EiüvriDEfi-riiEüwa
Op z'n Ouddurps gezeit
Overdenking
uit de
Heilige Schrift
Infïi^SiR,
Begrafenisonderneming
„VOORZORG"
EHBO Selectiewedstrijd
l(reeg goede deeiname
Open Jeugdwerk Dirksland
Eerste
schoolverlaterskrant
Theocratisch verlost
No. 5377
HUIS VERKOPEN?
makelaar tamboer bellen
voor deskundige bemiddeling
CD 01870-3477 m
DD
VERVOLGVERHAAL
G.F.CallenbachB.V.—Nijkerk
2e Blad
VRIJDAG 8 MAART 1985
Van de weeke zei uuzen domenee dat 'n een weekje nae Ouddurp gieng
om d'r es even uut te wezene. Ik zégge: „Je heit gróót geliek, want joele
hèwwe 't altied zóó druk in zóó'n gróóte stad as Delft"Hie vertellende
dat'n dan altied om vorse eiers gieng bie Krien, op dat spulletje in de
Stellewegt. Ik zégge: „Dan hael joe die bie Krien van Maotje van
Govert van Jaop van Kees van Govert". Hie zeit: „Dat mot je maar
voor m'n opschrieve, want dat kan 'k allemaele niejt onthouwe". Ja
uuzen domene kan goewd Zêéuws praete want hie is t'r opègroeid. Ik
vertellende dat 'k een paer jaer'elee es een stikkie in 'tEilandennieuws
'eschreve hao op z'n Ouddurps. Noe dat woe den domene wel es leze. 't
Hao'n érg an'esproke in hie zei: „Dat mot je es méér doewe".
Noe mot ik zégge dat de Ouddurpers weinig schrieve, 't bin altied
Flakkêêënaers die in 't Eilandennieuws schrieve; de Ouddurpers
kunne beter praete. Déêrom zal 'k de penne wéér mar es opneme. 't
Góót wéér over vroeger netuurlijk, toen 'k een jaer of tiejne was.
De ouwere Ouddurpers weete nog wel dat m'n opa, Toon Ihrman, mit
een jachje voer, saeme mit den ouwen Kees Klooster; 't was de OD 17.
Al die gometvissers voere toen nog onger de zeilen. As 't noe vekansje
was dan nam opa d'r altied een paer mee naer boord, dan gienge we
haest héél den tied mee visse. Je hao van die wérme zeumers in dan was
't héérlijk op 't waeter en moewder was van je of, want tuus dée je niks as
ondeugd enje klêéren schoore of nat tuus komme, mar verveele dee jeje
nooit.
's Ochens om vier uure liejp de wekker
of, dat was ofhankelijk van 't tieë, mar dan
lagge wiele al lange wakker van de span
ning. Opa die pittende dan een puzze
waeter uut de welle, vreef even langs z'n
mond en draogende z'n eige of mit de
mouwe van z'n bruunen aop. Eete dee we
wej an boord. Opa nam dan een zakje
blom, in douwende d'r dan een minke eiers
in in dat moste wiele dan draege.
As we dan an boord kwamme hao den
ouwen Kees al de peure an, in stieng de
koQe al te pruttelene. Nae de koQe zóó
gauw meugelijk de haevende uut. As we
éénmael buute de haevende waere dan
mochte wiele omstebeurte een pasjes an
't roer. Je most 'n altied een beetje mit de
kop van de wind houwe aors giengen buize
in dat mocht niet want dan spéézende je
nat.
Twint gieng opa dan koeken bakke. D'r
was altied wel een halve baeke spek an
boord in daer snee'n dan wat van die dinne
reepjes of, gooiende een schoot melk in
den blom in roerende de eiers d'r deur en
dan 't héêle zaekje in de koekpanne. Even
laeter hao je dan een móóie bruune koeke
van wel een duum dikke. Van binnen was'
'n dan nog wel niet zóó gaer mar dat was
juust lekker. Noe as je die op hao kon je d'r
een hortje tegen. Intussen maekende opa
in Kees de Korre geréêd in wiele maar
vraege: „Wannéér góót'n over boord?"
