EIÜVIIDEII-rilEUWS
goed
Politieberichten
Overdenking
uit de
Heilige Schrift
,,Kind en Dier''-Thema vanleukefotowedstrijd
Kombinatiebanenplan
nu ook in Zuid-Holland
Uitslagen Damvereniging
„Denk en Zet"
Oostflakkee
HET
"^KUkVENSTER
Oplossing
\.LU1_L.4
HYPOTHEEK NODIG?
makelaar tamboer bellen
voor gratis computerberekening
01870-3477 g
De kortste tekst
VERVOLGVERHAAL
LAAT MIJ
MAAR
ZWEFVEN
G.F.CallenbachB.V.—Nijkerk
2e Blad
VRIJDAG 25 OKTOBER 1985
No. 5441
blik op kerk ~'"ir
en samenleving Cj
- Teruggang
- Kerkverlaters
- Onbereikbaar
De Statistiek van de Gereformeerde Ker
ken in Nederland over het jaar 1984 is
gepubliceerd en heeft hier en daar reeds
aanleiding gegeven tot commentaar. Op
nieuw blijkt er een dalende lijn te zitten in
het kerkelijk leven en meeleven. Deden in
het voorafgaande jaar nog ruim 7000
personen belijdenis van hun geloof, in
1984 is dat aantal gedaald tot ruim 6000.
Die daling is trouwens al ingezet in het
jaar 1969. Voor die tijd was het aantal
nieuwe lidmaten jaarlijks het dubbele van
tegenwoordig!
Het aantal doopsbedieningen loopt even
eens verontrustend terug: in 1983 waren
dat er nog 9300, in 1984 haalt het aantal
de 9000 niet meer.
Het aantal „kerkverlaters" bleek in 1984
hoger dan ooit tevoren: 4500. Dat zijn
geen overgangen naar andere kerken,
maar in de meeste gevallen mensen die de
band met de kerk doorsnijden en zich bij
geen andere kerk aansluiten.
De op zichzelf dorre cijfers geven met
elkaar een triest beeld van het proces van
ontkerstening en saecularisatie, dat aller
eerst de Hervormde Kerk heeft aange
grepen, maar dat blijkbaar ook de Gere
formeerde Kerken niet voorbijgaat. Kort
geleden is er een studie verschenen van
een godsdienst-socioloog in Groningen,
Piet van der Ploeg, die dit onderwerp
behandek. De titel luidt „Het lege testa
ment" en in deze studie is het resultaat
bijeengebracht van de gesprekken met een
klein aantal jonge gereformeerden over de
motieven waarom ze de Gereformeerde
Kerken hebben verlaten. In verreweg de
meeste gevallen gaven ze als reden op dat
hun allemaal niets zei, dat de godsdienst
van thuis alleen maar wat formeel was,
enz. Geen direkte kritiek op de kerk, ook
geen conflicten met ambtsdragers. Ge
woon afgehaakt omdat er toch al geen
binding aan de kerk was, terwijl er ook
niets voor in de plaats was gekomen....
Het is te vrezen dat dit verschijnsel niet
beperkt blijft tot de Gereformeerde Ker
ken. Zo geeft het Jaarboek van de Gere
formeerde Gemeenten, behalve de over
gangen naar een andere kerk, ook een
behoorlijk aantal van mensen die zich
nergens bij hebben aangesloten. De sae
cularisatie houdt blijkbaar geen halt voor
de deur van welke kerk ook. Maar als het
goed is kan geen enkele kerk daar vrede
mee hebben of zich daarbij maar neer
leggen. Alle herderlijke zorg zou moeten
uitgaan naar de verloren schapen. Maar
hoe kunnen die dwalende schapen nog
bereikt worden? Een bezoek wordt vaak
niet meer op prijs gesteld, een gesprek is
meestal onmogelijk. Men wil gewoon niet
meer „lastig gevallen worden".
Met de Hervormingsdag in zicht krijgen
we zo geen verheffend beeld van de kerk
der Reformatie in ons land. Ondanks alles
hebben we de belofte dat er niet één zal
achterblijven. Dat mag alle werkers in het
Koninkrijk Gods moed geven om, terwijl
de kerken misschien leger worden, ernst te
maken met de opdracht: dwingt ze in te
komen opdat Mijn huis vol worde".
