MansonicKL27
Voedingsrubriek:
^m VAN DER G
orgels." piano's
Bijzonder concert
(2»
Volop ijspret
en schaatswedstrijden
te Dirksland
NIEUW
f 6.295,-
Radiopredikant ds. van Gent
in Sint Maartensdiil(
Bladz. 2
„EILANDEN-NIEUWS
VRIJDAG 21 FEBRUARI 1986
Stilte alstublieft...., opname!
„Camera?" „Camera loopt". „Geluid?"
„Geluid loopt". Aktie!" Daaris dan die
klap met die klapper, pats, scene zoveel,
dat zie je soms op vóórfilms op televisie,
maar nu is 't echt ik pak mijn lange
groenzijden rokken bij elkaar, steek m'n
handen in m'n mo§e en schrijd voorwaarts
op mijn rijglaarsjes. Naast mij in schitte
rend Camera Obscura tenue, zwart pak
met hoge witte boord vadermoordenaar
schoudercape en halfhoge zwarte hoed:
Kees Goekoop. Samen schrijden wij voor
waarts; in dit tenue kun je dat niet anders
noemen, onze opdracht is: achter Rijk de
Gooyer om, die de reder Clemens Bos
speelt. Hij zwengelt een oude brik aan,
waarin Luc Lutz Dirksen wegrijdt.
Die vergeet zijn lichten aan te zetten
volgens script en Rijk roept: „Je lich
ten, je lichten!"
Dat aanzwengelen en precies je passen
uitmeten vergt enige inspanning. Eén keer
komen we bovenop Rijk de Gooyer te
recht. Maar 't is tweemaal repetitie, één
maal camera. Kees Goekoop en ik zijn
notabele burgers een giller vind ik zelf
en wij komen thuis van een nacht
concert Wij moeten samen ernstig con
verseren tweemaal worden wij betrapt
op te overduidelijk plezier, dat hebben
Kees en ik van huis uit, maar 't mag mi niet
en groeten dan plechtstatig de Heer
Piet Hullu met hoed af en van mij: ele
gante hoofdneiging. Hij kruist ons pad,
ook deftig met rotting, met zilveren knop.
Stelt u zich dit alles voor op een maan
lichte nacht, een diffuus strijklicht vanaf
de toren over de markt in Goedereede.
Geheimzinnig, wat blauwachtig licht, is
onze entourage. Het is half drie 's nachts.
Prachtig tekenen de gevels zich rondom
ons af Goeree is een plaatje. Zes keer
moet 't over, twee keer een andere camera
instelling. De vrieskou kruipt bij Kees in
zijn mouwen, bij mij in de plooien van mijn
beeldige getailleerde zwarte driekwart
mantel, 't Is bitter koud. Ik kreeg ééns van
mijn zeer oude moeder een ouderwetse
wollen „puupjesbroek". „Dank je moe
der", zei ik, „maar die zal ik nooit aan
trekken, stel je voor!" Nu ben ik blij met
dat malle kledingstuk, niemand ziet het en
hij is heerlijk warm. Om half vijf 's mor
gens is het goed. We werden niet „uit
gebuit". Elke keer na een camerarepetitie
kregen we beschutting en warmte en hete
koffie. Zelfs om twaalf uur 's nachts een
heerlijke warme maaltijd in 't catering-
gebouw achter de brandweerkazerne.
Joop en Toby Termaaten bleven een hele
nacht open om én acteurs én figuranten in
de Gouden Leeuw op te vangen. Ik kan ze
niet genoeg prijzen. We zaten daar rond
om met acteurs als Rijk de Gooyer, Wille-
ke van Ammelrooy, Ramses Shaffy, Luc
Lutz, Dorijn Curvers en dan wij als figu
ranten, een kok, twee chauffeurs, een
visserman, een vissersvrouwtje en dan de
„notabelen". Kok: Theo Bruggeman;
chauffeurs: Tim Grinwis en Bram Pijl;
visserman: Krijn Klein; vissersvrouwtje:
Ringnalda Kerkmans. Ik met zo'n chicque
fluwelen wagenwiel op mijn hoofd, dat ik
onmiddellijk „de vliegende non" verder
was. Ik hóór 't al: „Wat zullen jullie zat
geweest zijn!" En dat was nu zo leuk,
drinken tijdens de „set" was verboden.
