„Zelfs een konijn vindt het fijn
om Dirkslander te zijn....!''
Ikvoorjou
De Open Deur
ou,,orp: Piet en zijn Akiara
op 8 december 60 jaar getrouwd
.Hans Groenendijk
Machinetaal in basic?
Raadsvergadering Dirksland:
Makelaar Tamboer
Bladz. 2
„EILANDEN-NIEUWS'
DINSDAG IiSeCEMBER 1987
In de raadsvergadering van j.I. donderdagavond is er best verhevener taal
gesproken dan die waarvan de kop boven deze raadsverslaggeving getuigt,
maar't leek ons voor deze keer een aardige binnenkomer, gesproken door
WD raadslid van Nieuwenhuüzen. Het ging in deze vergadering over
vrijwel alle categorieën van de samenleving, de jongeren en ouderen, zelfs
de ontheemden en de kleinveestapel voor wie 't zelfs een genoegen moet
zijn Dirkslander te z^n, zo veronderstelde dhr. van Nieuwenhuijzen en
wie anders dan juist hü kan het weten, „want", zei hij trots: „ik héb een
konijn...!"
Dhr. van Nieuwenhuijzen gaf die roer
selen prijs bij het voorstel afwijzend te
beschikken op het verzoek van de ko-
nijnenfokkersver. „van ongenoegen vrij"
te Oude Tonge die dekking zoelrt van de
kosten van een in Oude Tonge te houden
kampioenstentoonstelling van 17 t/m 20
februari volgend jaar, en daartoe de ge
meenten, ondernemingen, instellingen en
Banken heeft aangeschreven. B en W van
Dirksland menen evenwel afwijzend te
moeten adviseren omdat verstrekking van
een subsidie tot niet te overziene prece
denten zou leiden.
Nadat dhr. L. van Prooijen zijn sympathie
voor de Vereniging en de te houden ten
toonstelling waaraan ook 15 Dirks-
landers deel zullen nemen had betuigd
maar uit vrees voor de precedentwerking
ook van subsidiëring had afgezien en de
Dirkslanders had geadviseerd zelf een
Vereniging te begiimen, kwam dhr. van
Nieuwenhuijzen met een lumineus-, bijna
aandoenlijk alternatief „Laten we een
subsidie betalen uit het fonds Voorlichting
en Promotie", zo stelde hij de raad voor,
herinnerend aan de klachten die er zijn
over de naamsonbekendheid van de ge
meente Dirksland. Op de tentoonstelling,
die stellig een groot bezoek zal krijgen zou
dan een bordje kunnen hangen met de
vermelding dat de tentoonsteling mede
mogelijk werd gemaakt door de mede
werking van de gemeente Dirksland, met
als wervende slogan: „....zelfs een konijn
vindt het fijn, om Dirkslander te zijn!"
Geen medewerking echter voor dhr. van
Nieuwenhuijzen's idee, ook niet van wet
houder Grootenboer die meende dat al
leen de B anken aan promotie kunnen doen
en zo'n uitieg vond dhr. van Nieuwen
huijzen ongehoord, eigenlijk vond'ie het
„bie de knienen of', liet hij weten.
Ontheemden
B en W hebben positief gereageerd op de
Ministeriële oproep aan de Gemeenten
op vrijwillige basis asielzoekers op te
nemen. Zowel voor de iiu-ichting van de
aan te bieden woonruimte als voor het
levensonderhoud van de betrokkenen
wordt de gemeenten een uitkering ver
strekt. B en W deelden mee in Herkingen
en in Melissant van de Woningbouwver.
I een woning te hebben gehuurd om in elk
daarvan 4 asielzoekers te kunnen huis
vesten als die behoefte zich daadwerke
lijk aan zal dienen. Waimeer dat metter
daad het geval zal zijn zal ernaar ge
streefd worden de 8 te huisvesten vreem
delingen van dezelfde nationaliteit te doen
zijn, al was het alleen al om met één tolk te
kunnen volstaan.
