Uit de Historie
Middelharnis
Tussen Veld- en Landlust
Viswedstrijd
voor de jeugd
De rampspoed
ener Kerkbrand
(V)
Thema-avond
voor betrekkingen
psychiatrische patiënten
Schaakkampioenschap
van Goeree-Overflakkee
1986
Bladz. 2
„EILANDEN-NIEUWS"
VRIJDAG 23 MEI 19
Over het kerkelijk leven
De zorg voor een kerk was de dijkers
opgedragen.
Arjanus citeert in z'n historisclie in E.N.,
uit Boers:
„In het midden van het dorp staat de kerk,
een ruim gebouw. Deze kerk, oorspronke
lijk toegewijd aan den H. Engel Michael
en St Johannes den Evangelist, moet
bijna gelijk met de bedijking zijn aan
gelegd, want uit eene aanteekening blijkt,
dat reeds in het jaar 1476 zilver en ju-
weelen aan dezelve zijn toegewijd en uit
zeker kontrakt van den 3 Junij 1488 blijkt
dat er toen reeds verschil bestond (het
geen echter vereffend werd) tusschen de
Heeren van Middelharnis, over een va
cante pastoors-plaats in deze kerk.
In het jaar 1657 werd aan deze kerk eene
Consistorie aangebouwd op last van de
burgerlijke overheid; en in het jaar 1686
werd de predikstoel met het omstaande
hek vernieuwd. De inwendige inrichting
der kerk werd in het jaar 1793 veranderd,
om meerdere toehoorders te kunnen be
vatten; hoewel het gebouw hierdoor in
wendig aan regelmatigheid verloor. In dit
zelfde jaar werden de 4 koperen kaars-
kronen in dezelve geplaatst.
Tot het jaar 1795 vond men in deze kerk
zeer fraaije banken, ten diender regerings
leden, versierd met keurig bewerkte wa
penschilden; doch de gelijkheidszucht
meende zich ook door de vernieling dezer
onderscheidingsteekenen te moeten open
baren.
Aan beide zijden van de predikstoel han
gen twee groote houten borden, toegewijd
aan de nagedachtenis van Nicolaus Ma
gerus, die van het jaar 1663 tot 1718
predikant te Middelharnis was".
En in deze schets neemt hij ook uit Boers
dit over:
De leuning (nl. van de preekstoel) aan de
noordzijde was aldus versierd door een
beeldhouwer; doch in het jaar 1794 is het
kunstig gebeeldhouwde kabeltouw ver
legd op de zuidelijke leuning, en op de
noorderlijke een ander dergelijk kabel
touw aangebracht door wijlen van Aren
Marinsz. Wafelbakker, een eenvoudig
stuurman van Middelharnis, die hetzelve
aldus bewerkt had door middel van een
gewoon haringkaakmesje. Naar het oor
deel van deskundigen verdient het werk
van den Visscher voorrang te meer, door
dien de beeldhouwer een zachtere hout
soort gebezigd heeft".
In een boek over kerkgebouwen las ik:
De kerk van Middelharnis vormt on
betwist het stralende middelpunt van het
dorp, hoewel gezegd moet worden dat het
immense grasveld waarop het gebouw ligt
door zijn uitgestrektheid te grote afstand
schept tussen kerk en bebouwing; daar
door heeft het noch de verheven waardig
heid van een kerkelijk erf, noch de leven
dige intimiteit van marktplein. Hoe mist
men hier de kerkgracht en een bomen-
singel!
Interessant is de benadering van de kerk
vanaf de Voorstraat via een poortje onder
het stadhuis betreedt men de kerkring. De
toren vertoont vanwege de verticale in
deling in korte geledingen verwantschap
met die te Nieuwe Tonge. De forse steun
beren zijn met natuurstenen blokken ver
sierd. De romp wordt bekroond door een
balustrade; de karakteristieke spits, met
grote peervormige bol, afgebeeld op Hob-
bema's bekende schilderij „Laantje van
Middelharnis" werd in 1811 gesloopt
terwille van één der optische telegrafen uit
Napoleons seinstelsel hoewel in 1804
Hendrik de Wit den Ouden nog met
levensgevaar 's nachts tijdens een on
weersbui de buitenzijde der bol had be
klommen om een door blikseminslag ont
stane brand te blussen.