Waarnemer
Het kombinatiebanenplan, waarmee het
Landbouwschap in 1984 is gestart, slaat
goed aan in de land- en tuinbouw. In een
aantal provincies in Oost-Nederland zijn
ruim honderd banen gekreëerd door het
werk op verschillende agrarische be
drijven samen te voegen tot een volledige
baan. Dit betekent dat een groot aantal
agrariërs zijn geholpen met een mede
werker voor enige dagen in de week gedu
rende minstens eenjaar. In Zuid-Hoiland
is het kombinatieplan nu ook gestart.
Veel werk, toch werkloosheid
Veel agrariërs maken (te) lange werk
dagen, gezinsleden werken veelal hard
mee op het bedrij f en toch komt al het werk
wat gedaan moet worden niet klaar.
Aan de andere kant kunnen veel jonge
ren met een degelijke agrarische opleiding
niet aan de slag komen. Het kombinatie
banenplan biedt een oplossing voor deze
problematiek.
Boeren en tuinders in Zuid-Holland kun
nen voor 12 of 3 dagen per week een
agrarisch medewerker op hun bedrijf krij
gen voor minstens een jaar met een ge-
wenningssubsidie op de loonkosten. Via
kombinatie van deze deeltijdbanen kun
nen agrarische werklozen aan een volle
dige baan worden geholpen.
De medewerker gaat een dienstverband
aan met de Bedrijfsverzorgingsdienst, die
de loonadministratie voor de agrariër ver
richt. Op het dienstverband is de CAO
voor Akker- en Weidebouw en Veehoude
rij van toepassing.
Een speciale toetsingskommissie van de
Stichting Agrarische Projekten (STAP
Zuid-Holland) opgericht door de Gewes
telijke Raad voor Zuid-Holland van het
Landbouwschap, zorgt ervoor dat het pro-
jekt niet leidt tot verdringing van de regu
liere arbeid- en konkurrentievervalsing.
Uitslagen Damvereniging ,,Denk en Zet"
Sommelsdijk/Middelharnis d.d. 21 ok
tober 1985.
Afdeling I
K. Vis - A. Verolme
I. Mackloet- B. Vis
H. Koese - P. Leroy
A. Knape - J. van Hoorn
M. Klink - J. Dekker
Afdeling IT
H. van Hoorn - A. Krijgsman
F. Noordijk - C. Spee
H. Verolme - M. van Lente
S. Hoogzand - C. Polder
J. Lodder- I. Koese
Afdeling III
J. Kamp - T. van Brussel
R. Jacobs - A. v.d. Sluijs
C. v.d. Groef-^ H. Schellevis
W. Vroegindeweij-L. vanErkei
Afdeling IV
J. Groenendijk - J. Holleman.
J. Gebuis - A. v.d. Veer
...1-1
afgebr.
...0-2
...0-2
...1-1
..1-1
..0-2
..1-1
..1-1
..1-1
..0-2
..0-2
..2-0
..1-1
De door arbeidsbureaus verstrekte loon
kostensubsidie maakt een verlaagd tarief
voor de agrariërs mogelijk, te weten tussen
de 10,50 per uur tot 17,00 per uur,
afhankelijk van de leeftijd van de mede
werker.
Oproep
Alle geïnteresseerde boeren en tuinders
zich voor deelname aan het projekt aan
melden en/of informatie verkrijgen bij de
Gewestelijke Raad voor Zuid-Holland
van het Landbouwschap, Bachmanstraat
1 Oa, 2596 JC DEN HAAG, telefoon 070
-45 12 00.