„Niejt maowe" zei opa dan, dat zal je wel
zieë as 't zóó vaorde is. Nae een uurtje
vaerene waere we wéér we weze moste en
gieng 't zaekje over boord. Dan gienge we
zóó'n uure of anderhalf trekke.
Opa kon goewd mit kinders ommegóó.
We wiere achter bie 't roer ézet, ieder an
een kante, in kreege elk een sleepnetje an
een lang touwe, een peure Metende dat.
Dat touwe wier vast'ezet op den bolder
netuurlijk aors was je zóó je peure kwiet.
Dan kreege we een mao bie uus wéér we
alles, wat we vienge, in moste doewe. As
we de mao vol hao, dan krege we een
kwartje. Noe dat was héél wat in dien tied.
As je dat in 't wienkeltje bie Klaosje van
Pouw gieng versnoope dan kon je héél wat
uutzoeke van 't blad. Dêêr lag van alles
op, pepermentpik, taoi-taoi, knéélstokken
zoewthout, nogablokken, dropfeters in
nog veel méér van dat zoewte spul. Wel
slehct voor je taon in kiejzen maar dêér
wist Polderman wel raed mee; de tange d'r
op in bie levende lief trekke. As je dan niejt
schrêéwende dan kreegje een ieswaefeltje
van mevrouw. ledere tiejn menuten hae-
lende we de peure op in gieng alles in de
mao, behalve de kwallen, de knorhaenen
in de krabben, die most je vromme góóie.
Intussen gienge we dan lombokkers zitte
pelle, die krege we van den ouwen Kees.
Uuteindelijk kwam dan de gróóte korre
an boord, dan krioelende d'r van alles over
't dek, een paer roggen, scharren, schol-
letjes, bot, pieterman, haentjes, gomet, en
soms zóó'n gróóte noormankrabbe. Wéér
je voor uutkieke most dat wazze de
kneuen, want azze die in je hand stakke
dan stieng je te spriengene op 't dek van de
piene, je kreeg een hand as een bokster. As
alles 'esorteerd was dan gieng den ouwen
Kees 't fornuis anmaeke om de gomet te
kokene. Ménsenlieve as 'k dêér nog an
dienke, wat 'n stank. We gienge altied van
de wind of zitte want aors spoog je 't harte
uut je lief Hoewel 't vuuftig jaer 'elee is,
kan 'k me de geur nog herinnere as den dag
van gistere.
As dat allemaele 'ebeurd was, dan was 't
een pasjes stille an 't dek. Dan nam opa
een bolle touwe in dan deede we déér op 't
ende een spierink an in die gooiende we
over boord om een méêuwe te vangene.
Dan kwam d'r zóóp gróóte gogge in die
slikkende de spierink héél deur, in dan
moste wiele 't touwe nae uus toe haele. As
die mééuwe nog een paer meter van je
vandaen was dan wier'n benaowd in dan
braekende 't hééle zaekje uut in gieng'n d'r
vandeur. Tegenwoordig zouwe ze de diere-
beschèrming d'r bie haele, mar 't béést hao
d' r géén miskwaem van want hie vieng zóó
wéér een aore spierink.
Soms hao je van die windstille daegen.
Dan deeë opa inKees den bruunen aop uit
in zatte ze in 't boezeroentje an 't dek. We
lagge nog es een ende uut de kop van
Schouwen in 't was al een uure of viere 's
middags in géén zuchje wind. ,,We kom
me vandaege niejt méér tuus. Toon", zei
den ouwen Kees. „Da's niejt érg", zei
opa, strak komt „de Pionier" langs in dan
geve we de gomet mee nae Brouw in dan
góó we strak voor anker in dan kunne we
mérge een langen dag maeke. Noe wiele
vonge dat best, want dan mochte we in de
krop slaepe; dêêr lagge een paer kaf-
zakken in in wat ouwe dekens.
Even laeter kwam „de Pionier" langs,
dêér stieng een motor in. Even de gomet in
de vis overlaeie in toen voor anker. Opa
gieng nog wat schoUetjes bakke in een
puupe raoke in een beetje mit Kees ridde-
nere in wiele liejte een gróóte Moorman
mit een touwtje an z'n póót over dek laope.