In aanleg is het gebouw een eenbeukige
kruiskerk waarvan het koor het eerst, om
streeks 1450, tot stand kwam, waarna het
schip tussen 1450 en 1475 met dwars-
armen, en omstreeks 1500 met een zij
beuk werd vergroot
In 1904 en 1948 brandde de kerk geheel
uit doch werd beide keren in oud evorm
herbouwd. Het interieur bezit dan ook
geen historisch meubilair en is slechts
vanwege de ruimtewerking interessant.
Het gewelf is in zachte moderne kleuren
beschilderd.
De Ned. Herv. Kerk brandde 30 de
cember 1948 af (Eerder in 1904).
De historische leuningen van de preek
stoel konden opnieuw uit de brand worden
gered. Ook het antieke doopvont uit begin
1700. De lezenaar, door de kansel ge
dragen, uit de 2e helft van de 17e eeuw,
werd zwaar gehavend. Ze kon hersteld
worden (naar Flakkeese Nieuwsbode).
In „Opbouw" van 7 januari 1949 lezen
we:
In het begin van de brand heeft men nog
wat meubilair en enige bijbels kunnen
redden, alsmede het kerkarchief De do
minee redde zelf de bijbel van de kansel.
Bij de vorige brand werd deze gered door
de heer A. Zaaijer. Vanwege de neer
vallende brandende stukken en de verstik
kende rook moest men het reddingswerk
spoedig opgeven en kerkebanken met kus
sens en de verdere inventaris werd een
prooi der vlammen.
In het Gereformeerd Weekblad stonden
twee artikelen over:
Uit de taal der eeuwen beluisteren wij in
de geschiedenis onzer grote kerken meer
dan eenmaal de vermelding, dat schone
gebouwen door het vuur zijn verwoest
Zij, die het schone in oudheidkundig op
zicht en het innerlijke in geestelijk opzicht
van de grote cathedralen kunnen be
wonderen, kennen een lichte aandoening
van het gemoed, als zij horen hoe voor vele
jaren en eeuwen prachtige Godshuizen
een prooi der vlammen werden. Zo heb
ben wij zelf de verheven bouwwerken
onzer voorvaderen als monumenten van
hun liefde voor de kerk aanschouwd en er
ons over bedroefd, dat in vroegere eeuwen
de afweer van het vuur zo zwak was, dat
telkens weer het kerkgebouw afbrandde.
Verschillende onzer lezers kunnen een
gelijke gewaarwording kennen, wanneer
zij oude kerken hebben bezichtigd. Wij
spreken over een bekend gevoelen.
Maar stel u dan voor, dat wij, kinderen van
de 20ste eeuw voor onze eigen ogen een
schoon kerkgebouw door het vuur zien
verteren, zoals de zwaar getroffen ge
meente van Middelharnis dat heeft mee
gemaakt Welk een heftige ontroering
brengt zulk een ramp te weeg in het hart
van gevoelige zielen, die de macht des
verderfs zien triumpheren over hun sier
lijke bedehuis, dat de liefde huns harten
bezit. Over deze aangrijpende gebeurtenis
iets te vertellen, is het doel van dit artikel.
Wie schetst de schrik en verbazing, als op
donderdag 30 december de roep door de
gemeente gaat: Het koor der kerk staat in
brand! Voor een brand is immer belang
stelling meer dan genoeg. Maar voor
deze brand was meer dan belangstelling.
