EIIIVI1DEn-l1IEUW5
Overdenking
goed
Verkoop in het
Dienstencentrum
uit de
Heilige Schrift
Een zieke thuis
KIJKVENSTER
„Ongebruikelijke daad"
na opening
Oosterscheldewerken
Programma fotoclub
De Rarekiek
Oktober 1986
BINGO-MIDDAG
HET
Reg. samenwerkingverband
Jeugdhulpverlening
officieel van start
Inlevering vakantiebonnen
DE ZEE
IS ONS LAND
2e Blad
VRUDAG 10 OKTOBER 1986
No. 5538
Ingezonden:
GIJ zegent zijn gewas"
Nog wel op de voorpagina van onze krant
van 3 oktober jl. las 'k met een zekere
ontroering, dat de heer T. J. Visser van 's
Rijks Water Staat, de Zeeuvi^se kerke
raden verzocht in de kerkdiensten van
zondag 5 oktober dank te zeggen „voor de
zegen, die op de Oosterscheldewerken
heeft gerust".
Inderdaad een „ongebruikelijke daad"
waarmede ik intussen van harte heb in
gestemd, 'k Denk, dat er ook buiten Zee
land is gedankt.
Dankstond voor het gewas....
'k Moest hierbij onwillekeurig denken
aan onze oosterburen waar op dezelfde
ZONdag in duizenden kerken een DANK-
STONfD VOOR HET GEWAS werd
gehouden. Ze noemen het daar zelfs een
oogstdankFEEST. Dit feestelijke karak
ter blijkt o. a. uit het feit, dat voor de kansel
allerlei produkten van het land zijn uit
gestald. Daarvan gaan het fruit en de
bloemen na de dienst naar zieken en hoog
bejaarden. Jong en oud staan dan klaar om
deze „dienst" te verrichten.
In de plattelandskerken staan hier en
daar zelfs korenschoven, zoals deze vroe
ger ook op ons land stonden. „Sikkels
blinken, sikkels klinken, ruisend valt het
graag" zongen we dan. Met recht 's lands
wijs, 's lands eer.
Waarom op een
„doordeweekse" dag?
In een aantal kerken van ons land zul je
dit feestelijk karakter niet aantreffen. Vind
dit persoonlijk bijzonder jammer. Ook dat
er in kerken op een „doordeweekse" dag 's
avonds een dankstond wordt gehouden in
plaats van op ZONDAG, de dag des
Heeren. Daar, waar we verzadigd worden
met het goede van Gods huis, ps. 65!
Dat in een groeiend aantal kerken deze
dankdienst voor het gewas wèl op ZON
DAG wordt gehouden op de wijze van
onze oosterburen en ook in vele andere
landen, stemt tot grote vreugde.
„Ongebruikelijke daad", danken voor
het gereedkomen van de Oosterschelde
werken in onze kerken èn daarbuiten, ja!
DEZE daden van dankbaarheid zou ons
volk veel méér moeteh tonen.
Televisie-beelden
Heeft u óók zo genoten van de schit
terende televisie-beelden in kleuren? We
zaten terecht op de eerste rij. Je kon de
Koninklijke families en hoogwaardig
heidsbekleders bijna een hand geven.
En wat een mensen waren er op de been!
Historische dag van groot formaat
Het was een historische dag, zoals we
deze in geen jaren hebben mogen beleven!
Onze eilanden juwelen
Wat zijn onze Zuidhollandse- en Zeeuw
se eilanden ook van de lucht uit gezien
juwelen van grote waarde.
Ben trots, dat de wieg van één van mijn
grootmoeders op één daarvan heeft ge
staan.
Bram van Brienenoord
Op woensdag 22 oktober, om 09.30-
12.00 uur vindt in het Dienstencentrum,
Doetinchemsestraat 27 te Middelhamis
een dames- herenkledingverkoop plaats.
Er is een grote keuze uit japonnen, over-
gooiers, bloesen, pantalons en colberts in
verschillende maten en prijzen.
De afdeling Welfare van het Rode Kruis
zal een verkoop houden van handwerk-
artikelen.
Voor nadere informatie kan men bellen
naar de Stichting Bejaardenwerk „Mid
delhamis", tel. 01870- 3366:
Vrijdag jl. sloot De Rarekiek een ge
slaagde tentoonstelling in Galerie Manda-
laei te Nieuwe Tonge af met een druk
bezochte clubavond aldaar. De rest van
de maand worden de clubavonden weer
gehouden in het clubhuis aan de Kerk
straat 7 te Sommelsdijk.