Aan „de politieke geaardheid of andere
overtuigingen" zullen geen voorwaarden
worden gesteld, zoals dhr. Koningswoud
(SGP) had gevraagd. Het was een ge
dachte waarover dhr. L. van Prooijen
(Gemeentebelang) zijn afkeuring uitsprak:
„we praten over mensen, onafhankelijk
van de verwachting hoe ze later zullen
stemmen", vond van Prooijen.
TAXATIE NODIG?
Bel
beëdigd taxateur
01870-3477
Autoroute
De raad haakte gretig in op de mogelijk
heid zijn bijdrage te leveren in de kosten
van een Toeristische-, door de ANWB
samengestelde autoroute op Goeree Over-
flakkee. De route heeft een lengte van 100
kilometer en voert langs alle dorpen op het
eiland. Dirksland zal voor de plaatsing
van 24 borden in de Gemeente 4600,-
bijdragen en besteedt nog eens 2400,-
aan de plaatsing van een pick-nick set en
een bank langs de Grevelingen.
De raad stemde er graag mee in, ook al
wordt het jaarlijks onderhoud van de bor
den op 1050,- geraamd. „De aanwezig
heid van de route zal het toeristisch ver
keer stimuleren en dat is een van de
belangrijkste pijlers van onze economie"
bezag (üir. Eshuis (PvdA), gevolgd door
dhr. van Prooijen die in de toeristische
route een goed middel zag om te laten
weten datDirksland niet dood is, zoals het
Streekplan zou willen doen geloven.
Desgevraagd verklaarde de raadsvoorz.
burg. O versier dat „de streek" een initia
tief ontwikkelt op Goeree Overflakkee
een aantal fietsroutes uit te zetten. In het
kader van het Prov. fietspadenplan past
dan ook de brug over het Dirkslandse
havenkanaal, een voorziening waar ,,hard
op wordt gewacht!" liet de voorzitter
weten. Puinstortplaats
Geen probleem had de raad met toe
treding tot de Gemeenschappelijke re
geling voor het beheer van een regionale
stortplaats voor bouw- en sloopafval te
Middelhamis. Het ging om een voor het
milieu „goede en verantwoorde afvoer en
verwerking van afvalstoffen" en dat sprak
de raad wel aan, zeker wanneer, zoals
weth. Kalle voorzag, de kosten voor de
gemeente nihil zullen zijn. WeUswaar be
taalt de gemeente momenteel 9,- per m'
puin en wordt dat tarief op de stortplaats in
Middelhamis 15,- per m', maar de
Gemeente zal daar maar weinig gebruik
van behoeven te maken. Het zijn meer de
bedrijven en soms ook particulieren die
puin hebben te storten en zij worden
verondersteld dat na 1 januari in Middel
hamis te doen tegen het vastgestelde tarief
Kleine hoeveelheden puin zullen zater-
dagsmorgens nog kunnen worden gestort
bij de Victoriahal, maar het zal dan echt
om beperkte hoeveelheden („Een krui
wagen vol") moeten gaan. De raad ver
klaarde zich zeer content met de instand
houding van die service waarmee voor
komen kan worden dat de burger zijn puin
en sloopafval ergens in de polders dumpt.
Commissie ABZ
Het College maakte de raad niet tever
geefs duidelijk behoefte te hebben aan de
instelling van een Commissie Alg. Be
stuurszaken, bemand door de fractie
voorzitters en geroepen het College te ad
viseren in die zaken waarin de bestaande
Commissies zich nog niet hebben be
geven; een seniorenconvent zo is de be
doeling en de raad vond dat prima, al bleek
dat niet helemaal van toepassing op de
mening van dhr. L. van Prooijen. Het
kwam hem voor dat er teveel in de Com
missies wordt besproken en aan de open
bare behandeling wordt onttrokken. Voor
hem betekent dat. een aantasting van de
democratie, maar door de overige raads
leden werd die soep niet zó heet gegeten,
zeker niet toen de voorz. benadrukte dat
vooral de nieuw in te stellen Commissie
zich niet voor openbaarheid leent. De
voorz. meende trouwens dat in de com
missies veel meer de technische-, dan de
politieke discussie wordt gevoerd. Die
laatste vindt nog wel degelijk aan de
raadstafel plaats.
