EIUVIIDEII-niEUWS
vanDroDgeleii
Rugklachten?
MAN
TE ROER
Weer touwtrekwedstrijd
In Ouddorp
HET
■^KIJkVENSTER
Iedereen heeft er wel eens
mee te maken
Makelaar Tamboer^
2e Blad
VRUDAG 20 NOVEMBER 1987
No. 5650
.-i.
blik op kerk "^P
en samenleving Cj
- De Kuyper-herdenking
- Wat is ervan over?
- Verheerlgking en ontluistering
Aan herdenkingen hebben we de laatste
tijd geen gebrek. In 1984 was het ander
halve eeuw geleden dat de Afscheiding
begon. Twee jaar later, in 1986 vroeg de
honderdjarige Doleantie onze aandacht.
Nu, eenjaar later, herdachten we het feit
dat Abraham Kuyper 150 jaar geleden
werd geboren.
Het zou de moeite waard zijn de Kuyper-
herdenking van 1937 te vergelijken met
die van 1987. Tóen was de Gerefor
meerde wereld nog vol van bewondering
over „de klokkenist der kleine luyden".
Alles wat Kuyper deed en zei en schreef
was goed! Van dat beeld van de bijna
volmaakte leider wiens woord wet was is
anno 1987 niet veel meer over. Het is al
één- en andermaal opgemerkt: de Gere
formeerde Kerken, door Kuyper aaneen
gesmeed zijn in een proces van Samen-op-
Weg met de Nederlandse Hervormde
Kerk; de Anti Revolutionaire Partij, door
Kuyper opgericht, is opgegaan in het
CDA, en de Vrije Universiteit, door hem
gesticht, heeft de grondslag verlaten.
Het is alsof de nazaten van Kuyper een
beetje met de grote Abraham verlegen
zitten. Zijn geweldige capaciteiten ont
kennen of negeren dat gaat niet. Maar
zich zó van hem distantiëren, zoals van
daag de dag gebeurt, dat roept ook vragen
op! Als ik bijvoorbeeld zie hoe in het
dagblad TROUW de geestelijke nazaten
van Kuyper zich bijna verontschuldigen
voor hun vroegere grote leider, dan dringt
zich de vergelijking op met de destalini
satie in Rusland. Kan er van de man nog
iets goeds worden gezegd?
De IKON heeft een driedelige serie uit
gezonden over de nazaten van Abraham
Kuyper. Ik heb er te weinig van gezien om
het geheel te kunnen beoordelen. Maar
men heeft geprobeerd een weg te vinden
tussen verheerlijking en ontluistering.
In het eerste deel speelde Kuyper en zijn
familie zelf een rol en werd heel de „gere
formeerde zede" uit de doeken gedaan.
Het tweede deel was gewijd aan de poli
tiek, terwijl in het derde deel de verande
ringen van de laatste tijd in het vizier
kwamen.
In het Centraal Weekblad gaf Prof. Dr. K.
Runia deze reaktie:
„Mensen zullen heel ongelijk gekeken
hebben. Sommigen misschien met een
gevoel van nostalgie, anderen meer
met een gevoel van bevrijding. Maar
ieder zal er het nodige in hebben her
kend, de „buitenstaander" ook, denk
ik. Wat helaas ontbrak was een duide
lijk zicht op wat er bij de gerefor
meerden achter zat, wat hen bewoog.
Ook werd niet duidelijk waarom er
zoveel en zulke snelle ontwikkelingen
zijn gekomen. Hing dat niet samen met
de hele gang van zaken in de Westerse
cultuur?
De kijker blijft ook met de vraag zitten:
wat zijn we er nu op vooruitgegaan?"
Deze laatste vraag bleef bij me haken. De
Gereformeerde Kerken hebben voor een
groot deel afgerekend met de erfenis die
Kuyper hen naliet, maar wat hebben ze er
voor in de plaats gekregen?
Waarnemer
Donderdag 26 november a.s. wordt er een
voorlichtingsavond gehouden door Het
Groene Kruis te Goedereede over Rug
klachten.
