Veel waardering voor vertrekkende
Rabobank-directeur Appelman
Parkeerplaats op Boezemplantsoen
t.b.v. ziekenhuisbezoekers
Wie schrijft er mee
van en over Flakkee?
1
Houdt pincode privé
Voorspeelavond
Viool-leerlingen
Winst Heren 2
Intermezzo
Diplomazwemmen
„de Staver"
Raad Dirksland:
Witte brug blijft gehandhaafd
Politie waarschuwt:
Ooltgensplaat - Stad aan 't Haringvliet:
Een hartelijk welkom voor nieuwe directeur C. H. Menger
De Rabobankorganisatie Ooltgensplaat-Stad aan 't Haringvliet heeft j.l. don
derdagavond 26 januari 1989 in het Verenigingsgebouw „'t Centrum" te Oolt
gensplaat zijn vakbekwame directeur, de heer G. J. M. Appelman op een
waardige wijze uitgeluid en de nieuw benoemde directeur en zijn gezin een
groots welkom toegezwaaid. Zoals bekend, is de heer Appelman per 1 februari
(dus morgen) benoemd tot directeur van de Rabobank te 's-Gravendeel, een
bank tweekeer zo groot als De Plaat en Stad, terwijl in deze vacature per 1
maart a.s. is voorzien met de komst van de heer C. H. Menger, thans werkzaam
op de Rabobank te Dinteloord. In de officiële bijeenkomst j.l. donderdag waren
familieleden van beide directeuren aanwezig, het bestuur en de Raad van Toe
zicht van de plaatselijke bank en velen uit de Deltakring met directie en mede
werkers, B en W van Oostflakkee en meer anderen die met het bankwezen te
maken hebben. Vanzelf ontbrak het plaatselijk personeel niet dat bij de voorbe
reiding werd betrokken. Na afloop van het officieel gedeelte volgde er een zeer
drukke receptie.
De vertrekkende en
komende man
De voorzitter van het bestuur, de heer
Jac. van Nieuwenhuijzen richtte zich in
zijn openingswoord allereerst tot het
gemeentebestuur met de complimenten
voor het prachtig gerenoveerde „'t Cen
trum"; „waar wij als Rabobank als eerste
gebruik van mogen maken" aldus de
voorzitter. Daarna richtte hij zich tot de
vertrekkende en komende man met hun
familieleden en voorts tot alle
aan
wezigen.
„Bijna 14 jaar heeft de heer Appelman
aan onze Bank verbonden geweest. Hij
begon te Stad en na de fusie met Oolt
gensplaat op 1 september 1979 werd de
heer Appelman directeur van deze
nieuwe organisatie. De heer Appelman
heeft aan deze fusie een grote bijdrage
geleverd en vervolgens met verbouwin
gen en de automatisering een flinke klus
opgeknapt", aldus de heer Van Nieu
wenhuijzen. „Zijn vertrek is voor ons
een verrassing maar zijn werk te 's-
Gravendeel is vanzelf een uitdaging".
Spreker roemde de voortreffelijke sa
menwerking die er altijd is geweest,
zowel met het bestuur, de R.v.T. en het
personeel. „Heb dank voor alles en wij
hopen dat het in 's-Gravendeel goed
mag gaan, want iedere streek heeft zijn
eigen karakter".
Een felicitatie met deze benoeming ging
gepaard met het aanbieden van een
cadeau, n.l. een schilderij dat op het
Plaatse kantoor hangt en waarop de
heer Appelman al jaren zijn oog heeft
laten vallen, voorstellende een zeilend
schip op zee. Ook waren er nog bloemen
en voor zoon en dochter Appelman
een boekenbon.