Dhr. Eshuis (PvdA) verleende dhr. van
Prooijen bijval in diens mening dat de
commissievergaderingen openbaar zou
den moeten zijn waarmee zo dacht ook
dhr. Eshuis de democratie zeker ge
diend zou zijn. Ook van dhr. van Nieu-
wenhuizen mogen ze openbaar, al kon hij
zich nauwelijks voorstellen dat de bur
gers er in groten getale op af zouden
komen.
Minder verkeersslachtoff'ers
Samen met de overige eilandelijke ge
meentebesturen haakte de raad in op de
„Aktie min 25%" waarmee Minister
Smit-Kroes beoogt in het jaar 2000 het
aantal verkeersslachtoffers met 25% te
hebben teruggebracht. De totale start
subsidie voor de gezamenlijke eilandelijke
gemeenten bedraagt 10.000,- gevolgd
door een premie van 5000,- per „be
spaard" slachtoffer, een term waar het
overgrote deel van de raad weinig gelukkig
mee was. Wél gelukkig bleek de raad met
de aktie op zich, temeer omdat daarmee
ingespeeld kan worden op het verkeers-
veiligheidsplan voor de regio. „Door deze
toedeling kan daar misschien nog meer
aan worden gedaan", hoopte dhr. Dijk
graaf
Het deelnemen aan de Aktie min 25%
werd ook door dhr. Schouten (CDA)
hogelijk gewaardeerd, al mag gelukkig van
de 178 verkeersongevallen die de laatste
twee jaar gebeurden gezegd worden dat de
meesten „slechts" materiële gevolgen
hadden; er was ook een dodelijk ongeval.
Voorts was het dhr. Schouten opgevallen
dat van de ongevallen 65% binnen de
bebouwde kom gebeurt waarom er z.i.
niet genoeg op het naleven van de maxi
mum snelheid kan worden gecontroleerd.
Spr. was ervan overtuigd dat de politie
„goed bezig" is, maar hij bracht graag nog
één aspect onder de aandacht dat nog
meer controle verdient, n.l. in de ochtend
uren wanneer de schooljeugd zich op weg
begeeft die te controleren óf hun ver
lichting in orde is en zelfs.... of die wel
wordt gebmiktü „Op een onverlichte fiets
spelen ze met hun leven!" vond dhr.
Schouten in zijn pleit op een intensievere
controle daarop.
De voorzitter zegde toe een en ander met
de politie te overleggen.
Op de vraag van dhr. Schouten naar evt.
vordering met de aanleg van de nieuwe
Rondweg, liet de voorz. weten dat nog
steeds het jaar 1988 als jaar van realise
ring wordt genoemd.
Samenlevingsvormen
Van het Ministerie van Onderwijs- en
Wetenschappen was een circulaire ont
vangen waarin werd meegedeeld dat
vooruitlopend op wettelijke regelingen
een vijftal regelingen al kan worden toe
gepast op onderwijspersoneelsleden die
samenwonen met een levenspartner en
niet gehuwd zijn. De meerderheid van het
College stelde de raad voor dat op het
eigen personeelsbeleid toe te passen, zo
als dat ook door de organisaties van
Overheidspersoneel wordt aanbevolen.
Weth. Kalle (SGP) gaf te kennen op
principiële gronden tegen gelijkstelling
van de huwelijkse-, met de niet huwe
lijkse relatievorm te zijn.
