EIIAnDEI1-t1IEUW5 Maas en Scheldebode 20-27 November 1891 Fietsencontrole op de basisschool Wiebeke Reimers „de tranen der verdrukten" KIJKVENSTER HET Uw huis verkopen TAMBOER PRIJSVOORDEEL VAN 555 tot Qp alle Corolla-en Carinc d"Velde_ Grijsoordse Schetsen: No. 5047 4: Waarnemer Oplossing prijsraadsel J Schaatsruilbeurs en kaarsen beschilderen in M'liarnis-Z. BIJ 2e Blad VRIJDAG 27 NOVEMBER 1981 blik op kerk en samenleving tj - De demonstratie - Wat zit erachter Het zal niemand verwonderen wanneer we nog eens terugkomen op de grote demonstratie van zaterdag 21 november in Amsterdam. Een demonstratie die naar schatting drie honderd duizend mensen op de been heeft gebracht, dat is natuurlijk niet niets! En als we de situatie waarin onze wereld zich bevindt in ogenschouw nemen en letten op de enorme gevaren waardoor we elke dag bedreigd worden, dan is het begrijpelijk dat vele mensen zeggen: „Dat kan zo niet langer". In De Banier van 20 november schreef de hoofdredakteur. Ds. H. G. Abma: „Wie zou niet begrijpen? Wie vreest niet het lichaam- en hartverscheurend geweld van wapens die bomen ach ter zich latend bijkans tot de hemel gegroeid zijn? Groei is de god, de grote afgod van de moderne eeuw. Welnu, die groei bereikt onvoorstelbare hoog tepunten in de moderne bewapening. Wij leven op gifbulten en wijleven tussen verderfspuwende vulkaanraket- ten. Gevaarlijk als de steile diepte van het arglistig mensenhart dat ieder met zich'draagt. De volksmassa's worden gemobiliseerd. Wat kan je anders doen? Het betreft evenwel het wapen van de zeer weinigen. Dus". Toch is het de vraag of die driehonderd duizend mensen die meegelopen en mee- betoogd hebben eigenlijk wel wisten wat ze deden. Hun deehieming aan de demon stratie zal hoofdzakelijk ingegeven zijn door angst. Angst voor de dreiging, angst voor de toekomst. Aan verschillende deel nemers werd de vraag gesteld: „Waarom bent u hier, waarom doet u mee?" Velen van hen gaven het antwoord: „Ik loop hier voor mijn kinderen en kleinkinderen". Daar is alles mee gezegd. Men vreest dat er voor het nageslacht geen toekomst meer zal zijn voor het geval dat ooit tot het gebruik van deze verschrikkelijke wapens zou worden overgegaan. En die vrees is zeker gegrond. Wie zal een nucleaire aanval overleven? En als men het over leeft, mag dat dan nog leven worden genoemd? De vraag is wel of éénzijdige ontwa pening het alternatief is. „Kernwapens de wereld uit, te beginnen uit Nederland" is natuurlijk een leuze die het dóet, maar is dat geen idealisme? Of is het een ideologie? Want welke drijfveer beweegt de mensen van het I.K.V. die deze massale demon stratie hebben georganiseerd? Het is wel opvallend en ik ben niet de eerste die het opmerkt dat de reaktie van Mient JanFabervanhetI.K.V. op de boodschap van president Reagan exact dezelfde was als die van president Breznjew van de Sowjet-Unie.... Uit Amerika kan nu een maal niets goeds komen, de bedoelingen van de Verenigde Staten zijn nu eenmaal altijd verkeerd. Alleen de Russen schijnen het goede voor te hebben met ons, hier in het westen. Over hun onwil tot enige ontwapening spreken we dan maar niet. Zeker niet over de duikbootaffaire met Zweden. H: 4: 4: Ik ben zo bang dat de organisatoren van zo'n demonstratie, zelf verblind of geïn filtreerd door het communisme, handig inspelen op de angst-gevoelens van de bevolking. Maar angst is een slechte raad gever. En ik denk dat ze in Rusland niets liever zien dan dat we hier in het westen grote betogingen houden tegen de kern wapens. Dan kunnen ze daar tenminste rustig doorgaan met zich tot de tanden toe te bewapenen, terwijl onze geestelijke weerbaarheid totaal wordt verlamd. PLAATSELIJK NIEUWS HERKINGEN Hedenavond trad ds. L. Kam de Beer van Poederooien voor de Ned. Herv. Gem. alhier op. Z. Eerw. had tot tekst 1 Cor. 2 2. Hij heeft tot onze groote blijdschap verklaard het