Gemeentelijke waardering
Burgemeester drs. C. M. de Vos, aanwe
zig met wethouder G. W. J. Poortvliet,
bedankte voor het compliment en sprak
eerst een welkom aan het adres van de
familie Menger. „Ik heb al gezien in een
brief die u ons stuurde dat u een stukje
grond wil kopen voor een woning en dat
is beslist niet weg", aldus de heer De Vos,
die in „Het Kompas", streekblad voor de
Hoekse Waard de volgende kop had
gelezen: „De heer Appelman heeft zin
in uitdaging", maar dat hebben wij
eigenlijk ook", zei spreker die dacht aan
de ontwikkelingen en een groter draag
vlak voor Ooltgensplaat. „De landbouw
heeft het moeilijk en dat heeft beslist
ook zijn gevolgen voor de banken. Het
gemeentebestuur heeft met de Rabo
goede kontakten en de heer Appelman
had kijk op de dingen die verder strek
ten dan alleen de bank", aldus de burge
meester, die als aandenken een wijn-
karaf met glas, waarop het wapen van de
gemeente, aanbood.
Gerard was een begrip
De heer L. Ottens uit Bruinisse, voorzit
ter van de Vereniging van Directeuren
van de Rabobanken in de Deltakring
(kortweg V.D.R. genoemd) was met veel
kollega's gekomen om Gerard uit te
zwaaien. Spreker releveerde in het kort
de loopbaan van de heer Appelman, die
in deze 14 jaar een begrip was geworden
in genoemde vereniging. „U was een ple
zierige koUega en het Rotterdamse
(waaronder 's-Gravendeel behoort)
krijgt er een goede kollega bij", aldus de
heer Ottens, die de nieuwe directeur, de
heer Menger alvast hartelijk verwel
komde, hem een goede tijd toewensend
in de nieuwe werkkring en al een uitno-
De aanleg van een parkeerplaats voor
zo'n tachtig auto's van ziekenhuisbe
zoekers op het Boezemplantsoen, dat
was het oorspronkelijke voorstel waar
mee de gemeenteraad j.l. donderdag
avond geconfronteerd zou worden. En
zo gebeurde het ook ondanks 's burge
meesters mededeling dat die 80 mis
schien niet meer nodig zijn omdat de
Ziekenhuisdirectie heeft bericht zélf
voor 55 parkeerplaatsen op het Zie
kenhuisterrein, naast de hallen, te
kunnen zorgen. Ook zouden er nog
zo'n dertig langs de Stationsweg kun
nen worden gerealiseerd en dat maak
te de noodzaak van aanleg van een
parkeerplaats op het Boezemplant
soen misschien wat twijfelachtig....?
Toch wilde de raadsvoorzitter burg.
Oversier het voorstel graag gehand
haafd en aangenomen zien. In de Com
missie Gem.werken en Verkeer kan
vervolgens alsnog over de uitvoering
ervan worden overlegd. De raad vindt
dat gewenst omdat meerderen niet ge
porteerd zijn van een dertigvoudige par
keergelegenheid langs de Stationsweg.
Het zou met name hinderlijk zijn voor
aangrenzende bedrijven en particulie
ren. Het leek dhr. van Rossum beter dat
het Ziekenhuis het evt. daaraan te beste
den geld beter aan de gemeente beschik
baar kan stellen als bijdrage in een veel
minder problematische parkeergelegen
heid aan het Boezemplantsoen. Die zal
overigens een tijdelijk karakter dragen
en na het gereedkomen van de bouw van
het ziekenhuis weer kunnen worden
opgeruimd, al leek dat dhr. Poortvliet
een verspilling omdat niet de mate
rialen-, maar het werk die aanleg en het
weer opruimen duur maken.
De Witte brug
Inherent aan dit voorstel was het voor
stel het besluit tot verwijdering van de
Witte brug en de aanleg van een aan
zienlijk bredere dam voorlopig te laten
varen. De raad had die verbreding nodig
geacht om een betere doorgang te
maken voor de aanvoer van bouwmate
rialen voor het Ziekenhuis, maar inmid
dels is besloten dat die via de Secretarie-
Vorig jaar februari toen het voorstel tot
vervanging van de brug werd gedaan
heette die nog „in slechte staat" te verke
ren, maar de jongste informatie was wat
minder overtuigd. Er zal zo werd nu
aangekondigd een nader onderzoek
naar de bouwkundige toestand van de
brug moeten komen. De raad zette wat
vraagtekens bij zo'n wisselvallige infor
matie. Dhr. G. Robijn herinnerde er
weth. Kalle aan dat hij eerder had voor
gewend dat je nauwelijks nog met een
kinderwagen over die brug kon. Nu is
kennelijk niet eens onderzoek naar de
fundering nodig. Ook dhr. L. van Prooi-
jen had daar zijn bedenkingen over;
„zo'n onderzoek is misschien niet eens
nodig?" vroeg hij zich af Toch was de
eerdere informatie aan een onderzoek
van de Heidemy ontleend, zo hield het
College staande. Dat was overigens niet
al te alarmerend geweest, wel werd in de
rapportage geconcludeerd dat de brug
niet nog zwaarder moest worden belast,
zoals dat met het transport van bouw
materialen het geval leek te worden.