We zaten daar mét acteurs, allen samen
op een spa'tje, een tomatensapje, een kop
koffie en datje 't zo gezellig samen hebt,
dan zie je, dat alcohol niet die voorwaarde
schept!
„Waren die acteurs erg afstandelijk?"
vroeg men mij. „Nee, eigenlijk niet", zeg
ik dan. Ouwe jongens is overdreven en
ze kenden ons immers niet maar met
Rijk de Gooyer praatte ik even over mijn
ouwe Lagere School in Amstelveen, zijn
vrouw Toimy Domburg zat één klas bo
ven mij 3 e) en Andrea heette toen Deetje
en zat in de zesde. (Andrea Domburg).
Luc Lutz vond ik erg vriendelijk, maar wat
een job, hij had een hele avond op 't toneel
gestaan in Amstelveen, was daar vanuit
gehaald naar hier, een nacht filmen op de
markt in Goedereede! 's Avonds weer in
Amstelveen op de Bühne en toch ook niet
meer zo piep, in de vijftig. Mijn respect is
gegroeid. Ramses Shaffy vond ik een fijne
figuur, zo intens geïnteresseerd in zijn
omgeving, de gewone mensen om hem
heen. Hij begon ons ook vragen te stellen
over hoe wij hier leefden, waar wij woon
den, totdat we weer „op de set" moesten.
Jammer, dit was een heel leuke opening.
Hij had ook zeer veel plezier in mijn
voorstelling van een „deftige dame", die
geruisloos in het niet verdwijnt, straks in
de film dan ook nergens terug te vinden is.
Een tiende seconde misschien onherken
baar. „Waarom deed je 't dan, Dieke?"
vroeg men mij. „Gewoon, omdat ik 't leuk
vond, deze hele sfeer dacht ik die wordt
leuk, daar hou ik van maar 't bleek zelfs
uniek. „Dat was iets, dat beleef je één keer
en dan nooit weer.
Dat zegt ook Babs Sombogaard, van de
Markt in Goedereede. Ze kreeg de rol
(rolletje) van Saartje, buurvrouwtje van
Knier, in de film aangeboden, omdat ze er
precies 't goede gezicht voor had. En zo
stond zij te wassen op 't achterplaatsje en
te boenen op 't wasbord, 4° C. onder nul
en tien keer over. „Ze deden wel een ketel
warm water in mijn sopje, want 't moest
dampen", zei ze, „maar 't was wel érg
koud op dat achterplaatsje".
Die Babs. En op verjaarsvisite bij Knier
tje, die scène is ook al opgenomen. Ze
tekent ook de portretten, die in 't script
voorkomen. Wat leven we in Goedereede
op 't moment allemaal mee! Wat hebben
we 't koud en wat blijven we staan, om 't te
zien! Kniertje (Kitty Courbois) enJo(Re-
née Soutendijk) gezellig aan een hand-
werkje op stoeltjes voor de deur zo zien
we 't straks op de film Danny de Munck
(Barendje) in zijn dunne ftnitje wordt de
les gelezen, hij wil niet naar zee, dit is zo'n
huiselijke scène. Alleen, 't vroor iets van
zes graden en er stond een felle noord
oostenwind dwars door 't Catharina-
straatje. Om de vijf minuten kregen de
In de Deltahaven ligt een oude logger waarmee straks weer gevaren zal worden.
actrices een windjack om de schouders en
mochten zich binnen even warmen. Een
grappig gezicht waren de „moonboots"
onder hun rokken, als je die nou straks
maar niet ziet' Danny schóót naar binnen,
'k Zag hem even bij de vers geplante
boerenkool. „Hee, hallo, weet je hoe ze
die kool hier noemen?" Samen met Huub
Stapel (Geert). „Nee, hoe dan?" „Poepe-
kole". „Vroeger kookten ze de kool heel
lang en dat luchtje gaf die naam aan die
kool". Ze vinden 't mooi! En ze staan te
repeteren op z'n Goerees: „Poepekóle".
