EHIVI1DEI1-l1IEm/5
Een slaove-leven
De reddingboot van Ouddorp
en de Bevrijding
MUS
„Zure regen'' is niet de enige oorzaak
van het sterven van de bossen
Ademen
niet zo gewoon!
Diplomaz wemmen
2e Omloop van Stellendam
Plannen uw huis te verkopen?
Bel 01877-1309
.x^^*'
^\V
ONROEREND GOED
Op z'n Ouddurps 'ezeit....
Wij bemiddelen met veel succes
3e Blad
VRIJDAG 3 MEI 1985
No. 5392
Zaterdag 11 mei wordt in Stellendam de
2e omloop van Stellendam gelopen, in
afstanden van 3,5 en van 10 kilometer, 's
Middags om 2 uur start de 3 km loop, vijf
minuten daarna de 5 km en om half 3 de
tien-kilometer loop.
Start bij de MAVO school aan de School-
start waar men vanaf een half uur voor het
begin van de loop in kan schrijven a 5,
As 'k dêêr nog an dienke, ja dan was 't een
slaove-leven. Ik was nog mar veertien jaer
toen ik hêêl vroeg in 't voorjaer al mee
kunstmis most góó zaoie. As 't dan in de
wintere niejt zóó harde 'evrore hao, dan
lag 't land d'r nog net zóó bie as dat ze 't in
naejaer ommeploegd hao, van die gróóte
schieven en verwarde kluuten. Mit een
paer van die harde uutgedraogde veld-
schoewen an je voewten in een slaove voor
je lief mit zóó'n vuufentwintig a dertig kilo
kunstmis d'r in, in dan mar baddere deur 't
land. Je zal zégge: „mar je vrachje wier
toch almar luchter", da's waer, mar as je
zóó'n honderd meter 'elaope hao, dan
most je wêêr bievulle.
't Was in de Pias-polder; dêêr hao je van
die lange wenden in dan kwam de bande-
waegen voor an de mêêt, ofgelaeje mit
zakken kunstmis van 100 kilo. Noe, dan
nam je zóó'n baele op je rik in die most je
dan halverwege in 't wend brienge en as je
dan vergete hao om de bovenste knoppe
van je boezeroen los te maekene dan liep
je hêlemaele paers an. In je most toch
volhouwe toe datje halverwege was want
as je'n liejt valle dan kreegje 'n as veertien
jaerige niet mêêr op je rik. Noe, as je 's
aevens thuus kwam, dan was je wel ver-
slete in 'n honger as een paerd.
Ik weet nog dat domene Hovius es bie uus
kwam net da 'k begon te etene. Hie zei:
„Klaas, moetje dat allemaal opeten?" Ik
zégge: „DomenCj dat is nog mar 't voor
gerecht" in dat was een gróóte schaele
aerpels mit slae in gebakke buukspek, in
as je dat ophao dan kwam d'r nog een
pannetje goeie dikke riestepap achteran
mit een goeie laege suukere d'r overhene.
Soms dan hao je nog wel mêêr 'eluste, mar
dan zei moewder: „Noe zal 't wel mit je
góó".
Zóó was 't aok mit bróód. Moewder een
achttien-ons voor d'r lief in mar snieje. Op
't leste zei ze dan:,Ik schêê d'r uut,t helpt
toch niejt".
'k Verdienende toe twêê gulden in vuufen-
vêêrtig centen in een weke; tegenwoordig
zouwe ze d'r niejt êêns voor wille gêêuwe.
As 't kunstmis 'ezaoid was, gienge we
kanten kweeke. Je nam allemaele zóó'n
dertig meter, in dan d'n hêêlen dag mar
schodde mit die riejk. As 't in de wintere
flienk 'evrore hao dan was de grond kruu-
melig, dan gieng 't wel, mar as je zóó'n
kwakkelwintertje 'ehaod hao, dan most je
êêrst zóó'n dertig meter fien steke mit den
bot, in dan kon je pas góó schodde mit de
riejk. Dan hao je 's aevens dichte piene in
je rik, mardêêrpraetendeje mar niejt over,
want d'r was gêên men mens die d'r ni
luusterde.