Een verQe
Een verfje.... dat is het volgens sommi
gen waar het de brug aan ontbreekt.
„Natuurlijk zal die brug na zoveel jaar
niet meer optimaal zijn, maar als je 'm
mooi wit maakt dan oogt 'ie al heel
anders!" verzekerde dhr. J. L. Poort
vliet.
Ook dhr. Robijn leek daar wel voor te
voelen, „een lelijke vrouw zie je daar ook
mee opknappen, een lelijke vent trou
wens ook", vergeleek hij. Overigens zou
dhr. Robijn best een rapport willen over
de betrouwbaarheid van de brug, „als
die werkelijk ondeugdelijk is zoals de
weth. vorig jaar te vuur en te zwaard
heeft verdedigd moet'ie weg, zo niet dan
mag'ie blijven", vond dhr. Robijn.
Een onderzoek naar de toestand van de
fundering zal echter duur zijn, al vroeg
ieder zich af hoe de Heidemy dat
heeft gedaan.
weg zullen worden aangevoerd.
Daarom ook geen bijdrage van 75.000,-
van het Ziekenhuisbestuur waaruit het
Gemeentebestuur de consequentie trok
van de voorgenomen maatregel af te
zien.
De heer Appelman.
Vanaf morgen de nieuwe directeur van de
Rabobank te 's-Gravendeel.
diging deed uitgaan voor dinsdag 28
februari voor zijn eerste vergadering van
de V.D.R.
Afscheid en welkom
Namens het personeel van de Plaat en
Stad sprak de heer J. van Groningen
lovende woorden aan het adres van hun
scheidende directeur. „Wij werkten sa
men, het eerst op Stad en toen samen naar
de Plaat. U was de grote baas van beide
kantoren en bent als mens altijd dezelfde
gebleven. Wij hebben dat zeer gewaar
deerd", aldus spreker. Zich richtend tot
de heer Menger zei hij: „U denkt waaraan
ben ik begonnen nu u deze avond zoveel
goeds hebt gehoord, „maar", aldus de
heer Van Groningen „de eerste kennisma
king verliep uitstekend en dat zegt al heel
veel". Als welkomsgeschenk waren er
bloemen voor mevrouw M. J. Menger-
Kok. Voor de kinderen Appelman had de
heer Van Groningen een mooie pen als
geschenk en ook bloemen voor de heer
Appelman. Het grote cadeau was al in een
intieme samenkomst overhandigd.
Overeenkomst
Als laatste spreker kreeg de heer Appel
man het woord. Allereerst bedankte hij
de burgemeester voor de prettige manier
van ontmoetingen op velerlei terrein
waardoor een relatie is ontstaan. „Wij
hebben veel dingen overeen. U behartigt
de belangen van de gemeente en wij die
van de bank. Samen hebben we veel din
gen zien komen en gaan, o.a. het
gemeentelijk apparaat, de recreatieve
ontwikkelingen, die sterk toenemen, en
meer andere zaken", aldus de heer
Appelman, die verheugd was met zijn
cadeau.
De kollega-directeuren werden dank
gezegd voor hun komst. „Wij mochten
weerklank vinden in de vergaderingen
en door dit alles hebben wij vele vrien
den gemaakt. Veel succes met uw
werk".
„Jan (van Groningen) wij hebben het
langst met elkaar samengewerkt en in
die 12y2 jaar heb ik u zien uitgroeien als
een bekwame medewerker. Met u betrek
ik ook al het overige personeel. Er was
ruimte voor ieders persoonlijke inbreng
en gezamenlijk hebben we een goedlo
pend bedrijf opgebouwd. Dank aan
allen voor jullie kollegialiteit en vriend
schap. Voor het gebrandschilderde
raam met een viertal mooie hoekjes uit
Ooltgensplaat zeg ik jullie nogmaals
hartelijk dank", aldus de heer Appel
man.