op hem uitge brachte beroep aan te nemen. De ge meente is ongeveer 13 jaar vacant, haar laatste predikant was den bekenden Ds. Tenthof. Moge zijn arbeid meer gezegend zijn dan die van zijn voorganger, treurige herinne ringen zijn er aan diens heengaan ver bonden, want kort na hem verloor onze gemeente haar vader Ant. de Vlieger die niet werd herbenoemd tot burgemeester. Nog een enkele lading suikerbieten en deze campagne behoort tot 't verledene, de veldarbeid kan als geheel beëindigd worden beschouwd. Vorige jaren werd nog een enkele gulden verdiend op de oesterbanken, ook deze vorderen dit jaar geen hulp meer uit de gemeente, dat kan zeker een ramp worden genoemd want hoewel niet alle dagen „de bank open was" zoals dit genoemd werd toch werd er naar sommigen berekening ƒ1100,a 1600,door den minder gegoede bur gerij op verdient, geen kleinigheid dus, gelukkig dat op de eigendommen van den graf van Beilandt, boomgaarden worden aangelegd, waarvan de allereerste vruch ten door onze arbeiders worden geplukt, en deze zijn ook niet gering te noemen. SOMMELSDIJK Naar men verneemt is benoemd tot bur gemeester der gemeente Nieuwe Tonge de heer A. J. de Graaff, burgemeester dezer gemeente. Burgemeester en Wethouders alhier ma ken bekend dat a.s. vrijdag 27 November Schuren der Straten is. OOLTGENSPLAAT De gehoudene boschjacht heeft opge bracht: 41 stuks hazen, 14 stuks faissan- ten (hanen) en 2 stuks Faissanten (hen nen). 17 November hadden uit de Remise kazemat B. van het Fort F. F. de schiet oefeningen in den voorliggenden dijk met kanon van 12 Cm. plaats. Deze oefeningen zijn naar men met ze kerheid verneemt goed geslaagd. De Veerschipper van Nimwegen vond heden middag van die oefening 2 kogels op de zandplaat. De naam van het raadsel uit de courant van 30 October is: Suikerraffinaderij. De prijs, een keurige kleurdoos is bij loting ten deel gevallen aan: Paulus den Boer te Melissant GEMENGD NIEUWS De cellulaire gevangenissen te Gronin gen, Sneek en Arnhem zijn zoo vol, dat geen veroordeelde daar meer kan worden aangenomen om zijn straf te ondergaan. Spoorwegongelukken in Europa en Noord Amerika zijn in October j.l. ten getale van 43 voorgekomen, in September 16, in Augustus 28. Tezamen in de afge- loopen 10 maanden van dit jaar 178. Verleden week heeft in een tapperij aan de Botersloot een moordaanslag plaats gehad. Een man schoot een revolver af op een vrouw. Het schot mislukte, hoofdzakelijk door de kloeke houding van een politie agent die in burgerkleeding in de tapperij was. Nadat het eerste schot gelost was sprong van Klaveren voor hem en maakte hem deze afhandig. ADVERTENTIËN Zoo de Heere wil en zij leven hopen onze geliefde ouders JACOB HARTOG Az. en JACOB A KOUD IJZER Ld. op 22 November a.s. den dag te her denken waarop zij voor 25 jaren door den band des huv/elijks werden verbonden. Hunne dankbare kinderen Middelharnis, 20 November 1891 Heden overleed zacht en kalm, na een langdurige ziekte onzen geliefde vader, behuwd- en aanbehuwdvader CORNELIS VAN DEN HOEK in den gezegenden ouderdom van 80 jaren Wat wij in hem verliezen kunnen zij beseffen die den overledene van nabij gekend hebben. J. V. d. Hoek J. V. d. Hoek-Langbroek H. V. d. Hoek In de maanden oktober/november 1981 werden in samenwerking tussen Vereni ging Veilig Verkeer Politie - basisscholen alle fietsen gecontroleerd van de kinderen, die die scholen te Middelharnis bezoeken. De controle beperkte zich niet alleen tot het verlichtings gedeelte, doch had be trekking op de hele fiets. De fiets die werd goedgekeurd, werd voorzien van een sticker. Het resultaat van de controle was niet om over naar huis te schrijven. Zeker 40% werd niet goedgekeurd. Degenen, die het onderzoek hebben ge daan, en daar veel tijd in hebben gestoken, doen nu een dringend beroep op de ouders. De moeilijke tijd komt weer aan, en U laat Uw kinderen toch niet met