EiuviiDEn-riiEuwa
EHBO-cursus
Euthanasie.... hellend vlak
Afscheid ds. A. J. J. van Noord in
gezamenlijice dienst van Geref. Kericen
Steilendam en Ouddorp
Bliek voor de kust
Woningtextielshow
in Sommelsdijk
Aquarellen
in „De Vloeiplanke"
Graag één betere brug
over Boezem Dirksland
Opening schietaccomodatie
„S.V. Flakkee"
Uitslag ballonnenwedstrijd
No. 5424
Toen ds. A. J. J. van Noord zondagmiddag, b^ zgn afscheid als prediliant
van de Geref. Kerlcen van Steilendam en Ouddorp, in Ouddorp een zó
volle kerk voor zich zag heeft hy de „schgnbare nederigheid" voorkomen
te zeggen dat het deze middag in 't geheel niet om de dominee zou gaan. De
sheidende predikant vond dat zo kwalg'k niet als maar de ontmoeting
zoals hg ook van alle vorige had bedoeld heen zou wgzen naar het
Woord waarop hg zgn „overweging" dan ook toonzette, eindigend in
Hem, „Die als graan in de aarde gestorven, brood voor ons werd". Op
zulke ontmoetingen, zó samen op weg te zgn, heeft ds. van Noord
bijzonder aangedrongen, elkaar vast te houden, op te voeden en mee te
nemen, niet vanuit „mgn" waarheid maar vanuit de waarheid die de Heere
Jezus Christus heeft willen voorleven.
Toespraken
Dankwoord
HYPOTHEEK NODIG?
makelaar tamboer bellen
voor gratis computerberekening
01870-3477 g
Regeling goedkeuring
vervoermiddelen vee gewijzigd
HGJB-ontmoetlngsavonden
in Zuid-Holland.
VERVOLGVERHAAL
G.F.CalienbachB.V.-Nijkerk
2e Blad
DINSDAG 27 AUGUSTUS 1985
Naast alle zang („dat is dubbel bidden",
citeerde later een van de sprekers) werd
het Woord geopend „op die vindplaatsen
waarop we elkaar onder alle mogelijke
omstandigheden hebben leren kennen",
zo Iqgde ds. zijn gemeenten voor. Aan de
vooravond van zijn vertrek naar de streek-
gemeente Midden-Betuwe ging ds. van
Noord met zijn gemeenten die hij zes jaar
gediend heeft nog eens na hoe men samen
onderweg was geweest. „Soms met heel
goede-, soms met belabberde kontakten,
maar steeds gesteund door de boodschap
van het heil", zo mocht hij dankbaar
vaststellen. Van die gemeenten, zijn eerste
te scheiden en afstand te nemen betekent
ook voor de scheidende predikant een ver
lies, zo bekende hij. Evenwel kon hij de
gemeente verzekeren dat weliswaar de
vertolker gaat, maar dat de Boodschap
onder haar zal blijven"De prediking blijft
in z'n ontroerende schoonheid", mocht
ds. verzekeren, overigens wetend dat de
een zich daarin ontmoet weet door het
grootste licht, terwijl de ander zich in
duisternis weet rond te dwalen. Wetend
dat er geen sprake is van een éénduidige
beleving riep ds. op samen te luisteren,
mild te zijn of te leren mild te worden,
nuchter te zijn ook en elkaar onder de
prediking ontmoeten en samen daar te zijn
waar de bronnen van het Leven opwellen,
daar geborgenheid te ervaren en te rusten
tijdens de „woestijntocht" bij die vind
plaatsen van het heil. „Met gezang 7 wees
ds. erop dat het niet ergens ver behoeft te
worden gezocht maar dat het heil recht
voer, in de geopende Bijbel te vinden is.
„Eikaars reisgenoten zijn in de dorre
woestijn en dan ontdekken dat het vlak
voor je ligt; daar bloeit de gemeente als
mensen de vreugde delen van het gezochte
gevonden te hebben. Dan is de gemeente
de plek van opperste vreugde als de heer-
iijkheid van de Heer wordt gezocht en
gevonden", zo drong ds. erop aan elkaar
zo van hart tot hart te ontmoeten; reis
genoot breek tot Hem door", zo wekte hij
op.
