Geref. Vrouwenveren. „Martha"
herdacht 40-jarig bestaan
Steun ae cö««*l.
S^/iJii>4iteuni
ïkojo»
ino 34781
Onderwijsmarkt
methoden Engels
FNV heeft aandacht
voor werknemers
sorteerbedrijven
De winkel blijft consument trekken
%NSWV^^ ^llIK
Bladz. 2
„EILANDEN-NIEUWS'
DINSDAG 18 FEBRUARI 1986
Ooltgensplaat:
Het 40-jarig bestaan van de Gereformeerde Vrouwenvereniging „Mar-
tlia" te Ooltgensplaat werd vrydag 14 februari j.l. in het Verenigings
gebouw „De Magneet" op een waardige w^ze lierdacht. De bgeenkomst
had veel weg van een jaarvergadering die zo'n 40 of 50 jaar geleden werd
gehouden. Een onderwerp (nu door drs. J. H. Becker van Marrum
gehouden), enkele gedichten, een overzicht en niet te vergeten de felici
taties, dit alles deed ons denken aan vroeger. Daarbij mocht men een volle
zaal welkom heten en ook dat was als voorheen, toen volle zalen normaal
waren.
Wie er waren
Burgemeester drs. C. M. de Vos was er
namens het gemeentebestuur, de kerke-
raad zond vertegenwoordigers, ook de
plaatselijke hervormde vrouwenvereni
ging en de vrouwenvereniging van de
Geref. Gemeente. Ds. en mevrouw Be
cker-van Loon kwamen helemaal uit Fries
land en drs. H. A. L. v.d. Linden, die
bijstand in het pastoraat verleend was
weer uit De Bilt gekomen om dit jubileum
mee te vieren. Van Flakkee kwamen zus
terverenigingen naar de Plaat om hun
medeleven te tonen o.a. uit de plaatsen
Middelhamis, Stad aan 't Haringvhet,
Melissant en Ouddorp. Stellendam was
verhinderd.
Het vele voorbereidende werk door het
bestuur werd rijkelijk beloond door een
dankbaar publiek.
Organist was de heer F. Braber.
Leiding vroeger en nu
De presidente mevr. A. vanBerkel-Fase
sprak een hartelijk welkomstwoord. Een
bijzonder welkom kreeg ds. Becker en
burgemeester de Vos.
Na het zingen van Ps. 103 1 en 11,
gebed en het lezen van Psalm 103 gaf
mevrouw P. de Bruijn-Keuvelaar een over
zicht van deze 40 jaar verenigingsleven.
Ds. A. L. Bos was toen predikant en hij
kreeg het voor elkaar om een Vrouwen
vereniging op te richten. Mevr. Bos werd
presidente en mevr. Kromdijk-Rogge pen-
ningmeesteresse. Mevr. Hordijk-Boer
volgde mevr. Bos op. In 1955 werd me
vrouw de Korte-Joor presidente. Zij over
leed nog in datzelfde jaar. De leiding werd
toen overgenomen door mevr. J. Korte-
weg-Oosterlee, thans wonende in „Vroon-
lande" te Dirksland. De dames deden ook
veel werk voor de kerk. Het verjaardags
fonds werd ingesteld. Het 25-jarig jubi
leum werd herdacht waarbij mevrouw
Meeder-Geleynse de leiding had. Zij bleef
vele jaren presidente.
Momenteel zijn er twee dames die de
vereniging leiden, n.l. mevr. A. van Ber-
gen-Fase en mevr. W. de Geus-van
Scheers.
Vele trouwe leden zijn vertrokken, maar
uit Den Bommel kwam versterking. In die
40 jaar zijn er veel akties voorbereid tot
steun van kerk en samenleving. In Bra
zilië is er een gezin geadopteerd en dat
geeft ook voldoening.
Mevr. de Bruyn had haar verslag in
dichtvorm en kreeg een aandachtig ge
hoor met een warm applaus. Mevr. Mee
der-Geleynse declameerde een gedicht
van Nel Benschop.