De clubavonden zijn op:
Vrgdag 10 oktoben
Bespreking eigen foto- en diawerk.
Vrüdag 24 oktober:
Bespreking van een kollektie foto's en
dia's van de fotobond en bespreking van
eigen fotowerk.
Vr^'dag 31 oktober:
Bespreking eigen fotowerk.
De avonden worden gehouden in het club
huis. Kerkstraat 7, Sommelsdijk. Aan
vang clubavonden 20.30 uur.
Inlichtingen:01870-5515,2357en4591.
DEN BOMMEL
De Plaatselijke Commissie Welzijns
werk voor Ouderen te Den Bommel orga
niseert op woensdag 29 oktober a.s. een
Bingo-middag m „Bommelstee", Schaaps
weg 34 te Den Bommel. Aanvang 13.15
uur. Zaal open 13.15 uur.
De kosten voor deze middag zijn gesteld
op 2,50 per persoon, te betalen aan de
zaal. U ontvangt gratis één consumptie
bon.
Aanmelding verwachten wij gaarne vóór
22 oktober a.s. bij onderstaande adressen:
Nieuwe Tonge, dhr. Struik, Korteweegje
21, tel. 01875 -1398; Oude Tonge, mevr.
Ole, Bemhardstraat 27, tel. 01874-1344;
Ooltgensplaat, mevr. Huijer, Weesmolen
straat 23, tel. 01873 - 1676; Achthuizen,
mevr. Holtkamp, Past. van Luenenstraat
5, tel. 01873 - 1488; Stad aan 't Haring
vliet, mevr. Arensman, Vrouwtjesweg 15,
tel. 01871 - 1617; Den Bommel, mevr.
Zoon, Schoolstraat 15,tel.01871 -1574.
U bent van harte welkom!
r^
blik op kerk -^?
en samenleving L)
- 4 oktober 1986
- Absolute veiligheid?
- De voorbede
Waarschijnlijk hebben de bewoners van
de Delta en misschien wel de meeste
Nederlanders op zaterdag 4 oktober
minder aandacht gehad voor het dier, en
des te meer voor de prestaties van de
mens. Laten we eerlijk zijn, het is ook
zonder meer indrukwekkend. Een tech
nisch hoogstandje waarop we trots mogen
zijn." Zoals H.M. de Koningin het uit
drukte: „de zee bedwongen, maar niet af
gesloten, en het milieu beheerst, maar niet
beschadigd". De laatste fase van het Del
taplan afgesloten met de ingebruikneming
van de pijlerdam in de Oosterschelde.
Velen zullen pijnlijk herinnerd zijn aan de
letterlijke zee van ellende waarmee het
allemaal begonnen is: de februariramp
van 195 3, waarbij meer dan 1800 mensen
het leven moesten laten. Ook al is de
oudere generatie inmiddels weggevallen
en is er een jonger geslacht opgestaan dat
er niet van weet en zich ook niet kan
voorstellen hoe erg het was, er zullen
mensen zijn die zware verliezen hebben
geleden en bij wie de wonden blijven
schrijnen.
Hoe ingrijpend die ramp was blijkt soms
alleen al uit het spraakgebruik: op de
eilanden worden gebeurtenissen geda
teerd „voor of na de ramp". Dat zegt
eigenlijk alles.
Vrijwel terstond na die beruchte 1ste
februari werden er plannen gemaakt om
de zee te bedwingen. Niemand kon zich
toen nog indenken hoe lang het allemaal
zou gaan duren en wat het allemaal zou
gaan kosten. De proef werd als het ware
genomen met de verbinding tussen Noord
en Zuid-Beveland (de Zandkreekdam) in
1960 en de afsluiting van het Veerse Gat
in 1961. In 1965 en 1970 kwamen resp.
de Grevelingendam en de Haringvlietdam
gereed, terwijl eenjaar later hetBrouwers-
havensegat werd afgesloten. Nu is dan de
kroon op het werk gezet met de pijlerdam
in de Oosterschelde. De kosten die aan
vankelijk waren geraamd op bijna drie
miljard zijn in werkelijkheid opgelopen tot
vijf-en-een-half... Voor dat gigantische
bedrag wordt de bewoners van de Delta
absolute veiligheid gegarandeerd.