Ook geïnteresseerde werkzoekenden
voor deze kombinatiebanen kunnen zich
bij de arbeidsbureaus aanmelden. Er is
nog handenvol werk.
de heldere jongens van
flakkee expresse
met groot gemak dragen
ze die zware wasautomaat
naar buiten en lillen hem in
de verhuiswagen
ze zetten hem in het
nieuwe huis weer
op zijn plaats
sluiten hem even handig
weer aan
weten ook nog waar de
vuile was was
wijzen u nog even op
het aangebroken pak met
zeepmiddel
zelf moet u
de knop indrukken
flakkee expresse
01870-2188 middelharnis
01883-20016 hellevoetsluis
01110-3163 zierikzee
- Diefstal
Aangifte werd ontvangen van een aan
nemer uit Middelharnis, die moest consta
teren dat er uit zijn werkkeet naast de
Bommelstee in Den Bommel een ketting
zaag ter waarde van 2.000,was
gestolen. De zaag is van het merk Sachs-
Dolmar, type 122. De zaag was ongebor-
gen in een niet afgesloten kist. Omdat de
keet bij nacht wel afgesloten werd en er
geen enkel braakspoor werd gevonden, is
de zaag vermoedelijk gewoon bij dag uit de
toen openstaande keet meegenomen.
- Diefstal uit woning
Op klaarlichte dag blijkt er in een pand aan
de Donkereweg ingebroken te zijn. De be
woners waren afwezig en de daders kwa
men binnen na verbreking van een deur.
Er werd voor ruim 10.000,aan sie
raden en geld ontvreemd.
Bij laatst genoemde twee diefstallen blij
ken omwonenden onraad bespeurd te heb
ben. Tóch werd er niet naar de politie
gebeld. Nadrukkelijk wordt van politie
zijde gevraagd om toch vooral véél sneller
naar de plaatselijke bureau's te bellen. U
kunt beter voor niets gebeld hebben, als
helemaal niet. Mogelijk overbodig, maar
ook nu wordt er weer op geattendeerd datr
u in de avond- of nachturen óók gewoon
naar de plaatselijke bureau's kan bellen.
U wordt dan op kosten van de politie
doorverbonden naar de meldkamer Dor
drecht, die vandaaruit de plaatselijke poli
tie naar de aangeduide plaats zal diri
geren. U behoeft dus niet eerst naar Dor
drecht te bellen. Gewoon uw plaatselijke
bureau te Oude Tonge. Middelharnis of
Ouddorp bellen is voldoende. Pak dus
eerder die telefoon: U helpt daar echt de
politie en de gemeenschap mee I
,,Jezus weende".
(Johannes 11 35)
Dit is de kortste tekst uit de Bijbel.
Toch staat ze in een veelomvattende ge
schiedenis. Ook heeft ze ons ontzettend
veel te vertellen. Eigenlijk ligt het Evan
gelie helemaal in deze tekst besloten. De
inhoud van de hele Bijbel is erin samen
gevat, want ze staat niet op zichzelf, maar
in een veel breder verband dan deze twee
woorden te kennen geven.
„De opwekking van Lazarus" staat er in
veel bijbels boven dit Schriftgedeelte en
we worden erin meegenomen naar Be-
thanië, niet ver van Jeruzalem en gelegen
tegen de helling van de Olijfberg.
Vrienden van de Heere Jezus woonden
daar: Lazarus met zijn zusters Martha en
Maria. Maar Lazarus werd ziek en er was
niemand, die hem helpen kon dan Jezus
alleen. Daarom lieten ze Hem ook roepen,
maar aanvankelijk kwam Hij niet om
Lazarus te genezen. Lazarus stierf zelfs en
zijn beide zusters waren diep bedroefd: 't
"Was ook allemaal zo snel gegaan en zo
teleurstellend afgelopen! De tranen vloei
den rijkelijk, al was het meeleven van
iedereen groot. Maar het meeleven, waar
ze op gehoopt en om gevraagd hadden,
was te laat gekomen: Het meeleven van de
Heere Jezus, Die zieken gezond maakte,
blinden het gezicht gaf en doven deed
horen.
Tenminste, dat dachten ze en dat vond
ook iederéén! Waarom Hij niet terstond
gekomen was en al dat verdriet voor
komen had, was niemand duidelijk. Ze
sloegen óók geen acht op wat Hij zei:
Noch de discipelen noch de beide zusters;
om van anderen maar niet te spreken! En
toch lagen er beloften in Zijn woorden
opgesloten. Toch wilden Zijn woorden
hoop wekken, die verder reikte dan zeven
tig of tachtig levensjaren in gezondheid,
levenslust en kracht.
