EIIIM1DEI1-I1IEUW5
"AVEHA
Vroege (zang)
vogel excursie
Wie schrijft ermee
van en over Flakkee?
MAN
TE ROER
zwemplas l^:
spart^l0sX l
Canon schrijfmachines,
copiers en fax-apparatuur
vindt u dichtbij.
In Oud Beijerland, bij
Twee nieuwe BOVAG-
garantiebewijzen
Touwtrektournooi Ouddorp
2e Blad
VRUDAG 22 MEI 1987
No. 5599
HUIS VERKOPEN?
makelaar tamboer bellen
voor deskundige bemiddeling
nn 01870-3477 m
DD
De grote parkeerplaats van het strand
Grevelingendam ligt er nu verlaten bij.
Als we er arriveren, om tien uur op deze
dinsdagmorgen, staat er één automobiel in
de beschutting van al flink opgeschoten
struweel. Struiken en bomen, tesamen in
slagorde geplant, zijn grootgegroeid tot
hechte windsingels. Dat is vooral vandaag
prettig voor enkele menselijke passanten
maar zeker tot meerdere glorie van de hier
wonende of tijdelijk verblijvende vertegen
woordigers van het rijk der dieren. Vogels
en bodembewoners zoeken allemaal op
eigen houtje hun weg. Voor ons staan er
bordjes die in verschillende richtingen
wijzen.
Eentje prikt er naar het nu nog stille
strand. Er is wel aktie en leven dank zij de
natuur die het nu voor het zeggen heeft.
Dat geldt ook voor de zwem- en spartel-
plassen: natte locaties waar het kleine grut
zich spetterend kan verpozen. Het infor
matiebord vermeldt dat er geen toezicht is
bij de zwemvijver van maximaal twee
meter diep. Het vertoeven in beide plas
sen is dan ook op eigen risico. Spartelen,
zegt Van Dale, is met armen en benen
heen en weer slaan. Dat is dus nogal wat,
maar, als iedereen zich aan de regels
houdt kan ook die watersport onbelem
merd geschieden. Want pleziervaartuigen
dienen het ruime sop ergens anders te
kiezen. Aan het verderop gelegen tuig-
steiger.
Wij bezoeken dit mooie stukje vaderland
regelmatig. Zijn er eigenlijk op geabon
neerd. Hoewel de toegang gratis is moet
toch steeds de knip mee welke dan een
geringe aderlating ondergaat in het restau
rant aan de andere kant van de dam. Na
ruim tien kilometer fietsen is het dan mooi
tijd een half uurtje zittend te verpozen en
de inwendigen mens te versterken. In
middels stiekum meeluisterend naar het
vaak genoeglijk gebabbel van medege
nieters. De aldaar ingenomen calorieën
komen we dan hier weer ferm wegtrim-
men.
Dus gaan we voor de zoveelste keer.
Eerst langs de speel- en ligweide alwaar
de seizoenen worden gekend in de gezel
schappen die er recreëren. Bijvoorbeeld
een komplete familie al picknickend tus
sen gespannen zon- en windschermen. In
het midden een rokende en tevens rui
kende barbecue tot opluistering van een
aangenaam openluchtfeest.
Of een vereniging van naar corpulentie
nijgende heren die een potje komen voet
ballen ten gunste van de conditie. Meestal
doen ze net echt. Hebben rode pilonnen
neergezet die dienstdoen als doelpalen.
Hoopjes kledingstukken markeren de bui
tenlijnen. En de meest omvangrijke van
het overigens vrolijke gezelschap blaast
driftig op een fluitje.