Zaken en vriendschap
gescheiden
In antwoord op de woorden van de voor
zitter, met inbegrip van het bestuur en
de Raad van Toezicht, zei de heer Appel
man, dat hij negen jaar heel intensief
met hen had samengewerkt, waarbij het
zakelijke en de vriendschap gescheiden
bleven. Er was een klankbord en in de
goede zin van het woord heb je mij
„boer" gemaakt. Er was een goede ver
houding en een constructieve samen
werking, met soms ook weleens pro
blemen die altijd werden uitgepraat.
„Ik heb bijzonder prettige jaren hier
meegemaakt en kijk met veel voldoe
ning op deze 14 jaar terug: n.l. een goede
verhouding, gezelligheid en plezier",
aldus de scheidende directeur.
Ook met de mensen van de regio, de
accountantsdienst, etc. was er een fijne
relatie.
Goede tijd
Ook de heer Menger en zijn gezin kregen
een beurt. „Het is weleens moeilijk om
een opvolger te vinden en daarom is de
keus op jou gevallen. Ik hoop dat je het
hier naar je zin zult hebben en wens jou en
Je gezin een prettige tijd toe in Ooltgens
plaat en dat je later zal mogen zeggen het
is een goede stap geweest. Wij denken met
genoegen terug aan de periode van vriend
schap, hier doorgemaakt", aldus de
heer Appelman
Tot slot vatte de heer Van Nieuwenhuij
zen alles nog eens samen en richtte zich
nogmaals tot de familie Menger. Spre
ker geloofde dat het beslist een tijd van
goede samenwerking zal worden en
voor de heer en mevrouw Menger met
hun twee dochters had hij voor elk een
welkomstgeschenk, n.l. een prachtig
boeket bloemen, opgemaakt in de blau
we Rabokleuren „en.... van onze eigen
bloemist uit de Plaat", zei spreker.
Receptie
Na sluiting van het officiële gedeelte
volgde er een drukke receptie. Ongeveer
250 a 300 personen van binnen en van
buiten de gemeente kwamen afscheid
nemen van de familie Appelman en
kennis maken met de familie Menger.
Het was al ruim 11 uur toen deze gezel
lige bijeenkomst was afgelopen.
De politie maakt bezitters van een giro
maatpas voorzien van een zgn. pincode
op het volgende attent.
Gebleken is dat benadeelden, bij wie
girobetaalkaarten, - cheques en/of de
daarbij behorende giromaatpas - zijn
ontvreemd, korte tijd later telefonisch
worden benaderd door een persoon die
vertelt van de politie te zijn.
Deze pseudo-politieman hangt bena
deelden vervolgens het verhaal op dat
het voorde administratieve afhandeling
van de diefstal/vermissing noodzakelijk
is te beschikken over de bij de ont
vreemde giromaatpas behorende PIN
CODE. Deze code wordt door de be
nadeelden dan vaak zonder problemen
verstrekt, met alle nadelige financiële
gevolgen van dien.
U wordt geadviseerd om, indien uw giro
maatpas c.q. betaalkaarten werden ont
vreemd of vermist worden NOOIT aan
derden uw pincode kenbaar te maken.
op donderdagavond 9 februari (aan
vang 19.30 uur) zullen een achttal leer
lingen uit de vioolklas van Marie-José
Heks, docente aan de Muziekschool
Goeree-Overflakkee een concert ver
zorgen in de grote zaal van Het Diek-
huus. Beneden Zandpad 7 te Middel-
harnis.
Er zullen werken worden uitgevoerd
van Bach, Mozart, Crickboom, Ch
Dancla, Benjamin e.a. Vooral voor
kinderen die van plan zijn met viool
spelen te beginnen én voor ouderen
die van plan zijn het weer op te pak
ken is dit een leuke gelegenheid om te
zien en te horen hoe aktief de Muziek
school ook op dit gebied is. Uiteraard
is verder iedereen die de viool een
warm hart toedraagt welkom!