Iedereen heeft er wel eens mee te maken;
voor veel mensen is het een regelmatig
terugkerende vervelende klacht. Hoe ont
staan rugklachten, wat zijn de mogelijke
oorzaken en wat zou je zelf kunnen doen
om ze te voorkomen? Deze facetten, de
bouw van de rug en het juiste of onjuiste
gebruik ervan zullen op deze avond door
mevrouw H. G. Lagendijk-Harkink, fysio
therapeute-manueel therapeute te Goede
reede, worden beUcht, met behulp van een
film en van houdings- en bewegings advie
zen.
Een ieder is op 26 november welkom. De
avond wordt gehouden in het Wijkgebouw
van Het Groene Kruis te Goedereede,
Charbonstraat 11, begin 20.00 uur.
Toegang gratis.
Provinciale avond
Jeugddiaconaat in Zuid-Holland
Het Regionaal Centrum van de HGJB in
Zuid-Holland organiseert op D.V. don
derdag 26 november 1987 een provin
ciale avond over Jeugddiaconaat.
De avond wordt gehouden in „De Drie
star" te Gouda en begint om 19.30 uur.
Het thema is: „Jeugddiaconaat van stap
tot stap".
Alle jeugdambtsdragers, kerkeraads
leden, leidinggevenden van jeugdvereni
gingen en leden van plaatselijke werk
groepen jeugddiaconaat worden hartelijk
uitgenodigd deze avond bij te wonen.
HUIS VERKOPEN?
01870-3477
^^F'drukkerij kranse bv
Zaterdag 14 november is de eerste Touw
trekwedstrijd in de Sporthal de Dorps-
tienden in Ouddorp weer gespeeld.
Er deden 13 ploegen mee.
Er kwam zelfs een ploeg uit Kieldrecht
met deelnemers uit België dus kon met
zelfs spreken van een internationaal ge
beuren.
Om 14.00 uur kon het in grote getale
gekomen publiek van de wedstrijd. Om
kwart over 5 werden de prijzen uitgereikt
door Hans van Splunder van de georga
niseerde ploeg Duinzicht.
De uitslag is als volgt:
Heren ploegen:
Ie een ploeg uit Herwijnen 16 pnt.
2e 't Hoekje uit Ouddorp13 pnt.
3 e Stelromba uit Stellendam.12 pnt.
4e Vriendenkring uit Kieldrecht 9 pnt.
5e Duinzicht uit Ouddorp8 pnt.
6e Akershoek uit Ouddorp 7 pnt.
5e T.T.C. Ouddorp uit Ouddorp 4 pnt.
8e L.V.R.O. uit Ouddorp2 pnt.
9e Akershoek jeugd, Ouddorp O pnt.
De damesploegen zijn als volgt:
Ie Heenwegladys uit
's-Gravenzande6 pnt.
2e Herwijnen uit Herwijnen4 pnt.
3 e Koophandel uit Ouddorp2 pnt.
4e Akershoek uit OuddorpO pnt.
N.T.B. Scheidsrechters waren G. v. d.
Veeke en J. van Splunder. De jury was
mevr. Anke Emo.
Mevr. Emo sprak namens de N.T.B,
gewest-west lovende woorden aan het
gemeentebestuur van Goedereede voor de
aanschaf van de touwtrekmatten waar de
touwtrekploegen ook zeer dankbaar voor
zijn.
Dam- en Schaakver. „Dirksland"
Uitslagen van maandag 16-11-1987
Dammen; afdeling 1:
P. V. d. Groef- B. Roetman0-2
H. Koppelman-M. van'tGeloof2 - O
K. de Jong - C. van Welieafgebr.
Afdeling 2:
A. Stolk - W. Nieuwland2-0
Sj. Koppelman-A. vanRossum2-0
C. V. d. Kroon - H. Stolk0-2
H. Grootenboer - J. v. d. Groef.2 - O
Beken
K. de Munck - H. de Munck2-0
Schaken:
D. Wolfert - W. de Ridder0-1
W. Zorge - F. van Ast1-0
B. Doomheim - H. Bal1-0
J. van 't Geloof- J. BomVi-Vi
D. Nooteboom - J. C. de Jong. ..Vi-Vi
A. J. V. d. Vliet- W. van Veen 1 - O
Een paar maanden geleden u be
loofd nog een keer terug te komen
met koninginnekruid. Daartoe
pakken we vandaag de fiets uit de
berging en koersen ricliting Noord-
landsed^k bij Nieuwe Tonge. Een
flinke ruiker nog volop in bloei
maakt uitbundig reclame met kleu
ren, geuren en gebaren. Dat laatste
uiteraard met medewerking van
windkracht vier. De plant wenkt en
nodigt fladderende passanten.
