EIÜVriDEtl-IIIEUWS DE OORLOG iNGSSPnSKMET.... Leren in de Open School Schaken S.O.F. Nieuw in de vaart gebraclite l\/laa$l(ant [(otter Wie schrijft er mee van en over Flakkee? Consul-Generaal van Amerika in Goeree Grijsoordse Schetsen: Blaastraining Kruiswerk Middelharnis mevr. L. Roodzant te Dirksland Koor- en samenzangavond voor „Woord Daad" 'n Verhael uut de landbouw Tweewielercentrum Middelharnis 0 3e Blad VRIJDAG 28 APRIL 1989 No. 5795 De mobilisatie van 28 augustus 1939 greep diep in in de burgermaatschappij. Honderdduizenden mannen, vaders en zonen verlieten van de één op de andere dag hun winkel, tuinderij of boerenerf: om zich te spoeden naar de grenzen. En al die mannen moesten 's avonds eten, een deken en onderdak hebben. In zo 'n klein dorpje, in Limburg, ontstond een ravage; hoe kreeg men 1000 man onder dak? Wapens, keukenwagens, kanonnen werden uit de magazijnen gehaald. Paarden werden gevorderd, en één op de 10 soldaten was behoorlijk gekleed. De soldaten waren dikker geworden, sommige tunieken vertoonden grote gaten. Waarom hebben de motten je jas opgegeten; Hense?" bulderde de Luitenant „En jij v. d. Veer, loop jij 's zondags zo door 't dorp". „Ja luit maar dan heb ik dit pakkie nie an!" 't Vervelendste was wanneer de verloven ingetrokken werden en - in alarm - de stellingen bezet werden, de kanonnen en geweren met scherp geladen; dat gebeurde op 10 oktober voor de eerste keer. Maar door de hevige regen stelde Hit ler het plan ,,Gelp" een maand uit 11 november en 10 januari 1940 bleef het bij alarm. Holland was te drassig voor de zware Duitse tanks. Maar Polen, Dene marken en Noorwegen werden wel aangevallen. Er werden nu Kazematten en zware bunkers langs de Maas gebouwd. Gecamoufleerd als waren het hooiber gen of boerenschuren. Maar 7 mei 1940 werden de verloven weer ingetrokken en in alarm de stellingen bezet. „Jongens, laete m 'n de bajonetten gaen sliepe; dan kenne we ze van ons liefhouwe", zei Dimmen. Maar de reserve kaptein, kandi daatnotaris, zei: „Zo kort komen ze niet bij je" en hij had gelijk. Oorlog laat zich niet beschrijven. Op de uiterwaarden, ons voorterrein, liepen paarden, schapen en koeien. Sommige vroege boeren zaten die morgen van de 10de Mei al te mel ken. Het was of er een verschrikkelijk zwaar onweer losbarstte, een noodweer van ongekende kracht. En toen kwamen zware stuka 's laag overvliegen. Op het voor terrein leefde niets meer. Het Duitse vuur had laag over de grond gelegen. Nu sloe gen zware granaten van de Duitse artillerie stukken beton uit de bunkers. Bij Mill beginnen de zandgronden en de brug was van groot belang. Tot zaterdagavond, toen werden we teruggetrokken, het 2e Auto-bataljon had opdracht ons onder deel op te laden in de nacht; om elders de zwakke Hollandse troepen te verster ken. We hadden 30 man verloren en lagen dicht op elkander op de vrachtwagenbodems. We hadden in geen 2 nachten geslapen. Zonder verlichting, door sluipwegen bij Wamel kwamen we donderdagmorgen vroeg aan bij de Grebbeberg. En ik had geslapen en voelde me uitgerust, maar nieuwe gevaren dreigden, snel werden de stukken in stelling gebracht Het was Pinkstermorgen. op donderdagavond 11 mei 1989 start het Kruiswerk in Middelharnis met een blaastraining. Dit is een groepsgewijze training ter bestrijding van urine-incon- tinentie bij vrouwen. Onder leiding van een fysiotherapeute wordt in 8 bijeen komsten aandacht besteed