Na de eerste pauze trad het Jeugdkoor
„Jehosua" voor het voetlicht. Door de
drukte had de groep plaats moeten nemen
in de nevenzaal. O.l.v. mevrouw Van
Steeg-v.d. Steenhoven zong het koor en
kele liederen.
„Martha" een ere-titel
Drs. J. H. Becker, de vorige predikant
was de feestredenaar. Ds. begon met een
felicitatie met de wens een goede en
gezegende avond met elkaar te mogen
hebben. Verder hoopt spreker dat God de
vereniging nog vele jaren nabij mag zijn
met Zijn Vaderlijke zorg.
Ds. Becker sprak vervolgens over Lukas
10. Hier gaat het over „Martha", de
vrouw waar de vereniging naar is ver
noemd. In de Bijbel wordt drie keer over
Martha gesproken. Marthawas dienende,
dat zinde haar niet zo erg. Maar Jezus
wees Martha niet af, alleen haar op
merking t.o.v. Maria gaf Hem een ver
manend antwoord. Gij bekommerd u over
vele dingen, maar één ding is nodig. Neem
de tijd om te luisteren en denkt aan het
enige nodige. Die raad gaf Jezus ook aan
Martha. Luisteren naar God. Vele posi
tieve dingen worden ook over Martha
gezegd.
In andere hoofdstukken Johannes 11 en
12 wordt ook over Martha gesproken. Zij
met Maria en Lazerus vormden één gezin.
Hier ging Martha Jezus tegemoet. Maria
bleef in huis zitten. Maar samen waren zij
het er over eens, dat, als Jezus bij hen was
geweest, Lazerus niet was gestorven. Jo-
harmes 11 verteld ons het regelende werk
van Martha. Martha gaf de meeste ant
woorden en stelde de meeste vragen.
In Johannes 12 wordt nog eenmaal over
Martha geschreven. Bij het drietal was
Jezus en zijn discipelen graag te gast.
De naam Martha is dus een ere-tïtel en
naar haar is onze Vrouwenvereniging
vernoemd. Draag deze naam in geloof
en met ere, aldus ds. Becker, die na zyn
toespraak verzocht te zingen Ps. 119
83.
Mevrouw Van Berkel dankte ds. Becker
voor zijn prachtige rede en zij hoopte dat
de aanwezigen zich zullen mogen toetsen
aan het gesproken woord.
De organist dhr. F. Braber declameerde
een zelf gemaakt gedicht, met als thema
„Bouwen en bewaren".
Op z'n Flakkees
Na de tweede pauze trad het jeugdkoor
weer op, waarna door mevrouw F. Duim-
v.d. Vliet een Flakkees verhaal werd voor
gelezen, getiteld: „De bontmantel". Het
werd met grote spanning en instemming
gevolgd.
„Flakkeese taal is toch leuk", was het
commentaar van de presidente, zelf te
Rotterdam geboren.
Twee gedichten volgden. Eén door mevr.
Kromdij k-Rogge getiteld: „Vanwaar,
waarheen?" en een door mevr. C. van
Dam-v.d. Doel, getiteld: „Amen".
Na het zingen van Gezang 110: „'k Wil
U o God mijn dank betalen", sprak me
vrouw de Geus over: „Welkom bij Mar
tha". Mevrouw de Geus en haar man,
gekomen van de overkant, vertelde hoe zij
op de vereniging kwam. Twee dames
kwamen hen bezoeken en het verzoek
werd ingewilligd. Het bevalt best en daar
om was dit stukje een propagandawoord
voor Martha.
40 en 30 jaar lid
Mevrouw Kromdyk-Rogge en me
vrouw J. Braber-van Putten zijn 40 jaar
lid van de vereniging, ook is 40 jaar lid
mevr. J. Korteweg-Oosterlee. Dertig
jaar lid zyn de dames K. v.d. Veer en C.
van Dam-v.d. Doel.
Mevrouw Meeder sprak deze leden
hartelijk toe, feliciteerde hen en zij
hoopte dat hun persoonlijk geloofs
leven zal zijn versterkt door middel van
de vereniging Zij kregen allen een klein
aandenken.
Woord en Daad
Felicitaties werden uitgesproken door
mevr. Wagner van Stad aan 't Haring
vliet. Zij deed dit namens het Provinciaal
bestuur en bood een envelop met inhoud
aan.