Vooral vlinders en hommels laten
zich lokken en zweven af en aan tot
instandhouding van de soorten.
Voor paal
Er moet nu een plaatje worden gemaakt,
liefst met bezoekende insekten erbij. Maar
die poseren niet zo graag. Zeker niet voor
bloemenplukkers die zich met hun kijk-
toestellen voordoen als echte natuurvor
sers. Als we ons in een juiste positie
hebben gemanoeuvreerd is er geen beestje
meer te bekennen. Dan moeten we een zo
genaamde list verzinnen. Proberen alle
fysieke bewegingen te bevriezen om alzo
voor korte tijd op te gaan in de directe
omgeving. Soms lukt dat als bijvoorbeeld
het dierenvolkje je voor „een paal" gaat
aanzien. Moet echter niet te lang duren in
deze houding: licht voorovergebogen in
een dijktalud met de camera voor één oog
(letterlijk en figuurlijk) in aanslag. Doet
dat maar eens een kwartier ofzo. Juist als
we met de gedachte je kan me wat" de
pijnlijk geworden rug willen strekken,
komt een veelkleurige vertegenwoordiger
van de Noordlandse vlinderpopulatie zich
melden. Landt precies onder het raster op
de mooiste verzameling bloemhoofdjes
van Eupatorium cannabinum.
Natte voeten
De soortnaam cannabinum komt van de
oude griekse benaming voor hennep: kan-
nabis. Hennepbladeren vertonen een ge
lijkenis met die van dit kruid. Grof ge
zaagd en meestal driedelig met lancet-
vormige lippen. De geslachtsnaam Eupa
torium voert ons terug in de tijd.
Maar eerst moeten we nog een andere
schoonheid van onze flora aan u voor
stellen. Ze heet Agrimonie. Wordt om
schreven als een statige plant met harige
stengel. Doet goudgele bloemen ontluiken
die worden gevolgd door met stekels be
zette vruchten. Je neus ophalen betekent
dat het geurcentrum een terpetijnachtige
aroma registreert. Kruidendokters trek
ken er thee van ter bestrijding van een
vermoeid lich-i ^n een afgetobde geest.
Of het helpt? De planten groeien en bloei
en in bermen, langs heggen en rivieren.
Landelijk Nederland ziet ze met name in
Limburg de grasbermen versieren.
bevolen voor gal- en leveraandoeningen.
Of het is Eupator, de bijnaam van een
koning die voor onze jaartelling dit kruid
ontdekte als geneesmiddel ook tegen lever-
ziekten.
Op zoek naar die geheimzinnige koning. Is
te vinden tussen 120 en 63 voor Christus
ten zuiden van de Zwarte Zee op de troon
van Pontus. Zijn naam luidt Mithridates,
bijgenaamd Eupator of de Grote. Krijgt al
voreg te maken met de harde kant van het
leven. Hij wordt omringd door opvoeders
die hem met alle soorten van genoegen en
genegenheid zouden moeten omringen.
Maar dat doen ze niet Ze hebben het
Wij hebben nu geen exemplaar bij de hand
en naar de laars van Nederland is wel wat
ver. Eens kijken of er een vervangster is.
Twee verschillende veldgidsen van de
boekenplank verhuizen naar de schrijf
tafel.
Eén wordt opgeslagen bij Agrimonie en
dan maar bladeren in nummer twee. Daar
komt de kattestaart. Warempel, die lijkt
erop, ook wat de bloeiwijze betreft. Niet
als twee druppels water, maar toch.... Aan
de slootkant van de Middelweg in het
Oude Land van Middelhamis staat een
echte. Nu heeft een overvloedige regen
val het natte polderpeil omhooggestuwd
zodat we wel wat voorzichtig moeten
afdalen naar de nog bloeiende Lythrum
salicaria. Trappen met de hak van de
rechterschoen een steuntje in de door
weekte grondglooiing en kunnen dan on
gestoord de bloemtrossen aan het film
rolletje toevertrouwen. Natte voeten gaan
pas mee als we omlaag glijdend naar
boven willen klauteren. Maar goed dat
geen mens ons ziet graaien in de graskant
En dat voor een zwakke afspiegeling van
Agrmonia eupatoria.