Dat werd zaterdag ook één-en-andermaal
benadrukt. Maar we moeten daar toch wel
enige vraagtekens bij plaatsen. Wie de
kracht van de elementen kent zal niet zo
gemakkelijk zeggen dat zoiets als in 1953
uitgesloten is. Bovendien, er is een God
Die regeert en Die de zee haar perk stelt,
maar Die ook de wateren der zee uitgiet op
de aardbodem. Daar kunnen de knapste
ingenieurs van Waterstaat niet tegenop.
Merkwaardig was het verzoek dat gericht
werd tot de Zeeuwse kerken om zondag j1.
in de voorbede aandacht te besteden aan
het gereedkomen van de dam in de Ooster
schelde. Op zichzelf verheugend dat offi
ciële instanties daar in deze tijd nog aan
denken. Wel vreemd dat er pas aan ge
dacht wordt nu het karwei geklaard is. Een
karwei waaraan zondag en werkdag is
gewerkt, en waarvan het gereedkomen
moest worden gevierd met een groot
schalig kermisgebeuren. We kunnen dan
ook de reserve van verschillende Zeeuwse
kerken verstaan. Was die voorbede en
dankzegging soms alleen nodig tot meer
dere glorie van de mens? Gebed en dank
zegging zijn uiteraard nooit af te keuren,
maar zo de Heere de stad niet bewaart,
tevergeefs waakt de wachter....
Waarnemer
U leest dit zeker ook niet....
„En zullen hun gehoor van de
waarheid afwenden....
(2. Tim. 4 4a)
Overbodig
Vindt u dit vrijdagse hoekje eigenlijk ook
niet overbodig?
Een krant is toch een krant. Geen kerk
blad. Zo'n blad lees je snel even door.
Bij de koffie. Of voor je de deur uit moet.
Snel, snel.
Zou er nog wat gebeurd zijn? Wie is er
overleden? De koppen even overvliegen.
Zo is voor velen de krant. Daar hoort toch
eigenlijk geen meditatie in. Misschien
sloeg u dit hoekje meestal toch over. Of
dacht u: ja, vooral de ouderen, die de hele
dag thuis zijn en de krant spellen, die
kunnen dit lezen. Jawel, voor de ouderen,
daar is het nog net goed genoeg voor. En
dan is er niet zoveel verschil meer met dat
wat ondergetekende, die vanuit Zwitser
land deze regels schrijft, in zijn gemeente
beleeft: het zijn toch vooral de ouderen die
ter kerke komen. Die hebben tenminste de
tijd ervoor, om over hun leven na te
denken.
Zo kunt u, als u jong bent, of jij als je nog
tot de jeugd behoort, dit misschien nog wel
accepteren. Dat zij er tenminste nog wat
aan hebben. Maar u die midden in het
leven staat? U hebt het druk. Vreselijk
druk.
Jazeker, we hoorden het goed. Met de
kerk hebt u het druk. Winterwerk vraagt
tijd. En trouwens, een geldig excuus, u
hoort (en weet) al zo veel van de Bijbel.
Daarom: de krant is toch de krant. Daar
lezen we het nieuws. De rest is eigenlijk
overbodig.
Confectie
Heeft het zin, zo'n woord in de krant?
Nee, ik verbeter: zo'n Woord in de krant?
Ach zegt de een, een vlag om de lading te
dekken. Ze moeten christelijke lezers win
nen. Ach zegt de ander, de meeste predi
kanten die daarin schrijven denken me
toch te zwaar. Een derde vindt net het
tegenovergestelde.. Ja, we zijn er goed in
ieder ons eigen gebied voor de waarheid te
verdedigen. Confectie-christendom.
Welke maat hebt u?
We vinden zo gauw een uitweg om het
woord (Jawel, expres met een kleine let
ter) van de een of de ander af te wijzen.
Nee, natuurlijk niet, hét Woord wijzen we
niet af Daarvoor zijn we te zeer bij dit
Woord opgevoed. Ieder in z'n eigen kring
natuurlijk. En daarom, juist als we het zo
serieus nemen, als we bij die trouwe kern
horen of ons misschien niet direct
overal voor inzetten, maar toch mee
levend zijn kan het allemaal zo gewoon
worden.