Begeven we ons nu op het verharde
voetpad dat enkele meters parallel (on
geveer) van de waterlijn richting steiger
voert. Een smal 'paadje. Als het terrein
drassig is ben je verplicht achter elkaar te
lopen. Het waait hier haast altijd en in dat
geval neem je om sportieve reden om de
beurt de koppositie. Vandaag staat er een
harde wind. Zeker kracht acht. Heel de
Grevelingenplas draagt schuimkoppen op
de krullende golven. De wind blaast uit het
noord-noord-westen. De witgemutste ba
ren komen uit de richting van Herkingen
en B attenoord aanrollen. Zeg maar van de
Klinkerlandse kust en dat in een eindeloos
ritme. Op de keiendam spatten ze in
vlokken uiteen. Om toch weer in een spel
van wind en water te worden verenigd en
tot een sudderende slagroom geklopt.
Zo drentelen we mijmerend verder over
dit vochtige streepje asfalt. De gedachten-
gang wordt nu ook bepaald door het milieu
waarin we ons bevinden. Bij een algehele
overgave, als dat zou kunnen, kan dit toch
wel een voerttocht worden van en voor
lange adem. Zeker als sommige indrukken
aansporen tot het maken van zichtbare
notities waarvoor dan weer een andere
lichaamshouding moet worden aangeno
men. De meeste beelden echter gaan mee
naar huis, opgeslagen in de bovenkamer.
Enkele daarvan dienen zich weer aan als
je achter een schrijfmachine plaats neemt.
Tenminste, als er een harmonie groeit met
je woordenschat. En dat houden som
migen dan voor inspiratie.
De duur van deze wandeling wordt ook
bepaald door wat je tegenkomt. Die
meeuw daar op zijn stekje. De vogel heeft
een witte kop met gele snavel. De dek-
veren zijn grijs en de staart is donker. De
poten zijn rose. Nog wel ongenuanceerd
maar toch al een signalement van een
zilvermeeuw. Zijn deftige naam luidt
Lams argentatus maar daar heeft het dier
geen boodschap aan. Staat met zijn snavel
in de wind en bespiedt de roerige water
massa onder hem. Staat waarschijnlijk te
vissen. Beweegt af en toe heel gracieus op
de cadans van de windkracht.
Hoe houdt hij het op de been. Als we hem
fotograferen moeten we ons al schrap-
zetten. En hij staat kennelijk zonder te
blikken of te blozen acht beaufort te trot
seren. Laten we proberen er wat dichter
bij te komen. Maar dan wel oppassen want
vogels houden niet van gluurders. Dat
wordt dan kruipwerk. Jazeker, het lijkt
allemaal leuk en aardig die schrijvende
omzwervingen over ons fraaie eiland.
Voor gebruikte personenauto 's
De BOVAG-autobedrijven voeren deze
maand twee nieuwe BOVAG-garantie-
bewijzen in. Eén komt er in de plaats van
het al 22 jaar bekende BOVAG-garantie-
bewijs met een geldigheid van drie maan
den. Helemaal nieuw is het aanvullend
BOVAG-garantiebewijs, waarbij de ga
rantie tegen een relatief gering bedrag en
in een wat minder uitgebreide vorm met 9
maanden wordt verlengd, tot in totaal een
heel jaar.
Het nieuwe 3 maands BOVAG-garantie
bewijs, duidelijk te herkeimen aan de gele
kleur over de hele voorkant, onderscheidt
zich van zijn voorganger door o.a. de
minimumprijs van de occasion waarbij het
mag worden verstrekt, namelijk 7.500,-
of 50% van de catalogusprijs. De grens
lag de laatste jaren op 5.000,-, maar in
de praktijk bleken auto's onder de
7.500,- te vaak niet kwalitatief goed
genoeg meer om de veelomvattende
BOVAG-garantie hierop te verstrekken.
Het gloednieuwe aanvullend garantie
bewijs, geldig 9 maanden en tot 20.000
km, is inderdaad een aanvulling op het 3
maands garantiebewijs. De koper koopt
als het ware deze garantie bij zijn ge
bruikte auto: voor auto's met een cata
logusprijs tot 25.000,- wordt 395,-
voor auto's tot/ 50.000,-/550,- en voor
nog duurdere auto's/ 750,- (alles inclu
sief BTW) betaald. Voor die prijs worden
negen maanden lang vrijwel alle onder
delen van motor, transmissie, wielop
hanging, stuurinrichting en elektrische in
stallatie gegarandeerd.