Buitenbeentje
Omtrent de herkomst van de soortnaam
zijn er verschillende meningen. Eupatoria
zou een verbastering zijn van hepatorios
waarin het griekse woord hepar lever
voorkomt Deze plant wordt namelijk aan-
meer op zijn leven dan op zijn welzijn
voorzien.
Eigenlijk nog meer op zijn aardse goe
deren. Bovendien vinden ze hun koning
maar een duister buitenbeentje die op
mystieke wijze met planten zit te prutsen.
Evenwel niet tot verheffing van enig na
tuurbesef
Er worden plannen beraamd om zijne
majesteit gewoon uit de weg te ruimen.
Moet moeilijke oefeningen doen tijdens
het paardrijden. Zelfs op een ongetemde
knol springen en dan ook nog een doel zien
te treffen met een speer. Toch krijgt hij niet
het door zijn „voogden" begeerde on
geluk. Dan proberen de samenzweerders
het met vergif Daarop heeft de koning
zitten wachten. Niet voor niets al die tijd
met giftige planten bezig geweest Zijn
Uchaam, vindt hij, moet onvatbaar worden
voor alle soorten gif want er zal een tijd
komen dat zijn beste vrienden een potje
voor hem op het vuur zullen zetten. Het is
zover, maar zonder succes. Tot slot lok
ken ze hem in een hinderlaag. Mithridates
neemt dan de koninklijke benen en trekt de
bossen in. Slaapt onder het dak der sterren
en kauwt in de vrije natuur op gras
sprieten. Wellicht in deze levens-episode
ontdekt hij de leverkruiden die zijn ge
dachtenis in flora-literatuur doen voort
leven. En nemen wij met dank aan de
Veldgids van Reader's Digest en de Flora
van Oudemans met enige opluchting nu
afscheid van dit rondje eupavaria.
J. V. P.
OUDDORP
Verkoping zendlngswinkeltje
Het zendingswinkeltje te Ouddorp houdt
de verkoping op D.V. zaterdag 28 novem
ber a.s. 's middags van 1 tot 5 uur.
Het is tot nu toe het enige zendings
winkeltje op ons eiland. De opbrengst is
voor de zending van de Gereformeerde
Gemeenten. Voor jong en oud, klein en
groot zijn er artikelen te koop tegen aan
trekkelijke prijzen. Vooral voor de jeugd is
er een grote keus, maar ook voor de an
deren is er veel te koop o.a. preek-,
muziek- en vertelcassette's, kaarten voor
alle gelegenheid en nu ook mooie kerst- en
nieuwjaarskaarten.
Iedereen is hartelijk welkom in de Spaan-
seweg 13 in het vergaderlokaal van de
kerk der Gereformeerde Gemeente.
VERVOLGVERHAAL
door Dignate Robbertz
- 82; slot -
G.F.CallenbachB.V.—Nijkerk
Hoe langer zijn vader daar ligt, hoe
sterker Teeuw zichzelf voelt worden.
Tot hij over al het voorbije heen kan
zien. Én een woord heeft voor ieder
een, die aankomt Maar niet iedereen
komt bij de bedstee. Dat zijn alleen
de kinderen en naaste vrienden. Ook
Teunis en Lina komen met hun twee
oudste jongens. Frans en Jacob. Ze zitten bij de oom,
over wie ze al zoveel gehoord hebben. Frans is
zwijgzaam. Maar Jacob houdt niet op met vragen. De
dagen vliegen voorbij zolang de jongens er zijn.
Daarna komt het voorjaar. Het is nog nauwelijks maart
als de bloei al begint De seringen zijn welig en de
meidoom achter het huis glanzend en overdadig van
bloesem. Frems kan het niet zien. Daarom zet Sletje
een tak bij het bed. Van denBosch brengt een bloeiende
schorreplant mee. Frans houdt die in zijn handen. Hij
ruikt eraan met gesloten ogen.
De zee, fluistert hij. Ik bedankje, vriend. Dan
wendt hij zijn gezicht naar de muur om met zichzelf
alleen te zijn.
En weer glijden de dagen en weken voorbij. Een
zwijgende rij van pijn en geduld. Maar ook van vriend
schap en kleine vreugden. In de winter waren de dagen
grijs en mat Nu worden ze lichter. Al lichter. Met
zingende vogels tegen een blauwe hemel. En met hoog
opgaande bomen boven geurende struiken en golvende
korenvelden.