Ouderling W. de Geus sprak namens de
kerkeraad. Mevrouw Baart deed het na
mens Melissant en bood een boekenbon
aan. Uit Stad was mevrouw Maliepaard
aanwezig die de gelukwens aanbood. Ook
zij had een boekenbon. Mevrouw van
Eden bracht een cadeaubon mee uit Oud
dorp. Mevrouw Hobbel-Krijgsman bood
geld voor de kas aan van de vereniging te
Middelhamis.
De hervormde vrouwenvereniging ter
plaatse bood een plant aan. Door de Vrou
wenvereniging van de Geref. Gemeente
werd er een schriftelijke felicitatie over
handigd.
Burgemeester de Vos bracht namens het
gemeentebestuur de gelukwensen over.
Deze spreker releveerde de positie van 40
jaar geleden en nu, speciaal Flakkee aan
gaande. Van een eiland naar een vaste
verbinding. Een cadeaubon was het ge
schenk van het gemeentebestuur.
Een gedicht werd voorgelezen door
mevr. Van Drongelen Wolfert.
Schriftelijke felicitaties waren binnen
gekomen van oud-leden en van ds. Bos en
oud-burgemeester Hordijk en van de ver
eniging te Stellendam. Tot slot bedankte
mevrouw Van Berkel allen die
aan deze avond hebben meegewerkt. De
predikanten, het koor, de afgevaardigden
en zij die een bijdrage leverden.
Ds. Van der Linden sprak het slotwoord.
Hij zei o.a.: „Wat ben ik blij dat ik hier bij
u mag zijn". Er ging heel veel door ons
heen. 40 is in de Bijbel een bijzonder getal.
Denk aan de woestijn en nu zitten we ook
in de 40 dagen voor het Paasfeest.
Ik zie mensen die ik hier 40 jaar geleden
in het huwelijk heb mogen bevestigen.
„Ouderen die 40 jaar terug onze gemeente
vormden. Wat heeft Zich hier afgespeeld?
Het bezoek aan de kerkhoven is een van
de ontroerendste momenten die ik de
laatste maanden heb meegemaakt.
Dan zie ik bekende namen die ons zijn
voorgegaan, die 40 jaar geleden nog aktief
waren en die nu bij God mogen zijn",
aldus ds. v.d. Linden.
Na het zingen van het Bondslied en Ps.
150 sloot ds. deze mooie avond met
dankgebed.
HYPOTHEEK NODIG?
makelaar tamboer bellen
voor gratis computerberekening
01870-3477 g
Op woensdag 19 februari organiseert de
Schoolbegeleidingsdienst (S.B.D.) Zuid-
Holland Zuid een onderwijsmarkt.
Op deze markt zullen alle uitgeverijen
die één of meer methoden Engels hebben
uitgebracht zich presenteren aan de basis
scholen uit het werkgebied van de S.B.D.
Zoals bekend wordt Engels met ingang
van het schooljaar 1986-1987 een ver
plicht vak voor iedere basisschool
Daar veel scholen hun methoden nog
niet hebben vastgesteld, heeft de S.B.D.
het initiatief genomen om scholen en uit
geverijen door middel van een markt met
elkaar in kontakt te brengen.
De bijeenkomst vindt plaats in het
C.J.M.V.-gebouw, Burgemeester de
Raadtsingel 25 in Dordrecht.
Het aanvangstijdstip is 13.30 uur. Rond
17.00 uur wordt de markt gesloten. Be
halve leerkrachten uit het basisonderwijs
zijn ook leerkrachten uit het speciaal- en
voortgezet onderwijs, alsmede bestuurs
leden van deze scholen welkom. Indien
betrokkenen de onderwijsmarkt niet kun
nen bezoeken bestaat de mogelijkheid om
in het onderwijsmediacentrum van de
S.B.D. de methoden in te zien.
De Voedingsbond F.N.V. gaat in Zuid
West Nederland een aktie starten om te
komen tot een kollektieve arbeidsover
eenkomst voor werknemers in sorteer
bedrijven voor aardappelen, uien en an
dere akkerbouwprodukten in Zeeland,
Goeree Overflakkee en de Hoekse Waard.
