruk nagela
ten in haar leven. Haar hart is er niet
onder verbroken en haar leven is er niet
door veranderd. Ondanks alle voorrech
ten die ze ontvangen heeft, is ze onbe
keerd gebleven. Al die lange jaren heeft
ze zich in wezen alleen maar gehecht
aan de dingen van deze wereld. Daar
lééfde ze echt in! Vandaar ook dat ze
zich eigenlijk bij de welvaart van Sodom
en in het bruisende, boeiende leven van
die stad zo goed thuisvoelde. En nu
vlucht ze wel weg, maar haar hart heeft
ze toch aan Sodom verloren. Haast
onweerstaanbaar wordt haar binnenste
naar haar huis, naar haar eigendommen
en vooral naar het léven in die door en
door verdorven stad getrokken. Daarom
moet ze omzien: Nog één blik, waarin al
haar verlangen, waarin heel het heim
wee van haar hart ligt opgesloten. En in
die zonde van het tóch omzien verstijft
ze en wordt tot een zoutpilaar....!
De gedachte kan bij ons bovenkomen:
„Was dat omzien nu zo'n ernstige zonde,
dat het op deze vreselijke manier ge
straft moest worden?" Het lijkt inder
daad maar een kleinigheid, die éne blik!
Toch mogen we niet vergeten dat deze
blik laat zien wat er eigenlijk in het hart
van deze vrouw leeft. Wat dat is? Op zijn
minst twee dingen: moedwillig ongeloof
en doorgaande onbekeerlijkheid. Uit dit
omzien naar Sodom spreekt allereerst
haar ongeloof De waarschuwing van de
engelen was bepaald niet onduidelijk
geweest: De stad zou verdelgd worden
en alleen door te vluchten zouden Lot
en zijn gezin zich kunnen redden. Daar
bij moesten ze alles achterlaten en
mochten beslist niet omzien: „Behoud u
om uws levens wil; zie niet achter u om,
en sta niet (stil)...." (Gen!. 19 17).
Ondanks deze dringende woorden, staat
de vrouw van Lot tóch stil en ziet ze tóch
om! Moedwillig legt ze de woorden van
de hemelboden naast zich neer. Al is ze
gewaarschuwd, ze volhardt in haar
ongeloof Daarnaast maakt haar laatste
blik duidelijk dat haar hart nog steeds in
Sodom ligt. Het schokkend gebeuren
van de vorige avond, de ernstige bood
schap van de engelen hebben haar
liefde voor het „goede" leven in de stad
niet gedoofd. Al vluchten haar voeten
voor het oordeel, haar hart heeft zich
niet van de zonde afgekeerd. Haar
omzien naar Sodom is er een stille
getuige van dat ze doorleeft in haar
onbekeerlijkheid, in haar liefde tot de
dingen van déze wereld.
Waarschijnlijk begrijpen we nu waarom
de Heere Jezus in verband met Zijn
naderende wederkomst zegt; „Gedenkt
aan de vrouw van Lot!" Juist in de tijd
die aan die grote dag voorafgaat, is het
gevaar namelijk lévensgroot dat we
gaan leven zoals zij.... en omkomen
zoals zij! Het is mogelijk dat we - precies
als de vrouw van Lot - jarenlang
omgaan met hen die de Heere vrezen en
tóch.... onbekeerd blijven! Uiterlijk kan
het er misschien wel op lijken dat we bij
Gods volk behoren, maar ons hart is
onverbroken gebleven. De tekenen van
Gods goedheid hebben ons niet verne
derd en de dringende waarschuwingen
hebben ons niet echt getroffen. We leven
dóór als vreemdelingen van Gods ge
nade en we haasten ons niet om Ons
levens wil....! Het kan ook zijn, dat we zo
vast zitten aan de dingen van deze
aarde: We hebben ons hart verloren aan
ons huis, ons bezit, ons „goede" leven, of
we zijn druk met ons werk en met onze
grote en kleine zorgen. Voor God en Zijn
Woord is echter ten diepste bij ons geen
plaats....! Misschien heeft een stuk we
reldsgezindheid zijn intrek genomen in
ons leven. Steeds meer wordt in deze
wereld dat wat de Bijbel zonde noemt
„gewoon" gevonden. En heel ongemerkt
worden we door die geest beïnvloed: We
gaan meedoen met wat iedereen van
daag doet en langzaam maar zeker gaat
de wereld de toon aangeven in ons leven.
Dat wordt zichtbaar in onze opvattin
gen van goed en kwaad, in de manier
waarop we onze kinderen opvoeden, in
de wijze waarop we ons ontspannen....