Mét aanleg, moet ik zeggen! De kou. Deze
kou was moordend bij de strandopname 's
nachts. Albert Mol kon nauwelijks nog
een bekertje koffie vasthouden. De film-
jongen bovenop de toren bij 't grote licht
was bijna „diepvries". „Heb je iets no
dig?' „Cognac en rum!"
't Varken bij 't huisje van Kniertje bij de
regen- en windopnames, was op een mo
ment buiten ieders medeweten, want ze
vonden 't later zó erg kletsnat geregend
en beijzeld: een diepvriesvarken! Hij werd
met liefde weer ontdooid.
Nu nog even naar onze schitterend ge-
improviseerde kleedkamer waar wij zo
mooi allemaal vandaan komen aan de
N.Z. Haven in Goedereede, van de fam.
Grevenstuk, en dan stuit je op drie vol
strekt unieke dames, die dit „aankleed-
vak" feilloos in de vingers hebben: Janny
Hubar, 't opperhoofd; Tanje van Waning
enMonique Puit Nu, je stapt daar als een
grijs muisje naar binnen en je komt er uit
als een prinses! Of een kok, of een prachtig
vissersvrouwtje.
Ik denk nog even aan mijn roomkleurig
Brussels kanten befje met groene camee.
Wie zal dat straks in die maanlichte nacht
ooit zien? En mijn beeldschone oud-roze
met groen geruite petticoat? maar de illu
sie moet écht lijken, niet waar? Wat
hebben ze in deze „kleedwinkel" eigenlijk
niet? Ze hebben alles! Hoeden, pruiken,
rijglaarsjes, mannenschoenen, klompen,
mutsjes, deftige herenpakken en heel
mooie oude vissers costuums, je kunt 't zo
gek niet bedenken.
Eén ding hadden ze niet, de vingertjes en
duimpjes voor de haringkakers. Pijlsnel
worden er modelletjes aangevraagd bij 't
visserijmuseum in Vlaardingen en Jany
met haar allerliefste, want 't is zo écht
Franse accent komt via via bij me
vrouw Kaat Troost en vraagt of zij die wil
breien! Kaat doet dat en 't worden er
twaalf paar, „met vetertjes", zegt Kaat,
„want koordjes waere voor Kniertje te
diere".
„En toen dee ik oak gelieke de bedsokjes
inaer, wan daer zaete ze zo mee. Clemen
tine mos bedsokjes ha, hee, die most op 't
balconnetje stao in d'r kanten nacht-
ponnetje. Praete met d'r vrieër, da's dan
Danny de Munck. En zie is Clementine.
En gin bedsokjes in de voorraedwienkel.
En die hè'k toen gebreid, witte sokjes met
roze randjes en roze/witte pompoentjes.
In êên dag waere ze klaer".
Kaat zou je zo in je armen sluiten als
typerend voor de sfeer in Goedereede, zo
leven wij allemaal mee hè?
Die film moet iets moois, iets liefs, iets
aardigs meekrijgen, iets van ons allen hier,
met 't stempel van Goedereede.
Even terug in de „Leeuw". Na een lange
nacht figureren wij wisten niet of wij
nóg eenmaal op zouden moeten, Pauline
Durlacherbehoedde ons als een zorgzame
kloek en bestreed dit wachten ook bij de
regisseur zij roept soms ,3asta!" Niet
onnodig lang. De kok, de chauffeur, het
vissersechtpaar waren pas 's ochtends om
7 uur, half acht aan de beurt en dat vindt
Pauline erg naar voor haar „mensen".
Maar dan die filmjongens. Nou, nou,
nou. Over de hobbelkeien op de Goereese
markt is geen rijdende camera mogelijk.
„Nu, dan leg je een rail. Eerst één haaks
op 't huis, waar Luc Lutz wegrijdt ('t oude
gemeentehuis). Dat was 's ochtends vijf
uur. Houten onderrails, waterpas, ijzeren
rails daarop, goed, camera loopt. Om 7
uur 's morgens was er nóg een rails nodig.
In de achter ons liggende weken was er
volop ijspret op de ijsbaan te Dirksland.
