EIIAIIDEn-IHEUWS
En natuurlijk haalt
Jan van der Mast de krant...!
Geslaagd!
Haal de gratis Diplomap
bij de Rabobank.
Rabobank Q
Auto te water in haven
van Goedereede
15 juni 1989
De weg
naar huis
Prijsverlaging Bieten
Samen sterk
voor Nederland in Europa
Raadsvergadering Oostflakkee:
13 juni 1989
13 december 1988:
Jongeman, in coma, in ziekenhuis
Jan Knape Mzn.
2e Blad
DINSDAG 13 JUNI 1989
No. 5807
plan-wijziging in gang gezet; er is nog
sprake van een agrarisch handelster
rein. Het handelsterrein zal wellicht een
recreatieve bestemming krijgen.
Leerlingenvervoer
Anders dan in sommige overige ge
meenten zal de wijziging Verordening
Leerlingenvervoer, zoals die werd voor
gesteld, geen financiële gevolgen voor de
betrokkenen hebben, evenmin voor het
vervolgonderwijs als m.b.t. het basison
derwijs, waarmee met name ouders uit
Achthuizen en de Langstraat te ma
ken hebben.
Nog voor half acht was de vergadering
afgelopen. „Ze worden steeds korter",
constateerde de voorz., voor een vol
gende vergadering zelfs het ergste vre
zend. De raad bleef nog even na om over
het toegepaste management te praten,
misschien zit 't 'm daar wel in dat het
opnieuw zo lekker opschoot. De komst
van de nieuwe secretaris drs. G. J. H. van
der Vegt lijkt er ook verband mee te hou
den, zo beluisterden we in de wandel
gangen.
Bij hoge uitzondering was weth. G. W. J.
Poortvliet afwezig, maar hij heeft niet
veel gemist. Hij verkeerde deze avond -
wellicht ook bij uitzondering - in huise
lijke kring waar het slagen van een van
zijn dochters gevierd werd.
Uniek concert Koninklijke
Fanfare „Sempre Crescendo"
te M'harnis-S'dijk
In het kader van het 100-jarig bestaan
zal op 24 juni a.s. door de Koninklijke
Fanfare „Sempre Crescendo" 's avonds
een uniek concert plaatsvinden. Dit
wordt uitgevoerd in de aula van de LTS,
Schoolstraat 11 te Middelhamis.
Uniek omdat dit concert voorzien is van
een aantal bij een dergelijk evenement
niet gebruikelijke onderdelen. Centraal
deze avond staat de uitvoering van een
door Cees Vlak geschreven muziekstuk,
genaamd „De nieuwe kleren van de
keizer".
Door zijn vele composities voor harmo
nie en fanfare is Cees Vlak zeker geen
onbekende in de HAFA wereld.
Tijdens een concoursbezoek van Sem
pre Crescendo in het najaar van 1988
waar Cees Vlak als jurylid optrad, zijn
kontakten gelegd met als gevolg de a.s.
uitvoering.
Deze uitvoering van het muzikale
sprookje wordt omlijst door een optre
den van de balletschool „Le Tour" afge
wisseld met gesproken tekst. De ballet
school „Le Tour" uit Hellevoetsluis
wordt geleid door Mevrouw Maud de La
Combe. Speciaal voor deze avond heeft
zij de choreografie uitgedacht en inge
studeerd voor genoemde compositie. De
bijbehorende tekst wordt gesproken
door mevrouw Nel Broere.
Voorts wordt het programma doorweven
met een vocaal gedeelte in samenwer
king met het orkest. Hiervoor is uitgeno
digd mevrouw Marijke Nieuwenweg uit
Numansdorp, afgestudeerd sopraan
aan het Rotterdams Conservatorium.
De algehele leiding van het concert is in
handen van dirigent Arie Stolk.
De aanvang van het concert is 19.30 uur.
Kaartverkoop aan de zaal. Voor inlich
tingen tel. 01870-5198 of 01870-5023.
Hoewel de desastreuze prijsverlaging
van de bieten volgens het voorstel van de
landbouwcommissaris Mac. Sharry kon
worden afgewend, moeten de bietente
lers ook in 1989 gedecreteerd door Brus
sel genoegen moeten nemen met een
prijsverlaging. Dit jaar van 2 procent,
oplopend door de diverse heffingen tot
plm. 2,35%.