Om een uurs of achte begonne de vier-
torenlichten van Ouddurp en Schouwen te
draoiene in even laeter zag je de éérste
sterretjes pienkele. D'r kwam een zuchje
wind in zóó noe in dan zag je de zéé lichte.
Op 't leste wiere we een beetje huuverig.
Opa zei: ,,Noe joele de kóóie in, de
schuuve dicht in dan wil 'k joele niet méér
hóóre, want mérge is 't vroeg dag".
Wiele de krop in, mar we hiewe de
schuuve op een garretje want 't was ter
leerdonker. Gelokkig dat d'r géén grien-
geltje op zat. Noe je weet hoe dat góót as je
nog kinders bint, lache in giechele in
mekaore treitere. Mar dêêr wist opa wel
raed op, hie stoof uut z'n kóóie in gaf uus
een paer flenzen mit de harde kleppe van
z'n schipperspet, noe dan woe je je snuut
wel houwe. Uuteindelijk viele we an
slaep, mar om een uure of viere waere we
wéér al wakker, opa in Kees lagge nog te
ronkene. Wiele d'r voorzichtig uut; an 't
dek was bladstille; 't begon al een klein
beetje lichtte woorene; d'r vlooge een paer
meeuwen rond, mar voor de rest was d'r
niks te belevene. Ja toch, tegen de boeg lag
d'r nog pen kwalle in wie d'r op 't idee
kwam weet ik niet méér, mar we liejte'm in
't kachelpuupje zakke wéér 'n halverwege
bleef hange. We besloote om de krop wéér
in te duukene in déér alles ofte wachtene.
We lagge nog mar goed en wel toen d'n
ouwen Kees z'n schuuve opetrok in mit
z'n bêénen buuten de kóóie een pasjes op
z'n hóód gieng zitte kraowe. Toen trokken
z'n blaewe kousen an in gieng de kachel
anmaeke, een stik krante d'r in in wat
kachelhoutjes in een schootje peterolie.
Toen 'n de vlamme d'r in hao begon 't
geliek te raokene in te stienkene, opa wier
d'r wakker van.
Opa zei: „Je puupe zal wel verstopt zitte".
Kees nae 't dek in toe 'n de puupe d'r
uuttrok viel de kwalle op 't deksel van de
kachel. Opa lachte haast nooit, maar toen
hóórende we 'em toch grinneke in z'n
kóóie in hie trok gauw z'n schuuve dicht.
Toen Kees 't puupje nae de locht hiew was
dat brandschóóne, daerom liejten z'n eige
wéér mar naer 't vooronger zakke in toe
zag 'n geliek de kwalle op 't deksel ligge;
die vloog mit een vaert deur 't ope luuk 't
dek op in Kees zei alléén mar: mieterse
jonges".
Intussen was 't wéér dag, de viertorens
van Ouddurp in Haemstee hao de lichten
al uut; de leste sterretjes waere vertrokke
in de zunne kwam as een gouwen bal
boven de Greveliengen. „'t Woord wéér
een hééten dag, mensen", zei Kees. Toen
Kees de kofje bmun hao, gieng opa spek
bakke. „Bakt voor die jonges ieder mar
een kwalle", zei Kees. Opa grijnsde wéér,
marvoorde rest hóórende je d'rniks mêêr
over. De puzze gieng wêêr over boord „in
noe joele je snuut wasse", zei opa. Even
laeter gieng 't zeil omhaoge in déérna de
korre wéér overboord.
's Middags bakte Kees voor allemaele wat
scharren in toe d'r om een uure of drieë
een zuchje wind kwam giengen we op huus
an. Wiele mochte wéér omstebeurte an 't
roer, alléén bie de haevende nam opa 't
roer over want dat was een héêle kunst om
mit striekende zeilen precies deur dat
naowe gaetje de kaoie in te kommene.
Zóógauw we an de wal lagge vlooge we
nae Klaosje van Pouw d'r snoopwien-
keltje, gauw om een stuuver spekjes want
je hao noe geld zat. Dan wêêr nae 't boord
om alles op te helpe ruumene, in dan nae
huus wêêr de moewders aok wêêr blieë
waere dat ze je zagge want je was twêê
daegen van huus 'eweest, in 't was toch
mar nóóit vertrouwd op 't waeter, d'r
waere wel es mêêr kinders overboord
'evalle in verdronke.