Met een angstig hart werd het vuur en zijn
bestrijding gadegeslagen en een gerust
stelling ging door de gemeente, toen men
de gevolgtrekken durfde maken: De brand
zal wel tot het koor beperkt blijven. He
laas, de gevolgtrekking was te gedurfd,
want terwijl men zich aan een lichtelijk
blijde stenmiing overgaf, begon het vuur
de kerkhemel aan te tasten. Plotseling
werd het gehele dak der kerk, een lengte
van ruim dertig meter, in zware rook
gehuld. Het ging tot ons doordringen, dat
de kerk verloren zou zijn, wanneer niet
spoedig hulp daagde, wanneer niet dra
assistentie voor de plaatselijke brandweer
kwam opdagen. Een onbeschrijfelijk ge
voel van onbestemde vrees maakte zich
van allen, die het gadesloegen meester.
Een vrees, die bewaarheid werd. Na korte
tijd sloegen de vlammen uit het dak!
Nimmer zal ik het gelaat vergeten van de
verschrikte man, die de armen ten hemel
hief en wanhopig uitriep: ,,De hele kerk
gaat er aan!" Hij had gelijk! Deze zeker
heid, die zich langzamerhand voor onze
ogen voltrok, was adembenemend!
Het vuur verteerde balk en bint Wie zal
onder woorden brengen, wat er omgaat in
het mensenhart, als de vlammen spelen
door de leien van het kerkdak, als zij zich
verheffen en razen door het geliefde bede
huis, als de zoldering bij stukken en brok
ken instort, als het orgel een welkom voed
sel voor het vuur blijkt te zijn, als aan
genomen moet worden, dat preekstoel en
omgeving, het middelpunt der kerk, bran
dend vergaan. Ondanks alle moeite, die de
brandweerlieden zich getroostten, red
deloos gaat de kerk van Middelharnis
onder.
Rondom de brandende kerk ontmoeten
wij kerkeraadsleden. Gisterenavond nog
een kerkeraadsvergadering gehouden in
de consistorie der kerk.
„Wie had kunnen denken, dat het de
laatste maal was, dat wij de kerk be
traden?" Dat was eigenlijk het enige, wat
er gezegd werd. Wij werden stil onder de
ramp, die ons teisterde! Waren wij ook stil
van binnen? Zouden wij het goede van
God ontvangen en het kwade niet? Moe
ten wij een oordeel Gods zien, in hetgeen
zich daar voor onze ogen voltrok? Of
mochten wij er in zien een voorbereiding
voor grote zegeningen? Onze gedachten
werden beneveld door droefheid, wij kon
den ons niet helder rekenschap geven van
de vragen, die zich aan ons opdrongen.
Het gevoel overheerste volkomen en het
redelijk verstand moest zwijgen, al poogde
het nog vragen te stellen.
Het gevoel behield echter de overhand:
Wat al tranen zijn er gestort, wat al zuch
ten geuit! Hoe weinigen hebben het mid
dagmaal kunnen nuttigen als op andere
dagen! De kerk was weg, de kerk, waarin
wij op beide Kerstdagen nog viermaal des
Heeren Woord hadden mogen beluis
teren. De laatste preek op Zondagavond
in de kerk kwam ons weer helderder voor
de geest Er was catechismus behandeld.
Merkwaardig, dat juist de laatste dienst
was geweest over de vraag: Waaruit kent
gij uw ellende? Uit de wet Gods!
Moesten wij daaruit gevolgtrekkingen ma
ken? Voorlopig ontbrak nog iedere be
zinning. Niet terugzien, maar onmiddel
lijk vooruit zien, was de taak van de kerke-
raad. Morgenavond is het Oudejaars
avond, en waar zullen wij moeten samen
komen? Nieuwjaarsdag, dat is Zaterdag
en dan reeds een Zondag, dus twee dien
sten. En onder de loeiende vlammenzee
van het eens zo schone huis des Heeren
werd het besluit genomen des avonds
kerkeraadsvergadering te beleggen ten
huize van de predikant. Immers de dienst
des Woords voor de gemeente moest
doorgaan te midden van smart en ont
roering.