Het BOVAG-garantiebewijs en het aan
vullend garantiebewijs samen betekenen
dus een vol jaar garantie op goede ge
bruikte auto's. Alleen BOVAG-auto
bedrijven mogen deze garantiebewijzen
verstrekken, maar zijn daartoe niet ver
plicht. Om er zeker van te zijn dat bij een
gebruikte auto de gewenste garantie wordt
verstrekt, is het dus verstandig nadrukke
lijk om de garantiebewijzen te vragen.
Touwtrekclub „Akershoek" organiseert
op zaterdag 23 mei een touwtrektournooi
op de manege van Ouddorp (bij de Kruse)
aanvang 2 uur.
Er zijn 12 ploegen ingeschreven
(dames, jeugd, heren), dus het belooft
weer een sparmende strijd te worden. In de
pauze is er een demonstratie van honden
en paarden dressuur.
De prijsuitreiking vindt aansluitend op
het tournooi plaats in hotel „Akershoek".
soms kom je thuis met extra werk voor de
machiniste van de wascombinatie en haar
witte reus.
Maar het kan nu niet anders dus duiken we
onversaagd achter een grote bos ruigte
en....
Tot een volgende keer als we andermaal
kennis maken met onze evenwichts
kunstenaar van het Grevelingenstrand.
kantoormachine import b.v.
schieweg 45 - rotterdam - tel: 010-4668211
adm. ruyterstraat 58 - oud beijerland - tel: 01860-15799*
De Vereniging voor Natuur- en
Landschapsbescherming Goe-
ree-Overflakkee organiseert op
Hemelvaartsdag, donderdag 28
mei a.s. een zangvogel-excursie
in de Bokkepolder nabij Goede-
reede.
De wandeling duurt 1 Vi uur
en start 's morgens om 6 uur
vanaf het parkeerterrein van het
natuurreservaat „De Kwade
Hoek" aan het eind van de
Oostdijkseweg.
Tijdens deze wandeling kunnen we de zang
van diverse vogels beluisteren; o.a. nachte
gaal, zanglijster, tuinfluiter, winterkoning
enz. Ook wordt bijna elk jaar op deze
wandeling de zang van de iimiiddels zeld
zaam geworden Wielewaal gehoord.
Wie meer wil weten over de excursie of
Vereniging kan bellen naar 01878-1045 of
01879 - 2391.
Een brief van een Nieuwe-Tongenaar staat eronder. We laten hem hier
volgen. Het geeft ons weer een kijk op „die tijd".
Geachte Redactie,
Ik zal nog eens wat schrieve uut mien eige leven. Ik in mun vriendin, we wazze
allebei vuuftien jaer, in hut was nieuwjaer. We wazze van huusje tot deurtje
nieuwjaer weze waanse in mit hut beursje in je hand, in moeder al kieke wat
hije opgedaen. Ik 15 et.in mun vriendin un kwartje, in dan zouwe mun voor de
eejrste kjeer mit dun tram gaen, mar dat kostte 3 5 et Dus mun kwamme nog 30
et. te kort. Opa was nogal aerdig op oengs gesteld, dus mun vriendin kreeg un
kwartje in ikke 20 et, dus mun hadde nog vuuf cent over voor un oengs
olineuten, dan had je wat te knabbelen, in as je dan mar un joon kon kriege; dat
gieng nog al vlot, 't ^as dur wel nae, mar hut was un joon. In toen kregen mun
daer un tompoeze van vuuf centen van. Je wist geneens wat hut was, mar hut
was lekker. Mar acht uur mosten we weer mit dun tram mee naer huus. In die
joengers gjeen geld voor dun tram, oak gjieen fiets. Mar wiele moste nog al lang
wachte in sint wazze die joengers in Nieuwe-Tonge geloape, mar 't wazze
zukke eigenaerdige joengers in oengze oagen. Mun konne toen hard holle in
mun binne ze kwiet geloape. Mun hawe nooit niks mjieer van dur gehoard.