een slechte fiets naar school gaan? Ouders, let op Uw zaak. Nu zegt U misschien, dat het percentage afgekeurde fietsen niet zoveel weergeeft. Wat dacht U als er zo'n 600 fietsen zijn nagezien en er ca. 240 niet goed zijn! Nogmaals ouders, kijk de fiets van de kinderen na. Het woord is aan U, ook de daad. L. V. d. Hoek-Visser Jac. V. d. Hoek A. V. d. Hoek-Wurste C. V. d. Hoek N. C. V. d. Hoek-Langbroek N. Muije-v. d. Hoek C. Muije J. V. d. Hoek G. van Rixoord-v. d. Hoek G. van Rixoord W. V. d. Hoek K. V. d. Hoek-Verduin D. V. d. Hoek M. V. d. Hoek-v. d. Put Middelharnis, 15 November 1891 Publikatie van het Streek Museum Goeree - Overflakkee Kerkstraat Sommelsdijk A. j. K. hoord had: „Geweldige machten strijden tegen de genen, die proberen vast te houden aan het geloof in Gods bestuur, aan het Goddelijk ingrijpen ook in ons mensenleven...." Ja, dat wist ze zelf. Ze had er iets van gevoeld, en zou er nog meer van merken, hoe verder ze kwam. Toch moest ze werken en trouw zijn aan de roeping, die ze had gekregen! Ze herinnerde zich de afscheidswoorden van Aletta, toen ze daar op bezoek was, voordat ze op reis gingen. „Ik wil zoveel als in mijn vermogen is je zowel in je werk als in je plannen met Eikesjö steunen, want zo zal eindelijk mijn oude huis tot zegen kunnen worden!" Ze stond op en liep naar het open raam. De schemering breide zich uit „Geef mij wijsheid en moed en geestdrift", zei ze, terwijl ze opkeek naar de avondhemel. „En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan, en de zee was niet meer. En ik zag de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem, nederdalende uit de hemel, van God, getooid als een bruid voor haar man. En ik hoorde een luide stem van de troon zeggen: Zie, de tent van God is bij d e mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen Zijn volk zijn, en Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal niet Op woensdag 2 december organiseert Wijkgroep Middelharnis-Zuid een schaatsruilbeurs. Van 2-4 uur is het „Buurthuis", Meidoomstraat 10a ge opend om gebruikte schaatsen te kopen. Iedereen die schaatsen wil ruilen, omdat ze bijvoorbeeld te klein zijn of gewoon niet meer gedragen worden, kan ze inleveren. Men kan zelfde prijs bepalen. Alle soor ten schaatsen kunnen geruild worden zoals b.v. noren, kunstschaatsen, hockey schaatsen, houten schaatsen, enz. De schaatsen moeten wel in redelijke meer zijn, noch rouw, noch geween, noch moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbijgegaan. En Hij, die op de troon gezeten is, zeide: Zie, Ik maak alle dingen nieuw. En Hij zeide: Schrijf, deze woorden zijn getrouw en waarachtig". -0- Wiebeke hief haar hoofd op en keek voor zich uit Alles, wat ze om zich heen en voor zich zag, de oude meubels, de boeken en de bloemen en de schilderijen, die zo'n mooie, harmonische omlijsting om haar zelf en haar werk vormden, zouden een maal weg zijn. De heldere sterren daar buiten, de rode avondlucht in het westen en de donkere schaduwen van de eiken, de geur van de rozen en de dauwdroppels, die parelend glinsterden op halm en blad, ook. Maar de werken, die de mens gedaan had, zouden hem volgen. Ieder vriendelijk woord, iedere barmhartige daad, ieder opofferend stuk werk voor andere stralen en geuren als bloemen daarboven, als je slechts trouw geweest was. Alles wat waar was, alles wat edel was, alles wat eer waard was, zou met je meegaan naar de nieuwe aarde. Niets daarvan zou verloren gaan! Maar achter de gordijnen van haar ledi kant op de kleine hoeve lag Hilda Borgen en draaide zich om en om, en kon niet staat zijn. Men kan de schaatsen inleveren op dinsdag 1 december a.s. van4- 5 uuren van 7-8 uur in het „Buurthuis". Afhalen van niet verkochte schaatsen of het afrekenen ervan kan op woensdag avond 2 december van 7-8 uur in het „Buurthuis". Dinsdag 15 december is er een avond kaarsen beschilderen. De