Voor de stadsbewoners onder de lezers
moet ik eerst een opmerking ter verduide
lijking maken. Zelf van huis uit ook in
woner van één onzer grote steden, is het
mij bekend, dat zij, die de gereformeerde
waarheid liefhebben, moeten kerken dan
hier en dan daar. Niet één kerk is eigenlijk
hun kerk en overal blijven zij betrekkelijk
vreemd. Gans anders is het in een dorp. In
het ene bedehuis, het middelpunt van het
dorp, komt de gemeente samen. En zoals
het in Middelharnis is, wil dat dan zeggen,
komt de gemeente trouw samen in beide
diensten op de dag des Heeren. Er zijn
zitplaatsen, waar gehele geslachten heb
ben neergezeten onder de verkondiging
van het heilig Evangelie. En al is het waar,
dat ook in 1904 de kerk is uitgebrand, vier
en veertig jaren heeft de gemeente her
innering aan haar kerk. Was het in 1904
zo, dat de predikantsplaats bezet was door
een vrijzinnig predikant, reeds tientallen
jaren is er heden een gereformeerde predi
king, zoals ook het grootste deel der
gemeente een gereformeerde inslag heeft.
Voor de kinderen des Heeren zijn er dier
bare herinneringen aan tal van zitplaatsen
in het bedehuis. Daar en daar hebben zij
de stemme Gods beluisterd in het ver
kondigde Woord. Zij zijn in die kerk
gedoopt, zij deden er belijdenis, hun hu
welijk werd er ingezegend, zij gingen er ten
Avondmaal en zij lieten er hun kinderen
dopen. En vanuit dat heiligdom stijgen nu
de rookwolken op, hun zitplaatsen werden
een hoopje verkoold hout, bedolven onder
de neerstortende brandende balken. De
indruk was dan ook zeer algemeen. Som
migen treurden meer om het verlies der
schoonheid dan om het verlies van een
plaats van samenkomst, maar verreweg de
meesten waren bedroefd over beide.
En waar zal de gemeente nu haar Oude-
jaarsdienst moeten houden? Een grote
schare pleegt het kerkgebouw te vullen en
op de laatste avond des jaars is die menigte
nog groter. Zal er een oplossing worden
gevonden? Deze gedachte leeft inde kerk
se gemeente. Maar wij, we wisten al meer
en werden temidden van de noden ver
troost door de liefde der broederen. Nau
welijks was het zichtbaar, dat de kerk
verloren was, of er kwam een boodschap
van de kerkeraad der Geref Kerk, dat hun
kerkgebouw te onzer beschikking stond,
ook op Oudejaarsavond. En deze ver
troostende tijding was nog maar nauwe
lijks binnengekomen of de Hervormde
Gemeente van Sommelsdijk deed het
zelfde aanbod. Wel moesten wij nog vast
stellen, hoe één en ander geregeld zou
worden, doch er was in ieder geval uit
zicht Later bood ook de Chr. Geref Kerk
en de Geref Gemeente hun bedehuis aan.
Inmiddels verging de eigen vergaderplaats
der gemeente en was de ramp een feit
geworden.
Om zeven uur in de avond van de dag, die
noodlottig was geworden voor de ge
meente, vergaderde de kerkeraad. Was
het een wonder, dat bewogenheid zich van
allen meester maakte bij deze bijzondere
en onverwachte bijeenkomst? De predi
kant las 1 Sam. 30 1-6. De verwoesting
van Ziklag. Was het wonder, dat zijn stem
haar vastheid verloor bij de woorden van
het derde vers: En David en zijn mannen
kwamen aan de stad, en ziet, zij was met
vuur verbrand!.... Toenhief David en het
volk, dat bij hem was, hun stem op en
weenden, totdat er geen kracht meer in
hen was om te wenen.
Indien ooit een kerkeraadsvergadering
voor de broeders onvergetelijk zal zijn,
dan zeker wel deze! Het resultaat van de
bijeenkomst was echter, dat de eerst
volgende kerkdiensten geregeld werden.