Midden m die grote lichte zomer komt Nelis. Hij is al
eerder geweest om wat met de loods te praten. Nu ziet
hij er ernstig uit Alsof hij niet goed meer lachen kan.
Zijn handen draaien om elkaar heen.
Wat is ei? vraagt Naerebout. Hij ligt midden in de
zon. Die staat op haar middaghoogte en schijnt tot
achter in de bedstee. Zijn handen liggen erin en het
verwarmt zijn moede leden. Wat is er, Nelis? Zeg
het maar.
Ik ga nu naar waar jij geweest bent, loods.
Wèt zegje? Naerebout komt wat overeind. Er licht
iets op in zijn ogen. Ga je naar de vaart?
Nelis knikt. Spreken kan hij niet Hij heeft niet gedacht
dat het hem zo zou aanpakken, om afscheid te nemen
van de loods. Want als hij weerkomt, zal Frans
Naerebout niet meer in ter Goes zijn. Dit behoeft
niemand hem te zeggen.
Op de grote vaart, vertelt hy eindelijk. Naar
Oostinje en van daar naar Amerika.
Frans trekt zijn wenkbrauwen op. Dat is verder dan
ik was.
Ja, geeft Nelis toe. Dat is verder. Hij zou nog
zoveel willen vragen en zeggen. Zo heeft hij zich voor
genomen. Vroeger behoefde hij niet naar woorden te
zoeken als hij bij de loods zat Nu blijft elk woord hem
in de keel steken. En het kriebelt zo in zijn ogen. Als hij
nu eens kon lachen en zingen. Zachtjes of luidkeels, als
hij het maar kon.
Zitje zo boordevol, jong? Weetje nog datje eens
zeide God in de ogen te willen zien? Weetje wel wat dat
betekent? De loods kan nog kijken of hij op de dijk staat,
al ligt hij nu in de bedstee. Doordringend en dwingend
en tegelijk zacht als een kind.
Nelis staat op van de stoel waarop hij zit en loopt naar
het raam. Als hij terugkomt heeft hij zijn stem weer.
Mijn moeder zeide altijd als ik iets deed wat ik niet
mocht doen: pas op, m'n kind, want God ziet het Ik
dacht dan, als God kan zien, moet Hij ook ogen hebben.
En daarin wilde ik kijken. Ik had geen vader. Die was al
lang dood. De grote mensen lachten me vaak uit Ze
zeiden dat ik niet wijs was. Er was niemand om in de
ogen te kijken dan m'n moeder. En die was veel van
huis om de kost te verdienen. Daarom wilde ik een
vader hebben. En er was me geleerd dat God de Vader
van allen was. Toen moeder stierf, was ik acht jaar. Ik
bleef over met alleen God om aan te denken en naar te
zoeken. Als ik zeide dat ik Hem zocht omdat ik een
vader wilde hebben, lachten de mensen nog harder. Ze
brachten mij ertoe om Hem te gaan zoeken in de ogen
van de dieren. Ik bemerkte dat Hij daar meer was dan
bij de mensen. Maar ze werden kwaad op me omdat ik
dat zeide. Nelis zwijgt een ogenblik. Zijn handen
hangen in elkaar gevouwen tusen zijn knieën.
En toen, NeUs? Naerebout vraagt het gretig. Hij ligt
met gesloten ogen. De pijn striemt weer door hem heen,
maar hij voelt het nauwelijks.
Ik liep 's nachts buiten om God te zoeken in de
sterren, 'k Verbeeldde me dat dat Zijn ogen waren. Ze
bleven alleen zo hoog. De boer, bij wie ik onderdak
gekregen had, joeg me weg. Hij zeide dat ik m'n werk
niet goed deed, omdat ik niet uitgeslapen was. 'k Ben
naar de herder gegaan, die me de kost wilde geven als ik
voor zijn schapen hielp zorgen. Hij wilde ook wel eens
naar me luisteren, hoewel hij meestal aan andere
dingen dacht Dat was ook goed. Hij moeide me niet
En toen.... Weer wacht Nelis een ogenblik. Toen
mocht ik bij jou in de keet komen, loods. Je vertelde me
over de zee en over al wat je beleefd had.