aan informa tie, inspannings- en ontspanningsoefe ningen. De resultaten van een eerdere training zijn veelbelovend. Bij ongeveer 80% van de cursisten is het onvrijwillig urinever- lies verminderd of gestopt. Er zijn nog enkele plaatsen vrij voor de training in Middelharnis. Belangstellenden kunnen zich nu opge ven bij het Kruiswerk, telefoon 01870- 5900 (alle werkdagen, van 09.00-17.00 uur). De kosten van de training bedragen ƒ35,-. Leden van de kruisvereniging betalen 25,-. Je bent nooit te oud om te leren bij de Open School. Alle leeftijden kunnen er heen, jong en oud, man en vrouw. Open School geeft de mensen de kans om de kennis van taal en rekenen weer op te halen. Eenmaal de eerste stap genomen om naar de Open School te gaan, krijgen de meeste mensen er toch weer plezier in. Men staat soms versteld van wat men toch nog weet van taal en rekenen al lig gen de schooljaren al ver achter je. De taal wordt weer opgehaald of het woord met een d of t of dt moet worden geschreven. Soms komen de mensen er nu pas achter waarom dat zo is. Voor rekenen geldt hetzelfde. Sommen wor den soms jarenlang op een moeilijke manier uitgerekend en soms is een sim pele uitrekening de oplossing. Mensen die dachten dat zij niet konden rekenen kunnen nu rekenen. Evenals er mensen waren die dachten dat ze geen taal kon- De hoogste consulaire diplomaat in ons land van de Verenigde Staten van Ame rika, Mr. Jake Dyels, komt morgen, zaterdag, samen met zijn echtgenote, Koninginnedag vieren in Goedereede. Mr. Dyels vertegenwoordigt in zijn funktie de Amerikaanse regering en behartigt de belangen van zijn landge noten in ons land. Onder zijn leiding worden jaarlijks duizenden visa ver strekt aan Nederlanders die een zakelijk of toeristisch bezoek aan Amerika wil len brengen. Het Amerikaanse Consu laat-Generaal is tevens vraagbaak voor Nederlandse bedrijven die handel wil len drijven met de Amerikanen en als zodanig een belangrijke spil voor onze economie. Het is de eerste keer dat Consul- Generaal Dyels een Nederlandse Ko ninginnedag bijwoont in een Neder lands stadje. Zo zal hij in Goedereede kennis maken met oud-Hollandse straat spelletjes en culturele evenementen. Op de Vismijn in Stellendam krijgt hij een ontvangst aangeboden door de heer A. Brederveld, plv. directeur. Daarna gaat het gezelschap naar de Haringvliet Expo. waar bestuursvoorzitter L. X. den Hollander tekst en uitleg geeft over „de kraan van Nederland", een expositie die steeds vaker door Amerikanen wordt bezocht. Gastheer van de Consul-Gene raal is de Ouddorper Bram Bom, die hem uitnodigde in zijn funktie van voor zitter van de Stichting Nederland-Ame- rika, een organisatie waar ruim 3000 Nederlandse en Amerikaanse bedrijven bij zijn aangesloten. „Eigenlijk is het jammer dat er een Unie van Vrijwilligers nodig is. Als de samenleving socialer zou zijn en de mensen meer bewogen om hun medemens, dan zou ons werk overbo dig zijn". Aan het woord is Lia Roodzant Zij was 8 jaar lang voorzit ster van de stichting Unie van Vrijwilligers, afd. Flakkee. Donderdag 20 april j.l. heeft ze officieel als voorzitster afscheid genomen. „Maar ik blijf nog wel vrijwilligerswerk doen, hoor", laat ze snel weten. Wat is het doel van dit werk?" Officieel wordt het als volgt omschreven: „het bevorderen en verlenen van maatschappelijke hulp door vrijwilligers; met menselijk kontakt en continuïteit in het werk als voornaam ste