In dan kwam je dun oaren ochend je andere vriendinnen tegen: In meiden, hoe
ha julie hut gehad? „We binne naer Meneerse geweest".
„Hoe kwam je daer?" „Mit dun tram".
„Waer hael je hut geld vandaen?" Moeder zei, hije wat over? Jae zo gieng dat
vroeger. Je had mit niks de groatste lol. Mar noe komt hut mooiste. Mun hadde
allebei weer un joengen, die van mun vriendin, die was 't er gek op, ik niet Ze
most un weeke weg, an de overkant, nae dur tante. Ik zaage, „ik mot dur niks
mjieer van hawe, mar ik maek 't voor heur oak uut".
Zaeterdags op durp, in heur mar kieke, „waer bluuft Marien noe?" „Ik zaage,
die mot je niet, dus je zal um niet mjieer zieje". Mar dat zat niet goed oor. Mun
ha ze oak niet mjieer gezieje. Hut was niet as noe, mit de auto; toen op de
bjieenewaegen. Jae zo kan je wat beleve as je jong bint Je zal misschien zaage,
hoe kan je over dien goeien ouwen tied praete. Hut is noe wel anders. Ze vliege
van noord naer west, in ze komme mit zo'n meid uut Rotterdam of dun Haeg
an. Krupe bie mekaore, 't gaet un half jaer goed in wegweze, dun enen
hierheen, dun aoren hoar je nooit mjieer van. Hie is gaen vaere.
Daer dogt je vroeger niet van. Je Ijeerde mekoar eejrst kenne in spaere, in je
was voor 500,- ingetuugd, in je was zo blieje. Daer je gewerkt had kwam bie
je kieke, „wat zitje netjes", zeije ze dan. Ze brochten un half poend koekjes
voor je mee of un half poend koffieboanen. Wat was dat leuk, in dat was
betaeld. Mar tegenwoordig, un auto voor de deur, un carevan, un boat. In de
bank kwam dan bie je kieke, want hut most ofbetaeld worre, mar ze hadden
dun daetum vergete. Jae mensen zo gaet hut De kinders die uut schole
kómme, moeder niet tuus, ze hawe un sleuteltje om dur hals hange, want
moeder mot verdiene, anders krieg je die vent van de bank weer anje deure, in
dat zien de buren. Zo zieje ik bin dur wel mee op de hoagte. Zo zieje dat alles
gjieen goud is wat ter blienkt. Veul zurgen, want hut mot ter komme, dus doe
liever geweun.
Ik hou mar op, ik hoop dat je niet kwaed wordt as ik dit schrief, hut is de
waerheid. Ik zal mun naem niet bekend maeke, want dan krieg ik misschien
nog wel kwaeje brieven.
Dit was het dan, ik heb er wel op moeten studeren. Mag ik beleefd vragen of u
s. v.p. duidelijk wilt schrijven, anders geef ik soms uw brief niet helemaal goed
weer, en dat is niet de bedoeling.
Nieuwe bijdrage? Graag!
Redactie Eilanden Nieuws, Postbus 8, Middelharnis
VERVOLGVERHAAL
door Dignate Robbertz
- 31 -
G.F.CallenbachB.V.—Njjkerk
Of sinjeur Brandt misschien iets heeft gehoord over de
Zuiderburg? De vrouw is ongerust Het heeft gestormd
en door de ijsgang kan er geen schip binnenkomen.
Misschien heeft de sinjeur iets gehoord uit een andere
haven.
Nee, hoe zou ik, antwoordt Gerlof Brandt geërgerd.
Nergens komen schepen birmen. Zeg haar, dat er
geen reden is om ongerust te zijn.