De gemeente zou ondanks alle ellende
toch weer kunnen opgaan om Gods
Woord te horen en zijn heilig Aangezicht
te zoeken. (Slot volgt)
(wordt vervolgd)
IJ. L. Struik
TAXATIE NODIG?
makelaar tamboer bellen
beëdigd taxateur
01870-3477 CiS
CU
DD
De praat en contactgroep voor familie en
vrienden van psychiatrische patiënten
houdt weer een thema-avond. Ds. Kuiper,
hervormd predikant van het Deltazieken
huis komt met ons praten over: het om
gaan en verwerken van verdriet en schuld
gevoelens. Ook zal ds. Kuiper over zijn
werk vertellen en de relatie: patiënt, fa
milie, plaatselijke gemeente proberen te
belichten. Voelt u zich betrokken bij deze
problematiek dan bent u van harte wel
kom op 4 juni om 20.00 uur in het contact
centrum van het Deltaziekenhuis (ingang
bij de portiers loge). En vervolgens elke
eerste woensdag van de maand, houden
we afwisselend een praat of thema-avond.
Het kontakt met mensen in dezelfde leef
situatie kan opbouwend en leerzaam zijn.
Inlichtingen: tel. 01880-40901
01880-20939
01883-12527
Uitslagen van de vijfde ronde, gespeeld op
12 mei in Sommelsdijk:
1. A.C.Baas-J.W.deJonge....O-1
2. J. Dijkstra - J. van Gurp0-1
3. J. A. Gottschal -
D. Hameeteman.'1-0
4. J.Grinwis-E.P.vanRhee1-0
5. K.Hameeteman-A.Douw0-1
6. G. de Jager - M. VerolmeH - Vi
7. P. Lesuis - A. J. Kastelein O -1
8. J. H. van Meenen -
J. M. van Rossum1-0
9. J. Noordijk -
G. J. W. Zonneveld1-0
10. W.I.Peeman-C.Bakelaar.1 -O
11. Joh. du Pree-
T. C. van ProoijenVz-Vi
12. A. T. Robijn - E. Verbeek.1 - O
13. W. J. van Rossum -
A. L. van Maurik0-1
14. E. Santifort-J. van'tGeloof.1 - O
15. J. Santifort - D. Wolfert1-0
16. C. J. Smit - Joh. Soeteman.1 - O
17. W. L. van Strien-
W. Markwat0-1
18. J.W.Tanis-R.Groenendijk..0-1
19. C. Vis - J. C. Hagens0-1
20. A. Visser - C. Wassenaar1-0
21. M. L. V. d. Waal-
L. HoUeman'A-Vi
22. K.W.Wijnands-C.d.Waal...l-0
G. Sellathurai w.o.
De stand aan de top van de ranglijst met
nog 2 ronden te spelen:
1 en 2: W. I. Peeman en M. Verolme AVz
3 t/m 5: G. de Jager, J. W. de Jonge en
A. T. Robijn, 4
6 t/m 12: C. Bakelaar, A. Douw, A. L.
van Maurik, Joh. du Pree, T. C. van
Prooijen, C. J. Smit en A. Visser, 3%.
Aanstaande zaterdag, 24 mei, zal, geor
ganiseerd door de Hengelaarsveremging
„Krammer" te Middelharnis, de eerste
van de serie witviswedstrijden voor ae
jeugd worden gehouden.
De jeugd, die lid is van deze veremgmg or
in het bezit is van een geldige zomer-/
seizoenkaart en de leeftijd van 16 jaar nog
niet heeft bereikt kan aan deze wedstrij
den deelnemen. Evenals vorig jaar wordt
er in 2 groepen gevist, namelijk:
Groep 1: leeftijd tot en met 12 jaar; en:
Groep 2: leeftijd 13 tot en met 15 jaar.
De winnaar van iedere groep, dus de
hoogst geklasseerde over de 3 wedstrij
den, ontvangt een beker met inscnptie.
Tevens is er voor de algemeen kampioen
een erebokaal, waarop zijn/haar naam
komt te staan en die tot het volgende
wedstrijdseizoen een ereplaats krijgt in de
algemene prijzenkast van de vereniging.
Verder zullen er afhankelijk van het
aantal deelnemers fraaie zgn. dagprijzen
(per wedstrijd) beschikbaar zijn.