Danwasjewêêrblieëas'thalffebrewaori
was of begin maert, dan gieng je serlotten
zette, 't most allemaele wel gauw, gauw,
mar 't was niejt zokk'n zwaeren werk,
meestal kruupe op êên knieë. Eerst mit de
schrapper reetjes trekke in dan mit de mao
of êên hingelkurf serlotten straoie, zo
geliekmaetig meugelijk, in dan zette.
As de serlotten d'r in zatte, gieng je wêêr
vaorder mit kweekene of je gieng nog een
leste pit aerpels uitzoeke of de leste juun
uut de renne doe we as d'r nog vraeg naer
was, aors gooiende je ze op een haop an de
haogte wêêr ze vaorder konne rotte.
Intussen wier 't land klaer 'emaekt voor 't
zaoiwerk. De poters moste d'r in, in de
suukerpeen; dêêr mostekoeiepeen'ezaoid
woore in juun. Och d'r most zooveel beure
in 't devies was: gistere klaer! Wat was je
blieë as 't hêêle zaekje d'r in zat, want dan
kwam d'n besten tied, dan kon je lederen
dag góó wieë. Eerst de serlotten; een
goeien boer woe gêên vuulte op z'n land in
Peen dinne; in marjakkere achter mekaore.
vooral gêên kweeken. As je ergens kwee
ken op 't land zag, nou dat waere geen
beste boeren, ,,mêêr praete as wieë zeie ze
dan.
Nae 't wieëne, kwam 't pee dinneime, de
schrepela in je hand, in je hand bie de rêê
peen in marjakkere achter mekaore. As je
dan op 't ende was woe je wel es even je rik
rechte doewe, mar de voorman was dan al
'edraoid in was wêêr al een meter of viere
van 't ende in dêêr gieng je dan mar wêêr
achteran. Kiek, want of je noe veertien
was of veertig, dat maekende niks uut,
allêêne 's zaeterdag dan was 't er een
belangriek verschil, 't Hao zóó niet motte
weeze, om zóó mar es te zèggene.
As de peen 'edind waere, dan kreeg je 't
wêêr wat beter, dan gieng je juun wieë mit
't juunschrepeltje, dat was wel om vol te
bouwene, mar 't kon soms enorm koud
weze om dien tied. Soms hao we de
moffen nog an in dan was 't al half meie.
As 't dan tegen twelve liep zei d'n baes:
„Góó joe mar es gauw koffie koke. Dat
dee je altied in de grippe, een hout dwors
over de grippe in de ketel d'r an, in dan
nam je een bosje musterd in een wisse
stróó in dan de vlamme d'r in. Zóó gauw
as 't waeter koek kokende gootje d'r een
buismanbusje koffie in, in dan riep je mit
een gróóte kele: „Gaer!" 'k Zie nog die
gore kroewzen mit zóó'n bruune rand d'r
in, want 'ewasse wiere ze nóóit,
't Beurene wel es, dat as je de leste koffie
uut d eketel woe giete, dat 't zaekje
verstopt zat; dan bleek dat d'r nog een
slakke in de ketel zat. As je lederen dag
nae den zelfden blok gieng liejt je de ketel
altied in de grippe liggen in zóó kwam dat
dan. 'k Hóóre joele al zégge: „Klaos van
Sanne, noe zitje te overdrievene, mar 't is
echt waer óór mensen, d'r binne d'r nog
genoeg die 't weete kunne.