Op maandag 10 februari werd de baan
geopend en mede door de crocusvakantie
was het 's middags en 's avonds steeds
gezellig druk op de baan. Doordat het ijs
en de baan er prima bij lag kwamen er 's
avonds vele schaatsenrijders uit omlig
gende gemeenten. En terwijl enkele jon
geren voor een gezellig disko-muziekje op
de baan zorgden, werden de eerste rondjes
weer afgelegd. Op woensdag, 12 februari
werd door het Bestuur van de IJsclub 's
middags een gekostumeerd ijsfeest voor
kinderen uitgeschreven. De eerste prijs
was voor Arjo van Putten, voorstellende
Napoleon, de tweede prijs voor Silvia van
der Vlugt en de derde prijs voor Marijje
van 't Geloof Voorzitter Knöps van de
IJsclub „Dirksland" vond het jammer dat
er maar zo weinig kinderen aan de wed
strijd deelnamen. Aan de eerste drie prijs
winnaars overhandigde hij een draagbare
radio.
Door de aanhoudende vorst bleef het
steeds druk op de baan en bleef het ijs van
goede kwaliteit. Reden voor het Bestuur
om voor dinsdag 18 februari 's avonds een
wedstrijd voor ouderen uit te schrijven.
Via een soort afvalrace bleven er tenslotte
negen deelnemers over die tegen elkaar uit
moesten komen. De speaker, dhr. Jan
Lodder becommentarieerde de wedstrijd
zo voortreffelijk, dat het wel leek alsof er
een Elfstedentocht" was uitgeschreven.
Na toen nog eens tien ronden gereden te
hebben, kwam dhr. Siep Kuiper als eerste
over de streep, tweede werd Henk van der
Weijden en derde A. van Doorn.
Bij de dames kwam Willemien van
Strien als eerste over de streep en als
tweede Come Kardux. De voorzitter over
handigde aan de eerste drie prijswinnaars
een prachtige beker en aan de overige zes
deelnemers geldprijzen. Het geheel werd
beschikbaar gesteld door de direktie van
de Rabobank „Dirksland" en de Flakkee
Bakkerij en de fa. A. Jelier uit Dirksland.
Het Bestuur bedankt dan ook deze spon
sors, op wie altijd een beroep kan worden
gedaan.
Op woensdag 19 februari kwamen 's
middags de schoolkinderen langs en wer
den er onderling wedstrijden gehouden.
De jeugd van zes tot acht jaar moest 1
ronde rijden. Deze werd gewonnen door
A. den Boom. Van acht tot tien jaar twee
ronden en deze werd bij de jongens ge
wonnen door M. Kroon en bij de meisjes
door M. Hoekman.
Van tien tot twaalf jaar door H. de Jong
en bij de meisjes door J. de Jonge. De
kinderen van twaalf tot Veertien jaar moes
ten 4 rondjes rijden; deze werd gewonnen
door Jan van Strien.
Ook hier kregen alle winnaars een beker
door voorzitter Knöps overhandigd. Het
Bestuur van de IJsclub „Dirksland" kan
dan ook terugzien op een gezellige en
geslaagde ijsperiode.
Het bestuur
SINT ANNALAND
Uienveiling van dinsdag 18 februari
1986 Uien, maat veertig opwaarts,
klasse twee N.L.: 16,10 - 16,70.
Uienprijs per honderd kilogram. Aanvoer:
zestig ton.
andere richting. Van pure ellende zou je
toch wegwezen? Maar nee hoor, om half 8
's morgens lag die rail daar! Voor mijn
neus, in mijn huis stond ik daar met een
kop thee, en zie, geen gezeur, gewoon je
werkt door tot de job geklaard is. Nou jon
gens, mijn fluwelen hoed had ik niet meer,
maar 'k neem mijn petje diep voor jullie af!
't Improviseren op de set, van „nou 't
verhaal, dat weten we wel hè, maar hoe
zullen we 't nu eens doen?", nu daar zag ik
weer meesterwerk in van Frank Krom.
Zelfs vanboven mijn onderdeurtje nog
steeds met die kop thee, nog steeds nieuws
gierig half acht 's morgens 't vissers
vrouwtje kon zo van ons uit naar buiten
wippen. „Mag dat even mevrouw?"