kosten voor deze avond zijn 4,incl. verf Voor kaarsen en een penseel dient u zelf te zorgen. We beginnen om half acht in het Buurthuis, Meidoomstraat 10a, te Mid delharnis. De avond staat o.l.v. Annette de Roo. Wie zich op wil geven kan terecht bij Jannie Hoogenboezem, tel. 01870 - 4372. slapen. Ze was ziedend! Dat afschuwe lijke, gewichtigdoende mens op Eikesjö! Wat verbeeldde ze zich wel om aan haar, Hilda Borgen, de Bijbel te citeren? Ze behoefde zich heus niet uit te sloven, want ze had hem gelezen van a tot z. Ze kende hem en goed ook! Dat zou zij moeten slikken. Zij, die voorzitster was van twee vrouwenverenigingen en in al de Christe lijke verenigingen, die er in de loop der jaren in de streek bestaan hadden, gewerkt had! Had ze soms niet de zuivere waarheid gezegd? Ze had die Vium en haar meer dan éénmaal arm in arm zien lopen, en waren ze soms niet op een maanlichte avond met allerlei picnicgerei op stap gegaan en pas heel laat op de avond teruggekeerd? O ja, ze hoefde heus niks te zeggen! En als ze zelf niet zo van d'r stuk geraakt was, dan zou ze wel verteld heb ben, dat Vium, haar, Hilda Borgen, ook vaak genoeg zijn vrijpostigheid had ge toond! Wat had hij niet honderden malen gezegd: ,,Nee, niemand kan het eten zó klaar maken als jij, Hilda! Je bent onmis baar!" En de weg tot de man gaat door de maag, je kon dus moeilijk zeggen, dat zij haar best niet gedaan had! Geld had ze altijd gekregen, zowel met kerstmis als met haar verjaardag! (wordt vervolgd) TOVOTAVOOBQEEL-S Deze tijóelijke aanbieding qaraqe Afgebetld: Coroilal.S 4~(ieurs Special. DORPSWEG 28-34 - TEL 01870-4466 3245 VC SOMMELSDIJK VERVOLGVERHAAL door INGRID LANG Uit het Zweeds vertaald door C. Ploos van Amstel-de Jong J. N. Voorhoeve - Den Haag 53 Ineens kwamen de woorden van Kitten har weer in de gedachten: Het onrecht wreken kan iedere slaaf. Onrecht verdragen kan slechts de sterke. Alleen hij, die diep in zijn geest en ziel een adellijk wapen voert. Wat Hilda gezegd had over haar ver houding tot Gunnar, was immers alleen maar om te lachen; maar dat ze haar vrienden kwaad zou doen met haar boze tong, dat moest voorkomen worden, daar moest ze tegen opkomen. -0-0- „Hoe ter wereld durft dat mens lid te zijn van zendingsverenigingen en aan alleriei Christelijk werk te doen?" vroeg Anne verontwaardigd, terwijl ze het koffieblad de stenen tafel in het met kamperfoelie begroeiüe prieeltje neerzette. Ze had iets extra-lekkers klaargemaakt voor deze gelegenheid. Wiebeke zou het nodig kunnen hebben na de schrik! „Ga zitten, Anne, dan drinken we samen koffie," zei Wiebeke zacht. „Het is zielig voor dat arme mens. Ze laat immers op zo'n manier zichzelf en al het boze, dat in haar woont, aan iedereen zien? Wij moeten eigenlijk alleen maar voor haar bidden, dat ze zal inzien, hoe zondig en boos haar tong is!" „O, nee, zo vroom ben ik niet", ant woordde Anne met klem, terwijl ze haar kopje neerzette. „Ik ben nog niet verder gekomen dan dat ik haar alles, wat haar tot nu toe overkomen is, van harte gun!" Ze streek Wiebeke met haar ruwe werkhan- den over haar wang. „Ik geloof, dat het nodig is, datje óók voor mij bidt", zei ze zacht. „Ik ben bang, dat juffrouw Reimers hier door een gevaarlijke vijand gekregen heeft", zei Per Groten, toen Anne van het hoofdgebouw terugkwam met het koffie blad. „Hilda Borgen is niet iemand, die zich makkelijk buigt, hoe Christelijk ze ook doen mag! Die avond speelde Wiebeke een leuk, klein volkswijsje als een accompagnement voor haar gedachten. Ze had de gewoonte ze achteraf op te schrijven: Lelieknoppen groeien. Diep uit 't slijk omhoog, Witte bloemen groeien. Zuiver voor Gods oog. Reine, witte lelies, Geschapen zó door God, Bieden Hem haar kelken. Al naar Zijn gebod. Lelieknoppeh groeien Oók uit ons omhoog. Zuiver voor Gods oog. Ze brak plotseling af en bleef lang in gedachten zitten denken. Was dat