Nae al 't wieiwèrk begonje te hóóine. Noe
dat was aok gêên lolletje, 't Was altied
haesje repje om 't binnen te kriegene want
d'r zat altied wel een buuie an de locht. In
as 't een noordewind was dan waere je
veldschoewe soms spiejgelglad, dan vloog
je nog al es ongeruut. Ik weet nog dat wees
een bandewaegen 'elaeie hao in toen we
gienge pongere bleek 't hóói zóó glad te
wezene, dat 't nae twêê kanten vloog in dat
'k de pongerbaom mit zóó'n klap op m'n
schoere kreeg dat ik 't een weke laeter nog
voelde.
Een troosteloos panorama ontvouwde zich voor de ogen van de zeventig klauteraars in
de Beskydy-bergen in Tsjechoslowakije: bijna de helft van de bossen is hier aangetast,
tegen de drieduizend hectare - 53 ha is al dood. De kijkers waren de zeventig
deskundigen uit twaalf landen die hier te gast waren bij de Tsjecholsowaakse nationale
commissie van MAB, het mens-en-biosfeer-programma van de Unesco. De bergtocht
was onderdeel van een vijfdaagse conferentie waarop de plantkundigen, geologen,
milieu-experts en vele andere deskundigen rapporteerden over hun ervaringen met het
sterven van de bossen in vele landen van Europa.
De zwavel- en stikstokrijke gassen die auto's, industrieën en elektriciteitscentrales
uitstoten, blijken met de zo ontstane „zure regen" zeker niet uitsluitend de oorzaak dat
her en der de bossen het begeven. Het eindrapport stelt vast dat een kaart van de
aangetaste wouden niet overeenstemt met een kaart van de grootste luchtvervuiling. Er
zijn gebieden met grote bosschade maar relatief schone lucht. Schuld gaat ook naar het
bosbeheer: waar op grond van commerciële redenen de gemengde bossen zijn
vervangen door plantages met één boomsoort, blijkt het weerstandsvermogen van de
bomen geringer. Robert Mayer van de universiteit van Kassei (West-Duitsland) legde
de nadruk op de gevaren voor gewas en grondwaterkwaliteit door de opeenhoping van
zware metalen als cadmium, kwik en lood in de bosgrond - de wortels van de bomen
hebben er veel van te lijden, maar ook bijvoorbeeld de microben die daardoor langzamer
de bosgrond regenereren. De Zweed Lennart Folkeson had nog koper en zink als
bosvemielers en weer anderen vestigden de aandacht op ozon, magnesiet en fluoriden
als schadefaktoren. En niet te vergeten het weer.
De bosdeskundige Emil Klimo van de landbouwhogeschool van Brno, de gastheer van
de conferentie, toonde aan dat de kwade dampen van mijnen en fabrieken bij Ostrava de
bezichtigde Beskydy-bergen gedeeltelijk hadden ontbost, maar dat de eerste grote,
onherstelbare schade begin 1979 ontstond toen de temperatuur hier plotseling enorm
daalde: van plus twaalf tot min veertien graden celsius binnen zes uur. Insecten,
schimmels, droogte en ook menselijk aktiviteiten, vooral het toerisme, kregen al
evenzeer een plaats in de aanklachten. Veel optimisme kon dr. Klimo niet uiten bij het
afronden van de diskussies. Een Europa zonder bomen achtte hij ondenkbaar: „Niet
alleen vervullen de bomen tal van konkreet nuttig werk, waaronder de voor alle leven
hoogst belangrijke zuivering van lucht en water, maar ze spelen ook een kulturele ról als
een grote bron van muziek en dichtkunst. Zeker hebben ook de Feniciërs eens gedacht
dat hun schitterende cederwouden van de Libanon eeuwig zouden bestaan. In de
Oudheid strekten ze zich langs de kust van de Middellandse Zee 137 kilometer breed
uit, maar ze verdwenen snel toen er de bijl in werd gezet om bouwmateriaal te hebben,
ook voor schepen, en om er kachels mee te stoken. Vandaag de dag zijn er nog maar tien
kleine boomgroepjes, ver uiteen, overgebleven.
