EIIIVI1DEI1-I1IEUW5 29 april 1989 H.M. Koningin Beatrix viert Koninginnedag in Goedereede Een stralende dag, een stralende Vorstin; Goedereede hartverwarmend zichzelf De Goereeënaars zijn aardig, dat zei ik ai eens eer der. Ernstig op zijn tijd, maar met een warme feest vreugde - reclit uit 't liarte - als 't feest is. En nu was het feest: de Koningin in ons midden! En zie, nie mand ging „kompleet uit zijn bol", niemand ging op zijn kop staan, maar de diepe genegenheid voor ons Vorstenhuis, de oprechte blijheid, de warmte was voelbaar. De ontvangst was zo eenvoudig „echt". Goedereede was hartverwarmend zichzelf. 4e Blad VRIJDAG 5 MEI 1989 No. 5797 Verwacht u van mij geen reportage van minuut tot minuut, ik geef u mijn impressies van deze stralende dag. Het begon al heel hartelijk, daar op Bekaf. De koningin wipte fris als een hoentje uit de auto, vrolijk lachend, de kuilen in de wangen gereed, zichtbaar van plan hier een heel gezellige, informele dag van te maken. Prinses Mar griet en Pieter al evenzo. Prins Claus ontspannen, vrij en zichtbaar verrast bij deze allerminst stijve ontvangst. De prinsen verrast rondkijkend met zoiets over zich van „wel, wat kriege me noe?" Er waren vervolgens de welkomsthanddruk van de Com missaris van de Koningin in Zuid Holland, de heer S. Patijn, en echtgenote. De welkomsthanddruk van onze Burgemeester G. van Velzen en echtgenote. Van de Wet houders L. Visser en J. Klepper en de Gemeentesecretaris A. J. Vogelaar, allen vergezeld van hun echtgenotes. Er waren de fraaie bloemruikertjes van de meisjes Klepper en de Vries voor de Koningin en Prinses Margriet. Keurig gedaan hoor meisjes, 't leek vast griezeliger dan 't was, maar met zó'n Koningin en zó'n Prinses hoef je nooit bang te zijn! En hiermee begon de wandeling langs de Z.Z. Haven, waarbij wij als vrouwen reeds - geïnteresseerd als altijd in zulk soort zaken - de fraaie gele hoed en mantel, de blauw met geel gebloemde japon van de Koningin en het licht grijze kleedje van Prinses Margriet opgemerkt hadden. De Prinsen allen korrekt in 't pak, wandelkostuum. „Noe, ze liep toch harder dan 'k docht hoor", zei Wout Groenendijk, de voorzitter van de Oranjevereniging Goe dereede, die zich na de aubade bij het Koninklijk gezel schap voegde. „Niks op de brug met 't Koninginnelied, op 't podium waere ze. Maer wat vongde ze 't mooi, hee, dat ziengen. Eigenlijk kon 't nie beter". Ik ben 't volkomen met hem eens. Nooit zagen wij een verheugder stel mensen bij elkaar op dat podium daar voor de muziektent op de Markt. Prins Claus deinde mee en zong mee, dat 't een lieve lust was: „tra-la-la-la-laa". Niks „stijve hark", die ze in de Australische Pers van hem durfden maken. Een jolige Prins met veel plezier in dit gebeuren. De twee zusters Bea trix en Margriet hadden samen uitbundige pret, de Prinsen vielen zichtbaar van de ene vrolijke verrassing in de andere. Het was een zee van opgewonden kindersnoetjes, 1500 wui vende vlaggetjes, het zingen was zo massaal, zo prachtig klinkend, ik moest er echt even van slikken. Het was ont roerend. De Koninklijke Fanfare „ApoUo" op de tent. De kunst is altijd het samenspel, ze hielden de kinderen en vice versa, uitstekend bij! „Zoals 't gezicht van Prins Claus, zo is de sfeer hier in Goe dereede", zegt de televisiecommentator tussen al deze gebeurtenissen door, „zo ontzettend ontspannen, zo gemoedelijk". Welnu, 342 vlaggen zijn er vanmorgen vroeg uitgestoken - dat is bijna een vlag per huis - wat heeft ons stadje zich feestelijk getooid. Ik heb ons eigen Pieterstraatje nog nooit zo mooi gezien. - Wat zagen mijn man en ik - in de nacht thuiskomend. Goederee ook lief, zoals 't eens was. Zonder één enkele auto! Nog