Maar wie heeft er oren om te horen en een
hart om op te merken, als het hem of haar
niet gegeven wordt? Luisterende oren, een
hart dat begrijpt zijn geschenken van God,
gaven van de Heilige Geest, Die erom
gebeden wil worden en Die niets liever
doet dan ze geven! Onze wensen zijn veel
te talrijk als het gaat om minder belang
rijke zaken, maar deze bede horen we zo
weinig en ze is toch van onvergelijkelijke
betekenis voor ons leven en welzijn....
Zo bleef de Heere Jezus dan ook niets
over dan te wenen: Gekomen bij Lazarus'
graf weende Hij, zo lees ik.
Dat was geen wenen uit enkel meeleven! 't
"Wenen van een machteloze medemens,
die zou willen helpen, maar niet kan
helpen. Die daarom niet anders kan doen
dan zijn tranen rijkelijk laten vloeien om
dat het allemaal zo erg is. Zó gaat dat
immers zo vaak; en het heeft menigeen
geweldig goed gedaan als meeleven zich in
tranen uitte. Maar al te vaak blijft mee
leven immers steken in een formeel con-
doleantiebezoek, dat even tussen de be
drijven door moet worden afgelegd. De
dood komt ook altijd ongelegen: Niet
alleen voor de direct betrokkenen, maar
voor iedereen!
Jezus' wenen was ook een wenen om de
macht, die de dood gekregen had over de
mensen! Dat de dood de bezoldiging van
de zonde is, omdat we door ongehoor
zaamheid het kontakt met de Bron van alle
leven verbroken en dus verloren hebben.
Hier bij Lazarus' graf zag de Heiland zo
duidelijk, welke prijs Hij zou moeten be
talen om zondaren het eeuwige leven te
kunnen geven. Hij zou er Zelf het graf voor
in moeten en niemand zou Hem helpen;
niemand zou acht geven op Zijn geroep
om hulp. Zelfs Zijn Vader in de hemel zou
Hem alleen laten in Zijn strijd: God
verlatenheid zou Zijn deel zijn in die
vreselijke ogenblikken, die zouden aan
breken als Hij Zijn liefde voor de Zijnen
tot het einde trouw zou blijven!
Zo stond Hij daar wenend bij die spelonk,
die Lazarus' lichaam verborg, en waar een
steen opgelegd was: Teken van de on
verbiddelijkheid van de dood; teken van 's
mensen onmacht om het goede te doen en
te leven.
Jezus' wenen was daarom óók een wenen
over onverstand en ongeloof Staande bij
de grafspelonk en de steen, die haar af
sloot, zag Hij reeds Zijn overwinning op
de machten van dood en verderf, zonde en
ongerechtigheid. Ook had Hij reeds ge
sproken van Zijn overwinning, maar Ma
ria had er niet eens oren voor gehad en
Martha had het niet verstaan: Wie had
Zijn prediking al wel geloofd en aan wien
was de arm des Heeren dan al wel geopen
baard? Noch de macht van de dood om der
wille van de zonde noch de macht van
Hem Die gekomen was om weer met God
te verzoenen en het leven weer te geven,
was opgemerkt. Zelfs niet door wie Hem
zo na stonden.
Zo waren Jezus' tranen tranen om het
verdriet, maar ook om de onopmerkzaam-
heid en het ongeloof: Een korte tekst,
maar met veel inhoud!....
Moet Hij dan ook nu nog wenen over u? Of
kent u de vreugdetranen om het heil, dat de
aarde in 't rond verheugt. Dat het ook voor
u is. Uit genade alleen, maar vasten zeker!
Om der wille van Hem, Die opstond uit de
grafspelonk, ook al was hij verzegeld!
W. H. v. K.
Kinderen en dieren zorgen allijd voor charmante foto's.
Wie meedoet met de fotowedstrijd ,,Kind en Dier" kan met zo'n foto bovendien een leiilie prijs winnen.