't Ergste van 'thóóiene was 't lossene in de
schuure. Je most dan 't hóói antrappe in in
't begin van den tas gieng dat wel, mar nae
zóó'n voer of tiejne kwam je in de nokke in
as 't dan soms broeierig was dan liejp 't
zwêêt mit straelen van je of 't Leste voer
iuvde nokke was 't kwaeiste, je most dan
krom laope in nog flienk trappe aok in niet
te vergetene al die raggen in koppespinnen
in je nikke. Ik zégge 't nog es: een slaove-
leven mensen.
Mar ik mot d' r noe wêêr es een punt achter
góó zette want we motte nog wat bewaere
voor een aore kéêr. Dan góó we nog
kanthóói snieë, in tèrve maoie, in aerpelle.
We motte de suukerpeen nog in in dan is 't
wêêr wintere, dan binne we 't jaer wêêr
rond.
Klaos Kastelein
Diamantpad 23
2628 SC Delft
HUIS VERKOPEN?
makelaar tamboer bellen
voor deskundige bemiddeling
Un 01870-3477 m
DD
Voor de meesten van ons is ademen de
gewoonste zaak. Gelukkig wel. Dat geldt
niet voor hen die astma, allergie, bron
chitis of longemfyseem hebben. Hun le
ven lang komen zij vaak adem te kort. Bij
jongeren komt de benauwdheid in aan
vallen. Na zo'n aanval ben je uitgeteld,
kapot. Ouderen hebben vaak een voort
durende ademnood. Een steile trap is dan
een nauwelijks te nemen hindernis.
In ons land zijn er zo'n driehonderddui
zend patiënten met ernstige klachten. Het
aantal mensen met lichtere klachten wordt
geschat op ruim zevenhonderdduizend.
Voor hen is ademen niet zo gewoon!
Wat doet het Astma Fonds?
Het Astma Fonds is op vele gebieden
aktief om de patiënt een zo goed mogelijke
hulp en behandeling te geven, vooral nu de
overheid minder geld beschikbaar stelt.
Daarom stimuleert het Astma Fonds, nog
meer dan in het verleden, wetenschappe
lijk onderzoek. Bovendien moeten voor
lichting en hulpverlening blijven doorgaan.
En dat kost geld, veel geld. Voor dit jaar
is ruim 10 miljoen nodig.
Uw hulp is onmisbaar.
MIDDELHARNIS
Op zaterdag 27 april j.l. slaagden de
volgende leerlingen uit het Instructiebad
van Middelhamis te Dirksland voor hun
A of B diploma van de K.N.Z.B.
Diploma A:
Mevr. Franciska Verkerk-Netten; Mevr.
Cornelia Meiaard-Heerschap; Edwin
Holleman; Erik Klepper; Marcel van Ber
gen; Adrianus Braber; Belinda Ingrid
Niks; Rinus Arensman; Marinus v.d. Slik;
Corine Jongejan; Michel Martens; Cor
nells Driesse; Dennis Sewell; Jeroen
Kleingeld; Anne-Marie v.d. Baan; Ejsther
Blok; Josine van Gulik; Angela Knops;
Jacqueline Stoutjesdijk; Daniël Slinger
land; Mirjam van Dieren; Anne Kroon;
Joost Bosdijk; Maartje Brak; Pim v.d.
Valk.
Diploma B:
Mirjam Nelisse; Maya Noteboom; Ri-
anne van Heemst; C olinda Vermaas; Mar-
tijn van Eek; Leon van Bergen; Celia
Peeman; Lieke Loosjes; Tom van de
Berge; René Zuidijk; Arco Kooyman;
Wanda Prins; Sacha van Antwerpen;
Chantal Soldaat; Katrien Baum; Heidi
Kamerling; Samantha Koese; Nico
Groot; J. H. A. Indira van Stiphout; Kees
Bazen; Wilco van Bergen; Adrie Stouten;
Kondré Noteboom; Thedo Noteboom;
Kees v.d. Berge; Ferdi Broere; Gert de
Geus; Pacale Hogeboom; Wouter Katte-
staart; Sander van Lommei; Jolanda Ka
merling; Jeroen Breen; André Vogelaar;
René Holleman; Ernst-Jan Mackloet;
Matheus van Biert; Jolanda Bieneveld;
Jacquelien Struik; Pieter Erik van de
Boogert; Jozine Maliepaard; Mirjam Ne
lisse.