geen vlaggen, wel kleine vlaggetjes en guirlandes langs sommige geveltjes. De lampjes langs de haven. De Catharinastraat ook zo uitbundig feestelijk. Als je de dranghekken weg dacht was 't even net als vroeger, zo stil en vriendelijk. - We keren terug tot de feestvreugde, allerminst stil, wel vriendelijk. Na het zingen van het Koninginnelied luisteren wij nu naar de toespraak van de Burgemeester. Ik geef u enkele fragmenten. „Majesteit, Koninklijke Hoogheden, Groot is de vreugde in Goedereede nu U vanmorgen de Oranje- feesten in onze gemeente wenst mee te maken. Daarom, heel hartelijk welkom in het stadje Goedereede. Eén van de hoogtepunten van het feest is altijd de aubade van de schoolkinderen. Daaruit blijkt de hulde, de aanhankelijkheid en de trouw ten opzichte van het Huis van Oranje. U hebt kunnen horen en U ziet de feestelijke menigte, maar wat meer is: de sfeer kan worden aangevoeld. Oranjegezind is de bevolking van onze gemeente, dit is niet een zaak van vandaag, die gezindheid is er al vele eeuwen. Was het niet Stadhouder Willem Hl, de Koning van Engeland die in 1691 meer dan 16 uren in dichte mist voor de kust van Goeree rondzwalkte, komende uit Engeland. Uiteindelijk strandde hij op onze kust en vond gastvrij onderdak in 't Huis Oostdam te Goedereede. Willem UI is niet meer en 't Huis Oostdam is afgebroken, maar wat gebleven is is de liefde tot het Huis van Oranje". De Burgemeester wenste onze Vorstin onder Gods zegen een voorspoedig levensjaar toe. Tevens onder alle verjaar dagen in deze „Oranjemaand" onze lieve oude Vorstin Prinses Juliana welgemeende gelukwensen en „dat 't in de avond van het leven licht moge zien". Pieter van VoUenhove zal Abraham zien. Gelukwensen! „Een driewerf hoera op onze Koningin". „Leve de Konin gin: hoera! hoera! hoera!" Het Wilhelmus klinkt nu plechtig en welluidend, duidelijk meegezongen door de Koningin en Prins Claus. .^>^t.^^t.^H^M,^'K^^L^t,^t^^t,^V,^^<,^U^(^^ De Koninklijke belangstelling voor iiet straatnaambordje BEKAF, aan het begin van de tocht. - In wervelende vaart neem ik u nu mee op een spelletjes- ronde langs de Noordzijde Haven. De touwtrekkende sloe pen ook in de Haven, het touwhangen (kruipen), het sprietlopen. Wat een vreugde bij een onverhoeds water bad! Zichtbaar geniet de Koninklijke familie van elk onderdeel, groot is hun interesse voor ieder detail. Hoe knap bedacht ook, al die Oud-Hollandse spelen van vroeger. Een compli ment waard. Wat is 't gezellig deze wandeling, een kijkje hier, een handje daar. Een tekening, een bosje bloemen. Een aai over een bol. Maak je dat in enig ander land zó mee? Opmerkingen over en weer. „Och Koningin, nu heb ik mijn tekening vergeten". Koningin: „Stuur hem maar, dan kan ik er veel langer naar kijken". Prins Claus tot Wout Groenendijk: „Hoe gaat het?" Wout: „Een beetje de krie bels". Claus: „niet nodig, wij zijn ook maar gewone men sen". Claus pakt Jan Luyme bij zijn grijzende kuif, wijst op zijn eigen grijze haar „we worden oud". Door het kleine slopje komend voor de terugkeer langs de N.Z. Haven krijgt Claus een orchidee opgespeld op de rever van zijn jasje, hij is er haast wat verlegen mee. Gaande door 't grote slop naar de Varkensmarkt is er plot seling de klapper van de twee pils over 't muurtje voor de twee oudste Prinsen. Een verrassing van Jan van Marion! De Prinsen drinken die verrast heel lekker op. Op de Varkensmarkt is er voor honderd nieuwe spelletjes weer 100% nieuwe aandacht. Nee, deze familie blijft 't leuk vinden en laat dat ook blijken. Wat stimulerend voor al deze ijverig bezig zijnde kinderen, 't Is ook zo leuk: die enorme sjoelbak met zijn grote schijven, de koe met de horens, waar je ringen om heen moet