kenmerken In het kort komt het hier op neer, datje voor iemand die in nood zit. doorwelke oorzaak dan ook, een hel pende hand aanreikt". Velen zullen ongetwijfeld weten wat voor werk een vrijwilli ger doet: in het ziekenhuis de bloemen verzorgen, post rond brengen, patiënten begeleiden naar de röntgenkamer e.d. Ook in de bejaardentehuizen en andere instellingen zijn er vrijwilligers te vinden. Toch is het werk van een vrijwilliger niet bedoeld om het werk van het verplegend personeel te ver lichten, nee, het gaat uiteindelijk om het KONTAKT met de mensen. Lia verielt er het volgende over: „Kijk, vroeger was de maatschappij anders. De gezinnen waren groter, er werd meer mét elkaar geleefd en men hielp elkaar als dat nodig was. Een goede buur zijn, was heel belangrijk. Bejaardentehuizen waren er niet. De ouders woonden bij de kinderen. Deze tijd is een andere. De mensen leven meer op zichzelf. En niet te vergeten: de gezinnen zijn in het algemeen kleiner waardoor ouders op jongere leeftijd dan vroeger alleen kom,en te staan. Mensen, die bij ons om hulp vragen, zijn vaak mensen die gewoon een beetje warmte zoeken. Ik noem dat mantelzorg". Wat een mooi woord! Figuurlijk iemand een mantel omslaan.... „Niets is moeilijker dan iemand om hulp vragen vervolgt ze, „iemand zoekt het eerst in zijn of haar eigen omgeving. Maar ja, veel vrouwen werken en als iemand wat langere tijd van slag af is, hoor je nog weleens de opmerking: „daar heb je haar weer met d'r verhaal". Ik denk maar zo: morgen kan het mij ook gebeuren. Wij, vrijwilligers, vinden het heel gewoon om iemand te helpen en we verwachten echt geen dank je wel". Minder bekend is de hulpverlening van de Unie van Vrijwil ligers aan de slachtofferhulp. Ik noem onder meer de hulip aan verkeersslachtoffers en aan slachtoffers van misdrijven. Ik vraag Lia wat hierin de taak is van een vrijwilliger. Wij zijn aangesloten bij de Landelijke Organisatie Slacht offerhulp (L.O.S.). Het instituut voor Psychotrauma organi seert speciale cursussen voor hulpverlening aan slachtoffers van verkeersongevallen en misdrijven. Zelf heb ik ook zo'n cursus gevolgd. Ik vond het heel boeiend. Je leert b.v. hoe je iets van meerder kanten kunt benaderen. Het is ongelooflijk waar ze je op zo'n cursus mee aan het werk zetten. Ik denk dat de voornaamste taak bij deze tak van hulpverlening is, dat we naar het verhaal van een slachtoffer luisteren: iedere keer weer. Het is erg belangrijk dat iemand er over praat". „Heb je nog wel tijd voor hobby's?" „Ja hoor Ik ben altijd wel met iets creatiefs bezig. En ik ten nis graag: daar laat ik alles voor schieten Ik had al het vermoeden dat ze creatief zou zijn. In de sfeer volle woonkamer staan prachtige kunstvoorwerpen van hout, steen en ander materiaal Het blijkt dat ze deze inder daad zelfheeft gemaakt Ik bekijk ze met interesse. Wat zijn ze mooi.... Voor de vrijwilligers maak ik aan het einde van een jaar altijd iets leuks", vertelt ze. ..dat hebben ze. vind ik. wel verdiend.... Ik besluit met een stukje tekst uit het blad „Raad en Daad" van de Unie van Vrijwilligers. ..Het zijn niet de omstandigheden, die ons gelukkig of onge lukkig maken, maar de wijze, waarop wij ze schiften en her leiden. Ik herinner mij een uitgemergelde, oude dame uit de hongerwinter, die stralend vertelde, dat ze een adres had ont dekt waar drukknoopjes te krijgen waren: haar hele dag was goed". Teunie Knöps