De minimumprijs voor A. bieten was
vorig jaar nog 106,07 en wordt dit jaar
103,59 per ton. De minimumprijs voor
B. bieten was vorig jaar 65,39 en deze
wordt nu 63,94. B. bieten zijn de bieten
die de teler aan de fabriek meer levert,
dan waarop hij naar rato van zijn aan
delenbezit recht heeft (waarop een kor
ting van 39y2% wordt toegepast, om de
export te financieren. Het is de vijfde
maal, dat de Nederlandse bietenteler
door Brussel gekort wordt op de ga
rantieprijs.
De gulden werd ten opzichte van vorig
jaar iets minder waard. De suiker wordt
genoteerd in de Europese munteenheid
ECU. Een ECU was vorig jaar/2,64704
waard en nu ƒ2,63785. Ook dat be
ïnvloed de vergoeding in ongunstige zin.
Ook een compensatieheffing van 1,39%,
omdat van 1981 tot 1986 een tekort aan
export financiering moet worden afge
boekt.
De Sowjet Unie en China hebben een
tekort aan suiker, in Moskou en omge
ving is de suiker zelfs op de bon. Austra
lië en natuurlijk ook Cuba schijnen
hiervan te hebben geprofiteerd, door
tamelijk grote hoeveelheden aan deze
landen te hebben verkocht.
Rabo Den Bommel
Een geslaagde ledenvergadering
1 juni 1989 verzamelden leden en gasten
van de plaatselijke Rabobank in Den
Bommel zich in Bommelstee.
Na een vlot afgewerkte huishoudelijke
vergadering, werd de komst van de heer
Erwin Kroll afgewacht. Hij stelde zijn
publiek, dat in grote getale aanwezig
was dan ook niet teleur.
Een goed betoog, waaruit bleek hoe
moeilijk het weer soms is, een heldere
diaserie, gaven toch een wat andere kijk
op de weermensen van het KN.M.I.
Het zijn weerdeskundigen, die via inge
wikkelde apparatuur, berekeningen ma
ken, die foto's vanuit de atmosfeer op di
verse hoogtes bekijken, om dan te
bezien hoe het weer zich ontwikkeld. De
weerman Kroll gaf toe dat ook zij wel
eens iets over het hoofd zien, en dat de
berekeningen door één of andere oor
zaak ineens niet meer kloppen.
Uit zijn verhaal bleek dat een praatje
over het weer, niet zomaar uit de lucht
komt vallen, maar dat aan de weersvoor
spelling heel wat vooraf gaat.
Al met al mag de Rabobank Den Bom
mel terug zien op een geslaagde leden
vergadering waaraan de heer Erwin
Kroll een belangrijke bijdrage heeft
geleverd.
Mexico en Venezuela hebben eveneens
belangrijke aankopen gedaan.
Uit Nederland wordt vanuit Vlissingen
en via de Eemshaven in het Noorden
suiker verladen bestemd voor Oost-
Europa, maar de hoeveelheden die aan
boord gaan zijn niet groot.
Ben je geslaagd? Proficiat. Bij de Rabobank in je
eigen woonplaats ligt dan ook nog gratis een
Diplomap voor je klaar. Voor het zorgvuldig
opbergen van je diploma! Je moet natuurlijk wél je
diploma meenemen. En bij de Diplomap krijg je
ook nog eens drie waardebonnen voor een gratis
kopie van je diploma. Voor als je gaat solliciteren
of wanneer je om andere redenen je diploma op
moet sturen of tonen.
Kom naar de Rabobank en we leggen je graag uit
wat we je nog meer te bieden hebben.
geld en goede raad
Een Ford Escort met twee inzittenciisu ès gisie.avOKa, tegew Iküiiï eif, vanaf de
Zuidzijde haven in de haven gereden. Een van de inzittenden, de passagier,
kon door te hulp geschoten omwonenden snel op het droge worden gehol
pen, maar voor de bestuurder, de 24-jarige E. S. uit Rockanje leek de hulp te
laat te zijn gekomen toen hartreanimatie en mond-op-mond beademing,
toegepast door ambulancepersoneel vruchteloos leek. Tóch was de man van
morgen nog in leven al wordt zijn toestand zeer kritiek geacht. Hij verkeert
in het ziekenhuis te Dirksland in coma.