Het gaat om ongeveer tien grote be
drijven, waarvan volgens de gegevens van
het F.N.V. de werknemers minder goed
betaald worden. In Noord Nederland is al
vele jaren een c.a.o. voor dergelijke sor-
teeriiu"ichtingen.
HET gonst van de optimistische gelulden over onze economie In 1986
en daar mogen wij blij mee zijn. Die welluidende klanken komen echter
hoofdzakelijk van de macro-denkers, d.w.z. de mensen die de totale
economische situatie van het land op de korrel hebben. Ze praten over
de daling van het financieringstekort van de overheid. Dat Is geweldig
en dat moet ook. Anders krijgen we nog meer lasten op onze schou
ders. Ze voorspellen een waardedaling van het geld van niet meer dan
één procent en dat Is gunstig. Zou dit percentage vijf of tien zijn, dan
zouden we ook nog hogere lasten te dragen krijgen, wanneer althans
de lonen gelijk blijven. Voorts zijn er voor de bedrijven steeds meer
orders, maar die zijn in hoofzaak te danken aan onze stijgende export.
Goed voor de l}etalingsbalans, uitstekend voor de wertcgelegenheid,
maar de wertcenden en de huisvrouwen vinden daar weinig vreugde van
terug In het gezin.
SPAARGELD UITGEVEN
Prijsbewuster
Winkelcentra
IN dit totaalproces wordt goed en
deskundig kopen een tijdrovend
proces waarbij de consument veel
te veel tijd offert en het winkelen
uitgroeit tot een bezoeking. Geen
wonder, zeggen de computerfa
naten. Het proces van koop en
verkoop zal zich op de duur via het
beeldscherm voltrekken. Prijzen
en kwaliteiten kunnen nu al door
een druk op de knop in marsorde
worden opgesteld. Maar de elek
tronische verwerking leeft niet
voor de huisvrouw. Die wil juist
zien wat er te koop is en daar zelf
conclusies uit trekken. Hoe geper
fectioneerd de bak- en kookkunst
in de loop der jaren ook door de
industrie is opgevoerd, het keu-
kenfomuis en de daartiij beho
rende oven blijft ook zijn taak ver
vullen. Overigens de welvaarts
profeten kunnen ons in een ver
verschiet veel meer welvaart voor
spellen, de feiten wijzen uit dat in
1986 maar ook nog In 1987, de
bulkriem nog aangehaald moet
blijven. Want onze nationale
schulden zijn nog steeds veel te
hoog.
Drs. A. VAN MIERLO
Achter
2103SW f
weg5, Q
[eemstede ~9
VERVOLGVERHAAL
LAAT MIJ
MAAR
ZWEFVEN
- 45 -
G.F.CallenbachB.V.—Nijlcerk
Dit, moeder, een eigen schip kopen en er mee varen
met hèm, m'n jongen, aan niemand verantwoording
schuldig dan aan God en m'n geweten.
Kind, jongen, Arend-Michiel, daar moet ik eens
over nadenken, 't Is zo groot. God zegen je.... Wat ben
je toch een schat van me. En ze zoende hem en hij haar,
't leek wel een stelletje. Maar hij was ook diep in zijn
hart getikkeld.
Neem je daarom geen stomer en geen vrouw? Hij
lachte weer:
Niet alles vragen, moeder.
Goed hoor, jongen.
En Arend-Michiel holde weg, de haven langs naar de
trein.
Een hele reis naar Antwerpen, een lekker end om te
soezen. Heerlijk. Maar denken behoefde hij niet meer.
Zijn besluiten stonden vast.
Hij kwam aan boord en vroeg de kapitein te spreken. In
zijn „kantoortje" werd hij binnengelaten.
Kap'tein.
Ja.
Ik haal geen rang, kap'tein.
Da's stom. De twee harde ogen keken hem strak aan.
Er komt nog twee honderd pond bij als premie.
Dankie kap'tein. Hij rekende. Wat een kapitaal.