Kiek, datbinne noe diengen die bluuveje
je hééle leven bie. Dan misse kinders in de
stad toch héél wat, een beetje an een
klimrek hange tussen al die haoge flets,
wat langs de straete slentere in allerlei
raorigheid uuthaele, steele of mit van die
vuülee spuitbussen allerlei viezigheid op
de muren spuiten.
As ik 't er nog an dienke, wat héwwe we
dan toch een fijne jeugd 'ehaod; dat kun je
glaove!
In dat is dan wêêr 't verhael van Klaos
van Sanne van Hangs van Piejtje Kastelein
Diamantpad 23
2628 SC Delft
THOLEN
V.V.V. wil eigen kantoor De V.V.V.
Tholen/Sint Philipsland wil een eigen
kantoor en wel een mimte huren van de
Haven B.V. te Sint Maartensdijk om
vandaar uit de professionele aanpak van
informatie verder uitbouwen.
Zaterdag 2 maart j.l. zijn in de aula van
de Rijksscholengemeenschap te Middel-
harnis de selectiewedstrijden gespeeld
van de EHBO Kring-Flakkee. Het was
een gezellige en leerzame middag. Er
kwamen 12 ploegen ten strijde. De LO-
TUS-studiegroep Flakkee had weer
enorm zijn best gedaan waardoor het voor
het publiek ook erg aantrekkelijk was om
te kijken. De jury bestond uit het team
Trapman.
De uitslagen waren als volgt:
Box A:
1. EPU Sommelsdijk 1164 pnt.
2. Dirksland159 pnt.
3. Achthuizen II152 pnt.
4. M'hamis-S'dijk I141 pnt.
5. Ouddorp I137 pnt
6. Nieuwe Tonge112 pnt.
Leidersprijzen gingen naar
Box A:
1. EPU Sommelsdijk 138 pnt
1. Dirksland38 pnt
2. Achthuizen II37 pnt
Box B:
1Ooltgensplaat164 pnt.
2. Achthuizen II148 pnt.
3. Oude Tonge142 pnt
4. M'hamis Brandweer138 pnt
5. EPU Sommelsdijk II123 pnt
6. Ouddorp II118 pnt
Leidersprijzen gingen naar
Box B:
1. Ooltgensplaat 41 pnt
2. Oude Tonge38 pnt
In de finale werd dus gespeeld tussen de
eerste ploegen uit de boxen. Hierbij werd
de eerste prijs, waarbij een fraaie wissel-
beker te winnen was, behaald door Oolt
gensplaat met 145 punten ook zij kregen
ook de 1 e leidersprijs in de finale met 22
punten. EPU Sommelsdijk I werd goede
2e met 142 punten en behaalde voor d
de leidersprijs 20 punten.
De max. te behalen punten waren 175
voor de ploeg en 25 voor de leider. De
winnende ploeg zal de Kring Flakkee
vertegenwoordigen bij de districtswed
strijden in Den Briel op 23 maart 1985.
Wij wensen hen bij deze veel succes toe.
Iedere veertien dagen op zaterdagavond
wordt er in het verenigingsgebouw „On
der de Wiek" in Dirksland een avond voor
de jeugd verzorgd.
Zaterdagavond 9 maart wordt hier een
open avond gehouden. Jullie zijn daar
vanaf 14 jaar van harte welkom! De
„Wiek" gaat om half acht open.
P.S. Houden jullie 23 maart 's avonds
vrij voor onze speciale avond, verzorgd
door „vervolgd christendom?"
Het zaterdagavondteam Dirksland
Onder de titel ,,Nu verder" verschijnt
rond 5 maart als eerste een 8 pagina's
tellende Schoolverlaterskrant 1985. Uit
gever is de Verenigde Spaarbank die hier
mee voor de vierde keer een „Special"
uitbrengt, die geheel gericht is op de
schoolverlatende leerlingen van MAVO,
HAVO, MBO, LBO, enzovoorts.