Eén ding vertelde ik nog niet De stem van Naere
bout is hees van ontroering. Niemand weethet. Zelfs
mijn eigen kinderen niet In die nacht, toen de Woest-
duin op de Rassen zat, toen heb ik God gezien. Hij
stond naast me aan het roer. Ik heb Zijn hand om de
mijne gevoeld. Sindsdien heb ik vele malen gevoeld dat
Hij er was. Maar nooit meer heb ik Hem gezien zoals
die ene keer. Het was geen varen meer. Het was
opgenomen worden. Nadien besefte ik dat pas,
Is het niet voldoende, loods? Eén keer God zien?
Nelis is op de rand van de bedstee gaan zitten. Hij
strijkt de deken glad en even raakt hij de hand van
Naerebout aan.
Die éne keer, m'n jongen, kan voor altijd bindend
zijn. De lijn, die Hij uitgooit, is sterker en zekerder dan
de lijn, die ik van mijn schuit naar een wrak schoot.
Nelis blijft een dag en een nacht Als het weer ochtend
wordt, gaat hij.
Tot ziens, loods!
Goeie vaart, jongen! En tot ziens in de laatste haven.
Dat zal voor jou nog lang zijn. Naerebout lacht en veegt
tegelijk een traan weg.
Dag, loods! Dan draaft NeUs weg. Zo hard als hij
kan. Omdat hij zou willen zingen en dat toch niet kan.
De zomer wordt langzaam ouder.
Nu is het wezenlijk tijd. Nelis was het laatste kind
van mijn hart Zotte NeUs! Wat weten de mensen van
elkander en van een kind dat Gods ogen zoekt
Teeuw hoort het zijn vader zeggen. De laatste weken
heeft Frans alleen maar aan Nelis gedacht Ze wisten
de dag en het uur van zijn afvaart. Nu is hij in Gods
hand. Zoals wij allen waren, een heel leven lang. Hij
zal een goed zeeman worden.
Teeuw sluit de blinden omdat het felle licht zijn vader
hindert.
Hij heeft er lang genoeg over gepraat Ik heb het nog
wat tegengehouden. Het leven op de grote vaart is
rauw.
Dat is het overal als je er alleen door moet Zonder in
die andere ogen te kunnen zien.
Teeuw begrijpt niet wat zijn vader bedoelt Over het
laatste gesprek met Nelis heeft Frans niets verteld.
Teeuw vraagt niet De oude man is zo vaak ver weg. En
als hij dichterbij komt, is het meestal alleen om zijn pijn
te voelen.
Tot ook dat mindert. Als de maaiers in de polder rond
gaan, dooft de laatste vlam van vreugde en pijn. Zoals
een kustlicht minder glans uitstraalt bij het groeien van
de dag. Tot het in het ontzaglijke licht van de zon wordt
opgenomen. Zo gaat de zuivere ziel van Frans Naere
bout op in het oneindige licht van God. De grote Man te
roer, die hem op al zijn tochten vergezelde.
In de namiddag van een schone zomerdag vaart hij de
laatste haven binnen. In de tuinen van ter Goes bloeien
rozen en toeven floxen. Bekranste oogstwagens rijden
door de oude en de nieuwe polder. Het zomerlicht
glanst in de zeilen der langsvarende schepen. En over
het wiegende water. Als de herder langs de plek komt,
waar nog de resten van de onafgebroken keet liggen,
glipt een wezel onder de zoden.
De herder blijft staan en tuurt in de verte, waar de
torens van ter Goes wazig tegen de lucht staan. Die is
parelmoer met lange strepen van goud als de dag
voorbijgaat
In dat late licht speelt een klein kind aan de kant van de
haven met een klompscheepje.
EINDE
4: 4: H:
Komplete woninginrichting Ooitgensplaat y <S 01873-1437
Ooitgensplaat
Bel voor deskundige [Mj
bemiddeling nvm
^|Bilm8i|eBBJHaii|paB^nicii
fIS*
Eupavaria
kattestaart
lever-koninginnekruid
■i■'^******************^^■***^^'^^■4-^^^^^■>^>^>^•^l^^■•^l^l^^.l^^■*^■^■'^4■*'^*'^'^•^4■^■*^■*4■***'^*4■^■'^4■4■'^■^■^■**