Onderweg naar zijn hut dacht hij: ik ben misschien wel
een stommeling. Dit was de kans van mijn leven. Ome
Nero moet, met zijn andere schepen, me vooruit
kunnen helpen. Want deze man bezat veel meer dan de
Orkanera. Toch was hij blij het niet gedaan te hebben.
Toen hij zijn kooi ingeruimd had, pakte hij een blocnoot
en schreef:
Lieve. Neen, doorhalen. Beste. Hè, nou zat er een
haartje in zijn pen. Smerig, 't Was voor een kantoor
juffrouw, extra zijn best doen. Een nieuw vel en lang
zaam aan. Toen ging het beter.
Beste Albertien. Wil wisthet, mijn moeder weet het, jij
mag het weten. Wonderlijk, dat ik mijn grootste
geheimen aan vrouwen toevertrouw. Je verwonderde
je, ik hoorde het aan je stem, dat ik de stomer van d'n
heer niet nam. De kapitein hier verwonderde zich, dat
ik geen rang wil halen. En moeder verwonderde zich.
Meid, ik verwonderde me dat ik tegen jou niet heb
gezegd, wat ik zeggen moet Dit: Albertien, na Wil, ben
jij een vrouw van wie ik helemaal houden kan. Nu
begrijp je me wel. Maar ik heb het niet gezegd, want ik
heb grote plannen. Over een poosje, misschien over een
maand, misschien wel over jaren, hoop ik terug te
komen met een schip, niet van een ander, maar van
mezelf, ik heb het gezien en ik heb mijn hart er aan
verpand. Wil eveneens. Dat vertrouw ik jou toe. En als
het zover is, dan wou ik datje met me trouwen wilde.
Waarom nu niet, denk je misschien? Neen, ik moet
eerst vrij zijn. Misschien zegje, wat verbeeldt zo'n Jan
Boezeroen van een matroos ik vaar nu voor boots
man zich om mij te vragen. Maar ik durf het, want
kwaad word je nooit op mij, hoogstens een beetje nijdig.
Denk er eens rustig over na, Albertien, haast is er niet
bij, hoewel ik brandend nieuwsgierig ben naar je
antwoord. Ik zal er maar geen groeten voor thuis bij
doen, daar behoeven ze nog niets te weten. Geef
Willem stilletjes een zoentje en fluister in zijn oor, dat
het van mij is. Zo, en nu wacht ik maar. 't Is lang
geleden, dat ik een brief schreef. Dag Albertien. Ik
wacht dus, dag. Hij las hem niet eens na. Er was geen
tijd voor. Als bootsman hoorde hij aan dek te zijn. Hij
likte de envelop dicht en deed voor alle zekerheid twee
plakzegels op de klep: Afz. A. M. van Roon, s.s.
Orkanera.
Even later was hij aan dek. Maar toen hij een matroos
twee keer iets moest laten zeggen, om het te begrijpen,
zei deze:
Boots, niet te veel aan je lievie denken, we gaan de
hort weer op.
Hij had gelijk. Ze gingen. Niemand van de minderen
wist nog waarheen. Maar de bunkers zaten boordevol.
Dat zei genoeg!
Ze waren in Antwerpen allemaal op tijd aan
boord. Storm op het nippertje en toen treuzelde
hij nog met opstappen. Men herkende hem
nauwelijks. Hij was helemaal in pakkie-deftig. Net een
brik die bij de werfheer aan de borst is geweest. Een
nieuw kostuum, een nieuw overhemd, nieuwe schoe
nen. Op de valreep, met zijn hoofd boven de reling,
bleef hij staan. Wonderlijke kerel die hij was.
Kom verder, noodden ze hem.
Neen, hij moest eerst de stuurman spreken. Ja, ja, die
had hij maar te commanderen. Nou goed, hij had
geduld. De ouwe niet. En om te kurmen varen doet een
stuurman heel wat. De eerste, die niemand boog, boog
voor Maarten Storm. Hij kwam.
Wat is er?
Stuurman, waar gaan we heen?
Weet ik dat precies? Ik weet alleen, dat deze vaart
grillig is als een wijf. Nou ja, welke koers denkelijk?