Na beëindiging van de dienst door ds. van
Noord werd aan enkele sprekers gelegen
heid gegeven een woord ten afscheid te
spreken. Ds. van Dalen deed dat namens
het moderamen van de Classis Brielle en
ds. van Dalen maakte er geen geheim van
het te betreuren dat ds. van Noord uit de
Classis Brielle verdwijnt. Er waren in de
onderlinge ontmoetingen kostbare mo
menten en verrassingen geweest, zo liet
ds. van Dalen weten, in ds. van Noord
vooral, diens grote eerlijkheid waarde
rend, „wie het met je eens was trof het,
wie het met je oneens was kreeg het recht
voor z'n raap", herinnerde zich ds. van
Dalen die van dsvan Noord als collega en
als vriend afscheid nam.
Dhr. Bijl, scriba van de Geref. Kerk van
Steilendam zag in een terugblik terug op
de zes jaar waarin ds. van Noord de
gemeenten heeft gediend, als herder en
leraar en als rentmeester die in alles troost
en kracht vond bij Zijn God. Dhr. Bijl wist
dat het in vertrouwen op God is geweest
dat ds. van Noord de gemeenten heeft
gediend en aan het eind van die periode
kon dhr. Bijl ervan getuigen dat het een
goede tijd is geweest Van harte wenste hij
ds. en zijn gezin Gods rijke zegen in de
toekomst toe.
Dat deed namens de Geref Kerk van
Ouddorp ook dhr. van Ede. Ook dhr.
van Ede meende nu niet sentimenteel te
moeten doen maar de opwekking van
Paulus te volgen en „onder alles te dan
ken"; „we zijn dankbaar dat u onder ons
werkte", zo gaf hij ds. van Noord dan ook
mee. Die dank gold ook dominees' be
moeiingen met de verbouw van de kerk en
een veelheid van aktiviteiten waarbij de
Geref Kerk sterk betrokken was. „We
zullen uw organisatietalent node missen",
verzekerde dhr. van Ede.
Ouderling v.d. Velden uit Steilendam
tenslotte kon ds. van Noord namens beide
gemeenten een couvert met inhoud aan
bieden als stoffelijk blijk van dank voor
dominees' inzet en gezindheid waarmee
hij in Steilendam en Ouddorp heeft ge
werkt.
Het dankwoord dat ds. van Noord ten
slotte sprak was kort maar hartelijk, ont
roerd als hij was door de goede woorden
waarmee zijn afscheid werd omringd. Hij
verzekerde zijn eerste gemeenten Stellen-
dam en Ouddorp te herinneren als een
aangename leerschool waarop veel liefde
en genegenheid werd ervaren.
,,Dank voor de vriendschap, de liefde, de
gezonde en hoognodige korrekties, dank
voor de warmte en het beleefde geloof; het
ga u wel", zo eindigde ds. van Noord,
waarna ieder de gelegenheid kreeg ds. en
mevr. van Noord de hand ten afscheid te
drukken.
MIDDELHARNIS - SOMMELSDIJK
Ongelukken kunnen overal gebeuren. De
meesten gebeuren in en om het huis en in
het verkeer. Heeft er een ongeval plaats,
dan kan men een of meerdere=slachtoffers
aantreffen die verwondingen hebben. Dat
kunnen kleine snij- of schaafwondjes zijn,
maar ook botbreuken, bloedingen en het
verstikkingsgevaar bij bewustelozen en de
uitgebreide verbrandingen. Bij de ernstige
verwondingen kan er levensgevaar drei
gen.
U zou hierbij als EHBO-er Eerste Hulp
kunnen verlenen in afwachting van de
arts. Heeft u al eens het plan gehad een
EHBO-cursus te volgen? De afdeling Mid-
delhamis-Sommelsdijk organiseert deze.
Voor opgaaf en inlichtingen kunt u de
volgende bestuursleden bellen:
Mevr. Kroos, 01870 - 4849;
Betsy de Rek, 01870 - 3545.