De piano-begeleiding is in handen
van Piet Westhoeve, eveneens docent
aan de Muziekschool, terwijl aan het
eind van de avond Marie-José Beks en
Piet Westhoeve ook samen zullen
concerteren.
De toegang is gratis.
Zaterdag 28 januari werd de wedstrijd
Heren 2 - Ras-Bemisse 1 gespeeld. De
eerste set liet al snel een 6-2 voorsprong
voor Heren 2 zien. Helaas waren de
heren niet in staat deze lijn door te trek
ken en gaf men deze set weg met 9-15. In
de volgende set werden de puntjes op de
i gezet en door aardig spel werd het uit
eindelijk 15-7. De tweede helft van de
wedstrijd gaf een typisch Heren 2-beeld:
rommelig spel, voorsprong, de tegen
stander komt bij en tenslotte winst voor
Heren 2 met 15-13 en 15-12. Intermezzo
kan 2 punten aan het totaal toevoegen,
zodat Heren 2 bij de top vijf van de
tweede klasse behoort.
Andere uitslagen:
Mini jongens - Ras-Bemisse 13 - 1
Mini mix - Alexanderia/Al3 - O
Jongens Cl - Alexanderia/AlO - 3
Jongens BI - Alexanderia/AlO - 3
Meisjes Cl - Alexanderia/Al3 - 1
Meisjes C2 - Kangoeroes 10 - 3
Meisjes BI - Spirit 12 - 2
Meisjes B2 - Alexandria/A20 - 3
Jongens Al - Ekspalvo 11 - 3
Meisjes Al - Spirit 11 - 3
Heren 1 - Rijnmond 50 - 3
Dames 1 - Rijnmond 12 - 3
Dames 2 - Spirit 11 - 3
Dames 3 - Ras-Bemisse 23 - O
Dames 4 - Spirit 21 - 3
SOMMELSDIJK
In het zwembad „de Staver" slaagde de
volgende jongelui voor het diploma A.
Jessica Oostdijk; Kees. J. Weststrate;
Lien Brinkman-Heuvelman; Herman
van der Hel; Joni Goemaat; Ria Wan-
rooy; Jaco Buth; Joost van Gorp; Ka-
thinka van Wezel; Remco Groen; Marie
C. Mackloet; Pim Driesse; Irene Kulk;
Rebecca Rentes; Karst Rijvers; Cor Jan
sen; Mariëlle Koningswoud; Annemiek
Bax; Diana Brooshoofd; Don van Proo-
yen; Pieter Verhage; Hendrik Kattes-
taart; Come van Ast; Paul de Blok;
Arnold Geluk; Heleen Driece.
Voor het diploma B slaagden:
Milou Verhoeff; Marinka van Ree;
Maarten van Gorp; Tamara Malie
paard; Sherine Saarloos; Pieter Pee-
man; Marianne Looij; Pieter Kievit;
Tineke van 't Hoff; Casper Gebuijs;
Gizella Koppenaal; Martin Verhage;
Rianne Schol; Jeroen v.d. Mast; Mar
leen Koppenaal; Marco Kransse; Karel
J. Pulleman; Martina Brinkman; Elde-
rik Peeman; Elza de Waard; Nathalie
Kats.