Het inschrijfgeld is wederom bepaald op
2,50 per wedstrijd of in totaal 6,—
voorde 3 wedstrijden wanneer een „abon
nement" op de wedstrijden wordt ge
nomen.
De wedstrijden worden gehouden te
Middelharnis in principe in de Binnen
haven. Ingeschreven wordt bij Zaaier te
Middelharnis. Het wedstrijdprogramma
ziet er verder als volgt uit:
24 mei:
Insclirijftijd13.30 - 14.00 uur
Wedstrijdduur15.00-17.00 uur
Prijsuitreikingzaaltje café Zaaier
6 september:
Inschryftüd13.30 -14.00 uur
Wedstrijdduur15.00-17.00 uur
Prijsuitreikingzaaltje café Zaaier
20 september:
Wedstrijdduur15.00 -17.00 u
prUsuitreikingzaaltje cafe Zaai
Slechts met één gewone hengel mag a
de wedstrijden worden deelgenomen. A
aas is toegestaan: brood, deeg en/of m
den Rode maden of andere onnatuurlij
gekleurde maden, evenals op dezelf
wijze gekleurd lokvoer, zijn niet teeg
staan.
Via loting wordt het plaatsnummer b
paald en alleen op deze plaats mag wo
den gevist Hulp van ouders is niet tijden
het vissen toegestaan. Wel zal de nodig
hulp worden verleend door de leden va
de wedstrijdcommissie en/of de contr-
leur.
Vijf minuten voor de aanvang van d
wedstrijd wordt een signaal gegeven waar
na gevoerd mag worden. Het feitelijk
begin van de wedstrijd en het einde word
door middel van een (hoom)signaal aan
gekondigd. Tot zover de belangrijkst
wedstrijdvoorschriften. Nadere gegeven
volgen bij het inschrijven.
Voor eventuele nadere informatie kunt u
terecht bij P. v. d. Valk, Rubensplein 48 te
Middelharnis of S. W. Mol, Vink 1 te
Sommelsdijk.
kolleMie1986
BRUINISSE
- Oud Gereformeerde Gemeente
Woensdag 28 mei hoopt ds. M. Pronk uit
Ede voor te gaan om half acht.
Soms gaan we op pad, nieit wetend waar we uiteindelijk zullen neer
strijken. Nu staan we op het kruispunt van West- en Zuiddijk. In deze
contreien beter bekend als Oude- en Gelderse Dijk. In de bocht een
boerderij die op dit moment vanuit de lucht wordt bekeken door een
koppel duiven. Onze al jaren door Zeis ondersteunde blik probeert op de
gevels een naambord te ontwaren. Veldlust zou toch best kunnen. Even
verder, wat verscholen achter ontluikend voorjaarsgroen. Land en Tuin-
zicht. Rode en gele tulpen staan breeduit in bloei. Dit alles en nog veel
meer onder het geklank van de Herkingse toren. Als deze dorpsklok zijn
metalen boodschap de atmosfeer inzendt, dan, beweren boze tongen, valt
er weer een aker in de tras.
Concert
Het wordt vandaag de Westdijk. Bij
Kleikamp worden wel al uitgenodigd
plaats te nemen in de grasberm die dan
even dienst doet als gratis tribune. Hoog-
reikend boomgewas en laag bij de grond
levend struweel hebben dit stuk dijk een
fraai aanzien gegeven. Soms is het een
podium voor optredende fladderaars.
De vogelgemeenschap geeft namelijk
weer een uitvoering. Ze putten uit het
klassieke repertoire van de natuur die ook
zelf de dirigeerstok hanteert. De familie
merel heeft twee solisten afgevaardigd.
Een heeft er positie gekozen in een licht
ritselende boomkruin en de andere partij
zit op de rand van een dakgoot Om
beurten fluiten ze een strofe dat het een
lieve lust is. De insekten hebben vlinders
op de luchtlagen gebracht die een kleurige
show verzorgen. Ze dwarrelen als ballet-
pluizen tussen en van blad naar bloem.