werpen. Dan het kreeften vissen in een bassin met een stokje met een haakje, dat pikje in een oogje. Ik doe maar een greep. Het spijker „poepen": met een riem om je middel, met aan de achter kant een lange spijker aan een touw. Die dan op je hurken Toch nog een fotootje uit de Pieterstraat. „Majesteit, pa is ook jarig", stond links op het spandoek. in een flesopening laten zakken. Moeilijk! Dat is ook 't Chi nees eten: met twee stokjes een bruine boon van 't ent bord in 't andere overbrengen. - Ik noem nog 't propschieten in de clownsmond.... Kinderen, ik kan niet alles noemen. Begrijpen jullie dat? Het is zo leuk om te zien, zo spannend ook, maarteveel om op te noemen. Zeker is, dat jullie geweldig je best deden. Hoe kan het ook anders met al die Koninklijke toeschou wers! Die zichtbaar zo'n plezier hadden in jullie prestaties. - Met terdege uitleg van de dames Stuyt en Hameetem.an. - Graag vertel ik u even tussendoor, dat al deze evenemen ten, alle straatjes en historische plekjes op deze wandel route op T.V. werden voorzien van een uiterst deskundig en toch zo gemoedelijk commentaar - vanuit de Pausenkamer in de Gouden Leeuw - door de heer Hubert van Heest. Well done. Heer van Heest, dat was heel prima, haast professio neel. - De torenklok speelde en wel... wat een schrik, men was reeds een kwartier op 't schema ten achter, met spijt haast passeert men onze kleine aanminnige kruidentuin en daar is dan plotseling de wenk van H.M.'s adjudant: de hoogste tijd! Nu, dat hebben wij in de Pieterstraat geweten. Bij alle vreugde van deze hele morgen was hier toch wel even een scherpe teleurstelling. In een razend tempo stormden plotseling T.V. cameraman den met hun hele hebben en houwen aan apparatuur door de Pieterstraat, richting Markt. Dat had de Pieterstraat niet verdiend: één van de alleraardigste oude straatjes van ons land niet in beeld. De Koningin en gezelschap schoten vervolgens met de snelheid van een komeet voorbij, 't Wereldrecord van Fanny Blankers-Koen eens „the flying Dutch house-wife" absoluut gebroken. Wij vingen nog een flits op van „the flying Dutch Queen". „Waar was nu de Koningin?" zei mijn kleinzoontje. „Dat was die mevrouw met die gele hoed", zeiden wij. „Maar ik heb haar gezichtje niet gezien", zei hij, „en waar was de Prins?" „Die heb ik ook niet gezien", moest ik toegeven. Zo snel schoot men hier voor bij, dat ik een flits zag van de Koningin opzij en drie Prin sen meer niet. Begrip voor de tijdnood en toch teleurstelling kunnen heel goed naast elkaar staan. De Dubbelds, de d'Olieslagers, onze prachtige verhalen vertellende Kaat, de van der Wen- des, wij allen zagen vrijwel niets dan een race tegen de klok. In 't bakkerswinkeltje van de Vries, waar men van heinde en verre krakelingen komt kopen, wachtte (geplanned) én 't winkelbelletje en bakkersfamilie Pieterse op 't bezoekje van één minuut om die Torenkoek te mogen aanbieden. Jeannette Grinwis wachtte al vanaf half 9 's morgens met 't fototoestel op de foto „van haar leven!" „Geen tijd!" riep de Burgemeester. „Tijdgebrek, sorry", zei de Koningin. Als een speer vloog 't gezelschap uit 't zicht. Nu, dat deed hier wel even zeer, hoor. Niemand had hier enig zich op de gebeurtenissen elders, dan komt zoiets onverhoeds, haast onbegrijpelijk over. Voor Goedereede waren er geen wanklanken, het was een volmaakt feest met een voortreffelijk funktionerende Bur gemeester. Een bijna volmaakte regie. Eén foutje echter in de regie: wij in de Pieterstraat met die schattig zingende kleutertjes van Juffrouw Janny tegen onze gevel, hoorden er óók bij. Dat hebben wij als zodanig niet ervaren. „Was dan ook bij de weg gaan staan", zeiden Rotterdam mers, IJsselsteiners, Dordtenaren. „Wij