De Armeniërs, wat waren het eigenlijk voor soldaten? Ze waren ingelijfd bij de
Duitsers en zelf beweerden ?e op het einde van de oorlog, dat ze gedwongen
waren geweest om dienst te nemen en dat ze eigenlijk krijgsgevangenen waren.
Zou het waar zijn? Zouden de Duitsers zo tolerant zyn geweest, om Russen,
die ze, dat is bekend, by' andere gelegenheden als beesten behandelden,
bepaalde andere Russen in hun gelederen op te nemen, zij het dan als
houthakkers en waterdrager^?
Meer waarschijnlijk is, dat ze, gruwend
van het bewind van Stalin, door wie ze als
minderheid in de Sowjet Unie verdrukt
werden, vrijwillig dienst hebben genomen,
om toch tot de conclusie te komen, dat ze
op het verkeerde paard hadden gewed.
Want tot die conclusie waren ze wel
gekomen. Dat bewijst de opstand van de
Armeniërs op Texel, tegen het einde van
de oorlog. Dat bewijst ook de rol die ze
speelden bij het verzet op Schouwen
Duiveland en dat bewijst ook, de vlucht
van de Armeniërs van Flakkee.
Toen waren ze fanatiek anti-Duits en ze
probeerden in contact te komen met de
bevrijders van Nederland, terwijl ze voor
het verzet van grote waarde waren om de
inlichtingen die ze konden geven en voor
de manier waarop ze zich inzetten, om van
het Duitse slavenjuk bevrijd te worden.
Dat is te lezen in het boekjes „Verzet op
Schouwen Duiveland", kort na de bevrij
ding verschenen (vorig jaar herdrukt en
verkrijgbaar bij de Zeeuwse Boekhandel
in Zierikzee). En dat is ook aan het licht
gekomen in Goeree-Overflakkee, waarde
reddingboot van Ouddorp werd gebruikt
om aan de Duitsers te ontsnappen.
Datzelfde was ook op Schouwen Duive
land geprobeerd. Armeniërs speelden
daar een belangrijke rol in de ondergrond
se, de bewoners van de haven, die daar
hadden mogen blijven of die na de grote
evacuatie klandestien waren teruggekeerd,
werd geld geboden om hen naar het be
vrijde St. Philipsland over te zetten.
Maar dezen, wetend dat de Duitsers, van
hun langs het Zijpe in de dijken gebouwde
bunkers uit, dag en nacht de vaart op het
Zijpe controleerden, durfden die risico
niet aan. En de Duitsers, misschien wat
vermoedend, vernielden op een kwade
morgen, de roeiboot van de polder Brui-
nisse, die mogelijk had kunnen worden
gebruikt om het plan te volvoeren.
De Armeniërs op Goeree-Overflakkee
probeerden (in november 1944) hetzelfde
als huin Schouwen Duivelandse makkers,
met wie ze waarschijnlijk wel in verbin
ding hebben gestaan.
Ze boden op de haven van Ouddorp geld
aan mensen om hen over te zetten. En ze
vonden twee van de daar wonenden be
reid, om dat ook te doen metde
Ouddorpse reddingboot.
De haven van Ouddorp was destijds afge
sloten met een zwaren balk vastgelegd met
een ketting. De Armeniërs wisten daar
raad mee, hoe ze het deden is niet bekend,
maar toen men op een donkere novem-
bernacht de haven uitvoer, was de balk
weg.