Op vrijdag 30 augustus a.s. zal de nieuwe
binnenaccomodatie van de schietvereni
ging „Flakkee" officieel worden geopend.
De opening zal geschieden door de Wet
houder van sportzaken in de gemeente
Middelhamis, dhr. L. C. Kievit en is
bepaald op 20.00 uur.
Op deze opening worden niet alleen de
leden verwacht, maar ook een groot aan
tal genodigden van officiële instanties,
begunstigers, donateurs en adverteerders
van het verenigingsblad. Na de officiële
opening zal er gelegenheid zijn tot het
bezichtigen van de accomodatie.
Na deze opening zullen in de week daar-
envolgend verschillende aktiviteiten
plaats vinden, o.a.: zaterdag 31 augustus
zal er een „Open huis" worden gehouden
voor belangstellenden en is er gelegenheid
tot keimismaking met de schietsport, het
geen niet betekent, alleen maar zien, maar
alle bezoekers of bezoeksters kunnen
daadwerkelijk met verschillende wapens
schieten, onder deskundige leiding en
uiteraard tegen een kleine vergoeding.
De schietsport is jarenlang een sport
geweest die wat op de achtergrond werd
bedreven, maar er komt steeds meer
animo die sport te bedrijven.
Dit blijkt uit het grote aantal nieuwe
verenigingen en de ledenaanmeldingen bij
die verenigingen. Vermoedelijk komt dit
doordat de schietsport een sport is, die
gemakkelijk naast een reeds beoefende
sport kan worden gedaan. Toch wil men
wat bereiken in deze sport, is een voort
durende training toch noodzakelijk.
Maandag 2 september start er een wed
strijd tussen zusterverenigingen uit het
district, waarvoor reeds een 200 schutters
hebben ingeschreven en deze wedstrijd
loopt tot zaterdag 7 september.
Zaterdag 7 september wordt er tevens
een gehandicaptentoumooi gehouden.
Minder validen uit geheel Zuid Holland
zullen zich eveneens met elkaar meten op
het kleinkalibergeweer, pistool en hand-
boog. Het bovenstaande wordt georgani
seerd in samenwerking met de Sportraad
van de Provincie Zuid-Holland en wan
neer het slaagt zal dit jaar op jaar worden
herhaald, we hopen dan ook op een grote
deelname.
Voorts, wordt er iedere woensdagmid
dag een sport overdag gedaan, voor school
verlaters, leerlingen uit de hoogste klassen
van het voortgezet onderwijs, voor men
sen die niet meer werken, werk hebben of
niet meer kunnen werken.
Zoals u ziet er zijn voldoende aktiviteiten
in de schietsport in uw naaste omgeving.
Kom ook eens langs het Haveneind te
Sommelsdijk en u zult zien dat de schiet
sport een gezonde sport is en nog gezellig
ook.
Voor de kust van Steilendam en speciaal
voor de Haringvlietdam vertoonde zich de
laatste weken veel zomerbliek.
De GO 33 De Hinder, een kleinere
kotter van schipper J. de Waal, Goede-
reede en de TH 19 Johaima van A. Ver-
kamman, Tholen, profiteerden van dat
buitenkansje en vingen de bliek die in
scholen zwemt regelmatig weg.
Zij vonden in de firma Landa in Bergen
op Zoom een willige koper voor deze
jonge haring. Men zal nu waarschijnlijk
moeten wachten tot de winterbliek voor de
kust komt, om opnieuw zijn slag te kunnen
slaan, want de bliek vertoont zich momen
teel niet meer.
GOEDEREEDE
Ondanks het regenachtige weer mag de
op 22 juni georganiseerde ballonnenwed
strijd van de gezamenlijke Rabobanken
Ouddorp en Steilendam Goedereede
toch een succes worden genoemd.
De vele ballonnen die op de Visserijdag
werden opgelaten gaven het geheel nog
een feestelijk tintje.