den. Deze mensen durven nu een brief te schrijven en ze maken ook school- verslagen. Omdat iedereen thuis in eigen tempo leert gaat het voor niemand te vlug of te langzaam. Op school worden oefenin gen met z'n allen gedaan. Hiermee kan iedereen uit de voeten. Het laatste uur van de les krijgt men thema. Dan komen de tongen los. Iedereen geeft dan z'n eigen mening. Het is fijn om je mening te mogen zeggen en het is ook plezierig om naar de mening van anderen te luis teren. Door naar meningen van anderen te luisteren krijgt men soms een andere mening over een onderwerp. Open School helpt mensen ook om ver der te leren. Dat zijn mensen die na de Open School ook verder willen. Open School kan ook een doorbraak zijn op de dagelijkse sleur. Maar na de Open School zal je nooit meer kunnen zeggen: „Ik heb de kans om te leren niet gehad". Iedereen die er naartoe gaat, wordt er wijzer van. Open Schooldeelnemer Hoek Hoflaan/ Schoolstraat 01870-3332 De koren Hart en Stem uit Ouddorp (dirigent: Jan Bezuyen) en Jeduthun uit Middelharnis (dirigent: Ab Vroeginde- wey) liopen zaterdagavond 3 juni a.s. een uitvoering te geven in de Hervormde Kerk te Middelharnis. Ook een koper ensemble zal hieraan zijn medewerking verlenen. De opbrengst van de avond komt ten goede aan Woord Daad. Ds. A. Baars heeft de leiding en houdt een meditatie. De koren zullen elk enkele liederen ten gehore brengen: ze zingen samen het „Dankt, dankt nu allen God" en „Ver blijdt U in Zijn Naam". Het koperensemble speelt Psalm 121 en Psalm 98. De samenzang wordt begeleid door de beide dirigenten. De entree bedraagt voor volwassenen ƒ2,50 voor kinderen tot 12 jaar 1,-. Daarnaast zal er nog een koUekte wor den gehouden. Het doel ervan is afhan kelijk van de opbrengst van de krenten- broodaktie, die Woord Daad zater dag, 27 mei a.s. op het gehele eiland hoopt te houden - waarover in dit blad nog nadere mededelingen volgen - en die bestemd is voor de aankoop van huisjes in het door overstromingen en een cycloon getroffen rampgebied van Bangladesh. Het comité van Woord Daad op ons eiland rekent opnieuw op de belangstel ling en de medewerking van de bevol king zowel voor het een als voor het ander. Er werd iets later gestart omdat er bij de jeugd een simultaan gegeven werd. De kampioen van vorig jaar R. van Hooff nam het op tegen 18 jeugdspelers. Ruud verloor geen partij maar liep wel tegen een remise op. Totaalscore van Ruud 17'/2 uit 18 oftwel 97,2%. Dat is ongeloof lijk goed te noemen, maar het was wel afzien en dat bleek later in Ruud zijn gewone partij tegen Wijnands. Ruud schaakte namelijk niet zo scherp als anders en Wijnands maakte er dank baar gebruik van. Ach, voor Ruud was het eigenlijk geen schande maar punten kost het wel en L. Holleman komt nu zeer dichtbij om de tweede plaats in te pikken. Leen won tamelijk makkelijk van Dogterom en het verschil is nu nog maar een half puntje en volgende week is al de laatste ronde, het wordt dus spannend voor die tweede plaats. Douw wordt kampioen en hij maakte zijn status waar tegen Gebraad, die het trouwens best wel lang volhield tegen de geweldenaar. Bruggeman had weer eens geluk volgens P. Holleman. Peter had het o zo makkelijk kunnen winnen (als hij een paar andere zetten gedaan had). Volgens Peter stond ik echt beroerd, helaas was ik daar zelf niet van over tuigd en Peter werd wel beroerd toen ik even een eeuwig schaak liet zien. Jam mer voor