Een bootwerker, die aan de winch stond, zette deze
even stil en riep:
Sta op, kerel, je vaart altijd ergens heen.
Dat was allemaal geen praat. Hij moest het weten,
anders namen ze voor hem maar een ander.
Nou, in ieder geval voorlopig zuid-in. Lissabon.
O, dat was praat. Storm kwam aan boord en schreef in
zijn hut een briefkaart. Die zou hij aan de loods
meegeven. Op zijn vingers, daar was hij erg bedreven
in, floot hij een deuntje. Arend-Michiel schreef ook nog
een berichtje achterna. Ze moest toch weten waarheen
hij ging.
De bezetting van de Orkanera was zodoende voltallig.
Er waren zes nieuwe gezichten. Eén man was officieel
afgemonsterd, de rest was gedrost. Hoe gaat dat. Het
spel kon echter weer beginnen.
Het begon!
Arend-Michiel van Roon had al gauw door: bootsman
zijn is heel wat anders dan voor matroos varen. Hij
sprak ieder uur van de dag met de stuurlui. Op deze
wijze kwam hij achter dingen, die weinigen ver
moedden. Hij moest steeds de boodschappen van het
gezag aan de jongens overbrengen en die van Janmaat
bij het gezag. Tussen die twee stond hij in. Het baantje
gaf een pond per maand meer, maar tienmaal zoveel
meer sjaggerijn. Als het volk op hem schold, roemde het
gezag, wanner het gezag aanmerkingen had, zeiden ze
op de bak: we hadden het met de boots minder kunnen
treffen.
(wordt vervolgd)
WEL is het zo, dat de kostwinners daar
door aan het werk blijven, maar bij het
tegendeel zouden de inkomsten dalen.
De modernisering van het bedrijfsleven
wordt aangepakt en dat is noodzakelijk.
Veroudert ons produktie-apparaat dan
kunnen wij de welvaartsstijging wel
vergeten. Wij zullen in 1986 wat blijer in
de toekomst mogen blikken, maar daar
moeten wij het dan ook mee doen. Van
een flinke gemiddelde consumptiegroei
zal nog geen sprake kunnen zijn. Tal
rijke tekenen laten duidelijk zien dat wij
als gevolg van de achter ons liggende
economische depressie beslist nog
geen hogere bestedingssprongen kun
nen makenToch wordt er wel wat meer
gekocht. Daar zijn enkele oorzaken
voor.
In de eerste plaats neemt het aantal
werkenden weer toe, al is de groei
mondjesmaat. Zodra iemand werk heeft
zal hij meeren gemakkelijker geld uit
geven. De grootste groei in de uitgaven
van huisgezinnen ligt bij de besteding
van een groter deel van het directe
inkomen. In de laatste jaren werd dat
inkomen zo uitgekookt mogelijk be
steed met de vooropgestelde bedoeling
dat er ook een deel van bespaard moest
worden, f^en kweekte een appeltje voor
de dorst en daar hebben de bestedin
gen sterk onder geleden. In de derde
plaats is men wel bereid om een deel
van dat appeltje uit de laatste jaren weer
op te maken. De toekomst laat dat toe.
Maar verder is er nog weinig ruimte.
De sociale lasten zullen in dit jaar dalen.
Maar de gasrekening zal meer stijgen
dan de elektriciteitsrekening zal dalen.
Benzine zal nog wel goedkoper worden
maar de uitgaven kleding en schoeisel
vertonen een neiging tot stijgen. De
kosten van wonen zullen voor tallozen
nog omhoog gaan. Algemeen is de ver
wachting dat de vrije tijd zal toenemen
en meer reislustigen hun recreatie-
vreugde over de grenzen zullen zoeken.
Dat is wel aantrekkelijk maar wij hebben
niet de indruk dat de reis- en verblijfkos
ten in het buitenland erg zullen dalen.
OOK moeten wij voorzichtig zijn met de
publikaties die al maar tamboeren op
het thema van meer verkoop van reizen.