„Natuuriijk".
Kortom: Goedereede herbergt op dit
moment bijzondere mensen. Je ziet 't niet
aan ze af en ze zullen 't ook niet willen
weten. We zullen 't straks zien als de film
klaar is.
Dieke Schippers-Vaarzon Morel
m
Graag geef ik even tot slot op verzoek
van velen de totale rol-bezetting en
enkele mensen van de produktie „Op
Hoop van Zegen".
En vóórdat ik dit doe noem ik nog even
de namen van twee mensen uit Ouddorp,
die in de oude, vroegere produktie hun
medewerking verleenden. Dat waren:
Martien Sperling en Piet van Wijk!
En dan nu:
Knier, Kitty Courbois; Barend, Danny de
Munck; Jo, Renée Soutendijk; Geert,
Huub Stapel; Clemens Bos, Rijk de
Gooyer; Clementine Bos, Tamar van den
Dop; Grootvader, Lex Goudsmit; Daan-
tje, Albert Mol; Mathilde Bos, Willeke
van Ammelrooy; Simon Dekker, Ramses
Shaffy; Marietje, Dorijn Curvers; Kaps,
Leen Jongewaard; Mees, Jaap Stobbe;
Truus, Ellen Veger; Opoe, Suze Bosch;
Dirksen, Luc Lutz; Mevr. Kerstens, Ellen
Röhrmann; Odile, Jolande van Eyck;
Saartje, Babs Sombogaard.
De laatste kleine rollen vallen onder
„edelfiguratie":
Regisseur, Guido Pieters; Ass. regisseur,
Frank Krom, Gerrit Martijn; Camera,
Frans Bromet; Producent, Matthijs van
Hei; Art Director (de man van de fraaie
interieurs), Dick Schillemans; Costuums,
Jany Hubar.
Alleen te koop bij uw exclusieve dealer van de eilanden:
BRUINISSE KERKSTRAAT 14 TELEFOON 01113-1379
OOK GEVESTIGD TE CAPELLE A.D. IJSSEL, WADDINXVEEN EN URK
Op 1 maart a.s. hopen de Muziek
vereniging „Vooruit" uit Oude Tonge en
het Fanfare-orkest „De Hoop" uit Stellen-
dam een gezamenlijk concert in de middag
te verzorgen. De plaats waar dit concert
zal worden gehouden is het nieuwe ver
enigingsgebouw de „Grutterswei" aan de
Emmastraat te Oude Tonge. Een muzi
kale ontmoeting tussen deze beide vereni
gingen, een cultureel hoogtepunt, waar
beider verenigingen u van harte uitno
digen.
Muziekvereniging „Vooruit" staat o.l.v.
de jonge dirigent Hugo Verweij, en zij
zullen o.a. uitvoeren Petite Suite Pit-
tresque van Willy Hautvast en Sonatino
van Kees Schoonebeek, en natuurlijk nog
andere werken.
„De Hoop" zal zeer zeker zijn verplichte
werk uitvoeren dat op het komende top-
concours op 8 maart te Arnhem gebracht
zal worden.
Een zeer goede generale repetitie in dit
prachtige gebouw. Zij spelen dan JEU de
Cuivre van H. van Lijnschooten en verder
nog een variant van muzikaal allerlei. Een
middag die waard is om te bezoeken.
Zondagmorgen 23 februari a.s. om 10
uur spreekt ds. A. H. van Gent, een graag
gehoord preker via allerlei kabelnetten, in
de Rehobothkerk te Sint Maartensdijk.
De radio-predikant is wekelijks op zon
dagmiddagen om half 3 in alle dorpen op
het eiland Tholen te beluisteren via de
SLOTH.
Degenen, die de Bloemendaalse pastor
eens een keer persoonlijk willen ontmoe
ten zijn van harte welkom.
De zaal is open om 13.00 uur. De
aanvang is 13.30 uur. De toegang is gratis.
Het bestuur van „Vooruit" zal er naar
streven om meer van zulke evenemeaten
te organiseren als er voldoende belang
stelling voor bestaat. Ook lijkt het moge
lijk om b.v. een groot solistenconcours te
organiseren. U ziet Oude Tonge bruist
van de energie. Komt ALLEN.