De eerste prijs is gewonnen door Evert
Kroon uit Ouddorp, wiens ballon en
Scheffau, Tirol terechtkwam. De tweede
prijs ging naar Stephanie van der Spek, en
de overige prijzen zijn gewonnen door Ria
van Oostenbrugge, Lxjurens Brinkman,
Karen Overbeeke, Jacco Lokker en San-
drina Osseweyer.
ROTTERDAM DAt woningtextiel
in beweging is, wordt de detaillist dui
delijk gemaakt tijdens een expositie van de
kollektie voor het seizoen 1985/1985.
Speciaal bij gordijnstoffen is een belang
rijke kleurverschuiving waar te nemen in
de richting van pastel/naturel, met de
nadruk op de nieuwe tendenskleuren geel-
grijs-mauve. Een trendmatige ontwikke
ling, waarvan de resultaten te zien zijn in
het volledig aangepaste leveringspro
gramma van het groothandelsbedrijf
DEJA uit Rotterdam.
Naast diverse interessante noviteiten in
de sectoren tapijt- en gordijnstoffen, waar
van met name genoemd wordt het thema
„Flower Garden", omvat de kollektie
nieuwe kurk- en vinylvloeren, w.o. een
uitstekende imitatie leisteentegel. Ten
slotte wordt melding gemaakt van een
door Deja zelf ontwikkeld systeem om
dakramen te verduisteren door middel van
een rolgordijn.
De show wordt gehouden in het Vereni-
gignsgebouw „Vita Nova" aan de Van
Aerssenstraat 5 te Sommelsdijk en loopt
van 2 t/m 5 september.
Het seizoen 1985/1986 start Galerie
„De Vloeiplanke" in Goedereede met een
expostitie van werk van een buurvrouw.
Sinds kort woont op Markt 13 kunste
nares Babs Sombogaard-Vreeburg. Van
24 augustus tot 22 september hangt een
deel van haar werk in „De Vloeiplanke".
Blijven de landschappen en dorpsgezich
ten bij haar thuis te bezichtigen, in de
Galerie wordt een nog niet eerder geëx
poseerde serie aquarellen getoond. Deze
prenten hebben als onderwerp: de dans.?
Door minimaal materiaalgebruik komt
alleen dat lijnenspel op papier dat essen
tieel is voor de uitdrukking van een be
paalde beweging of houding.
De openingstijden van Galerie ,,De
Vloeiplanke" zijn:
woensdag van 15.00 tot 18.00 uur.
vrijdag van 19.00 tot 21.00 uur.
zaterdag van 15.00 tot 18.00 uur.
en na afspraak 01879 - 2236 (na 18.00
uur).
Ingezonden:
Wat betreft bericht in Eilanden Nieuws
20 augustus 1985 nieuwe prefab houten
brug over de Boezem". Ik betwijfel sterk
of iedereen er blij mee zal zijn als deze
brug er zal komen, vooral de bewoners
van de Oranjelaan ligt nog sterk in het
geheugen dat veel automobilisten met een
onverantwoorde gang vanaf de brug recht
toe recht aan de Oranjelaan in kwamen
rijden, terwijl ze nu op de bocht Secr.
Rooylaan-Oranjelaan hun snelheid dras
tisch moeten beperken. Wat het omrijden
betreft van de bewoners van b.v. Molen-
zicht, laat dit nadeel niet opwegen tegen
het voordeel dat ik zoeven aanhaalde. Ik
zou u op iets anders willen wijzen, nl. dit:
Wat zou het een weldaad zijn voor heel de
gemeenschap als het Gemeentebestuur
hun aandacht zou gaan vestigen op de
bestaande brug over de Boezem nabij
hotelTramstation", laten we eerlijk zijn,
deze brug is toch totaal ongeschikt voor
het hedendaagse verkeer in 1985. We
weten allemaal dat de bus van de ZWN
vanaf de Boezemweg een zwaai moet
maken om er op te komen, nee dit is een
brug met voldoende ruimte voor twee
bokkenkarren om elkander te passeren
maar niet voor het hedendaagse verkeer,
en deze toestand blijft jaar in jaar uit maar
hetzelfde.