Mewater gaan werd door J^T_\'an Wijk gehoo-^^n hij snelde
i te hou-
Als ons nou enig teken had bereikt dat
het bestuurlijk niet goed gaat in Oost
flakkee, dan zouden we over de korte
duur van nu al drie achtereenvolgende
raadsvergaderingen zeker onze zorg
hebben, maar vooralsnog lijkt daar
geen reden toe. 't Lijkt veeleer de uit
komst van een verwachting die de flak-
keese dorpsbestuurders werd voorge
spiegeld toen in het begin van de zesti
gerjaren de gemeentelijke herindeling
werd gepropageerd om per 1 januari
1966 te worden toegepast. Slagvaar
diger zouden ze worden, de gemeente
besturen, maar dat leek door soms
oeverloze raadsbesprekingen te wor
den gelogenstraft. Zetelen de flak-
keese wijzen dan tóch in het
oosten....?
Eerst even de in de kop vermelde PvdA
vertegenwoordiger J. v. d. Mast ten
tonele gevoerd i.v.m. zijn verbale aan
deel aan de o zo korte raadsvergadering
van j.l. donderdagavond, de derde korte
in successie. In die vergaderingen heeft
ook de nieuw geïntroduceerde „gelegen
heid tot het stellen van vragen" gegol
den, maar niemand die daar tot dusver
gebruik van had gemaakt, doch daar
schraapte donderdagavond dhr. v. d.
Mast de keel, waarbij de voorz. hem
voorzegde dat dat de krant zou halen en
dat doet 't. 't Was eigenlijk best interes
sant wat dhr. v. d. Mast te vragen had,
nog naar aanleiding van de verkoop,
vorig jaar april, van het Gemeentekan
toor aan de Ooltgensplaatse Voorstraat.
Aan de verkoop aan de f am. van Rand
wijk was de voorwaarde verbonden dat
een deel van het grote pand een horeca-
bestemming zou krijgen. Wat daar van
terecht gekomen was, wilde dhr. v. d.
Mast nu wel eens weten....
De fam. van Randwijk blijkt keurig aan
de voorwaarden te hebben voldaan. Een
aantal kamers zijn ten behoeve van pen-
siongasten ingericht en bij de VW Oost
flakkee hebben ze laten weten startklaar
te zijn om gasten te ontvangen. Ze heb
ben zich ook keurig aan de afgesproken
tijd gehouden, 6 maanden na de datum
van overdracht op 10 november vorig
jaar.
Verhoging erfpachtscanon
Voor het overige niet zoveel nieuws in de
te behandelen agendapunten. De verho
ging van de erfpachtscanon van een
aantal percelen grond aan het Handels
terrein te Oude Tonge baarde nog enig
opzien door de grootte van de verho
ging, van 0,45 per m^ naar 3,60 per
m^; de heren Bax (WD) en Van Dam
(SGP) dachten daar het hunne van, ook
al hebben de betrokkenen zich met de
verhoging akkoord verklaard. Beide
heren hadden liever een geleidelijke
aanpassing gezien dan de toepassing
van deze forse verhoging die door dhr.
van Dam op 500% berekend werd.
De raadsvoorzitter burg. de Vos deed er
minder dramatisch over, hij vond het
een zaak van rechtvaardigheid en heel
zuiver redeneren. Ook bij anderen was
bij een eerdere gelegenheid de grond
prijs op ƒ45,- geschat en de canon op
ƒ3,60 vastgesteld. De gemeente heeft
recht op-, zowel als nu gelegenheid tot
de opwaardering van de canons. Wel
licht zal t.z.t. de waarschuwing van dhr.
Bax van kracht worden dat straks de
afkoop door de gemeente meer zal gaan
kosten, maar thans is daar nog geen
sprake van en is er geen bestemmings-
Dezer dagen, een halfjaar na het gebeurde, ontvingen we een schrijven van de
directe familieleden van het bijna-slachtoffer. Uit het briefje spreekt een ge
weldige erkentelijkheid voor de redding van hun familielid uit het ijskoude
water van Goerees' haven. De toestand van Ed mag inmiddels redelijk wor
den genoemd al moet hij nog revalideren. Graag geven we ruimte aan het
spontane schrijven. Het zal allen die de strijd om het behoud van Ed's leven
hebben meegestreden en vele anderen die hebben meegeleefd hartelijk ver
heugen het goede nieuws te vernemen. De familie schrijft:
Bedankt....!