We lezen onze Bijbel, zeker. Bij het eten,
op de zondag. Ons dagboekje. Wat andere
literatuur. Het Woord staat centraal.
En toch....
Paulus zegt: En zullen hun gehoor van de
waarheid afwenden.... Dat is de tekst der
overdenking. Jawel, dat weten we wel in te
vullen. Er is zoveel afglijden. Zoveel
vijandschap tegen de kerk. Hoevelen moe
ten er niets meer van hebben. De span
ningsvelden waarin christenen vandaag in
Nederland leven zijn velen. Ieder kan er
voorbeelden te over van noemen. Maar
daar hebben we het niet over. Paulus zegt
niet: ze hebben, maar ze zullen. Dat snijdt
in eigen vlees. Het is nog niet zo ver.
Maar we nemen het Woord toch nog
ernstig. We waken er in de kerk angst
vallig voor dat we niet afglijden. Dat de
zucht naar vernieuwing de kerk niet van
biimen uitholt.
Levend Woord
Mogen we doorvragen, doordenken over
de tekst? Gold het opschrift ook u, dat
meditaties op deze plaats eigenlijk over
bodig zijn? was er toch al genoeg mee
bezig. Of: de krant is er toch alleen maar
om even snel bij te blijven?
Dan komt de vraag: leeft het Woord
werkelijk bij u? Ja, met stapels dagboeken
en stichtelijke literatuur, met getrouwheid
in de dienst des Heeren kan nog het
Woord dood bij ons zijn. Van de waarheid
afwenden....
Nee, het zit 'm er niet in dat u deze
meditaties altijd leest. Het zit 'm er wel in
of het Woord nog de waarheid over uw
leven zeggen mag. Niet of u het Woord
beheerst en daarom dan ook de mate van
gebruik bepaalt, maar of het Woord u
beheerst.
Beter gezegd (want bij het woord „be
heerst" zette menigeen z'n stekels reeds
op, we laten ons niet beheersen) of u met
de vezels van uw leven erdoor aange
trokken wordt. Om de waarheid, over
uzelf Uw leven, naar de buitenkant zo
goed en zo'n voorbeeld, maar dat voor
God in gruzelementen ligt. En om dé
Waarheid, Jezus Christus, Gods Ge
zalfde. Geschonken aan zondaren. Om
dat intense heilgeheim dat daarin ligt. Dat
we niet begrijpen en doorgronden kunnen.
Met je werkkleren aan
Nee, als dat zo is, dan ligt het Woord niet
afgepast in ons leven. Nu wel, dan geen
tijd. Dan is het er en hoort het er. Dan
leggen we niet eerst de maatstaf van onze
eigen confectiemaat aan om te zien of het
wel past. Dan horen we en graven en
zoeken we iets van deze Waarheid te
mogen verstaan. Zeker, we zullen dan wel
met onderscheid luisteren en lezen. Maar
er is een dorst, die nooit gestild wordt.
Dan moet het Woord er bij in je leven. Zo
maar. Niet als het „tijd" is, om nog
„even" aan tafel te lezen. Bij je werk. In je
vrije tijd.
Zomaar even op het aanrecht. Als het eten
niet lukt, de kinderen huilen en die vlek er
niet uit wil. Heere, wat is er weer een
wrevel in mijn hart.
Zomaar, met de kinderen bij het huiswerk.
Tussen de hoofdsteden van Europa en de
duitse woordjes in. Waarmede zal de
jongeling zijn pad....
Zomaar, bij die vrijetijdsklus, die zo lek
ker opschiet, en het huis zo doet op
knappen, maar die je tegelijk doet vragen:
Waarom mogen we zoveel zegen ont
vangen?
Het geheim
Maar, zegt u, ik zou het soms wel willen,
maar weet dan zo vaak niet waar ik in het
Woord zal lezen. Is dat niet reeds een
teken, dat het Woord niet meer leeft? Dat
we er eigenlijk te weinig van afweten. Dat
we de verborgenheden der Schrift (met
diep ontzag te melden, die ons voorheen
de vaderen vertelden) niet meer kennen?
Gods beloften en ook de strijd van Gods
Volk, als ze worstelden om het Licht op
hun pad te mogen zien, niet meer weten te
vinden? Zal Paulus in onze tijd en onze
generatie dan tóch gelijk krijgen? En zul
len hun gehoor van de waarheid af
wenden....