Geacht gemeentebestuur zet er uw schou
ders eens odner, besteedt geen geld aan de
prefab houten brug, maar legt dit bedrag
bij een nieuwe of desnoods verbrede brug
op genoemde plaats, liefst zo spoedig
mogelijk!
Met dank voor plaatsing.
Een inwoner uit Dirksland.
(Ingezonden)
Volgens „de dikke Van Dale" betekent
hellend vlak „in gevaar zijn van steeds
verder te moeten gaan, tot steeds bedenke
lijker dingen te zullen komen".
Hieraan moest ik denken toen ik in ons
blad van 28 juni j.I. las hoe WAAR
NEMER in het Kijkvenster begon met de
zin: „De berichten, die tot ons door
dringen betreffende de opvattingen over
het levenseinde zijn bepaald verontrus
tend".
Herinnerde mij toen, dat ik Jcortgeleden
ook een bericht had gelezen hoe een
vrouw reageerde, die het concentratie
kamp had overieefd. Het stond in „Woord
enDienst" van8junijl. n.a.v. een congres
onder leiding van Prof Dr. H. J. Heering,
emeritus hoogleraar te Leiden. Ze zei
daar o.a.: „Wanneer Nederland de deur
open zou zetten voor toepassing van
Euthanasie, zou dit „een eerste stap" zijn
in de richting van het beschikkingsrecht
over andermans leven".
Het is niet mijn bedoeling mij in de
discussies te mengen, welke al maanden
aan de gang zijn.
Wel zou ik willen wijzen op recente
gegevens in het blad „Der Weite Raum"
van maart jl. over de toepassing van
Euthanasie in de tijd van Hitler.
Reeds lang voor Hitler aan de macht
kwam zinspeelde hij in zijn boek „Mein
Kampfal op de noodzaak van een nadere
bezinning op het vraagstuk van de kosten,
die „mensen op een zijspoor" de staat
bezorgden. Hitler schreef daarin o.a.:
„Een sterk geslacht moet het zwakkere
verjagen omdat de drang om te leven in
laatste instantie alle belachelijke ketens
van een zogenaamde humaniteit zal ver
breken om in de plaats van humaniteit,
„der Natur treten zu lassen", die de
zwakken vernietigt om plaats te maken
voor de sterkeren".
In verband met de eventuele toepassing
in Nederland lijkt het mij zinvol te her
inneren aan wat Hitler in de praktijk op dit
gebied uitvoerde ook al wil ,,men" in ons
land beslist niet zover gaan.
Spoedig nadat Hitler naar de macht
gegrepen had en met de bekende in scène
gezette Rijksdagbrand diens triomftocht
begon, kondigde de Führer aller Ger
manen terzake de nodige maatregelen aan
ook al verpakte hij deze in een waas van
grote geheimzinnigheid. Aanvankelijk wa
ren er maar weinig mensen die hem door
hadden.
Het was ook niet te geloven, dat deze
volksmenner zonder weerga mensen met
allerlei gebreken zou laten verdwijnen".
Later bleek: zou laten cremeren. Hoogst-
merkwaardig in dit verband is, dat aan
heel deze aktie GEEN ENKELE WET
TEN GRONDSLAG LAG. Alles werd
met de grootst mogelijke geheimzinnig
heid omgeven. Praktisch niemand wist
wat er in werkelijkheid gaande was.
Spoedig daarop werden alle inrichtingen
waar ongeneeslijk zieken, gehandicapten
en dergelijke verpleegd en verzorgd wer
den, systematisch „uitgekamd". De di
recteuren kregen het verzoek om z.g.
„fragebogen", vragenlijsten in te vullen
over hun patiëntenbestand. Sommigen de
den dit met grote tegenzin. Maar ze kon
den er niet onder uit. Vertrouwden het
niet. Hadden bange voorgevoelens.