Peter, ik stond echt niet zo slecht als hij het gezien had willen heb ben. Twee heren met ongeveer dezelfde schaakstijl (eerst rustig afwachten en dan de beuk erin) Van Loon en Van STrien zaten elkaar duchtig in de weg. In zulke stellingen kunnen de raarste din gen zich afspelen, maar deze keer was het Van Strien die aan het langste eind trok. Het was de één na laatste avond en van avond gaat de eerste ronde van het kam pioenschap van Goeree-Overflakkee 1989 van start en wel in Stellendam. Dat belooft weer genoeg en u zult ongetwij- felt het één en ander kunnen lezen in uw krant. Iedereen die meespeelt in ieder geval veel plezier toegewenst. Uitslagen: Gebraad - DouwO - 1 L. Holleman - Dogterom1 - O P. Holleman - BruggemanVi - Vi van Hooff - WijnandsO - 1 van Loon - van StrienO - 1 BJB Bij Maaskant Shipyards te Stellendam is op 18 april j.l. met goed gevolg de technische proefvaart gehouden van het m.s. UK 43, gebouwd onder bouw- nummer 457. Het vaartuig van het „gesloten achterschip" type, draagt de naam „Deo Volente" en zal worden ingeschreven in het visserijregister te Urk met het onderscheidingsteken: UK 43. Dit schip is voorzien van een 8 m-' bulbsteven en een Q 3600 mm straalbuis ter verkrijging van een opti male combinatie t.b.v. zeegangsgedrag en trekkracht. De bulb is aangeslo ten op het vanuit de brug bedienbare ballast trimsysteem. Hierdoor kan de diepgang achter 50-60 cm verminderd worden. Tijdens de technische proef vaart op zee bereikte het schip hiermee een snelheid van gemiddeld 13,5 mijl. Het vaartuig is op 22 april 1989 te Den Helder officieel overgedragen aan Zeevisserijbedrijf A. de Vries en Zn. B.V. te Urk. Wat een mooi verhaal meneer N. Ja 't was een nieuwigheid in de landbouw en destijds wist men niets van machines en dan kon zoiets gebeuren. We hebben er plezier om gehad bij het lezen. Wel bedankt. Redactie E.N. Al ben ik dan al mum twintug jaer van Flakkee toch bin ik ut niet verleerd. Ik lees ut Eilanden-Nieuws aok. in voor dezaalfde pries as op Flakkee, onbegriepelijk. De Flakkeese stikjes lees ik graeg ik docht ik gae ut aok us prebere. Vroeger hoorde je veul móóie verhaelen hoe of ut in de landbouw zo al toe- gieng. Vooral ut paerdewaark had zun prachtige verhaelen. Toen de trek- tors kwamme dochte de maansen noe gebeure dur niet mêêr van die bezoendere diengen mêêr mar dat was gelokkig niet waer. Vaoder had de knaope deurgehakt der kwam een nieuwe trektor. Ik most der mee rieje. Vaoder zaalf begon der niet an. Mar toen ik naer militaire dienst most is vaoder der toch wel mee gaen rieje. in hoewel ik der een zwaer hóód in had redde pa zich woender goed. Bie ome Koos wier aok ut trektorwaark gedae, mar daer gebeure wel us vreemde diengen. Ome Koos had zun gras van de grippe in slootkanten netjes mit de zekel ofgesneje in toen ut hóói was opgeboende in de bossen naer den dam gedroge. Vaoder most ut mit de trektor in waegen bie zun ophaele op inkele plekken bie zun land. Vaoder stak ut hóói op in ome lei ut voer goed noe was dat niet zun staarkste waark mar je kon un aok niet op den trektor loslaete. In zo bie de roendreis langs de stikjes land was ut nog een aerdig gróót voer geworre ut hieng wel wat uut naer êên kante mar ut bleef wel hange. Ome Koos zat boven op ut voer in bleef daer aok mar zitte mit ut naer huus riejen dan hoefde hie mit ut lossen der niet op te klimmen. As vaoder de bochten rus tig deur reed dan