Evenals voorgaande jaren staat de krant
ook nu weer boordevol informatie en tips,
zoals „verder studeren", „hoe werkt ar
beidsbureau", recht op uitkering".
Daamaast „Bekende Nederlanders
over hun schoolverlaten", „Frank Boeyen
aan het woord", een „Vakantie computer
cursus", enzovoorts.
Kortom: vele uiteenlopende onderwer
pen zijn tot één leesbare wegwijzer samen
gebracht.
Binnen een oplage van 80.000 exem
plaren kunnen alle desbetreffende scholen
in het werkgebied van de bank van vol
doende gratis exemplaren worden voor
zien.
Het is eveneens mogelijk een gratis krant
af te halen bij een kantoor van de Ver
enigde Spaarbank.
De bank wijst er op dat de inhoud van de
krant dermate interessant is dat de onder
wijzer er ongetwijfeld klassikaal aan
dacht aan zal besteden.
„En de stadhouder, antwoordende,
zeide tot hen: Welken van deze
twee wilt gij, dat ik u zal loslaten?
En zij zeiden: Bar-abbas".
(Matth. 27 :21)
Het volk heeft gesproken. De beslissing is
democratisch genomen. Unaniem: Weg
met Dezen, laat ons Bar-abbas los. Spoe
dig zal Pilatus Christus laten kruisigen en
Bar-abbas zijn verzondigde vrijheid
hergeven.
Triomferen dan de machten der duister
nis, de helse machten, die het hebben
aangelegd op de dood van de Levens-
vorst? Is dan de stem van het volk be
palend voor de loop der geschiedenis? Is
dan het aanporren van de vorst der duis
ternis in staat het Licht der wereld voor
goed te doven? Wie regeert er?
Lezer, wat voro het paleis van Pontius
Pilatus plaatsvond, dienen we te zien in
hoger licht Gods vinger schrijft hier heils
geschiedenis. Wat de dichter zong, blijft
waar: God de HEERE regeert. De Heere
regeert zo, dat Hij vanuit de hemel het
proces tegen Zijn geliefde Zoon leidt Alle
dingen moeten medewerken ten goede
voor de Zijnen. God volvoert Zijn raad.
Het is in het Goddelijk welbehagen be
paald, dat aan het kmishout moet vloeien
het bloed des Lams. Het wraakzwaard
van Gods recht moet Sions Koning, Die
Zich gewillig aanbood, neervellen. Want
alleen zo kunnen gevangenen worden ver
lost.
Dit neemt ondertussen niet de schuld weg
van hen, die zich vergrepen aan het Leven.
Geen mens gaat hier vrijuit. Ik niet en u
niet. Het wee over de mens, die in zijn
natuurlijke en dodelijke keuze volhardt,
mogen we op geen enkele wijze afzwakken.
Niemand vleie zich met ijdele hoop. We
naaien niemand een kussen onder de
oksels, waarop hij kan msten.
En toch schrijven we het neer: In dit alles
regeert de Heere. Bar-abbas, de mis
dadiger, moet losgelaten worden, opdat
Hij, Die Zich met misdadigers liet gelijk
rekenen, volkomenlijk zou innemen de
plaats van Zijn zondig volk. Met minder
dan het bloed van Zijn geliefde Zoon kon
de Vader nooit genoegen nemen. Dat
bloed zal de enige grond zijn van het
behoud Zijner kinderen. Dat bloed alleen
is de grond van de rechtvaardiging der
Zijnen. Alleen in de weg van het bloed van
het Lam Gods kan het Paasfeest worden
voor de kerke Gods.
Ons tekstgedeelte verwijst naar de ge
woonte om met Paasfeest een gevangene
los te laten. Het Pascha herinnert aan de
voorbijgang van de engel des verderfs in
Egypte, die het zwaard inhield waar hij het
bloed aan de deurpost zag. Immers dat
bloed getuigde van de genadige ruil, die
had plaatsgevonden: daar was een on
schuldig lam gestorven voor een schuldig
volk.