hebben ze wel vier keer gezien!" Had de hele Pieterstraat dus bij de weg moe ten gaan staan? Als de Koningin langs je huisje zal komen? „Jae", zei Wout Groenendijk, „ik zag 't ankomme, maer je kan toch moeilijk zégge: Majesteit deurloape, zoa kom je nie goed uut?" Heel lief, want ik was echt een beetje bedroefd. En ik niet alleen. Een pracht close-up van een prachtige Koningin (foto Jan Grinwis) We zijn nu inmiddels op 't Raadhuis aangeland. Er is nog even tijd voor een „staande" kop koffie. „Mam, buk eens", zegt Prins Willem Alexander. Met aandacht plukt hij vele vreugdesnippertjes uit de rand van de gele hoed. „Zo kan het weer". „U hebt een zorgzame zoon", zegt Wout Groe nendijk. „Zó een zoon!" zegt deze Koningin, tevens trotse moeder. De burgemeester krijgt een dankwoord apart. „Alle mede werkers dank ik verder hartelijk en tot 't publiek: „U was een geweldig publiek. Ik was nog graag wat langer gebleven". En na deze woorden verdwijnt onze Koningin hoog in de lucht. Een schitterende tocht over 't Haringvliet tegemoet, op weg naar Oud Beyerland. Dag Beatrix, dag Claus, dag allemaal. Het sprookje van deze morgen is voorbij, maar wat een heerlijke Koninklijke familie hebben wij, denk ik bij mezelf. De goede wensen en veel liefs van alle Goereeë naars gaan met U mee. - Na 't vertrek van de Koningin spreekt de Burgemeester een dankwoord uit aan de Oranjeverenigingen voor de spon tane medewerking, 't Programma zoals afgewerkt was voorgelegd door de gezamenlijke Oranjeverenigingen, 't Gemeentebestuur had zich daarbij afzijdig gehouden. De gedachtengang was geheel „Oranjevereniging", geen rivali teit was daar, geen wanklank werd gehoord, 't Kostte veel geld, maar.... dit werd door de Gemeenteraad spontaan aanvaard, 't Was weliswaar niet de opzet geweest, maar met de promotie naar buiten toe van ontvangst en T.V.- uitzending heeft Goedereede een uitzonderlijk goede beurt gemaakt. Dank aan alle medewerkers, speciaal ook hove nier G. Tanis. „Alles is vlekkeloos verlopen", aldus Burge meester G. van Velzen. En zo sprak een Burgemeester, die zelf ook een geweldige presentatie geleverd had, dachten wij. - De Burgemeester woonde zondag 30 april de tweede kerk dienst bij in Goedereede. In de dankzegging memoreerde de dominee het Koninklijk bezoek. Men was Gode dank baar de Koningin en haar familie te hebben mogen ont vangen op zo waardige en vreugdevolle wijze. Ter be ëindiging van de Dienst zong men dankbaar het Wilhel mus. - Met deze stemmige woorden neem ik voor enige tijd nu afscheid van U. Er is mij gevraagd door te gaan met verha len van vroeger, die oud-Goereeënaars aan mij vertellen, zoals mevrouw Kaat Troost dat deed. Heel graag wil ik dat doen, zo eens in de maand. Maar ik moet nu even wat afstand nemen, deze serie vergde veel tijd en een enorme inspanning! Een bijzondere stimulans daarbij waren uw buitengewoon waarderende en aardige reacties. Daarvoor allen mijn hartelijke dank. Graag wacht ik ook reacties van ver, waar ook ter wereld. Heeft u ver van huis op ietwat nostalgische wijze misschien ons Koninginnefeest hier in Goedereede mee kunnen bele ven en deed dat u goed? Misschien kunnen we uit uw brie ven dan een mooie bloemlezing maken, interessant voor de lezers hier thuis. Brieven aan de redactie s.v.p. Tot spoedig! Dieke Schippers-Vaarzon Morel N.B. 780 foto's van 't feest bij Corrie van Wijk in 't winkeltje bij de brug. Ter bezichtiging en ter verkoop. De herinnering die in Goedereede achterbleef de bronzen buste van Hare Majesteit die door het bedrijfsleven aan het gemeentebestuur met de maker, beeldhouwer Samson uit Borculo.

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 1989 | | pagina 13