De dagen komen en gaan. Ze rijen zich tot weken. Het
nieuwe jaar komt en is al bijna een maand oud als het
gerucht door de stad loopt dat de Zuiderburg in een
Engelse haven ligt. Een uit Antwerpen gekomen varens-
gast heeft het gehoord van een Vlaamse loods. Saartje
gaat naar 't Zeepaardje, waar de vreemde gast geweest
is, om van onkel Peet te vernemen wat er gezegd werd.
't Zal wel zo zijn, troost Brigitje, als ze bemerkt dat
Saartje het bericht maar half gelooft. Frans is zo'n
bekwame schipper. Hij heeft het zeker gehaald.
Ze geeft een groot wit brood mee. Voor de kleintjes.
Je hebt mooie kinderen, vrouw Naerebout En je
oudste is een brave jongen.
Die avond eten ze allemaal tot ze meer dan genoeg
hebben. Is het nodig om zó zuinig te zijn? denkt Saartje.
Frans kan toch tenigkomen zodra de vorst mindert en
het ijs uit de haven trekt? De wind behoeft maar een
klein rukje te draaien, dan zal het voor Vlissingen ijsvrij
zijn.
Als de kinderen slapen, telt ze het spaargeld. Zoveel
voor brandstof Zoveel voor mondkost De huur voor
het huis. Een paar nieuwe klompen voor Frans. Die
kan ér wel iedere week een paar aan. Zijn voeten zijn
nooit stil. En hij is een wilde jongen, die met zijn jeugd
geen raad weet. Hij begint nu al zijn kracht te ont
dekken. Wat hij een maand geleden nog niet kon tillen,
verplaatst hij nu met gemak. Op Frans moet ze
voortdurend letten, want zo klein als hij is, wil hij naar
het water. Van zijn zusjes krijgt hij altijd zijn zin, omdat
ze bang zijn voor z'n harde knuistjes. Jacomientje moet
het nu alleen met hem stellen. Want Trijntje heeft een
boodschappendienstje gekregen. Bij de vrouw van
sinjeur Van Nispen. 's Ochtends gaat ze erheen om
tegen vier uur, doodmoe en in elkaar gekrompen van de
kou, thuis te komen. Sinjeur Van Nispen heeft zijn
knecht laten vragen of vrouw Naerebout niet een meisje
had, dat voor zijn vrouw kleine diesnten zou kunnen
verrichten.
Na lang aarzelen had Saartje toegestemd. Trijntje
wilde het zelf graag. Maar het lange lopen door de
koude straten is bijna te veel voor het kind. Als er geen
boodschappen zijn, moet ze in de keuken bij de meiden
helpen. Die blijven zelf liever bij het warme fornuis
zitten, dan dat ze in de kille kelders lopen om een en
ander te halen.
Saartje telt nog hoeveel ze iedere week zal kunnen
besteden indien Frans lang wegblijft, als Teunis thuis
komt
'k Heb vast werk, vertelt hij. In Middelburg op
een chocoladefabriek. Ik kan er blijven slapen op een
zolder. Met de kost verdien ik er nog een paar stuivers.
Die kom ik dan 's zaterdags brengen.
Da's goed, zegt Saartje. 'k Zal ze voorje bewaren,
jongen.
'k Wou ze geven, dringt Teunis aan. Maarten
geeft ook wat hij missen kan. Laat mij dat ook doen.
Nee, Teunis! Jullie zijn al grote jongens. Wie weet
hoe gauw je een eigen gezin wilt stichten en dan kun je
niet met lege handen bij je meisje komen.
Teunis wordt rood tot achter zijn oren. Dat heeft de
tijd nog, bromt hij. Morgenochtend moet ik er zijn.