Muziekliefhebbers vanuit de wijde om
geving tot ziens op 1 maart a.s.
Deze week wil ik de „platte" zeevissen en
de zoetwatervis behandelen.
De belangrijkste platvissen zijn:
- schol: deze heeft oranje vlekke op de
donkere' zijde en knobbels achter de
kop.
- bot: heeft mmder duidelijke oranje
vlekken. Een bot heeft scherpe ste-
keltjes langs de vinnen. Hij is vleziger,
fijner van smaak en dus duurder dan een
schol. Bot is maar weinig in de handel.
- schar: vrij kleine, goedkope vis met
een ruwe, lichtbruine huid. Schar wordt
ook wel gedroogd in een bosje verkocht.
- tong: smalle vis met een ruwe, donker
grijze huid. Tong is een fijne, dure vis.
Eén tong levert vier filets (dit geldt
trouwens voor alle platvissen). Slip
pertjes (ondermaatse tong) zijn goed
koper.
- tongschar: deze is minder smal dan
tong. Hij heeft een roodbruine, gladde
huid. Hij is goedkoper dan tong.
- tarbot: grote, brede, ruitvormige vis.
Hij heeft een donkergrijze huid met
steenachtige knobbels. Tarbot heeft
stevig, smakelijk vlees. Het is een dure
vis. Tarbot wordt vaak geblokt (d.i. in
blokvormige filets) verkocht.
- griet: is wat minder breed en dik dan
een tarbot en lichter van kleur. Hij is
minder fijn van smaak en goedkoper.
- heilbot: zeer grote, smalle, zware vis
met een licht bruingrijze huid. Heilbot
is in filets te koop. Het is een smakelijke
en dure vis.
- rog: platte, ruitvormige vis met een
lange ronde „staart". Hij heeft een
bruingrijze gevlekte bovenzijde en een
witte onderkant.
De belangrijkste zoetwatervissen zijn:
- paling: paling die een zilverkleurige
buik heeft is de beste. Paling is erg vet.
- spiering: klein, zilverwit en goedkoop
visje.
- zalm: grote en zilverachtige vis. Heeft
vet, roze vlees. Zalm wordt vaak in blik
verkocht.
- forel: klein visje met een olijfldeurige
rug en vele zwarte stippen. Forel is erg
duur.
Door bij de bereiding de zoetwatervis diep
in te kerven en citroensap of azijn toe te
voegen worden de losse graatjes minder
hinderlijk.
Heilbot met totnaten-kaassaus:
4 heilbotfilets van 150 g
sap van 1 citroen
2 bouillontabletten
40 g maizena
50 g harde boter, in stukjes
1 klein blikje tomatenpuree
100 g geraspte oude kaas.
Wrijf de filets in met zout en citroensap.
Laat dit even intrekken.
Breng 1 liter water tegen de kook aan en
los hierin de bouillontabletten op. Leg de
filets in deze bouillon en laat ze zachtjes in
10 minuten pocheren. Haal ze met een
schuimspaan uit de pan en houd ze warm.
Neem 3/4 liter van de bouillon. Maak de
maizena aan met koud water en bind de
bouillon hiermee. Doe (tegen de kook
aan) vlug achter elkaar de stukjes boter
erin en de tomatenpuree. Roer er dan in
gedeelten de kaas door tot die gesmolten
is. Leg de filets op een schaal en giet de
saus erover. Geef er rijst bij en een salade.
Doordat ik op korte termijn een nieuwe
baan aangenomen heb is dit de laatste
voedingsrubriek van mijn hand. Ik hoop
dat u deze serie met genoegen gelezen
hebt en dat u er wat van heeft kunnen
leren. In ieder geval bedank ik de lezers
voor hun belangstelling, en wie weet, tot
ziens.
Gerda de Krey
Rondom Kniertje
De Catharinastraat met op de achtergrond het kunstmatige duin.
Links vooraan het huisje van Kniertje.
2 X 4% octaafs,
27-tonig
pol.pedaal,
2 versterkers,
2 kanalen,
houtsoort
midden-eiken,
incl. bank
met berging
Vis