Kinderen en dieren zijn bijzonder aantrekkelijke modellen om met de camera in beeld te brengen. Zeker als ze samen
op een foto gezet worden. Dat kunnen kinderen zijn die spelen met een huisdier, die op bezoek zijn in een dierentuin of
kinderboerderij, of die tijdens een wandeling een dier ontmoeten. Wie kinderen en dieren wil fotograferen heeft dus
vele mogelijkheden een geslaagde foto te maken. Een foto die bovendien ingestuurd kan worden voor een
fotowedstrijd en dan een kans maakt op een bijzonder mooie prijs: een vakantie voor twee personen ter waarde van
2.500,—
Wat moet u doen om deel te nemen aan de landelijke fotowedstrijd ,,Kind en Dier?" Die wedstrijd is uitgeschreven in
het kader van de „Nationale Spaarweek 1985", een initiatief van de Stichting Spaarpropaganda. Samen met de
Stichting Amateurfotografie organiseren een groot aantal spaarbanken deze wedstrijd. U kunt een gratis
wedstrijdfolder ophalen bij deze spaarbanken en veel fotozaken. Voor de wedstrijd mogen maximaal drie foto's (geen
dia's) worden ingezonden met een formaat van ten hoogste 13x18 cm. De foto's moeten in 1985 (of 1986) gemaakt
zijn en vóór 15 januari 1986 ingeleverd worden bij een kantoor van ,,de bekende bank met de S", of opgestuurd
worden aan Fotowedstrijd Kind en Dier—Singel 32, 1015 AA AMSTERDAM. De verdere voorwaarden zijn
beschreven in de wedstrijdfolder, evenals het komplete prijzenpakket. Naast de al genoemde hoofdprijs zijn nog tien
spaarbankboekjes beschikbaar van 750,tot 200,U ziet dat het zeker de moeite waard is deze folder in huis te
halen en mee te doen.
l^l^x^l^l^J^l^,^J^l^4.:^l^l^l^}^A^l^l^l^:^:^l^lfi^>^l^:f:^l^l^l^lf:^l^l^J^4.l^]^^.lfl^lf:lf.J^4.Jfl^l^l^l^lfl^lf4.l^lfJ^^
Fenamlvan rten Oever
13 -
Ze bleven met drie man achter. Hij heeft het toen
klaargespeeld om met een half slagzijschip de thuis
haven te halen. Toen hij thuis in bed rolde, heeft hij,
naar het verhaal zegt, twee etmalen aan één stuk
geslapen.
Later, de vrachtvaart verliep, koos hij de visserij, één
jaar voer hij om bitwijs te worden voor stuurman. Het
jaar daarop voor schipper. Nadien nimmer anders.
Wat hij vast had liet hij niet los. Hij kon wel leiding
geven, maar deze niet ontvangen.
De Van Roonen, jongen, ze zijn wijs, soms ook eigen
wijs.
Dat is hun kracht en hun zwakheid!
Verdere commentaar gaf zij niet. Ze pookte even in de
kachel en, teruggaande naar haar stoel, streek zij door
zijn kuif
Zolang er tot nu toe van Vlaardingen op de
Noordzee gevist wordt, komt men de naam Van der
Velden tegen. En ze waren schipper. De Van der
Velden's voeren op de buizen, op de hoekers, op de
sloepen en de loggers, straks zullen ze wel op de
stomers bevelen. En als de Van der Velden's uit
sterven, zullen het hun wijd-vertakte na-zaten zijn.
Kinderen van de meiden mogelijk, een andere naam
dragend, maar loten van dezelfde stam. Het is niet
goed, dat ik je veel over mijn eigen voorouders vertel.
Dat zou op ijdelheid kunnen gelijken. En hoogheid des
harten is de Heere een gruwel.
Doch nog iets omst mijn vader, wiens voornamen jij
kreeg. Dat kan ik niet laten. Het was ook de grote
Arend-Michiel van der Velden, van wie nog steeds
bekend is, dat hij nimmer een misse reis maakte. Altijd
voer hij, altijd ving hij. De ongelukkigen koersten
achter hem aan. Naar de mens gesproken kwam hij
schielijk en te vroeg aan zijn eind. Naar-de-méns! De
Heere kent het getal van de dagen des mensen. Vader
had een zwakke maag, ik heb daar een staretje van
geërfd. Een operatie dwong hem enige tijd aan de wal te
blijven. Hij hield het niet vol. Toen hem het bericht over
zeer ruime visserij bereikte, was hij niet langer tegen te
houden. De dokter ontried hem reeds te gaan varen, hij
voer toch. Hij ging naar zee, hij keek het water aan. Dat
was, naar men wil beweren, steeds het geheim der Van
der Velden's, ze keken het water aan, ze zagen de
rijkdom der zee in de kleur en als ze die zagen, hadden
ze geen rust meer. Mijn vader zeker niet. Hij voer uit,
hij ving zijn logger vol, hij werkte zichzelf omver. Er
kwam een maagbloeding overheen. Vol, maar met de
vlag halfstok, bracht men zijn schip binnen. Zelfs die
laatste keer had hij geen misse reis gemaakt. Zacht liet
ze volgen: Moge God hem de Hoogste Besomming van
zijn leven gegeven hebben: een plaatsje Boven.