Van de heer C. v.d. W. te R. kregen we een ouderwets mooi verhaal, maar ook
een zeer merkwaardig verhaal, en dan bedoelen we het gedeelte over „die
Joden", we wisten niet beter of zij waren allemaal „afgevoerd, z.g.n. om te
werken in kampen" en later hoorden we helaas de verschrikkelijke waarheid
over hen. Wij zijn ook benieuwd of een van onze lezers daar meer van weet en
genegen is dat eens te schrijven. Meneer v.d. W. wij danken u voor uw schnjven
en we zijn er haast van overtuigd dat we van u nog wel eens iets zullen zien. t Is
ons een groot genoegen. Redactie Eilanden Nieuws
In ijéén van de leste E.N. hamen kenne leze, hoe of de Joden al gehaet wiere
vaar voor den ooriog, in hoe ze omgekomme binne. Dan gae je automa
tisch trog dienke an vroeger, in dan wel voor mien Koejewachters tied, dus
mijeer over m'n jeugd. Want an die zelfde diek waer m'n loapbaen begonne
is, gienge we oak altied kattendoom haelen. Hoe of het echt hiet weet ik
niet, wat boven de groengd groeide leek un beetje op Hei mar dan mit ste
kels. Bie oens gieng het om de wortel, dat was oengs zoethout, zo uut de
groengd liepen we daer op te kluven, 't was goed voor je tanden. Oak weet 'k
nog dat de waetertoren gebouwd is, in in gebrouk genomen is, as 'k t goed
hereinkner ware dur 34 auto's, mit van die maonsen mit pandjesjassen an
om de toren officieel in gebruuk te stellen. Dan mot je bedienke, dat er op
Flakkee haest nog gijeen auto's waere, je hoeft niet te vraegen op een eiland
en dan in 'n gehucht te wennen, wat voor een indruk dat gemaekt heit op
oens joenge leven. Die waetertoren is altied (in noe nog) een markant punt
geweest op Flakkee, mar in dat boekje van ouwe ansichten van Den Bom
mel staet er gijeen eens een foto van in.
Ook heb 'k nog op school gegaen in Sesiej bie juff ter Gunne en meester
Hammer, 't was een echte hoofdmeester, want hie had zo'n echte gardibal-
die hoed op. Op 't schoolplein twee van die groate kastanjeboamen, an de
schoolweg kant zo'n groate grintbak ('n opslagpit mit grind voor de weg
was dat) en in de zeumer stieng dan die sloat draog, waer we altied speul-
den bie die betonnen brug, dat was de toegang naer school. In die tied mos
ten oak twijee vrienden van me voor de klas komme, om een versje te
zienge, in dan om beurten een regel. Leen begon mit de ijeerste regel, 'k
Wou dat 'k een veugeltje was. Piet regel twee. Dan vloog 'k hijeel de wareld
roengd, want zei Piet wiele zagge waereld, mar je mot zienge waereld. Ze
hebbe allebei hun woord gehouwe, want Leen is geëmigreerd naer Canada
in Piet heit per schip hijeel de waereld roengd gezwurve. 'k Dienk dat het
schooltje in 1935 gesloten is, toen moste we op Den Bommel naer school,
dat was me een aande. In dat in die aarme tied, je kon zo'n aand niet op je
klompen, dus kregen we van die rieglaerzen om mee naer school te gaen.
Hoe m'n moeder dat toen betale kon weet 'k noe nog niet. Mar we hadden
al gauw een eigen pad gevoengde, wat veul korter was, dat was het binnen-
paedje dwars deur de polder naer Den Bommel. Het begon bie Hangs den
Braeber langs een hoage heg over een plank naer de angdere kant van de
sloat, dan over een smal pad langs een diepe kreek, weer mit een smalle
plank over die breeje kreek die naer de melkblaes gieng. Zoengder leuning
of zo iets giengen we over die breeje kreken. We kwamme dan terecht op de
koolasdreef, via de stee van Buth in laeter deur het land bie Lokker, dan
kwammun op 't eind van dun dreef an de meulendiek terecht.
Mar in die tied van 1940-41 was m'n vaoder werkzaem in de Heide Maat
schappij, hie was uutzetter in an 't waark bie Lokker op de wei tegenover de
meulen van Den Bommel dus oak dat nieuwe binnenpaedje waerlangs
wiele naer school giengen en die wei wier geëgaliseerd. Op dat zelfde waark
waren oak een aantal Joden an het werk, mensen in hun goeie pakje, de
mijeesten nog noait een schop in dur handen gehad, ze liepen oak mit een
ster op, moste daer helpe egalisere. Die groengd wie rdan mit van die kip-
karren verplaetst. We gienge altied mit de stikzak naer school, dan mosten
mun van moeder un paer snejen broad extra meenemen, want die maan-
sen hadden zo'n honger. Meschien is er wel iemand die hier mijeer van of
weet waer die maansen vandaen kwamme, of nog kontakten hadden mit
die Joden. Of tur oak Duitsers bie waren weet ik niet mijeer, 'k heb hier nog
noait iets van gelezen, dat deze mensen daer gewaarkt ha. Of waer ze oeng-
der gebrocht ware. Oak als we langs dun diek naer school gienge, liepe
mun even over dat waark. Ze vroege oak wel 's om iets te milen voor eten,
zo'n honger hadden ze wel.