Kort daarna kregen de directies bezoek
van Nazigezinde artsen, waaronder vele
specialisten, om „geval" voor geval"
nog eens door te nemen. De directies
kregen te horen, dat het beter zou zijn voor
die en voor die patiënt, dat hij of zij in een
speciaal hiervoor gebouwde inrichting
zou worden opgenomen. Slechts enkelen
kregen echt argwaan. Probeerden te red
den wat te redden vieln. Lieten zoveel
mogelijk patiënten in het geheim en in
overleg met de familie ergens onder
duiken. Helaas bleek dit voor de meesten
niet mogelijk.
Toen spoedig na het transport van een
groot aantal patiënten, die naar deze z.g.
„Heil-Anstalten" waren overgebracht, in
de dagbladen een opzienbarend aantal
rouwadvertenties verscheen, werd de arg
waan bevestigd maar toen was het helaas
te laat.
Sinister was, dat de families een condo
leancebrief kregen van de leiding van deze
z.g. Anstalten, dat hun geliefden aan long
ontsteking of iets dergelijks waren heen
gegaan en dat ze intussen gecremeerd
waren.
In leugens overtrof niemand de Nazi's.
Wanneer de families dit op prijs stelden
konden ze de urnen toegezonden krijgen.
Halen was niet toegestaan. Ze zouden dan
namelijk de ware toedracht ontdekt heb
ben en gezien hebben wat zich in werke
lijkheid achter de schermen had afge
speeld. Inderdaad beestachtig en nauwe
lijks te geloven en toch waar.
Op deze wijze zouden.... 120.000 men
sen zijn „afgevoerd". Het waren geeste
lijk gestoorden en lichamelijk gehandi
capten, toevallijders, zigeuners en poli
tieke tegenstanders. Ze werden allemaal
vergast en verbrand!!!
U moet zich eens voorstellen wat er in
ons land gebeurd zou zijn wanneer dit
schrikbewind de oorlog zou hebben ge
wonnen. Hoe dankbaar moeten wij toch
God en onze bevrijders zijn, dat zij goed
en bloed voor ONZE vrijheid opgeofferd
hebben. Helaas wordt deze vrijheid van
daag de dag door velen ernstig misbruikt.
Op al de inrichtingen, welke werden uit
gekamd is één uitzondering. In een vol
gend artikel hoop ik u te mogen vertellen
hoe de directeur van deze inrichting zich
met hand en tand en met de inzet van zijn
leven verzette tegen HiÜer en diens me
dische adviseurs.
I^^B^^^^^^^BMÜ^Mi A.
Vervoermiddelen voor het transport van
paarden, pony's, runderen, varkens, scha
pen, en geiten moeten met ingang van 1
januari 1986 goedgekeurd zijn door de
directeur van de Veterinaire Dienst van
het ministerie van landbouw en visserij.
De verantwoordelijkheid voor de veteri
naire keuring van veewagens en aanhang
wagens is in 1980 overgenomen door de
Veterinaire Dienst. Vervoermiddelen
voor dit gebruik moesten voldoen aan de
inrichtingseisen volgens de Beschikking
Wegvervoer Vee en Pluimvee 1980. Voor
bezitters van voertuigen die vóór 1980
gekeurd waren gold een overgangstermijn
zodat goedkeuringsbewijzen geldig ble
ven. Deze overgangstermijn loopt op 1
januari 1986 af
Eigenaars van een veewagen, aanhang
wagen, oplegger of éénassige aanhang
wagen (trailer), waarvoor de Rijksdienst
voor het Wegverkeer een goedkeurings
bewijs veevervoer had afgegeven, dienen
dit vervoermiddel nu voor het einde van
dit jaar te laten keuren door keurings
ambtenaren van de Rijksdienst voor de
Keuring van Vee en Vlees van het minis
terie van landbouw en visserij.
Het kringkantoor in onze omgeving,
waarmee een afsprak kan worden ge
maakt is Rotterdam, tel. 010 - 624000.
Thema: ,,Wie zegt dat?"
Plaats: Gouda: woensdag 11 september
oude aula ,,De Driestar"
Oud-Alblas: donderdag 12 september
„Berea"
Aanvang: 19.30 uur!