Nu Ed na een zorgelijke tijd van angst, wachten en onzekerheid weer thuis is,
schieten woorden ons tekort om ieder die zich inzette bij de redding van onze
Ed voor zijn/haar aandeel daarin hartelijk te bedanken.
We denken aan o.a. Jaap van Wijk, de politiemensen Huizinga (die zelfs te
water sprong) en Sighem, Krijn Troost, Aren Groenendijk, het Rode Kruis
ambulance personeel, Wim Koek, mevr. Hoek-Witte en Maart van Wijk, ta-
kelbedrijf Bruinsma en Witte, artsen en verpleegkundigen van het Ziekenhuis
te Dirksland. Dankzij uw snelle aktie en uw volhardendheid bij het reanime
ren is het vrijwel onmogelijke tóch mogelijk gebleken en is Ed's leven behou
den. Aanvaardt allen onze diepste gevoelens van dankbaarheid:
Ed en Jannie,
ouders, schoonouders en verdere familie.
Stem donderdag
VERVOLGVERHAAL
- 7 -
Niet uitgegeven manuscript,
besctiikbaar gesteld door
M. A. Knape
Ze is tot tranen toe geroerd om de grote
aanhankelijkheid van de kinderen, zo
wel eigen als aangetrouwd. Jans heeft
zelfs een grote tros druiven meege
bracht. En Willem kwam met drie kolos
sale sinaasappelen. Ze kan geen sinaas
appelen zien zonder dat het water uit
haar mond loopt, maar zoiets kan de
jongen niet weten. Hij heeft de hele avond stil in
een hoek van de kamer gezeten, alsof hij er niet bij
behoort. Eén keer heeft hij aan Betje geïnfor
meerd: „Hoe doeë juule noe vannacht". „O, dat
kom wel terecht". En zij heeft gevraagd: „Hoe doe
je noe in 't land?" Hij heeft hetzelfde geantwoord:
„Dat zal wel terecht komme". Ze nemen er zuch
tend genoegen mee.
„EUè, gae noe, kinders, je mo' merge aoUegaere
weer an je werk, en Betje is oak verslete".
Zo zijn ze eindelijk alleen. De oude vrouw zegt er
van: „Dat zal nie dikkers meer beure, Betje". Ze
legt beide handen op haar borst en haalt diep
adem met een pijnlijk vertrekken van haar
gezicht.
Betje probeert te bemoedigen: „Dat mot je toch
niet geregeld zoa zegge, moeder, den dokter zeit,
dat je ong makkelijk op kan knappe".
„'k Voel 't wel".
„Ellè, prebeer noe mar wat te rusten".
Maar dat is de bedoeling niet: „Mo' je es pasjes
hier komme zitte en es pasjes luustere".
Betje luistert. De tranen lopen over haar gezicht.
Nee, het komt er niet met moeder, dit is het begin
van het einde. De oude vrouw geeft haar laatste
instructies, soms moet ze even ophouden, dan
haalt ze piepende adem. Als ze er niet meer is
moet Betje gaan trouwen, ze moet in het huisje
blijven wonen, de meubeltjes zijn voor haar. „Je
bint 't leste bie m'n geweest en je heit er hard
genog voor motte sjouwe. En de aore binne aoUe-
maele onder dek". Haar lijfgoed moeten ze met
z'n allen deelen, dan heeft ieder wat om nog eens
aan moeder te denken. Er komt een tevreden lach
op het oude gezichtje nu alles zo gemakkelijk te
regelen is. „M'n gouwe krullen mo' je verkoape
om den dokter te betaelen".
„Och, moeder". En Betje moet er aan denken, dat
het de gouden krullen van moeder's moeder zijn,
en dat het dikwijls niet veel gescheeld heeft of ze
moesten verkocht worden om aan het eten te
blijven.
„Je draegt toch geen keuvels, Betje, en waer mot je
ze voor houwe legge". Het valt toch niet mee om
afstand van de gouden krullen te doen, ze zijn een
erfstuk, en om ze te behouden heeft ze met het
leven moeten vechten. „Mar d'r kwam aoltoas nog
uutkomste".
„Och, moeder".
Maar er is nog meer te verordonneren. Ze legt
Betje precies uit welk nachtjak ze aan wil hebben
in d'r doodkist. En in de onderste la van 't kabbi-
net ligt nog een nieuwe nachtmuts. Betje kan het
niet langer verdragen, ze begint te schreien: „Hou
toch op, moeder, 't is toch niet gezeid,...." Ze kan
niet meer.