Het waren, alweer naar de mens gesproken, beste
mannen, die Van der Velden's, alleen dit was jammer:
de meesten liepen voor hun eigen geluk uit.
Van hen, de Van Roonen en de Van der Velden's stam
jij, mijn Arend-Michiel.
Hij knikte en keek haar goedig aan. Hij wist: ik heb de
beste moeder, die een man kan bezitten. Maar zeggen
deed hij het haar niet.
Toen moest hij weer denken aan de woorden, die er bij
d'n heer gevallen waren. Het volk keek tegen hem op,
de wal gaf hem roem, maar voor d'n heer moest hij
buigen.
Ze kwam bezorgd naast hem staan. Niet poezelig,
maar zoals ze was, lief en wijs.
Deert je wat, jongen?
Och.
Ben je niet blij, datje gaat trouwen?
Ja, ja, dat wel.
Kind, je bent zo bar gelukkig op de visserij.
Hij keek in haar ogen en glimlachte.
Toen zei hij, diepzinnig als hij soms uit de hoek kon
komen:
Och, moeder, het geluk is veelal niet meer dan een
gendagzegger.
Wat later gingen ze naar bed.
Deze avond zou hij nooit vergeten.
De andere morgen, 't was dus die van zijn trouwdag,
stond zijn moeder al vroeg voor zijn bed.
Jongen, zei ze, goeiemorrege, de kachel staat rood
en het water kookt, je wil je zeker wassen en ver
schonen?
Op de stoel voor de bedstee zette ze een bordje met
sneeën brood en ronde beschuiten, dik onder de boter
en suiker en een kop thee, neer. Weg trippelde ze
alweer.
Hij at en dacht: is het eigenlijk niet dom bij zo'n moeder
weg te gaan?
Beneden in de kamer was zij, wat later, niet. Het kleed
was van de vloer, een grote teil heet water stond te
dampen en een ketel vol rumoerde op de kachel. Z'n
hemd en broek laten over de kap, die mocht hij beslist
niet koud aantrekken. Van de keuken uit, waar ze niet
uit te voorschijn zou komen, voor hij klaar was, riep ze:
Was je maar eens lekker op je gemak, hoor jongen, je
hebt wel een beetje rust verdiend.
Een half uur later klopte ze.
Ben je zover?
Hij schaterlachte.
Och, moeder, kom toch, je hebt me zoveel luren
omgedaan. Ze kwam binnen, hij had zijn onderbroek en
zijn hemd aan, dat hemd was open. Ze keek.
Wat zie ik daar? vroeg ze. Zó'n naakt hart, je zou kou
vatten. En ze pakte een stoof omdat Arend-Michiel
haar ver boven het hoofd was gegroeid, zette die naast
hem neer, toen klom ze er op en deed stuk voor stuk de
knoopjes vast.
Zó!
Hij liet haar maar begaan. Dat deed ze iedere ver
schoning. Dat was dus nu voor het laatst geweest.
Straks trouwde hij. Wil zou hem zijn schone goed al
meegeven. Hier stond een punt. Trouwen is afscheid-
nemen. Het was voorbij. Hij werd blij en somber. Gek
is een man, dacht hij, die bij zijn moeder vandaan gaat.
Maar Wil was lief
Moe, zei-ie flemerig als een kleine jongen, ik kom
iedere reis. direct als ik bij Wil geweest ben, naar u toe.
Goed hoor, jongen, sprak ze en lachte hem vriende
lijk toe.
De drukte kwam.
Dinsdags viel hij binnen,
't Woensdags trouwden ze.
(wordl vervolgd)