In veel hoger licht wordt het Paasfeest in
onze tekst. De dood van het onschuldige
Lam Gods betekent de vrijlating van een
schuldige Bar-abbas. Bar-abbas is hier
beeld van Gods zondig kind, dat zijn
verbeurde vrijheid herkrijgt doordat
Christus in zijn plaats de dood gaat
sterven.
Zie, daar zit Bar-abbas. Zoon des vaders
betekent zijn naam. Gevallen kind,
wegloper van God, overtreder van Zijn
geboden, oproermaker tegen de Heere.
Zag u in deze man reeds uw beeld, lezer,
door Geestesbediening? Bar-abbas zit
muurvast in de gevangenis, hij kan geen
kant uit. Zijn kerker is hermetisch af
gesloten. Mogelijkheden om de celdeuren
van binnen uitte openen, zijn er niet Hij is
ten dode opgeschreven. En hij heeft het
verdiend. Ieder moment kan hij ver
wachten, dat de deur wordt geopend en de
boodschap wordt overgebracht Bar-ab
bas, uw ure is gekomen. Hij heeft geen
toekomst meer. En hij kan zijn leven nooit
meer overdoen. Is dat ook niet de plaats
waar de Heere gaat brengen, die hij een
geestelijke Bar-abbas gaat maken? Daar
worden de banden gevoeld in de kerker der
zonde. Daar wordt beleden: Heere, ik zit
hier door mijn eigen schuld. Ik heb mezelf
in de doodsstaat gezondigd. En ik kan niet
anders verwachten dan de boodschap: uw
laatste ure is aangebroken. Ik moet u
werpen in de eeuwige dood.
De HEERE regeert. Bar-abbas' loslating
is begeerd. Nu gaat voor Bar-abbas het
wonder gebeuren. Wonderlijk Paasfeest!
De deur van de kerker gaat open en Bar-
abbas krijgt bericht Dat zijn stervensure
is aangebroken? Nee, maar het klinkt hem
tegen: Bar-abbas, u bent vrij. Vrij hoe
kan dat nu? Vrij, omdat een Ander in uw
plaats de dood ingaat. Omdat Christus
naar het kruis moet, is er voor Bar-abbas
leven. De dood van de Gans Rechtvaar
dige betekent het leven voor de onrecht
vaardige.
Of Bar-abbas dit alles zo heeft beseft,
weten we niet Wel is zeker, dat de
geestelijke Bar-abbassen, die vanwege
hun schuld gebonden liggen in de banden
van de dood, daar d'angs der hel hen alle
troost deed missen, juist dit Godswonder
leren aanbidden. Voor verloren zonen is
er uitkomst, omdat het Kind des Vaders
van allen verlaten wilde hangen aan het
kruis. Dat wonder wordt onbegrijpelijk
groot voor misdadigers. Zij kunnen zich
zelf nooit meer verlossen. Zij kunnen
enkel theocratisch worden verlost. Enkel
omdat God regeert. Omdat de Heere Zijn
Zoon overgaf voor doodsschuldigen. Hoe
éénzijdig kwam voor Bar-abbas de ver
lossing van buiten. Hij wist niets van
hetgeen buiten hem plaatsvond en over
hem besloten werd. Zonder zijn eigen
toedoen werd hij verlost Zo leert de
Heere Zijn geestelijke Bar-abbassen zich
verwonderen over de eeuwige Vrederaad,
waar de Drieënige God gedachten des
vredes koesterde over gevallen Adams-
kinderen. Daar sprak de Zoon: Geef mij
maar de schuld, waarmee Mijn volk be
laden is. Stuur Mij maar beladen met de
vloek als de bok op de Grote Verzoendag
de woestijn in. Dan geef Ik hun het leven.
Dan wordt het Grote Verzoendag door
Christus' bloed. Dan klinkt het door het
wonder de kerke Gods tegen: Gij zijt
verlost; God heeft u welgedaan. Bij hebt, o
HEEIIE, in 't doodlijkst tijdsgewricht,
mijn ziel gered, mijn tranen willen drogen.
Lezar, zolang u van dit wonder nog niet
weet, mag u er om vragen. De Heere wil er
om gesmeekt zijn. En het kan nog. Het is
nog genadetijd. Nog wel.