eigen lijk niet wat ze met haar werk wilde, met haar toekomstplannen voor Eikesjö? Wit te lelieknoppen waren het, die ze in het gedachtenleven van de mensen wilde doen groeien, lelieknoppen, die zich zouden ontvouwen en hun volle schoonheid zou den bereiken in de glans van het eeuwig- heidslicht Ze herinnerde zich al de woorden, die ze te horen had gekregen over de teleur stellingen, die haar zouden wachten: van Gunnar Vium, van Kitten en tenslotte van de nog jonge dominee, die ze op een Noorse studentenmeeting in Uppsala ge- Vooral de ouderen onder ons hebben met ontzag geluisterd naar de wijze woorden die de oude heer Drees uitsprak. „We klagen allemaal", zei hij; „maar wat hebben we het allemaal goed". Hij raakte vooral bekend door 't uitgeven van de nieuwe gulden. Het oude geld bleek na de oorlog waardeloos te zijn, het moest worden ingeleverd. En we kregen de eerste week het tientje van Drees. Daar moest je toen een week van leven. Hij had andere tijden gekend ieder moest voor zichzelf zorgen; nu zorgen wij allemaal voor ons allemaal. Arme mensen zijn er niet meer bedoelde hij in deze welvaartstaat. Werd je vroeger weduwe met kinderen die groot gebracht moesten worden; werd er een winkeltje of nering opgericht. Je moest op je eigen rekenen. Als we nu de nieuwsberichten horen dan zegt de wijze prediker ervan „er is geen nieuws onder de zon". Vele dingen die nu zijn zijn reeds geweest in de eeuwen die voor ons geweest zijn. Crisis en we.rkeloosheid waren er ook in de dertiger jaren. Hij liep maandenlang op de keien en de toekomst bood hem geen bestaan; zong men toen. Velen vonden nog een werkkring in Oost-Indië. Veel jongens namen dienst in het Kon. Ned. Ind. leger. Voor de vrede werd gedemonstreerd en men droeg het gebroken geweer. Maar dat kwam het Nederlandse volk duur te staan. Een weerloos volk een gemakkelijke prooi voor het facisme. Onze Joodse medeburgers; weerloos en lijdzaam werden de eerste slachtoffers. Als neringdoenden kenden we ze allemaal. Isrel de Winter, Meijer Cohen, Sallie Cohensius, Maritz en uit de naburige dorpen; gebr. Hagens, Gazan Polak, Hartogs en vele anderen kwamen wekelijks aan de deur. Ook de kerken zagen lijdzaam toe hoe deze mensen in het nauw werden gedreven. In sommige kerken bad men zelfs voor de vijand! Wees met hen door wiens hand het U belieft ons te regeren onze kleine dominee de kleinste van heel Nederland deed daarin niet mee. Dat was levensgevaarlijk, hij werd al spoedig gevangen genomen en afgevoerd. Ook gewone burgers die de Joden hielpen, b.v. Marien Stoop werden doodgeschoten. Joost van Loon die driemaal zijn persoonsbewijs aan de Joden gaf en voorgaf ze verloren te hebben werd in Amersfoort gebracht Het eerste slachtoffer was de slager Cohen; doorgeschoten achter het Haagse Veer. Persoonsbewijzen werden nagemaakt, onderduikadressen werden op gezocht. Voor de meisjes Mesritz die geen Arisch uiterlijk hadden werden ze spoedig gevonden. Maar de meeste weerstand ondervonden we van de Joden zelf, ze leefden in een sterk gezinsverband, ook de Rabbie was bij de famiheraad aanwezig. Ze geloofden niet, toen Franke hen vertelde dat hun lot in het werkkamp zou zijn; verhongeren, vergassing en verbranding. „Ik weet", zei de Rabbie, „dat velen van jullie het Oude Testament kennen. Zal de God van Israël ons ook niet helpen in het Duitse werkkamp?" Veertig jaren leidde Hij Zijn volk door de woestijn. Al die jaren regende het brood uit de hemel, zal Hij ons ook niet die maanden helpen in het werkkamp, als er honger is? We zullen samen blijven, samen lijden. We zullen nu eerst bidden en psalmen zingen. De vrouwen knielden, ook de mannen. Franke zei: Ik zag de tranen der verdrukten die geen helper hadden; en aan de zijde van hun onderdrukkers was macht; zij daarentegen hadden geen vertrooster.

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 1981 | | pagina 5