Nee, niet één, twee, drie. Langzaam aan.
U merkt er weinig van. Maar het gaat
door. Rondom ons heen zien we het vaak:
de kinderen gaan nog wel naar de kerk.
Zeker. Maar het sprankelt niet meer van
het leven, nee, van hét Leven.
En: vaak merk je veel strijd om waarheid.
Nee, niet om dé Waarheid. Vechten voor
uw confectiepakje kan dan toch het aan
zien van een meelevend christen geven.
En Christus schrijft er de dood op.
Maar dan dat Woord. Dat leeft. En leven
brengt!
Dan is er niets erbuiten! Dan willen we dat
heilgeheim ontvouwen, ons verwonderen.
Dat we een Heere hebben. Die lank
moedig is. Geduld heeft. Genadig geduld.
Hij zet me het kostelijk voedsel voor.
Telkens weer. En, hongerend mag ik toe-
tasten, 't Sterkt meer dan d'uitgezochtste
spijze!
Hongert u ook, steeds weer? Tot u uit
eindelijk Hemzelf eens mag aanbidden in
heerlijkheid? Hoe groot, als we zo af
geleerd hebben met de eigen maatstaf te
meten aan de lengte en hoogte en breedte
van dit Woord. Maar als we inzien dat er
niet te meten is.
Maar dat die bron steeds maar weer en
steeds maar weer opwelt! Van Hem! Onze
Heere Jezus Christus!
Thusis (CH)
M. Aangeenbrug
Het komt steeds meer voor dat zieken
thuis verpleegd worden. Dit komt omdat
de patiënt niet naar het ziekenhuis wil/kon
of omdat het ziekenhuis vroegtijdig pa
tiënten ontslaat. De verzorgers thuis krij
gen dan een hele nieuwe taak met alle
onzekerheid vandien. De verzorgers blij
ven dan met een aantal vragen zitten
zoals: „Hoe kan ik mijn man het beste en
gemakkelijkst wassen? Wat kan de zieke
het beste eten? Wat kan ik doen om door
liggen te voorkomen? Bij wie kan ik te
recht met mijn vragen? Mijn moeder is zo
zwaar, ik kan haar niet tillen".
Om op deze en andere vragen tegemoet
te komen organiseert de Kruisvereniging
een cursus „Zieken verzorgen thuis". In
deze cursus maakt men kennis met de
wereld van en rondom de zieke, en tevens
leert men de basistechnieken van het
verzorgen. De cursus bestaat uit 6 avon
den waarvan de eerste avond op maandag
3 november. De kosten zijn 15,- voor de
gehele cursus. Het geheel vindt plaats in
het wijkgebouw te Middelhamis.
Indien u graag wat meer over het onder
werp wilt weten en u verzorgt op dit
moment een zieke., of denkt het in de
toekomst te doen dan kunt u zich bij
onderstaande persoon aanmelden;
J. van Eek, telefoon 01870 - 2300,
tussen 13.00 en 14.00 uur.
Het Regionaal Samenwerkingsverband
Jeugdhulpverlening Zuid Hollandse
Eilanden (RSJ-ZHE) zal met de officiële
oprichtingsvergadering van 24 oktober
a.s. een feit zijn.
Dit overlegorgaan van instellingen op het
gebied van Jeugdhulpverlening is onge
veer 1 Vi jaar geleden van start gegaan.
De aangesloten organisaties willen door
middel van regelmatig overleg met elkaar
de onderlinge samenwerking verbeteren
en komen tot een betere planning en af
stemming.
De Rijksoverheid heeft, o.a. in het kader
van bezumigingen, de instellingen geadvi
seerd om netwerken van samenwerking te
ontwikkelen.
Dit sloot aan bij de behoefte van de
instellingen zelf In de loop van de tijd is de
kring van instellingen, werkzaam op de
Zuid-Hollandse Eilanden, uitgebreid.
18).
Het RSJ-ZHE heeft o.a. tot taak om
adviezen uit te brengen omtrent nieuwe
initiatieven betreffende Jeugdhulpverle
ning. In het nog korte bestaan van dit
Samenwerkingsverband zijn er reeds ver
schillende adviezen uitgebracht, die tot
konkrete resultaten geleid hebben, (bv
OUDE TONGE
Maandagavond 13 oktober a.s. is er
gelegenheid tot het inleveren van vakan-
tieboimen voor de landbouw bij D. Knops,
Julianastraat 8.