Op deze avonden willen we naast be
zinning op het thema, dat ook het thema
van de augustus/septembernummers van
Bouwstof/Spirit en Tijdschrift is, afscheid
nemen van de vertrekkende jeugdwerk
adviseur Corrie 't Hart en de nieuwe
jeugdwerkadviseur Lia Noorthoek ver
welkomen!
Het bezinnende, instructieve deel van de
avond loopt van 19.30 uur tot 21.00 uur.
Om 21.00 uur begint de receptie, waar
gelegenheid is persoonlijk afscheid te ne
men van Corrie 't Hart en Lia Noorthoek
te begroeten.
Boekentafels van de IZB/Echo en
HGJB zullen aanwezig zijn.
Voor de organisatie van de avonden is
opgave van belang. Een telefoontje is
voldoende!
Voor meer informatie èn opgave:
Prov. Centrum HGJB in Zuid-Holland in
Schoonhoven, tel. 01823 - 3990.
Stichting Jeugdwerk Goeree-Overflakkee
in Dirksland, tel. 01877 - 1241.
door Fenand van den Oever
- 81 -
Bram, die met zijn kijker alles afstond te loeren, kwam
meteen langszij draaien.
Nog voor hij praalde, zag hij, dat er wél niks van komen
zou. Vier man liepen reeds rond het spilletje met de
boom tegen de borst, zo zou het kracht en zweet en tijd
kosten, maar zo kregen ze de boel alleen binnen. Zij
liepen om beurten. Arend-Michiel evengoed als de
anderen. Het volk kankerde niet, zelfs niet binnens
monds. De vreugde van het vele vangen, van de
vooruitzichten op een goede verdienste deed alles
vergeten.
Het duurde de hele dag voor de boel scheep was.
Toen lag De Wisselvalligheid tot aan zijn ijk.
Bram Vaart, die zoveel uitdaging van een kwajongen
niet kon verdragen, zocht gauw een aantal makkers op.
Hij vertelde wat hij gezien had en stelde voor, met de
vangst van dit ploegje naar huis te gaan. Ze moesten
voorkomen, dat hij alleen van de hoge prijzen profi
teerde. Hij zou naar huis varen, hij was er eerder, ze
zouden allemaal zwijgen tot de haring verkocht was en
dan zeggen: je kunt die knul van Van Roon ver
wachten.
Ja, ja, dat was mooi. En ze begonnen direct met de
sloepen hun haring aan Bram Vaart over te geven.
Gauw, gauw. Ja, Bram met stoom was zeker eerder,
maar tijd vermorsen had geen zin. Gauw, gauw....
Bij vuurschip Doggersbank-zuid voeren ze voor elkaar
over. Ze hadden bei de jagersvlag in top.
Arend-Michiel begreep toen, evenals zijn volk, de
bedoeling. Het was een teleurstelling. Het was hem of
er een zware schaduwvlek voor de zon van zijn geluk
schoof Daar ging Bram Vaart. Hij joeg ook. Hij had
stoom. Hij zou denkelijk harder gaan en eerder thuis
zijn. Hij zou praten, praten, kwaaie tongen zouden zijn
komst aankondigen. Hij vreesde. Dat deed hij nog om
andere redenen ook. Want hij moest bij d'n heer komen
en verantwoording afleggen. Hij had een schip haring,
ja, ja.... Maar hij was op zijn eigen houtje aan de gang
geweest.
Gerrit Krab zag het natuurlijk ook.
Och, zo'n knorhaan. 't Is maar een hakkepoffer,
Arend-Michiel. Hij loopt niet meer dan zes knopen.
Dat doen wij ook met een goeie wind.
Met een goeie wind wel....
Arend-Michiel boog zich over de kaart. Hij nam passer
en liniaal. Hij mat, hij trachtte zijn bestek nog eens te
herzien. Het ging ternauwernood. Volgens zijn be
rekening moest hij zo op de mond van de Waterweg
afkoersen. Tegen Gerrit Krab zei hij:
k Als me dat gegeven mocht zijn....
Wat bedoelie, Arend-Michiel?
O, niks.
Hij durfde niet zeggen, wat hij hoopte.