Twaalf Armeniërs zaten in de redding
boot, de twee Ouddorpers fungeerden als
stuurman, gids en loods, maar zonder het
te iwUen zouden ze zichzelf en de Arme
niërs regelrecht in de armen van de Duit
sers hebben gedreven, als er geen geluk bij
een ongeluk had plaats gevonden.
De bedoeling was, over te steken naar
Schouwen Duiveland, men meende dat
dit eiland bevrijd was, maar niets was
minder waar. Er kwamen daar steeds
meer Duitsers, die gereed moesten zijn als
de weg naar Antwerpen (door het gewon
nen Ardennenoffensief) vrij zou zijn. Die
Duitsers moesten dem via de Zeeuwse
eilanden Antwerpen van die kant aan
vallen.
Maar het geluk was met hen, al hebben ze
dat in die nacht waarschijnlijk niet direkt
onderkend. De motor van de reddingboot
viel uit en het was niet mogelijk, de boot
naar Schouwen Duiveland te sturen.
Wind en stroom dreven de boot tegen de
zeedijk van Sint Philipsland enze
waren bevrijd zonder dat ze het zelf wisten,
want juist dat eiland was enkele weken
geleden bevrijd.
En niet alleen het geluk, dat ze op een
ander eiland terecht kwamen zat hen mee,
hoe het mogelijk is weet niemand, maar
later bleek, dat ze van die dijk naar de
Noordweg waren gelopen, dwars door een
mijnenveld, zonder iets te zijn overkomen.
En in die Noordweg stonden enkele hui
zen leeg, waar ze introkken. Dat bleef
voor de medebewoners van die weg na
tuurlijk niet onopgemerkt. Aan sensatie
geen gebrek. Duitsers, men meende ervan
bevrijd te zijn en nu werden ze plotseling
midden tussen hen in gesignaleerd. IJl-
boden vertrokken naar het dorp Flipland,
om dat aan de commandant van de O.D.
te melden.
De ondercommandant krijgt de opdracht,
in de Noordweg poolshoogte te gaan ne
men. En hen als gevangenen mee naar het
dorp te brengen. Geen gemakkelijkeJob"
voor deze kersverse ondercommandant.
Want Duitsers waren Duitsers, hoe zou-
GRATIS:
Onze fraaie, vernieuwde foto-woninggids
Taxatie van uw woning bij vericoop
Advies bij uw voornemen tot aan- ofverlfoop
van een woning
Kaai 5
vr.pr. f 99.000,— k.k.
Bij bemiddelingsopdrachi:
EENMALIGE ADVERTENTIE-BIJDRAGE
f 1 50,-
Meer dan 60 aanbiedingen
Bemiddeling en taxaties onroerende goederen
Postbus 27-Winterstraat 14-3247 ZG DIRKSLAND
Telefoon 01877-1309
den zij als onvoldoende getrainde solda
ten, het moeten opnemen tegen de Duit
sers, die waarschijnlijk al vijfjaar in de
oorlog geweest waren?
Omzichtig sluipen ze naar de huizen,
waarin naar de bewoners van de Noord
weg hen vertellen, de Duitsers moesten
zitten. Maar dezen, zodra ze bemerkten
dat ze „beslopen" werden gooiden de deur
open en kwamen met de handen in de
hoogte naar buiten. Ook de Ouddorpers
doen dat en menend dat ze met Engelsen
te doen hadden, roepen ze hard: HOI^
LANDEEEEES.
Dat verandert de toestand op slag. De
opgeluchte Ordedienst soldaten maken
zich bekend als Hollanders, inwoners van
het dorp St. Philipsland en de Ouddorpers
vertellen in enkele woorden hoe de vork in
de steel zit. En dan volgt een hartelijke
kennismaking.