Hij klimt naar de zolder om wat werkkleren in een
bundeltje te binden. Als hij beneden komt, is Teeuw
ook thuis. Die loopt dag in dag uit de stad af om met een
vrachtje of een ander karweitje wat broodgeld te
verdienen. Tijd om te dromen heeft hij n et meer. Eens
is hij Janus de Koning tegengekomen. Die had zich na
het oproer lange tijd schuilgehouden. Kom mee,
Teeuw! Ik weet wat te verdienen, had hij gezegd. Maar
Teeuw had geweigerd. Hij is een beetje bang voor
Janus. Daarom blijft hij zoveel mogelijk uit de buurt
van de haven, waar De Koning dikwijls te vinden is.
Zolang er geen vreemde schepen binnenkomen, be
hoeft hij op een bericht van zijn vader niet te rekenen.
Laat mij ook gaan, moeder? vraagt Teeuw als hij
hoort dat Teunis in Middelburg zal gaan werken.
Maar daarvan wil Saartje niet horen. Het is zover, dat
ze weer een nieuw kind verwacht. Daarom wil ze
Teeuw bij zich houden, al kan ze er niet met hem over
praten. Maar hij lijkt in veel dingen op zijn vader. Tegen
de tijd dat ze zwaarder zal worden en de moeilijkste
maanden beginnen, zal Frans toch thuis zijn, hoopt ze.
De winter duurt lang en blijft zeer streng. Als het gebrek
nijpender wordt, trekt ook Maarten er uit. Zijn kleine
beetje spaargeld is op. Bovendien lokt hem het avon
tuur.
Zul je terugkomen? vraagt Saartje
Natuurlijk, lacht de jongen. Zodra de dooi invalt
ben ik er weer. Wat denk je, tante Saar, dat ik vaders
schuit werkeloos zal laten liggen?
Hij is zo groot en sterk, dat het kinderachtig is om zich
ongerust over Maarten te maken. MaarnuFrans er niet
is, draagt zij de zorg voor allen. Ze weet hoeveel Frans
van zijn broers kinderen houdt. Zorgzaam veegt ze nog
wat stof van zijn kleren en ze blijft hem nakijken tot hij
de straat uit is. En het duurt lang voor ze een ogenblik
vergeet om aan hem te denken. Waar zou hij naar toe
gegaan zijn? Welk werk zou hij vinden in deze tijd van 't
jaar? Wie zal hem onderdak en eten geven?
De dagen vliegen voorbij en toch duren ze lang. Het is
nog donker als ze opstaat om wat vuur te maken en de
pap te koken voor de kleintjes. Trijntje krijgt een
boterham in de keuken bij sinjeur Van Nispen en
Teeuw is tevreden met een brok kommiesbrood, waar
op hij zo lang kan blijven kauwen als hij wil. Na de
middag doet ze de kleinste drie kinderen weer in bed.
Daar zijn ze warm, want er is geen brandstof om de
haard heel de dag aan te houden. Jacomientje is gehoor
zaam en Levien zo'n dikke luie jongen, dat hij er niet
aan denkt om tegen te spreken. Maar Frans slipt eruit
als hij kans ziet.
Op een middag brengt Jan Pod hem doornat en half
bevroren thuis. 't Was op 't nippertje, Saar. Hij
spartelde al tussen het ijs in de haven.
Saartje heeft nog nooit haar kinderen een tik gegeven.
Maar nu slaat ze raak. Frans schreeuwt niet en hij
verweert zich niet. Jan Pod staat erbij te kijken.
Dat wordt een harde, zegt hij bewonderend. Als
die later niet nog meer durft wagen dan zijn vader, heet
ik geen Jan. (wordt vervolgd)
Evenwichtskunstenaar
aan Grevelingenstrand
J. V. P.
Canon
y^^.
Veldleeuwerik (Alada anensis)
0^^^^^a
^.l^>^^.^^^.^.^.l^^.^.)^>^^.^■^.l^l^l^^.^■^.^.l^l^l^^.l^^.^.l^^.^.^.^.>^>^l^:^}^l^l^l^l^^.)^>^^.lf.l^>^l^l^^.^■)^^■>^.^.^^^