TAXATIE NODIG?
makelaar tamboer bellen
DD
enkele opnamemogelijkheden voor jeuga
in deze regio).
De aangesloten organisaties hopen in de
toekomst te komen tot een nauwkeurige
inventarisatie van behoeften en wensen.
Dit is noodzakelijk teneinde een voorzie
ningen-niveau te ontwikkelen dat parallel
loopt met de bevolkingsontwikkeling op
de Zuid-Hollandse Eilanden.
Met de oprichtingsvergadering van 24
oktober a.s. krijgt het Samenwerkings
verband een formele status.
Hartewens van het Samenwerkingsver
band Jeugdhulpverlening is dat de over
heid de reeds lang toegezegde middelen
ter beschikking stelt om de doelstellingen
te kunnen realiseren.
VERVOLGVERHAAL
Door Fenand van den Oever
- 24 -
G.F.CallenbachB.V. NIjkerk
Och, Wijnand begreep het allemaal wel, hij deed het
ook wel goed, maar Wijnand geloofde er niet oprecht
in. Wijnand zou het nooit zeggen, maar in zijn hart was
soms de vrees, dat Arend-baas het, wat dit want betrof,
meer van verstand dan van de zegen ging verwachten.
Nou, en dat kon nooit goed gaan, hoe dwars Wijnand
dan ook zelf van eigen aard was.
Achteraf had Arend-Michiel liever niemand in dit
onderzoek en zijn geheim gekend. Als het mislukte
maar dat kon niet! zou er gelachen worden en gespot
De gedachte aan een dergelijke vernedering stemde
hem nu al minder zeker.
Zodoende was hij vele avonden in zijn eentje op de
schuur bezig. Dat was geen straf voor hem, een straf,
hou op. Waar Wijnand overdag bleef, ging hijs avonds
verder.
De reep werd gemuisd, daarna plaatste hij de vloten op
de speerreep, ook aan de seizings veranderde hij wat.
Op die zolder alleen was hij weer helemaal wat hij wilde
zijn en eigenlijk is: Visserman. De stilte sprak hem hier
in haar eigen taal aan, hij vond het heerlijk ernaar te
luisteren. Hier kwamen de zee en het schip op hem af,
niet als belagers, maar als zijn vrienden. Hoe dikwijls
moest hij op deze plaats denken aan zijn laatste reis met
de Wil-Willem. Eeiï klein scheepje vis hadden ze. Hij
moest naar huis, vanwege moeder. Een misse reis was
het natuurlijk niet. Dat vond moeder niet en niemand
niet. Die woorden zijn ook op niemands lippen ge
weest Maar hemzelf stak het toch, die laatste reis niet
vol en zoet te zijn binnengelopen. Opa Van der Velden
maakte ook nooit een misse reis, dat is algemeen
bekend.
Hij recht de rug.
Zo, weer een stuk gevorderd. Jongen, wat een vleetje
krijgt die Jacob mee.
Op een dier avonden hoort hij ineens gestommel
beneden. Wat kan dat zijn? Hij schrikt ervan. Niemand
mag hem hier verrassen.
Hij roept, bijna angstig:
Wie is daar?
Een bekende stem antwoordt:
ik. Zij moest even wat uitzoeken.
O, jij, Albërtien. Ik kom naar beneden, hoor.
Hij gooit zijn velletje af,' wast schielijk de handen en
holt weg. Naar het trapgat roets, omlaag. Voor zij bij
hem kan zijn, is hij bij haar. Ze mag niet zien wat hij
doet
Wat of hij deed?
Hij jokt zo'n beetje, dat hij op de zolder even naar het
want keek. Er is nog zoveel te doen voor hij overal
helemaal inzit
Ze doet alsof ze het gelooft
Onder het naar huis gaan loopt hij zichzelf gek te
verklaren. Als er nou een was die hij in vertrouwen kon
nemen, dan was het Albërtien.
Hij kan het haar toch gerust vertellen. Ja, natuurlijk.
Maar hij doet het niet
Ze praten die avond nog wel over de nieuwe teelt,
waarvan het begin in zicht komt Dat is een onderwerp
waarover ze graag spreken. Iedereen trouwens hier.
De winter gaat afscheid nemen.