Er is nog hoop voor verlorenen in de
gevangenis. Doch alleen in Hem, Die
Israels hoop en verwachting is. Of had u
het nog steeds goed in de kerker der
zonde? Laat uw kloppen en bonzen maar
horen bij Hem, voor Wien de koop'ren
deuren weken. Die ijz'ren grend'len deed
in duizend stukken breken.
Wat onmogelijk is bij de mensen, is moge
lij bij God. Daarom zong zeker dichter:
Ai, hoor naar hen,
die in gevangnis' kwijnen;
Laat hun gekerm
voor Uw gezicht verschijnen;
Bevrijd hen, die,
gedreigd met doodsgevaren.
Op Uwe hulp met smekend' ogen staren.
Hij is machtig verloren Bar-abbassen te
redden van 't verderf, hen te brengen in het
Vaderhuis, waar zij eeuwig verheerlijken
Abba, Vader. Want het is alleen door het
éénzijdig werk van de Drieënige, dat mis
dadigers Boven komen.
Heb ik, DE misdadiger, reeds uitzicht op
zulk een wondere thuiskomst?
Melissant
A. Vlietstrajr.
Tevens Taxi (dag en nacht bereikbaar).
P. Vroegindeweij, Emmalaan 18, Middelharnis
Tel. 01870-2996
schijnbaar al. Hij zei alleen, schuchter voor zijn doen: 1 1
door Fenand van den Oever
- 35 -
Hij deed alsof Want op de trap bleef Wijnand zitten en
telkens vroeg hij aan de wachtslui: wat doet-ie, wat
doet-ie? En toen ze hem vertelden, dat Dirk de Toeter
uit zicht was, kwam hij boven. Ja, hij zou ze dat navaren
wel afleren, en hij zou een lekker visserijtje verraaien.
Kijk-tie us ibbus wegzeilen, alle kabeljauw voor hém....
En hij kraaide van genoegen.
Joost Sas zei:
Op liegen rust geen zegen, ouwe....
Wijnand keerde zich om en beet nijdig van zich af:
Maar wél kabeljauw en daar zijn we hier voor....
Joost wou nog meer zeggen, maar hij kreeg geen kans,
want Wijnand was al omlaag.
Te roer, op het achterschip, hoorden ze zuiver achterin
een kurk van een kruik floepen.
's Avonds leerde Arend-Michiel op het deken het
verschil tussen oosterlengte en noorderbreedte uit zijn
hoofd. Het was al laat toen hij er zeker van was. Toen
pas ging hij naar de kooi.
Voorin sliep, op één man na, alles. Die ene was Joost
Sas. Hij lag met zijn zakdoek voor het oog en riep
Arend-Michiel.
't Steekt zo, zei hij. Ga eens om een beetje boor-
water vragen.
Daarvoor moest hij bij de ouwe zijn.
Wijnand Hoogendijk kwam direct uit zijn kooi. Hij
schrok van de boodschap. Arend-Michiel moest de
verbandtrommel maar pakken. Hij ging zelf naar het
vrondel en waste het oog uit. Hij deed het zacht en
zorgvol. Hij vroeg niet hoe het kwam, dat wist hij
Joost, 't is mijn schuld toch niet?
En Joost zei:
Nee, ouwe, ik heb me een beetje te zenuwachtig
gemaakt
Een tikje gebogen ging Wijnand even later naar het
achterin temg. Arend-Michiel bracht hem de trommel
na. Toen hij bij hem kwam, zat Wijnand aan tafel, de
ellebogen op het blad gepoot en in zijn handen het
hoofd.
Hij zei:
't Is wat
't Is azeker wat, ouwe, zei Arend-Michiel, weer blij
een goed woord van hem te horen.
Maar je kan toch niet voor een korrel zout in een oog
van een ouwe man naar huis gaan?
Hij wachtte geen antwoord af; met zijn hand beduidde
hij, dat Arend-Michiel maar moest heengaan.
Onderweg naar boven hoorde Arend-Michiel weer een
kurk van een kruik schieten. Dat was de tweede
vandaag al.