Over dun diek gienge mun langs Jan Donkersloat mit z'n geigen, die liepen
in un weitje mit prikkeldraed in gaes ofgezet, daer kon gijeen spreeuw
deurheen, en nog liepen die geiten mit zo'n driehoek om. Mar het ware wel
goeie merken, want toen ter tied had je geitekeuringen, in hie haelde altied
ijeerste priezen. Want vroeger was een vaarke belangriek, maar wat dienk
je van un geit om je te voorzien van melk. Mar wat konden die dieren jam
meren hè, niet angders as blaete, in wiele mar gras snieje mit het zekeltje.
Bie die dieren was noait geen eer te haelen, je goaide het eten in de rauf in
tied van een gezwind lag het in de stal. Zelfs ijeene kijeer un kniekous van
mun joengere broer die kwam een week laeter uit de mest hijeelemael geel
uutgebete, mar 't was wel zoengde om un weg te goaien, dus je begriept hoe
gekleurd dat die er bie liep. moeder waste hem weer want un beetje kleur
verschil dat gaf niet.
In dan ze wat heit motte stampe in de ton, om oengze spullen weer schoan
te kriegen, hei je gijeen voorstelling van, want we bleven op school eten,
dan was de koaie oengs domein, in de peejetied was alles blubber, of we
waren op de gorzen, oak daer bleef je noait schoan. Mijeester Verheul heit
wat te stelle gehad mit oengs, mun ha wat zitte draoge op 't bankje voor die
groate potkachel, z'n sikje kon dan wel 's un beetje op in neer wippe, mar 'k
geloaf dat we als Sesieënaers gijeen kwaed konden doen. ondanks alle
armoe hadden we een goeie tied op de Bommelse school bie meester Ver
heul, 'k Stop mar, je zou er een te lang verhael van maeken.
C. v.d. W. te R.
PIELSTAERTOLIE
Ik wil wel even reageren op het stukje over de Pielstaertrog in Eilanden-
Nieuws van vrijdag 13 januari 1989. Je schreef over van 50 jaar geleje nou
dat is een hele tijd om achteruut te dienken, mar dat kan uk nog oor, én nog
wel een paer jaertjes er bie. Die vis hao ik noait gekent mar wel de olie. Ik
hao wel eens hore vertelle in dien tied, dat ze die vis ophienge in de zunne
en deur de waarmte kwam daer olie uut en dat vinge ze op. Nou wou je
weten of die olie net als levertraen was. Ja hoor net zo geel mar wel wat dik
ker, en de smaek, o bah, als ik er nog an dienk. Ik hao het jaeren gedroeng-
ken, 's aevens voor je naer bed gieng een lepel vol, net als levertraen mar
dan dee ik gouw kouwe koffie er achter voor de smaek. Je mot wete ik had
toen gewrichtsreuma en dan doe je wel wat voor de grote piene. Je lei niet
voor niks een half jaer op bed. noe zal je zage hoe kwam je daer dan an. Dat
zal ik je vertelle. 55 jaer achtemit ree de trem nog niet en noe is un weer ver-
dwene. mar dur gieng toen een bus van Buize, deur heel het eiland en die
ree tot Ouddurp toe. O zo makkeluk, je stak je hand mar uut en je kon
instappe. De busbemanning nam oak wel es een boodschap van je an. Sjaf-
feurs warre er verschillende, mar conducteurs mar één én dat was Jaap
Troost uut Meiesant en die wist de vissers in Ouddurp die die olie ver-
kochtte. Zo gieng het oak mit mien flesje. Je gaf het mar an Jaap om te vul
len en hie kwam weer met een volle terug. Ik hao er oak wel mee
gemasseerd op de pienlijke plekken mar noe hoor je er niet meer van. Noe
hawe ze levertraen in capsules, dat is voor de smaek.
Ik hoop dat ik je een beetje te vree gesteld hawe.
Vriendelijke groete, een ouwe Menheersenaer. G. V.
f Vnendel]
^^^4^^^*"
a^^^^^^^^^*0^^^0^0k