Ook dhr. A. C. van Rossum gaf duidelijk
uitdrukking aan die opstelling. „Maatre
gelen als deze beogen steeds een stapje
verder te komen op de weg van de volle
dige individuele vrijheid en ongebonden
heid, terwijl het juiste de taak van de
Overheid als Gods dienaresse is de on
gebondenheid tegen te gaan", zo waar
schuwde dhr. van Rossum tegen deze
Fietsenspecia list
fe
Sommelsdijk
Tel. 01870 - 2430
Een kwestie van programmeren
In het basic programma ,,altal" kwam het
hierna volgende stukje machinetaal voor,
noodzakelijk omdat „altal" een zg. ONE-
LE^ER is. One-liners zijn bij voorkeur
geschikt om in andere programma's te ver
werken. B.v. als onderdeel in een pro
gramma dat u de machinecode laat zien in
hexa decimaal of zelfs in binaire code. Dit
is de code die de computer zelf gebmikt.
De basic opdracht „IF THEN...." kon nl.
niet worden opgenomen in een ONE
LINER om de eenvoudige reden dat een
ONE-LINER slechts een regel kent.
Wel in machinecode uitgaande op 1019
na POKE 45201, (Y4-48): „altal" brengt
via POKE instructies deze machinecode
(33x) naar geheugenplaatsen 45030 t/m
45062. De eerste machinecode opdracht
is „62". D.w.z. LD A,. (laad register A
van de processor met de hex. waarde09
wat de volgende code is. Allemaal nog
eens afgedrakt direct gevolgd door de hex
code en de Assembier code:
DEC. HEX. Assembler (OPM.)
62 3E
LDA,9 (9=111110 BIN.)
9 09
met 09 hex en 9 dec!
237 ED
LD BC, (BO 91) (of...
75 4B
met 45201 decimaal)
145 91
(=1 e byte)
176 BO
(=2e byte)
185 B9
CP C (Vgl. A met C)
58 3A
LD A, (B091)(ofmet
145 91
45201 dec.)
176 BO
48 30
JRNC 11
17 11
(ga 17 plaatsen verder)
14 OE
48 30
185 B9
LD C,30 (=14 dec.)
CPC
48 30
JR NC, 06
6 06
(spring 6 dec.)
14 OE
LD C,7 (7=Hex en dec.)
7 07
145 91
SUB C (trek C van A)
195 C3
JP B003 (spring naar
3 03
45059 dec.)
176 BO
14 OE
LD C,27
39 27
58 3A
LD A,
145 91
(=laad met waarde van.
176 BO
geh. pits. 45201 dec.)
145 91
SUBC
50 32
LD (B092), A
146 92
(=laad 45202 dec. met
176 BO
waarde van A.
201 C9
RET (keer naar basic temg)
De Hex code en de assembler code werd
na de decimale vermeld voor hen die
willen onderzoeken hoe „altal" exact
werkt.
Pure „basiccers" mogen die machinecode
wel vergeten omdat dit verre van een
voudig en „on-menselijk" moeilijk is. Dit
komt omdat machines alleen nullen en
enen taal (binair) kunnen lezen en zeker
geen basic wat bijna engels is. Feitelijk is
altal de broer van altal 2 waarin het
omgekeerde gebeurt, nl. vanuit dec. naar
elk ander stelsel, bv. van dec. naar Hex of
binair. Dat dan de volgende keer met
opnieuw stukje machinetaal erbij in
assembier code.
Jaap Hollander
GOEDEREEDE
Op D.V. zaterdag 5 december is er in „de
Ark" een open avond.
Er is volop gelegenheid om elkaar te ont
moeten, zingen, biljarten, pingpongen enz.
Alle jongeren vanaf 16 jaar zijn hartelijk
welkom. De Ark is om 19.30 uur open.
maatregelen en wetten die uitgegeven
worden naar de waan van de dag. Hij
waarschuwde tegen de onoverzienbare
gevolgen daarvan voor de samenleving.
Het was een mening waarvan door de
voorz. met respect kermis werd genomen.