Voorin was alles gewoon, het volk sliep. Alleen Joost
Sas, die, sinds hij de brief van zijn jongens ontving, alle
avonden zong:Tk wil U, o God, mijn dank betalen, zong
nu niet
Ik zijn kooi zei Arend-Michiel, nog eens de vuur-
schepen op. Hij raffelde af Verder dan Terschellinger-
bank kwam hij niet. Het werd zo donker voor zijn ogen,
zó donker....
'eventien dagen was de Zorg en Vlijt uit Het
schip was goed halfvol, dat mocht mooi heten
/voor deze vaart. Want de reizen ter zoute gelden
voor de mstigste aller visserijen. Toch zijn ze het niet
Want de kabeljauw bijt voornamelijk in het hartje van
de winter, tegen de rand der Orkadische eilanden aan
en daar kan het wild toegaan. Trouwens, mst heeft het
volk ter visserij nimmer gekend. Bij mime vangst wordt
etmalen achtereen gesjouwd, bij schrale vangst is er de
andere onmst: küimen ze het niet meer, waar is de vis,
hoe moet het nu thuis wanneer er geen besomming
wordt gemaakt? Rust ter visserij, ze is er hoogstens bij
het binnenvaren van de haven. Maar daarna: lossen,
laden, hoe zijn de prijzen? Het bericht duikt op van
grote vangsten hier of daar, hoe komen ze zo gauw
mogelijk weer op zee. Want in zijn hart gelooft de
visser, dat de vis, door anderen gevangen, voor hém
bestemd was.
Voor het eerst sedert ze de achtenvijftig graden
hebben, zal de Zorg en Vlijt deze nacht niet vissen.
Zelfs Wijnand Hoogendijk heeft moeten erkennen, dat
de bries te fel was. Nou, dan is het raak. Daar is
niemand rauwig om aan boord. De luiken zijn op de
pennen en er ligt een rif in de zeilen. Ze weten, dat het
schip de zee waard is en ze vermeien zich in het
voomitzicht van een lekkere lange nacht.
Het volk dat geen wacht heeft, legt zich heerlijk ter
mste in de onder- en bovenkooien. Het is daar stil.
Zagend snurken een paar matrozen. Soms vangen de
wakkerliggers een flard van een droom op. Wie zal die
laatste uitleggen?
Vooral nu ze wat langer uit zijn, gaan de gedachten
wijder en worden de verlangens intenser. Och, daar
praat niemand over. Maar ze dromen, lang, mooi,
heerlijk, vooral héérlijk. Hoe langer de reis duurt, hoe
heerlijker de dromen worden.
Arend-Michiel, die de slaap maar half vatten kan, ligt
daarover na te denken, omdat-ie, met het boekje op zijn
knieën, ineens snikkerigbang hoort zeggen: O, Heere
God, wat zal het heerlijk zijn als ik eens in Uw paradijs
mag komen, ik ellendige zondaar.... En toen niet meer.
Het geluid komt uit de kooi van Giel van Deventer. Hij
hoort nu alleen maar snikken en zeggen: een zondaar
ben ik, een grote zondaar, de grootste.... En hij weet,
dat Giel over de hemel ligt te dromen.
Uit de andere kooien komen geen woorden, soms een
kreun. Alleen Aai van Noordt ligt opvallend erg om-en-
om te draaien. Waar zou Aai aan denkep?
Hij lonsde weg. Ha, nu zou hij lekker uitslapen.
....Wat is dat? Een paar vingers aaien z'n gezicht er
komt een wilde schok door hem heen, hij ligt te rillen en
is broeierig heet. Een zachte mooie hand slaat hem op
de schouders, net alsof-ie eenpapkindje is en hij laat het
toe, natuurlijk, 't is nogal niet fijn. En die handen, zo
zacht, zijn toch sterk, ze trekken hem omhoog en voor-
ie het weet zit-ie op een paar knieën, zachte mollige
benen zijn het en hij ligt met z'n hoofd tegen een meisje
aan, zo mooi, zo zacht ze vindt het niks erg, dat-ie z'n
mige hoofd tegen haar aandmkt o, wat voelt-ie zich nu
blij en sterk en gelukkig. vervolgd)