kwamme ze wel hêêlhuuds bie de schure in daer leek ut wel op mar vlak bie ut durp gieng vaoder in de hoage versnelling een bocht deur in ut hóói begon te schuven in jae daer gieng ut halve voer naer beneje mit ome Koos der bie. Vaoder schrok aarg want ome Koos was vorige weke uut ut ziekenhuus gekomme hie had un maegoperaosie gehad dus vaoder docht dat de woende los zou schore deur die reize naer beneje. Van ome Koos was niks mêêr te ziejen mar op un gegeve moment begon ut hóói te ritselen in daer kwam ome Koos mit un verhit hóód uut ut hóói krupe. Zun kommetaer: „Daer knap je van op". Hie kon der gelokkig nog bie lache, dus vaoder was opgelucht dat ut zo goed was ofgelaope. Ome Koos had aol- tied gelok. Ut voer wier weer in orde gemaekt in zo kwamme ze toch behouwe bie de schure. Een keertje most ome Koos un kante langs een grippe uutrieje mit een êên schaerig ploegje om de kweek der uut te rieken. Vaoder leek ut niet zo geslaegd om dat saeme mit ome Koos te doewen. „Kanne mun ut maarge niet doewe?", zei vaoder want dan is Krien, mun zeune, uut militaire dienst weer tuus in doewe ut wel voor je. Mar nee, ut most noe gebeure. 't Kon gêên dag wachte, aldus ome Koos. Vaoder zag der niet veul hgil in want ome Koos was geen sterre in ut uutriejen van kanten, in op de trektor loslaete gieng oak niet, dus dan most un mar achter de ploege. Mar al gauw wier ut dudelijk dat ut gêên sukses was. De êne kêêr liep de ploege een meter uut de kante een andere kêêr oender in de grippe dus de veure was niet aarg recht. Vaoder kon dat toch niet langer anzieje in zettende de trektor stille. Hie zei tegen ome Koos: „Kom joe mar op de trektor". Vaoder dee ut voor mit de koppelieng. „Noe trap je hem in ik zet hem in de versnellieng in as ik bie de ploege bin dan lae je hem opkomme, an 't aande van ut land trap je hem weer in je hou je voet der op dan kom ik hem wel vriezette". „Daer is gêên kunst an", zei ome Koos, in ut gieng inderdaed goed. Ome Koos ree netjes langs de kante in vaoder maekte een móóie veure. Ze hadde der aolebeije schik in mar dat zou gauw overgae; ut veurhóód kwam steeds duchterbie. Mar toen der gestopt most worre ree ome deur. Toch was hie druk bezig der wat an te doewen mar inplaets van de koppelieng in te trappen probeerde hie mit zun voet an de oenderkante de koppelieng op te ligten mar de trek tor ree deur. Vaoder riep al een kêêr „how", ome Koos riep aok een paer kêêr how in daer gieng de trektor op de kop ut slootje in. rechtuut ome stoend doodsangsten uut in docht wat bin ik begonne had ik mar gewacht op neef Krien. Hie liet zich der of valle in lag tussen ut riet in de nattigheid waer un mit gróte verschrikte oagen bleef zitte, hie was de klus kwiet. Vao der kwam der an in trok hem op de kante. Gelok voor de man dat ut niet de slóót was an de aore kante van ut land want dan was un oender ut króós in mit kikkers in zun broekzak der uut gekomme, noe was allêên de achter kante van zun broek een beetje nat. Vaoder gieng even een naeburige trek- torsjaffeur vraege om de trektor even uut de slóót te trekken, de man was metêên bereid in ut gieng hêêl gemakkelijk om un omhaog te trekken. Ome Koos was aok weer opgelucht dat aoles zo goed was ofgelaope. Hie zei: „Voortan doe je ut mar saeme mit Krien want je kriegt mien voor gêên goud mêêr op dat dieng". Een oud-Flakkeeënaer

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 1989 | | pagina 9