De schepen waren uit eikaars gezichtskring verdwenen.
De tijd alleen zou de spanning op kunnen heffen.
Arend-Michiel ging gedurende deze thuisreis niet naar
de kooi. Hij waste noch schoor zich. Hij zou desnoods
binnenvallen zoals hij gevaren had: ruig, in zijn gelapte
plunje. Wanneer hij een bakkie deed, gaf hij opdracht,
hem direct te waarschuwen, wanneer Bram Vaart werd
gezien. Het duurde lang. De zee is wijd en ze hadden
bei een andere koers.
Anderhalve etmaal later kregen ze, ter hoogte van de
Waterweg, elkaar in het zicht.
Arend-Michiel zag hem het eerst.
Ze lagen op gelijke hoogte.
Er stond een felle bries pal op het gat en het tij was van
vloeien.
Ze tomden nevens elkaar op. Steeds meer naar elkaar
toe.
Bram Vaart, die het zag, blies op zijn sirene, waarmee
hij te kennen wou geven, dat hij vóór wilde gaan.
Arend-Michiel, die het hoorde, mompelde: Laat 'm
stikken....
En hij liet de laatste lappen die hij bezat, er nog bij
zetten. Dat was alles op alles. Wie het eerst de pieren
had, liet de ander niet meer passeren.
Hij wilde zijn kans wagen. Hij nam het roer helemaal
alleen. Gerrit Krab ging voorop. Het volk stond mid
scheeps om in te grijpen, wanneer de zeilen het
begaven.
De Wisselvalligheid gleed ervandoor, dichter naar de
kant. Ze passeerden de schuimstrook tussen zee en
strand reeds. Nevens elkaar schoten ze vooruit. De
branding kookte.
Er was niet veel afstand meer tussen de schepen. Men
kon elkaar aan dek onderscheiden. Toch werd, hoewel
de een de ander kende, niet gezwaaid, want de strijd
was fel en liet geen onderonsje toe.
Er kwam een dikke pluim rook uit de schoorsteen. Er
werd een extra schopje opgegooid. Arend-Michiel
merkte, dat het schip steeds harder ging lopen.
Bram Vaart hing uit het raampje. Het ging erop of
eronder. Wie de Waterweg binnengevaren was, zorgde
wel, dat niemand hem voorbijkwam.
Arend-Michiel zag, dat hij het dreigde te verliezen. Ze
waren nog ten hoogste honderd meter van de pierpunt.
Bram Vaart haalde door. Dat kon hij niet verdragen.
En hij nam een dol, driest besluit. Hij dacht er niet over
na; wanneer hij dat gedaan had, zou hij ervan afgezien
hebben. Hij gebood alle matrozen een kurkenzak te
nemen en bij een mogelijke aanvaring die tussen de
schepen te stoppen. Toen keek hij even voor zich uit.
Ja, het kon, het moest en hij draaide in één ruk het roer
een slag. De Wisselvalligheid had een scherp oor voor
haar roer. Zij luisterde, wendde de steven en sneed
schuin-uit op de logger van Bram Vaart af Ze naderden
elkaar. Tussen de noorderpier maakte Bram Vaart de
ruimte al kleiner. Arend-Michiel zag het. Hij deinsde
niet terug, hij zette door. Een seconde later hielden
twee bemanningen de adem in. Op de pierhoek, waar de
stroom zo sterk was, sneden ze als scheermessen langs
elkaar heen. De piek van Bram Vaart raakte het gatzeil
van De Wisselvalligheid....
Dat was de winst van Arend-Michiel van Roon.
Bram Vaart schold, Arend-Michiel zwaaide met zijn
hand. Hij liet even het roer en schreeuwde achterom:
Welkom binnen. Bram....
Toen nam Arend-Michiel het roer weer over. Bram
Vaart, die nog probeerde hem op de Waterweg voorbij
te stomen, kreeg geen kans. De Wisselvalligheid
zigzagde op Vlaardingen aan. Hij had daarvoor een
beste wind in zijn zeilen!
(wordt vervolgd)