„Schreeuw mar niet, kind, 't is voor mien een
groate troast, dat je niet as een erme verschoppe
ling achterbluuft". En na een korte pauze: „Ik
hadde je nog wel graeg getrouwd gezieë, mar dat
hei nie zoa magge weze. Wullem is een goeie jon
gen. Za' je goed weze voor z'n moeder. Dienkt er
om, dat het z'n moeder is, oor!"
Betje belooft het door haar tranen heen. De moe
der sust: „Ellè, schei noe uut mi' schreeuwen,
want je maek mien oak gaende. Eet noe dat pud
dinkje mar op, dat Mariet vannaevend gebrocht
heit, en gaet dan mar pasjes in m'n zurgstoel zitte.
Prebeer je oagen mar wat te verschieten".
„Och, moeder". Het valt Betje op, dat moeder
haar bij zich houdt, en vanmiddag vond ze het
niet nodig dat er gewaakt werd. En Mariet heeft
van het puddinkje gezegd: „Noe mo' je 't Betje
niet op laete ete!"
„Ik ken ommers toch niet slaepe".
„Ellè, kind, troast je noe mar. Ik hawe aolles zoa
goed meugelijk voor je klaer gemaekt. En je hei
Wullem toch oak".
Maar dat is het niet waarom Betje zoveel verdriet
heeft. „Wat hier achter bluuft, dat zal wel terecht
komme", snikt ze, „mar joe.... joe.... moeder....
joe...."
Even is het stil. De ogen van moeder en dochter
kijken in elkander. De oude vrouw heeft het
begrepen. „Mar joe, moeder.... joe".... Daarmee
heeft Betje naar een diep geheim gevorst. Zo vra
gen de Flakkeese mensen naar elkanders geeste
lijke welstand. Het is erg onbeholpen. Ze hebben
er nooit eerder over gesproken, de tijd dringt want
de dood komt.
„Och, m'n kind, daer is een gordien voor ge-
schove".
Als de dominee komt probeert hij het gordijn weg
te schuiven. Hij geeft zich niet veel moeite, want
deze dominee is moedig, zoals elke jongeman
moedig is, ook kent hij het eiland niet. „Maar,
moedertje, als je nu zo eens terugkijkt op de afge
legde levensweg, moetje dan niet zeggen, dat God
altijd als een Vader voor je gezorgd heeft?"
Hij leunt met zijn arm op de bedsteerand. Het
gezichtje van de oude vrouw ligt in de schaduw
van de gordijnen. Ze zegt maar weinig, want ze is
zo ziek. Maar nu dat in haar gedachten wordt
gebracht gaat er een verrukking door haar heen.
Haar handen op het witte laken vouwen zich,
alsof ze bidden gaat: „Jae, dat heit Onzen Lieven
Heere, domenee,.... goed voor m'n gezurgd"....
En Betje, die bij de tafel zit te luisteren, wordt plot
seling herinnered aan de intieme avonden met
moeder samen. Ze zegt spontaan: „O, domenee,
dat hei moeder zoa dikkels gezeid.... As Onzen
Lieven Heere niet voor ons gezurgd had dan
hadde m'n wel van den honger omgekomme. Me
hawe 'n 't werkelijk niet an de mensen te
danken".
Die gulle erkentenis is voor dominee bemoedi
gend. Hij legt zijn hand op de gevouwen handen
van de zieke, zijn hoofd buigt voorover naar het
witte gezichtje in de schaduw: „Heeft die trouwe
zorg je dan helemaal niets te zeggen, vrouw Van
der Molen? Durf je niet te geloven, dat God je
straks bij de hand zal vatten om naast je te gaan
als je die laatste moeilijke stappen moet doen?"
„Och, domenee, dat zeit aoUemaele zoa weinig....
Hie zurgt oak voor de jonge kraoien as ze tot 'em
roepe om broad". Vrouw Van der Molen heeft veel
in de Bijbel gelezen en ze is altijd een trouwe
kerkganger geweest. (wordt vervolgd)
^.^.^.^.^.^.^.^.lf.^.^.^.^.^l^^.^.l^^.^^.^.^.l(.^.l^^.if.^.^.^.:^^.^.^.l^l^4^.l^l^>^^■>^^.l^)^^.^.^.^.^.^.^.^.^■^.^.^.^^
CDA
cdaW
Europese VolksD
Volkspartij