Met duidelijk meer moeite, maar ook met
respect nam de voorzitter kennis van de
tegengestelde mening van dhr. van Prooi
jen die vond dat een niet huwelijkse sa
menleving best wel kan en vaak zelfs het
voorportaal vormt van sterke huwelijken
die langer meegaan. „Ook de niet huwe
lijkse samenlevingsvorm is een vrijheid in
gebondenheid", vond dhr. van Prooijen.
Er was eens.... in Ouddorp een
jongeman en die heette als zovelen
toen gewoon maar Piet En in de
tijd was er, ook in Ouddorp, op een
goeie steenworp van Piet's ouder
lijk stulpje een aardig meisje dat
bovendien gesierd was met de fraaie
naam Akiara. Zó zou zelfs het be
gin van een sprookje beschreven
kunnen worden. Tot een verbinte
nis tussen die twee, Pi«t en Akiara,
die op z'n Ouddorps gewoon weer
„Klaertje" heette is 't inderdaad
gekomen en ze leefden nog lang en
gelukkig, maar ze zouden ontken
nen dat het altijd sprookjesachtig is
geweest
„We hebben ups en downs meegemaakt"
zegt de bijna 80-jarige diamanten bruid,
oog in oog met haar bijna 83-jarige bmide-
gom die al weer 27 jaar van z'n rolstoel
gebruik moet maken. Een van de zes
kinderen is al langdurig aan bed gebonden;
eens overleed een dochtertje, nog slechts
5 maanden oud en zou je dat, die downs,
vergeten als je je opmaakt om je 60-jarige
huwelijksverbintenis te vieren? „D'r zit
heel veel tussen, tussen de dag dat we be
gonnen en de dag waarop we 60 jaar zijn
getrouwd", zegt mevr. Bakelaar en haar
gedachten vermenigvuldigen zich, geluk
kig ook over plezierige dingen en aange
name herinneringen.
Aan huwelijksgeluk heeft het niet ont
broken temeer omdat het huwelijk met 6
kinderen, 3 jongens en 3 meisjes gezegend
werd. Eén van de dochters woont in het
Limburgse Voerendaal en reken maar dat
de Ouddorpse vader en moeder op leeftijd
die afstand niet schuwen zoals ze ook eens
de oversteek naar Terschelling hebben
gemaakt. Vroeger was er geen sprake van
zulke verre reizen, stel je voor:
....„als 11-jarig jongetje ging ik al op
Rustburg werken", zo begint dhr. Bake
laar zijn terugblik op zijn jeugd. Eén van
de 11 kinderen was'ie van d'n doven Jan
en op z'n 11 e was het met leren gedaan en
was 't werken geblazen, jarenlang als
stalknecht, 7 dagen per week. Ook was hij
landarbeider en droger op chicoreifa-
brieken in Sommelsdijk, Ouddorp en Op
Noord Beveland. Hard gewerkt ja, „maar
dat was me Uever dan zomaar te zitten",
zegt'ie op z'n rolstoel doelend.
Dié en z'n electrisch voortbewogen in-
validenwagentje geeft hem en daarmee
ook haar nog de mogelijkheid eens een
poosje weg te wezen uit het pittoreske
huisje aan de Vissersstraat dat ze al sinds
1940 bewonen, toen gekocht van Hans
Bakelaar, die als „dukelaer", duiker een
reputatie had opgebouwd. Alleen als hun
gezondheid daartoe zou nopen zouden ze
ooit weg willen uit het huisje dat tijdens
hun bewoning door prachtige grote en
modeme huizen is omringd, maar bij de
Bakelaren daarover geen spoortje van
jalouzie.
Zij hebben hun herinneringen aan die on
vervangbare stulpjes als dat van oma
Karel waar mevr. Bakelaar is opgegroeid
als de oudste uit een gezin van 9. Nooit
heeft ze in dat afgelegen stukje Ouddorp
leren fietsen, maar andere zaken zijn niet
aan haar voorbijgegaan, zoals de telefoon
die makkelijk op de greep voor haar op
tafel staat en die, naar 't ons leek, veel
vuldig door de kinderen, de 15 klein
kinderen en de 11 achterkleinkinderen
wordt gehanteerd.