Langzaam kruipt de lente aan. Nauwelijks is zij in de
lucht of de schippers en stuurlui, voor zover ze op de
schuur werken, worden onrustig. Da's van oudsher zo.
Wie zal ze langer op de zolder tomen?
Er wordt gevraagd:
Zullen we maar niet aan boord gaan werken?
Ze snakken naar buiten. Ze willen ontwaken uit die
lange benauwde droom van een winter op de schuur.
Arend-baas vindt het goed. Hij zal het niet goed
vinden....
Ze springen aan boord.
Het ene schip na het andere gaat op het droge. Trots
sturen de schippers hun logger, nog onttuigd, door de
oude haven. David, Leen, Aai, Gerrit jonge Jacob,
allemaal. Iedereen kijkt ernaar, dat gaat de goede kant
op. Nou voelt een mens z'n eigen tenminste weer
schipper. De plaats herademt.
Op de werf schip lekker onderop knippen en
scheren, bilglad te water later voor de kant begint
het eigenlijke klaarmaken: nieuwe lijnen, nieuwe tros
sen, verf, onnoemelijk veel verf. Want heel hun ge
negenheid voor schip, stiel en kantoor smeren ze met
lange halen op die loggerlijven uit
Er komt leven en spanning aan de haven. Het volk gaat
graaien. De zeilen worden onder het gezang der
matrozen aangeslagen. Wantwagens rollen aan. De
zakkendragers van de bel zeulen zout aan. Vleet en lege
tonnen gaan scheep. Vooruit, vooruit.... Een prikke
lende zenuwachtigheid maakt zich meester van allen.
Alles moet op tijd klaar. En het zal op tijd klaar.
Want dit gaat allemaal naar vlaggetjesdag en buisjes-
dag. Op de zondag voor het vertrek zal de vloot liggen
pronken. De loggers met de neuzen tegen de kant de
uitgestoken kluiverbomen er overheen.... Het volk, bij
wassend tij, zal er, met vrouw en kroost, onderdoor
wandelen. Aan iedere lijn klappert een vlag. En men zal
komen en kijken en elkaar eindeloos vertellen over
vroegere grote vangsten en grote teelten, wars van de
spotters die uitkramen, dat de meeste haring weer aan
de wal wordt gevangen. Men wil naar hen niet luisteren.
Vandaag wil men niet omkijken, alleen vooruitzien....
't Was al eeuwen zo geweest zaterdag schip klaar,
zondagmorgen voor de kerk vlaggen opzetten door de
stuurmansmaat. Dan bidstond in de Grote Kerk en
dan.... naar de schepen. Men zou dit niet willen, niet
kunnen missen. Het is de lentekreet van een bedrijf, dat
's winters tot werkloosheid was gedoemd.
Duizenden kwamen van heinde en ver. Zelfs het volk,
moedeloos van het teleurstellende verloop der laatste
teelten, vatte weer moed. Sommigen namen op de
fabriek toch maar ontslag. Nog een teeltje proberen. De
zee bleef ommers de zee. Haar schoot verbergt vele
wonderen. Wie weet. Hoopvol werd vooruitgekeken.
De vleet voor jonge Jacob van Leeningen kwam op tijd
aan boord. Op Wijnand en Jacob na wist niemand, dat
er iets bijzonders aan was.
Wat Arend-Michiel betrof, kon er wel meteen gevaren
worden.
Hij behoefde niet lang te wachten.
Op vlaggetjesdag volgde meteen buisjesdag. Het volk
was natuurlijk op tijd gekleed-aan-schip. Met de uit-
zeilder, een lekker prakkie van moeder, tussen twee
borden in een theedoek geknoopt. Zonder uitzeilder om
zeevast te worden voer niemand uit.
(wordt vervolgd)
de heldere jongens van
flakkee expresse
met groot gemak dragen
ze die zware wasautomaat
naar buiten en tillen tiemin
de verhuiswagen
ze zetten hem in het
nieuwe huis weer
op zijn plaats
sluiten hem even handig
weer aan
weten ook nog waar de
vuile was was
wijzen u nog even op
het aangebroken pak met
zeepmiddel
zelf moet u
de knop indrukken
flakkee expresse
01870-2188 middelhamis
01883-20016 hellevoetsluis
01110-3163 zierikzee
beëdigd taxateur
01870-3477 M