Als we ons nu een halve slag omdraaien
kijken we op een stuk land dat nog in de
ploegvoor ligt. Maar niet lang meer want
tractorchauffeurs manoeuvreren hun
paardekrachten in starthouding op het
veurhaod. Hun taak is dit perceel toe te
bereiden tot een ontvankelijk bed voor de
zaaier. Zwaar grommend kruipen ze weg
met aan de trekhaak een eerst nog wat
hobbelende zig-zag egge.
De gevleugelde zangkoren gaan gewoon
verder met hun concert. Sinds de paarden-
tractie heeft plaats gemaakt voor mecha
nische trekkracht schijnen ook deze deci
bels bij de voorjaarsgeluiden te behoren.
Een hofstee verder probeert een poter-
legger kaarsrechte aardappelbedden neer
te leggen. De pootmachine wordt geëscor
teerd door een viertal meeuwen die kenne
lijk hebben afgesproken de opgewoelde
wormenbuit gezamenlijk te verdelen.
Af en toe moeten ze wat stuntwerk ten
beste geven om de kronkelende hapjes in
korte glijvluchten weg te snappen. Soms
lijkt het wel of ze even aan een onzicht
bare draad hangen te vibreren.
Scheerwol
Tussen Oud Hof en Landlust een mini
schaapskudde onder het toeziend oog van
Equis asinus. Dat is eigenlijk een volle
neef van het paard maar krijgt meestal een
heel ander waarderingscijfer. De ezel
wordt toch omschreven als een zacht
aardig beest die in grote nederigheid
enorm veel geduld kan opbrengen. Onder
gaat in ootmoedige berusting straffen die
hij niet verdient. Maar betoont een ge
wetensvolle verzorger wel met liefdevolle
aanhankelijkheid. Bij verschillende werk
zaamheden heeft het dier bewezen taaier
te zijn dan het paard. Waren er vroeger
gevaarlijke expedities (misschien nog
wel) dan moest asinus altijd voorop lopen
als een der beste spoorzoekers. En toch
wordt hij als dom en koppig omschreven
terwijl zijn neef met de lofprijzingen gaat
strijken. Zo zijn er nog al wat wezens die
de verdiende haver niet krijgen....
Maar deze twee wel want ze passen goed
op de schapen die hier pp het droge van
een milde namiddagzon genieten.
Het schaap en de geit waren de eerste
herkauwers die de mens aan zijn wil heeft
onderworpen. Sindsdien is Ovis aries in
menigte uitgebroken. De verhouding
schaap-mens wordt geschat op één-drie.
Een wereldpopulatie van circa een miljard.
Landelijk Nederland schat het aantal in
Nederland onder de honderdduizend. Mis
schien één op elf Genoeg hierover, nu
proberen dit vreedzame tafereeltje op de
prent te krijgen.
Wel voorzichtig want ze hebben het niet
begrepen op verschijningen die ze niet
regelrecht kunnen thuisbrengen.
Als we ons door het prikkeldraad pro
beren te wurmen, boven op de dijk, komt
er al enige beroering in de voorste gele
deren. Geluidloos laten we ons nu door
het malse gras naar beneden zakken.
Ineens heffen ze allemaal hun koppen
opwaarts en kijken als het ware uit-
drukkingloos naar een voor hun afwijkend
gedrag aan het dijktalud.
Houden ons nu doodstil. Wellicht gaan
ze dan die houding vertalen in een boom-
stomp. Of dat is gelukt zullen we nooit
weten. Maar ze gaan niet op
het hun bekende holletje aan de haal. Wel
keren ze hun achterwerk naar ons toe.
Niet aardig van deze makke schapen maar
wat wil je. De meeste vreemdelingen met
attributen zijn voor O. aries alleen maar
liefhebbers van zuiver scheerwol.
Op weg naar huis zien we nog net een
trotse eendemoeder met in haar kielzog
piepende donskuikens genoeglijk dobbe
rend in een boerenslootje tussen Veld- en
Landlust
J. v. P.
Bruidsmode
is binnen. Interesse?
Bel voor een afspraak
01110-5204
St. Domusstr. 4 ZIerikzee