De toch naar het dorp St. Philipsland
wordt een triomftocht. De O.D. comman
dant met zijn ondergeschikten en zijn
„gevangen Duitsers" het dorp binnentrek
kend, verwondered aangestaard door de in
de deur of achter de vensters kijkende
bewoners. De held van de dag was hij, ook
al was dan de gevangenneming dan wel
anders verlopen dan men zich voorstelde.
En de Armeniërs werden gastvrij in het
midden van de O.D.-ers en de B.S. opge
nomen en doorverwezen, naar de Engelse
bevrijders.
Nu de reddingboot nog, die in het Slaak
tegen de steenglooiing ligt. Hoe krijgt men
die in de haven van St. Philipsland? Dat
kan alleen via het Zijpe. En aan de
overkant van het Zijpe, op Bruinisse loe
ren de Duitsers op alles wat zich beweegt
en leeft, aan de kant van de overzijde.
Een extra donkere nacht, met donkere
maan, dan zal het moeten gebeuren. En
het gebeurt ook. Zo komt de Ouddorpse
reddingboot in de Fliplandse haven.
De bezetting van St. Philipsland door de
bevrijdingstroepen wisselt nogal eens. St.
Philipsland het lijkt voor de buitenlandse
troepen, maar ook voor de Stoottroepen,
het einde van de wereld. Eerst waren het
de Engelsen, dat waren de eigenlijke be
vrijders; toen kwamen de Canadezen,
daarna waren het Belgen en Fransen, die
kwamen uitrusten op het Zeeuwse eiland,
al moest die rust dan ook gepaard gaan
met het houden van een wakend oog, op de
aan de overkant aanwezige Duitsers.
Met Engelsen en Canadezen kan de be
volking uitstekend opschieten. Maar de
Fransen? Die gedragen zich meer als
bezettingstroepen dan als bevrijders.
Bij de O.D. (Orde Dienst) en de B.S.
(Binnenlandse Strijdkrachten) willen ze
wel wapens hebben. Wat heeft men er nu
aan om met een uniform aan te lopen of
met een armband om de arm, zonder
wapens. Wapens zijn er immers genoeg.
Stapels liggen er in Tholen, achtergelaten
door de Duitsers, netjes opgeborgen in een
depot.
Als ze daar wat van krijgen kan men zich
tenminste gewapend aan zijn dorpsgeno
ten vertonen. Een vaartuig om de wapens
te halen is er ook wel, want ligt de redding
boot van Ouddorp niet werkloos als oor
logsbuit in de haven? Een reddingboot vol
wapens, zullen ze mee terug brengen en ze
voegen de daad bij het woord.
Maar in Flipland aangekomen hebben ze
buiten de Franse commandant, kapitein
de Villiers, gerekend. Die wil van gewa
pende Hollanders niet horen. Ordedienst?
Hij is er om de orde te handhaven. Bin
nenlandse Strijdkrachten? Hij kent alleen
zijn eigen onderdeel. En hij geeft op
dracht, de O.D.-ers en de B.S.-ers gevan
gen te nemen. Hij vindt dat zelf misschien
toch wel te gortig en hij verandert het
„arrest" in huisarrest; maar dat is later.
Noch kapitein Kloosterman, de leider van
het Zeeuwse verzet; noch een speciale
afgezant van Prins Bemhard kunnen ver
andering brengen in de toestand.
Ze moeten tot 5 mei wachten, voordat ze
weer frank en vrij 'over hun eigen dorp
kunnen lopen en bevelen geven.
Later zal kapitein de Villiers zich in
Zierikzee wel moeten verantwoorden
voor zijn eigenzinnig gedrag. En nog voor
andere wandaden. Hij wordt dan medio
mei 1945 zelf onder arrest gesteld en voor
het front van de troep gedegradeerd.
NIEUWE TONGE
Molendijk 32
vr.pr. I 71.000,—k.k.
DIRKSLAND
vr.pr. 62.500,— k.k.
DIRKSLAND
Geldersedijk 6
met schuur en 640 m^ grond