Bedrijven zien dat als een aanmoedi
ging voor het publiek. Maar dit oppoet
sen van feiten en cijfers is niet altijd
overeenkomstig de werkelijke uitkom
sten. Het is eerder zo dat het publiek
meer selectief is geworden bij het doen
van uitgaven. Men kiest bijvoorbeeld
dezelfde vakantiebestemming maar
gaat een paar dagen korter en men
geeft minder per dag uit. Dat selectiever
bestedingspatroon maakt de mensen
prijsbewuster. Vervolgens wordt er
meer op de kwaliteit van het gebodene
gelet.
De aanschaf van een wasmachine, auto
of koelkast wordt nu welbewust over
wogen. Levensduur, energieverbruik en
bezorgkosten worden meegewogen, en
er worden vooraf enkele bedrijven be
zocht voordat een keus wordt gemaakt.
Hel gehele bestedingspatroon van ge
zin en huishouding is een onderdeel
geworden van welbewust winkelen.
Deskundigen hebben uitgerekend dat
langdurig en kritisch winkelen duidelijk
tot de tijdsbesteding van de huisvrouw
behoort. Maar ook de eenpersoons-
huishouding maakt daar geen uitzon
dering op. Gemiddeld is elke huisvrouw
wel een uur per dag aan het winkelen en
in het weekend wordt daar nog meer
tijd in gestoken. Het is niet precies
bekend in hoeverre mannen ook een rol
spelen in dit bestedingsproces maar
hun betekenis op de consumptiemarkt
neemt toe.
In dit kader is er een neiging om weer
gebruik te maken van adviezen door het
winkelbedrijf. Dediscountkoop raakt er
dus een beetje uit en de postorderbe
drijven zullen door deze tendens ook
wel een veer moeten laten. In dit licht
kan een smaakvolle inrichting van de
winkels dus rendementsverhogend
werken. Ook is het weer zinvol dat het
winkelpersoneel goed geschoold is zo
dat een klant informatie kan krijgen.
Door dit proces wordt de klant weer op
de troon geplaatst waaroohij of zij thuis
hoort.
TOCH vergist men zich hier ook licht,
want het kiezen en zoeken van koopjes
of degelijke produkten is een tijdrovend
proces geworden bij het gewijzigde
winkelbeeld in vele gemeenten. De ou
de winkelwijken met een optimaal aan
bod bestaan bijna niet meer. Er is geen
gemeente of die heeft zich beijverd
nieuwe winkelcentra te laten zetten,
vooral in wijken waar vele nieuwe
woonhuizen kwamen. Maar er zijn inde
meeste plaatsen ook woonwijken waar
bijna geen winkel te vinden is. De mo
gelijkheden om branche-zaken te ope
nen zijn ook dikwijls beperkt door de
komst van de grote verbruikersmarkten
aan de rand van een stad of dorp. En
daar vindt men wel een gevarieerd as
sortiment maar dat per produktgroep
niet diep is.
Het zijn de bedrijven, die het van de
'aanbiedingen' moeten hebben waarbij
de prijs laag is door een massaal aan
bod van één produkt. Winkelcentra
kennen wel meer gespecialiseerde be
drijven maar aangezien men zich tegen
woordig met zijn aanbod richt op de
meer directe omgeving, past dit soort
winkels niet in het speurplan van de
winkelende groepen. Vele oude win
kelwijken in de oude stads- of dorps
kernen verpauperen omdat de omrin
gende woonbuurten vergrijzen en het
niveau van de bewoners zich in ongun
stige zin wijzigt. Met de koopkracht
verdwijnen ook de goede ondernemers
en daarmee zet een zichzelf versnellend
proces van verloedering rn, dat zijn
einde vindt in de renovatie van de wijk.
E
\'KJS
NAnONAAL
TONSS/D
VAWHF.T
EKOUEPSIB
E MACHT
KLEINE
^^^*^^♦^♦^^^l^^^»*^♦♦♦♦1^^^»^^♦*J|^♦♦♦♦l|f♦^f*^^^^♦^^♦♦*♦»*♦♦♦*♦*♦**♦♦*♦*♦♦*♦*****♦♦♦^^♦♦*♦**♦J^*♦♦♦♦♦♦♦**♦♦♦4^♦♦♦♦*♦♦♦♦♦♦♦***♦♦
FRnatd wan rlcn Oever