Ja, in alle dingen! Het ergste is dat we
daarbij de apostolische vermaning ver
geten hebben: „Wie een vriend der
wereld wil zijn, wordt een vijand van
God gesteld!" (Vgl. Jak. 4 4).
Heel bijzonder als u in bovenstaande
regels iets van uw eigen portret geschetst
ziet, zegt het woord van de Heere Jezus
tot u: „Denk toch aan de vrouw van
Lot!" Ja, niemand kan zich aan de klem
mende ernst van deze oproep onttrek
ken! Want de Grote Profeet dringt er in
deze woorden op aan dat we ons haasten
om ons levens wil, opdat we niet omko
men in onze zonde, maar behouden
worden. Dit behoud is te vinden in Hem
die hier spreekt. God heeft Hem gegeven
als Heere en Zaligmaker. Hij is geko
men om het verlorene te zoeken. Bij
Hem is vergeving, ook voor de ergste
zonden; Bij Hem is rust voor het onrus
tig hart. Nóg dringt Hij aan; Nóg nodigt
HijVlucht toch tot MijMaar haast u....!
Zie niet om....! Want nu de dag nadert
dat Hij komen zal, staat de zoutpilaar in
het dorre gebied van de Dode Zee als
een opgeheven vinger tegen de hemel:
Gedenkt aan de vrouw van Lot!
A. Baars
Tweewielercentrum
Middeiharnis
Hoek
Hoflaan/
Schoolstraat
01870-3332
NIEUWE TONGE
D.V. woensdag 12 juli hoopt ds. K. Veld
man van Nederhemert een Tijdrede uit
te spreken in de Ned. Herv. Kerk. Aan
vang 19.30 uur.
M.i.v. 1 juli j.l. werd de bezorging
van ons blad in een gedeelte van
Dirksland overgenomen van fam.
de Waal, door fam. Komijn, Gel-
dersedijk 15, tel. 1828.
In Nieuwe Tonge werd per die
datum de bezorging van fam. v.d.
Valk overgenomen door de fam.
Cabaret, Korteweegje 48, tel. 2312.
Adm. Eilanden Nieuws
01870-
4844
veel en snelle verkopen!
Inbrekers hebben uit de (Hervormde)
Grote Maria of Magdalenakerk in Goes
een antiek zilveren Avondmaalstel en
een geldberag van 5000,- gestolen. De
preciese waarde van het Avondmaalstel
is niet bekend, maar het wordt op enkele
tienduizenden guldens geschat. Om in
de kerk te komen moeten ze op een
stukje plat dak zijn geklommen, door
het forceren van een deur zijn ze in de
kerk gekomen. De sloten van twee deu
ren in de kerk moesten er aan geloven
om bij een kast te komen, waarin de
kluis met het Avondmaalstel waren
opgeborgen.
Wie vandaag bij ons binnen
stapt, kan z'n foto's morgen al
inplakken. Want als u dat wilt,
drukken we uw kleurenfilms
binnen 1 dag af.
Vanzelfsprekend blijft ook de
kwaliteit zo goed als u van ons
gewend bent. Dus bij ons voort
aan: vandaag brengen-mor
gen halen!
Irestonint
fotografie
arjo van der graaff
vraagt m.Lv. 21 augustus 1989
voor 4 lesuren.
Van sollicitanten verwachten wij dat ze
- behoren tot één der protestantse kerken en kerkelijk
meelevend zijn.
- het christelijk onderwijs uit overtuiging willen dienen.
- kunnen instemmen met de statuten van onze vereniging.
De vereniging heeft tot grondslag de Heilige Schrift als Gods
Woord naar de verklaring daarvan gegeven in de Drie Formulieren
van Enigheid, zoals deze zijn vastgesteld op de Nationale Synode,
gehouden te Dordrecht in 1618 en 1619.
Sollicitaties worden binnen tien dagen na de verschijning van dit
blad verwacht bij de voorzitter van de Vereniging tot Stichting en
Instandhouding van Christelijke Scholen voor Voortgezet Onderwijs
op Goeree Overflakkee, de heer E. R. van Putten, Westdijk 11, 3247
LM Dirksland.
Informatie kan worden ingewonnen van maandag t/m vrijdag bij dhr.
A. J. van Heest (plv. dir.), tel. 01879-1148.
Ongetooflijk goed ri kleur
voorstraat 58-3247 ce dirksland
telefoon 01877-3517
CHR. SCHOLENGEMEENSCHAP
LHNO/LAVO
JULIANA VAN STOLBERGLAAN 19
3241 GL MIDOELHARNIS
TELEFOON 01870- 3209
Corr. adfes-
Postbus 113
3240 AC MIDDELHARNIS 1