In de recreatiezaal van Toppershoedje
houden ze vrijdag 11 december, 3 dagen
na de officiële trouwdatum, hun dia
manten huwelijksfeest met iedereen die
maar komen wil en dat zullen er stellig
velen zijn!
Bloemenhuis Korteweg
altijd tot Uw dienst
VERVOLGVERHAAL
De kamerdeur deed hij open, doofde de kaarsen
achter zich en ging zijn leerling voor naar de huis
kamer, waar een gezellige moeke een slaapmuts
breide in een kunstig patroon. Zo vlug ze kon kwam
juffrouw Bendinger uit haar stoel.
„Wel,juffrouwEngelbert, daar doet u goed aan. Gaat
u zitten, hier. Wilt u een sjtoof? Soiker en melk in de
koffie?" vroeg ze met een Duits accent. „En u,
Bendinger, doet u al met ons mee?"
„Graag, Mutti!"
„En hoe gaat het met uw papa? Nog altijd wat wrak?"
vroeg de spraakzame domineesjuffer.
„Ja, juffrouw, maar toen ik zo pas van huis ging, zat
pa orgel te spelen. De dokter spreekt nog niet van
gevaar, dus hoop ik, dat de hoest beteren zal eer het
regenseizoen begint".
De bel gahnde door het voorhuis en even later liet de
meid een lange, magere jongeman binnen van even in
de twintig, die onthutst bij de kameringang bleef
staan.
„Wel, Kohlbrugge, kerel, kom verder! Schrik je van
ons bezoek?" plaagde Bendinger.
„Het is.... een verrassing.... ik meende...." stotterde
de jongeling, verlegen met zijn figuur en geblameerd
door de spottende blik van Cato. Ze had het wel
gemerkt: naar haar had-ie zo gekeken. Door héar
verschijning had-ie z'n tramontane verloren.... als je
déarover op je zeventiende nou niet meer lachen
mocht!
Maar dominee ging hen aan elkander voorstellen;
allebei bogen en ze zeiden „Aangenaam".
Cato was bhj, dat ze haar nieuwe redingote aan
getrokken had. Ondeugend plezier kreeg ze er in, die
vrijer verlegen te maken. Haar donkere kijkers bleven
de magere jongen achtervolgen en de student vond
zijn innerlijk evenwicht pas terag in een theologisch
gesprek met zijn gastheer.
Ziekte en zeerte waren dankbare onderwerpen voor
de conversatie en de domineesjuffer begon weer:
„Heeft uw vader de drank van dokter Redert al eens
geprobeerd? Daar heeft uw moeder in 't begin ook
veel baat bij gehad. Hoelang is het nu geleden dat ze
stierf?"
„Ruim twee jaar, juffrouw. Pa kan er nog nooit
overheen komen. Ik denk, dat het zijn genezing tegen
houdt".
„Nu begrijp ik, dat juffrouw Engelbert een klein
dochter is van de weduwe Scholte uit de Rozenstraat,
voorbij de eerste dwarsstraat!" begon de student mee
te doen aan het gesprek.
„Om u te dienen, mijnheer! Daar woont grootmoeder
met mijn tante Kaatje!"
Cato vlaste er op, dat haar schalkse ogen ook deze
keer de andere weer in verwarring zouden brengen,
maar de staalblauwe tegenover haar boorden met een
zelfde vrijmoedigheid in haar blik.
„U moet namelijk weten, juffrouw Engelbert", pro
beerde Bendinger de gevaarlijke situatie te ver
beteren, „dat mijnheer Kohlbmgge huisonderwijzer
is bij de weduwe Scholte van de Lauriergracht, die
óók bij onze gemeente behoort met haar zoons. Zij is
geen familie van u, meen ik?"
„Neen, dominee, helemaal niet. Maar alle Scholte's
zijn van Duitse komaf'.
Weer ging de bel over en na een paar minuten kwam
de meid zeggen, dat Heintje er was, om de juffrouw te
halen.
„Wat is dat jammer", zuchtte de domineesjuffer.
„Joist nu wij zo gezelUg aan 't keuvelen zijn! Ach, laat
die Heintje maar vertrekken. Wij zullen wel zorgen,
dat de juffrou veilig thoiskomt". En nadat de kamer-
deurr weer in 't slot gevallen was: „Misschien wil
mijnheer Kohlbragge straks....?"
„Graag, heel graag zelfs, wanneer juffrouw Engelbert
het mij toestaat?"
„Met genoegen, mijnheer!"
Opnieuw constateerde het meisje, dat ze kontakt had,
hoewel de jongen zich verwenste om zijn stuntelig
heid.
TErwijl juffrouw Bendinger bedrijvig was voor het
tweede kopje koffie, hervatte haar man het gesprek.
„En hoe gaat het met de vorderingen, Kohlbmgge?"
„Tamelijk, dominee! Overdag les geven aan de
jongens Scholte, 's avonds en 's nachts studeren.
Toch hoop ik binnen het jaar mijn proponents
examen te doen".
„Gelukkig dat het nog zomer is; dat spaart brandstof
en kaarslicht", weidde de dominee uit, maar de
jongeman ging niet door op dit thema. Dat meisje was
hem de baas, maar straks zou hij haar neerzetten.
„Wat ik u vragen wilde, dominee, hebt u de leer
redenen van Friedrich Strausz ook in uw bezit?"
informeerde hij.
„Zeker, m'n vriend. Je kunt ze met genoegen van mij
lenen. Het boek verdient in 't Nederlands vertaald te
worden; dat was nu juist een mooie bezigheid voor u!
„Maar nu wordt het heus mijn tijd om naar huis te
gaan", vond Cato. „Ik moet pa nog een pap van
zuurdeeg aan de hals leggen als ik thuiskom en pa
maakt zich altijd ongemst als wij uit zijn".
Ze stond op en Kohlbragge deed hetzelfde.
„Dus u staat me toe....? Juffrouw, dominee, tot straks
dan, wanneer ik het boek kom halen èn mijn les in
dogmatiek".
Nadat hij de jonge mensen tot de voordeur had
gebracht, kwam Ds. Bendinger terag in de huiskamer
en zei, lichtelijk ontstemd:
„Mutti, mutti, wat ben je begonnen! Heb je wel gezien
hoe hij verschoot, toen hij binnenkwam? Wat moet
dat worden?"
De juffer lachte gul.
„Wel, zou dat geen aardig paar wezen?"
„Foei, waar denk jke aan! Hij hééft toch een meisje?"
„Och wat! Dat wordt niets. Denk eens aan het
verleden van die moeder!"
„Vrouwtje, vrouwtje, je bent een koppelaarster", viel
haar man in, nu half verzoend, „'k Was al bang, dat
alles doorgestoken kaart zou zijn. Jij wilt de goud
visjes graag in onze eigen kom houden. Wees voor
zichtig, er is al onenigheid genoeg in de gemeente".
„Maar geef me eens ongelijk, wanneer ik onze goeie
Kohlbragge zo graag een aardig, gefortuneerd meisje
gunnen zou! Je weet, hoe zijn vader helemaal buiten
eigen schuld straatarm gestorven is. Let eens op, hoe
zijn nagels er uitzien: weggevreten door het loog; zó
werkt hij voor het gezin. Hij is waard, in beteren doen
te komen".
(wordt vervolgd)
NVM
^.^4.l^4.^^^.>^:t■Jf.^^J^l^l^4^^■^■^^^■^4■^■4■4■*^■**4■^■^■^■^■>^'t■'^^■^.^■^■'^'^4■4■4■>f>^¥■***'^^■^■4■'^*^■4■4■^■**'^'^'^'^^
GéraKraan-vanderiBurg
Over kt Icwn van Calo en [tits Kohlbruggt
G. F. Callenbach B.V, - Nijkerk
